Van de week bedacht ik "Ik kijk naar puur geluk in een lijfje als ik naar mijn kleindochter kijk"... Natuurlijk niet alle dagen, hele dagen Soms is ze verontwaardigd soms zelfs een beetje boos soms koppig of verdrietig of zielig vanwege een virusje. Maar meestal zit ze goed in haar vel en kan intens genieten van het volgen van gekleurde tegels in het gangpad van een restaurant of klimmen op de brede vensterbank uitbundig zwaaiend naar elke bus die voorbij komt en dat zijn er veel tijdens spitsuur in hartje stad knuffelend met de zachte kussens met haar ruggetje schurkend tegen mijn koesterende borst, wegkruipend in een omhelzing, frietjes dopend in saus haar naam voor mayonaise. Ik koester die momenten en voel puur geluk in mijn grote lijf.
