|
Tradities dienen om in ere gehouden te worden? Dan zeker wel in het wielrennen. Denk maar aan het eindeloos en domweg kilometers maken, zonder nadenken, variatie of afwisseling.
Nòg zon gewoonte is het gegeven van de groepstrainingen. Voorbijgestreefd maar nog steeds om de verkeerde redenen toegepast. Uiteraard is een groepstraining een uitstekende gelegenheid om de ploeg in een leuke sfeer kennis te laten maken of om de laatste dagen vóór een belangrijke wedstrijd met een rustige bezigheid door te brengen. Dit houdt dan in dat er rustig en zonder druk uitgereden wordt om uitgerust en in topvorm aan de start van de wedstrijd te komen.
Helaas wordt het fenomeen van de groepstrainingen nog al te vaak als een vaste trainingsvorm toegepast. Iets wat we vaak zien tijdens het voorjaar, als groepen wielertoeristen èn wielrenners in het straatbeeld opduiken als ware het de tijd van de grote paddentrek.
Druk pratende en gesticulerende renners maken dan het mooie weer, in regen en wind. Eén van de zeldzame voordelen van deze vorm van bezigheid; samen met anderen de baan op kan motiverender werken dan alleen te moeten vertrekken in grijs en miezerig weer. Alleen
. wordt dan niet al te snel voorbij gegaan aan de kwaliteit van de training? Wèlke training wordt dan wel uitgevoerd? Velen zullen het antwoord schuldig moeten blijven.
En juist dàt zou dan weer het doel moeten zijn bij het werken met jonge renners: ze wijs maken in de uitgebreide wereld van trainingsvormen. Wanneer, hoeveel en welke trainingen uitvoeren. Jammer genoeg is dat een gegeven dat nog maar bij weinig ploegen ingang gevonden heeft.
Het wielrennen blijft een veelal individueel gebeuren. Het is nu eenmaal zo dat fysieke mogelijkheden en beperkingen een belangrijke rol spelen in de voorbereiding op wielerwedstrijden. Wat voor de ene een rustige duurtraining is, kan voor de andere een intensieve intervaltraining worden. En laat ons duidelijk zijn, dit is niet alleen het geval voor rennertjes van 14 à 15 jaar maar ook voor de meer ervaren types van 20, 25, 30 of ouder.
Maar het is nu eenmaal makkelijker en het vraagt véél minder moeite om renners samen in dezelfde zak te zetten, eens goed te schudden en daarna te kijken hoe deze het werk verteerd hebben. Want daar komt het toch wel op neer bij groepstrainingen.
Er wordt niet zozeer gekeken naar wat een renner in de voorgaande weken zoal uitgespookt heeft (of niet), er wordt zelfs niet nagegaan wat de doelstellingen zijn van deze of gene. Misschien heeft hij wel contact gezocht om een ideale begeleiding te bekomen?
In het wielrennen is het zoveel makkelijker om renners te verplichten deel te nemen aan groepssessies dan om zich individueel om het welzijn van de atleet te bekommeren. Dààr ligt volgens mij het geheim van een goeie begeleiding in een wielerploeg. Helaas moeten we vaststellen dat hier zo goed als geen aandacht aan besteed wordt.
Bij de mogelijkheid om gestraft te worden door de ploeg (deelname aan georganiseerde groepstrainingen staat in het contract tussen renner en club aangestipt als verplicht) hebben we echter geen seconde stil gestaan toen we beslisten om deze winter aan geen enkele groepstraining deel te nemen. Ik zie er gewoon het nut niet van in. Er zijn gewoonweg géén argumenten die het belang van groepstrainingen kunnen opkrikken.
Traditiegetrouw zijn er bij het begin van het wielerseizoen de gekende oefenkoersen. Deze bestaan uit 2 gedeelten; enerzijds een groepstraining (aha, hier zijn we er weer mee!), anderzijds een wedstrijdgedeelte.
Voor Vlaams Brabant worden deze al enige jaren ingericht te Vollezele en Kapellen-Glabbeek en dit tijdens de eerste weken van februari.
De oefenkoers in Kapellen is een inrichting van WBV in samenwerking met de ploeg waar Koen dit jaar (nog) aangesloten is, Olympia Tienen. Hierdoor werd enorm aangedrongen om deel te nemen
(voor de goede verstaander:deelname verplicht uiteraard).
De nieuwelingen mochten een gezamenlijke training afleggen van 40 km, gevolgd door een wedstrijd van 35 km.
Koen zou na de training zelf beslissen of hij er nog een rondje wedstrijd bij zou nemen of niet.
Al bij al liep de training redelijk vlot. Het kostte uiteraard wel wat moeite om de groep bij te houden op de hellingen maar het lukte. Een beetje inspanning van dit niveau mag stilaan wel rond deze tijd van het jaar. Alhoewel dit nog niet echt deel uitmaakt van de specifieke planning die we voor Koen opgesteld hebben.
Toch ook een speciaal woordje voor Koen's ploegmaat Bjarne, die z'n eerste wedstrijd heel goed doorkwam. Ondanks een val (?) bij het begin van de wedstrijd, met een lange achtervolging tot gevolg eindigde zijn eerste koers toch met een bemoedigend resultaat. Het mooie eraan is dat hij niet opgaf na pech; dat is altijd véél belangrijker dan de uiteindelijke plaats in de uitslag. Proficiat.
Ondanks het winterweer heeft Koen toch al wat tijd op de fiets doorgebracht. De investering die we deden met de aanschaf van een Tacx Fortius bleek een schot in de roos. Het maakte de meestal saaie en langdradige trainingen op rollen stukken aangenamer. Alles bleef op souplesse gericht en zonder al te veel te focussen op hartslagen. Krachttrainingen zijn zelfs nog helemaal niet aan de orde.
Hopelijk kunnen we de volgende weken wat meer buiten trainen en eindelijk aan het (traditionele!) kilometers malen beginnen. Of hoe sommige principes toch overeind blijven
..
Tot binnenkort!
22-02-2010 om 20:39
geschreven door Koen en Gert 
|
