30 jaar geleden liep ik wat gegeneerd met mijn dochter met haar St Maarten lampion. Destijds woonden we in een overdekte galerijflat met een boel deuren en aardige buren. Wind en waterdicht. St Maarten vieren was niet een traditie in het gezin waarin ik groot werd. Mijn dochter heeft volgens mij de gene nog steeds, maar zij heeft gelukkig een dappere echtgenoot. Gewapend met paraplus en lampion kwamen hij en Saar aangelopen. Luid en duidelijk zingend voor mijn deur iets verlegen bij de deur van de buurvrouw. Bij het afhaalrestaurant om de hoek had ik een mandarijn geparkeerd en ook die werd zingend opgehaald. Daarna vonden ze het wel weer tijd om gezellig terug naar huis te gaan. Ik deed eer aan een oude traditie .. Mijn partner Maarten hechtte meer waarde aan het vieren van zijn naamdag dan aan zijn verjaren. Ooit kreeg hij bloembollen een kofferbak vol. Hij is al jaren dood. Vandaag kreeg mijn schoonzoon, zijn naamgenoot, bollen voor bloemen en mezen. Hij is ook de tuinier van zijn gezin. Ik ben blij met deze schoonzoon, die helpt tradities in ere te houden en Saar helpt avonturen te beleven,
