9 uur: 30 personen verzamelen stipt aan de kerk in Loker om carpoolend naar Rijsel te trekken. De zon is de Stichting Marguerite Yourcenar genegen.! Het is rustig op de autoweg en iedereen vindt gemakkelijk de parking aan de Champ de Mars. Onze gids Jan Yperman, auteur van het Davidsfondsboek "Rijsel" is onze gids. Hij begint zijn inleiding aan het ietwat vreemde monument voor de reisduif-oorlogslachtoffers. We wandelen door het Parc de la Citadelle naar de ingang van de Citadel, nu Kazerne Bouffiers. Vandaar gaat het naar de Jardin Vauban. We krijgen uitleg over het Palais Rameau en de opkomst van de Université Catholique. Vandaar naar de Markt van Wazemmes. De sfeer zit er onmiddellijk in met enkele straatmuzikanten. Wazemmes is het mekka van de accordeon.Het is een drukke bedoening: er zijn de vele gewone kramen van kledij, bloemen en groenten, er is de overdekte markt en er is dan nog een grote openluchtmarkt, heel multicultureel, zowel in het aanbod als in de bezoekers. We krijgen even vrij, net als in een schoolreis. Na het Maison Folie nemen we de metro, 2 stations ver van Wazemmes over Gambetta naar République-Beaux Arts. Leuke ervaring. Het is tijd voor de lunch. We zijn welkom in La Baignoire, place de Béthune. Het eten is lekker, de drank overvloedig en de bediening is heel vlot. Na het eten keren we even terug naar het Museum voor Schone Kunsten. Daarna volgt een klassiek parcours: place Rihour, Place Général de Gaulle, Oude Beurs, Belfort, en verder naar Le Vieux Lille.. Het Musée de l'Hospice Comtesse krijgt onze aandacht evenals de kathedraal Notre Dame de la Treille. De buitenvoorgevel valt niet in ieders smaak maar het interieur wel. Tijd voor een korte pauze: we kunnen met zijn allen in het café Le Parvis de la Treille bij de kathedraal. Na de place aux Oignons komen we in de rue Esquermoise met Pâtisserie Meert. Ondertussen is het vijf uur voorbij en stappen we rustig terug naar de Champ de Mars. Het was een toffe daguitstap: ideaal weer, toffe groep en een uitstekende gids! Iedereen tevreden, bedankt en merci.
Zaterdag vertrokken we vanuit Charleroi naar Marrakech. Enkelen waren al van de donderdag ter plaatse. Gids Oumar stond ons op te wachten op het vliegveld voor de transfer naar de stad. We verbleven de eerste nacht in Riad Omar: een riad is een gebouw opgetrokken rond een open binnenkoer. De kennismaking met de andere groepsleden was aangenaam en het avondeten bijzonder lekker. Goed begonnen is half gewonnen. De zondag trokken we met twee busjes door de vallei van de Draa naar de woestijn ten zuiden van Zagora, zo'n 400 km van Marrakech. De landschappen waren schitterend: de film 'Babel' zou hier gedeeltelijk zijn opgenomen. Nog voor valavond kwamen we aan in de buurt van Nesrate voor het eerste kamp: twee grote witte tenten en een 10-tal iglootjes. De ploeg bestond uit 2 gidsen, een kookploeg en 8 dromedarissen met hun menners. De eerste stapdag kwamen we nog in twee dorpjes maar daarna was het een en al woestijn: 'ergs zijn grote duinenpartijen en 'regs' zijn steenwoestijnen. Dag 1 eindigde bij de duinen van Tidri, dag 2 bij Erg Essahel, dag 3 bij de duinen van Lanithie. Kort na de middag van dag 4 kwamen we aan in een camping van Ouled Driss: tijd voor een eerste douche. Onderweg was het sanitair onbestaande: kuiltje graven, behoefte doen, afdekken met zand en je WC-papier verbranden, alles liefst uit het zicht van de anderen! Ongelooflijk hoe zand kan 'schoon' maken. Het eten was overvloedig , tweemaal een warme maaltijd met veel groenten, en telkens een tadjien. En de onvermijdelijke thee! De laatste avond in de woestijn werd er brood gebakken in het zand. Ongelooflijk hoe ze met zo weinig middelen zo een lekker brood konden maken. De groep viel enorm mee, gids Oumar was heel attent, sportief en gedienstig. We hebben vier dagen in de zon gestapt in een aangename temperatuur van 25 à 30°. Om het hoofd 'koel' te houden hadden we die 'sèche' op: een witte (meestal) doek rond je hoofd gedrapeerd. Op de terugreis de vrijdag regende het maar op de Tichka-pas op 2260 m sneeuwde het. Zaterdagvoormiddag was er nog tijd voor een kort stadsbezoek of een beurt in de hammam. Ook de terugvlucht verliep voorspoedig. Met dan aan Anneke, GR-wandelvriendin, voor de uitnodiging en de organisatie van deze onvergetelijke woestijntocht.
