Het oogde mooi deze voormiddag van achter het glas: een schoon zonnetje. Eens we buiten waren was het veel minder, er zat een venijnige wind die ook goed voelbaar was in het park. Voor de VDAB-rendieren echter geen probleem en met 13 aanwezigen was dit zeker een succes op deze koude winterdag. Er waren aanzienlijk minder lopers aanwezig in het park en dat duidt nog maar eens dan onze joggers uit het goede hout gesneden zijn.
Toen Mieke eind augustus met de slogan voor deze start-to-run reeks voor de dag kwam leek kerstmis nog heel ver weg. Enkele minuscule tellen verder op de tijdsmeter zit deze reeks er alweer bijna op.
Deze reeks is eigenlijk anders verlopen dan de andere reeksen. Er waren wel verschillende nieuwelingen maar er waren minder minuten-lopers. De meeste van de nieuwelingen hadden al wat loopervaring en liepen dan ook bijna elke keer een vijftal kilometer. Ook waren er verschillende die ook al aanwezig waren op vorige sessies en nu opnieuw gedurende 10 weken de tijd namen om hun conditie te onderhouden.
In totaal namen 25 personen deel aan de sessies. Er was een gemiddelde van 11 lopers per sessie. De absolute uitblinker was Rosanne die slecht een tweetal sessies niet aanwezig was.
Qua omstandigheden was het zeker niet de meest ideale reeks want we werden geteisterd door treinstakingen en feestdagen die op de loopdagen vielen. Wat de weersomstandigheden betrof hebben we een Belgisch allegaartje gekregen: het begon vrij warm in oktober en in november werd het een natte bedoening om te eindigen met koude, sneeuw en gladheid (wat ons zelf verplichtte om uit te wijken buiten het park).
Het belangrijkste echter is dat we met een toffe groep de laatste tien week op een gezonde manier bezig geweest zijn.
Nu hopen / dromen op een apotheose zoals vorig jaar toen we in een prachtig sneeuwlandschap de finale afwerkten van fit aan de kalkoen. Donderdag mag er voor mijn part opnieuw een wit tapijt liggen in het Warandepark
Let it snow!Let it snow!
14-12-2010 om 15:11
geschreven door danny 
|
. Toch naar huis gesukkeld met eigenlijk maar één vraag:"Waar ben ik mee bezig?". Op het moment dat je dan toch eens alleen moet trainen (en dat is bitter weinig het geval) voel je toch wat een loopbuddy wel betekent en hoe belangrijk het ook is om zoveel mogelijk in groep te trainen.
(en dat bij een eerste afspraak 
). Mijn collega Vera is echter nogal vergevings-gezind en ik kreeg donderdag een nieuwe kans: we liepen in het prachtige park in Aalst (wel had de regen het zwaar gemaakt) en er waren ook goede accomedaties om achteraf te douchen. Dus ik denk dat ik de eerste maanden nog verschillende kilometers in dat park zal afleggen.
. Ja, het zullen eenzame duurlopen worden en ik wens Chris langs deze van harte beterschap en een vlugge terugkeer op de jogwegen (want ik zal toch een beetje verloren lopen...).
). Alhoewel de snelheid amper 9/u bedroeg was het toch vrij lastig lopen. Maar het had iets speciaal 
) en maakten er het beste van. Met vijftien lopers en ook nog enkele supporters (waarvan we beide Sara(h)'s dankbaar moeten zijn om in de koude foto's te nemen) werd er verzameld aan de hoofdingang van VDAB. Daar werden enkele prachtige foto's genomen van de VDAB-loop-familie onder de kerstboom. Met zijn allen dan richting park. Iedereen liep naar eigen vermogen zijn afstand en eentje (Nele Vandenbroeck) dat nog maar pas begonnen was liep toch ook al drie tourkes.
