Het boek dat ik kleinkind Saar voorlas had een gescheurde bladzij waarvan Saar "schuldbewust" zei: "Saar gedaan". Ik stelde haar voor dat ik de scheur met plakband zou repareren en met belangstelling volgde zij mijn handelingen. Daarna wilde zij ook wel leren knippen. Het in de keukenla gevonden schaartje is bedoeld voor kruiden of zo te groot voor peuterhandjes dus ik leerde haar met 2 duimen, ieder in een gat, te knippen vingers uit elkaar en de schaar gaat open vingers naar elkaar en hij gaat weer dicht en knipt als ik er een blaadje tussen houd. Ik heb zelden een kind zo opgetogen gezien met een nieuw verworven vaardigheid en we knipten lustig snippers. 's Middags kocht ik een veilige kinderschaar voor peuters 2+. Zelfs die ligt hoog in de kast om alleen onder toezicht gebruikt te worden. Van sommige van mijn acties krijgt mijn dochter pijn in haar hart. Grappend zeggen zij en haar man dat Saar met een schaar mag als ze zestien is.
Al een paar jaar volg ik Ty Bollinger en zijn team in diverse series onder de titel The truth about Cancer. Een mailing attendeerde me op een gratis replay, alleen dit weekend nog te bekijken. Dus ik keek vandaag 10 uur geboeid genietend van mooi weer achter glas en ik heb nu een vol, tollend hoofd.
Ik zeg al jaren dat ik me nooit zal laten opereren noch zal onderwerpen aan bestraling of chemo. Desnoods leef ik korter maar wel heel met cellen die niet aangetast zijn door chemo.
In Azie bezocht het TTAC team 7 landen en er was een keur aan alternatieven Kruiden, ozon, homeopathie, keto-dieet, intraveneuze hoge doses vit C (tot wel 50 gram per dag en dat 2 maal in de week).
Veel artsen benadrukten de emotionele en psychische component van genezingsprocessen leer vergeven, vertrouwen, bidden, hopen en liefhebben. Deal met wrok, boosheid, teleurstelling, verdriet en verlies Eet wat goed voor je is beweeg, al is het alleen maar omdat het nodig is voor je lymfsysteem, slaap minstens 8 uur, drink genoeg water houd je darmen gezond lach en lach en lach nog meer neem massages ga naar de sauna vermijd stress, en wifi in de slaapkamer.
Tot nu toe prijs ik mij dagelijks gelukkig met een gezond, meewerkend lijf misschien wel dankzij geloof, hoop en liefde misschien wel dankzij dagelijks 5 gram Vitamine C misschien heb ik gewoon geluk ik prijs me in elk geval er gelukkig mee elke dag opnieuw.
Op Netflix draait de 8 delige serie over onze planeet en de gevolgen van de klimaatverandering Ik kan er slechts spaarzaam naar kijken een groot deel van de tijd met beklemming omdat de boodschap telken male is binnen 20 jaar is alles anders. Of het nu gaat om de smeltende ijskappen, de verdwijnende jungle, verblekend en daarna stervend koraalrif overal zijn beesten de dupe .. en uiteindelijk ook wij. Met ieder dier heb ik te doen het kleine zeehondje dat belaagd wordt door een kleine onervaren ijsbeer redt het net op tijd terug onder het ijs de ijsbeer hongerig achterlatend Maar als er teveel jonge zeehonden vroegtijdig opgegeten worden hebben de grote ijsberen later ook minder te eten. Koraalriffen, slechts 1% van de zeebodem, worden bedreigd door het weggevist zijn van haaien haaien die vissen eten de vissen die de koraalstofzuigende kleinere visjes opeten Bij ontstentenis van haaien verdwijnen de stofzuigers en verbleekt het koraal tot stervens toe. Gorilla's sterven uit door krimpende jungle die plaats maakt voor bomen waar wij palmolie van maken Van boven ziet het gebied er nog groen uit beneden verkleint het leefgebied van meer dan de gorilla's. Zee-egels zijn prachtig maar als ze niet in toom gehouden worden worden het er veel te veel. En het laatste schokkende feit: het is 50 jaar geleden dat de mens voet op de maan zette en vanaf die tijd is de wereldbevolking mensen verdubbeld bizar als je bedenkt dat anticonceptie ook al die tijd verkrijgbaar is. Wel een aanrader met prachtige, ontroerende beesten-beelden.
