Wat voor de ene (de oudste) de aanvang moest worden van een piekperiode van een 6-tal weken, betekende voor de andere (en dus de jongste) het einde van een eerste deel van het seizoen. En, jammer genoeg, niet altijd succesvol.

Zaterdag 16 mei, Gert in Gouvy

Een mooie omloop, 4 rondjes van 15 km, normaal de moeite van de lange verplaatsing waard. Maar ook hier heeft de harde winter z’n sporen achter gelaten. Het asfalt is er van abominabele kwaliteit geworden.

De koers blijft daarenboven lange tijd gesloten en ik ga ervan uit dat er niemand weg kan het zal uitlopen op een groepsspurt. Ik beslis dan maar van er een goeie training van te maken en speel achteraan jojo met het peloton; even laten uitzakken en dan een spurtje van een 50 m om het gat terug dicht te rijden. Ideale intervaltraining. Maar aangezien de sterkste vogels zich hier niet bij neerleggen, lukt het ze toch om nog een voorsprong bij mekaar te rijden. En dat terwijl ik lustig mijn training afwerk …..

Soit, er zit dus niet anders op dan (op aanraden van collega Jos Gilissen) toch maar eens een ultieme poging wagen om het gat te dichten. Op een 5-tal km van de streep waag ik het erop, alles of niets tegen de wind en beter weten in maar het lukt toch om afgescheiden te eindigen. Resultaat: 17^e van 49 vertrekkers. Hier had meer moeten in zitten. Maar niet getreurd, er volgen nog 5 weken waar ik redelijk naartoe gewerkt heb.

Zondag 17 mei, Koen in Hoegaarden

We kennen het parcours, we kennen de omstandigheden, we kunnen de afloop raden.

Het parcours: een regelrecht strontparcours en veel te kort.

De omstandigheden: een koers in Vlaams-Brabant en dus gedoemd om te worden ‘geleid’ door een paar officiëlen waarover ik hier verder geen woorden meer wil aan vuil maken. Je moet het zien en vooral horen om te weten waarover het gaat. Maar één ding staat vast, Koen zal hier nooit een volledige wedstrijd mogen rijden en zal weer vroegtijdig de koers moeten verlaten (we zullen het een week later meemaken dat het ook anders kan … lees verder). Hierbij toch nog een bedenking: waarom laat men de jongens niet toe om de koers uit te rijden maar noteert men wel hun plaats wanneer het tè moeilijk wordt om een juist klassement te garanderen? Dan zou de verplaatsing naar de koers al iets meer de moeite waard zijn. Nu komen er vele ouders en renners naar de koers om 20 km te mogen koersen en niet de voorziene 35. Met dit principe zouden er tenminste méér dan een 5-tal renners de volledige afstand rijden.

Hiermee is ook het aspect van de afloop aan bod gekomen; Koen moet halfweg de wedstrijd de koers verlaten want het is niet meer overzichtelijk voor de officiëlen als gedubbelden tussen de anderen rijden. Hij eindigt 25^e van 28.

Woensdag 20 mei, Koen op de piste van Ans-Alleur

Een complete off-day, niets lukte, niets ging zoals het moest, een grote ontgoocheling. Koen haalde in geen enkele discipline het niveau dat we van hem mogen verwachten, misschien een redelijke afvallingskoers buiten beschouwing gelaten. Er zijn ook geen signalen geweest die aangeven dat er iets scheef zou zitten, normale hartslag, geen vermoeidheid. We houden het dus op een volledige off-day. Kan gebeuren, niks ergs. Resultaat: 14^e van 15.

Doordat de conditie redelijk goed leek (zie Gouvy) had ik besloten om op donderdag de zware koers van Cahottes bij te nemen. Nochtans geen spek voor mijn bek want een echte klimkoers. Maar met een goeie conditie is niets onmogelijk.

Helaas …..

Op woensdag stak er lichte keelpijn de kop op, donderdagochtend leek die alleen maar erger geworden en zat neus en voorhoofd volledig verstopt. Het was dus geen goed idee om toch maar door te zetten en te gaan koersen. We hebben dan maar wijselijk beslist om de dag in de zetel door te brengen en te hopen dat het vrijdag beter zou zijn. Zaterdag stond er namelijk de koers in Werm op het programma, een koers die me redelijk ligt en die ik met rood had aangeduid. Het moest het begin worden van een mooie periode.