Het is nog vrij frisjes als 62 GR-stappers vezamelen bij de kerk van St-Jans-Cappel. Maar iedereen is welgezind want de zon is al van de partij. Het is leuk om bekenden weer te zien. Ik geef kort wat uitleg over de tocht en weg zijn we.... Al snel pikken we de wit-rode bewegwijzering van de GR 128 op: een mooie veldweg doet ons uitgeleide uit en we laten de bebouwde kom achter ons. We krijgen al gauw het silhouet van Belle in het zicht. Maar we laten de stad nog even voor wat ze is. Langs de Meulenhouck (ooit stond daar een molen) komen we aan de weg Loker/Zwarteberg-Belle. Vandaar gaat het naar de Hille, een kleine buurt op de grens. Er staat een schrale wind maar het zonnetje maakt veel goed.We stappen een kort stukje in de Schonemaegdstraete en slaan rechts af naar het domein van het Centre régional de Phytosociologie en Conservatoire botanique national. Dat werd opgericht door jean-Marie Géhu en Jeannette Franck, beiden professor plantkunde. Nu herbergt het centrum de grootste vakbiblioyheek voor fytosociologie en twee tuinen, een met medicinale planten en met verschillende habitats. Vandaar gaat het richting Ravensberg maar we zwenken af en verlaten de GR richting Dranouter voor de middagpauze. We zijn welkom in de bar van het Folkcentrum. Iedereen heeft trek na een frisse voormiddag. We vertrekken nu richting Zwartemolenhoek: we laten Chemin 14 links liggen (hij wordtopgenomen in het wandelnetwerk Heuvelland) en een streepje GR 128 brengt ons voorbij het sterrestaurant In de Wulf. Boven verlaten we de GR en langs een smal, drassig pad dalen we de Zwartemolenheuvel af naar de Tombe waar in de 16de eeuw drie priesters werden vermoord. We krijgen een mooi uitzicht op het Natuurpuntgebied De Breemeersen: het begin van de Leievallei. In de vochtige weilanden zijn er veel poelen, daarom is het door Europa erkend als habitatrichtlijngebied voor de kamsalamander. Pas aangeplante houtkanten op de helling zorgen voor het winterkwartier van de kamsalamander. We trekken wee Frankrijk binnen en de Breemeerschstraete is een oase van rust. Een mooi pad tussen twee hagen (met bloeiende gele kornoelje) leidt ons naar de Bellekindstraete. We komen voobij een Brits-Frans kerkhof en bereiken snel het centrum van Belle. Op de markt staat de kermis want het is karnavaltijd Een korte koekenpauze in de zon aan de voet van het Belfort doet deugd dan vatten we het laatste stuk aan: we passeren langs de Sint-Vaastkkerk met witte toren en slaan rechtsaf, net voor het uniekle monument voor de oorlogslachtoffers Enkele mooie veldwegen brengen ons in de rue Marguerite Yourcenar en zo komen we weer uit aan de kerk Het pintje in het plaatselijke café-rando smaakt, Carmeliet (van 't vat)of niet!!
Foto's van deze donderdagtocht kun je op volgende links bekijken:
13 februari 2011: Beersel - St-Kwintens-Lennik: GR 512
We zijn voor de tweede keer welkom in Café 'In de oude Pruim' in Beersel. De eerste keer was op 18 november 2007 toen we vertrokken op de GR 12 naar Eigenbrakel. Vandaag staat de GR 512 op het programma. De lange tochters (26 km) vertrekken met José als tochtleider vanaf het café en de korte tochters (21 km) worden nog doorgevoerd met de bus tot aan het station in Lot en die gaan met mij op stap. Aan het station in Lot wacht een oude bekende uit Vlamertinge: Renaat Van Elslande was hier burgemeester en zijn schoonbroer Platteau was dat in Vlamertinge. We stappen meteen over de spoorlijn en over het kanaal Brussel-Charleroi. We zien nog de gevolgen van de overstromingen van november 2010. Via Brukom steken we de N6 over en beginnen we aan het mooie traject doorheen het Pajottenland. We dalen af naar de Labbeek, stappen over de Rode beek en klimmen lichtjes naar Mekingen. Ondertussen genieten we van de rust in dit golvend landschap. We komen voorbij de VRT-zendmast die al een hele tijd boven het landschap uitsteekt. Enkele prachtige veldwegen brengen ons naar de vallei van de Zuunbeek. We verlaten het GR-pad kort voor Sint-Pieters-Leeuw om in het dorp te gaan picknicken in Herberg Maurio nabij de mooie kerk. Geuze en Kriek zijn hier de streekbieren. Na de middagpauze keren we terug naar het GR-pad en stappen meteen over de Zuunbeek bij de ingang van een Natuurpuntgebied. We genieten opnieuw volop van de rust en de schoonheid van het Pajottenland. Het golvende landschap en de vele glooiingen kunnen me bekoren.Via St.-Laureins-Berchem (ik had er nog nooit van gehoord) komen we aan het kasteelpark van Gaasbeek. Het ommetje naar het kasteel zelf loont meer dan de moeite. Er was en is niet voor iedereen evenveel in deze wereld! Maar het is mooi! Voorbij het Baljuwhuis komen we aan het dorpsplein van Gaasbeek. We ontdekken nog enkele mooie hoeves maar ondertussen komt de smalle spits van Sint-Kwintens-Lennik in zicht.Via enkele smalle wegeltjes komen we uit in het centrum van Sint-Kwintens en poseren fier bij het trotse beeld van het Brabants Trekpaard. Napraten en de dorst lessen doen we in Café Relaks.