Mijn vader zei vaak: "Er bestaat geen beter leven dan een goed leven..." En vaak dacht ik destijds dat dat saai is. Inmiddels weet ik dat er geen beter leven bestaat dan een goed leven als je het beter wilt is het kennelijk niet goed genoeg. Vanmorgen had ik weer een morgen onder het motto "beter kan het niet worden" Een treinreis, een wandeling, ontbijten aan zee met een croissantje jam en een voluit babbelende Saar. Ze ondernam heel dapper alleen een wandeling naar een Nijntje-paal een heel eind van het terras af. Een paal die waarschijnlijk dient als vindplaats voor verdwaalde kinderen later als het warmer en drukker dan vandaag op het strand zal zijn. Vandaag hielden we vrij zicht op elkaar en waren beiden dapper genoeg om haar de ontdekkingsreis te laten ondernemen.
Bij de servicebeurt in december constateerde de monteur dat mijn c.v. ketel in de zomer wel eens problemen zou kunnen gaan geven. Na een jaar of 12 schijnt dat niet ongewoon te zijn. Mijn geweldige huiseigenaar besloot de problemen voor mij vóór te willen zijn en vandaag belden om 8.00 uur volgens afspraak 2 monteurs aan die nu doende zijn een nieuwe ketel te plaatsen. Als het waar is ga ik het verschil voelen in een lagere gasrekening nieuwe ketels zijn zuiniger. Als ik het goed begrijp is deze ketel eventueel ook aan te sluiten op een zonneboiler, in de toekomst In de nog verdere toekomst, in 2030, wil ook de gemeente Haarlem ons allemaal van het gas af hebben. Over 12 jaar is deze ketel afgeschreven en wie dan leeft die dan zorgt. Ik zit er vanmiddag weer warmpjes bij.
Aan het begin van de dag tilde ik Saar op om een gekleurd blaadje te scoren waarop zij haar net verworven stempelkunsten kon vertonen. Zachtjes duwen geeft een ander resultaat dan doordrukken. Twee over elkaar wordt het anders dan met de stempel op zijn kop Je kunt als peuter een boel ontdekken aan en met een klein rond stempeltje. Uren later kwam ze tegen me aan leunen en bleef herhalen: "Oma . illen ..illen ..illen" Inmiddels weet ik dat ze soms een woord gebruikt dat ik niet herken maar dat voor haar wél wat betekent. Altijd redelijk dichtbij of mogelijk voor mij te snappen Ze rept nog steeds niet over de gevaren van klimaatverandering, noch geeft ze haar mening over het Nut van het Al en het Wezen van het Zijn. We kwamen er op uit dat ze nog een nieuw gekleurd blaadje wilde uitzoeken en om daar te komen moest Oma haar optillen Simpel toch?
Op het etalage raam van Aldi stond aangegeven dat er 50% extra korting was op non-food artikelen alleen vandaag. Ik scoorde voor onder de 20 euro dingen die ik 'nodig' heb. Een nieuw lichtsnoer voor de werkkamer, een regenjack en een houten badkamerrek dat ik als plantenrek buiten heel goed kan gebruiken. Als hout tegen douchewater kan kan het ook tegen regenwater. Ik vermoed dat er een groepsapp voor moslima is de winkel was vol met prijsbewuste vrouwen met hoofddoek die volgens mij ook niet kochten voor 'de heb' maar voor 'de nodig'. Meer dan er als toevallige passanten voorbij komen. Leuk is dat als mensen elkaar dit soort tips doorspelen soms zijn sociale media wel handig. Ik bedankte onlangs voor de eer lid te worden van een buurtapp waarin we elkaar van mogelijke onwelwillenden op de hoogte zouden kunnen brengen of goede ervaringen met oppas zouden kunnen delen Er werd trots gemeld dat er al meer dan 800 berichten waren gedeeld. Ik moet er niet aan denken Mijn moeder noemde dat: ""alles weten maakt niet gelukkig". Er is meer loos alarm dan echt alarm maar ook loos alarm vergroot mijn gevoel van veiligheid niet.
