Aan de soapserie lijkt blijkbaar geen einde te komen. De wendingen die door het script telkens weer worden genomen, spelen handig in op het steeds wederkerige gevaar van opduikend gegeeuw van de talrijke kijkers. Hoewel de scenarioschrijvers dreigden met en zelfs overgingen tot stakingen, blijven de nieuwe ideeën binnenstromen. De wederopstanding ten tonele van onze telore gegane premier, duwt zelfs belangrijk nieuws zoals de blijde verwachting van Wendy en Frans op de achtergrond.

De voorbije dagen werden verschillende ideeën de arena ingestuurd, maar de enige echte zullen enkel te lezen staan op de menu van een prestigieus restaurant, zoals Clos St-Denis. In de perfecte harmonie tussen een Waalse chef in een Vlaams dorp bezegelen de Belgische liberalen hun vriendschapsbanden.

Zonder Greet of Mireille, wordt de vrouwelijke eer hoog gehouden door Sabine Laruelle. Hoe zij aan al die macho’s kan weerstaan is één groot vraagteken, hetgeen ons echter niet interesseert. Wat ons wel nieuwsgierig maakt zijn de snode plannen die bij kaarslicht aldaar worden gesmeed. Taferelen, zoals aldaar in het nieuwe Poupehan, doen de harten van menig detectiveliefhebber sneller kloppen.

Ofschoon de weinige geheimen, die mondjesmaat bekend geraken, veel wind doen waaien, is de speeltijd blijkbaar lang nog niet gedaan. Nu is het ruzie tussen Joëlle en Didier. Zij heeft stoute dingen gezegd, waardoor Didier nu niet meer met haar wil spelen. Net een peutertuin voor … Een geluk dat het gisteren Sinterklaas was en niet vandaag, anders had zwarte piet haar in de zak moeten steken.

Was zij eigenlijk niet de zwarte piet?    

Het is duidelijk dat de aanstelling van Verhofstadt nog niet veel soelaas heeft gebracht. Even stond hij terug in het middelpunt van de belangstelling. Even kon hij als Caesar zijn blijde intrede doen. Die kon echter na het oversteken van de Rubico wijze woorden (alea iacta est) uitbrengen, Verhofstadt slaagt daar alsnog niet in.

De laatste zullen de eerste zijn, maar in politiek geldt dat niet. Verhofstadt is omwille van zijn beleid afgestraft, de kiezer wilde verandering. Acht jaar lang beloofde hij veel, maar bracht hij niets. Leterme probeerde daarentegen veel en forceerde dat ook. De vent van Gent wil nu met de pluimen gaan lopen, maar de mensen weten ook dat de Walen voorheen NON zeiden op een staatshervorming en nu (na Leterme zijn werk) over de verschillende zaken willen discussiëren. De aftrap is nog maar net gegeven. Vol spanning kunnen we uitkijken naar wat ons de eerste helft zal brengen. Op het waterverzadigde patattenveld van de Wetstraat weet je nooit waaraan je je kunt verwachten.

07-12-2007 om 14:25 geschreven door Michel  

Om sneller ter plaatste te zijn, vroeg boordcommandant Leterme zijn passagiers of hij even door ijlere lucht mocht vliegen. Kort de harde pijn, maar sneller de gelukzaligheid. Meer dan 80% van de passagiers verkoos zijn voorstel, maar enkele individuen pruttelden tegen. Daarop zette de piloot de vlucht op automatisch, wachtend op een antwoord van beneden.  Uit het niets sprong een andere piloot achter het stuur. Vermomd als alledaagse passagier, zat hij in een hoekje te wachten op het perfect geschikte moment. Goed wetende hoe hij de verschillende knopjes moet bedienen, zal hij via het gekende bochtenwerk, de grond proberen te bereiken.
Of toch niet. Zijn kompanen zijn niet gerust in een goede afloop en verdoezelen de hebberigheid van hun leider. Een spreekwoord zegt dat nood wet breekt, maar in deze context is dit meer dan alleen met vuur spelen. Gelukkig wil voorlopig niemand zijn vingers verbranden.

