|
Beste lezers,
Gisteren was het, net zoals vandaag, veel te warm voor de tijd van het jaar.
Is dat erg? Ja en neen. Ja, het is niet goed en neen, ik heb er van geprofiteerd.
Ik en Agnes zijn gisteren naar Knokke gereden. Een beetje minder of meer decadentie op één dag, moet kunnen. Wandelingetje in het Zwin en op het strand om wat zon energie op te doen.
Graag had ik het gehad over een pracht wedstrijd bij het biljarten. Helaas, ondanks dat mijn prestaties de hoogte in blijven gaan hebben we met het team verloren. Tja, als de tegenstander beter is dan moet je daar niks achter zoeken en naar de volgende wedstrijd toegaan met een winnaars mentaliteit. De titel zal wel voor volgend jaar zijn.
Het is iets met die balsporten.
Het dokters bezoek beperkte zich tot hoe groot zijde, hoeveel weegde en hoorde goe. Dus dat leverde geen probleem op.
Tussen mijn 14 en 17 jaar heb ik basket gespeeld bij Scheldejeugd, scholieren. Buiten trainen en spelen was gewoon, op verplaatsing gaan met zeven jonge jongens in één wagen kon nog.
Mijn kleine gestalte hielp niet echt om er iets van te bakken. Vooral mijn scorend vermogen was nogal laag en gaf de doorslag om er maar mee te stoppen. Ook het systeem van arbitrage lag me niet zo goed, lachen kon je al een fout opleveren, of soms vijf na elkaar.
Dus werd het handbal, bij Atilla Temse, een club die even later officieel van start ging. En ook deze sport werd op buiten pleinen beoefend.
Onze eerste wedstrijd was op Aalst. Op de koop toe kwam er een dichte mist opzetten, je zag het doel aan de overkant niet meer.
De wedstrijd begon wel uitstekend, voor de ajuinen wisten in welke richting ze precies moesten spelen was het al nul tegen één. En daarmee is, wat de uitslag van de wedstrijd betreft, alles gezegd. Het einde was zevenentwintig tegen drie. (27-3)
Een beetje uitleg.
We kenden weinig of niks van de spelregels noch van tactiek. En je mag gerust van me aannemen, die mensen hebben zich toen netjes gedragen. De arbiter heeft regelmatig, samen met de Aalsterse spelers, het spel stil gelegd om één en ander uit te leggen. En die uitslag mag gerust vleiend genoemd worden.
Bon, die eerste competitie helft verliezen we alle wedstrijden. Alleen wordt ons spel steeds beter en scoren we zelf regelmatig.
Die eerste match met drie goals is ons niet meer overkomen. Beter nog, in de tweede helft van de competitie krijgen we een jonge trainer. Die gast, student sportschool aan de unief, speelde zelf bij eerste klasser Lebbeke. Ons niveau ging met sprongen omhoog. Dat niveau was te merken aan manier van trainen, individueel en in groep, met als resultaat een betere ploeg. De tactiek kwam ook al om het hoekje kijken en dus keerde de situatie zich in ons voordeel. Ploegen die dachten een makkelijk hapje aan ons te hebben kwamen bedrogen uit. Veel matchen hebben we niet gewonnen maar vele ploegen waren tevreden om een partij tegen ons winnend af te sluiten.
Zo ook onze laatste match in Dendermonde. Zij moesten winnen en voor ons moest er niks. En dus begonnen we onze partij al fluitend en stonden we op een 'wip en een gij' rustig op voorsprong. En dan begint de arbitrage te werken hé. Een ploegske van niks dat de vloer aanveegt, dat ligt moeilijk. De fouten en straf tijden vliegen ons om de oren en in de tweede helft smelt de voorsprong als sneeuw voor de zon. Zelfs onze minzame trainer kreeg het op de heupen.
We verliezen met een doelpunt maar zijn toch uitermate tevreden met onze wedstrijd.
De reis huiswaarts werd een voettocht (ja, toen ook al) met een drietal andere moedigen. Ik mag niet zeggen dat we alle cafeetjes hebben aangedaan, maar wel veel. In Tielrode, de dag was al niet meer jong, worden we opgepikt door een bekend fuifbeest. Zodoende kwam ik nog op tijd thuis om me wat op te frissen en me serieus te houden voor het communie feest van onze jongste.
Het basket bekijken doe ik nog regelmatig (of is het meer af en toe). Condors Dames volg ik al enkele jaren, mijn nichtje speelt er, vandaar. En dat ploegje doet het ook goed. Dit jaar hebben ze eindelijk genoeg speelsters om regelmatig te kunnen vervangen. Bovendien zit er in die jonge lichting werkelijk heel goed basket talent. Je ziet die ploeg groeien bij elke wedstrijd. Die mix van ondervinding, doorzetting en jeugd geeft plezier aan spelers en supporters.
Ik vind het mooi om te bekijken, dat spel is niet te hard of gemeen en er zit geen opgefokt publiek op den tribuun.
Grtjs
Hugo
Fotos: Vanaf Knokke strand zie je enkel Zeebrugge en Het Zwin. Molens? Dit is het zicht naar Knokke!; De Vrouw en de Zee; Wie heeft er pijn in zijn rug?; De route naar Engeland.
Nota:- Vrouw en zee is standbeeld Tomorrow Man Made by the Sea van Catherine François.
- Rugpijn is standbeeld La mer, ce grand sculpteur van Jean-Michel Folon.
|