Gisteren treinde ik 6 uur op en neer naar Leeuwarden als gezelschap van mijn dierbare vriendin die last heeft van angst om alleen te reizen Na een genoeglijk logeerweekend bleek de door haar geregelde thuisrit per auto niet door te kunnen gaan. We hadden daardoor 3 uur extra vriendinnentijd en of ik nou thuis Netflix of in de trein het maakt mij allemaal niet echt uit. De NS deed voorbeeldig haar werk.
Ik prijs mij gelukkig weinig tot geen angsten meer te hebben. Het een na ergste dat me kan gebeuren is dat ik dood ga en dat gaat ooit zeker weten een keer het geval zijn Vele vormen van malheur heb ik in dit leven al overleefd maar het hart is een keer vaker geheeld dan gebroken ik heb dierbaren begraven en gemist tot het punt dat het weer draaglijk is ooit waren er meer rekeningen in een la dan ik destijds kon betalen er was meermaals werk waar ik bijna overspannen van werd. Ik herinner me al die extra opgelaaide emoties nog maar als een zwart-wit film eentje uit het archief.
Daardoor tel ik écht wat voelt als zegeningen een heerlijk huis gewaardeerd werk waar ik de deur niet voor uit hoef dierbaren die ik regelmatig zie en bovenal een gezond lijf, eentje dat geen last heeft van hartkloppingen of hyperventilatie in de trein.
Vandaag ging ik met Saar op pad zij met haar laarsjes voor de regen aan en toch maar de capuchon op Eerste stop was het stembureau waar ze 's morgens eerder al met haar ouders was geweest. Zij mocht de biljetten in de gleuven duwen. Ik stemde voor haar toekomst op de partij die zegt dat de aarde geen plan B heeft. Meer dan flexitariër zal ik niet worden maar met mij komen er steeds meer mensen die regelmatig een stukje vlees vervangen of letten op de kwaliteit van leven van het op te eten beest. Saar houdt niet van vlees.
Daarna liepen we met één been op de stoep en één been in de goot Saar beklom verhoogde stoepen als ware het evenwichtsbalken en zag in tegen gevels groeiend onkruid bloemen. In de super duwde ze de kinderkar en wilde even later het statiegeldmuntje eigenlijk niet meer aan mij teruggeven maar wel ruilen voor de kassabon. Het park achter huis heet het bos een klein bloemetje geplukt als cadeautje voor mama. Witte bolletjes werden feestelijke kleine hapjes met allerlei lekker zoet een Oma-verwennerij. Na een schone broek vleide ze zich genoeglijk onder haar dekbed voor een verhaaltje en daarna een middagslaap.
Dankzij een zeer, zeer, zeer, behulpzame klantenservice medewerker heb ik nu een functionerende televisie. Ik heb in de loop van de tijd geleerd om hulp te krijgen en verdring het gevoel "zelluf doen" ik ben geen 2,5 meer.
Het eerste nieuws dat mij nu rechtstreeks weet te bereiken is dat over een schietincident in Utrecht en ik vraag mij af: "wordt mijn leven beter met dreigingsniveau 5 en het idee van een terroristische aanslag, en dat dan live blijven volgen " Natuurlijk niet en toch blijf ik kijken. Heel veel herhalingen en af en toe een beetje nieuws.
Knap hoe de journalisten steeds in andere woorden mij aan de buis weten te kluisteren. Gelukkig mag ik zo meteen aan het werk
De oplossing van mijn oorklachten zou volgens de KNO dokter verholpen kunnen worden door het plaatsen van een buisje. Het kon als ik wilde wel gelijk gebeuren. Natuurlijk wilde ik dat ik was er toch Mijn oor werd gedruppeld met een verdovende vloeistof en na 10 minuten volgden er een sneetje en een buisje Over 4 weken terugkomen. In de bus werd ik overvallen door superberoerd het zweet brak me uit misselijk de wereld danste. Thuisgekomen belandde de vriendelijk aangeboden kop koffie in een emmer. Ik plofte op bed en belde het ziekenhuis Mij was gevraagd of ik ergens allergisch voor ben en ik was bang met een allergische reactie te dealen. Maar de assistente legde uit, wat ik ook al bedacht had dat mijn evenwichtsorgaan zich moet aanpassen en dat dat met deze klachten gepaard gaat. Ik zegde een massage afspraak die nu zou moeten beginnen af. Op bed dit stukje tikken gaat prima maar over 5 minuten zoek ik weer mijn heil in nog een uurtje slapen. Het gevoel dat er water in mijn hoofd zit is over.
