Gisteren liep mijn dochter met haar 2 dochters langs, op de terugweg van boodschappen doen. Een afgezegde afspraak maakte dat ik royaal tijd te delen had en Saar en ik vermaakten ons met het wonder van aquarelpotloden die verf maken als je er met water over het getekende penseelt. Dat je van blauw en geel samen groen kunt maken ...

Saars fijne motoriek is prima. Stickers worden probleemloos binnen het aangegeven kadertje geplakt. Tellen gaat goed … terugtellen bleek nog moeilijk … Het viel Saar op dat in mijn huis geen klok is. Ik kijk naar buiten om te weten hoe laat het ongeveer is en laat mij waarschuwen door de telefoon om tijdig voorbereid te zijn als ik een afspraak heb. Joy groeit nog sneller dan Saar al deed … maar is in mijn ogen nog steeds een heel klein humpiedumpie met een krachtig geluid als ze ongenoegen laat blijken. We verplaatsten ons samen zijn naar het huis op de hoek, omdat Joy van top tot teen verschoond moest worden. Kleine lijfjes kunnen hoeveelheden produceren die een garderobe-change noodzakelijk maken. Na nog wat spelen, een lekkere boterham en een verhaaltje voor het middagslaapje was mijn Oma hart opgeladen blij en ging ik huiswaarts om een rondje te mogen werken.