Aprilse grillen, je verwacht ze niet meer in augustus. Maar gisteren was het toch weer zover. Het gekende Belgische zomerweer in volle glorie. Wolken en een dichte hemel. Waterdicht kon je deze moeilijk noemen want langs spleten en gaten vielen dikke druppels. Een bui, afgewisseld met een waterig zonnetje, het geheel doorspekt met een windje van enkele Beauforts. Dit was het menu voor deze zondag.

Je moest al veel zin hebben om in dit hondenweer de start te nemen voor een ronde van 5,7 km met elke ronde een beklimming (ik schat over de ganse lengte gemiddeld 3%) van 1,7 km, gevolgd door een bochtige afdaling door een woonwijk en een lang recht stuk licht bergaf. Tussendoor lag er nog een strook vlak met asfalt waar je je normaal geen fietsers over stuurt. Maar hier kon het blijkbaar niet anders. Pittig detail: de helling moest volledig genomen worden met de wind pal op kop.

De opwarming gebeurde voor de helft op droog wegdek en de andere helft in de regen. Er moest dus een keuze gemaakt worden bij de bandendruk. Op het laatste moment besliste ik toch om wat lucht uit de banden te laten om meer grip op de weg te houden bij de bochtige afdaling.

Bij de eerste passage had ik vlug gezien dat niet iedereen met dit detail rekening gehouden had. Het leek dus geen goed idee om de ganse wedstrijd in groep te rijden. Anderzijds was het zo goed als zelfmoord om met deze wind als cavalier seul de koers te maken.

En toch … was dit wat er gebeurde. Wonderlijk genoeg voelden de benen vanaf de eerste minuut sterk aan. En toen ik bij aanvang van de eerste beklimming weer de onstuitbare drang voelde om aan de boom te schudden – dit gebeurt meestal op de meest onverwachte en soms meest ongeschikte momenten -  viel er direct een gat van 100 m. Ik hoopte echt dat er iemand mee zou springen maar dat gebeurde niet onmiddellijk. Dus, gewoon even de benen testen en boven zouden we wel verder zien. Maar boven bleek de voorsprong alleen maar gegroeid te zijn. Dan maar alleen verder aan 80% van de mogelijkheden. Maar nog kwam er geen versterking.

Uiteraard spookte het door mijn hoofd dat dit echt wel onbegonnen werk was, er bleven nog een kleine 60 km af te leggen. Eigenaardig genoeg hield die idee me niet tegen. Integendeel, de frustratie van de verloren koers (herinner u de wedstrijd in het nabije Familleureux waar een paar concurrenten mij bijhaalde op 50 m van de meet) speelde weer op en dat bleek genoeg om de turbo aan te laten slaan.

Neem daar nog bij dat mijn grootste supporter (bedankt voor de foto’s) mij toeriep of ik nu ’helemaal zot geworden was’ en de trein was vertrokken.

Maar toch bleef de twijfel; 60 km alleen rijden is wel erg ver. Het eerste doel werd dan maar de premie van de 3^e ronde. Er bleken er nòg 2 te volgen (6^e en 9^e ronde).

Blijkbaar maakte ik mij onnodig zorgen. De benen stelden de hersenen gerust dat er vandaag wel eens zot mocht gedaan worden ….. Een halve minuut, anderhalve minuut, 2 minuten, …… Ik pakte nog meer voorsprong.

Het was wachten op het klopje van de hamer. Toch het kopje er een beetje bij houden en op tijd eten en drinken.

Ik kreeg zowaar een klein peloton voor ons gestartte A’s in het vizier en kon daar aanpikken. Maar buiten de onverwachte hulp, af en toe eens overnemen en doortrekken van Bollini-renner Dimitri Nijs moest ik op niet méér rekenen.

De laatste ronden en bijhorende beklimmingen werden afgewerkt tegen bijna dezelfde tussentijden als de voorgaande.