Maar ook hier ….. helaas.

Vrijdag leek het iets beter te zijn maar toen we met z’n tweetjes gingen losrijden, bleek al snel dat zelfs dit niet goed zou komen. Nog tijdens dit uitstap voelde ik me met de minuut slechter worden. De reactie op deze lichte training liet niet op zich wachten. ’s Avonds ging het licht letterlijk en figuurlijk vroeg uit. De koers in Werm mocht ik vergeten.

Op zaterdag leek het de goeie richting uit te gaan maar het gevoel was bijlange niet goed genoeg om te gaan koersen.

Het goeie moment om een extra koersje voor Koen in te lassen.

Zaterdag 23 mei, Koen rijdt in Sint-Antonius-Zoersel

Doordat er op zondag een voetbalwedstrijd, met groot belang op het programma stond die we absoluut niet wilden missen, zouden we in tijdsnood komen als Koen dan zou gaan koersen. De oplossing: een weekendje niet koersen.

Maar door mijn forfait voor Werm kwam er een gaatje in de agenda vrij. We zouden in de Kempen gaan rijden, mede ingegeven door geruchten over de goeie organisaties aldaar.

En het bleken niet alleen geruchten, het was een echte verademing om in die omgeving te starten. Geen joelende officiëlen maar heren met deftige manieren. We hebben het al anders geweten.

En wat nog meer is, zelfs met een kort parcours en 21 vertrekkers mogen alle renners hun volledige koersje uitrijden! Ook dat zijn we hier niet gewoon. Uiteraard vallen de gedubbelde rondes wel weg maar dan nog komen de minder sterke renners aan hun 30 km. Eindelijk koersen die met gezond verstand geleid worden. Een bewijs dat het ook anders en beter kan.

Het peloton nam een vliegende start, er werd op de biljartvlakke omloop van bij de start gevlogen. Wederom een koers op kracht en snelheid, die punten waaraan het Koen ontbreekt. Dus was het lossen, een eigen koers rijden, opnieuw aanpikken bij de doortocht van het peloton ….. en dit een paar keer. Maar het grote plezier was van een wedstrijd over de (bijna) volledige afstand te kunnen rijden. En alleen dat gaf al een goed gevoel. En de bevestiging dat de afstand niet het probleem uitmaakt maar wel de gekende factoren een rol spelen.

De uitslag deed ook deze week weer niet terzake maar we vermelden het toch maar: Koen werd voorlaatste en eindigde als 20^e.

Als alles naar wens verloopt rijden we volgend weekend ook op zaterdag en zondag. Koen trek naar de mountainbike-wedstrijd in Kortenaken, ikzelf rij zondag in Leignon.

Met een nieuwe en verdiende landstitel voor ons Standard de Liège in de achterzak, op naar een nieuw en goed gevuld koersweekend!

25-05-2009 om 20:30 geschreven door Koen en Gert  

BECA BOUW bvba




Adres:       Kesseldallaan, 89 bus 203 - Kessel-Lo

Telefoon:   016/48.24.74

Telefax:     016/48.24.74

GSM:        0495/77.05.57  of  0497/41.40.05

E-mail:      info@beca-bouw.be

11-05-2009 om 14:12 geschreven door Koen en Gert  

Eerst hadden we voor Koen de wedstrijd in Bossut-Gottechain gepland maar op het laatste moment besloten we toch om iets geheel anders te doen. Dus, de mountainbike erbij genomen, een snel onderhoudgeven en bandjes verwisselen voor een te verwachten zanderige bosgrond.

En wij op zaterdag naar Averbode. Een mooi domein, een parcours uitgezet op maat van de profs want zondag werd een manche voorzien van de Benelux Cup. Een wedstrijd met Sven Nys, Julien Absalon, Roel Paulissen, Filip Meirhaeghe, … kortom, het kruim van de MTB-top, aangevuld met enkele betere veldrijders.

Dus mochten de aspiranten op zaterdag starten op een omloop van 5 km tussen de naaldbomen en over de stranden van het domein.

