Gisterenavond waren de Ferrariskaarten in het TV-journaal. Het zicht op het Zwin gisteren deed me daar trouwens aan denken. De Kabinetskaart der Oostendrijkse Nederlanden wordt opnieuw uitgegeven, nu in boekvorm (Lannoo). Ik heb de kaartbladen 'Poperinghe' en 'Nieukerkcke' op schaal 1/25000 in een uitgave van het Gemeentekrediet. Het is een reductie van het origineel: 2,17 in de lengte en 4,72 in de oppervlakte. Merkwaardiger is dat je Westouter niet terug vindt op de kaart....omdat Westouter op dat ogenblik nog bij Frankrijk hoorde!!! Westouter is het laatste dorp dat pas in 1780 overging naar Oostenrijk. Dit is beschreven als 'het Groot Transport' door Koster P.L.Cuvelier uit Reningelst in zijn 'Memoriael van Reninghelst', een Zuid-West-Vlaamse Tijdskroniek uit de Oostenrijkse en Franse Tijd 1761-1814.
GR-luswandeling tussen Retranchement en Nieuwvliet-Bad(Z-VL)
Gisteren morgenop tijd vertrokken met Michel en Rita: er zouden wegenwerken zijn op de A17/E403 tussen Ardooie en Lichtervelde. We rijden over Poelkapelle en de onderbroken ring van Torhout (wegenwerken!) dwingens ons om voor de Lichtervelde de autoweg op te zoeken. Aan de oprit: vlot verkeer, Oef! We komen rond 9.40u toe in Retranchement en er zijn al heel wat GR-stappers op de afspraak. We zijn net over de grens in Zeeuws-Vlaanderen en meteen valt het verschil in urbanisatie op: heerlijk, die bebouwde komeen en daartussen oooooooooopen ruimte! We hadden immers net de diepvrieskoten gezien in het Roeselaarse: ruimtelijke wanorde. Het is bewolkt en de zon laat zich nog niet zien wanneer 45 stapsters en stappers beginnen aan het wallenpad. Leidraad in de voormiddag wordt het wit-rode Delta-LAW-pad (Nederlanders vonden ons 'Grote Routepad' maar een slechte vertaling en spreken van Lange AfstandsWandelpad, maar GR is eerder een symbool, een logo geworden dat ook in Spanje, Gran Recorrido, en Portugal gebruikt wordt). Goed, we zijn eindelijk vertrokken. Al vrij snel krijgen we een mooi zicht op het Zwin: zo'n 25 ha ligt op Nederlands grondgebied. Het was precies laag water en toch was het vloed: vreemd! Zo moet de kust er bij ons vroeger uitgezien hebben. Eerste indrukken: het wit van de bloeiende meidoorn en de witte en rode kleur van smeerwortel. Ons pad loopt over de duinenrand voorbij Cadzand-Bad. Bij een radarpost ontdekken we de uuitbreiding van de Zwarte Polder rechts van de dijk. We gaan het linker natuurgebied in. We lopen over vlonders waaronder het zeewater het binnenland in kan. Dan volgen we een pad van mul zand tussen de struiken en de nachtegaal laat zich horen. Plots zien we winterpostelein met het kleine witte bloempje op het groene blaadje en de bordeauxrood-blauwe bloempjes van hondstong. een schitterend natuurgebiedje. We komen weer uit op de dijk en vinden een fietsenstalling, tijd voor de picknick. We zitten beschermd tegen de zeewind tot iemand ontdekt dat er vlakbij het strand van Nieuwvliet-Bad een cafetaria open is: ideaal voor een koffie en een plasbeurt. We keren terug en trekken de polders in: rustige wegen en in de bermen speelt het fluitenkruid de hoofdrol. Nette hoevetjes, hoeven weggestoken in het groen, dat moet Nederland zijn. Wijdse vergezichten...Ondertussen is de zon er doorgekomen en we genieten met volle teugen van het zachte windje dat onze armen streelt: we lopen nu in GR-T-shirt. We zien de toren en de molen van Cadzand aan onze rechterkant maar we moeten verder. Bomenrijen geven structuur aan het open landschap. En plots duikt de standaardmolen van Retranchement weer voor ons op en het terras van De Parlevinker ligt in de zon: tussen de vele klanten zwaaien Nicole en Christine ons toe. Markant Brugge was ook op uitstap. We genieten nog van één biertje en rijden voldaan en tevreden huiswaarts. Eigen foto's maar hou ook Freddy's Wandelhoekje in het oog!
