Mijn dochter is een fantastische planner het was niet voor niets jarenlang een beroep waarin ze gewaardeerd werd. Vandaag werden zorgvuldig een tas en 2 kinderen ingepakt voor een halve dag buitenshuis. Met de bus naar de stad, alwaar ik geld stortte om iedereen die vertrouwen in mij heeft en zorgt voor gas, licht, water en een goed dak boven mijn hoofd tevreden te stellen. Daarna naar De Barista, een zeer kindvriendelijke koffie met lekkers gelegenheid. Mijn dochter en ik kwamen zelfs aan grote-mensen-onderwerpen toe. Ik luister met belangstelling en trots hoe ze haar eigen bedrijf Inner Mama aan het vormgeven is.
Het weer was goed genoeg om een uurtje te wandelen en ruim op tijd kwamen we aan bij de balletschool waar Saar vanmiddag haar 2e les kreeg. Het eerste kwartier mogen (groot)ouders in de zaal blijven kijken. Ik genoot van Saars genieten. Waar ze vorige week nog de kat uit de boom wilde kijken, het liefst vanuit haar moeders broekzak, was ze nu al direct ontdooid en deed vol overgave een heel uur haar best. De juf is duidelijk goed met kinderen én goed met ballet en combineerde het doorgeven van pakjes met echte ballerinabewegingen. Na het omkleden mocht Saar nog even naar de volgende les kijken en ik zag duidelijk verschil tussen deze kinderen, die een jaartje ouder zijn en de beginnersgroep. De hele tijd was Joy het toonbeeld van tevreden baby af en toe slapend, af en toe wakend met een glimlach en af en toe tevreden met het meegenomen flesje. Een goede planning is het halve werk. Mijn oma hart is weer gevuld met familievitamientjes.
Met ouder worden wordt het leven ook meer van hetzelfde en daar is niets mis mee Rituelen maken het leven soms mooier. Gisteren kwam Saar onverwacht langs en zag in mijn vensterbank Sinterklaascadeautjes staan en zei: "Mag jij óók je schoen zetten, oma?" Ja... oma heeft haar eigen onovertroffen Sinterklaas die ook dit jaar met slingers en dichtsels bewees dat méér van hetzelfde geweldig kan zijn. Saar vertrok met aan ieder hand een handpop een van Sint en een bleke Piet. Onbedoeld heb ik haar kindergeloof vast versterkt als zelfs Oma een vensterbank vol pakjes heeft zelfs nog voor 5 december.
Gisteren maakte ik gebruik van wat vroeger een vrij-reizen-kaartje heette Als je oud genoeg bent kom je als OV-kaart-houder daarvoor in aanmerking. Alleen het laatste stukje tussen Amsterdam en Haarlem was de trein supervol. En zelfs dan kan 90% of de aanwezigen nog steeds de handen vrijmaken om op de mobiel ik weet niet wat te doen. In Zwolle had ik een prima paar uur in de stad waar ik jaren woonde en deed een rondje memory-lane langs de huizen waar ik woonde langs de winkels waar ik shopte en at met smaak een befaamd Orsolino taartje op een terras en een lunchhapje op een volgend terras alles in gezelschap van en dierbare, al lang meeoplopende vriendin. In Haarlem regende het toen ik wegging en toen ik terugkwam in Zwolle was het terrassenweer.
