Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
de afgelopen weken mocht Woutje bepalen hoe onze dag er uit zag. Hij koos wanneer hij at en wanneer hij sliep. Hij sliep lang en dat deed mij natuurlijk veel plezier maar wat me wel een beetje verontrustte was dat hij telkens wakker lag als ik binnen kwam rond een uur of acht. Hij lag dan stilletjes wat rond te kijken en met zijn handjes te spelen. Ik vroeg me al een tijdje af hoe lang hij dan al wakker was. En ja, dat leek een beetje ondankbaar met zo'n goede slaper in huis maar stilaan begon ik te denken dat dat lang in bed liggen misschien meespeelde in zijn problemen met eten. Problemen in de zin van veel teruggeven en terug meer krampjes de laatste week. Verder leek ik gee nregelmaat meer in zijn eten te krijgen, soms wilde hij na twee uurtjes al terug eten en soms zat er weer vijf uur tussen. Plus dat hij tussen zijn laatste en eerste voeding vaak tot bijna tien uur liet.
Dus sinds gisteren zijn we gestart met een nieuw experiment ; mama zet haar wekker om kwart voor zes en rond zes uur staat Wout op. En wat blijkt al direct de eerste morgend ? Die kleine deugniet lag om zes uur al wakker en was heel blij me te zien. Hoe ik dat weet ? Hij lachte van oor tot oor en ik kreeg een enthousiaste morgendwind Terug in ons oude ritme van zes,tien,twee,zes en tien hadden we gisteren een fijne dag. Ik heb ondertussen geleerd niet te snel te juichen maar ons kereltje leek mij meer tevreden en rustiger. Deze morgend dag 2 van het experiment. Zogauw ik zijn kamer binnenkwam reageerde ons ventje, hij rekte zich nog even uit en wreef even in zijn ogen. Ook hij kon amper geloven dat ik al twee dagen achtereen vrijwillig om zes uur aan de dag begon
Vandaag heb ik ook mijn spulletjes van de WW terug boven gehaald want zoals jullie weten zorgt ieder kind dat je krijgt voor extra kilootjes en ik ben het bewijs dat dat niet enkel hormonaal bepaald is . Maar tussen alle feestelijkheden,champagne,suikerbonen en verwenweekendjes ben ik 3 k bijgekomen. En omdat ik vastberaden ben nooit meer zo zwaar te worden als ik was, begin ik terug punten te tellen en zal ook Peter weer even gezonder en vooral magerder eten. Al een geluk dat hij daar nooit over klaagt én dat het WWeten best lekker kan zijn. Voor de geïnteresseerden, ik mag 21 punten hebben, dat is heel goed te doen. Ik laat jullie weten wanneer ze er terug af zijn !
Geniet nog van een paar foto's en tot de volgende !
om in de sfeer van de tour te blijven heeft ook onze Wout zijn strategie aangepast. Waar hij tot nog toe geconcentreerd was op eten, vooral de laatste weken leek hij echt een papverwerkend machientje is het nu tijd om al die energie te gaan brengen waar ze nodig is; En hoe doet een topsporter als Wout dat ? Door te slapen ! Al dat eten en slapen heeft één groot doel, zwaarder,groter en slimmer worden. En dat zien wij elke dag voor onze ogen gebeuren. Hij is in ieder geval dikker geworden en nog zekerder ben ik er van dat hij gegroeid is. We wilden gisteren naar de weeg gaan maar de mensen van K&G hadden een weekje verlof
En slimmer ? Absoluut. Hij wordt meer en meer gefocust op allerlei dingen buiten mezelf en zijn pap. Hij houdt alles in 't oog, volgt ons als we door de living lopen, probeert dingen te grijpen, brabbelt er op los en geeft dan echt de indruk dat hij heel belangrijke dingen te vertellen heeft. Misschien heeft hij wel de oplossing gevonden voor de wereldhonger en zijn wij gewoon te dom om hem te begrijpen Hij herkent de rituelen die we hebben en weet dus wanneer het tijd is om te eten, in bad te gaan of te gaan slapen. En wij worden ook slimmer, wij hebben geleerd wat Woutje graag heeft ( op zijn buik liggen,slapen op zijn zij, gekriebeld worden op dat ene plekje, een doekje in zijn hand houden,... ) en wat hij niet graag heeft ( slapen op zijn rug, water in zijn gezicht, afgedroogd worden ( letterlijk dan ), iemand die hoest of applaudisseert, ... ).