Vrijdag 1 mei: al vroeg uit de veren want we startten de dag met een vroegemorgenwandeling om 5.30 u op de Rodeberg. Ik zorgde voor een mooi traject door de Douvevallei en de Broekelzen. Guido was de vogelaar die de geluiden op naam kon zetten: een prefecte combinatie. Zalig op die manier de zon zien opkomen! Daarna om 8 uur stevig en heerlijk ontbijt op het terras van Het Molenhof: niet te geloven in deze tijd van het jaar. Er waren zo een 30-tal deelnemers en 24 bleven voor het ontbijt. In de namiddag organiseerde vzw De Bron, de koepel van 9 natuur- en mlieuverenigingen tussen Leie en IJzer, de jaarlijkse Open Bronnendag in Loker. Dit keer stond de omgeving van de Scherpenberg in de kijker. Drie Natuur.gebieden werden bezocht: een stukje Hellebeek 'Vijvervelden': we liepen beneden het talud aan de rand van het moerasbos. Dan ging het richting Scherpenberg. Eerst wierpen we een blik op het ANB-natuurgebied met het bekende dalhoofd en daarna bezochten we 'ons' gebied. Het beleid rond de voormalige kerstboomakker kreeg veel aandacht:: uitzonderlijk konden de vele deelnemers (2 gidsbeurten) het van dichtbij bekijken. Een deel is afgerasterd waar begrazing voorzien wordt en 'wastine' het vooropgestelde doel is. Het andere deel verbost spontaan. De resultaten zijn spectaculair: veel meidoorn, zomereik, boskers, hondsroos, haagbeuk en de klassieke pioniersoorten als wilg, berk en esdoorn. Het derde gebied was de Sulferberg: van op het wandelpad hadden we uitzicht op de bronweide van de Brandersbeek met de vele dotterbloemen. Via de Rodeberg keerden we terug naar het dorpshuis De Gallooie in Loker waar de bar open was! De foto's van Rudy Claeys, voorzitter Natuurpunt Westland, tonen wilde hyacint, brem, schapenzuring , grote muut (de luzekroakers in onze streektaal) en gele dovenetel. Je ziet dat je niet ver moet lopen om mooie dingen te zien.
Op onderstaande link vind je de fotoreportage van Wim Patry (Antwerpen) over de wandeling langs de GR 5 van Stavelot naar Spa in het kader van het Jubileum van 50 jaar SGR, les Sentiers de Grande Ranonnée, in Wallonië. Misschien ga je af en toe iemand herkennen! Geniet ervan! http://www.allesgaatgoed.net eerste kolom (2009) laatste reportage
Vorig weekend vierde SGR, les Sentiers de Grande Randonnée, hun 50ste verjaardag in Spa. Het Franse wit-rode GR-markeringssysteem dat in 1947 rond Parijs op de wereld kwam, werd voor het eerst in 1959 in Wallonië toegepast op 6 september. Twee weken later stichtten 3 spitsbroeders, Lucien Cailloux, Alain Dawance en Henri Leonard, het Comité ardennais des Sentiers de Grande Randonnée. Vanaf 8 december 1961 heette hun vereniging Comité national belge des Sentiers de Grande Randonnée. Pas op 16 november 1969 wordt de vereniging een vzw en wordt Lucien Cailloux voorzitter. Sindsdien zijn Richard Paesmans en Yves Pirlet hem gevolgd. Nu is Marc Vrydagh voorzitter van een jonge vijftiger. Ik heb ze alle vier gekend. Met 4 koppels, Dani en Trees, Karel en Jenny, Herman en Réjane en Els en ikzelf, trokken we naar Spa voor het jubileum. De vele wandelaars werden met TEC-bussen van Spa naar de start van de wandeling in Stavelot gevoerd.. De huidge voorzitter heette ons toen allen van harte welkom en de wandeling langs de GR 5 kon beginnen. De zon scheen. Een lange sliert trok zich op gang en gezien het klimmen was, rekte de groep al snel uiteen. Na het Veen van Bellaire stapten we door Ruy en Andrimont naar de Ferme de la Berinzenne voor de picknick. Het was drummen geblazen in de overdekte hut. Het was ondertussen heel wat frisser geworden. Na de picknick trokken we allen naar de uitkijktoren op het Veen van Malchamp voor de plechtigheid: twee van de drie spitsbroeders haalden gezwind anecdotes op en André, broer van de overleden Lucien volgde geëmotioneerd de verhalen. Hubert Yseboodt bracht de groet van uit de Europese Wandelvereniging over en Gie Beirnaert wenste onze zusterorganisatie proficiat. Ook de Député van Toerisme van de provincie Luik hield eraan om SGR te feliciteren. Daarna werd een heel mooie keramieken gedenkplaat onthuld. Daarna werd er weer gestapt: we genoten van het wijdse uitzicht van de Fagne de Malchamps en van de vele knuppelpaden. We daalden door een prachtig bos af naar het centrum van Spa. We tafelden heel gezellig in de Auberge de l' Europe (het officiële diner ging door in de Lido) en zochten daarna onze gîte op. Na een uitgebreid ontbijt reden we naar de Pont de Belheid in Sart voor Dagstapper RB 6 (Randonnée en Boucle) op de GR 573. De Dagstappergids van de Provincie Luik bestaat in het Nederlands en in het Frans. Het parcours langs de Hoëgne is één van de toppers in de Ardennen. We stapten eerst in de richting van de Passerelle du Centenaire (ooit poseerden we hier met de West-Vlaamse GR-stappers van het Pinksterweekend) en keerden terug langs het Bois domanial de la Hoëgne. Voor de middagpauze vonden we een mooi terras in Solwaster. We werden er supervriendelijk ontvangen: we mochten onze boterhammetjes daar opeten, we kregen kaasjes bij de biertjes en omdat het zondag was, trakteerde de jonge waardin nog met enkele lekkere toastjes. We trokken door het Forêt domaniale de Gôspinal en klommen doorheen enkele weiden naar Charneux: schitterende uitzichten en bloeiende pinksterbloemen bij de vleet. We daalden af en zochten de Croupet du Moulin op. Nog een prachtig stuk wilde Hoëgne bracht ons terug naarde pont de Belheid. We dronken een Achouffe tot afscheid of aten een wafel of een pannenkoek....met koffie. Het was een prachtig GR-weekend. Fotograaf was Karel Van Schoor.