30 jaar geleden liep ik wat gegeneerd met mijn dochter met haar St Maarten lampion. Destijds woonden we in een overdekte galerijflat met een boel deuren en aardige buren. Wind en waterdicht. St Maarten vieren was niet een traditie in het gezin waarin ik groot werd. Mijn dochter heeft volgens mij de gene nog steeds, maar zij heeft gelukkig een dappere echtgenoot. Gewapend met paraplus en lampion kwamen hij en Saar aangelopen. Luid en duidelijk zingend voor mijn deur iets verlegen bij de deur van de buurvrouw. Bij het afhaalrestaurant om de hoek had ik een mandarijn geparkeerd en ook die werd zingend opgehaald. Daarna vonden ze het wel weer tijd om gezellig terug naar huis te gaan. Ik deed eer aan een oude traditie .. Mijn partner Maarten hechtte meer waarde aan het vieren van zijn naamdag dan aan zijn verjaren. Ooit kreeg hij bloembollen een kofferbak vol. Hij is al jaren dood. Vandaag kreeg mijn schoonzoon, zijn naamgenoot, bollen voor bloemen en mezen. Hij is ook de tuinier van zijn gezin. Ik ben blij met deze schoonzoon, die helpt tradities in ere te houden en Saar helpt avonturen te beleven,
Het aantal meesjes dat komt eten uit de pindanetjes groeit. Op dit moment dansen er al 4 voor het raam. Op welke manier vertellen ze elkaar dat er een nieuwe voerplek gekomen is? Ik begin de kraaien leuker te vinden. Soms zitten ze gewoon een beetje te zitten en het blijkt dat ze de fragiele netjes toch niet kunnen slopen althans tot nu toe niet. In de zomer zijn er in Haarlem veel meeuwen en als er ergens naast een vuilcontainer een vuilniszak ligt dan schreeuwen ze naar elkaar en hebben een buffet waarvan alleen verpakkingen en schillen overblijven. Ik verbeeld me dat de kraaien elkaar ook informeren ik hoor hun KaKa en soms zie ik er wel 10 voor het raam. Alle vogels vliegen weg als er voetgangers langslopen. Op zondagmorgen zijn er minder mensen, dus meer vogeltjes.
Over een paar uur heb ik lunchgasten aan tafel ik ben benieuwd wat de aanwezigheid van ons dichtbij aan de andere kant van het raam voor invloed op de vogeltjes gaat hebben.
Gisteren liep mijn dochter met haar 2 dochters langs, op de terugweg van boodschappen doen. Een afgezegde afspraak maakte dat ik royaal tijd te delen had en Saar en ik vermaakten ons met het wonder van aquarelpotloden die verf maken als je er met water over het getekende penseelt. Dat je van blauw en geel samen groen kunt maken ...
Saars fijne motoriek is prima. Stickers worden probleemloos binnen het aangegeven kadertje geplakt. Tellen gaat goed terugtellen bleek nog moeilijk Het viel Saar op dat in mijn huis geen klok is. Ik kijk naar buiten om te weten hoe laat het ongeveer is en laat mij waarschuwen door de telefoon om tijdig voorbereid te zijn als ik een afspraak heb. Joy groeit nog sneller dan Saar al deed maar is in mijn ogen nog steeds een heel klein humpiedumpie met een krachtig geluid als ze ongenoegen laat blijken. We verplaatsten ons samen zijn naar het huis op de hoek, omdat Joy van top tot teen verschoond moest worden. Kleine lijfjes kunnen hoeveelheden produceren die een garderobe-change noodzakelijk maken. Na nog wat spelen, een lekkere boterham en een verhaaltje voor het middagslaapje was mijn Oma hart opgeladen blij en ging ik huiswaarts om een rondje te mogen werken.
Ik koop graag en makkelijk via internet, maar altijd pas nadat ik in de winkelstraat dichtbij niet geslaagd ben. Ook daarom volg ik met belangstelling de voortgang van Hoody, een bezorgservice die een groeiend aantal winkeliers uit de buurt via internet bereikbaar maakt voor wie zelf de stad niet in wil.
Vandaag zou ik een dierbare vriendin voor een verjaardags-etentje aan tafel krijgen. Ik weet dat ik haar een plezier doe met zalm en de nieuwe visboer hier om de hoek is inmiddels weer gesloten.
Ik sloeg 2 vliegen in 1 klap door dinsdag alvast ingrediënten voor de maaltijd via Hoody te bestellen. Mijn schoonzoon, betrokken bij dit initiatief, had een actiefolder voor gratis bezorging in mijn brievenbus gestopt. Van je familie moet je het hebben en de zalm wilde ik graag hebben.
Hoody brengt, bij aangesloten winkeliers, on line bestelde spullen per vriendelijke fietskoerier bij je thuis, wanneer je maar wilt. Voor mij was 2 dagen later beter dan binnen het uur.
Tijdens het bestelproces kreeg ik direct via de chat bekwaam hulp.
Vandaag kreeg ik op de afgesproken tijd mijn eerste bestelling. De zalm gekoeld de visboer, uit de stad, had zelfs een stempelkaart en een extra blikje olijven bijgevoegd. De Vitaminebron leverde aardappels per kilo verpakt Ik kocht een voorraadje denkend: "daar hoef ik zelf niet mee te sjouwen".