Ondertussen ben ik als (beetje neurotische ?) mama ongerust aan het worden over die Mexicaanse griep. Niet voor mij of Peter maar wel voor ons poppejanneke. Zouden ze niet beter de risicogroepen toch inenten of preventief behandelen. Nartuurijk is die preventieve behandeling ook weer niet iets waar ik op zit te wachten. En waar vind ik meer info over die griep en de risico's die ze voor baby's inhoudt? Sebiet maar eens gaan surfen
Ondertussen is Wout toch aan het proberen van op zijn rug in de wipstoel in slaap te geraken dus ik ga hem even helpen door hem op zijn zij in de box te leggen , tot de volgende !
Een lezer van de blog maakte mij erop attent dat niet iedereen mijn luxe heeft om zijn of haar tijd helemaal zelf in te delen. En het is natuurlijk ook wel zo dat ik ondertussen helemaal gewend ben om te leven op een veel rustiger en persoonlijker ritme. Geen tikklok hier en geen wisselende shiften, wel een ( ondertussen ) ontspannen want vlotlopend ochtendritueel, even nadenken over wat we vandaag willen doen en dan genieten ! Af en toe komt de realiteit van het huishouden kloppen maar zelfs dat kan ik rustig en zonder te veel tijdsdruk doen. De hoogdagen van dit woord zijn ondertussen wel voorbij maar ik kan het niet anders omschrijven ; onthaasten. En ik kan het iedereen aanbevelen!
Wout blijft ondertussen groeien en bijkomen, wat dat betreft heeft hij duidelijk nog nooit van onthaasten gehoord En om te groeien hebben Woutjes twee dingen nodig : eten en slapen. en dat doet hij dan ook vol overgave.Wij komen stilaan op het punt dat we bijna verlegen zijn om te antwoorden op de vraag slaapt hij al door. Die kleine schat begreep van in het begin hoe belangrijk slaap voor zijn mama was en heeft mij dan ook maar het strikte minimum aantal nachten wakker gemaakt Na een goede zes weken is hij beginnen doorslapen met af en toe nog eens een nachtelijke afspraak. En momenteel slaapt die dus door en wel soms 10 uur aan een stuk.
Dus je hoort het ; wij stellen het prima en wat mij betreft mag dit nog jaren duren
bedankt voor jullie reacties, ik weet dat jullie tijd kostbaar is
Afgelopen weekend was het feest in Ekeren. Wij zijn vandaag 1 maand getrouwd én Wout werd zaterdag drie maanden. Dus werden er plannen gesmeed en afspraken gemaakt.
Peter en ik gingen even wat tijd maken voor elkaar en Woutje, die mocht bij Anneke en zijn peter gaan slapen ! Onze plannen, een etentje op 't Zuiderterras ( waar we op ons eerste afspraakje waren ) en zondag een saunaatje. Maar Peter zorgde voor een nog grotere verrassing, een suite in het Astrid Plaza hotel mét champagneontbijt. Dus na ons etentje zijn we blijven plakken in de stad, hebben we de nodige cocktails genuttigd en een dansje geplaceerd in de Vuile Was. Na een korte nacht werd ik dan getrakteerd op een overheerlijk ontbijt, het ontbijt in het Astrid Plaza is echt de moeite ! En dan naar de sauna in Ekeren. 2 uur warmte,water en bubbels, puur genieten !
Maar stilaan werd de tijd zonder Woutje toch wel wat lang dus eens thuisgekomen van de sauna zat ik echt te wachten op een berichtje. Al een geluk voor mij hadden Ann en Danny dit wel verwacht en lieten ze ons niet te lang meer wachten. Ons ventje had een superweekend gehad, veel plezier gemaakt, veel op de schoot gezeten, bij oma Chris geweest, naar de hondenschool én gaan wandelen in het bos. En niet te vergeten, bij Anneke en nonkel Danny in bed geslapen! Super hé ! Uitgebreid in bad gezet en dan overgegeven op de mooie kleedjes die Ann hem vlak voor het naar huis komen had aangetrokken, that's our baby
De rest van de avond hebben we van elkaar genoten, wat knuffels ingehaald en de voorraad kusjes terug aangevuld. En de koffer en zakken terug uitgepakt, alles terug op zijn plaats gezet en een rustig avondje met ons drieën .
