25 en 26 augustus 2012: 25ste Rando zonder GRenzen in Buysscheure
Zaterdagmorgen 9 uur: de West-Vlaamse en de Frans-Vlaamse GR-stappers arriveren aan Camping La Chaumière in Buysscheure. We zijn weer present op de Rando zonder GRenzen en dit voor de 25ste keer! Koffie en Om half tien trekt de groep zich op gang, met de GR 128 richting het centrum van Buysscheure, het dorp van de boccage. Tussen de vele hagne stappen we in de richting van Clairmarias.We steken de rivière de Booneghem over op een smal bruggetje en bereiken de Grange Nature van Clairmarias. We trekken het Forêt de Rihoult in en picknicken aan de étang d'Harchelles. Via de Chemins forestier Royal en een brandgant komen we opnieuw op asfalt en en zoeken de Chapelle Notre dame de Lourdes op. Voorbij de Coin Perdu zoeken we enkele mooie veldwegen op langs de Wulf Straete. We komen opnieuw uit aan de GR 128 die ons terug naar de camping leidt. Het weer was op eb af: paraplu open, paraplu weer toe. Tegen de avond stak de wind fors op en moet het zeil van het chapiteau (ons onderdakvoor het avondeten) meer aangespannen worden. Ons tentje doet het goed, een beetje uit de wind achter de auto. Zondag: ontbijt met vers' Frans' stokbrood. De hemel is nog wat dreigend maar het zal droog blijven en de zon komt er warempel door. We komen voorbij aan de bron van de IJzer. We stappen in de richting van Rubrouck en zoeken opnieuw de GR 128 op en stappen aan de Balenberg met watertoren. (70 m) We dalen af naar Noordpeene waar we het museum bezoeken van de Slag aan de Peenebeek. We krijgen uitlef in het Plaatselijke Vlaamse dialect in de hoofdtelefoon: uniek in de wereld. Picknick in de parochiezaal. We stappen verder langs rustige wegen en veldwegen ensluiten opnieuw de kring met de GR 128. Om vier uur drinken we 'le verre de l'amitié'!!!! Het was weer eens goed samen te zijn.Twee dagen samen stappen schept een grotere band dan een dagje samen uit. Bedankt Lena en Jean-Paul en de hele ploeg van Gode voor de puike organisatie.
Met jullie trok ik de
deur achter me toe op de Goeberg en genoot van Scherpenberg en Monteberg.
Met jullie stapte ik
langs de Schelde en tussen de hagen van de Thiérache.
Met jullie proefde ik
de sprankelende wijn in Reims, Verzy en Verzenay.
Met jullie verkende ik
de sentiers van Ain, Aisne en Aube.
Met jullie
apprecieerde ik de tomeloze inzet van de Zusters voor de families van de
gevangenen in Clairvaux-sur-Aube.
Met jullie herkende ik
in de lus van de Doubs in Besançon de Tombeau du Géant van de Semois.
Met jullie kuierde ik
langs de oevers van het meer van Genève van Lausanne tot Villeneuve.
Met jullie bewonderde
ik de geestdrift van Abt Joseph Roduit voor de trage wegen van de Via
Francigena.
Met jullie vond ik het
leuk om te overnachten in het hospice boven op de Grote St.-Bernardpas en s
anderendaags af te dalen naar Aosta.
Met jullie proefde ik
van de druiven en de vijgen langs de paden in de Val dAosta.
Met jullie zag ik voor
het eerst echte rijstvelden in de Val di Po en had er last van de muggen.
Met jullie vond ik de
klim naar de Paso della Cisa in de Appenijnen vrij lastig.
Met jullie stond ik
aan de voordeur van de Casa Giacomo Puccini in Lucca.
Met jullie telde ik de
torens van het prachtige San Gimignano.
Met jullie zat ik op
mij gat op het Plaza del Campo in Siena, bewonderde ik er de kathedraal en vond
Suor Ginetta een merkwaardige non.
Met jullie genoot ik
van de cipressen en de heuvels van Toscane.
Met jullie stapte ik
door de dubbele zuilenrij naar het Sint-Pietersplein in Rome en mocht ik via de
crypte rechtstreeks in de St.-Pietersbasiliek.
Met jullie ging ik
Dagstappers beschrijvenin de Westhoek
en kwam tot rust aan de Pool of Peace,de Caterpillar, Hill 60 en Hill 62, Tyne Cot Cemetery en de Ierse
Vredestoren.
Met jullie trotseerde ik de winterstorm op het
strand en in de duinen van Koksijde en Oostduinkerke
Met jullie zag ik het
Museum aan de Stroom in Antwerpen en het Schoon Verdiep van de Sinjoren.
Met jullie stapte ik
in Lanzarote van de Mirador del Rio naar de Playa del Risco en de Playa de
Papagayo en naar de kraters Caldera Blanca en Caldera Colorada.
Met jullie genoot ik
van de zachte glooiingen van de heuvels in het Hageland.
Met jullie leerde ik
de geschiedenis kennen van de Katharen tussen Port-la-Nouvelle en Foix en
stapte in de Aude en de Atriège.
Met jullie klom ik
naar de ruïnes van Quéribus, Peyrepertuse, Puilaurens en Puivert, Montségur en
Roquefixade.
Met jullie zag ik de
Eiffeltoren en de het Palais du Louvre in Parijs.
Met jullie stapte ik
op de Camino del Sureste maar bezocht eerst de Palmoral in Elche.
Met jullie trok ik van
Alicante naar Albacete en stapte in de voetstappen van Don Quijote in Castilla
le Mancha
Met jullie bezocht ik
Toledo en stapte met Malena, Gonzalo en de kinderen op de stadsmuren van Avila.
Met jullie trok ik van
berghut naar berghut in het Parque Nacional de Aigües Toortes in de Spaanse
Pyreneeën: Amitgès, J-M Blanc, Estany Llong, Ventosa i Calvell, Colomers en
Saboredo.
Met jullie maakte ik
in Espot de overstapt naar de Porta del Cel: Estaon, Graus, Certascan,
Vallferrera en Pinet waren mijn overnachtingsplaatsen.
Met jullie trok ik
door mijn Heuvelland: van Casselberg en Recolettenberg, Katsberg, Boeschepeberg
en Zwarteberg over de schreve naar Rodeberg, Sulferberg, Scherpenberg,
Monteberg, Kemmelberg en Rozenberg dichterbij.