Weer een leuke GR-bustocht, dit keer op de GR 128 in ons vertrouwde Frans-Vlaanderen. De GR 128 start in Wissant aan de Côte d'Opale en loopt door le Pays de Licques en le Coeur de Flandre naar Kemmel en trekt dan dwars door Vlaanderen over Gent en Leuven naar het Duitse Aken. Gisteren was er een groot congres van de Oudstrijders (let eens op de monumenten voor oorlogslachtoffers in Frankrijk: ook de namen van de gesneuvelden van de Guerre d' Algérie staan er op gebeiteld) in Bayenghem en noodgedwongen werd uitgeweken voor de ochtendkoffie naar het dorpscafé van Eperlecques. Daarna werden de stappers voor de lange tocht (25 km) en de individuele stappers afgezet net voorbij de dorpskom van Bayenghem en werden de stappers van de korte tocht (21 km) nog doorgevoerd nara de prachtige Ferme Notre Dame. Jaak Perneel die de voorbereiding had verzorgd leidde de lange tocht, ik de korte. Het begon al goed: net voor het Forêt d'Eperlecques stapten we langs een glooiend veld van bloeiend koolzaad: schitterend fris-fel geel! De passage door het bos van Eperlecques is heel rechtlijnig maar de open (kap-)vlaktes gaven het gevoel van ruimte en licht in het bos. Er bloeide heel wat in de bermen: stengelloze sleutelbloem, bosanemoon, kruipend zenegroen, (bos-)viooltje. Het bekende blockhaus met basis voor V2-raketten lag niet op ons parcours. Tijd voor de afdaling naar de Aa en voor de middagpauze in Watten, in het lokaal van de plaatselijke wielertoeristenclub, 'Chez Monique'. Na de boterhammetjes en de frietjes stapten we naar de kerk van Watten en dan verder in de rue de Millam. En volgde de klim door het Bois Royal de Watten. Boven stapten we door een open landschap (echte sleutelbloem) en af en toe zagen we een flits van de TGV. Korte pauze bij het kerkje van Wulverdinghe. Daarna daalden we af tussen hellende weilanden en een bos: een oase van rust en klommen we dan door het Bois des Ombres. We maakten een scherpe hoek en klommen lichtjes verder op onverhard en 'onder hoogspanning' sloegen we rechtsaf. We daalden dan de Haeneberg af maar de cuvette van Clairmarais was beneveld. We verlieten de GR 128 om in Nieurlet te genieten van een Bière de Ch'ti: zolang de voorraad strekt!!!! De Cuvette van Clairmarais is dus voor volgend jaar: niet te missen!
Gisterenavond hield GR West-Vlaanderen haar eerste vergadering van het jaar in Rumbeke. Hoofdbrok: uitwisseling van de winterse controlegegevens en bespreking ervan. 16 medewerkers gaan in de winterperiode het parcours van een andere medewerker aflopen en noteren wat moet bijgewerkt worden. Ze maken daarvan een verslag op met situering van de pijnpunten op kaart. Een kopie gaat naar de verantwoordelijke van dat tracé en een kopie komt bij mij terecht zodat ik een overzicht krijg van de hele provincie. Nu het goede weer er aan komt gaan de medewerkers op pad met de witte en rode verfkwasten voor GR (= in lijn) en geel en rood voor StreekGR (= een grote lus van meer dan 100 km). Zo worden ieder jaar alle tekens opgefrist. Zijn erin de loop van het jaar acute problemen, dan worden die meteen aangepakt. Vb een rij elektriciteitspalen wordt vervangen en de tekens zijn vedwenen... Dan wordt de betrokken medewerker rechtsreeks verwittigd en doet hij het nodige. Voor GR 5A Noord zijn er drie trajecten met elk hun verantwoordelijke medewerker: Hoeke-Nieuwege, Nieuwege-Oostende en Oostende-De Panne. Voor GR5A Zuid zijn er vier: De Panne-Proven, Proven-Wulvergem, Wulvergem-Menen en Menen-Kluisberg. Voor GR 128 drie: Dranouter-Kemmel, Zillebeke -Rumbeke (het traject Kemmel-Zillebeke is gemeenschappelijk met GR 5A Zuid) en Rumbeke-Wontergem. Voor GR 129 één: Brugge-Wontergem. GR 130 is verdeeld in drie trajecten: Maldegem-Ruddervoorde, Ruddervoorde-Koekelare en Koekelare-Stavele. GR IJzer telt 2 trajecten: Haringe-Roesbrugge en Diksmuide-Nieuwpoort (Roesbrugge-Dikslmuide is gemeenschapelijk ofwel met GR 5A Zuid of met GR 130) en tenslotte StreekGR Uilenspiegel telt 1 traject: Oedelem- Nederlandse GRens. Dit alles om de GR-wandelaar nog beter te dienen. De foto's zijn van Barabara Dessein, Coördinator GR-Paden vzw.