Wout heeft deze nacht geslapen van een uur of half twaalf tot half negen, het moet echt een goed weekend zijn geweest
Samengevat ; tijd voor ons tweetjes heeft ons goed gedaan, Wout heeft er van genoten en het weerzien was ook enorm plezant. Dus ja, het kan nog eens overgedaan worden, maar neen Danny, niet ieder weekend
Deze nacht heb ik niet zo fijn gedroomd. Ik moest terug aan het werk en vertrok met pijn in het hart. Aangekomen op het werk waren er geen patiënten maar alleen vergaderingen waar onnoemelijk veel werd geleuterd en ruzie gemaakt. Ondanks mijn smeekbeden mocht ik niet vroeger naar huis. Ik voelde me zo slecht en zo niet op de plaats waar ik moest zijn
Om maar even aan te geven hoe ik daar toch al mee bezig ben. Maar overdag lukt het me goed daar nog niet van wakker te liggen ( pun intended ), er is zoveel om van te genieten, zoveel te beleven dat ik me daar alleen op concentreer.
Neem nu Wout zijn eerste logeerpartijtje ! Ondanks de dubbele gevoelens ben ik mij er van bewust dat er vanalles maar één eerste keer is. En dus ook van het piekeren, het 's avonds wakkerliggen van wat ik moet meegeven en het nadenken over wat ik zeker niet mag vergeten te zeggen Dus laat me er maar van genieten om mij als een echte mama te veel zorgen te maken en de schatten waar hij naartoe gaat knettergek te maken met mijn instructies en telefoontjes
Ondertussen blijft ons wondertje sterker,groter,steviger en nog van dat soort dingen worden. Hij ligt graag op zijn buik maar niet te lang, hij wordt graag rondgedragen zodat hij alles eens goed kan bekijken en zijn gezichtje kent nu zoveel uitdrukkingen dat hij eigenlijk enkel beeld zonder geluid zou nodig hebben. Ik had gisteren zijn tut bij het ringetje in mijn mond en zijn verbaasde gezicht zegde zonder woorden " Wa doede gij mé mijne tut en wilde die wel eens rap hier geven ! " Hij herkent dus een tut net zoals hij een papfles herkent of een bavet. Ook spiegels zijn erg interessant en worden aan een zer nauwkeurig onderzoek onderworpen als hij ze in het oog krijgt.
Ik bijt door met het laten boeren tijdens de fles maar dat loopt nog niet echt vlotter. Na ongeveer een halve fles moet hij stoppen om te boeren maar dat blijft gepaard gaan met verontwaardigde en boze huil- en krijsbuien. Maar ik ben er zeker van dat hij het één van de dagen zal begrijpen en dan heel rustig een beschaafd boertje zal laten alvorens netjes en zonder morsen zijn flesje mooi leeg te eten
Blijf volgen en reageren ( vooral dat laatste want ik hoor jullie veel te weinig naar mijn zin )
Ik had de eerste dagen en week na de trouw het gevoel dat alles wel weer terug rustiger zou worden en dat ik terug wat meer tijd zou hebben voor het huishouden en de alledaagse dingen die er al een tijdje bij inschoten.
Maar nu, drie weken verder, heb ik nog altijd het gevoel dat de dagen te kort zijn. Ik krijg wel meer gedaan maar nooit alles wat ik gepland had. Meer en meer begin ik me af te vragen hoe dat gaat zijn als ik terug ga werken in oktober De beste oplossing lijkt me minder plannen en stilaan te leren welke verwachtingen realistisch zijn en wat te veel is.
Woutje blijft ons iedere dag verbazen ! Hij probeert echt met ons te communiceren, je kan hele gesprekken met hem voeren. Hij reageert op de routines die we ondertussen hebben rond slapen,eten en spelen. Die knapperd zit recht met een beetje steun voor zijn hoofdje, zit echter nooit ( maar dan ook nooit ) stil, ligt graag op zijn buik en probeert dan overal rond te kijken. Ik ben hem aan het leren zijn voeding te onderbreken voor een boertje ( want dat deden we daarvoor niet ) in de hoop dat hij dan minder zal teruggeven. Dat gaat nog steeds gepaard met dramatische taferelen Krijsen,huilen en wringen op mijn schoot tot hij er zich even bij neerlegt dat hij moet wachten, dan komt het boertje en krijgt hij de fles terug. En dat twee keer per voeding. Hopelijk heeft hij snel door dat even wachten niet het einde van de wereld is en dat die fles wel terug komt .