Trots voeg ik een link naar hun promotiefilmpje en hun site toe. Op dit moment hebben alleen Haarlemmers nog het gemak van Hoody In de toekomst wordt dat vast anders. Ik zie mijn oude dag met nog meer vertrouwen tegemoet.
Nadat ik gisteren 1 koolmeesje zag op mijn rozenboog hing ik de pindanetjes op die ik al eerder had gekocht. En nu komt hij/zij geregeld proberen een nootje te scoren.
Behalve kraaien en meeuwen had ik in de buurt eigenlijk nooit vogeltjes gespot. In het park wonen wel parkieten ik hoorde af en toe een merel maar zo voor het raam een klein vogeltje niet eerder viel het me op. Ik merk dat ik blij word van zijn bezoekje. Elke keer weer een glimlach. Ik heb het hier al vaak geschreven de kortste weg naar een blijer gevoel, inclusief het gaan stromen van rustbrengende hormonen maak je zelf door een glimlach Het maakt je hersens, voor het verlaten van de stressmodus, zelfs niet uit of die gemeend is. Vogeltjes voor het raam, kleinkinderen in het echt of op de foto, een Whatsappje van mijn zus, een tevreden cliënt de dagen hebben meer dan eens de glimlach gevende momenten. Ik ben er blij mee.
In een grijs verleden bewoonde ik een boerderij met een grote tuin. Ik kwam van een flat waar ik de geranium op het balkon met moeite in leven hield. Bij een tuinpostorderbedrijf kochten we voor 300 guldens plantjes en bollen en waren in het voorjaar teleurgesteld dat er weinig bloemenzee was. Een bosje hier en een plukje daar valt in een grote tuin niet echt op. Het najaar daarna plantte ik 10.000 bollen en waande me de volgende lente in de Keukenhof.
Vandaag kost ik voor 10 euri verzamelboxen met allemaal geel wordende bloemen van krokussen tot narcissen. Ik vul kleine potjes en hoop op een kleine Keukenhof. Tenslotte heb ik nu maar een bescheiden stoeptuintje, hoewel voorbijgangers soms denken dat hier een bloemenwinkel is.
Gistermorgen keek ik naar 'The making of WAD" waardoor ik 's avonds met meer achtergrondinformatie keek naar de documentaire. Beide programma's zijn aanraders. Ieder nadeel heeft een voordeel De eendenkuikentjes, die aansluiting misten met hun ouders in de relatief lange tocht van nest naar zee, misten de bescherming tegen jagende zeemeeuwen, maar kwamen wél ongeschonden bij zee aan. Een paar van hun nestgenoten werd ondanks fel ouderlijk verzet wél prooi. De een zijn dood
De Lepelaar die laat terugkeerde uit Afrika en daardoor met een mindere broedplek genoegen moest nemen zag haar jongere jongen wél de onweersbui overleven, terwijl de eerder geborenen, grotere jongen niet meer moederlijk warm gehouden konden worden en dus niet overleefden.
Door stijgend water gingen de eieren van een Sterling verloren Ben je helemaal uit Afrika gevlogen, heb je een partner gevonden, een nest gemaakt, 30 dagen zitten broeden zichtbare treurnis. "Het gaat meer over de overleving van de soort dan die van het individu", hoorde ik. En met veel vlogen ze, in indrukwekkende formaties.
Ik zag parende zeehonden, om de harem vechtende zeehonden, de geboorte van zeehonden en het knuffelend weerzien van een zeehonden paar. Ontroerend mooi.
In een andere docu reisde de Belgische verslaggever Waes door Bangladesh. De hoofdstad zucht onder overbevolking, het verkeer beweegt uiterst traag, in de vervuilde rivier heeft geen vis iets te zoeken, maar wassen en plassen de mensen. Het meest bijgebleven beeld is van de markt bij het spoor. Elke keer als er een lange trein voorbij komt moeten de kraampjes verplaatst worden en na een paar minuten weer terug om de handel te hervatten. Minstens 1 maal per 10 minuten en soms vaker.
