|
Beste Lezers,
Er was gisteren avond nog wat feest naast de deur. Gelukkig lag ik op het 4e verdiep en langs de achterkant. Niet dat ik er veel last van ondervond. Wiegen is niet noodzakelijk.
Wel ben ik tevreden dat alle berichten goed zijn gepost op de blog. Na een week weet je soms niet meer welke fotos nu precies bij welk artikel horen.
Niet waar hoor, alles wordt goed bijgehouden en genummerd.
Vandaag dus zuidelijke wegen ingeslagen. Wel vertrokken met donder en bliksem én regen.
De Via Francigene kwam na anderhalf uur op een plaats aan, waar een wegwijzer 5 km aanwees voor Fidenza. Dan ligt de snelheid precies niet hoog of ik heb weer een toerke gedraaid. Allemaal wel mooi maar
het moet vooruit.
Tegen elven was ik al in Medasano, al over halfweg de planning. Het weer was ondertussen al verbeterd en na een koffie en een panini ging het richting Fornovo di Taro.
Die Taro is een zijrivier van de Po en heeft een brede bedding. Het pad loopt voor een groot deel in de winterbedding.
Alvorens dit pad op te gaan de aller eerste rustbank op de VF tegengekomen. En nog meer geluk, rechtover was een magazijn gevestigd waar ik fruit kon inslaan.
Aan de brug die me over de Taro moest brengen, kon ik afscheid nemen van de Po vlakte.
De Apenijnen liggen aan mijn voeten.
Al even geproefd van het stijgen en dalen met de ondertussen de zon als bondgenoot. Nog tot Sivizzano ben ik gestapt. Daar is een oud monniken klooster dat nu dienst doet als ostello voor pelgrims. Ik kwam aan als nummer vijf. Lang geleden dat ik zo veel volk heb ontmoet. Ik dacht al dat het weeral een stille dag zou worden.
Eindelijk ontmoet ik de Amerikaanse Karen, wiens naam ik al vele malen kon lezen in het gouden boek. Eerst was zij met haar vriendin twee dagen ahead en heb ik hun beide blijkbaar voorbij gestoken. Door de rustpauze in Milaan zijn ze nu weer voor mij, tot op vandaag. Het is te zeggen dat enkel Karen hier is, de dorpsgenoot is al verder, die moet begin juli in Rome zijn. Verder is er Bas, een vriendelijke jonge man en een Italiaans koppel.
Na kennis making werd er al voorgesteld om samen te eten, dus geen pizza om de hoek. Geen kosten, want Matteo en Erica hadden twintig Euro gevonden en die wouden ze met ons delen, inclusief een pint als aperitief in de locale bar.Tof! En het eten klaar gemaakt door de Italian cook.
Ik dan maar mijn chocolade gedeeld als dessert. En we hebben het gehad over waar Belgium Famous voor is.
Ciao
Hugo Pellegrini
Fotos : Donder en bliksem, wind en regen, niets houd ons tegen; VF rustplaats én overdekt (volgen er nog twee); Supermarktje open op Zondag; Spoorwegbrug onder via de winterbedding; Geen halfweg teken ! ; Vanaf hier gaat het terug op en neer; Feest op 12 juli in de kapel ter ere van de heilige met het varken; Slaapplaats onderaan in gebouw, bwj 1093; Etenstijd met Matteo, Erica, Karen en Bas.
|