Gisteren maximaal van het weer geprofiteerd. In de namiddag zijn Els en ik gaan stappen met de knooppuntenkaart van de Ieperboog. Start aan de parking van Dikkebusvijver bij KP 56.Eerst een stukje van de oever gevolg tot KP 57 en dan gebruik gemaakt van het Dickebusch Wegeljen. KP 58 en 59 brachten ons met een rustige asfaltweg naar het Tortelbos. Afe en toe ingehaald door een fietser, meestal zonder bel aan de fiets. De meidoornhagen stonden al volop in blad. Het begin van het Tortelbos lag er nog vrij vochtig bij. Bij KP zijn we op het Bijlanderpad, het geasfalteerde pad tussen het station van Ieper en PD Palingbeek. Aan de Kemmelseweg verlieten we de knooppunten en stapten rechtstreeks (gelukkig is er een voetpad) naar De Verdronken Weide. Een grote natuur-aanwinst voor Ieper. En zeggen dat de oorspronkelijke plannen in de richting wezen van een betonnen kuip! Van KP 67, 68 naar 33 bij Zillebeke Vijver. Geen terras want het retaurant blijkt al een hele tijd gesloten. We volgden de zuidelijke oever naar KP69 en botsten er op een ATF-koers. Bij het verlaten van Zillebekedorp was de 'wegomlegging van KP23' keurig aangegeven. Via het 'strontstraatje' (de lokale naam voor de Molenweg) staken we de spoorlijn over en trokken de Verbrande Molenstraat in. We stapten rechtsreeks naar KP 21 en vandaar via de weg naar KP 20. Bij de ingang van de Palingbeek volgden we opnieuw het Bijlanderpad naar KP 47 maar staken op het einde het 'hoekje' af: Waarom is die passage niet echt voorzien? De bloeiende sleedoornstruiken waren de blikvangers van de dag: tere, fijne witte bloemetjes bij honderden! Voormezle kwam in zicht. Via landelijke wegen en KP 48, 49 en 50 kwamen we weer uit bij KP 58. Tien minuten later genoten we na circa 18 km van een Tripel van Westmalle en van een Hommelbier op het terras van Dikkebisvijver. De zon scheen nog zwakjes op het watervlak.
Vandaag regenweer en Gent-Wevelgem. Ik denk dat ik de koers ga volgen op TV.Ondanks de regen staat de tuin in lentetooi. De slanke sleutelbloemen bloeien bij tientallen. Ze doen het hier goed want ze zaaien zich ieder jaar meer en meer uit. Mijn eerste sleutelbloemen komen nog van tussen de kasseistenen van de oprit van het huis van vrienden in Beselare, anno einde jaren 70, begin 80. Ook longkruid met de paars-roze bloemetjes en de witte vlekken op de groene bladeren voelt zich hier thuis. Om niet te spreken van het wildemanskruid met de donkere bloemen, gewoon schitterend! Geniet mee.