Een prachtig parcours en … op maat van specialisten van snelheid en kracht. Niet echt voor onze ket. Maar dit maakt deel uit van het leerproces. Het moet niet elke week op de weg zijn, afwisseling mag en moet zelfs. De techniek bijschaven kan je perfect doen op de mountainbike. Dat je nog kracht, snelheid en misschien nog techniek tekort komt om met de besten mee te kunnen, moet je er maar bij nemen. We rijden deze koersen vooral om te leren.

Koen moest het dus afleggen tegen alle anderen maar vond het weer een leuke ervaring. Het was nog maar de 2^e keer in z’n carrière dat hij aan een MTB-wedstrijd deelnam maar zeker niet de laatste. Misschien volgt de volgende sessie al binnen enkele weken. We houden jullie op de hoogte.

De verandering van programma van Koen maakte het voor mij mogelijk om ook nog te koersen. Zondag startte ik in Acosse, samen met 41 concurrenten.

Een golvend parcours, zonder noemenswaardige hindernissen. De verschillende (5!) wegversmallingen en vluchtheuvels buiten beschouwing gelaten. Eigenlijk werd de wind de grootste moeilijkheid.

Bij zo’n koersen kan je je verwachten aan een gesloten peloton. Veel pogingen maar met weinig succes. Ik hield me de ganse wedstrijd gedeisd achteraan het peloton. Een plaatsje waar je goed uit de wind zat maar ook een risicovolle plaats bij valpartijen. En die kwam er ook. Gelukkig achteraan in het peloton, een paar plaatsen vóór mij. Samen met een paar collega’s moesten we de graskant opzoeken en de gevolgen bleven dus beperkt. Het peloton viel net even stil dus was terugkomen geen probleem.

Uiteindelijk duurde het tot de laatste ronde voor er een groepje van 6 kon wegrijden en weg blijven. Vanuit het peloton kwam nog steeds geen reactie. Tot Peter en Erwin Hoydonckx, samen met enkele straffere pionnen het ‘grote mes’ bovenhaalden. Ook zij reden met 6 weg.

Hèt moment om te reageren. Eigenlijk iets te laat en dus mocht er niet meer getwijfeld worden. Ik probeerde de beproefde tactiek van alles op alles te zetten. Het is al meer mislukt dan gelukt maar is mijn enige kans om een sprint te ontlopen. Gáán dus maar.

Een enkeling zette zich nog in mijn wiel maar zat tè kapot om nog over te nemen. Iets meer dan een volle kilometer voluit gaan, meer moest ik niet doen. De benen ontploften bijna, de hartslag als een raket de hoogte in, … ik moest zelfs een tandje terugschakelen om de meet te halen. Maar ik bleef netjes vóór de groep.

Al was het maar voor de 13^e plaats, het lukte toch nog eens om mijn ‘tijdrit in de koers’ tot een goed einde te brengen.

Ik was nog geen 2 seconden over de meet toen een sprintend peloton me langs beide kanten voorbij vloog. Deze keer kwamen ze dus iets te laat.

Een mooie inspanning maar weer geweldig jammer van de goeie vlucht gemist te hebben. Zo is het eigenlijk altijd geweest, de geschiedenis herhaalt zich. Vroeger bij de jeugd, als junior was het bijna altijd hetzelfde. Een groepje met de sterkeren moest ik altijd laten rijden, daarachter kwam ik dan, bijna altijd te laat maar nog net goed voor een ereplaats. Wekelijks stonden de eerste 15 in de krant, bijna wekelijks was ik daarbij, met alle mogelijke plaatsen tussen 1 en 20. Maar het was toch zoooo moeilijk om op dat podium te geraken.

Toch nog een verschil met (bijna) 25 jaar geleden; toen maakte ik alles goed in de spurt. Daar moet ik nu niet meer op hopen, die is helemaal verdwenen. Maar misschien heeft hij (de spurt) zich wel omgevormd in een goeie laatste kilometer. Maar daar maak ik dan weer niet altijd alles mee goed …..

Tot volgende week!