Ook in zijn bedje ligt hij niet stil en iedere morgend is het een verrassing hoe hij in bed zal liggen 90 tot 180° gedraaid, op zijn zij tegen de linker- of rechterkant van het bedje of soms zelfs op zijn buik.
Volgend weekend zijn we één maand getrouwd en die gelegenheid grijpen we graag aan om onszelf nog eens te verwennen. Woutje gaat logeren zoals jullie weten en wij gaan zaterdagavond uit eten, zondag uitslapen en naar de sauna. Peter heeft nog een verrassing geregeld dus ik ben zeer benieuwd. Ook zaterdag is ons ventje al drie maanden, dertien weken waarin hij ons heeft leren kennnen en ons alle liefde en plezier heeft laten kennen die hij in zich heeft.
Dat logeren volgend weekend vind ik wel heel spannend, ik moet mezelf steeds voor houden dat hij maar naar Kalmthout gaat voor één nachtje en niet naar Afrika voor drie maanden. Want als ik dat niet doe zit ik allerlei scenario's te bedenken van dingen die kunnen mislopen, van iets vergeten tot juist dan voor de eerste keer ziek worden, van niet willen slapen in een ander bed tot huilen als hij ons terug ziet Ik weet het,ik weet het . Ik ben al wel heel blij dat zijn eerste logeerpartijtje bij Ann en Danny zal zijn, de eerste mensen om hem nog meer in de watten te leggen dan dat wij dat doen. Woutje, je zal waarschijnlijk rotverwend zijn tegen zondagavond
Wij gaan nu in bad en dan is het weer bijna tijd om te eten, mét boerpauze
Gisteren op babybezoek geweest bij Xenne. Grote broer Xander kon niet wachten om ons de nieuwe aanwinst te laten zien Terecht want het is een flinke boel die heel rustig en braaf zat rond te kijken temidden van alle drukte. En binnenkort wordt die drukte nog wat groter want het kindje van Eef en Kevin makt momenteel enkel drukte in Eefje haar buik
Ik vond het vooral heel fijn om nu als ervaringsdeskundige mee te kunnen praten over papjes,boertjes, pampers en slaapproblemen. Daar heb ik me heel lang buiten voelen staan en ik geniet daar nu echt van !
Verder nog groot nieuws Wout gaat volgend weekend voor de eerste keer uit logeren. Zaterdagnamiddag ( nee niet morgend Danny ) gaat hij naar Kalmthout om daar te gaan spelen met Anneke,Danny en de beestenboel. Ondertussen gaan mama en papa een keertje uit eten voor Peter zijn verjaardag. Zondag eerst uitslapen en dan doen we misschien nog een saunake en dan verwachten we ons schatje terug in de vroege avond ( nee, niet de maandagmorgend Danny ). Hij is in de beste handen die we ons kunnen voorstellen en toch vind ik het best wel spannend . Een beetje gek vind ik dat en ook wel heel begrijpelijk !
Ja, wat doet ne mens als je hele dagen vrij bent, het slecht weer is en een vriendin vraagt om mee naar de solden te gaan Als goede vriendin kan ik niet anders dan ja zeggen en meegaan.
Dus gaan wij ons weer klaar maken om er een daggetje op uit te trekken.
Wout blijft ondertussen dag per dag veranderen. Mensen die hem al een tijdje niet meer gezien hebben bevestigen dat. Hij is al zo stevig, kan zitten met wat steun, zijn hoofdje wiebelt niet meer zo erg, hij maakt meer en meer geluidjes, wil liefst op zijn zij slapen en blijft dan ook wriemelen tot hij op zijn zij ligt.
Hij geniet er van om overal naartoe te gaan, heeft dan zoveel te zien en te horen en je ziet hem alles vol interesse volgen. Het probleem blijft wel dat hij ( en wij ) daar 's avonds de rekening voor krijgen. Al die prikkels en het daaropvolgende groeien en verbindingen maken van al die miljoenen hersencellen gaat gepaard met onrust, prikkelbaarheid en bijna ontroostbaar gehuil. Maar het is wel belangrijk vind ik om hem overal mee naar toe te nemen en zoveel mogelijk te zien,horen en mee te maken. En die onrust die nemen we er maar bij. Bedankt tante Chantal voor die wijze woorden.