Donderdag 2 april: eerste donderdag van de maand, dus GR-stapdag. Ruim 65 stappers en stapsters verzamelen tegen tienen aan de kerk van Schorisse voor een kringwandeling van 23 km. Allemaal lachende gezichten want de zon schijnt al volop. Tochtleider Luc Defoort is blij als hij al zijn schapen heeft geteld. De wandeling is gebaseerd op de wit-rode GR 5A Zuid, GR 122, geel-rode StreekGR VA (Vlaamse Ardennen) en het Wandelknooppuntennetwerk Vlaamse Ardennen: let wel de knooppunten zijn fictief, ze staan enkel op kaart m.a.w. je ziet geen palen met bordjes in het landschap. We straten via de Kasteelmolen, een watermolen met groot hoogteverschil op de Molenbeek. Een eerste 'trage weg' met logo brengt ons in de sfeer. Weklimmen en dalen in de vallei van de Steenbeek. We dwarsen de weg naar Schorisse terhoogte van het terras van Moedder Stiene. Beneden slaan we links af in de richting van de Waardebroeken: opvallend veel slanke sleutelbloem en zelfs een toefje longkruid. we trekkend oor naar Doorn en klimmen in het Bos ter Rijst: hier genieten we een eerste keer van de pracht van de bosanemonen: ze pronken volop in de zon nu er nog geen blad aan de bomen is. Ook het speenkruid laat zich zien. Ze zijn er vroeg bij: zo zorgen ze weer voor de nodige reserves in de wortelstok (bosanemoon) of knolletjes (speenkruid). We klimmen uit het dal en steken de N48 Ronse-Brakel over en stappen in de richting van de radar en van Brasserie d'Hoppe voor de middagpauze. We vinden allemaal een plaatsje op het zonnige terras en proeven van een Quintine, een Moinette, een Malheur, of zelfs van een Orval of van nog iets anders. Deze buurt kwam in het nieuws met het stort van Fort. Foei! Na de middag trekken we meteen het Brakelbos in. Voor de wilde hyacinten zijn we te vroeg maar de statige beuken kunnen ons wel bekoren. We passeren niet ver van het Rietfonteintje, een van de bronnen van de Zwalm. Benden stappen we over de Sassegembeek en een veld verspreidbladig goudveil trekt de aandacht. In het Frans heet dat mooie bloempje 'Dorine'. We klimmen naar de gr-wandelboom en berlaten het bos. Veel kleine paadjes en wegeltjes toenen osn leuke hoekjes als Pullem. Het is nu al Brakel wat de straatnaambordjes vertellen.Hof te Wolfskerke, Weistraat, Perreveld. Zo naderen we het hoogtepunt van de dag: het natuurgebied het Burreke. Eerst probeert de daslook nog de aandacht te trekken. Tevergeefs. De hellingen zijn éééééééééééééééééééén en al bosanemoon De ontelbare witte sterretjes schitteren in het zonlicht. Je moet et gezien hebben. We dalen door het bos, klimmen nog naar Foreest en geniten van een laatste afdaling met zicht op Schorisse. Het is bizjonder leuk om met zo een veldweg het dorp binnen te wandelen. Een dagstapper om in te lijsten. Een vijfsterrenwandeling: * * * * *: een ster voor het landschap, een ster voor de vele onverharde paadjes en wegeltjes, een ster voor het weer en twee sterren voor de onvolprezen bosanemonen Bedankt Luc.
De Mol is een project van VTI Poperinge waarbij leerlingen een handje toesteken bij het beheer van natuurgebieden. In elke groep zit er een 'mol' zoals in de tijd in het bekende TV-programma met dezelfde naam. Twee dagen zomerweer. Maandag kwamen ze om 9 uur met de fiets toe aan het jeugdheem De Westouterik: 8 leerlignen vierdejaars en Lucas, leerkracht. Wij zijn met twee begeleiders, Johan en ik. De groepen zijn klasoverschrijdend samengesteld: er waren erbij uit metaal, elektriciteit en land- en tuinbouw. Een andere groep zit in De Blankaart, in de Palingbeek en in de Galgebossen. Na een korte inleiding vertrekt de helft met Johan naar de Sulferberg en ik met de anderen naar een bosje op de Franse grens. In de voormiddag wordt het (voordien) gekapte hout gestapeld dicht bij de afsluiting zodat het later gemakkelijk kan worden weggehaald. Om 11.50 fietsten ze tegen 60 per uur (zeiden ze) naar het dorp: bergaf!. Na de middagpauze kregen de leerlingen eeen rondleiding in de Broekelzen en werden de verschillende beheersvormen uitgelegd. Daarna werd er gewerkt in een nabijgelegen bosje van Natuurpunt: uit de takken die op de grond lagen van het hakhoutbeheerwerd al het nog bruikbare hout gesnoeid en het fijnhout op hopen gelegd. Na de werkdag moeten ze nog wat vragen in hun werkboekje beantwoorden. En dan met de fiets terug naar Poperinge, met de wind van achter! Dinsdag: het wordt nog warmer. Vandaag opruimen in de rand naast de Sulferbergstraat. In de voormiddag worden de takken opgeruimd die de terreinploeg van Natuurpunt maandag heeft achtergelaten bij het vellen van een paar stevige kanjers van bomen. Hun werk was maandag niet af zodat ze gisteren voortdeden. Onder grote belangstelling konden de twee 'zagers' hun werk demonstreren. Zwaar werk, dat was duidelijk en niet zonder gevaar. Na de middagpauze maakten de jongens een wandeling door het natuurgebied en begonnen ze de stukken hout verslepen naar de plaats waar ze gemakkelihjk opgehaald kunnen worden. Er werd zelfs een hele bom gevonden. Het was lastig, ook door de eerste warmte! De meesten zullen wel goed geslapen hebben!! Ik voelde het ook wel maar een verfrissende douche doet wonderen. Dank allle leerlingen en begeleider voor jullie inzet!
