Ik ben Myriam
Ik ben een vrouw en woon in Ekeren (België) en mijn beroep is Ik werk in een psychiatrisch ziekenhuis.
Ik ben geboren op 30/04/1969 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Alles wat met mensen te maken heeft, vooral vrienden en familie.
Een lezer van de blog maakte mij erop attent dat niet iedereen mijn luxe heeft om zijn of haar tijd helemaal zelf in te delen. En het is natuurlijk ook wel zo dat ik ondertussen helemaal gewend ben om te leven op een veel rustiger en persoonlijker ritme. Geen tikklok hier en geen wisselende shiften, wel een ( ondertussen ) ontspannen want vlotlopend ochtendritueel, even nadenken over wat we vandaag willen doen en dan genieten ! Af en toe komt de realiteit van het huishouden kloppen maar zelfs dat kan ik rustig en zonder te veel tijdsdruk doen. De hoogdagen van dit woord zijn ondertussen wel voorbij maar ik kan het niet anders omschrijven ; onthaasten. En ik kan het iedereen aanbevelen!
Wout blijft ondertussen groeien en bijkomen, wat dat betreft heeft hij duidelijk nog nooit van onthaasten gehoord En om te groeien hebben Woutjes twee dingen nodig : eten en slapen. en dat doet hij dan ook vol overgave.Wij komen stilaan op het punt dat we bijna verlegen zijn om te antwoorden op de vraag slaapt hij al door. Die kleine schat begreep van in het begin hoe belangrijk slaap voor zijn mama was en heeft mij dan ook maar het strikte minimum aantal nachten wakker gemaakt Na een goede zes weken is hij beginnen doorslapen met af en toe nog eens een nachtelijke afspraak. En momenteel slaapt die dus door en wel soms 10 uur aan een stuk.
Dus je hoort het ; wij stellen het prima en wat mij betreft mag dit nog jaren duren
bedankt voor jullie reacties, ik weet dat jullie tijd kostbaar is
Afgelopen weekend was het feest in Ekeren. Wij zijn vandaag 1 maand getrouwd én Wout werd zaterdag drie maanden. Dus werden er plannen gesmeed en afspraken gemaakt.
Peter en ik gingen even wat tijd maken voor elkaar en Woutje, die mocht bij Anneke en zijn peter gaan slapen ! Onze plannen, een etentje op 't Zuiderterras ( waar we op ons eerste afspraakje waren ) en zondag een saunaatje. Maar Peter zorgde voor een nog grotere verrassing, een suite in het Astrid Plaza hotel mét champagneontbijt. Dus na ons etentje zijn we blijven plakken in de stad, hebben we de nodige cocktails genuttigd en een dansje geplaceerd in de Vuile Was. Na een korte nacht werd ik dan getrakteerd op een overheerlijk ontbijt, het ontbijt in het Astrid Plaza is echt de moeite ! En dan naar de sauna in Ekeren. 2 uur warmte,water en bubbels, puur genieten !
Maar stilaan werd de tijd zonder Woutje toch wel wat lang dus eens thuisgekomen van de sauna zat ik echt te wachten op een berichtje. Al een geluk voor mij hadden Ann en Danny dit wel verwacht en lieten ze ons niet te lang meer wachten. Ons ventje had een superweekend gehad, veel plezier gemaakt, veel op de schoot gezeten, bij oma Chris geweest, naar de hondenschool én gaan wandelen in het bos. En niet te vergeten, bij Anneke en nonkel Danny in bed geslapen! Super hé ! Uitgebreid in bad gezet en dan overgegeven op de mooie kleedjes die Ann hem vlak voor het naar huis komen had aangetrokken, that's our baby
De rest van de avond hebben we van elkaar genoten, wat knuffels ingehaald en de voorraad kusjes terug aangevuld. En de koffer en zakken terug uitgepakt, alles terug op zijn plaats gezet en een rustig avondje met ons drieën .