Ik ga nu kleedjes zoeken die onze Wout passen n zijn aangepast aan het nieuwe weerbeeld. Want met die warme dagen zijn er alvast weer een paar stukken die hem niet meer passen zoals de pyama die ik gisteren avond wou aandoen
Voor vakantiegangers ; geniet er van en voor de werkenden ; de werkweek is alweer half. En voor de shiftwerkers ; na een lange reeks werken volgt superdeugddoende recupe !
deze week hebben we veel plannen. Vandaag gaan we even naar de Z2 om mijn collega's te bezoeken, morgen gaan we shoppen met Eefje ( who else ? ) en donderdag gaan we op babybezoek bij Xenne, de nieuwste spruit van Luc en Peggy.
Vrijdagavond ga ik nog eens uit eten, weeral een afscheid van een collega dus mogen de twee mannen nog eens wat qualitytime samen doorbrengen.
Wie spreekt er over vervelen? Van de hele tijd dat ik nu al thuis ben heb ik mij werkelijk geen seconde verveeld. Eerst de voorbereidingen voor Wout, dan Woutje in huis én de voorbereidingen voor de trouw,dan de trouw en nu genieten van mijn nieuwe status. Je merkt het zelf, geen tijd voor stilstaan of vervelen. Het is ook wel zo dat met Woutje erbij alles een beetje langer duurt. Zoals vandaag. Eerst maak ik mezelf klaar, dan ons ventje, dan zijn tas ( niks vergeten ! ), dan krijgt hij nog eens eten en dan kunnen we vertrekken. Met de voiture of in de draagdoek? Dat zal wat van het weer afhangen. Ofwel moet ik de voiture of maxicosi nog terug opdekken, alle dekentjes zijn verdwenen vorige week. Ofwel moet ik de draagdoek nog aandoen.
Dusje leest het, we zijn nog niet direct weg.
De rest van de week krijg je meer verslagen over onze avonturen !
Er is duidelijk geen Sabine Hagedoorn aan mij verloren gegaan. Ik was er echt van overtuigd dat het ging onweren maar ondertussen zijn we twee dagen verder en nog steeds... niks ! Geen donderslag,geen bliksem,zelfs geen druppel regen.
Overdag bljif ik het te warm vinden buiten voor ons prutske maar 's avonds genieten we er van buiten te eten en met ons drietjes nog een wandeling te maken. Het is wel zo dat Wout precies minder last heeft van de warmte dan wij, hij zeurt niet meer dan anders, eet evenveel en slaapt ook goed.
Ikzelf hoop dat het snel frisser wordt want door die warmte doet mijn been ontzettend pijn. De kwetsuur van mijn fietsongeluk, die volgens de verzekeringsartsen helemaal genezen is , doet weer even zeer als toen het pas gebeurd was Het enige dat helpt is mijn been omhoog leggen en Daflon en Dafalgan nemen.
Vandaag gaan we toch met ons drietjes een terraske doen, thuis is het ook warm denk ik maar Als je zin hebt om mee te gaan dan bel je maar even !
de aanhoudende hitte zorgt ten huize Verschueren voor heel wat extra werk. Niet alleen de grote mensen wisselen vaker van kledij en gaan eens een keer extra onder de douche.
Ons Woutje zweet ook en krijgt dus regelmatig een sponsbadje én ook twee keer per dag in bad. Hij ligt het grootste deel van de dag in zijn pampertje dus qua was doe ik daar wel voordeel Hij verhuist ook wat regelmatiger van ligplaats om de relax,de box en het kussen te laten afkoelen. Al een geluk heeft hij nu ook een nieuw plekje in zijn schommelstoel. In onze living is nu wel helemaal geen plaats meer maar hij kan er echt van genieten om te schommelen. Meestal valt hij na een tijdje in slaap.