Terug van weggeweest. De computerproblemen zijn opgelost. Uiteindelijk bleek mijn scherm het niet meer te doen. Dus een nieuw gekocht. Ondertussen is onze voorjaarsflora in de natuurgebieden erg veel veranderd in korte tijd. Dankzij de zon van de andere week is alles razendsnel gegaan. Op de Sulferberg is het bronbosje naast de bronweide op zijn mooist: de gele kroontjes van het verspreidbladig goudveil (het paarbladig goudveil staat er ook massaal maar valt veel minder op), de witte sterretjes van de bosanemoon, en de zachtgele bloemetjes van de slanke sleutelbloem!!! Dotterbloem bloeit ook al want beschut in het bos.Op de bloei van daslook, wilde hyactint en bittere veldkers is het nog even wachten. Ook de pinksterbloem is er bijna klaar voor! In de bronweide zelf staan de vele dotterbloemen ongeduldig te wachten: het is hier duidelijk frisser dan in het bosje.We moeten niet ver lopen om mooie dingen te zien
Zondag 15 maart: We beginnen opnieuw aan de GR 129 'Dwars door België". Vroeger was dat Brugge - Dinant. Nu zijn onze Waalse GR-vrienden bezig het pad dooor te trekken naar Aarlen en spreken ze van "La Belgique en diagonale". Ik schreef 'opnieuw' want ze op 11 oktober 1987 liepen we het zelfde parcours maar in tegengestelde richting. GRegorius weet dat het een abdijentocht wordt en laat de zon schijnen. Van op de bus hadden we een heel mooi zicht op het dorp toen we Ermeton-sur-Biert binnenreden in de vallei van de Molignée (niet te verwarren met Hermeton, de schitterende vallei, hier niet zo ver vandaan maar op de GR 125). Een watertoren op de kam lonkt ons naar het bos. En vrij snel ontdekken we de toren van de abdij van Maredret en de tweeling torens van Maredsous. Beide abdijen zijn opgetrokken in grijze steen. De sfeer in de kerk van Maredret lijkt me heel somber: er valt weinig licht binnen. Het is er rustig in tegenstelling met de toeristische drukte rond het CASJ, het Centre d'Accueil Saint-Joseph van Maredsous. We zijn er welkom voor onze picknick en je kunt er kaas, worsten, en bier kopen zoveel je wilt, nogal een commercieel gedoe. Bij de kerk is er weinig volk. We dalen af naar de Molignée, steken die over ter hoogte van het oud stationnetje van Maredsous en klimmen door het Bois St-Hubert. Boven maken een kwartdraai en...botsen op motorcrossers. Het GR-pad blijkt plots een onderdeel van een circuit voor endurocross te zijn. De stilte is zoek. We stappen gegroepeerd aan de linkerkant, dan boven op een talud, en verder op de rand van een maisstoppel. Sommige crossers vertragen als ze ons voorbijrijden. Uiteindelijk komen we aan een kapelletje uit 1902, slaan rechts af en zijn we verlost van het lawaai. We genieten van bos en open landschap en komen voorbij de Gîte de Charme 'Ferme de Foy'. Beneden krijgen we een heel mooi zicht op de ruïnes van het kasteel van Montaigle boven op de rots. We klimmen weer door het bos en komen uit op de hoogte van Haut-Le Wastia waar de bus ons opwacht voor de namiddagpauze bij het Monument Français (Werldoorlog II) Opnieuw een mooi stuk bos: de voorjaarsflora hinkt wat achterop door de lange winter, op wat helleboris na is er nog niet te veel te zien. Het overlevend bingelkruid komt er aan maar is nog niet echt in bloei. Klein hoefblad bloeit al en bij het verlaten van het bos zien we enkele narcissen en sneeuwklokjes. Of komen die van de nabijgelegen Ferme de Grange? Eerst wat open landschap, dalen af door het bos van Noirmont en stappen dan op de rand van les Plaines de Rostenne. Links van ons, beneden, stroomt ongezien de Maas. We dalen in schoenveterstijl af dwars door de helling naar Bouvignes-sur-Meuse. We steken bij de kerk de straat over en klimmen weer. Ter hoogte van Meez slaan we linksaf en dalen opnieuw, nu voor de laatste keer. Maar met een schitterend zicht op Dinant met de kerk met ajuintoren en daarchter de citadel op de hoogte. In Café Ardennais genieten we nog van een Maredsous. Sommigen houden het bij hun vertrouwde Orval. Bij het wegrijden uit de stad zien we nog een prachtige Saxofoon! Er zit muziek in het GR-leven! Met dank aan Noël en Johan voor de voorbereiding en de tochtleiding en José voor de foto's.