Eindelijk was de eerste overwinning van het seizoen binnen. Na zowat alle plaatsen tussen 2 en 10 behaald te hebben, konden we eindelijk een stapje hoger op het podium.

Alle premies, het hoogste trapje van het podium èn de manier waarop dat bereikt werd. Ik ben er wel bijna van overtuigd dat ik dit geen 2^e keer meer kan, dat is quasi uitgesloten. Dit is zo een van die prestaties die je maar 1 keer in je leven kan bereiken.

Maar ik zijn er wel blij mee, dit pakken ze niet meer af.

Nog een dikke merci voor alle supporters voor de aanmoedigingen, voor de foto’s, voor de steun! Ik hoop dat jullie er evenveel deugd van hebben gehad als ik. Maar nu waarschijnlijk wel met minder zware benen rondlopen …..

31-08-2010 om 11:24 geschreven door Koen en Gert  

Vorig jaar is er heel wat inkt gevloeid over de overtreding van Axel Witsel op Marcin Wacilewski. Media schreeuwden moord en brand, supporters en pseudo-supporters verwensten de speler en zijn actie, er werden zelfs moordplannen beraamd. En vooral, de dirigenten van de Brusselse club kwamen woorden tekort om te onderstrepen hoezeer zij de ethiek hoog in het vaandel droegen.

Tijdens de wedstrijd van een week geleden in Belgrado beging Anderlecht-speler Mbark Boussoufa, nota bene al enkele keren verkozen tot profvoetballer van het jaar (!) een identieke overtreding op het scheenbeen van Partizan-speler Almami Moreira. Hij kreeg geen rode kaart, geen gele en zelfs geen berisping van het scheidsrechterlijke viertal. Tot op heden werd ook geen sanctie uitgesproken door UEFA of FIFA en werd de betrokken scheidsrechter niet op de vingers getikt. Of zijn hier andere - lees: financiële compensatie (zie Nottingham Forest)- redenen voor?

Een blessure door deze aanslag kon voor het slachtoffer van een enorme proportie zijn. Gelukkig bleef het bij schaafwonden. Of wordt er bij het toepassen van de sanctie ook rekening gehouden met het resultaat (blessure, kwetsuur, eventuele breuk) van de aanslag?

Tot daar het gebeurde. Wat véél en véél erger was, is dat het Anderlecht-bestuur èn de schrijvende sportpers schijnbaar een ogenblik ingedommeld was want achteraf werd met geen woord gerept over het voorval. Waar een jaar geleden de heer Jacobs nog onnoemelijk ontgoocheld was in de heersende hypocrisie in de voetbalwereld en dreigde met ontslag (al dan niet met de bedoeling een salarisverhoging in de wacht te slepen) bleef hij deze keer doofstom. Eenzelfde reactie bij de almachtige mijnheer Van Holsbeeck. Hij had alleen oog voor de Champions League-vetpot van 15 miljoen euro. Waar is die alom geprezen Anderlechtse ethiek naartoe als het een van de eigen spelers betreft? We moeten ook nog altijd de eerste negatieve bijklank hierover in de pers lezen. Nauwelijks een jaar geleden was zo'n gebeurtenis gedurende 3 weken voorpaginanieuws.

Ze zullen het in Anderlecht blijkbaar nooit leren. En dan versteld staan dat de buitenwereld deze mensen als compleet wereldvreemd en arrogant aanziet.

Gelukkig kwam loontje om z'n boontje. De arrogantie werd koud gepakt op efficiëntie. Met een beetje geluk (dat moet gezegd) werden de Mauvais Blanc uit de poulefase - en de bijkomende beloning - van de CL gehouden. Het zal een groot pak van de bevolking plezier doen. En gerechtigheid is uiteindelijk geschiedt: de speler die eigenlijk geschorst had moeten zijn (zelfs voor meerdere weken of maanden cfr.Witsel) miste een belangrijke strafschop. Zou er dan toch een God bestaan? Dààr ben ik dan weer minder van overtuigd.