Met jullie heb ik heel
veel mooie dagen beleefd: jullie hebben me steeds gedragen en de kracht gegeven
om door te gaan!
Meindel, voor immer
meine Freude und meine Freunde!
Juli 2011 augustus 2012: Premier Grand
Cru-Wandeljaar.Els heeft een jaar
loopbaanonderbreking genomen en we hebben dat mooi ingevuld. Samen zijn we van
thuis naar Rome gestapt, waren we een week in Lanzarote, stapten we twee weken
op het Sentier des Cathares en vier weken op de Camino del Sureste. We nemen
ook deel aan de activiteiten van GR West-Vlaanderen voor zover we thuis waren:
bustochten en donderdagtochten, het winterweekend in Antwerpen en het
Pinksterweekend in Parijs. Ondertussen was ik ook op stap voor het schrijven
van een aantal Dagstappers in de Westhoek.
De Meindl-wandelschoenen hebben in één jaar
iets meer dan drieduizend kilometer afgelegd. Waarvoor onze hartelijkste dank!
2 augustus 2012: GR-Donderdagtocht in Beveren-aan-de IJzer
Tegen tienen verzamelden ongeveer 55 GR-stappers aan de kerk van Beveren-aan-de-IJzer. Onder dreigende wolken gaf tochtleider Noêl zijn inleiding. Gelukkig klaarde de hemel op en werd het ideaal stapweer. We vertrokken langs een smal pad naast een vlaschaaard. Een mooie veldweg verder kwamen we uit op het jaagpad van de IJzer en volgen de GR 5A Zuid naar rechts. Nog voor Roesbrugge vonden we een infobord over de abdij van O.-L.-Vrouw-ter-Nieuwe- Plant ofte 'Roesbrugge Dames'. In het centrum zie je nog de oude glorie van het vroegere Stadhuis. We stappen verder langs de Kerkebeek en weldra komt Haringe in zicht. De mooie Sint-Martinuskerk is open want er wordt geoefend op het bekende Vanpeteghemorgel want 's anderendaags is er een orgelconcert. Bij het graf van Pater Joris Declercq of Djoos Utendoale luisteren we naar een van zijn leuke gedichten. We zoeken de grens op en zijn blij te zien dat het bruggetje over de Heybeek hersteld is. W e stappen met de GR IJzer of GR 130 door de weide, eerst langs de Heybeek en dan langs de IJzer. We steken een boogbrug over en naderen stilaan weer Roesbrugge, tijd voor de picknick. Na de boterhammetjes maken we een ommetje langs Oost-Cappel, een grensdorpje aan Franse kant. We zien er een grenspaal F/N uit 1819 en een vriendelijke douanier! Langs rustige wegen stappen we verder tot voorbij het centrum van Beveren. Nu gaat het resoluut in de richting van de Brouckemolen. Vlakbij genieten we van de nieuwe natuurinrichting van het Agentschap voor Natuur en Bos: 22 ha. Nog een streepje jaagpad en we zoeken de kerk weer op, onze startplaats.
Met trein vanuit Lille-Europe via Lyopn Part-Dieu en Toulouse-Matabiau naar Montréjeau. Overnachting in Auberge Gasconne. Met taxi-bus van Montréjeau naar Parking Gerber op Port de la Bonaigua (Port is het Catalaans voor Puerto in het Castellano en is een 'pas of col) even voorbij Vielha in de Val d'Aran, tussen Bagnères-de Luchon (F) en Andorra.
Deel 1: Parc Nacional de Aigües Tortes Start op Parking Gerber. Hoogte: 1920 m. Stapdag 1: 6.55 u stappen (zonder rustpauzes) met hoogteverschillen: 840 m klimmen en 393 m dalen. Eerste pas van de dag is Col Lac Glaçat op 2588 m en tweede pas is de Col d'Amitgès op 2760 m. Moeilijke afdaling door grote rotsblokken en langs een steil sneeuwveld. Overnachting in Refugi d'Amitgès op 2367 m. Stapdag 2: 7.00 u met 880 m klimmen en 929 m afdalen. Pas van de dag is Coll de Monestero op 2715 m. Laatste steil stuk was in fijn gruis! Overnachting in Refugi Joseph-Marie Blanc op 2318 m. Stapdag 3: 8.30 u met 633 m klimmen en 964 m dalen. Zware tocht door de lengte van de tocht. Hoogste punt van de dag is de Collada de Saburo op 2667 m. Ook de afdaling van de Pas de l'Os (= beer) mocht er zijn! Dan volgde een hele lange tocht met dalen, klimmen en dalen. Overnachting in Refugi d'Estany Llong op 1987 m. Stapdag 4: 6.00 u met 913 m klimmen en 685 m dalen. Fikse eindklim door rotsblokken, sneeuwveldjes en heel korte lacets naar de smalle Collet de Contraix op 2748 m. Heel moeilijke afdaling, eerst door fijn gruis en daarna door grote rotsblokken. Er kwam maar geen einde aan. Overnachting in Refugi Ventos i Calvell op 2215 m. Stapdag 5: 5.00 u met 353 m klimmen en 431 m dalen. Was onze 'rustdag'. Hooste punt van de dag lag op 2568 m. Overnachting in Refugi de Colomers. Stapdag 6: 6.00 u met 722 m klimmen en 549 m dalen. Grote lus in het Circ de Colomers (hoogste punt op 2607 m) en dan via Coth deth Tuc Sendrosa op 2451 m naar de Refugi Saboredo op 2310 m. Stapdag 7: 5.30 u met 233 m klimmen en 1233 m dalen. Eerst naar de Port de Ratery op 2543 m en afdalen via Estany Sant Maurici naar het stadje Espot in de vallei op 1310 m. Overnachting in Pensio Casa Palmira.