We boffen want de zon is al vroeg van de partij. Geert uit Loker komt me ophalen en we pikken nog René op in Vlamertinge. Op de autoweg vrij veel mist en een botsing in Menen, eventjes file maar we zijn goed op tijd vertrokken. Gottem is een piepklein vlasdorp: de Leie was niet voor niets de Golden River. De vele oude Leie-armen zijn ontstaan door het rechttrekken van de Leie in functie van de scheepvaart. Natuurontwikkeling is hun nieuwe functie en dat ziet er goed uit.: Het Agentschap Natuur en bos (ANB) levert hier mooi werk. Dat kan niet anders want de directeur Oost-Vlaanderen is de zoon van een van onze GR-stappers. We vertrekken onmiddellijk met de GR 129 in de richting van de Leie en keren meteen terug langs de eerste oude arm: zo kunnen we nog even terugblikken op het dorp. We steken de weg naar Oeselgem over maar we belanden uiteindelijk toch in de dorpskern van Oeselgem, een stukje West-Vlaanderen. Vlakbij begint een tweede Leie-arm die we verlaten voor het mooie Kasteel Te Lake dat zich in de zon en in het water weerspiegelt. We zoeken nu de gekanaliseerde Leie op, veranderen van oever, stappen onder de brug tussen Olsene en Dentergem en wat verder komen we in de buurt Hooie. We zijn welkom in een bruine kroeg voor de middagpauze: Het is bijzonder gezellig in het Gouden Hof en de soep is ook lekker. Na de middag zoeken we Machelen op, het kunstenaarsdorp met Roger Raveel als meest bekende naam! De kerk ligt er mooi aan een derde oude Leie-arm of Machelenput. Het is een Vlaamse hallenkerk waarvan de vroegste delen dateren uit de 13de en 14de eeuw. Vanaf 1642 werd de kerk in verschillende fasen verbouwd. In 1861 werd de torenspits door een onweer verwoest en hersteld. De omgeving van de kerk is sinds 1979 beschermd. We steken de Leie over en beginnen aan de vierde arm in de richting van de spoorwegbrug van Grammene: gelukkig is er een zijpassage voor voetgangers! Een eindje verder komen we weer aan de spoorweg en vinden een prachtige veldweg in de vallei van de Vondelbeek. Natuurpunt is ook hier actief. Het is iets voorbij kwart over vier als we weer in Gottem aankomen. Het plaatselijke café is open en de blonde Westmalle of Ename of Orval of Leffe doet wonderen.
21 januari 2011: Op verkenning voor een Dagstapper in Nieuwkerke
Het is vrij goed gevroren vanmorgen: ideaal weer om de Dagstapper van Nieuwkerke te gaan beschrijven, gebaseerd op de Streek-GR Heuvelland-Monts de Flandre: het wordt inderdaad een GRensoverschrijdende tocht.. We starten met de geel-rode bewegwijzering op de Markt in Nieuwkerke. Achter mijn rug komt de zon op en voor mij baadt de Kemmelberg in een bijzonder zacht ochtendlicht. maar als ik naar De Walletjes klim, heb ik de zon vlak in het zicht en zie geen steek! Bij de afdaling naar De Broeken vallen zwellende hazelaarkatjes op en ook de vrouwelijke bloempjes zijn er al: ze steken af tegen de blauwe hemel! En dan het Natuurpuntgebied De Breemeersen, een oase van rust.Ik geniet van het weidse uitzicht! Ik trek Frankrijk binnen en meteen vallen de vele Vlaamse "straetnaemen" op. De zuidflank van de Rijselberg is een mooi groen bocagelandschap. In het zicht van Belle verlaar ik de Streek-GR. Langs rustige wegen zoek ik het Conservatoire Botanique National (hier pik ik de GR 128 op) op met ondermeer twee kruidentuinen en het Centre de Phytosociologie (de leer waarom bepaalde planten samen groeien en andere niet). Zo kom ik uit op de grens bij de Keerseboom. Ik verlaat heel even de GR voor de Schoonemaegstraete (niemand gezien!) maar vind ze een beetje verder terug en kies de richting naar de Zwartemolenhoek. Van op verschillende plaatsen heb je een prachtig uitzicht op de centrale heuvelrij. De Papestraat, een stukje oude heirweg tussen Cassel en Wervik, ligt er vandaag wel héééél drassig bij. Ik zoek opnieuw de Eikelstraat op en even voorbij het Westhof Farm Cemetery sla ik links af. Twee veldwegen brengen me naar de Seulestraat en vandaar is het maar een stap naar de Markt van Nieuwkerke. De 24 km zitten er op. Ik heb het nodige ingesproken in mijn dictafoon: thuis schrijf ik de tekst uit. Handig!!