Op weg naar de sportschool kwam ik Saar met Oma Netty tegen die door weer en wind op weg waren voor een rondje boodschappen en een frisse neus. Ik mocht mee en genoot van Saar die achter een kleine kar helpt boodschappen doen en al kan scannen van de interactie tussen de beide dames Oma Netty is liefdevol, geduldig, uitleggend, zorgzaam en knuffelend. We schuilden voor de harder geworden regen met koffie en een taartje en maakten de puzzel die ik ergens onderweg had gescoord. Even was ik bang geweest dat ie te makkelijk zou zijn maar niets bleek minder waar elk stukje is op 2 manieren te leggen Maar ik voorzie dat Saar hem binnenkort alleen toch zal kunnen maken. Puzzelen is een passie.
Ik had een lang telefoongesprek met iemand waarvan ik tot dat moment niet eens wist dat ze bestond. De weduwe van een neef, aan wie ik tot dat moment in geen 45 jaar heb gedacht. En nu zijn beiden al de hele morgen in mijn gedachten. Hij bleek een blogvolger te zijn geweest met het voornemen na zijn pensionering eens contact te zoeken Maar de dood overviel hem eerder. Mijn hart voelt mee met haar na 39 jaar gelukkig huwelijk alleen verder te moeten is een heel andere toekomst dan zij zich hadden voorgesteld. We krijgen allemaal ons leed en soms kan het lijken of er nooit meer licht komt aan het eind van een tunnel. Meestal wél ooit
Wandelend en winkelend deelden we een bakje ananasstukjes. Saar keurde het eerste stukje als hard en zuur en 'hoefde' niet meer. Ik proefde een stukje half voor en zei "niet alle stukjes zijn hetzelfde je zou deze kunnen proberen ik denk dat ie zachter en zoeter is..." En ze gaf zichzelf een 2e kans. Zolang ik voorproefde en deelde at ze met smaak en de hele bak raakte leeg. Met veel dingen in het leven is het zo geef iets of iemand eens een 2e kans Soms valt de zuurheid mee, soms moet je gewoon even wennen.
Mijn huis is een mooie, lieve, niet te grote televisie rijker. Een supersupersuper lief cadeau van iemand die Sinterklaas vaker naar de kroon steekt. Op de afstandsbediening staat zelfs een speciale Netflixknop. Ik moet nog tot 18 maart wachten voor Tele2 mijn aansluiting activeert. Een feit dat zowel per mail, als sms vandaag nog eens werd aangekondigd. Het is maar goed dat dat soort briefjes gewoon door een computer verzonden wordt anders zou het zonde zijn van de menskracht.
Gisteren zag ik in een documentaire de voorspelling dat in 2050 50% van de werkende bevolking werkzaam zal zijn in de zorg en dat bijna 50% van de rijksbegroting op zal gaan aan zorgkosten. Het kan niet waar zijn
De babyboomers, die nu bijna 80 jaar zijn, zijn tegen die tijd, over 31 jaar, overleden en hun kinderen, die voor een kleinere geboortegolf zorgden in de jaren 70 ook of bijna Sindsdien krimpt de bevolking langzaam een trend waarvan we nu al de gevolgen zien minder scholieren in het middelbaar onderwijs. Ik voorspel, hoopvol, zorgrobots die als het gaat om het geven van aandacht en 'menselijke' warmte al volop in ontwikkeling zijn huisrobots zullen vast op niet te lange termijn meer kunnen dan stofzuigen en grasmaaien.
In het verleden kocht ik rozenstruiken in een doos bij een super en was daar heel tevreden mee. Vanmiddag was ik om een uur of 3 pas bij de super die had geadverteerd vandaag rozen op stam te zullen verkopen. Het schap was bijna leeg maar vanuit het magazijn kwam er op mijn verzoek de wereld aan rozen in dozen. Door ervaring wijs geworden had ik een speciale, grote, bloemenzaakzak meegenomen, liet de lege dozen achter, gaf een rozenstruik cadeau aan een aardige dame die niet weer in de kassarij terug wilde maar wél een struikje mee naar huis en ging met een hanteerbaar tasje mijns weegs. Ik potte ze zorgzaam op kleikorrels en aarde en hoop op weelde over een poosje. I promissed myself a rosegarden.