Op een andere plek zorgt de door meer smeltend gletsjerwater uitdijende rivier, door de opwarmende aarde, voor erosie van de oever, waardoor de daar gevestigde winkeltjes in het water belanden. Geld voor dijken lijkt er niet te zijn en waarom het winkeltje niet verplaatst wordt werd mij niet duidelijk. Op andere plekken in Bangladesh waar de natuur ongerepter lijkt en er minder mensen wonen leeft de Bengaalse tijger met naar schatting tussen 100 en 400 overgebleven dieren een bedreigde soort in een krimpend leefgebied.
Vanuit mijn droge, warme huis reisde ik met dank aan programmamakers die met liefde en veel tijd de wereld bij mij thuis brachten.
Dit jaar kreeg mijn huurhuis een nieuwe cv-ketel hij kan nog mee tot Haarlem van het gas af moet. Volgens de leverancier zou de ketel zuiniger zijn dan zijn broertje. Gisteren kreeg ik de jaarafrekening van mijn energie leverancier. Ik krijg geld terug Ruim 300 euro! En dat terwijl de meetperiode grotendeels in de niet-wintermaanden viel. Stiekem denk ik dan toch weer over een reisje naar mijn zus voor een paar weken. Wat me tegenhoudt zijn de spontane uitnodigingen van mijn dochter om even te komen kijken naar de gestage groei van kleindochter Joy en een rondje te puzzelen met Saar. Joy is inmiddels gewend aan haar blote blootje voor en na het badje en laat zich genietend insmeren met huidverzorgers uit wel 4 verschillende tubes en flesjes. Saar is de grote assistent tot ze liever met haar Lego gaat spelen. Mijn dochter heeft heel handig een buidelmand aangeschaft om alle benodigdheden, en dat zij er veel, in een keer van boven naar benden en weer terug te kunnen transporteren. Want de natuur voorziet ons jammer genoeg niet tijdelijk van een paar extra armen. Van de week kreeg zij het bericht dat haar eerste keuze voor de basisschool van Saar gehonoreerd is. Zelfs de buitenschoolse opvang is al geregeld. We leven in een land met goede voorzieningen, zeker als je je huiswerk maakt als ouders. Ik koester mij in liefdevolle aandacht, voldoende gewaardeerd werk, en de papieren zaterdagkrant die weer voor urenlang leesplezier gaat zorgen.
Gisteren bezocht ik Amma in de Expo in Houten. De reis was minder voorspoedig dan de routeplanner had voorzien. Doordat de trein te laat vertrok ging de aansluitende bus net voor mijn neus weg en mocht ik een half uurtje mensen kijken op het busstation. Eigenlijk een mooie film buschauffeurs in mooie uniformen die elkaar hartelijk begroetten. Een komen en gaan van prachtige bussen naar de wijde omgeving van Utrecht. In de Expo was het al vol en druk en de tickets voor de beroemde Amma-knuffel voor het ochtendprogram waren al vergeven. Maar een plek vlak voor haar, in haar gezichtsveld was er wél en daar heb ik een uur mij gekoesterd in haar aanwezigheid en regelmatige blik mijn hart in. Eigenlijk 'beter' dan de fysieke knuffel. Ook genoot ik van een uitstekende voetmassage en gesprekjes met bekenden.
De terugreis verliep voorspoedig en bij thuiskomst bleek ik ook nog een uurtje te mogen werken aan een genietende terugkomer. Soms gaan de dingen zelfs beter dan ik ze zelf had gepland.
Hoe ouder je wordt des te sneller gaan de dagen ten opzichte van je gegroeide verleden stelt 1 dag steeds minder voor. Ik herinner me de zomervakanties in mijn jeugd, die gingen nooit voorbij. Inmiddels bereikte ik de mijlpijl "NOG 1 jaar en dan betalen AOW en pensioen de vaste lasten" Ik doe mijn werk met liefde en plezier maar kijk toch uit naar de dag dat een uurtje werken alleen nog mogen zal zijn en niet meer moeten omdat anders het licht niet blijft branden. Voor het zover is zal Joy leren zitten en kruipen, leren rollen en toonladders huilen en zal Saar naar de basisschool gaan.
Vandaag bereikte Joy de mijlpaal al 70 gram boven haar geboortegewicht te zijn een toename van 100 gram op een dag Gelukkig zet dat niet levenslang door, zelfs niet het hele eerste jaar. Net als de rest van haar familie houdt ze van eten, van slapen en van menselijke warmte.