8 en 9 januari 2010: Winterweekend Henegouwen in Mons
We hebben geluk: waar we 2 jaar geleden op winterweekend waren, in de vallei van de Viroin, staat nu alles onder water. De omgeving van Mons is goed bereikbaar. Alleen zijn er parkeerproblemen in de buurt van de jeugdherberg, aan de voet van het Belfort. Dus aan de jH alleen lossen en elders gaan parkeren, in de buurt van het station. We zijn met 31. Op zaterdag wordt het een lus van 25 à 26 km met de beklimming van de Mont Panisel en twee terrils. Via de GR 129 ontdekken we verschillende verrassende mooie hoekjes in de stad, ondermeer de tuin van het Stadhuis. Het centrum zelf is niet zo groot zodat we vrij snel de stadsdrukte achter ons laten. De omgeving van de Mont Panisel is rustig en biedt enkele mooie vergezichten. We dalen af en bereiken Spiennes. We wisselen GR 129 voor GR 412 die we tegendraads aan de topo lopen: open, golvend landschap, rustig platteland en... als baken het Belfort van Mons. We zijn welkom voor de middagpauze in Café Cabanon aan de N6 ter hoogte van de Chasse Royale. Na de middag maken we een 'omtrekkende beweging' langs veldwegen en een Ravel en zo komen we uit aan de voet van de Terril du Levant. Een fikse klim leidt naar de dubele top: rookpluimen of fumerolles wijzen op de verbranding onder de grond: je voelt de warmte zo uit de grond komen. Vandaar gaat het naar Cuesmes met de grote mijnlamp in het centrum. Het begint te regenen. We stappen naar de voet van de tweede terril, le Mont de l' Héribus: tijd voor Jakliens verrassing: glühwein! Als we boven op de terril staan, krijgen we een fikse bui op onze kop. Het duistert snel maar we vinden de uitgang van het berkenbos. In één rechte lijn stappen we terug naar het centrum van Mons. De winkels zijn nog open maar we laten ons niet verleiden. De douche is lekker warm: je voelt je herboren. Tijd voor het aperitief. Het avondeten is bijzonder lekker..... Slaap wel. Na het heerlijke ontbijt trekken we te voet met onze bagage naar de auto's en rijden door naar de kerk van Stambruges. Tegen 9.45 u kunnen we daar starten. Het wordt een lus van 23 km in de buurt van het kanaal van Blaton en de bossen van Beloeil en Stambruges. De zon is van de partij! Iedereen herademt! Als we bij de achterkant van het kasteel van Beloeil aankomen, worden we vergast op een miniconcert met drie jachthoornblazers: een prachtig geluid in een prachtig decor. Middagpauze in het Café du Château waar we in een apart zaaltje welkom zijn. Na de middag zoeken we het kanaal weer op, en trekken het bos in. We komen voorbij de fontaine bouillante, een plas met warmwaterbobbels! We maken nog een ommetje langs de Mer de Sable waar twee langharige runderen het graasbeheer voor hun rekening nemen. We steken door naar het kanaal en bereiken de brug van op de hoofdweg van Stambruges. De kring is bijna gesloten. Het is een mooi weekend geworden, vol afwisseling. Voor foto's verwijs ik naar de blog van José Millecam: de tocht leiden en fotograferen, dat gaat niet goed samen.
Het was al aan het regenen toen René, Paulette, Geert, Els (het was nog kerstvakantie, zo kon Els ook mee) en ik richting De Panne vertrokken. Ondanks het minder goede weer waren er al heel wat stappers op de afspraak toen we bij het kerkhof van De Panne aankwamen. Toen de 'treinreizigers' ook ter plekke waren, konden we meteen starten. Iedereen was goed ingeduffeld, eigenlijk goed gecamoufleerd want bijna niet te herkennen onder de poncho, kap... We vertrokken langs het oostelijk deel van het Calmeynbos en bleven even op de rand tussen duin en polder. ANB heeft hier ook al heel wat aangekocht...ANB is duidelijk op de goede weg! Een streep Oosthoekduinen, de Nachtegaal en we stapten richting Krakeelduinen. Vandaar in de Westhoekduinen: op het GRenspad sloegen we linksaf richting middagpauze in Le Val d'Or. Na de middag trokken we de schreve over en genoten van de minder bekende duinen van Le Perroquet. Daarbij sluiten de Marchandduinen aan. Toen we bij Le Calvaire even pauzeerden, kwam een groep Franse Adra's (= onze Okra's) voorbij metzowaar enkele beklenden van Les Semellles du Polder uit Bergues. We stapten voorbij de achterkant van een camping en kwam uit aan het einde van de dijk in Bray-Dunes. Een lange streep strand bracht ons weer op de GRens en via Westhoek en Calmeynbos kwamlen we weer uit aan onze startplaats. Jammer van het weer maar toch hebben we genoten van het unieke parcours dat tochtleider Jaak uitgestippeld had: 20 km, voor 99% onverhard!!!
2 januari 2011: Op verkenning voor een Dagstapper in Cassel
De beschrijvingen voor de topogids van de nieuwe Streek-GR Heuvelland - Monts de Flandre vorderen goed. De beschrijving in lijn is min of meer klaar, alleen hier en daar nog wat aanvullingen. Maar ik voorzie ook weer 7 Dagstappers, wandellusssen tussen de 20 en 25 km om een hele dag te stappen ... Kemmel, Voormezele en Mesen zijn al klaar. Dan volgen nog Nieuwkerke, Katsberg, St-Sylvestre-Cappel en Cassel. Deze stond zondag op ons programma. We, Els en ik, vertrokken op de Markt van Cassel en daalden af met geel-rood en met zicht op de Recolettenberg (de Fransen zijn nog niet begonnen met de bewegwijzering, wellicht eind deze maand). Aan het einde van de Quaed Straete stapten we een brede veldweg in, richting Le Ryveld. Vandaar was het stappen in open veld, opnieuw met zicht op Recolettenberg en Casselberg en een paar veldwegen verder stonden we in Oudezeele. Een piepklein cafeetje 'Chez Nathalie' met een toffe sfeer van zondagskaarters en tooghangers. Wij eerst een pastis, dan onze broodjes met een pintje en afronden met een koffie. Aparte sfeer toch in zo'n cafeetje: verse klanten kwamen ons steevast een hand geven, bij ons is dat ondenkbaar!!! Na de middag was het opnieuw platteland en open ruimte à volonté. We staken de Steene Straete (oude heirweg) en de weg Cassel-Duinkerke over. Verschillende aardewegen en graswegen brachten ons bezijden Zermezeele waar we de wit-rode GR 128 oppikten. Dat stuk kenden we nog van buiten van de bustocht in april ll. Aan de Promenade des Remparts verlieten we wit-rood en trokken we nog met geel-rood naar de top van de Casselberg. Het weer liet geen vergezichten toe: we hadden net op de laatste klim nog een vlaagje van poedersneeuw gehad. We daalden af naar de Markt: de 20 km zaten er op. En of de pannekoeken smaakten! Tip: Wie later ooit deze tocht wil maken, doet dat best op een eerste zondag van de maand want dat is het bezoek van het gloednieuwe Musée de la Flandre gratis!