Tweede deel: Porta del Cel Stapdag 8: 6.10 u met 1287 m klimmen en 967 m dalen. Eerst met jeep een 10 km verder naar Guinquineta d'Aneu waar de tocht begint op 920 m. Naar de Col de lo Calvo op 2207 m en afdalen naar Refugi d'Estaon op 1240 m. Stapdag 9: 6.00 u met 810 m klimmen en 720 m dalen. Hoogste punt is Col de Jou op 1840 m. We overnachten in Gîte Grauss op 1330 m. Stapdag 10: 6.30 u met 1256 m klimmen en 356 m dalen. Lange klim op een treffelijke paden naar de Col de Certascan op 2586 m Overnachting in Refugi de Certascan op 2230 m. Stapdag 11: 8.30 u met 1254 m klimmen en 1544 m dalen. Zware, lange tocht: 800 m dalen, 1000 m klimmen, 700 m dalen en 200 m klimmen. Hoogste punt , Col de Sellente, ligt op 2487 m. In de laatste afdeling 1 uur in een dondervlaag wathet stappen erg bemoeilijkt. Overnachting in Refugi de Vallferrera op 1940 m. Stapdag 12: 6.30 u met 1093 m klimmen en 820 m dalen. Lange klim met enkele moeilijke passages nara de Port de Sotlo op 2893 m. Kort daarna tweede pas op 2900 m. Hier mogelijkheid om naar de top van Pica d'Estats te klimmen op 3143 m. Twee deelnemers, Bernard en Myriam, hebben de klus geklaard. Technische adaling in het begin nara de Refuge du Pinet op 2213: ondertussen zijn we op Franse bodem. Stapdag 13: 6.15 u met 1505 m dalen. Afdaling op normaal pad tot Pla Nouzere op 1605 m. Dan een asfaltweg tot in het gehucht marc op 1100 m. Tenslotte een mooi pad langs de rivier Vicdessos tot in Vicdessos op 708 m. Met privé-vervoer naar Goulier voor de overnachting in Gîte Relais d'Endron.
Met taxi-bus van Goulier naar station van Foix: met trein naar huis via Toulouse, Bordeaux naat Lille-Flandres. Gemiddelde klim per dag: 856 m (laatste dag alleen maar dalen) Gemiddelde afdaling per dag: 792 m. We maakten hoofdzakelijk gebruik van de GR 11 aan Spaanse kant, van de HRP (Haute Route Pyrénéenne) enop het einde van de GR 10 aan Franse kant.
Om half zes maandag 16 juli stonden 14 West-Vlaamse GR-stappers te wachten tot de deuren open gingen van het station Lille-Europe. De TGV vertrok om 6.04 u. Via Lyon Part-Dieu en Toulouse-Matabiau kwamen we om 16.00 u aan in Montréjeau. Ons hotal Auberge Gasconne was niet chic maar we hadden een bed (De Tour de France zat in de buurt!!) en het eten was lekker. Dinsdagochtend half acht kwam een busje ons halen voor een rit van anderhalf uur naar Puerto de la Bonaigua waar onze tocht zou starten op 1900 m. Het was prachtig weer en iedereen welgezind. Eerst stapten we 7 dagen in het Parc Nacional de Aigües Tortes, daarna een vijftal dagen in Porta del Cel. Beide liggen tussen Bagnères-de-Luchon en Andorra. De laatste dag was de afdaling naar de bewoonde wereld aan Franse kant. Het werd een zware tocht, niet zozeer door de vele hoogteverschillen in klimmen en dalen maar vooral door het parcours zelf. In veel gevallen was het klauteren over grote rotsblokken (bijzonder lastig voor de knieën) of stappen door fijn gruis waardoor je vlug uit kunt schuiven. Tochtleider Dani zorg voor een voldoende traag en regelmatig tempo bij de lange klimmen. Regelmatig werd er gestopt om wat te drinken of te knabbelen. In onze picknick staken er iedere keer enkele 'sportrepen' die ons de nodige kracht gaven. Het goede weer liet toe om af en toe aan een meertje te pleisteren. Het decor was gewoon schitterend: grote ruwe rotsmuren én ontelbare meren. Het eten was meer dan voortreffelijk: voldoende groenten, stevige soepen, lekkere hoofdschotels en telkens ook een dessert. Een karaf wijn ontbrak natuurlijk ook niet. Na drie dagen moesten twee deelnemers afhaken wegens fysieke problemen. Gelukkig konden ze op dat punt de bewoonde wereld nog bereiken en we zagen mekaar dan terug, eerst in Espot na 7 dagen en dan in Vicdessos op het einde van de laatste stapdag.
Het is een tocht geworden om niet meer te vergeten! Met grote dank aan tochtleider Dani en aan alle medestappers.
PS. De techische gegevens van de tocht geef ik mee in een apart stukje.
Ondanks de weinig rooskleurige weersvooruitzichten verzamelden 40 welgezinde GR-stappers op de parking bij de yachthaven van Péronnes, even over Doornik. Op het programma: een lus van 24 km rond, op en over de rijksgrens met de GR 123 als wit-rode leidraad. Tochtleider Dani gaf een korte schets van wat we mochten verwachten en...weg waren we. We vertrokken langs de yachthaven en het droogdok en zochten dan het jaagpad op langs het kanaal van Antoing. Het was drukkend warm. De koelte van het bos langs het tweede deel van dit kanaal deed deugd. Middagpauze in de zon op een terras in Callenelle. Na de middag trokken we de grens over. Hier waren de onverharde paden en veldwegen een zegen voor de voeten. De graanakkers konden ons bekoren. Eerst ontdekten we nog een duingebied en trokken dan het mooie bos van Flines in. Kort voorbij een schitterende zomereik vonden we een gedenkesteen voor gevallen piloten uit WO II. Ondertussen naderden we Laplaigne maar we maakten eerst nog een lus langs Mortagne-du-Nord. We trokken de beemden in: gelukkig was het gras nog droog. We kwamen weer in de buurt van Laplaigne en zochten dan de Schelde en de GR 123 op. Net toen we de oever van de Schelde verlieten, begon het om half vier te rommelen en te regenen. We genoten van een overgroeid pad op een dijk, de natte netels konden ons niet deren. Net toen de vlaag ongeveer over was, kwamen we weer aan de oevers van le Grand Large aan. We konden in de zon van schoeisle veranderen en genoeten van een frisse pint in de bar van de yachthaven. Het was een bijzonder mooie, rustige wandeling met vooral in de namiddag heel veel onverharde paden. Al bij al hebben we ferm geluk gehad met het weer. Sint-GRegorius, onze weerman, is ons nog altijd gunstig gezind.