Gisteren een dagje ge-Brussel-d. Goedkoop, voor 5 euro gespoord naar Brussel-Noord (en terug) en te voet naar de Vooruitgangsstraat: het secretariaat ligt op loopafstand van het station. De brochure "Trage Wegen Doen Bewegen" moest verzonden worden naar alle gemeentebesturen in Vlaanderen én naar alle milieuambtenaren Dat betekende: eerst etiketten plakken op de omslagen, dan de brochure plus begeleidende brief in de omslagen steken en de postzegels plakken. Gelukkig waren het zelfklevende zegels: die met de tagetes of afrikaantje of stinkerke er op. Zodoende konden Andy, Steven, Hilde, Sofie en Clytie verder werken. Ja, vzw Trage Wegen telt voor het ogenblik 5 mensen in dienst. De vereniging is nog bijzonder jong want pas vanuit de Westhoek gestart in 2002. Trage Wegen vzw is nu erkend als gewestelijke thematische milieuvereniging. Om 19 uur was er Raad van Bestuur ten huize van de Bond Beter Leefmilieu in de Tweekerkenstraat, vlakbij het hoofdkwartier van de CDH. Joelle niet gezien. En om 21.35 de trein terug naar Poperinge. Magda van de Vlaamse Ardennen houdt ons gezelschap tot in Oudenaarde en dan treinen Gilbert en ik verder naar Poperinge.
De inleiding op de confrontatie tussen Heman De Croo en de 4x4-rijder Geeraerts in het programma VOLT was van een bijzonder laag niveau. Heel eenzijdig en het beeld klopte helemal niet met wat werkelijk gebeurt. Wat ook niet aan bod kwam was de geluidshinder. Het is genoeg bekend dat quads heel luidruchtig doen!! Het siert de Herman dat hij er iets aan wil doen! En dat hij zorgt voor handhaving. Met andere woorden, wie niet wil luisteren moet het voelen. En hij maakt het onderscheid tussen landbouwers met tractoren (beroepsdoeleinden) en mensen die voor hun plezier het platteland onveilig, zowel letterlijk als figuurlijk, maken. Binnenkort kom ik eens wandelen in Michelbeke!
Vanmorgen vergadering in PD De Palingbeek met mensen van het Regionaal Landschap West-Vlaamse Heuvels en van le Conseil Général du Nord en mezelf (Natuurpunt). Agentschap Natuur en Bos was verontschuldigd. Het is de bedoeling om de natuurgebieden aan weerskanten van de schreve met mekaar te verbinden. Virginie noemt het zo mooi: Coeur de Nature Transfrontalier. In de nieuwe folder van de Stichting Marguerite Yourcenar staat er "Natuur de grens over Ooit hopen we De Broekelzen (B) te kunnen verbinden met het Parc Départemental Marguerite Yourcenar op de Zwarteberg (F) én De Breemeersen (B) met een natuurgebied aan de Rijselberg in Belle (F)" Als dat geen eerbetoon zou zijn aan deze markante vrouw, Marguerite Yourcenar, een ecologiste avant la lettre.
In De Morgen van zaterdag: Herman De Croo is er het hart van in. "Onze lieflijke, frêle aardeweggetejs worden aan diggelen gereden," aldus de Open VLD-buregemeester in De Standaard deze week. De Croo is de quads en 4x4's die de rust in het dorp verstoren meer dan beu. "Een modderbrij van een meter diep. En pas op: voor hun plezier, hè. Wel, wij vinden het niet plezierig." Alles wat door een motor wordt aangedreven en geen landbouwvoertuig is, wordt vanaf nu verboden op alle landbouwwegen." Maldegem met CD&V-burgemeester De Roo heeft dat ook al beslist in de gemeenteraad van 23 februari 2005. Het Westhoekoverleg van burgemeesters praat er al jaren over.... Toezicht met een 'blinde' wagen op enkel strategische punten in het weekend zou al veel helpen. Waar een wil is, is een weg!!!!