Vuur is misschien wel net dat wat we nodig hebben, maar dan wel hartelijk vuur. Een vuur zoals met Pinksteren, hetgeen echter nog veraf is. Roeien met de riemen die voorhanden zijn, maar ook die zijn nog amper voorradig. De enkele riemen die de onderhandelaars hadden, zijn door ene Milquet meegenomen. De afvaart heeft ze ingezet, maar in tegenstelling tot die van de Ourthe of Semois, is  deze als een waterval recht naar beneden. Zolang het regent, zal het watertrappelen zijn om niet te verzuipen. Het geploeter is verleden tijd, het geplons evenwel nog niet.  

Quote van de dag: Hij, die de Vlaamse eisen steeds begraven heeft, zal ze nu wel oogsten? Hier kan pas gesteld worden: “wie gelooft hem nog?”

03-12-2007 om 15:25 geschreven door Michel  

Enkele weken geleden meldde een krant dat een Russische sekte ergens in grotten op het einde der tijden zit te wachten. Volgens verschillende bronnen zou de Apocalyps plaatsvinden in 2012, binnen een dikke vier jaar dus. Ontploffingen, zwarte gaten, uitbarstingen, slingerbewegingen en andere tot de verbeeldingsprekende acties worden als oorzaak beschreven.

Voor ons is momenteel enkel het einde van de formatiegesprekken van tel. De aandacht voor het onderwerp verzwakt misschien, de journalisten zijn er nog.

Afhankelijk van de hoofdredactie wordt de huidige toestand betiteld als chaos, dan weer als de genomen laatste horde. Tegenwoordig kan je aan de titels van de krantenartikels zien of de hormonenspiegel van de hoofdredacteur al dan niet in evenwicht is. Het is begrijpelijk want iedereen wil op tijd en stond wel een beetje verandering. De enige changement de decor is de verplaatsing van de poorten van Hertoginnendal naar de poorten van het parlement. Op zich een voordeel, want in tegenstelling tot de eerste plek, zijn ze nu wel bestand tegen de gure winden en kille plensbuien. Bovendien opent deze plek perpectieven naar onze honger om mee te denken en besturen

In hun verlangen naar het einde zijn ze zeker niet alleen. 99,9% van de mensen is dezelfde mening toegedaan. Maar in vergelijking met die Russen in de grotten, zal het op een weekje niet meer aankomen. Het is beter nu het ei volledig uit te broeden, dan vroegtijdig het nest te verlaten en de eierschaal er af te pikken. Een gedrocht van een regering kunnen we na deze formatiecrisis missen als kiespijn. Enkele maanden geleden titelde ik reeds “beter geen regering dan een slecht regeerakkoord”, een uitspraak die vandaag nog even actueel is.

We mogen immers niet vergeten dat, wanneer men een akkoord heeft over de staatshervorming, er nog niet onmiddellijk een regering is. Men spreekt van landen (nood-, buik-, helikopter – of crash laat ik in het midden), maar ofschoon men misschien van luchtlaag verandert, de lichtjes van de landingsbaan zijn nog niet onmiddellijk zichtbaar. De piloot is gelukkig nog wakker en houdt zijn juiste koers aan. Voorlopig hangen we nog hoog in de lucht, ver van het zinkend schip waar men reeds meermaals naar verwees.

30-11-2007 om 14:02 geschreven door Michel  

Het bivakkamp voor de SP.a is blijkbaar afgelopen. Na een wekenlange interne strijd tussen de verschillende patrouilles, kreeg akela Caroline de meeste badges op haar hemd gespeld. Samen met hulppatrouilleleider Dirk won zij nipt het grote spel, maar de tegenpartij zal het daarbij niet laten.

Nu dat ze een proper bad heeft gekregen en bovenal is uitgeslapen, probeert ze met een eerste ballonnetje haar “puike” ideeën de wereld in te sturen. Spijtig dat ze nog geen weet heeft van het bestaan van helium, het ballonnetje gaat immers niet op.

Een idee als nieuw verkondigen, maar in feite oprapen uit de riolering, is een gekende methode die gehanteerd wordt door neofieten, die enkel nog maar blaasjes kunnen wijsmaken.

Haar idee is oorspronkelijk gelanceerd op een ministerraad door de toen daartoe bevoegde minister, waarna het als een wit konijn snel naar Hasselt huppelde. Aldaar werd het geprepareerd met een snuifje zout, maar tevens met verdorven pruimen. Stevaert stelde immers voor de zorgverzekering te innen via de belastingen. Inderdaad ik zie u fronsen om de gedachte “nog een belasting”?  Dit alles dateert van zo”n 2,5 à 3 jaren geleden.