Zondag 24 juni 2012: Met SMY op daguitstap naar Rijsel
Het weerbericht zat niet echt lekker voor de daguitstap van de Stichting Marguerite Yourcenar naar Rijsel. Iedereen op post en we carpoolden van uit Loker naar de buurt van het Palais des Beaux-Arts waar je gratis kunt parkeren op zondag. Gids voor de dag was, net als vorig jaar, Jan Yperman uit Ieper die een merkwaardig boek publiceerde over Rijsel .We startten dus op het Place de la République met aan de ene kant het Musée des beaux-Arts en aan de andere kant de Préfecture. Toen was het nog droog. We verkenden het Quartier Latin en de oude universiteitswijk. De brede rechte lanen stammen uit de tijd van Napoleon III: tweede helft 19de eeuw. De lanen werden omzoomd met grote herenhuizen, de zogenaamde hôtels. Dan gaat het richting Stadhuis met belfort en de Porte de Paris, een triomfboog voor Lodewijk XIV. We bezochten nog de twee stations, Lille Flandres en Lille Europe met daartussen Euralille. Na de lunch in Brasserie Flore, Place Rihour, trokken we met de metro naar Villeneuve d'Asq, station Pont-de-Bois. Daar met de bus naar het Museum voor Moderne Kunst, LaM. Mooie collectie van moderne en hedendaagse kunst, Braque, Picasso, Léger, Miro... en van art brut. Na het museumbezoek stapten we door het park terug naar het metrostation en zo naar de Place de la République. Na regen kwam zonneschijn.
17 juni 2012: GR-bustocht Conteville-lès-Boulogne - Colembert
Voor een keer waren er drie opstapplaatsen, Roeselare, Ieper en Veurne, voor de tocht naar de Boulonnais. Na de vlotte bediening in de Auberge van Conteville vertrokken de langstappers het eerst. De kortrotchters werden nog even verder gevoerd met de bus. Wij trokken meteen het Bois de Boulogne in: een vochtig bos met enkele leuke soorten als boswederik, beekpunge...Onmiddellijk vielen de vele orchissen op. Ieder orchis is uniek en al zijn de bloemen klein, ze zijn wondermooi. We verlieten het bos en bij een crucifix sloegen we linksaf, richting het gehucht Les Hautes Fontaines. Vandaar stapten we naar Bellebrune, een heerlijke naam voor die kleine dorp. Voor de middagpauze waren we te gast bij Madame Denise Chevalier-Renault. Hier is de tijd even stil blijven staan. En toch! Zo'n groendak vind je niet overal. Jammer dat het kerkje niet open was. Na de middag stapten we langs het Bois de Bellebrune en door een weiland. Een rustige asfaltweg "en balcon" toverde het ene zicht na het andere. Zicht op de Mont Saveri, de Mont St-Sylvestre en waar ligt nu die Mont Dauphin? We hielden een korte pauze in het vredige Henneveux. In de mairie vlakbij was het heel kalm voor de tweede ronde van de verkiezingen. Daarna begon het klimwerk. geleidelijk aan met af en toe een steiler stukje. Zo kwamen we aan de oude N42. We gingen er onder door, trapje op en aan de andere kant opnieuw over de oude N42. Een steile klim leidde naar de Mont Dauphin, 199 m. Aan de rand van het bos staprten we in de wei naar een panoramatafel. het uitzicht was overweldigend: Mont St-Frieux, Boulogne, Napoléon. Wimereux en zoveel meer. Dichterbij sprong het kasteel van Colembert in het oog. We daalden de helling af door wei en hooiland en botsten op een nooitgezien veld margrieten. Ze dichter zaaien is niet mogelijk. Aan de oprit van het kasteel sloegen we linksaf, naar de oude N42 waar we in La Campesina onze dorst konden lessen. De Boulonnais, daar krijg je nooit genoeg van! Zeker bij helderweer! Zo dichtbij en toch zo'n vakantiegevoel!
Dinsdag laatst werd in het Vlaamse Parlement de 10de verjaardag gevierd van de oprichting van vzw Trage Wegen. In de namiddag was er een colloquium "Samenwerken rond Trage Wegen, binnen en buiten Vlaanderen"met sprekers uit Engeland en Nederland. Ook de situatie in Frankrijk, Luxemburg en Duitsland kwam aan bod. Daarna volgde een panelgesprek met Steven Clays, beleidsmedewerker van de vzw, Gedeputeerde Vangheluwe van W-VL (in naam van alle provincies) en drie parlementsleden uit de Vlaamse meerderheid die werken aan een nieuw decreet op de Trage Wegen: Bart Martens, SP-A, Tom Dehaene, CD&V en Lies Jans, NVA. Het geheel werd gemodereerd door Bart Brinkman, journalist bij De Standaard. Om vijf uur startte dan het Verjaardagsfeest. Eerst een gesprek met de mensen die aan de wieg stonden: Paul Maes, die de naam Trage Wegen lanceerde met zijn boek Langs Trage Wegen, Gilbert Spenninck en Piet Hardeman, beide uit Westouter die het initiatief namen voor de oprichting van de vzw, Danny Jacobs van BBL die er meteen zijn schouders onder zette, Lambert Schoenmaekers namens de Regionale Landschappen en Erik Grietens, de eerste voorzitter. Het gesprek werd geleid door Willem Boon, de huidige voorzitter. Daarna werd de blik op de toekomst gericht. Het geheel werd met een waardige receptie afgesloten.
Enkele cijfers: Ruim 40 verenigingen zijn lid geworden, waaronder enkele grote spelers uit het middenveld: Natuurpunt, Pasar, Grote Routepaden, Aktivia, Scouts... Samen goed voor een achterban van 400.00 leden! Momenteel werken 10 mensen in het Trage Wegen-team. Tel daarbij de vele honderden vrijwilligers die elk in hun dorp of gemeente aan de slag zijn! Er werd al met 70 gemeenten samengewerkt: van inventarisatie tot ...heropening van Trage Wegen. Voor het eerst werd het Gouden Spoor uitgereikt aan de meest verdienstelijke gemeente. Er kon gestemd worden op de vijf genomineerden (1 per provincie) op de website van Trage Wegen . En de laureaat werd Neerpelt die in de laatste jaren 12 buurtwegen opnieuw toegankelijk maakte. Een Aanmoedigingspad werd gegeven aan de gemeente die nog beter moeten doen. Hier was het Lier die de meeste stemmen kreeg. Poperinge strandde op de vierde en voorlaatste plaats. Er is in de hoppegemeente nog veel werk aan de winkel!