Krokusweek, week vakantie voor Els en dus tijd om het GR-Pinksterweekend in Han-sur-Lesse te gaan voorbereiden. We moeten twee kringwandelingen in elkaar steken van rond de 25 km, liefst telkens met vertrek aan de Gîte d'Etape. Vooraf thuis het een en ander opgezocht en gesnuisterd in de topogids GR 577 'Tour de la Famenne', de Topo 'Randonnées en Boucle Namur' en het boekje Wandelnetwerk Vallei van de Lesse van Lannoo. Uiteindelijk twee lussen eruit gedistilleerd. En nu gaan kijken of alles wel klopt. Maandagavond per mail nog een kamer gereserveerd in de gîte. Dinsdag vertrokken om 7.30 u , vlot gereden en om even over tienen stonden we aan de gîte in Han. Ons aangemeld bij Monsieur Dubois, bagage gelost, kamer betrokken en... wegwezen. Dag 1 (voor Pinksterzaterdag) voorziet de middagpauze in Rochefort. We vertrekken met de RB 7. Net zoals in onze dagstappergidsen is er maar 1 kaartje op 1/50.000 per tocht. Een beetje weinig vind ik. Het tracé is niet bewegwijzerd, dus extra aandachtig de Franse tekste lezen. Even wennen aan het jargon: s'incurve à gauche, marque un coude, bifurque ... We komen uit aan Le Poteau. Dan volgt een stukje van traject A (Rochefort/Han) uit de Lannoogids. Dan wordt het vrij snel 'eigen brouwsel' en het lukt: we vinden een heel mooi parcours via de Rond du Roi tot in Rochefort. Het café is klein. We keren dan donderdag terug met de wagen om verder te zoeken. In de namiddag volgen we de GR 577 tot aan de bron van Fond St-Martin. We schakelen dan weer over op de RB 7. In open veld is het goed te doen. In het bos is dat echter niet evident want geen tekens. Volg maar (en je zit in het bos): "A proximité de la lisière, il s'incurve à gauche, puis aussitôt à droite et pénètre en sous-bois. Jonction avec un sentier perpendiculaire, à suivre vers la droite sur un tronçon horizontal". Maar we vinden Griffaloux. Plots is er een heel stuk bos gekapt en we moeten ons oriënteren op de hoek van de weide aan de overkant.We dalen af naar de ruisseau d'en Faule en komen uiteindelijk bij de Rapides de la Lesse, niet ver van de Gouffre de de Belvaux, het gat waar de Lesse in verdwijnt om de bekende grotten te vormen. Even zijn we het noorden kwijt (we hebben de overzichtskaart in de kamer vergeten). Je zit in het bos en er zijn geen tekens. We moeten naar Belvaux maar gaan eerst de verkeerde kant op. We voelen dat het niet klopt en keren op onze stappen terug. De andere kant blijkt dan de goede te zijn en weldra zijn we uit het bos. Oef. Nu nog te voet van Belvaux naar onze gîte. Een binnenweg is er niet want de hele buurt is afgesloten want behoort tot het Domaine des GRottes de Han. Het is bijna 18.25 als we onze schoenen uittrekken. Moe maar voldaan. Hoeveel km was het? We zullen wat moeten inkorten voor de groep. Dag 2 (voor Pinksterzondag) voorziet de middagpauze in Chanly of Wellin. We starten om 9.15 u met de GR 577 via de Turmont met prachtig uitzicht en een kneutige afdaling. Dan volgt een pittige klim op de Bois de Niau tot bij de ruïnes van een ermitage. We zakken af het kasteel van Resteigne en volgen de prachtige loop van de Lesse, onder de autoweg E 411, en bereiken weldra Chanly. Geen café meer (in de topo stond een glas, een kopje en een mes en vork...) Dus op naar Wellin. Op het marktplein onze boterhammen met soep gegeten buiten op een terras. Maar we zijn niet welkom met de groep op Pinksterzondag. We vragen nog na bij andere inwoners en ook die raden ons de 'snooker' aan maar dat ligt zo'n 500 meter buiten de dorpskom. Wij er naar toe. En reserveren meteen voor de groep. We moeten even terug richting centrum en trekken dan verder met de GR 577 richting Les Marlières. Aan het Bois de Hart zouden we de variante nemen naar Lavaux Ste Anne. Plots klopt het niet meer. De topo zegt rechtsaf en de tekens wijzen rechtdoor in het bos. We volgen eerst de tekens, keren terug, volgen dan de topo tot... we uitkomen op een omheining: de Carrières du Fond de Vaulx zijn fors uitgebreid en heeft zodoende de GR onderbroken. We volgen noodgedwongen weer de tekens en botsen op een nieuw betonwbaantje tot we aan de rand van het Bois de Hart zijn. Helleborus foetidus staat al in bloei. We kunnen weer verder met de variante: wat een opluchting en al snel zijn we in Lavaux Ste Anne met het bekende kasteel. We trekken verder, onieuw onder de autoweg, voorbij het kruispunt van Genïmont en slaan dan links af naar het Bois de la Héronnerie (een héron is een reiger). We verlaten de variante en trekken echt het bos. In Al Fosse vinden we weer de GR-tekens en we dalen af naar Han. Opnieuw moe maar voldaan en veel km in de benen. Donderdagmorgen gaan we met de auto om verkortingen te zoeken. Eerst naar Wellin. Het lukt en nu blijkt ons café vrij goed te liggen want we keren niet meer terug naar het centrum. Ook voor dag 1 vinden we een goede oplossing.... We gaan eten in Rochefort en we vinden nog een café voor de zaterdag. Niet zo groot maar de terras zal er al staan.... Het komt allemaal in orde. Dinsdag was het zwaar bewolkt maar bleef het droog. Woensdag was het lichtjes gevroren (er lag ijs op de plasssen), de lucht was blauw en de zon scheen volop. Wat wil je nog meer? De foto's zijn alle van dag 2. Tot op het Pinksterweekend!