11-05-2009 om 14:07 geschreven door Koen en Gert  

We hebben het al enkele malen aangehaald in verschillende berichten: Koen kampt met een lichte achterstand qua groei en lichaamsbouw. En dan wordt het een relatief oneerlijke strijd, zéker in een sport waar kracht een belangrijke rol speelt.
De natuur heeft iets meer (en sneller) z'n best gedaan voor de ene in vergelijking met een andere. Maar binnen enkele jaren zou dit tot het verleden moeten behoren. Dan wordt er op gelijke voet gestart. Ondertussen wordt het harken, een wekelijks gevecht van David tegen Goliath, een oneindig volhouden, vallen en opstaan, .....

Op de foto zie je een momentopname van Koen in het gezelschap van zijn even oude (!!) en dus 14-jarige ploegmakker Niels Vandecauter tijdens de opwarming van de wedstrijd in Geetbets. Een mooi beeld van hoe de krachtverhoudingen er tot nu toe bij liggen .....!

08-05-2009 om 09:22 geschreven door Koen en Gert  

07-05-2009 om 20:26 geschreven door Koen en Gert  

Een lang weekend en ….. maar 1 koers op de agenda!

Tijd om een paar werkjes in huis op te knappen en een goeie training voor de papa op het programma. Die ene koers is voorbehouden voor de grote zoon.

In Geetbets ligt een mooie omloop te wachten, volledig vlak en ongeveer 1600 m lang. Moet 21 keer afgelegd worden.

Vanaf het startsignaal wordt er meteen ingevlogen. Een ongelooflijk sterke Nathan Van Hooydonck trekt meteen alles op een lint, de rest van het peloton reageert met demarrages en ontsnappingspogingen allerhande. Niks helpt, die sterke Antwerpse beer zal van begin tot eind alleen rijden en iedereen (inclusief peloton!) dubbelen.

Het werkterrein van Koen ligt uiteraard iets verder naar achter. Van bij de eerste ronde heeft hij het al moeilijk om in de groep te blijven. Alles valt uit elkaar en hij is bij de eersten om af te haken. De ontwikkelde snelheid (gemiddeld rond de 38 km/u) is nog niks voor hem, daarvoor ontbeert hij de nodige kracht.

We hoopten dat er met de eerst afgehaakten een groepje kon gevormd worden maar helaas kwamen deze renners nooit samen. Kleine groepjes van 2 en 3 renners reden her en der op het parcours. Weer een reden voor de officiëlen om de gedubbelden snel, naar mijn gevoel zelfs véél te snel, uit koers te nemen. De afhakers hadden er amper 25 van de 35 km opzitten. Toch weer jammer dat dit zo moet gebeuren. Het deelnemersveld was toch niet zo groot en het was een heel overzichtelijk parcours. Waarom die jongens niet laten rijden tot enkele ronden van het einde en ze er dan pas uithalen (om het echte peloton een eerlijke sprint te gunnen)? Vraagt dit nu echt zoveel intelligentie dat dit in Vlaams-Brabant niet mogelijk is?

De inspanningen van bij de start hebben Koen de adem afgesneden en waarschijnlijk zijn benen doen ontploffen. Het kwam nooit meer goed.

Toch wel een beetje een afknapper want de voorbije week had hij een heel goed gevoel bij de trainingen. Het liep heel gemakkelijk, hij voelde zich perfect in orde. Jammer maar helaas. Het zal nog een beetje wachten worden en vooral volhouden. Zijn fysieke achterstand blijft hem parten spelen.

Hij eindigde, toch wel ontgoocheld de wedstrijd op de 27^e plaats van 29 vertrekkers.

Volgende keer beter.

Die volgende keer is zondag in Bossut. Hier reed de ket een aantal jaren geleden zijn allereerste wedstrijd. Maar zondag wordt het iets ernstiger.

Om 11 uur zal hij deelnemen aan een individuele tijdrit van 2,2 km. We verwachten geen grote prestatie of uitslag, ’t is gewoon een mooie ervaring erbij.

Daarna, om 17 uur start de eigenlijke wedstrijd en dit over 40 km.

Bossut-Gottechain ligt op een steenworp van Leuven. Tussen de 2 wedstrijden zullen we dus wel naar huis komen om te eten en een beetje te recupereren.

Het beloofd dus weer een drukke dag te worden …..

04-05-2009 om 11:06 geschreven door Koen en Gert