Na een tijdje windstil op deze blog, hierbij de laatste nieuwtjes van ons wielerfront. Een front waar het al bij al nog redelijk kalm is. Waar het de voorgaande jaren reeds al voorbereiding was wat de klok sloeg, is het dit jaar heel rustig. En hiervoor zijn verschillende redenen. Redenen die niet altijd gefundeerd zijn maar die toch een belangrijke rol spelen, vooral op fysiek en mentaal vlak.

Ten eerste is er de factor: goesting. Na een volledige rustperiode (geen fiets, geenandere sport)van 2 weken voor mezelf en 4 weken voor Koen zou het lichaam vanzelf moeten aangeven dat de tijd aangebroken is om de activiteiten te hernemen. Niets is minder waar. Bij Koen bleek het hernemen moeilijk, de zin was er nog niet. Bij mezelf liep het wèl even goed (lopen, roeien en rustig fietsen) maar was het even snel weer voorbij. De vermoeidheid in het lichaam bleek meer aanwezig dan verwacht.

Daarbij kwam nog het jaarlijkse fenomeen van 'winteruur' en de vaststelling dat het rond 17u30 (of zelfs vroeger) donker was. Tè donker om veilig te kunnen trainen. Bij droog weer is dit nog haalbaar, bij regen wordt het te gevaarlijk. Gesteld dat de motivatie dan nog aanwezig is ..... Jammer genoeg knelt daar momenteel het schoentje.

Al deze gegevens zijn signalen dat het niet 100 % de goeie weg opgaat. Tijd voor actie.

Vorige week hebben zowel Koen als ikzelf een fietstest afgelegd bij Endocard (www.endocard.be). Deze test werd voorafgegaan door een medisch onderzoek, EKG, ... teneinde onze vergunningsaanvraag te kunnen indienen.

Na het verslag dat volgde kunnen een aantal besluiten genomen worden:

Koen:

De groeicurve toont aan dat de groeispurt stilaan ingezet is. Koen meet momenteel 160 cm tgo 156 een jaar geleden. Niet spectulair maar er is groei (50/100). Echter met het gewicht, en dus onrechtstreeks ook de spiergroei gaat het verkeerd. Tegenover vorig jaar is er geen vooruitgang en dus gaat automatisch de Body Mass Index (BMI) achteruit. Ondanks het gegeven dat Koen uiteraard sterker wordt door enkel te groeien, blijft er een belangrijk onevenwicht.

Daarom wordt er gesuggereerd om de trainingen aan te passen en bepaalde punten bij te werken. De mogelijkheid om een 'sabbatjaar' in te lassen wordt overwogen.
En dit is toch wel een belangrijk gegeven. Een sabbatjaar zou inhouden dat het aandeel koersen en wedstrijden drastisch ingekort zou worden. Er werd zelfs gesproken over simpelweg geen wedstrijden te rijden maar na overleg stappen we hier van af. Het koersgevoel, een beperkt koersritme, ... moet behouden blijven.

Er worden evenwel belangrijke beslissingen van ons verwacht (wel of niet rijden, welke koersen rijden, welke tijdstippen van het jaar rijden). Niet evident in een (koers)wereld waar je aangesproken en beoordeeld wordt op de wedstrijden die je rijdt en de behaalde uitslagen. Komt daar nog bij dat het Koen's eerste jaar in de nieuwelingencategorie wordt. Een jaar waarin het nòg moeilijker wordt om op de voorgrond te treden.

Echter, zoals al zovele keren gesteld, staat bij ons alles in het teken van morgen, eerder dan vandaag. Wat belangrijk is, is de lichamelijke gezondheid. Zonder dat kan er geen sprake zijn van sporten op niveau, laat staan van een carrière uitbouwen. Een omzichtig omspringen met de trainingsplanning en het wedstrijdprogramma is de boodschap.

Ach, misschien komt dit nog niet eenszo slecht uit. De eerste contacten met de nieuwe ploegleiding kunnen niet echt als bemoedigend of motiverend ervaren worden. Daarom komt het niet slecht uit dat het contact tot een minimum zal herleid worden. Dat laat ons ruim de tijd om de evolutie binnen de ploeg te observeren en al dan niet onze conclusies trekken tijdens de loop van het seizoen.

Gert:

Bij de test werden de eerdere signalen die mijn lichaam gaven, bevestigd. Dit houdt in dat de vermoeidheid na een lang en regelmatig seizoen nog in het lijf zit. De recuperatie is nog niet volledig gebeurd en een tè snel en vooral tè intensief hernemen zou kunnen tot gevolg hebben dat ik snel opgebrand zou zijn. En dit is uiteindelijk ook niet de bedoeling.

Het is trouwens zo dat die aanhoudende vermoeidheid mij stilaan zorgen begint te baren. Het duurt nu toch ècht lang en het schrikbeeld van 2007 steekt de kop op. Toen ging het seizoen de mist in door het bekende cytomegalovirus (variant van klierkoorts). De symptomen van vandaag zijn dezelfde maar (voor zover ik me herinner) iets minder ernstig.

Ik heb me dus voorgenomen om mijn zoveel mogelijk aan het, door Karel Pardaens van Endocard gegeven advies te houden. Dat betekent dat ik de trainingen heel rustig zal hernemen en nog zeker tot het einde van het jaar alternatieve trainingen zal blijven uitvoeren (lopen, zwemmen, roeien). Het intensiever trainen zal pas veel later plaatsvinden en hierdoor zal ik de maand maart aan mij laten voorbij gaan.

Dit is sowieso een periode die me minder ligt door de koude en het slechtere weer. Mijn seizoen zal iets minder lang worden dan gewoonlijk en met de nadruk op piekperiode april-juni, een trainingsperiode in juli, weer gevolgd door een piekperiode in augustus-september.

Alles bij mekaar wordt het moeilijk om nu al de fijnafstelling van het seizoen te doen. Het wordt afwachten hoe de wintervoorbereiding verloopt. Het weer is hierbij een belangrijke factor.

Voor Koen gaat de fysieke groei boven alles, in functie hiervan passen we zijn koersprogramma van het eerste jaar nieuweling aan. Als het kan zal het dus met een aantal koersen zijn, als het moet wordt het zonder koersen. Maar we durven hopen dat het zover niet komt.

Voor mezelf is het één groot vraagteken. De wil om er weer zo’n goed seizoen van te maken, is er. Vraag is echter of het lichaam in staat zal zijn om er weer te staan als het moet.

We houden jullie op de hoogte via onze blog.

Tot binnenkort!

30-11-2009 om 13:21 geschreven door Koen en Gert