We wonen hier in een appartementencomplex en een groot gedeelte van dit gebouw bestaat uit een plat dak met fijn kiezelsteen bedekt. Elk jaar krijgen we zo tegen half maart bezoek van een paar koppeltjes scholeksters die hierboven op het dak komen nestelen; tussen de kiezels wordt het nestje gebouwd en als de kuikentjes uit hun eitje kruipen vliegen pa en pa voortdurend krijsend heen en weer om hun kroost te voeden. Dit bezoek duurt tot eind augustus-begin september en plotseling zijn ze dan allemaal verdwenen. De meeste van dit soort vogels huizen aan de kust en vooral op de wadden zijn ze in grote getale aanwezig. Ze behoren tot de orde der steltlopers en voorzover ik weet is het een van de weine vogelsoorten die er een orde op nahouden. Zo kennen we  de orde van de hokkers en dat zijn scholeksters  die kort aan het wad hun nest en fourageergebied hebben. Wat hogerop in de kwelder huizen de wippers en dan zijn er ook nog de paria's onder  deze vogelsoort die rozen genoemd worden en door hun soortgenoten verjaagd worden als ze hun territorium betreden en dus nergens kunnen nestelen. Het gaat hier al net als bij de mensen, waar je kunt spreken van de rijken, de middenklasse en de sukkels, die als trekpaarden gebruikt worden, voor een dubbeltje geboren zijn en nooit een kwartje gewonnen hebben! Scholeksters zijn gek op mosselen, die ze met hun lange snavel openbreken, ze eten ook krabben en zeepieren. Tot ongeveer 1930 zag je deze scholeksters alleen in kustgebieden, maar zo langzamerhand vind je ze ook op plaatsen met uitgestrekte weidegronden en kolkjes. Hier doen ze zich tegoed aan slakken, regenwormen en insectenlarven. Zo begin april leggen ze hun eitjes en dat doen ze om de andere dag en die komen dan na 4 weken uit. De scholekster is de enige steltvogel, of zo ge ze ook weidevogel wilt noemen, die de kuikens blijft doorvoeren totdat ze volwassen zijn. Wereldwijd is de populatie van deze vogel plm 250.000, waarvan  er ongeveer 80 tot 100.000 hier in Nederland verblijven en daar ook overwinteren. Ook aan de kusten van de Ierse Zee en Noordwaarts gelegen kuststroken van de Middellandse zee kom je deze vogels tegen.  Wat ik gemerkt heb is dat ze van de leg die bijna altijd uit 4 eitjes bestaat het laatste eitje niet meer uitbroeden. Daarin zit wel een kuikentje, maar voorrang krijgen de drie eerst geborenen,  die meteen verzorgd worden. De scholekster keert elk jaar weer naar zijn geboorteplaats terug en het is een van de weinige vogels die oud worden. De gemiddelde leeftijd van dit 'kwekkerbekje' is 25 tot 30 jaar en gesproken heb ik met een vogelaar die gewag maakte van een paartje dat 36 jaar oud was geworden. Hier zijn vele appartementbewoners die het niet op deze luidruchtige vogel begrepen hebben. Persoonlijk vind ik het guitige vogels, maar mijn vrouw is er niet zozeer van gecharmeerd, want er gaat geen dag voorbij of die lievelingen hebben weer voor de zoveelste keer de buitenzonwering of het stoepje bevuild. Toen ik voor jaren geleden op vakantie was op Ameland zag ik met een veldkijker dat een nest van een scholekster bedreigd werd en wat deed moeder de vrouw? Ze stapte het nest uit en deed net of ze vleugellam was en speelde hinkepootje; de vos er achteraan, maar kortbij gekomen vloog ze snel weg; dit deed ze zo een paar keer en de vos maar rennen! Ik wens al mijn bezoekers van vandaag een fijn weekend en met het lezen van dit stukje over de scholekster veel leesplezier!