Om goed te zijn zouden we moeten terugkeren naar de eerste jaren van de Vlaamse paars-groene regering, waar de zorgverzekering het levenslicht zag. Waarom werden al deze ideeën niet onmiddellijk bestudeerd en geïmplementeerd? Juist, het rook verdacht veel naar een verkapte belastingsverhoging. Zoals geweten werd de verantwoordelijkheid doorgeschoven naar de ziekenfondsen, zodat de eigen vingers niet verbrand werden. Camouflagetechnieken zijn immers altijd al hoofdonderdeel geweest van het bivakkamp van de socialisten.

Nu twee jaar na het konijn met verdorven pruimen, verschijnen ze ten tonele met dezelfde idee. De technieken van het camoufleren hebben ze de voorbije weken intern geoefend, maar ongeduldig als een jong veulen, dartelt Gennez net te vroeg de speelweide in. Het ballonnetje zonder helium is immers ook nog eens doorzichtig. Vraag eens aan Inge Vervotte wat haar idee destijds was…

28-11-2007 om 00:00 geschreven door Michel  

Zoals de kinderen op de Sint zitten te wachten, zijn de media op Yves Leterme gefixeerd. Hun geduld geraakt stilaan op, maar gelukkig voor Leterme zijn ze nog net met voldoende om elkaar mentaal te ondersteunen. Elk geroezemoes vangen ze op, plaatsen het onder de microscoop, en verkondigen ze  met een versterker van 1000 watt. Ongeziene toestanden worden gecreëerd door “het zou kunnen dat…”-syndroom waar menig journalist de laatste dagen last van heeft.

.

Wat we tussen de regels door kunnen lezen is nog steeds hetzelfde als 170 dagen terug. De ene wil meer autonomie, de andere niet. Dat het momenteel enkel nog over punten, komma’s en kleine woordspelingen gaat is niet juist. Een komma vergeet je snel en een punt kan enkel voor interpretatie vatbaar zijn als er twee te veel staan… De kern ligt dieper en de inhoud is fundamenteler. De temperatuur staat nog steeds op gure wintertoestanden en de zomer nog lijkt veraf te zijn.

Misschien moeten we het geweer van schouder veranderen en ons meer bekommeren om het klimaat. Hoewel het in Leterme zijn buurt al weken vriest, zou 2007 het warmste jaar ooit zijn sinds de metingen. De ene klimaatconferentie volgt de andere op en volgens Walter Pauli van de Morgen is dit het onderwerp waar de wereldbevolking van wakker ligt. De inhoud van de menu waarmee de meerderheid naar een mogelijke conventie gaat, doet er volgens hem niet toe, de oppositie kan immers altijd schrappen of toevoegen.

Persoonlijk vind ik dit een zeer rare houding, want met hoe meer je achter één en hetzelfde standpunt staat, hoe beter je het kan verdedigen en hoe meer kans je hebt om het te doen slagen. Hoe kan men als meerderheid een verschillende mening gaan verkondigen en toch eendrachtig de toekomst van het land uitstippelen? Niemand gaat op reis met alleen een folder van het reisbureau. Men wil ook weten waar men gaat landen. Er moet dus een einde komen aan de houding van de personen die steeds koud en warm uit één mond blazen. Door hen blijft het geen komma om over te struikelen, maar een zware betonblok. Nu de herfstdagen terug in het land zijn, zal er nog veel water naar de zee vloeien, tenzij het straks steen en been begint te vriezen.

Dit laatste wordt door de weermannen tegengesproken. Zowel aan de kust als in de Hoge Venen geven ze tegen het midden van de week zeer positieve temperaturen. Ook Reynders blijkt dit gehoord te hebben, want sneller dan een microgolfoven een diepvrieszak ontdooit, roept hij zijn partners op; “vandaag of niet”. Wij willen echter eerst weten wat de pot schaft, want een kleine aperitiefje zal onze honger niet kunnen stillen. De borrelhapjes van in het begin zijn reeds verslonden.