Vandaag was Oma Netty bij Saar, zoals vaak op woensdagen. Ik was uitgenodigd voor een heerlijke lunch. Uit mijn tas kwam een nieuw Electro boekje een prima spelletje om ook alleen te spelen. De bijgeleverde pen geeft een geluidje dat uitnodigt een dansje te maken als je een goed antwoord hebt aangestipt. En dansen deed Saar bij elk goed antwoord. Aan het eind van de maaltijd vroeg ze aan oma: "Mag ik nog even met Oma Noma spelen?" Het was de eerste keer dat ik het hoorde dat zij die toevoeging gebruikte om het onderscheid tussen ons te maken. Joy is 'de baby' en 'mijn zusje' maar nog niet Joy in het woordgebruik.
Joy groeit als een kooltje, en huilt over een hele dag een minuut of zes als ze protesteert tegen bloot blote benen bij een schone broek een bloot lijfje voor en na het badje. De beste vaste plek is op haar moeders lijf daar is de wereld nog het meest zoals hij 9 maanden was. Langzaam went ze aan andere armen, en ook haar eigen babynestje. Mijn dochter geniet, heel verstandig, van rustig aan De bovenverdieping van het huis met baby, bed, toilet en douche is alles wat ze dezer dagen nodig heeft.
De wereld is een zeer gewenst mensenkind rijker Mijn wereldje is nóg mooier dankzij krap 6 pond, gezond, wonder. Gistermiddag is zij thuis geboren volgens de wens van mijn fantastische dochter. Ik ben blij en opgelucht dat het hele geboren worden proces zonder complicaties is verlopen. We zijn in Nederland rijk met onze uitstekende verloskundige- en kraamzorg en met het feit dat de thuisbevalling nog steeds een veilige optie is voor wie daar voor kiest. Gisteren heb ik Joy al gezien. Saar had een dagje buitenshuis met haar andere oma en ontmoette Joy aan het eind van de middag, nadat ik al weer weg was. Dus hoe Saar het vindt, nu haar zus er écht is, heb ik alleen van horen zeggen. Ze is heel lief en een beetje hieperdepiep maar zelfs ik ben dat dus dat is niet verwonderlijk.
Al weer voor de 4e keer masseer ik vandaag tijdens het hardloop evenement De Halve van Haarlem. Net als andere jaren valt dit feest samen met een braderie in de Cronjéstraat. Jammer genoeg is het weer grauw en miezerig. De lichter wordende lucht geeft het idee dat het misschien nog beter wordt naar mate de dag vordert. In mijn tas heb ik, als altijd, natte wegwerp washandjes. Lekker om gezicht en handen én voeten te verfrissen. Mijn bijdrage is een ontspannende voet- en onderbeenmassage met Arnica-olie. Voetzônereflexmassage was 38 jaar geleden mijn eerste kennismaking met massage en bleef jarenlang mijn 'grote' liefde. Het blijft bijzonder hoe via massage van de voeten het hele lichaam wordt beïnvloed. Voordeel voor mij is dat ik zittend mijn werk kan doen.
Het evenement is altijd goed verzorgd. Met een T-shirt ter herinnering, muntjes om een drankje te halen en aan het eind van de middag saté met een biertje. Ik ga op pad, door de Cronjé naar de bus naar de stad. Zo krijg ik van beide feestjes wat mee.
Fijne zondag, doe iets aardigs voor iemand voor wie de zondag eenzamer is dan een door de weekse dag. Een telefoontje kan al een groot verschil maken.
Of je nu optimist, pessimist, apathisch of cynisch bent ik vind dat we allemaal het boek De meeste mensen deugen van Rutger Bregman moeten lezen. Te koop voor 25 euro, dus de kop kost het niet. Met ruim 500 pagina's is het boek dik te noemen maar het heeft een goede letter, genoeg wit om makkelijk te lezen. Na een ochtend ben ik al 180 pagina's ver. Ik lees gedreven, met rode konen en af en toe een pauze omdat er zoveel in staat waar ik nog niet over heb gelezen of gehoord. De ondertitel is Een nieuwe geschiedenis van de mens .. en zo voelt het ook.
Wat goed dat iemand 'feiten' niet voor waar aan neemt maar is gaan spitten en graven in archieven en bibliotheken en met andere conclusies komt dan conclusies die jarenlang klakkeloos herhaald en overgeschreven zijn. Ik ben een cynische optimist, maar durf na het lezen van dit boek een optimistischer optimist te zijn. En dan ben ik pas op 1/3 MAAK tijd en lees!
