Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
17-12-2020
Nog maar eens Lombardsijde
U vroeg zich de voorbije dagen af waar het verslag bleef, waarde lezer. Welaan, weerhouden door omstandigheden buiten zijn wil om was uw dienaar niet bij machte om deel te nemen aan de mtb-uitstappen die zijn ploeggenoten ondernamen.
Via WhatsApp kon hij vaststellen dat op zaterdag alleen Steve Flitser er op uit was getrokken. De dreigende wolken én het ruime sportaanbod op de televisie zaten daar ongetwijfeld voor iets tussen. Maandag was er wel ruime belangstelling en werd er sportbubbelgewijs de duinen in getrokken.
Gisteren waren we met zn vijven. Conform de regelgeving willen we ons in twee groepjes opsplitsen, maar Geert GPS geeft aan er een solorit van te willen maken. Dus rijden IJzeren Kurt, Zorro, Remik en uw dienaar westwaarts.
Hét gespreksonderwerp is de partij tussen RSC Anderlecht en KVO. Niet zozeer het niveau van de rood-geel-groenen staat ter discussie, dan wel de commentaar die Anderlechtsupporter nr.1 Gilles Debilde op Eleven Sports ten beste gaf, hierin gul bijgetreden door Okra Frank.
We vorderen vlot, het parcours ligt er vlot berijdbaar bij. Als er zich al eens een probleem voordoet, dan is dat in de vorm van een uitstekende boomstronk of weerbarstige wortel.
IJzeren Kurt voert het commando, gevolgd door Zorro, uw dienaar en Remik die de rangen sluit. Uw dienaar laat er zich toe verleiden in Zorros wiel te kruipen. De rakker heeft dat al vlug door; hij versnelt, vertraagt, om dan opnieuw te versnellen. Het resultaat kunt u raden: in Lombardsijde hangt uw dienaar zijn tong op zn buik!
We rijden de lus Westende Lombardsijde tweemaal. Bij de eerste passage menen we in de verte Butler Ronny te ontwaren. Onze vet heeft zijn kleinzoon in zn zog; zo leidt hij een nieuwe generatie Placoras op door de jeugd de trucen van de foor te leren. De toekomst is verzekerd!
Rond vier uur komen we aan. 45 km, mooi weer, leuk gezelschap. Het was een aangename rit. De weersvoorpelling voor komende zaterdag is nogal twijfelachtig. Wait and see
En Placora gaat mee met zn tijd. U kunt ons nu ook volgen op Instagram via de tag Placoracycling.
Nood dwingt wet. Het oorspronkelijk plan was om op woensdag de mtb van stal te halen. Het sombere en druilerige weer doet ons evenwel besluiten om de rit een dagje uit te stellen. Een wijze beslissing, want nu kunnen we genieten van een aangenaam winterzonnetje.
We staan met zeven op de afspraak, en dus verdelen we ons corona-gewijs in de twee gekende sportbubbels. Rich, Steve Flitser, IJzeren Kurt en Zorro bij de rappe mannen; Remi, Danny en uw dienaar bij de ervaren groep.
IJzeren Kurt toont de weg door het Provinciaal Domein; even voor Middelkerke duiken we dan de duinen in. Rich neemt dit wel heel letterlijk , want onze pre-gepensioneerde gaat in een bocht onderuit. De rijkunsten van Geert Pirelli blijken navolging te krijgen.
Voor het overige geen meldenswaardige feiten, tenzij een weerbarstige wandelaar met loslopende hond die obstinaat de weg versperd. Het weze duidelijk dat de coranamaatregelen bij tal van lieden heel wat frustraties veroorzaken.
Het gaat zodanig goed vooruit dat we besluiten om het parcours tussen Westende en Lombardsijde tweemaal te rijden. Danny G. slaagt er zelfs in om voor de eerste keer de zandstrook zonder voet aan de grond door te komen, waarvoor onze welgemeende felicitaties. En daar blijft het niet bij: op de terugweg neemt hij, samen met uw dienaar, er het technisch stuk aan de manege er bij. De overige ploegmakkers laten dit voor wat het is !
Even moet er gestopt worden omwille van een klein mechanisch mankement: de ketting van uw dienaar is er af gelopen, maar dit is echt een detail in een voor de rest bijzonder aangename uitstap. De weersvoorspelling voor zaterdag is weinig rooskleurig. Als het echt te gortig is wordt overwogen om zondag of maandag (voor de gepensioneerden) te rijden.
