Verhalen (6) : Nabeschouwing : Incest ... nog een taboe !
*********************************************
Het bezoek van de pastoor van het dorpje ... bij ons thuis in de rijkswachtkazerne kan ik
mij nog levendig voorstellen. 'k Was 19, vader was bijna met pensioen, maar was toch al
begonnen met het optekenen van de vele zaken die hij had meegemaakt als rijkswachter
verbonden aan de bijzondere dienst "Jeugdbescherming en zedenfeiten".
Het gesprek ging natuurlijk over de minderjarige Ann, die twee jaar lang door haar bloed-
eigen vader werd verkracht. Aanvankelijk was ik naar mijn studeerkamertje boven getrokken,
maar na een tijdje mocht ik het gezelschap in de woonkamer vervoegen.
Als naar gewoonte had de pastoor een dikke sigaar opgestoken en moeder had hem een
borrel aangeboden, iets wat de "oude dorpsherder" nooit weigerde.
Ann had bijzonder veel te danken aan deze man, dat dient gezegd. Door zijn doortastend
optreden was het meisje van veel verder onheil gespaard gebleven. Hij had tenminste gedaan
wat hij moest doen : In de eerste plaats aan het slachtoffer denken !!!
Dankzij hem had ze een veilig onderkomen gevonden, ook al was dat in een gesticht en weg
van moeder, broer en jongere zus. Daardoor had zij tenminste de gelegenheid gekregen opnieuw
wat orde te scheppen in haar leven dat op zo'n weerzinwekkende manier totaal overhoop was
gegooid.
Zijn initiatief had ook geleid tot de arrestatie en veroordeling van de vader, waardoor ook de jongere
zus gespaard is gebleven van de feiten die Ann had moeten ondergaan.
Het spreekt voor zich, dat welke strafmaat de rechter ook zal opgelegd hebben, de man verbod
zal gekregen hebben om na zijn vrijlating nog contact te nemen met het ouderlijke huis, gezien de
aanwezigheid van een minderjarig meisje.
...
Ik zie de pastoor daar nog zitten in de zetel van onze woonkamer, genietend van zijn sigaar en het
borreltje. Ik zal nooit vergeten hoe hij op een bepaald moment ongegeneerd met de tong het
borreltje tot op de bodem aflikte ... met een gelukzalige glimlach op zijn gezicht ... waarmee hij
duidelijk maakte dat hij er nog wel eentje lustte.
We keken elkaar geamuseerd aan toen we zagen dat hij het tweede borreltje aan hetzelfde ritueel
onderwierp. Nee, deze pastoor was niet te vergelijken met de geestelijken waarmee vader al zo
vaak op een minder fraaie manier geconfronteerd werd. Tegenwerking van het onderzoek naar
seksueel misbruik van kinderen door geestelijken of beschermelingen, en dat op achterbakse manier
o.a. door het aanwenden van relaties bij justitie. Het minimaliseren van die feiten en vooral ook het
absoluut geen rekening houden met het slachtoffer. Integendeel, soms werd nog met een beschuldigende
vinger naar het slachtoffer gewezen, dat de geestelijke mogelijks zou kunnen uitgedaagd hebben.
In Verhalen 2 en 5 komt dat maar al te duidelijk naar voren.
In elk geval, de pastoor van ... was er een die uit heel ander hout gesneden was dan diegenen die 
achter de rug van de onderzoekers hun relaties aanspraken om daders van seksueel, misbruik toch 
maar buiten vervolging te laten stellen. Ere wie ere toekomt dus. 
...
Vader heeft verschillende verhalen over incest opgetekend. Tot op heden rust daar nog steeds een
bijwijlen onoverbrugbaar taboe op. De feiten spelen zich immers IN het gezin af. Slachtoffers 
zwijgen meestal, soms gedurende de rest van hun leven. Het gezin, de familie in opspraak brengen,
de schaamte, de angst om ook hier als de schuldige te worden aangewezen, het zijn allemaal factoren
die slachtoffers tegenhouden om met hun verhaal naar buiten te komen, laat staan klacht in te dienen. 
Het moet ook afschuwelijk zijn voor de slachtoffers te beseffen dat je misbruikt wordt door diegenen
die je eigenlijk horen te beschermen, die (in geval de dader een ouder is) je in feite zou moeten 
bijstaan bij het bewandelen van de gecompliceerde weg naar de volwassenheid, naar een plaatsje in 
de samenleving. 
Hoeveel slachtoffers zouden er niet zijn die nooit de feiten kenbaar hebben durven maken ?
Hoevelen onder hen hebben in hun verdere leven geen diepe depressies moeten overwinnen, geraakten
verslaafd aan alcohol en/of drugs, dienden mislukte relaties te verwerken ? 
Vandaar ook dat er maar weinig statistieken bestaan over incest, in elk geval weinig of geen statistieken
die correcte cijfers kunnen weergeven. 
Als een persoon je leven op de meest weerzinwekkende manier tot een hel maakt, dan moet je al een 
heel sterke persoonlijkheid zijn om daar bovenop te komen, om dat achter je te laten ... maar vooral om 
daar mee naar buiten te komen, zodat de dader zijn straf niet kan ontlopen of nog slachtoffers zou kunnen maken.

Vandaag vind je, gelukkig maar, ook al meer literatuur over het grote taboe "incest", en het 
is maar goed ook dat er slachtoffers zijn die hun verhaal openlijk durven en willen vertellen.