Ik keek naar Inside Bill's brain, natuurlijk op Netflix, en voel een boel bewondering voor hem en zijn vrouw Melinda Gates. Proberen om polio de wereld uit te helpen, toiletten laten ontwikkelen waar mensen in 3e wereld landen mee geholpen kunnen zijn én het ontwikkelen van een veilige kernenergie centrale. Bill's brain heeft een groot geheugen en een honger naar kennis . Als je wekelijks 15 boeken leest met een snelheid van 150 pagina's per uur dan weet je veel van veel. En hij heeft de fondsen en het netwerk om knappe koppen samen te brengen. Aanrader, als je een paar uurtjes over hebt.
Gisteren was ik uren uit mijn bubbel en genoot van het gezelschap van kind en kleinkind. Mijn schoonzoon reisde af naar het stadion om Ajax te zien winnen. Wij genoten een maal met gezonde, lekkere soep met vruchtensalade toe. Saar smeerde haar Turkse broodstukjes met overdadig roomboter en smulde het meest van de slagroom bij de vruchtjes. Nieuwe hobby is het samen kijken in het fotoboek, dat dankzij een maandabonnement, maandelijks aangevuld kan worden met papieren foto's.
Gieren van de lach, "Nog een keer, oma nog een keer, en nog een keer, en nóg een keer " bij mijn voordracht van IK WIL NIET MEER van Annie M.G. Schmidt. Het versje dat bijna ieder kind uit een 'net als of boze' bui trekt.
Een half uur spitterspatterspater in het bad besloot een vrolijke, genoeglijke dag. Hoewel: eerst nog het boek voorlezen van Harry die zijn huis kwijt was, daarna nog natte haren droogföhnen, en nog even kussen Mijn dochter en ik haalden herinneringen op en fantaseerden over de komende maanden met de nieuwe baby. En dat alles zonder bij mij de neiging om weg te willen omdat ik moest roken Weer een dag voorbij weer een dag dichterbij Geniet van de zondag. Doe iets aardigs voor iemand voor wie de zondag eenzamer is dan een weekdag.
Het goede nieuws is dat ik 'nog' steeds niet rook en om het daar niet zo moeilijk mee te hebben een beetje leef 'in een bubbel'. Mijn eigen wereldje met meer slaap, minder blog, minder werk, meer beweging, mooie boeken en muziek, een leerzame serie op You Tube met Brene Brown als spreekster over onderwerpen als schaamte, kwetsbaarheid en verbinding.
Ik zag haar in een voordracht op Netflix en keek daarna op YouTube naar de TEDx lezingen waarmee het voor haar 'allemaal' begon. Niets had haar voorbereid op 3,5 miljoen views en de schaamte die ze zelf zou voelen als gevolg van Twitter en FB commentaren.
De dame moet inmiddels een druk leven hebben, drie puber kinderen en een echtgenoot, universitair onderzoeker, coach bij bedrijven en veel gevraagd spreekster. Op veel plekken wordt het voorbehoud gemaakt dat ze NIET over schaamte en kwetsbaarheid mag spreken, want daar voelen veel deelnemers zich zo ongemakkelijk bij.
Zij maakt een onderscheid tussen schaamte en schuld. Jij kunt een 'fout' gemaakt hebben of een 'fout' zijn. Voor gemaakte fouten kun je sorry zeggen , ook niet altijd makkelijk maar schuldgevoel is volgens haar beter dan het schaamtegevoel dat JIJ de fout bent. Dan zoek je, kort door de bocht, eerder verdoving in drank, drugs of ijs.
Zij roept op tot het betreden van de Arena om moedig te zijn om te falen om te kwetsbaar te zijn en te groeien tot een hartelijk, met je eigen hart en mensen om je heen verbonden, mens.
En dat hoor, zie en overdenk ik in mijn bubbel. Ik glimlach terwijl ik dit opschrijf. Mensen om me heen komen wel weer, de bubbel duurt niet eeuwig en wie weet gaat een lezer hier op onderzoek naar haar hele verhaal en denkt u daarna uw eigen gedachten over schuld, schaamte en kwetsbaarheid.