VVV Heuvelland maakte heel wat promotie voor Heuvelland Tranquillizer: stilteplekken in de natuur waar je even tot rust kon komen. Grote namen als fotograaf Michiel Hendryckx en schrijver Luuk Gruwez moesten dit initiatief het nodige gewicht geven. Helaas, er zit ook een andere kant aan de medaille. Het Gemeentebestuur van Heuvelland heeft de toelating gegeven voor een QUAD-toertocht voor morgen zondag 17 juni! Weg met de stilte! En het volgende weekend is het de Rally van Ieper waarvan de meeste etappes in...Heuvelland liggen. Woensdag shake down in Nieuwkerke, vrijdag gebulder in De Klijte en Westouter, zaterdag tweemaal in Kemmel, Dranouter, Nieuwkerke en Wulvergem. En als kers op de taart vlammen ze over de top van de Kemmelberg, beschermd landschap. Je vraagt je af waar die bescherming toe dient!!!
Niettegenstaande de minder goede weersvoorspellingen stonden een kleine 30 GR-stappers om tien uur te wachten op de veerboot van Drie Goten (een buurt van Hamme met veel restaurants aan de Schelde) naar Weert. De vriendelijke veerman zette ons veilig af aan de overkant en weg waren we. En meteen een mooi natuurgebied in: de uiterwaarden van de Oude Schelde. Weert is een klein dorp aan die Oude Schelde. Die is 6 km lang en was tot de 14de eeuw de echte rivierbedding tussen Mariekerke en Temse. In een stiltegebied ontdekten we zowaar twee hangmatten. Leuk idee om daar een uiltje te vangen. We genoten van de voorgevel van het Kasteel van Marnix van St.-Aldegeonde. We trokken linksaf en in een rechte lijn naar de Scheldedijk. Aan de overkant ligt Temse. Waar vroeger de Boelscheepswerf lag, verrijzen nu flatgebouwen. We stapten onder de drukke weg Temse- Bornem en volgden verder de scheldedijk over 'Buitenland' tot aan De Notelaar. Dit mooie jachtpaviljoen, nu eigendom van het Vlaamse Gewest, werd bekend in de TV-serie Stille Waters. Voor ons was het zonneterras een ideale plek voor de middagpauze. Achter het terras lag voorwaar een beeldentuin. Na de boterhammetjes trokken we al snel richting Hingene met het Kasteel van Ursel en Het Laathof van het Centrum voor Jeugdtoerisme.Langs landelijke wegen bereikten we Bornem: een levendig stadje en bekend om de jaarlijkse Dodentocht, een voettocht van 100 km. Met de GR 5A Zuid trokken we het bos, richting achterkant Kasteel van Marnix. En dan linksaf opnieuw in de uiterwaarden van de Oude Schelde. Toen begon het te regenen. Onder moeders paraplu stapten we vrolijk verder. We zochten weer de Scheldedijk en de veerboot op. Tijd voor een dorstlesser in het restaurant Scheldeoord. Een aangename verrassing die tocht in wat ze noemen Klein Brabant!
Na 5 jaar gaan we opnieuw naar Parijs. Schitterend weer in zicht: er zal veel volk in de stad zijn. Zaterdag. We starten aan de het Sportcomplex van Bercy en trekken naar de Seine. Wat verder ligt de jachthaven Bassin de l'Arsenal. We veroveren de Place de la Bastille. Dan komt de wijk Le Marais aan de beurt en Le Village St-Paul. Centre Beaubourg of Centre Pompidou: het blijft even kleurrijk. Op place Michelet is het middagpauze: tijd voor een broodje en een koffietje. Daarna gaat het richting Les Halles, nu een bouwwerf. In de buurt van het Louvres is het bijzonder druk. De hoogtepunten volgen elkaar snel op: piramide op Cour Naploléon, Palais Royal, Jardin des Tuileries, Place de la Concorde, Petit en Grand Palais. We klimmen door de Jardins du Trocadéro naar het palais de Chaillot: ook hier bijzonder veel volk. We zoeken nog het Vrijheidsbeeld op en eindigen met een leuke tocht door het Bois de Boulogne. We overnachten in een Etap Hotel bij de Porte de la Chapelle (een kwartiertje rijden met de bus) en gaan lekker dineren in een restaurant in de buurt. Zondag. We vertrekken te voet aan het hotel. We steken al snel de Périphérique over en meteen ook de brug over het Canal St-Denis. In het Parc de la Villette zien het wetenschapspark, de vroeger beestenmarkt en het slachthuis. We stappen door smalle straatjes en klimmen naar de hoogte van Belleville. Het Parc des Buttes-Chaumont blijft verbazen: heel veel aktieve Parijzenaars op zondagmorgen. We komen uit aan het Canal St-Martin en bij de sluis aan de square Lemaître pauzeren we voor de picknick. We komen opnieuw in Le Marais, vandaar gaat het naar het bekende Place des Vosges. We zoeken weer de Seine op en stappen door het Ile de la Cité. De Notre Dame de Paris blijft steeds wondermooi. We flaneren verder langs de Seine en komen weer aan hetr sportcomplex van bercy, het eindpunt van dit weekend. en dat allemaal dank zij de perfecte voorbereiding van Marleen en Johan.