Bouwvergunning Graven van 2 poelen in De Breemeersen
Vanmorgen was het aanplakbiljet van de bouwvergunning, afgeleverd door de gemeente Heuvelland, mee met de post en het moest zo snel mogelijk ter plekke opgehangen worden. Nu de Sulferbergstaat is afgesloten van het kruispunt 'Loker Hoekjes' lijkt Nieuwkerke mijlen verder af, en de Breemeersen al helemaal. De hoofdwegen lagen er al bij al behoorlijk bij maar hoe zou de Eikelstraat er uitzien? Geen risico nemen, dacht ik en heb dan maar geparkeerd bij Peter Steen in de Seulestraat. En te voet verder met het aanplakbord onder de arm en fototoestel op de schouder. De zon zat uit en het was heerlijk stappen op het Geuzenpad en Breemeersenpad (ze hebben daar een gemeenschappelijk tracé). Onderweg zag ik verschillende hazen de witte vlakte oversteken. De vele sporen in de sneeuw liegen er niet op. Er zaten ook veel vinken in een haag op de hoek, net voor het Britse kerkhof. En stil dat het was, alleen het knerpen van de sneeuw onder mijn zolen was hoorbaar.En dan het aanplakbord opgehangen 'met zicht op de Breemeersen'. Hopelijk tekent er niemand beroep aan. Het graven van die twee poelen kadert in het beleid ter bescherming van de kamsalamnder: De Breemeersen is grotendeels een Europees habitatrichtlijngebied voor deze prachtige amfibie. Ook het aanplanten van de houtkanten past in dat kraam: de kamsalamander heeft een winterkwartier 'te lande'. De poelen dienen voor de voortplanting. We zijn nog steeds in het jaar van de biodiversiteit!
Laatste stapdag van ons 29ste GR-wandeljaar. Een goed gevuld wandeljaar: 12 donderdagtochten, 8 bustochten, 3 weekends en een 12-daagse trektocht naar de Verdon en de Ventoux! En nu Jurbise-Silly als afsluiter. Na de traditionele koffie- en plasstop vertrekken de individuelen en de lange tochters tussen Jurbise en Erbaut. De korte tochters blijven nog even op de bus. De wit-rode bewegwijzering leidt ons meteen naar de buurt van de Dendre Orientale: een mooi parcours tot tegen Lens. Hier begint een waar doolhof van smalle paadjes en steegjes (des venelles). We passeren het centrum van Lens en verlaten dan al snel de hoofdweg naar Ath. Het gaat van de ene veldweg over op de andere, de ene al kaasrechter dan de andere. Rechts ontdekken we de toren van St-Bernard van het Parc Paradisio. We lopen Brugelette binnen en zijn welkom in een zijzaaltje van Taverne XIII. Het plaatselijke bier smaakt lekker. Naar het schijnt, de soep ook. De korte tochters worden nog even doorgevoerd, voorbij het Kasteel van Attre en stappen uit in Mévergnies-les-Lens. We stappen meteen in een open, ruim, wijds landschap. Na zo wat 5 km komen we uit op het kerkpleintje van Gondregnies. Het kerkje is open en een bezoekje waard. Het zijn hier allemaal piepkleine dorpjes. Op naar Silly! We stappen eerst in het valleitje van de Fossé Brisqué. Het pad klimt lichtjes en we lopen even op een kam, in de buurt van een watertoren. Nog een streepje bos van het forêt domaniale de Silly. We komen uit het bos en genieten van schitterende vergezichten van op de rue d'En-Haut: we zijn zo waar 100 m boven zee! De zon schittert nog even, speciaal voor ons. We dalen af in een smal pad naar de ruisseau du Marais: dit bucolische landschap is een ideaal afscheid van rust en schoonheid vooraleer we de dorpsdrukte instappen. Er is kerstmarkt in het dorp. Toegegeven: deTriple de Noël is voortreffelijk in Taverne A L'Tonne. Deze stapdag was inderdaad een waardige afsluiter van ons GR-wandeljaar!
Terecht vragen de landbouwers om respect voor hun gewassen en hun werk vanwege de (zachte) recreanten in het buitengebied. Je gooit geen blikjes of andere verpakkingen zomaar weg. De mensen hebben rare gedachten soms: een leeg blikje weegt toch veel minder dan een vol ! Je plukt ook geen vruchten of je trekt geen maïskolf of raap: die worden toch niet opgegeten! Anderzijds vragen wij aan de landbouwers ook respect voor onze veldwegen. Nogal wat boeren denken dat de veldweg het vooreinde is! Met alle gevolgen vandien. Je kunt trouwens bedenkingen hebben bij al dat zwaar materieel: zal wel niet goed zijn voor de waterhuishouding!! Het is zoals zo dikwijls: het respect moet van BEIDE kanten komen.