Het moeten niet altijd de duinen zijn, sprak IJzeren Kurt eerder deze week. Naar zijn zeggen lag er in Jabbeke en omstreken een prachtig parcours op ons te wachten. En gezien Frank Deboosere oostenwind voorspelde was dit het uitgelezen moment om de woorden van onze spoorwegman op hun waarheid te testen.
Het had enige voeten in de aarde figuurlijk gesproken dan vooraleer er een coronaveilige afspreekplaats gevonden was. Uiteindelijk werd dit De Bunker aan Stene dorp. We zijn met zn achten en splitsen ons dus net als vorige week op in onze vertrouwde bubbels.
IJzeren Kurt had bij zijn aankondiging onze vrees op slijk bij hoog en laag bezworen. We zijn evenwel nog maar goed en wel vertrokken wanneer er zich een polderstrook aankondigt die de MTB tot aan de trapas in de modder doet wegzakken. Gesakker en gevloek alom, met uitzondering van Geert Pirelli dan. Onze bandenmagnaat schiet als een pijl uit een boog naar voren maar moet deze onbezonnenheid met een spectaculaire tuimelperte bekopen. Hij belandt met hebben en houden midden in een plas en tovert zichzelf om tot slijkduivel!
Het dient gezegd, het vertrouwen in de wegkapitein na dit voorval is enigszins geslonken. Ten onrechte, zal blijken. De rest van de rit wordt een combinatie van road / off-road met prachtige stroken door de bossen van Vlaanderen. Jabbeke, Tillegem Bos, Beisbroek, Snellegem een leuke beleving
We rijden aan een gematigd tempo, niemand komt in de problemen. Toch een speciale vermelding voor Noël die de hele tour zonder verpinken afmaalt!
Tot slot nog even de heldendaad vermelden die enkele collega-Eastenders deze week hebben verricht. Respect jongens!
Maak u geen begoochelingen, waarde lezer. De titel van dit verslag slaat niet op de alom bekende film over Noord-Engelse werklozen, maar op het feit dat we deze keer het volledige duinenparcours hebben afgelegd.
De voorbije dagen vingen we immers niets dan lovende kritieken op over de verbeteringen die werden aangebracht door de parcoursbouwers. En inderdaad, er was geen woord van gelogen.
In bijna zomers omstandigheden staan we met zijn zevenen aan het Duinenkerkje. We verwelkomen onder andere Danny G. die voor het eerst de MTB van stal heeft gehaald. Remi is er ook, dankzij de technische ondersteuning van Steve Flitser die bewijst dat hij meer in zijn mars heeft dan enkel kiekjes trekken.
We rijden richting Nieuwpoort en nemen, zoals hierboven al gemeld, alle duinenstroken. Iedereen rijdt vlotjes mee, nergens komen we in de problemen tenzij enkele balorigen langs de Duinenweg die vinden dat we te veel plaats in beslag nemen. Steve Flitser zorgt voor de fotoreportage die u op de FB-pagina kunt bekijken.
In Lombardsijde stelt Rich voor om door te rijden tot Nieuwpoort en zo het definitieve winterparcours vast te leggen. Zo gezegd, zo gedaan. Opnieuw enig tumult wanneer langs het vaartje een collega-MTBster het nodig vindt om midden op het parcours een telefoongesprek te houden en zo de weg te versperren!
Rich brengt ons tot aan het bosje aan de kinderboerderij. Dat blijkt echter niet zon goed idee te zijn. De voorbije regenval heeft het parcours in een modderpoel herschapen. We zijn verplicht om na deze zeer glibberige strook halt te houden en sakkerend het slijk van tussen de derailleur en voorblad te halen.
Op de terugweg nemen we het stukje langs de IJzer. Op de plek waar vorige week Remi in de problemen kwam gaat nu Butler Ronny onderuit. Hij doet dit op een verbazend elegante manier en allemaal zonder erg.
We hebben nu de wind mee. De stroken tussen Lombardsijde en Middelkerke liggen er nu als autostrades bij. De technische strook aan het sportpark zorgt nog voor spektakel, ondanks de bewering van Steve Flitser dat het een makkie is. Rich en uw dienaar nemen het voortouw; alles gaat naar wens tot Rich op de laatste helling blokkeert en in het zand moet bijten. Het levert enkele indrukwekkende fotos op.