Wout heeft deze nacht geslapen van een uur of half twaalf tot half negen, het moet echt een goed weekend zijn geweest
Samengevat ; tijd voor ons tweetjes heeft ons goed gedaan, Wout heeft er van genoten en het weerzien was ook enorm plezant. Dus ja, het kan nog eens overgedaan worden, maar neen Danny, niet ieder weekend
Deze nacht heb ik niet zo fijn gedroomd. Ik moest terug aan het werk en vertrok met pijn in het hart. Aangekomen op het werk waren er geen patiënten maar alleen vergaderingen waar onnoemelijk veel werd geleuterd en ruzie gemaakt. Ondanks mijn smeekbeden mocht ik niet vroeger naar huis. Ik voelde me zo slecht en zo niet op de plaats waar ik moest zijn
Om maar even aan te geven hoe ik daar toch al mee bezig ben. Maar overdag lukt het me goed daar nog niet van wakker te liggen ( pun intended ), er is zoveel om van te genieten, zoveel te beleven dat ik me daar alleen op concentreer.
Neem nu Wout zijn eerste logeerpartijtje ! Ondanks de dubbele gevoelens ben ik mij er van bewust dat er vanalles maar één eerste keer is. En dus ook van het piekeren, het 's avonds wakkerliggen van wat ik moet meegeven en het nadenken over wat ik zeker niet mag vergeten te zeggen Dus laat me er maar van genieten om mij als een echte mama te veel zorgen te maken en de schatten waar hij naartoe gaat knettergek te maken met mijn instructies en telefoontjes
Ondertussen blijft ons wondertje sterker,groter,steviger en nog van dat soort dingen worden. Hij ligt graag op zijn buik maar niet te lang, hij wordt graag rondgedragen zodat hij alles eens goed kan bekijken en zijn gezichtje kent nu zoveel uitdrukkingen dat hij eigenlijk enkel beeld zonder geluid zou nodig hebben. Ik had gisteren zijn tut bij het ringetje in mijn mond en zijn verbaasde gezicht zegde zonder woorden " Wa doede gij mé mijne tut en wilde die wel eens rap hier geven ! " Hij herkent dus een tut net zoals hij een papfles herkent of een bavet. Ook spiegels zijn erg interessant en worden aan een zer nauwkeurig onderzoek onderworpen als hij ze in het oog krijgt.
Ik bijt door met het laten boeren tijdens de fles maar dat loopt nog niet echt vlotter. Na ongeveer een halve fles moet hij stoppen om te boeren maar dat blijft gepaard gaan met verontwaardigde en boze huil- en krijsbuien. Maar ik ben er zeker van dat hij het één van de dagen zal begrijpen en dan heel rustig een beschaafd boertje zal laten alvorens netjes en zonder morsen zijn flesje mooi leeg te eten
Blijf volgen en reageren ( vooral dat laatste want ik hoor jullie veel te weinig naar mijn zin )
Ik had de eerste dagen en week na de trouw het gevoel dat alles wel weer terug rustiger zou worden en dat ik terug wat meer tijd zou hebben voor het huishouden en de alledaagse dingen die er al een tijdje bij inschoten.
Maar nu, drie weken verder, heb ik nog altijd het gevoel dat de dagen te kort zijn. Ik krijg wel meer gedaan maar nooit alles wat ik gepland had. Meer en meer begin ik me af te vragen hoe dat gaat zijn als ik terug ga werken in oktober De beste oplossing lijkt me minder plannen en stilaan te leren welke verwachtingen realistisch zijn en wat te veel is.
Woutje blijft ons iedere dag verbazen ! Hij probeert echt met ons te communiceren, je kan hele gesprekken met hem voeren. Hij reageert op de routines die we ondertussen hebben rond slapen,eten en spelen. Die knapperd zit recht met een beetje steun voor zijn hoofdje, zit echter nooit ( maar dan ook nooit ) stil, ligt graag op zijn buik en probeert dan overal rond te kijken. Ik ben hem aan het leren zijn voeding te onderbreken voor een boertje ( want dat deden we daarvoor niet ) in de hoop dat hij dan minder zal teruggeven. Dat gaat nog steeds gepaard met dramatische taferelen Krijsen,huilen en wringen op mijn schoot tot hij er zich even bij neerlegt dat hij moet wachten, dan komt het boertje en krijgt hij de fles terug. En dat twee keer per voeding. Hopelijk heeft hij snel door dat even wachten niet het einde van de wereld is en dat die fles wel terug komt .
Ook in zijn bedje ligt hij niet stil en iedere morgend is het een verrassing hoe hij in bed zal liggen 90 tot 180° gedraaid, op zijn zij tegen de linker- of rechterkant van het bedje of soms zelfs op zijn buik.
Volgend weekend zijn we één maand getrouwd en die gelegenheid grijpen we graag aan om onszelf nog eens te verwennen. Woutje gaat logeren zoals jullie weten en wij gaan zaterdagavond uit eten, zondag uitslapen en naar de sauna. Peter heeft nog een verrassing geregeld dus ik ben zeer benieuwd. Ook zaterdag is ons ventje al drie maanden, dertien weken waarin hij ons heeft leren kennnen en ons alle liefde en plezier heeft laten kennen die hij in zich heeft.
Dat logeren volgend weekend vind ik wel heel spannend, ik moet mezelf steeds voor houden dat hij maar naar Kalmthout gaat voor één nachtje en niet naar Afrika voor drie maanden. Want als ik dat niet doe zit ik allerlei scenario's te bedenken van dingen die kunnen mislopen, van iets vergeten tot juist dan voor de eerste keer ziek worden, van niet willen slapen in een ander bed tot huilen als hij ons terug ziet Ik weet het,ik weet het . Ik ben al wel heel blij dat zijn eerste logeerpartijtje bij Ann en Danny zal zijn, de eerste mensen om hem nog meer in de watten te leggen dan dat wij dat doen. Woutje, je zal waarschijnlijk rotverwend zijn tegen zondagavond
Wij gaan nu in bad en dan is het weer bijna tijd om te eten, mét boerpauze
Gisteren op babybezoek geweest bij Xenne. Grote broer Xander kon niet wachten om ons de nieuwe aanwinst te laten zien Terecht want het is een flinke boel die heel rustig en braaf zat rond te kijken temidden van alle drukte. En binnenkort wordt die drukte nog wat groter want het kindje van Eef en Kevin makt momenteel enkel drukte in Eefje haar buik
Ik vond het vooral heel fijn om nu als ervaringsdeskundige mee te kunnen praten over papjes,boertjes, pampers en slaapproblemen. Daar heb ik me heel lang buiten voelen staan en ik geniet daar nu echt van !
Verder nog groot nieuws Wout gaat volgend weekend voor de eerste keer uit logeren. Zaterdagnamiddag ( nee niet morgend Danny ) gaat hij naar Kalmthout om daar te gaan spelen met Anneke,Danny en de beestenboel. Ondertussen gaan mama en papa een keertje uit eten voor Peter zijn verjaardag. Zondag eerst uitslapen en dan doen we misschien nog een saunake en dan verwachten we ons schatje terug in de vroege avond ( nee, niet de maandagmorgend Danny ). Hij is in de beste handen die we ons kunnen voorstellen en toch vind ik het best wel spannend . Een beetje gek vind ik dat en ook wel heel begrijpelijk !
Ja, wat doet ne mens als je hele dagen vrij bent, het slecht weer is en een vriendin vraagt om mee naar de solden te gaan Als goede vriendin kan ik niet anders dan ja zeggen en meegaan.
Dus gaan wij ons weer klaar maken om er een daggetje op uit te trekken.
Wout blijft ondertussen dag per dag veranderen. Mensen die hem al een tijdje niet meer gezien hebben bevestigen dat. Hij is al zo stevig, kan zitten met wat steun, zijn hoofdje wiebelt niet meer zo erg, hij maakt meer en meer geluidjes, wil liefst op zijn zij slapen en blijft dan ook wriemelen tot hij op zijn zij ligt.
Hij geniet er van om overal naartoe te gaan, heeft dan zoveel te zien en te horen en je ziet hem alles vol interesse volgen. Het probleem blijft wel dat hij ( en wij ) daar 's avonds de rekening voor krijgen. Al die prikkels en het daaropvolgende groeien en verbindingen maken van al die miljoenen hersencellen gaat gepaard met onrust, prikkelbaarheid en bijna ontroostbaar gehuil. Maar het is wel belangrijk vind ik om hem overal mee naar toe te nemen en zoveel mogelijk te zien,horen en mee te maken. En die onrust die nemen we er maar bij. Bedankt tante Chantal voor die wijze woorden.
Ik ga nu kleedjes zoeken die onze Wout passen n zijn aangepast aan het nieuwe weerbeeld. Want met die warme dagen zijn er alvast weer een paar stukken die hem niet meer passen zoals de pyama die ik gisteren avond wou aandoen
Voor vakantiegangers ; geniet er van en voor de werkenden ; de werkweek is alweer half. En voor de shiftwerkers ; na een lange reeks werken volgt superdeugddoende recupe !
deze week hebben we veel plannen. Vandaag gaan we even naar de Z2 om mijn collega's te bezoeken, morgen gaan we shoppen met Eefje ( who else ? ) en donderdag gaan we op babybezoek bij Xenne, de nieuwste spruit van Luc en Peggy.
Vrijdagavond ga ik nog eens uit eten, weeral een afscheid van een collega dus mogen de twee mannen nog eens wat qualitytime samen doorbrengen.
Wie spreekt er over vervelen? Van de hele tijd dat ik nu al thuis ben heb ik mij werkelijk geen seconde verveeld. Eerst de voorbereidingen voor Wout, dan Woutje in huis én de voorbereidingen voor de trouw,dan de trouw en nu genieten van mijn nieuwe status. Je merkt het zelf, geen tijd voor stilstaan of vervelen. Het is ook wel zo dat met Woutje erbij alles een beetje langer duurt. Zoals vandaag. Eerst maak ik mezelf klaar, dan ons ventje, dan zijn tas ( niks vergeten ! ), dan krijgt hij nog eens eten en dan kunnen we vertrekken. Met de voiture of in de draagdoek? Dat zal wat van het weer afhangen. Ofwel moet ik de voiture of maxicosi nog terug opdekken, alle dekentjes zijn verdwenen vorige week. Ofwel moet ik de draagdoek nog aandoen.
Dusje leest het, we zijn nog niet direct weg.
De rest van de week krijg je meer verslagen over onze avonturen !
Er is duidelijk geen Sabine Hagedoorn aan mij verloren gegaan. Ik was er echt van overtuigd dat het ging onweren maar ondertussen zijn we twee dagen verder en nog steeds... niks ! Geen donderslag,geen bliksem,zelfs geen druppel regen.
Overdag bljif ik het te warm vinden buiten voor ons prutske maar 's avonds genieten we er van buiten te eten en met ons drietjes nog een wandeling te maken. Het is wel zo dat Wout precies minder last heeft van de warmte dan wij, hij zeurt niet meer dan anders, eet evenveel en slaapt ook goed.
Ikzelf hoop dat het snel frisser wordt want door die warmte doet mijn been ontzettend pijn. De kwetsuur van mijn fietsongeluk, die volgens de verzekeringsartsen helemaal genezen is , doet weer even zeer als toen het pas gebeurd was Het enige dat helpt is mijn been omhoog leggen en Daflon en Dafalgan nemen.
Vandaag gaan we toch met ons drietjes een terraske doen, thuis is het ook warm denk ik maar Als je zin hebt om mee te gaan dan bel je maar even !
de aanhoudende hitte zorgt ten huize Verschueren voor heel wat extra werk. Niet alleen de grote mensen wisselen vaker van kledij en gaan eens een keer extra onder de douche.
Ons Woutje zweet ook en krijgt dus regelmatig een sponsbadje én ook twee keer per dag in bad. Hij ligt het grootste deel van de dag in zijn pampertje dus qua was doe ik daar wel voordeel Hij verhuist ook wat regelmatiger van ligplaats om de relax,de box en het kussen te laten afkoelen. Al een geluk heeft hij nu ook een nieuw plekje in zijn schommelstoel. In onze living is nu wel helemaal geen plaats meer maar hij kan er echt van genieten om te schommelen. Meestal valt hij na een tijdje in slaap.
Het is wel zo dat hij tegenwoordig zowel in relax,maxicosi én schommelstoel zijn gordeltjes moet aandoen want die wielewaal zit geen twee seconden meer stil Ook als je hem op schoot neemt heb je echt je twee handen nodig, hij stampt met zijn beentjes en wringt zich zodanig tot hij ligt waar en hoe hij wil liggen. Zoals ik al zei in mijn vorige post begint hij meer en meer een eigen willetje te krijgen en deinst er niet voor terug de grote middelen ( krijsen en traantjes ) in te zetten om zijn doel te bereiken.
Ondertussen lijkt er geen einde te komen aan de stroom cadeautjes voor ons schatteke. Gisteren had oma Chris weer 5 schattige en superzachte knuffels bij en kleedjes. Het hoekje met knuffels en speelgoed ligt nu zo goed als vol en als mama dan ook nog dingen koopt begin ik stilaan de verzuchtingen van andere ouders te begrijpen. Dat kind heeft zoveel ! En waar moeten we daar in godsnaam nog mee blijven ? Maar ik ben gewoon zo blij dat we ons ventje alles en meer kunnen geven dat ik het plaatsgebrek en gedachten aan de negatieve gevolgen van verwennerij gewoon opzij zet
Aan de wind denk ik te merken dat het beloofde onweer echt wel onderweg is. Hopelijk heeft straks niemand van jullie last van wateroverlast en kunnen we gewoon genieten van de verdiende verkoeling.
lukt het nog een beetje om het hoofd koel te houden? Hier binnen begint het nu echt warm te worden. Zelfs 's nachts koelt het niet meer echt af. In Wout zijn kamer staat de raam de ganse nacht open en vorige nacht hebben we zelfs een ventilator in zijn kamertje gezet.
Gisteren zijn we met Eefje gaan babyshoppen. Alletwee met een lijstje in ons hoofd wat we wilden kopen waaraan vooral ik ( ik gef het toe ) me niet echt gehouden heb. Hetgeen ik echt wilde kopen was een schommelstoel voor Wout, met een mobiel, muziekjes én een schommelfunctie. Wout vindt hem fantastisch want met veel gesakker en gezeur heeft papa hem ineen gezet terwijl Eefje,Wout en ik verder gingen shoppen en op een terrasje iets zijn gaan eten Zodra we thuis waren en hij in bad was geweest en gegeten hebben we hem er in gezet en hij heeft eerst even genoten en daarna geslapen als een roosje. Dat bad was nodig omdat ons ventje het nodig achtte om achterin een warme auto zittend in een nog warmere maxicosi het de hele weg naar huis op een krijsen te zetten. Liedjes zingen, verhaaltjes vertellen, mee jammeren, niks hielp. Toen we thuiskwamen ben ik uit de auto gesprongen en naar hem gaan kijken. Op zijn hoofdje stond het zweet en toen ik hem oppakte zag ik dat de maxicosi helemaal doorweekt was. En waarom hij zo huilde ? Ik weet het niet. Het was wel het soort geschreeuw waarbij ik hem thuis alleen getroost krijg in mijn armen maar om dat een uur vol te houden ? Zogauw ik hem geschrokken in mijn armen had, stopte het gekrijs en viel hij uitgeput in slaap. Laat ons zeggen dat hij volhoudingsvermogen heeft en als dit een voorsmaakje is dan denk ik dat onze nachten wat onrustiger gaan worden, angstig voor wat de toekomst brengen zal
zalig weertje hé . Ok, mss een beetje te veel van het goede maar we hebben lang genoeg moeten wachten. Jammer genoeg hoorde ik op het weerbericht dat vandaag op sommige plaatsen de ozon boven de grens zal stijgen. En dan vroeg ik mij af hoe erg dat is voor ons ventje. We zullen dan maar deze voormiddag even buiten gaan en de rest van de dag rustig binnen blijven.
Hier thuis gaat alles terug zijn gewone gangetje, Peter gaat werken, wij zijn met zijn tweetjes thuis en amuseren elkaar. Stilaan wordt onze Wout meer dan een schattige baby. Hij laat meer en meer merken dat hij met ons wil communiceren, maakt veel geluidjes en heeft een blijkbaar onuitputtelijke bron van gelaatsuitdrukkingen Hij reageert op meer dingen, bijvoorbeeld bij het zien van een bavet of een papfles wordt hij rustig en strekt zich uit, als om gepakt te worden. Hij wordt meer en meer een individu dat zijn eigen voorkeuren en humeurtjes heeft. Zalig toch, die natuurlijke ontwikkeling van zo dicht bij te zien gebeuren ! Deze ontwikkeling brengt ook wel met zich mee dat het niet meer zo evident is dat ventje bijvoorbeeld even in zijn box te leggen, hij wil liever gepakt worden en laat dat dan ook zeer hoorbaar merken Ik geef toe dat hij heel vaak wint maar troost mezelf dan dat dat goed is voor zijn zelfvertrouwen
Ook motorisch gaat dat ventje met sprongen vooruit. Hij kan zich ( al is het voorlopig meestal per ongeluk ) van zijn rug op zijn buik rollen, als hij op zijn buik ligt probeert hij te kruipen, hij weet enkel nog niet goed wat hij met zijn voetjes moet doen en als hij goed wakker is kan hij met wat steun al heel goed rechtzitten én zijn hoofd rechthouden. En dat is niet zo vanzelfsprekend want dat hofd is serieus groot en zwaar
Morgen gaan we soldekes doen. Neen, geen grote zware zakken vol spullen voor mama deze keer. Er zijn nog een paar spulletjes die ik graag zou hebben voor ons schatje dus trekken we naar Prémaman en Baby2000. Maar mss is er nog wat geld over en dan kunnen we nog eens naar Kid'sLab
Geniet van het weer, geen zware inspanningen tussen twaalf en acht en voldoende drinken !
't Is feest dit weekend ten huize Verschueren !Op 10 weken tijd is er zoveel veranderd dat het moeilijk te vatten is. Wat ik vooral zal onthouden zijn ; de eerste keer Woutje in mijn armen, Peter lijkbleek met een prachtig bruidsboeket en de vele mensen die met ons meeleven !
Ondertussen is het al een paar dagen zeer warm en dat is voor ons ook een beetje zoeken met zo'n kleine baby in huis. De eerste dagen ging het nog, zijn kamertje bleef redelijk koel. Maar sinds gisteren is het daar ook te warm om goed te zijn. Deze nacht dan toch maar een venster laten openstaan, want ik had het gevoel dat die warmte ook alle zuurstof opslorpt. Maar deze morgend bleken de muggen zich tegoed gedaan te hebben aan ons ventje. Sebiet stuur ik Peter er op uit om een vliegenraam te vinden. De warmte heeft ook wel zijn voordelen. Ons ventje ligt een groot deel van de dag in zijn bijna-blootje en dat is zo cute. Dan ziet hij er zo veel kleiner uit en voel je de hele tijd dat blote babyvelletje tegen je aan, en daar kan geen zijde of mohair tegenop !
Sinds de warmte drinkt hij nu ook af en toe een beetje water. Dat was niet zo simpel de eerste keren. Dat water loopt natuurlijk veel sneller uit de fles dan pap én hij schrok ook wel wat van een nieuwe smaak. Maar ondertussen gaat dat al veel beter.
Natuurlijk is dat ook weer een stapje verder op zijn weg naar groot worden. Hij ontwikkelt zo snel, het is al een heel andere baby dan pakweg 4 weken geleden. Hij laat meer blijken wanneer hij iets leuk ( of niet ) vindt, hij is meer en meer geïnteresseerd in alles wat hij ziet en ik denk dat hij een verschil tussen mij en Peter leert kennen; Soms denk ik dat hij echt al weet wie er met meer geduld de tut blijft teruggeven (Peter) en bij wie hij meer kans heeft gepakt te worden ( ikke ).
Ik ga nu croissantjes bakken en koffie enzovoort voorzien zodat ik mijn ventje eens lekker kan verwennen deze morgend als hij opstaat !
Geniet ook nog van jullie weekend en het mooie weer !
vandaag eindelijk wat tijd gemaakt om nog wat zaakjes te regelen.
Eerst op mijn werk even geïnformeerd naar mijn mogelijkheden om minder te gaan werken. Op HRM kreeg ik goed nieuws want misschien kan ik wel aansluitend aan mijn volledige loopbaanonderbreking 1/5 loopbaanonderbreking nemen. Anja zegde dat ze dat positief zou adviseren dus hopelijk komt dat in orde. Minder gaan werken geeft me toch iets meer vrede met de realiteit van terug gaan werken. Dat moet allemaal wel nog voor het einde van deze maand geregeld worden maar dat zal wel lukken.
Dan verder gebeld met de kas voor kinderbijslag. Ons dossier, dat ze zouden bevriezen tot ik terug contact nam, bleek ontdooid te zijn. De checque met het kraamgeld en de eerste maand kindergeld is al onderweg naar Kalmthout. Nu is dat in ons geval niet zo erg maar je moet er niet aan denken dat je met je ex in een vechtscheiding zit Ineens is het niet meer nodig om een uitdrukkelijke vraag tot uitbetaling aan Peter te doen. Enkel nog een formulier laten invullen op de bank en dan wordt vanaf juli het kindergeld aan hem gestort. Simpel toch !
Prachtig weer vandaag dus zijn we natuurlijk even gaan wandelen. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om de fototoestelletjes binnen te brengen om te laten ontwikkelen. En op de terugweg even langs nonkel Danny, das altijd plezant. Woutje mag dan op de toog zitten en wordt op zijn buikje én aan zijn blote voetjes gekieteld
's Avonds een lekker verfrissend badje voor Wout, nog een lekker flesje en naar bed. Wat is het toch een schatje
Hier loopt alles eigenlijk vlot ! We zijn alledrie wat kunnen bekomen van de feestelijkheden. Om te bekomen van de afgelopen twee tot drie maanden zullen we nog even tijd nodig hebben. Want eigenlijk merken we nu pas hoe druk en stresserend die waren. En goed dat het resultaat er mag zijn, een getrouwde mama wordt je niet zomaar, het was toch niet te onderschatten en ik weet nog niet of ik het iemand zou aanraden. Wel het trouwen en het ouderschap maar zeker niet van dit alles op een paar maanden te willen doen
Vandaag zijn we naar K&G geweest. Ik was heel blij dat Ann meekon want eerlijk gezegd zag ik er wel tegenop. 2 spuiten in één keer Natuurlijk weet mijn hoofd wel dat het voor het goede doel is maar mijn moederhartje werd toch heel klein als ik eraan dacht. Eerst het gemakkelijke deel, wegen en meten. Voor de statistici onder jullie ; hij weegt nu 4.450 g en is al 55.5 cm lang. Zijn groei loopt echt zoals het moet, netjes volgens de curves. Dat was wel een geruststelling want met momenten gaf hij toch serieus wat melk terug. Maar zolang hij goed blijft bijkomen en groeien moet ik mij niet teveel zorgen maken. We gaan nu wel proberen de inhoud van de flesjes wat te verminderen en dan een flesje meer te geven. Na wat routine neurologische en motorische testen en een controle van hart en longen ( alhoewel Ann daar wat vragen bij had ) moest het er dan toch van komen. Twee prikken, in iedere dij eentje. En niet zo maar prikken maar pijnlijke prikken waaronder één tegen tetanus en wie die al zelf heeft gekregen weet hoe pijn die doet Zo krijsen en onbedaarlijk snikken nadien, ik mag er niet aan denken dat dit volgende maand terug moet. Om de pijn wat te verzachten kreeg hij dan nog een lekkere oplossing te drinken, maar zo hard huilen én tegelijk slikken is niet zo makkelijk als het er uitziet Maar onze Wout zou onze Wout niet zijn als hij niet op zijn manier een vinger opsteekt naar die prikken. Prikplaats die dik,rood en pijnlijk wordt? Daar doet hij niet aan mee. Koorts of verhoging ? Da's voor mietjes. Hij doet gewoon een extra slaapje om zijn lichaam door te laten werken aan zijn immuniteit en voor de rest zijn die prikken al lang vergeten
we hebben drie dagen van puur genieten achter de rug. Na alle stress van de voorbereidingen, het regelen en het wachten was het zaterdag dan eindelijk zo ver !
Rond zes uur begonnen we er aan, rond zeven uur ging de eerste fles cava open en om half negen was de trein vertrokken. De helpers waren er en wij konden ons nu echt gaan klaarmaken voor het grote feest.
Zo gauw ik mijn kleed aan had stond daar plotseling de fotograaf en mijn gevoel van " wij zijn de sterren van de dag "kon niet meer kapot. De combinatie van een trouwjurk, met de hand ( en veel liefde ) gemaakte juwelen, feest make-up en parfum maakten van mij een echte VIP.
Maar vlak daarna sloeg toch de spanning toe. Zo alleen hier boven voelde ik me ook best een beetje onzeker ? Was iedereen er al ? Is Peter al terug van de bloemenwinkel ? Oh my God, het is eigenlijk tijd om te vertrekken !
Maar eens beneden zag ik daar mijn ventje staan. Heel nerveus en zelfs een beetje bleek. Met het mooiste bruidsboeket dat ik al ooit gezien heb. En zichtbaar ontroerd toen ik buiten kwam. En ook mijn ogen prikten wel. Onze auto stond klaar en iedereen was er dus kon de stoet vertrekken. Wij op kop , tot twee straten verder. Door alle toestanden kenden we de weg naar het gemeentehuis niet meer Gered door mijn getuige en haar ventje kwamen we ruim op tijd aan op het gemeentehuis.
Ruim op tijd want we werden direct verwittigd dat we nog even zouden moeten wachten, er was vertraging. Ik vind het eigenlijk niet erg want bij het zien van zoveel mensen die naar het gemeentehuis van Ekeren waren afgezakt, werd ik zelf ook best emotioneel. De champagne kwam al goed van pas en het was al heel gezellig toen men kwam zeggen dat het bijna aan ons was.
De ambtenaar probeerde van de plechtigheid toch iets moois en minder droog te maken door een tekst van Kahlil Gibran voor te lezen. Een zeer passende tekst vond ik zelf die de nadruk legde op hoe belangrijk het is jezelf te blijven, ook in een relatie.
Na dit officiële gedeelte trok ik met Peter en de fotograaf, en onze privéchauffeur voor de dag, richting haven voor onze fotoreportage. Er kwam wat acrobatie aan te pas maar we verwachten heel toffe foto's !
Terug in Ekeren waren we net op tijd om de eerste gasten te verwelkomen. Snel een broodje hesp ( ik weet zelfs niet of ik het helemaal heb opgegeten ) en dan telkens weer die dankbaarheid. " Blij dat je er bij kan zijn " Honderd keer herhaald maar echt iedere keer gemeend. Zalige knuffels, veel gelukwensen en complimenten. Machtig veel prachtige bloemen en geschenken die wij met enorm veel plezier aannamen. Veel verrassingen en ontroerende momenten.
En dan moest de inzegening nog komen. Lianne zorgde er op een rustige maar o zo mooie manier voor dat ons nieuwe gezin gezegend door het leven kan en God zag dat het goed was. De zon brak door en gaf dit alles een extra elan.
De receptie was wat ons betreft zeer geslaagd, we konden buiten blijven zitten en de frituur viel bij iedereen in de smaak, denk ik. Te vroeg as het tijd om naar het restaurant te vertrekken waar we ( na wat familiale strubbelingen ) zonder kleerscheuren aankwamen en heel lekker gegeten hebben.
En de hele tijd die geruststelling dat ons Woutje in goede handen was, dat hij enorm in de watten werd gelegd en zijn voiture amper gezien heeft. Ook zijn mama en papa hadden weinig tijd voor hem, maar dat werd ruimschoots goed gemaakt door alle liefdevolle armen en schoten.
Eens thuisgekomen hebben wij nog genoten van met ons drietjes terugkijken op een geslaagde dag. Eens Woutje sliep hebben we met ons tweetjes nog wat gegrasduind in alle kaartjes,bloemen en geschenken die we na heel wat trips boven hadden gekregen. Een stuk in de nacht trokken we onze feestkleren uit en ... .
Zondag en maandag hebben we in alle rust kunnen wennen aan ons gehuwd leventje en nagenoten van een zeer geslaagde dag die onze droom deed uitkomen.
Getrouwd en compleet gelukkig mét een zoon die dat geluk nog eens extra benadrukt, ik adem uit en voel me gewoon tevreden !
En om te groeien hebben Woutjes twee dingen nodig : eten en slapen. en dat doet hij dan ook vol overgave.Wij komen stilaan op het punt dat we bijna verlegen zijn om te antwoorden op de vraag slaapt hij al door. Die kleine schat begreep van in het begin hoe belangrijk slaap voor zijn mama was en heeft mij dan ook maar het strikte minimum aantal nachten wakker gemaakt 
Dus laat me er maar van genieten om mij als een echte mama te veel zorgen te maken en de schatten waar hij naartoe gaat knettergek te maken met mijn instructies en telefoontjes 
Maar ik ben er zeker van dat hij het één van de dagen zal begrijpen en dan heel rustig een beschaafd boertje zal laten alvorens netjes en zonder morsen zijn flesje mooi leeg te eten 
90 tot 180° gedraaid, op zijn zij tegen de linker- of rechterkant van het bedje of soms zelfs op zijn buik.
en dan doen we misschien nog een saunake en dan verwachten we ons schatje terug in de vroege avond ( nee, niet de maandagmorgend Danny 
).
Zodra we thuis waren en hij in bad was geweest en gegeten hebben we hem er in gezet en hij heeft eerst even genoten en daarna geslapen als een roosje.