Op donderdag 26 april vlogen we naar Alicante. En met de bus naar Elche waar Asun woont, onze vriending van de Via de la Plata. Elche is Patrimonio de la Humanidad omwille van zijn palmbomen en het Misteri-verhaal van Maria Hemelvaart. Angela, de moeder van Asun, toont ons heel trots haar stad. 's Anderendaag met de trein naar Alicante. Om 11 uur konden we onze credencial afhalen en waren we klaar voor de start. Bij het verlaten van de stad hield Manolo ons tegen. Hij zag dat we pelgrims waren en schonk ons de 'Guia practica' waaraan hij zelf had meegewerkt.We stapten door de mooie barranco del Infierno en klommen naar de Cueva de San Pascual. In Novelda, einde eerste etappe, werden we hartelijk ontvangen door hospitalero Paco. Etappe 2 leidde naar de rio Vinalopo met bron van ijzerhoudend water. In Sax kwam Asun ons bezoeken in het weekend.Voorbij de colonia de Santa Eulalia was het één en al klaprozen: amapolas. Via een oude spoorwegbeddding bereikten we Yecla. Op weg naar Montealegre del Castillo stapten we door een open, weids landschap met rode aarde. De dag daarop klommen we naar de Puerto Pinar: op de crête stonden meer dan 100 windturbines! Het was leuk binnenkomen in Albacete. Tijdens de siësta viel de eerste regen. Onderweg naar La Gineta kegen we een eerste bui. Toen we daar in het dorp aankwamen, was het fiesta en nergens een slaapplaats. Nog eens 20 km extra, zagen we niet zitten, liften dan maar. Een vriendelijke man bracht ons tot in La Roda. Die hele zaterdagnamiddag is het blijven regenen. Van geluk gesproken. 's Anderendaags dreigende wolken maar het bleef droog. We zijn op een platean (718 m) beland, een soort meseta: een landbouwgebied met vooral graangewassen... Lange rechte, onverharde pistes: het is heerlijk vlot stappen. Hospitalero Manolo vergezelt ons naar de polideportivo waar we Falk ontmoeten, een Duitser die van de Camino de Levante is afgedwaald. Wijnstokken, laag bij de grond of hoger en geleid. Soms zo ver je kijken kunt. In Las Mesas is het opnieuw slapen op de turnmatten van het gemeentelijk sportcomplex. Zacht zijn die niet! We zien verschillende lagunas (vijvers): de flamencos hebben al jongen. El Teboso heeft iets met Don Quijote: we zijn immers in de regio Castilia La Mancha. De etappe naar Tembleque is lang: 30 km in de felle zon.Toledo is prachtig want ook Patrimonio de la Humanidad. We blijven er een dag extra om de stad te bezoeken. In de bar van ons hostal in Quismondo is het al toros op TV. De Spanse mannen gaan op in het stierengevecht. Het landschaop wordt golvend en de Sierra de Avila is in aantocht. Na Cadalso de los Vidrios komen we voorbij aan de Toros de Guisando: stenen stieren uit de Iberische tijd. We zien nu regelmatig ooievaars op de kerktorens. We klimmen naar een eerste pas, de Puerto de Arrabatacapas op 1068 m. het was heerlijk stappen door een wastinelandschap. Voor we afdalen naar Avila moeten we over de Puerto del Boqueron op 1315 m. Prachtig weer en een prachtig landschap. Avila, ook Patrimonio de la Humanidad, is vooral bekend om zijn volledig ommuurde binnenstad. De zaterdag krijgen we bezoek van onze vrienden uit Madrid. Malena en Gonzalo hebben we leren kennen op de Camino Francès in 2001. Ze hebben nu twee zoontjes, Marcos en Alvaro. Het weekend is bitterhoud en er vallen een paar buien. Onze tocht zit er op. Na een extra dag om de stad te bezoeken, sporen we naar Valladolid waar we nog 2 zonnige dagen genieten van het dolce far niente. Op 23 mei vlogen we weer naar België. We probeerden om iedere dag om 8 uur al te vertrekken, soms nog een half uur vroeger. Meestal kwamen we dan aan rond twee uur. Zo konden we 's middags genieten van de menu del dia: voorgerecht (primero), hoofdgerecht (segundo) en nagerecht (postre). En met brood en vino blanco of vino tinto (meestal een fles van 75 cl voor 2 personen). En dat voor de prijs van 9 of 10 euro. Anders moet je tot 9 uur 's avonds wachten om te eten. En dat is wat laat .... Het is een prachtige tocht geworden, meestal goed stapweer: 20 à 25 ° In Toledo was het meer dan 30 ° en in Avila vrij koud.
Zondag 22 april 2012: Haies-Gerpinnes-Oret: GR 129
Zondagmorgen: de zon was onverwachts van de partij: iedereen welgezind. We waren uiterst welkom in resto 'Le Bouzouki de chez Basil': koffie met croissant of chocoladekoek voor slechts 2 euro. De bus voerde eerste de langetochters naar hun startplaats en daarna de kortetochters. We trokken meteen het bos van Warchoissaux in en genoten van een schitterende voorjaarsflora met vooral tapijten van bosanemoon. Eens voorbij het gehucht Les Flaches was het één en al weidsheid: het platteland op zijn best. Glooiingen en golvingen, bosranden en weilanden. En wolken, wolken, soms dreigend maar het bleef droog tot de middag. Het was leuk binnenkomen in Gerpinnes: een gezellig stadje met de geschiedenis van Sinte Rolende. De kerk is zeker een bezoekje waard. Middagpauze in een bovenzaaltje van Taverne Chez Mich, ambassadeur van Orval. Sommigen horen dat graag. Na de middag kwakkelde het weer een beetje: pet op, pet af, jas aan, jas uit. Maar het landschap bleef steeds even mooi. En de vegetatie in de bossen even uitbundig en glinsterend na een kort buitje. En af en toe een uitschieter: eenbes en dalkruid! Je ziet dat niet ieder jaar! Na de doortocht van het Bois de Frécheux klommen we naar Fromiée. Daarna ging het naar het Forêt du Tournibus. We begonnen de afdaling naar Les Etangs du Vieux Moulin, het eindpunt van de tocht. We waren 'binnen', net voor een fikse bui en lesten onze dorst met Ciney Blonde, een pression of...Orval of. Met borrrelnootjes, kaasjes en chips! Gezellig onthaal. Op TV waren de renners van Luik-Bastenaken-Luik bezig aan de beklimming van La Redoute. De ontknoping konden we volgen op de bus richting Kortrijk.Het was weer eens een prachtige tocht. Met dank aan Noël en Johan voor de gedegen voorbereiding. De cafés hadden ze zeker goed uitgekozen!