Voor de topogids van de Streek-GR Heuvelland komen er naast de klassiek beschrijving in lijn opnieuw een zevental dagstappers invoor. Zondag waren Els en ik op verkenning vanuit Mesen voor een tocht van 24 km onder het thema 'Oorlog en Vrede'. We starten met geel-rood in het centrum van Mesen en het gaat via de Sint-Niklaaskerk (de dikkop genoemd in de streek en heel gemakkelijk herkenbaar) naar het Vredespark met de Ierse Vredestoren. Het is frisjes aan de handen. Voorbij het Nieuw-Zeelandpark gaat het via een mooie veldweg (helaas na de oogst hier en daar kapot gereden, maar alles is vast gevroren) naar de andere kant van de Douvevallei. We wijken uit naar links en steken de weg naar Ploegsteert over. In deze buurt vind je veel groene wegwijzers naar de Britse begraafplaatsen: allemaal zijn ze een oase van rust en stilte. De bossen van Ploegsteert brengen ons naar de Rozenberg en vandaar stappen we naar Nieuwkerke. We zijn een van de laatste klanten van Liza die late middag. We stappen nara de Pont d'Amour: hier verlaten we de Streek-GR en gaan nara rechts op de oude trambedding. De Makkestraat brengt ons tot in de buurt van de GR 5A Zuid en met wit-rood komen we voorbij in Wulvergem en zo naar de Pool of Peace. We praten hier even met een Brits echtpaar en er komen nog tiental Britten hier op bezoek. Je bent hier zelden alleen. Bij het graspad dat leidt naar het Spanbroekmolenkrater Cemetery verlaten we wit-rood en sluiten we de kring. Kort samengevat: deze dagstapper telt 14,2 km geel-rood en 4,1 km wit-rood. Het is een ideale tocht om je te bezinnen over 'oorlog en vrede'. Nooit brengt een oorlog Vrede!!!!!
2 december 2010: GR-Donderdagstaptocht in Dranouter
Woensdagavond 'sneeuwde' het afmeldingen, wegens te gevaarlijk rijden. Begrijpelijk met dat weer. Toch lagen de wegen er donderdagmorgen goed berijdbaar bij, hier in dit deel van de Westhoek. Een voor een vielen de wandelaars binnen voor een koffie in 'De Zon' in Dranouter: Geert, Hilde, Hugo, Jannick, Jean-Pierre, Jef, Johan D, Johan H, Johnny ,Luc D, Luc L, Michel, Michiel, Paul, Réjane, Rita, Roland en ikzelf; José zat dan nog ergens op de trein... We vertrokken in de richting van het Eeuwenhout: bij de stilteplek van Heuvelland Tranquillizer (ondergetkende heeft de meeste stilteplekken utigekozen) genoten we van een prachtig uitzicht op dit ANB-gebied. Ondetussen stapten we wit-rood. We kwamen voorbij het kasteel Behaegel, nu B&B 'Manoir de la Douve'. We verlieten de GR 5A Zuid en kozen voor het rechter deel van de Douvevallei. Beneden, bij een kabbelend beekje vonden we een tweede stilteplek. Daarna pikten we opnieuw de GR op en klommen naar de top van de Rodeberg. We daalden het Hellegat af en op de grens van het Kotjepiepersbos wisselden we wit-rood voor geel-rood van de Streek-GR Heuvelland. We zochten nu de Sulferberg op en de Goeberg: een eerste knuppelpad bij het Brandersbos vertelde dat we in het Natuurpuntgebied De Sulferberg waren. Stilaan tijd om naar Westouterdorp af te zakken voor de boterhammetjes bij Tine van 'De Zwaan'. Via de gsm wisten we ondertussen dat José al in het café was. Na de middag trokken we naar de rand van het Kotjepiepersbos en pikten even verder opnieuw de Streek-GR op. Enkele nieuwe paadjes leidden ons naar het Natuurpuntgebied De Broekelzen. Iedereen apprecieerde het mooie werk van de nieuwe knuppelpaden. Daarna stapten we over de Schreve en klommen we naar de Zwarteberg: Bij de Villa des Ecrivains in het Parc Yourcenar was het tijd voor eeen koekje of een mandarijntje. We keerden terug via het Grote Bos en zo opnieuw over de schreve (= de Douvebeek) naar het ANB-gebied De Douvevallei, deel 2. We stonden even stil bij de grootste Knotwilg van Vlaanderen: ook dit is een stilteplek. We daalden de Schomminkelstraat af , voorbij het kasteel Behaegel en een bevroren veldweg leidde ons naar de Koudekotstraat van het Muziekfestival. Zo kwamen we opnieuw Dranouter binnen. Tijd voor een pint of een picon en om nog even na te praten. De foto's zijn van Luc Demey, behalve die waar hij zelf opstaat.