25-08-2010 om 00:00 geschreven door Koen en Gert  

23-08-2010 om 13:51 geschreven door Koen en Gert  

18-08-2010 om 10:04 geschreven door Koen en Gert  

Rekeningen ... ze zijn er om vereffend te worden. En vanaf gisteren heeft er nog iemand een openstaande schuld bij mij.

Het verslag zal redelijk kort zijn, echt veel is er toch niet te vertellen.

Alleen het gegeven dat ik gisteren de beste benen had sinds heel lange tijd. Alles kon, geen inspanning was teveel.

Na een beetje kat uit de boom kijken in de eerste ronden kon er toch een groepje ontsnappen. Helemaal alleen kon ik er toch nog naartoe en kon aansluiten. Jammer genoeg werden we teruggehaald. Geen paniek, ondertussen had ik ook wel gevoeld dat er vandaag niemand zou wegrijden zonder dat ik erbij zou zijn.

Nog een 2e keer reed een kleine groep weg en weer kon ik het gat in een keer dichten. En weer werden we ingelopen.

Dit duurde tot de laatste ronde van 6 km. 2 renners waagden de sprong en niemand reageerde. Het was wachten tot ondergetekende initiatief nam, zoals er al de ganse koers afgewacht werd. En aangezien dit allemaal een beetje op mijn systeem begon te werken zat er genoeg adrenaline in mijn lijf om nog een explosie te veroorzaken. Diep adem halen, aanzetten en wegwezen. Er plakten jammer genoeg toch nog 2 anderen in mijn wiel maar overnemen deden ze niet.

Op 3 km van de streep konden we aansluiten. En dan was het kiezen. Omdat ik me toch niet zeker wist in een eventuele sprint zette ik mij bij de laatste bocht aan de leiding en ging vol door. Tot mijn verbazing hielden de benen het en kon ik een gat van een goeie 200 m maken. Maar 2 km voluit rijden is lang.

Gaandeweg geloofde ik meer in een gelukte poging ..... ware het niet dat één van de anderen het nodig vond om het op een akkoordje te gooien met een collega. Helemaal niet van dezelfde ploeg maar blijkbaar wel op zoek naar vrienden in het peloton.

Als een stoomtrein kwam hij aangestormd met een concurrent in het wiel (zie foto's, waarvoor dank, al doet het wel nog een beetje pijn om ernaar te kijken). Terwijl ik niet echt snelheid verloor maar alleen tegen de wind in moest beuken.

De twee vrienden kwamen tot op mijn wiel waar de ene het cadeau met open armen (in de lucht) aannam. En 50 m voor mijn neus als winnaar afgevlagd werd ............

Waarschijnlijk is het de bedoeling om eens te genieten van een wederdienst tijdens het 'wereldkampioenschap ACH 2000'. Maar zo werkt het bij mij niet. Die rekening staat open.

Het was niet mijn bedoeling om dat befaamde kampioenschap te rijden maar gisteren heb ik al voor mezelf uitgemaakt om het toch te doen. Omdat ik weet dat degene die mij dit geflikt heeft hiervan een doel gemaakt heeft.

Het parcours van Thulin ligt me niet (teveel draaien en keren, hoewel ik er al 8e kon eindigen) en ik heb er eigenlijk niks te zoeken (aangezien ik geen licentiehouder ben van die welbepaalde bond kan ik niet in aanmerking komen voor een podium) maar het is wel toegestaan om deel te nemen. En dat zal ik dan ook doen. Deze keer om OP een bepaald wiel te rijden. Al demareert hij 1000 keer, evenveel keer zal ik hem met man en macht proberen terug te halen, daar kan hij van op aan.
En wie weet kan ik er ook hier en daar een vriendendienst bewijzen. Misschien krijg ik dan ook ooit nog wel eens een cadeautje terug.

10-08-2010 om 09:47 geschreven door Koen en Gert  

02-08-2010 om 14:27 geschreven door Koen en Gert