Els en ik zijn weer thuis na een negendaagse ontsnapping. We gingen een zestal weken stappen richting Rome op de Via Francigena, de oude pelgrimsweg van Canterbury naar Rome. De route vertrekt in Canterbury, steekt het Kanaal over en loopt via Arras, Reims, Besançon, Lausanne in Zwitserland en steekt de Alpen over op de Col du Grand St-Bernard en trekt dan de vallei van Aosta in.... Wij gingen de GR-paden volgen die zo goed mogelijk aansloten bij de historische route maar dat is niet tussen Reims en Besançon niet evident. Daarom opteerden we om hoofdzakelijk langs de GR 122 naar Reims te trekken. In La Chaussée-sur-Marne zouden we de GR 654 verwisselen voor de GR 14, in Bar-le-Duc de GR 714 nemen tot in Vittel en vandaar zou de GR 7 ons leiden naar de Ballon d'Alsace. En met de bekende GR 5 naar Pontarlier om dan de dag nadien de Zwitserse grens over te steken naar Ste-Croix. Genoeg wandelstof dus, maar helaas ... Een kleine twee weken voor ons vertrek begon ik 's morgens bij het opstaan pijn te voel in mijn hiel. Maar dat verbeterde vlug telkens als ik wat in beweging was. Was er een verband met het breukje in mijn knieschijf na mijn val in februari? De orthopedist beweerde van niet maar de conclusie van zijn onderzoek was wel degelijk 'hielspoor'. Ik wist van wandelvriend(inn)en dat het pijnlijk kon zijn. Steunzolen zouden het probleem kunnen verhelpen. Ik had er nog liggen van een tijd geleden. Thuis een paar keer die steunzolen in mijn wandelschoenen getest en ik was gerustgesteld. Op donderdag 1 juli hebben we onze voordeur achter ons dichtgetrokken.