Het is aan de frisse kant als we klaar staan in Seneffe voor onze dagtocht op de GR 12. We vertrekken langs een dreef met tweemaal drie rijen jonge eiken in de richting van het kasteel van Seneffe. Al snel bereiken we het jaagpad van een oud kanaal. We veranderen van oever en komen aan bij het ophaalbruggetje Pont de l'Origine. We keren op de andere kant terug en volgen verder het oude kanaal. Dat verdwijnt in de helling van het Bois de la Bomerée. We stappen door het bos en komen uit, hoog boven het kanaal van Charleroi naar Brussel: hier is het kanaal vorige week niet uit zijn oevers getreden! Het is er stil op deze zondagvoormiddag. We steken de brug over en stappen helemaal boven op de helling: het is moeilijk lopen want het pad ligt er schuin bij. We verlaten dan definitief het kanaal en zoeken de Ferme de Long Sart op. Vandaar naar de Pont de Blocus op een oude zijarm van het kanaal: hier ligt een klein yachthaventje met droogdok. Het kanaal is een paradijs voor hengelaars. We stappen onder de N59 en onder de spoorwegbrug. Tijd om van het pad af te gaan naar het centrum van Manage voor de middagpauze. Na de middag splitsen we op in lange en in korte afstand, de indi's niet meegrekend (= individuele wandelaars zijn 'zelfstandig' op pad met tekst en kaart). Weer op het pad stappen we meteen onder de A15-E42 en zo een bosje in. Smalle kronkelende paadjes leiden ons van Le Dieu d'en Bas naar le Quartier Léopold. In La Hestre vinden we een prachtige beukendreef en trekken we het Bois de Mariemont in. Een scheutje zon zou de herfstkleuren van het bos nog beter doen uitkomen. Uiteindelijk komen we terecht in het centrum van de Morlanwelz waar de bus ons opwacht bij de kerk. De stappers van de lange tocht zijn al een tijdje voorbijgekomen en trekken door Carnières en het Bois des Vallées naar Piéton. Daar in Piéton is het bijzonder gezellig in La Maison du Peuple: de pintjes smaken en de taart is GRatis. Edith Piaf zingt je ne regrette rien. Nous non plus! Conclusie: een verrassend mooie tocht in een streek waar je het niet zo meteen verwacht! "Onbekend is onbemind" is nog maar eens bewaarheid!
Om 9 uur vanmorgen verzamelden we aan de Tombe in de Eikelstraat, op de grens tussen Nieuwkerke en Dranouter: aan onze voeten ligt het Natuurpuntgebied de Breemeersen. We, dat zijn Geert, Johan, Marijn, Olivier ,Stef en ikzelf. Johan heeft een schema gemaakt voor de aanplanting van twee houtkanten: een op de helling en een tegen het bosje dat net over de grens ligt. Hoofdzakelijk wordt het meidoorn, sleedoorn, kornoelje, wilde rozen, vlier, allemaal autochtoon plantgoed. Johan heeft zijn spa niet mee maar coördineert de planting; We werken in driehoeksverband op twee rijen. Het gaat vrij vlot en al snel begin ik de plastiekjes te bevestigen tegen konijnenvraat. En hazen zijn er ook wel wat in het gebied. Je mag daar geen dag mee wachten!!! Even een pauze voor een versnapering een een drankje. Tegen de middag is de houtkant op de helling bijna een feit: alleen nog een tiental plastiekjes bevestigen. Na de middag krijgen Johan en ik versterking van Jan en Kristof. De tweede houtkant komt bij een bosje dat al op de Frankrijk ligt. We zijn een grenspaal uit 1819 voorbijgekomen: F/N staat er op. De N van Nederland want België bestond nog niet. In het weiland is het veel drassiger dan op de helling en er zijn veel trapgaten van de koeien. De aarde plakt aan onze spades. Tocht gaat het vooruit en tegen goed vier uur is de klus geklaard. Tevreden drinken we samen nog een pint en eten we een wafel en werpen nog een laatste blik over De Breemeersen.
Stilaaan dringt het bij de landbouwers door hoe ze best de erosie bestrijden. Blote akkers, zeker op de hellingen, zijn erg erosiegevoelig. Bij grote regenbuien ontstaan grote geulen en het krachtige water maakt die steeds groter. Rond ons huis bloeit aan de ene kant gele mosterd, de andere kant is grotendeels met gras ingezaaid. Deze middag schitterde de gele mosterd in de zon! Gele mosterd: mooi én nuttig!
De weersberichten waren niet gunstig en toch hoop je stiekem dat 'ze' er weer eens de bal misslaan. Het is nog droog als we thuis rond 8.45 u vertrekken. Maar tussen Ieper en Diksmuide vallen de eerste druppels! En we weten meteen hoe laat het is! 40 dappere GR-stappers en stapsters verzamelen aan de parking bij het kasteel van Wijnendale. Het Houtland is het decor voor onze 22ste Provinciale GR-Wandeldag en is de GR 130 de wit-rode leidraad. We vertrekken met het Fonteinpad in de richting van de ijskelder en de kapel van O.-L.-Vrouw van Wijnendale. Een trekken door het openbare deel van het Wijnendalebos: hier zijn we beschut tegen de windstoten. Eens uit het bos krijgen we niet alleen de wind van voren maar ook de regen. We dwarsen de weg naar Kortemark en laten wat verder Edewalle links liggen. We verlaten even de GR naar links en om dan opnieuw wit-rood terug te vinden aan de voet van de Ruidenberg. Het is geen weer om te treuzelen en de Ruidenberg is dan ook meteen bedwongen. We verlaten opnieuw de GR en zoeken deweg Diksmuide-torhout op want daar ligt De Reiger: we zijn welkom in een zaaltje van taverne De Reiger. De gewone verwarming was stuk maar een warmtekanon brengt soelaas maar met wat extra lawaai en geur. En er worden heel wat kleren gedroogd! Na de middag vinden we een mooie kasseiweg en een modderige veldweg. Maar we laten ons niet doen en de regen kan ons niet deren. Stilaan naderen we de GRoene 62, de oude spoorwegbedding tussen Torhout en Oostende. Af en toe vinden we wat beschutting achter een houtkant. We laten Wijendaledorp links liggen en aan het oud-station van Wijnendael pikken we de GR 130 die van het Provinciedomein d'Aertrycke komt opnieuw op. En die brengt ons terug naar onze startplaats. Al bij al waren we wel wat nat maar we zijn niet gesmolten. Het was wel geen weer om om je gemakje veel foto's te nemen.