Van de week bedacht ik "Ik kijk naar puur geluk in een lijfje als ik naar mijn kleindochter kijk"... Natuurlijk niet alle dagen, hele dagen Soms is ze verontwaardigd soms zelfs een beetje boos soms koppig of verdrietig of zielig vanwege een virusje. Maar meestal zit ze goed in haar vel en kan intens genieten van het volgen van gekleurde tegels in het gangpad van een restaurant of klimmen op de brede vensterbank uitbundig zwaaiend naar elke bus die voorbij komt en dat zijn er veel tijdens spitsuur in hartje stad knuffelend met de zachte kussens met haar ruggetje schurkend tegen mijn koesterende borst, wegkruipend in een omhelzing, frietjes dopend in saus haar naam voor mayonaise. Ik koester die momenten en voel puur geluk in mijn grote lijf.
Na dagen lang geprutst te hebben met mijn computer ... omdat hij niet naar mijn blog wilde ... noch naar Netflix ... of live televisie ... kwam een dierbare vriend met de simpele suggestie om de router opnieuw te starten ... stekker er uit ... even wachten ... en voila ... DAAR ben ik weer.
Inmiddels heb ik wel besloten om binnenkort weer naar een groter scherm, iets verder weg te gaan kijken naar bovengenoemde liefdes ... voor mijn ogen is dat beter dan met laptop op schoot. Het veranderde abonnement gaat pas 18 maart in ... dus tijd genoeg om ergens een t.v. op de kop te tikken.
De afgelopen dagen had ik het goed samen met mijn reisvriendin in haar zonovergoten tuin. Zolang de ijsbeer niet aan de achterdeur klopt vinden we al die te hoge temperaturen voor de tijd van het jaar allemaal heel heerlijk. We snoeiden bramen en rozen, verwijderden bladeren en overwoekerende klimplanten en versjouwden kasten om een nieuw aangekomen bed beter tot zijn recht te laten komen.
Vandaag genoot ik van mijn eigen knusse huis en gezellig werk-werk en ben blij dat ik weer gewoon kan bloggen.
Mijn fantastische dochter viert vandaag haar 35ste verjaardag met haar man in Rome. Hoe romantisch kan het worden. Morgen gaan we feestelijk brunchen.
Om haar volgende 35 jaar helemaal mee te maken zal ik honderd moeten worden zij zal dan 70 zijn ouder dan ik nu ben Onvoorstelbaar, maar met elke dag een draadje komt het dichterbij. Tijd en hoe lang tijd duurt is allemaal maar relatief. Ik kan me de tijd die zij niet de zon in mijn bestaan was bijna niet meer herinneren en toch was dat ook een behoorlijk lange tijd. Haar geboorte is in mijn geheugen geetst. Ik kan me die dag op haar verjaardag altijd goed herinneren en ik kijk met trots op die dag terug. Als je gebaard hebt kun je daarna 'de hele wereld aan' Mocht ik het leven ooit nog een keer moeten/mogen doen dan zou ik weer graag moeder worden bij voorkeur van deze dochter.
Het lijkt misschien of ik helemaal niet meer werk met al mijn bezoek en uitjes Gelukkig is dat niet waar en weten vertrouwde én nieuwe mensen de weg te vinden naar mijn praktijkje. Van de week vroeg een buschauffeur mij hoe mijn verblijf in India was geweest. Ik had hem in zijn uniform niet herkend en op die plek niet verwacht. We hadden het er samen vrolijk mee toen ik zei: "ik herken makkelijker mensen als ze onder de douche staan dan als ze in de kleren in de bus zijn".
De eerste keer is voor iedereen de meest spannende keer. Je weet niet waar je terecht komt en ondanks uitgebreide beschrijving op mijn site toch ook niet echt wat te verwachten. Maar gelukkig gaan de meeste mensen tevreden en ontspannen na een uur weer hun weegs en vaak vinden ze na verloop opnieuw de tijd om nóg een keertje terug te komen. Een volgende keer is voor ons beiden altijd meer ontspannen. Wie nog aarzelt probeer het eens in het beste geval heb je er een hobby bij en anders kostte het wat tijd en 60 euro.
Be happy, be healthy, be helpful probeer eens een nieuwe ervaring.
