In mineur. De enige juiste omschrijving voor de afloop van de wedstrijd van zondag in Ghlin.
In den beginne was er niets dat erop wees dat het zo zou lopen. De opwarming verliep normaal, bij enkele sprintjes leek het wel of de benen ietsje snelle blokkeerden dan normaal maar zonder erg.
Ook de eerste kilometers liep alles zoals het hoorde. Het goeie ritme werd onmiddellijk gevonden en na 5 km kon ik al opschuiven naar de frontlinie. Ik reageerde op een demarrage van een concurrent en reed gewoon door. Hierdoor kwam ik alleen maar al snel sloten nog 8 anderen aan. Niet allemaal de verwachte namen maar het leek een mooi groepje. Eigenlijk was de koers na nog geen 10 km al gereden. Onze voorsprong groeide snel en ging van enkele tientallen seconden naar een minuut en zelfs al tot 1 min 40.
Zoals altijd waren er enkele slepers meegeslopen maar die konden snel op hun plaats gezet worden. Het was duidelijk dat we zouden moeten blijven doorduwen tot het einde om het peloton, met daarin enkele snelle mannen die de ontsnapping gemist hadden voor te blijven.
Ik deed meer dan mijn deel van het werk maar dan sloeg het noodlot toe. Na net een uur wedstrijd, amper 41 km ver.
Op een paar minuten tijd was er dat gekende gevoel dat de kop opstak: het begin van krampen in het linkerbeen. Ik dacht dat het maar een opflakkering was, dat het aan de snelle start lag maar vooral dat het snel zou voorbij gaan. Niks van. Opeens stond ik van de krampen recht op de trappers. Geen mogelijkheid om nog te bewegen. Gewoon naar de kant laten bollen en van de fiets zien geraken, was nog de enige mogelijkheid. Game over.
En dan begint de gedachtengang die uiteindelijk tot nu duurde. Wat ging er fout? Waaraan lag het dat er al na een uur krampen opkwamen? Hoe kan dit? Waarom ging zo'n mooie uitgangspositie verloren door een onverklaarbaar voorval? Want, gezien de concurrentie in de groep lag minimum een podiumplaats zomaar voor het grijpen.
Een immense ontgoocheling!
Hoe kan dit?
Is de conditie nog niet top?
Mogelijk maar toch bijna uit te sluiten. Ik heb een quasi perfecte winter achter de rug en stond met een meer dan degelijke basis aan de start van de eerste koers vorige week. De prestatie van vorige week kwam er ook duidelijk omdat de conditie goed is. Goed maar nog niet goed genoeg? Is mogelijk.
Lag het aan de voorbereiding van de voorbije dagen of aan de eerste warmte?
Het is geweten dat ik niet de beste prestaties opteken bij hitte maar - weliswaar mooi weer - 16 graden kan je bezwaarlijk tè warm noemen. Het wàs warm en ik had een redelijk warm onderlijfje aan (ik sprak er toevallig nog over met collega Nico aan de start).
Drinken doe ik ook genoeg, zeker tijdens de laatste dagen voor een wedstrijd. Mijn voorbereidingen op dat gebied kunnen moeilijk beter, al zeg ik het zelf.
Is er vermoeidheid in het spel?
Mogelijk. Nochtans is er de laatste weken redelijk wat verbetering op gebied van slapen. Het is elke dag vroeg opstaan, dat wel maar ik probeer om redelijk op tijd op te staan. Gemiddeld kom ik (met het inhalen van de slaap tijdens het weekend) aan ongeveer 7u30 slaap per dag. Niet optimaal maar ik kan er mee leven.
De voorbije zaterdagavond was er als bijkomde moeilijkheid wel de uursverandering naar het zomeruur. Ook moest ik rond middernacht nog opdraven om de oudste dochter ergens gaan op te halen. Niet ideaal maar uiteindelijk sliep ik nog 8 uren. Het is dus niet echt een excuus of een reden voor het falen. Maar misschien heeft het er wel een beetje invloed op gehad.
Als het een zekere vermoeidheid zou zijn, is deze dan te wijten aan de een gebrek aan rust of aan de intensiteit van de trainingen? De voorbije week was een relatieve rustweek. Dit wil zeggen dat er vorige dinsdag nog doorgetraind werd op het circuit van Zolder en dat de daaropvolgende dagen enkel 3/4 uur losgereden werd. Normaal recuperatie genoeg. Nu twijfel ik ook daaraan..
Ligt het aan de nieuwe positie op de fiets en aan de aanpassingstijd hieraan?
Kan zijn maar waarom had ik dan vorige week geen enkele last? Toen ik 3 weken geleden de aanpassing liet uitvoeren, werd er gesproken over een aanpassingsperiode en het eventueel uitstellen van de start van de competitie. Aangezien ik mij eerder veel beter voelde met de nieuwe positie dan dat er sprake was van een nodige aanpassingstijd, begon ik toch te koersen. Zonder problemen. Tot verleden zondag. Lag het hieraan? Het lijkt mij een plausibele uitleg.
Is het gewoon toeval en een slechte dag?
Onwaarschijnlijk gezien het goeie wedstrijdbegin.
We zijn nu 2 dagen verder en ik ken de reden en het waarom nog steeds niet. Bij de kiné bleek gisteren dat de benen goed vol zaten en een goeie en diepe massage was nodig. Bij de training van een uur vanmorgen liep alles goed en vanmiddag volgt er een duurtraining van 3 uren.
Voor de rest twijfel ik nog steeds over het te volgen programma voor de rest van de week. Geen idee wat ik moet/kan/mag doen. Rustig aan? Recuperatietijd inlassen? Iets meer intensiviteit in de training brengen?
Vandaag kies ik in elk geval voor het rustigere werk. Morgen en de volgende dagen blijven de vraagtekens. Zondag start ik in Thulin. Met een ongelooflijke hoop twijfels (terwijl het er vorige week nog helemaal anders uitzag) en met een heel klein hartje.
29-03-2011 om 13:32
geschreven door Koen en Gert 
|