Tegen 14.30 u verzamelden ruim 30 deelnemers voor de Trage Wegenwandeling aan de kerk van Westouter. Vandaag stonden Voetweg 48 en vooral Voetweg 51 in de kijker. Voetwegen zijn de 'sentiers' van op de Atlas der Buurtwegen. 'Chemins' noemen we meestel buurtwegen. Vandaag willen we Voetweg 51 een nieuwe kans geven als een veilige verbinding tussen de Verbrandhofstraat en de Vitsemolenstraat. We vertrokken langs de Hellegatstraat en aan huis nr 4 kropen we door een speciaal voorziene opening door het hekken van de weide: hier begint Voetweg 48. Aan de andere kant van de wei nog een hekken met zo een opening. Dan volgde een kort stuk van de voetweg dat Geert en Piet vorige week gemaaid en opgeruimd hadden. Voorbij de Schomminkelstraat is Voetweg 48 opgenomen in het wandelnetwerk. We stapten verder met zicht op de bergen naar het Natuurpuntgebied De Broekelzen. Hier zagen we voor het eerst de geel-rode bewegwijzering van de nieuwe Streek-GR Heuvelland, een lus van 130 km tussen Palingbeek en Cassel. De wandelaars konden de nieuwe prachtige knuppelpaden erg waarderen. Vanaar ging het naar de Schreve: ook de Gemenestraat lag er modderig bij want die morgen was de ATF-toertocht van Ploegsteert voorbijgekomen en dat was goed te zien! Via de Boeschepestraat bereikten we de Vitsemolenstraat en in de eerste bocht genoten we van prachtige vergezichten op Poperinge, Reningelst, Vlamertinge en Ieper. We kwamen voorbij aan een grenssteen N/F uit 1819: Nederland/Frankrijk want van België was toen nog geen sprake! Wat verder stonden we op de plek waar Voetweg 51 'zou moeten' lopen. We daalden af langs de rand van de akker tot tegen de Pandoenebeek en dan linksaf langs de beek tot aan de 'brug'. Aan de overkant van de beek ligt Voetweg 51 er nog vrij beed bij. We kwamen uit op Chemin n°15 ofte Verbrandhofstraat; We kozen 50 meter verder meteen Chemin n° 10 of Vleninckhofstraat naar links. Aan het eerste kruispunt volgden we Voetweg 52, beter bekend als de Vandrommedreef, naar rechts. Links liep die door tot aan de Verbrandhofstraat maar gisteren waren daar alleen bieten tezien. Tegen 17.00 u waren we terug aan onze start, net op tijd voor de regen én om de dorst te lessen.
De meteo geeft droog weer uit voor onze tocht van Havré naar Mont Ste-Aldegonde op de GR 412 'Sentier des Terrils'. We zijn welkom voor de ochtendkoffie in café Le BisTrop in Havré. De lange tochters starten hier voor 26 km en de korte tochters worden nog verder gevoerd naar Maurage en gaan voor 20 km. Luc, die alles voorbereid heeft, leidt de lange tocht, ik neem de korte afstand. Hopelijk speelt mijn hielspoor niet teveel parten. Wij stappen meteen te velde, links van de terril Marie-José. We zigzaggen een paar keer onder een hoogspanningslijn. Aan het kruispunt van de veldweg over de ruisseau des Estinnes ontbreekt het teken voor de richtingsverandering en wij...rechtdoor. Intuïtief voelen we even verder dat het niet snor zit, we keren op onze stappen terug en lezen tekst en kaart wat beter. Pas na een zigzag én een helling vinden we een eerste GR-teken: oef, nu zijn we weer op het juiste pad!. Langs veld- en graswegen bereiken we de eerste huizen van Trivières, steken de N55 over en komen aan in St-Vaast voor de middagpauze in een zaaltje van café Hôtel de Ville: de soep is heel lekker en de St-Feuillien ook. Na de middag trekken we naar de terril Albert premier en vinden aan zijn voet een bijzonder leuk pad. Eventjes zijn we terug in de bewoonde wereld, steken de Haine over (die zijn naam gegeven heeft aan de provincie Hainaut) en trekken langs een paar holle wegen naar Haine-St-Paul en vandaar naar Haine-St-Pierre met zijn église fortifiée! Nogmaals de Haine over en we stappen zuidwaarts, voorbij een spoorweg tot boven op een plateau. Voorbij de N563 of de onvermijdelijke Chaussée Brunehaut slaan we rechtsaf richting Mont Ste-Aldegonde. In het Café des Sports drinken we een pint op dit minder bekende maar mooi stukje Henegouwen.
Het is nog vrij frisjes als 62 GR-stappers vezamelen bij de kerk van St-Jans-Cappel. Maar iedereen is welgezind want de zon is al van de partij. Het is leuk om bekenden weer te zien.