Vrijdag 30 maart: met de trein van uit Belle via Rijsel naar Nîmes en zo naar Port-la-Nouvelle aan de Middellandse Zee. We overnachten in een hotel op de zeedijk. Zaterdagmorgen ontbijt om 7.30 u en daarna vertrekken we voor de eerste van de 12 etappes. Dit gebied kende een héél bewogen geschiedenis in de 13de eeuw. De Catharen die voor Rome ketters waren, werden uitgeroeid (velen stierven op de brandstapel) en hun burchten boven op de rotsen werden vernield. De eerste twee dagen stappen we door de garrigue (lage, doornige begroeiing) en tussen de wijngaarden van Corbières. Het is prachtig weer en vrij warm: le grand beau! Twee dagen van 7 uur stappen. De tweede dag komen we aan de ruïne van het eerste kasteel, Aguilar.Daarna volgen Quéribus en Peyrepertuse. Wij kiezen voor de zuidelijke variante en stappen we door de schitterende Gorges de Calamus. Na de prachtige Gorges de St-Jaume (alleen voor voetgangers!) komen we aan de voet van het Château de Puilaurens. Het einde van de volgende etappe ligt 810 m: Quirbajou. Daarna volgt Puivert met ook zijn kasteel. Op weg naar Espezel zien we meer en meer besneeuwde toppen! De etappe naar Comus is het vrij koud en er waait een strakke wind op de Col de Languerail. We klimmen naar 1352 m op de Col de la Gargante.'s Nachts valt er verse sneeuw daarboven. We stappen door de Gorges de la Frau en genieten van een uitzonderlijke flora: enkele soorten kan ik niet op naam brengen. Daarna volgt een heel modderige en steile klim naar Montségur: een van de bekendste plekken in de geschiedenis van de Catharen. De terras van onze gîte ligt in de zon en er eijn veel dagjesmensen want het is Paasmaandag. Daarna volgt de etappe naar Roquefixade: het regent als we aan de gîte aankomen. Nog één etappe in een schitterend wandeldecor en we bereiken Foix, het eindpunt van deze tocht. We hebben ruim 230 km gestapt en 7420 m gestegen! 10 dagen 'droog' gestapt! We verbleven telkens in half-pension en de top 3 van de gîtes waren Mas Occitan in Puilaurens, Relais des Marionnettes in Puivert en Lou Sicret in Montségur. Overal hebben we vrij lekker gegeten en kregen we een stevig ontbijt. De flora was op bepaalde plaatsen heel uitbundig: slanke en gulden sleutelbloem, narcissen, heel veel Donderdag met de trein terug van uit Foix, via Youlouse, Parijs, Rijsel en zo naar Belle waar onze auto 2 weken op de parking stond van het station. Het is een heel boeiende tocht geworden! Een aanrader!!!! Besluit:
Na de ochtendkoffie in Café Ensor aan de Dietsesteenweg in Kessel-Lo werden de langetochters nog doorgevoerd naar de kerk van Linden. Zij begonnen met een leuk stuk Lindenbos en passeerden langs de abdij van Vlierbeek. De kortetochters vertrokken meteen te voet in de richting van het Provinciedomein in Kessel-Lo. Al snel kwam de Kesselberg in zicht. Via een paar reeksen trappen klommen we op de heuvel van waar we een mooi zicht hadden op Leuven en omgeving. Dan volgde een mooi parcours doorheen het St.-Gertrudisbos. Een steile afdaling met Zounk en een klim aan Honkelberg brachten ons bij de GR-Wandelboom. Hier volgden we verder een stukje GR 128 en een mooie kerkwegel bracht ons in het centrum van Holsbeek voor de middagpauze. We waren welkom in het cafetaria van de plaatselijke Sportschuur. Daarna zochten we opnieuw de Streek-GR Hageland op die nu een afzonderlijk traject volgt en dus geel-rood gemarkeerd wordt. Twee mooie veldwegen leidden naar het Chartreuzenbos. Het golvende landschap kon iedereen bekoren. Ter hoogte van het Bed van Napoleon, een bekend eethuis, daalden we een mooie holle weg af. Beneden trokken we rechts Delleput in en klommen naar de kapel van O.-L.-Vrouw-van-Speelberg. In een bijna rechte lijn stapten we richting Kortrijk-Dutsel. Opnieuw mooie veldwegen en stilaan kwamen we in de buurt van het bekende kasteel van Horst, het kasteel van de Rode Ridder op het grondegebied van Sint-Pieters-Rode. Wedllicht komt vandaar de naam Rode Ridder. Het kasteel is in restauratie en het is nodig. We genoten van het mooie zicht op het kasteel van op de andere kant van de vijver. Een mooie stukje langs de Winge bracht ons in de buurt van Nieuwrode. We verlieten de Streek-GR om onze dorst te lessen in Café Klokhuis in Nieuwrode. De kortetochters bleven droog, de langetochters moesten op het eind hun jas aantrekken. Het was een verrassend mooie tocht op deze Streek-GR Hageland. Volgend jaar komen we aan de bekende wijngaarden....
Half tien: de eerste GR-stappers komen toe op de vernieuwde parking (waar zijn al die bomen naar toe?) van de Lange Munte in Kortrijk. Tochtleider Luc Meert, die een thuismatch speelt, trekt stipt om 10 uur de groep van 60 op gang. Aan de Drie Kaven ('kave' staat voor schoorsteen en komt niet van het Franse cave, kelder, maar er is geen enkele kave te zien want teveel nevel...) slaan we linksaf en vinden een nieuw aangelegd tegelpad. Aan het einde ervan trekken we naar links op een grintweg in de buurt van het wachtbekken op de Keibeek. Zwerfvuil blijft een groot probleem: het was ons die morgen al opgevallen dat er zoveel zwerfvuil lag aan de nieuwe middenberm op de A19!! We steken de weg Kortrijk-Zwevegem over en stappen in de richting van de vier Daltons, windturbines, die zich verschuilen in grijze nevelslierten. We steken de Leie over en zoeken stilaan het Provinciedomein De Gavers op Een lusrond de vijver brengt ons naar de ruime cafetaria waar we welkom zijn voor de middagpauze. Daarna maken we een grote lus langs de buitenkant van het domein dat jaren geleden ontstaan is door de aanleg van de E17, vroeger de E3,dat nu nog alleen in wielermiddens bekend is. We stappen langs het kanaal Kortrijk-Bossuit en door de groene long van een bedrijventerrein. Via de Campus van de Kulak komen we weer aan de Lange Munte, onze startplaats. Met wat zon zou het nóg mooier geweest zijn.