Het is wel zo dat hij tegenwoordig zowel in relax,maxicosi én schommelstoel zijn gordeltjes moet aandoen want die wielewaal zit geen twee seconden meer stil Ook als je hem op schoot neemt heb je echt je twee handen nodig, hij stampt met zijn beentjes en wringt zich zodanig tot hij ligt waar en hoe hij wil liggen. Zoals ik al zei in mijn vorige post begint hij meer en meer een eigen willetje te krijgen en deinst er niet voor terug de grote middelen ( krijsen en traantjes ) in te zetten om zijn doel te bereiken.
Ondertussen lijkt er geen einde te komen aan de stroom cadeautjes voor ons schatteke. Gisteren had oma Chris weer 5 schattige en superzachte knuffels bij en kleedjes. Het hoekje met knuffels en speelgoed ligt nu zo goed als vol en als mama dan ook nog dingen koopt begin ik stilaan de verzuchtingen van andere ouders te begrijpen. Dat kind heeft zoveel ! En waar moeten we daar in godsnaam nog mee blijven ? Maar ik ben gewoon zo blij dat we ons ventje alles en meer kunnen geven dat ik het plaatsgebrek en gedachten aan de negatieve gevolgen van verwennerij gewoon opzij zet
Aan de wind denk ik te merken dat het beloofde onweer echt wel onderweg is. Hopelijk heeft straks niemand van jullie last van wateroverlast en kunnen we gewoon genieten van de verdiende verkoeling.
lukt het nog een beetje om het hoofd koel te houden? Hier binnen begint het nu echt warm te worden. Zelfs 's nachts koelt het niet meer echt af. In Wout zijn kamer staat de raam de ganse nacht open en vorige nacht hebben we zelfs een ventilator in zijn kamertje gezet.
Gisteren zijn we met Eefje gaan babyshoppen. Alletwee met een lijstje in ons hoofd wat we wilden kopen waaraan vooral ik ( ik gef het toe ) me niet echt gehouden heb. Hetgeen ik echt wilde kopen was een schommelstoel voor Wout, met een mobiel, muziekjes én een schommelfunctie. Wout vindt hem fantastisch want met veel gesakker en gezeur heeft papa hem ineen gezet terwijl Eefje,Wout en ik verder gingen shoppen en op een terrasje iets zijn gaan eten Zodra we thuis waren en hij in bad was geweest en gegeten hebben we hem er in gezet en hij heeft eerst even genoten en daarna geslapen als een roosje. Dat bad was nodig omdat ons ventje het nodig achtte om achterin een warme auto zittend in een nog warmere maxicosi het de hele weg naar huis op een krijsen te zetten. Liedjes zingen, verhaaltjes vertellen, mee jammeren, niks hielp. Toen we thuiskwamen ben ik uit de auto gesprongen en naar hem gaan kijken. Op zijn hoofdje stond het zweet en toen ik hem oppakte zag ik dat de maxicosi helemaal doorweekt was. En waarom hij zo huilde ? Ik weet het niet. Het was wel het soort geschreeuw waarbij ik hem thuis alleen getroost krijg in mijn armen maar om dat een uur vol te houden ? Zogauw ik hem geschrokken in mijn armen had, stopte het gekrijs en viel hij uitgeput in slaap. Laat ons zeggen dat hij volhoudingsvermogen heeft en als dit een voorsmaakje is dan denk ik dat onze nachten wat onrustiger gaan worden, angstig voor wat de toekomst brengen zal
zalig weertje hé . Ok, mss een beetje te veel van het goede maar we hebben lang genoeg moeten wachten. Jammer genoeg hoorde ik op het weerbericht dat vandaag op sommige plaatsen de ozon boven de grens zal stijgen. En dan vroeg ik mij af hoe erg dat is voor ons ventje. We zullen dan maar deze voormiddag even buiten gaan en de rest van de dag rustig binnen blijven.
