Dagstapper'Langs de IJzer in het hart van het Houtland' tussen Arneke, Wormhout en Ekelsbeke

Al om kwart voor tien waren praktisch alle wandelaars al klaar voor de start. Jaak, onze tochtleider, schetste eerst de tocht in grote lijnen...de rest zouden we wel zien. Om 10 uur ontbraken alleen nog Karel en Maria op het appel. Toen de andere vertrokken bleef ik nog 5 minuutjes wachten. ...En daar kwam Karel aangereden, gejaagd door de wind. Schoenen aan, rugzak opgetrokken en... weg waren we met ons drie.  Ik volgde de topogids in de richting van de beschrijving. We stapten goed door en ... niemand te zien. Een half uur later nog steeds niemand. Vreemd. Toen we aan wegenwerkers vroegen of de groep al lang voorbij gekomen was, zeiden ze: jullie zijn de eersten van de dag! Onze euro viel meteen Ze waren tegen de wijzers in vertrokken. José opgebeld en afspraak gemaakt voor de middagpauze in 'L'Etang des trois sources'. Ooit haddeen we nog daar gekampeerd voor een Rando zonder GRenzen.
Op kaart gekeken en de kortste weg gezocht: maar we moesten opnieuw de spoorlijn over en de Peenebeek.  Nieuwe paden ontdekt in de buurt van Ledringhem. En een 10 minuten na de groep waren we ook op de picknickplaats.
Dag ging het richting Wormhout: Eerst over de Peenebeek: die heeft hier een groter debiet dan de IJzer in Ekelsbeke. De imposante Sint-Maartenskerk heeft een rijk meubilair en een mooi orgel.  We bezochten ook La Plaine au Bois, een plaats waar 80 à 90 Engelse krijgsgevangenen gruwelijk werden vermoord door de Duitse SS in WO II. Ekelsbeke of Esquelbecq op zijn Frans. Ook een boeiende kerk, herbouwd na de brand  in 1976 en een prachtig kasteel dat gerestaureerd wordt. Tijd voor een terrasje met een Blonde d'Esquelbecq.  Blauwe vlaschaarden waren de attractie van de dag. Langs enkele mooie veldwegen zochten we de toren van Arneke op. Nog een pintje in het plaatselijke Café-Rando "waar wandelaars welkom zijn voor de picknick". Gezondheid!!