In het laatste gedeelte heeft Butler Ronny dan nog af te rekenen met problemen aan het versnellingsapparaat. Hij moet als een koffiemolen de laatste kilometers afmalen. Gelukkig is Rich er om hem een duwtje in de rug te geven.
We nemen afscheid van elkaar aan de startplaats en hopen dat er zaterdag kan gereden worden.
Na COVID-19 worden we sinds vandaag geconfronteerd met een oude bekende: de vogelgriep. Wat heeft dit nu met WTC Placora te maken, hoor ik zeggen waarde lezer. Welnu, voor wie het nog niet mocht weten, er wordt gezegd dat er in ons ploegje een aantal rare vogels zitten van divers pluimage. Er rijden ook wel eens stervende zwanen in ons peloton. Dat het vogelvirus opnieuw de kop opsteekt zou dus enige invloed kunnen hebben op het wedervaren onzer leden.
Om halftwee staan er elf (!) Placoras bubbelgewijs aan de laatste rustplaats van James Ensor. Tel daar nog eens Wimco en Danny G. die een ritje met de koersfiets achter de rug hebben, dan kom je uit op dertien eenheden die een sportieve prestatie op het conto hebben. We noteren in de rand van dit verslag de toestand waarin de fietsen van beide heren verkeren. Om het kort te stellen: onze MTB is de afgelopen maand nog niet zo vuil geweest!
En dan vertrekken we. De MTBers splitsen zich volgens snelheid en afstand op in drie groepen: de super rappen, de hele rappen en gewoon de rappen. Uw dienaar voegt zij bij die laatste omdat hij van plan is een ingekorte versie te rijden. Opi One is namelijk later op de middag van dienst.
Samen met Noël, Remi en terug van weggeweest Butler Ronny gaat het Lombardsijdewaarts. Het stuk tussen Oostende en Middelkerke wordt nog steeds overgeslagen. Misschien wel ten onrechte, want op zijn terugweg stelt uw dienaar vast dat er door de parcoursbouwers heel wat werk is verzet om alle traject berijdbaar te maken. Hiervoor onze eindeloze bewondering en dankbaarheid!
Aan het militair kamp verlaat uw dienaar zijn drie metgezellen; zij gaan nog door tot Oostduinkerke. Het weer is er ook naar.
Net zoals vorige week heel wat wandelaars en gelegenheidsfietsers op de weg. Het blijft dus uitkijken. Na een toertje van 38 km kan uw dienaar zijn warm bad opzoeken. En onze lezers die al bij het lezen van onze avonturen al vermoeid zijn hoeven zich deze keer geen zorgen te maken.
Later op de avond komen de Strava-statistieken en de fotos van de ploegmakkers binnen. Ook hier niets anders dan lovende verslagen van een rit die tot aan Oostduinkerke reikte. Tot volgende week. En hou het veilig.
Op Wapenstilstandsdag is het niet meer dan normaal dat de rit in het teken van de gevallen jongens staat. We blazen verzamelen aan het Duinenkerkje voor een MTB-tocht rondom de Nieuwpoortse Ganzenpoot waar 106 jaar geleden Cogghe en Gheeraert de sluizen opendraaiden en zo de Duitse bezoekers tot staan brachten.
We herdenken in het bijzonder de cylisten die met hun tweewieler door weer en wind het vaderland dienden en lang niet over dezelfde technische wonderpaardjes beschikten als wij. Hoewel, Geert Pirelli terug van weggeweest heeft al van voor de start af te rekenen met krakende tandwielen. Ploegmaat Kurt heeft geprobeerd om dit te verhelpen, maar veel resultaat kent zijn tussenkomst niet. Met het gezegde krakende wielen lopen het langst in het achterhoofd besluit onze bandenmagnaat de tocht toch maar aan te vatten.
Denis staat er ook. Helaas, onze kampioen beschikt nog niet over het geschikte rijwiel om door zand en grind te crossen. Maar gezien de moeilijke berijdbaarheid van het duinenparcours tussen Oostende en Middelkerke laten we dit deel voor wat het is en kan Denis een eind met ons meerijden. Vanaf Westende duiken we de duinen in en nemen we definitief afscheid van onze metgezel met de raad om zo vlug mogelijk de bestelling te placeren.
In de Nieuwpoortse jachthaven groeten we even de zeehonden. Rich maakt van de gelegenheid gebruik om het onderscheid tussen een zeehond en een zeeleeuw duidelijk te maken. