Bron : Knack

Kris Peeters wil definitief beslissen: brug of tunnel. Let u vooral op zijn voorhoofd.

In een onbewaakt moment vragen we ons weleens af wat de bedoeling is van politiek. In het Oosterweeldossier is dat al jaren heel erg duidelijk: het bevredigen van politieke ego's en economische lobbygroepen. En toch staan we soms nog te kijken. Hoe Bart De Wever er vorige week in slaagde om het hele dossier aan de sputterende federale regeringsonderhandelingen te knopen, bijvoorbeeld. Terwijl De Wever blij en trots had moeten zijn: Oosterweel is nu eens een honderd procent Vlaams dossier. En wat we zelf doen, doen we beter: dat wordt in Oosterweel al jaren met verve bewezen.

Alleen merkwaardig dat de N-VA-kopman in deze kwestie het hoge woord voert. In het Vlaams Parlement is zijn partij weliswaar de vijfde partij. Maar in de stad Antwerpen, tot nader order toch nog altijd de stad waar het hele project gebouwd moet worden, is de N-VA niet meer dan een verwaarloosbare partij. Net zoals die van Kris Peeters trouwens: samen halen ze er met moeite 11 procent.

En dat begrijpen we helemaal. De alfamannetjes in de regering mogen dan al over alles kibbelen, de leefbaarheid van Antwerpen is daarbij schijnbaar het laatste van hun zorgen. Maar goed: als u dit leest, hebben Peeters en co hoogstwaarschijnlijk al beslist. Nog even de feiten op een rij. Een keuze voor de brug is een keuze tegen de stadsontwikkeling, tegen het volksreferendum en tegen de democratie. Een regering die haar eigen onderdanen wantrouwt. Een keuze voor de tunnel is een stuk democratischer en leefbaarder, maar evenmin een oplossing voor de mobiliteitsproblemen.

Zo staat het althans in een onderzoeksrapport van het Leuvense onderzoekbureau TML. Brug en tunnel zullen veel kosten maar weinig baten opleveren en amper een antwoord bieden op de fileproblemen. Een veel betere oplossing is een tracé dat het doorgaand verkeer van de stad weghoudt. De Vlaamse regering weigert evenwel koppig om dit onderzoek te lezen ‘want we hebben al beslist over het tracé'. Voor die afwijking bestaat een naam: autisme. Het is nauwelijks te behandelen, helaas.

Kris Peeters zal straks met een brede glimlach op televisie zeggen dat de Vlaamse regering een ‘definitieve en onomkeerbare beslissing' genomen heeft. Vlaanderen in actie, vanaf nu zal het vooruitgaan. Geloof hem dan niet. Er is namelijk nog niets beslist. Zo moet er een nieuw alternatievenonderzoek uitgevoerd worden: als het waar is wat TML zegt, zal het vooral níét vooruitgaan.

En om het nog fijner te maken: de actiegroepen kondigen in 2012 een groot referendum aan over de verbreding van de Ring met acht tot tien rijstroken door de armste wijken van de stad. Dit is een logisch gevolg van de keuze voor brug of tunnel op het BAM-tracé. Peeters, De Wever en co zullen in het verkiezingsjaar 2012 mogen uitleggen waarom ze het bevredigen van hun eigen ego belangrijker vonden dan de gezondheid van honderdduizenden Antwerpenaren. We wensen hen daarbij veel succes. En dat ze er vooral niet vergeten bij te vermelden dat Vlaanderen in actie is. In de ergst mogelijke nachtmerrie weliswaar, maar dat maakt niet uit: Vlaanderen is in actie.

Stijn Tormans