26-11-2007 om 00:00 geschreven door Michel  

Toen ik deze morgen de kranten opensloeg, dacht ik de exemplaren van gisteren opnieuw in de hand te hebben. De meeste titels kwamen me iets te bekend voor.

Het bleek slechts een gedachte want bij de televisieprogramma’s stond dat Helmut Lotti vanavond de halve finale speelt van “de Slimste Mens”. De uitslag van de finale van morgen zal meer over de lippen gaan dan het zoveelste begin van de zogezegde landing van formateur Leterme.

De discretie is er, de hefbomen hebben hun werk gedaan. Een applaus volgt echter pas na de landing, op voorwaarde dat Karel de Gucht niet aan het stuur zit, want die voorspelde een buiklanding.

Zulk scenario brengt bij menige enige oprispingen teweeg, die niet enkel uit de maag afkomstig zijn. De voorgeschreven medicatie heeft te veel bijwerkingen en bovendien mogen zwangere mensen deze sowieso niet innemen. Laat nu de meeste politici van onze partij juist zwanger zijn, zwanger van vele ideeën. Uit de verschillende echo’s is gebleken dat dit prachtige baby’s zullen zijn. Enkel de zoektocht naar de perfecte vroedvrouwen verloopt minder rooskleurig. Door het beperkte aantal plaatsen op de vlucht zijn ze waarschijnlijk op één hand te tellen. De zoektocht door de kapitein gaat naarstig voort.

Dat de landing is ingezet heeft hiervoor gelukkig nog geen consequenties, want de vlucht zat op een hoogte van meer dan tien kilometer. Het positieve temperatuursverschil dat we kunnen aanvoelen door van de stratosfeer naar de troposfeer te zijn neergedaald, veroorzaakt bij een aantal reeds lichte ontdooiingverschijnselen. Nog even geduld en iedereen zit op de juiste temperatuur. Dan is het enkel nog aan de kapitein om veilig de grond te bereiken alvorens het kookpunt wordt bereikt.

21-11-2007 om 13:57 geschreven door Michel  

De stralende ochtend zoals de voorbije dagen kwam er vandaag niet door. Een teken aan de wand of gewoon de winter die er aan komt. Na een warme kop koffie weet ik zeker dat het het laatste is.

In de krantenwinkel kan ik achteraan de rij vlot een discussie volgen over de dikte van de kranten. “Doe es gien nuus, een betjen over dei Belsjke betuugink en veral veil sport.” (Er is geen nieuws, beetje over die Belgische betoging en vooral veel sport.) Een dunne krant die niet veel nieuws brengt, het zijn inderdaad zeer rustige tijden. Of toch niet helemaal?

Zaterdag wilden de journalisten immers weer een mening over de uitlatingen van de MR. “Mijnheer Doomst, uw collega’s zeggen dat…”

Met “geen commentaar” kom je er niet van af, het is bijna Sinterklaas en dan wil men blijkbaar steeds veel zoetigheid. Moest ik zeggen dat ik een gat in de lucht heb gesprongen na de “opening” van MR, of dat ik net zoals de Franstaligen vanaf nu ook gewoon NON zou zeggen tegen elk mogelijk tegenvoorstel? In een fractie van minder dan twee seconden moet je een antwoord geven, zonder de euh’s inbegrepen.

Kort verklaarde ik dat het nu eerst tijd is voor een breed communautair akkoord en dat we dan wel zouden zien wat in dat akkoord mogelijks voorzien is rond ons wetsvoorstel tot splitsing van BHV.

In de media verkondigen ze dat ik na een communautair akkoord wel wil praten over BHV. Hallo?

Wanneer de regeringsonderhandelaars tot een communautair akkoord komen, zal over BHV en de behandeling van het wetsvoorstel kleur moeten bekend worden. Het is immers een dossier dat als een zwaard van Damocles boven elke mogelijke regering hangt. Niemand zal de mogelijkheid durven openhouden om te starten zonder dat rond de splitsing van BHV een parcours wordt afgesproken.

Bij deze gedachte moeten we wel steeds in ons achterhoofd houden welke onze eisen en standpunten zijn. Kortweg de voorwaarden zijn door de anderen gekend. Onze voorstellen zijn in de kamercommissie gestemd.

19-11-2007 om 17:09 geschreven door Michel