Hier thuis gaat alles terug zijn gewone gangetje, Peter gaat werken, wij zijn met zijn tweetjes thuis en amuseren elkaar. Stilaan wordt onze Wout meer dan een schattige baby. Hij laat meer en meer merken dat hij met ons wil communiceren, maakt veel geluidjes en heeft een blijkbaar onuitputtelijke bron van gelaatsuitdrukkingen Hij reageert op meer dingen, bijvoorbeeld bij het zien van een bavet of een papfles wordt hij rustig en strekt zich uit, als om gepakt te worden. Hij wordt meer en meer een individu dat zijn eigen voorkeuren en humeurtjes heeft. Zalig toch, die natuurlijke ontwikkeling van zo dicht bij te zien gebeuren ! Deze ontwikkeling brengt ook wel met zich mee dat het niet meer zo evident is dat ventje bijvoorbeeld even in zijn box te leggen, hij wil liever gepakt worden en laat dat dan ook zeer hoorbaar merken Ik geef toe dat hij heel vaak wint maar troost mezelf dan dat dat goed is voor zijn zelfvertrouwen
Ook motorisch gaat dat ventje met sprongen vooruit. Hij kan zich ( al is het voorlopig meestal per ongeluk ) van zijn rug op zijn buik rollen, als hij op zijn buik ligt probeert hij te kruipen, hij weet enkel nog niet goed wat hij met zijn voetjes moet doen en als hij goed wakker is kan hij met wat steun al heel goed rechtzitten én zijn hoofd rechthouden. En dat is niet zo vanzelfsprekend want dat hofd is serieus groot en zwaar
Morgen gaan we soldekes doen. Neen, geen grote zware zakken vol spullen voor mama deze keer. Er zijn nog een paar spulletjes die ik graag zou hebben voor ons schatje dus trekken we naar Prémaman en Baby2000. Maar mss is er nog wat geld over en dan kunnen we nog eens naar Kid'sLab
Geniet van het weer, geen zware inspanningen tussen twaalf en acht en voldoende drinken !
't Is feest dit weekend ten huize Verschueren !Op 10 weken tijd is er zoveel veranderd dat het moeilijk te vatten is. Wat ik vooral zal onthouden zijn ; de eerste keer Woutje in mijn armen, Peter lijkbleek met een prachtig bruidsboeket en de vele mensen die met ons meeleven !
Ondertussen is het al een paar dagen zeer warm en dat is voor ons ook een beetje zoeken met zo'n kleine baby in huis. De eerste dagen ging het nog, zijn kamertje bleef redelijk koel. Maar sinds gisteren is het daar ook te warm om goed te zijn. Deze nacht dan toch maar een venster laten openstaan, want ik had het gevoel dat die warmte ook alle zuurstof opslorpt. Maar deze morgend bleken de muggen zich tegoed gedaan te hebben aan ons ventje. Sebiet stuur ik Peter er op uit om een vliegenraam te vinden. De warmte heeft ook wel zijn voordelen. Ons ventje ligt een groot deel van de dag in zijn bijna-blootje en dat is zo cute. Dan ziet hij er zo veel kleiner uit en voel je de hele tijd dat blote babyvelletje tegen je aan, en daar kan geen zijde of mohair tegenop !
Sinds de warmte drinkt hij nu ook af en toe een beetje water. Dat was niet zo simpel de eerste keren. Dat water loopt natuurlijk veel sneller uit de fles dan pap én hij schrok ook wel wat van een nieuwe smaak. Maar ondertussen gaat dat al veel beter.
Natuurlijk is dat ook weer een stapje verder op zijn weg naar groot worden. Hij ontwikkelt zo snel, het is al een heel andere baby dan pakweg 4 weken geleden. Hij laat meer blijken wanneer hij iets leuk ( of niet ) vindt, hij is meer en meer geïnteresseerd in alles wat hij ziet en ik denk dat hij een verschil tussen mij en Peter leert kennen; Soms denk ik dat hij echt al weet wie er met meer geduld de tut blijft teruggeven (Peter) en bij wie hij meer kans heeft gepakt te worden ( ikke ).
Ik ga nu croissantjes bakken en koffie enzovoort voorzien zodat ik mijn ventje eens lekker kan verwennen deze morgend als hij opstaat !
Geniet ook nog van jullie weekend en het mooie weer !
. Maar tussen alle feestelijkheden,champagne,suikerbonen en verwenweekendjes ben ik 3 k bijgekomen. En omdat ik vastberaden ben nooit meer zo zwaar te worden als ik was, begin ik terug punten te tellen en zal ook Peter weer even gezonder en vooral magerder eten. Al een geluk dat hij daar nooit over klaagt én dat het WWeten best lekker kan zijn.
, tot de volgende !
en dan doen we misschien nog een saunake en dan verwachten we ons schatje terug in de vroege avond ( nee, niet de maandagmorgend Danny 
).