31 januari - 7 februari 2012: Een weekje Lanzarote
Els en ik trokken voor een weekje naar Lanzarote waar een kozijn van haar woont. We sliepen in Casitas Tabayesco, op 1,5 km van de kust in het noorden van het eiland. De eerste dag was het prachtig weer: zon en windstil en we wandelden langs de zee tot in Charco del Palo en keerden langs het binnenland terug. Op donderdag bezochten we de Mirador del Rio: prachtig hoe dit gebouw in zijn omgeving is geïntegreerd. Werk van de bekende architect-kunstenaar Cesar Manrique. We daalden dan in zigzag door de klif naar het strand of Playa del Risco en stapten tot aan de verlaten salinas of zoutwinningen. Natuurlijk moesten we door de wand weer naar boven! Vrijdag begon het al behoorlijk te waaien. Toch trokken we van uit Mancha Blanca naar de mooie krater La Caldera Blanca. Speciaal die lavavelden. Daarna wandelden we rond de Caldera Colorada in een schitterende omgeving en in de krater van de Montaña de las Lapas. Met de wagen reden we nog door de wijstreek van La Geria naar de baai van El Golfo en de grotten van Los Hervidores. Zaterdag was het stormig: de veer naat het mini-eilandje La Graciosa voer niet uit. Toch konden we genieten van de zee die schuimend op de rotsen klotste. De zondag trokken we met de toeristische bus door het Parque Nacional de Timanfaya: een waar hoogtepunt! De laatste vulkaanuitbarsting dateert van 1730-36. In de namiddag stond een wandeling langs de kust van Papagayo op het programma. Verder bezochten we nog Jameos del Agua, de Cuevas de los Verdes en de Cactustuin in Guatiza. Overal had Cesar Manrique een hand in de inrichting van deze boeiende plaatsen. Ondertussen gingen we ook op bezoek bij Steven en Cristina. Voor we op dinsdag terugvlogen, gingen we nog naar het huis waar Cesar Manrique gewoond heeft en dat nu beheerd wordt door de Fundación Manrique. Niettegenstaande we veel met fleece en vest hebben rondgelopen, hebben we enorm genoten van dit vulkaaneiland. Geniet mee dank zij een beperkte selectie van foto's....
12 februari 2012: GR-bustocht Mont St-Eloi - Fresnicourt-le-Dolmen
Het is koud maar vrij windstil als de korte tochters de Auberge de l'Abbaye verlaten in Mont St-Eloi voor een tocht van 20 km door een heuvelende streek die zwaar geteisterd werd door de Grote Oorlog. De ruïne van de oude abdij uit de7de eeuw staat nog altijd in de steigers. Binnenkort zijn er "feesten" in het kader van de herdenking 100 jaar 14-18. We dalen al snel af en zoeken de bevroren veldwegen op. Het is hier heel rustig, we zijn precies alleen op de wereld. De zon krijgen we niet te zien: de kleuren zijn grijs en grauw. In het eerste dorp Carency stroomt een beek met dezelfde naam. Ablain St-Nazaire komt stilaan in zicht maar we komen er binnen via een leuk, smal pad langs een beekje. Middagpauze met lekkere ajuinsoep (met gemalen kaas!) of een pintje van 't vat...De lange tochters zijn er sneller dan verwacht. We maken plaats voor hen. We klimmen naar het bekende Franse kerkhof Notre Dame de Lorette. Het valt op dat er nergens een geboortedatum staat op de kruisjes.De kapel is gesloten in deze barre wintertijd. Maar toch...'Altijd iemands vader, altijd iemands...' blijft actueel, denk maar Syrië. Mogen we nog spreken van een 'Westerse beschaving'? We blijven een tijd op het plateau en trekken door een bos. We dalen af en passeren langs de eerste huizen van Marqueffles en volgen dan de rand van het Bois de Marqueffles. Een fikse klim leidt naar een heuvel (184 m boven zee) waar bovenop een 307 m hoge zendmast staat. We passeren een 'centre d'enfouissement technique', eigenlijk is het een afgedekt stort dat recent beplant werd. Een mooie kerkwegel leidt naar het centrum van Verdrel aan de rand van het Forêt Domaniale d'Olhain. In het bos verlaten we het GR-pad en dalen spectaculair af en we 'vallen' op het oude kerkhof bij het kerkje van Fresnicourt-le-Dolmen. Gelukkig ligt het bos er nog bevroren. Het begint te motregenen als we onze wandelschoenen uitdoen. We rijden terug naar de Auberge de l'Abbaye voor een lekkere pint. De straat ligt wit als we naar de bus stappen om huiswaarts te keren. De bus rijdt heel voorzichtig de Mont St-Eloi af. De strooidiensten zijn al op pad.
Na een lekker ontbijt zijn we al vertrekkensklaar rond 9 uur. In stad is het nog bijzonder rustig. Modemuseum, Plantin-Moretus, Mercatorhuis... Al snel beginnen we aan het Zuid. Nog meer musea: Schone Kunsten, Hedendaagse Kunsten, Fotomuseum. We stappen door een oude stadspoort en weldra staan we vlak voor het Justititiepaleis. Je bent er erg voor of je moet er niet van weten, maar het laat niemand onberoerd. Eigentijds is het in ieder geval. De lange Haantjeslei brengt ons naar Het Hof van Leysen, een bosje in de stad. Bij de Singel steken we de Ring over: we vinden warempel de wit-rode bewegwijzering van het laatste stuk van de GR5A Zuid. We komen langs de oude jeugdherberg en trekken dan een groot park in met terras en speeltuinen. Het Nachtegalenpark mag er best wezen op een zonnige zondagvoormiddag. We steken opnieuw de Ring over en via het Natuurpuntgebied Wolvenberg komen we bij het Station van Berchem voor de middagpauze. Na de boterhammetjes trekken we meteen de chique buurt in: de prachtige gevels in de Cogels-Osylei kunnen ons echt bekoren. Net als de Vier Seizoenshuizen op de hoek van de Waterloostraat. Over de spoorlijn ligt Zurenborg, een jonge, bruisende wijk met prachtige huizen. We passeren onder de spoorlijn en komen nu aan de andere kant van het Stadspark. Wat verder kan de Plantentuin ons bekoren. Nog het Toneelhuis en de toren van Renaat Braem aan de Oudaan en we naderen de jeugdherberg... Tochtleider Johan heeft ons in twee dagen een prachtig, verrassend en gevarieerd beeld gegeven van Antwerpen. Het weer was uitstekend en de groep erg gedisciplineerd. Dit winterweekend was een schitterend begin van ons 31ste GR-wandeljaar!
