Verhalen (13) : 't Is maar waar je wiegje staat !

-Opgetekend door Gaston Bontinck (halfweg jaren '6O)-

Op de tweede verdieping, kamer 18 van de materniteit in W., ligt de nog
piepjonge Vanessa. Enkele dagen geleden is ze bevallen van een jongetje.
 Ze lijkt zelf nog 
een kind, en dat is ze in feite ook nog. Ze ziet er heel bleekjes uit en haar
aangezicht is fel getrokken. 
Elke andere moeder zou nu stralen van geluk
omwille van het nieuwe leven dat ze op de wereld heeft gezet. Maar voor
Vanessa is er weinig reden om gelukkig te zijn bij de geboorte van haar
zoontje. Amper 15 jaar oud is ze, niet gehuwd, zelfs niet eens verloofd.
*
Veertien was ze
toen ze verkracht werd. En dat was nog niet eens alles. Hetzelfde jonge
moedertje, hetzelfde jonge meisje Vanessa, verbleef hooguit één jaar geleden
in dezelfde materniteit. Toen schonk ze het leven aan een dochtertje. Ze was
nog geen 14 toen ze voor het eerst verkracht werd.
Het ongewone voorval wekte heel wat beroering in de kliniek en uiteraard in
de ganse gemeente en omgeving.

Vanessa groeide op in een gezin waar geen enkel normbesef te
 bespeuren viel ,
waar van opvoeding van een meisje, dat zich in haar puberteitsjaren
 bevond,
in de verste verte geen sprake was.
Aan haar ouders had ze niet de minste steun,
integendeel. Haar vader was dagelijks uit werken naar de grote stad
 om er op
allerlei duistere manieren aan de kost te komen. Meestal bleef hij ook
in de
stad overnachten en kwam hooguit enkele keren per maand over huis.
Soms verbleef hij samen met de twee oudere zonen een tijdje voor werk
in Wallonië.
Haar moeder Daniëlle was een echte heks, een doorslechte vrouw
en moeder.
Ze liep regelmatig dronken in het huis rond, altijd slordig gekleed. 
Hygiëne was voor haar blijkbaar een onbekend iets ... ze was met
geen tang aan te raken ... hoe ironisch zoiets in dit verhaal ook overkomt.
 Maar toch zwaaide ze tiranniek de scepter in het gezin. Dat
deed ze door ganse dagen te roepen en te tieren tegen iedereen
die haar ook maar
iets in de weg legde.
Niemand uit de gebuurte die het ook maar waagde een voet in de woning te
zetten, op gevaar een bloempot of enig ander projectiel
 naar het hoofd geslingerd
te krijgen.
Politie, gemeenteambtenaren en schuldeisers waren evenmin veilig voor
de scheldtirades en mateloze agressie van de vrouw.
Roken en drinken de ganse dag door,
vloeken tegen iedereen ... dan pas voelde ze zich in haar element.
Opruimen en eten klaarmaken, dat was niet aan haar besteed.
Meestal werd iets uit
de vuist gegeten en de restjes bleven dagenlang op de tafel liggen. 
Gans het gezin sliep tesamen in één ruimte. De moeder, twee dochters
 en twee zonen,
die wel iets vaker thuis waren dan hun vader.
Het doen en laten van hun moeder, dat
was het laatste van hun zorgen.
Ook in de slaapkamer hing een vieze geur. Lakens lagen er niet
 op de bedden, alleen
enkele grove dekens.
Moeder Daniëlle sliep bij haar minnaar
of bij haar oudste zoon
bij afwezigheid van de minnaar. Een regelrechte chaos ...
en in die chaos groeide de
kleine Vanessa op.

Twee jaar eerder :

Vanessa was 13 en haar oudere zus Margriet 15.
Vader en zonen waren gedurende een
langere periode aan het werk in Wallonië.
Moeder Daniëlle, hoe vuil en slordig
 ze er ook bijliep, had toen al 
een minnaar. De gehuwde man woonde in dezelfde gemeente.
 De relatie tussen de moeder
en de man werd in het gezin voor niemand geheim gehouden, verre van.
 De oudste dochter Margriet had
eveneens een relatie met een gehuwde man en ook hij kwam geregeld
over de vloer.
Als de minnaar van de moeder niet kwam, liet die laatste zich overrompelen
en gebruiken door het
lief van haar dochter, en de 15-jarige Margriet deed net hetzelfde
 als haar moeder. Bleef haar
minnaar te lang weg, dan liet ze zich gebruiken door de minnaar van moeder.
De gehuwde mannen beschikten over geld en moeder Daniëlle
 liet zich door hen 'rijkelijk'
betalen.
 In dat klimaat bracht Vanessa haar jonge leventje door. Wat moest er van haar
geworden, leven in dergelijke omstandigheden !?
 De minnaars kwamen tot driemaal per week 
aan huis en bleven soms tot in de vroege morgen. 
Eten, drinken en sex konden de mannen krijgen.
Half dronken kropen ze in een bed dat in geen dagen was opgemaakt,
 in een kamer waar
de vunzige geur van het in lang niet gewassen 'beddengoed' bleef hangen.    
De 13-jarige Vanessa bleef dikwijls tot laat in de avond in het gezelschap,
 trok naar haar eigen bedje als
ze merkte dat haar moeder en zuster meer naakt dan gekleed
rondliepen, en veelal beneveld
door de drank niet goed meer beseften wat ze deden.
Maar als het er op aankwam te betalen
voor hun 'verblijf' , 'vertier' en 'vermaak',
dan was moeder Daniëlle wel bij de pinken en zonder af te rekenen
 kwamen de mannen er niet
buiten.
Kon Vanessa aan dat alles blijven weerstaan, of zou ze zich laten meeslepen
door de ophitsende
en uitdagende houding van haar moeder, haar zuster en de minnaars ?

Wordt vervolgd.
 *********************************************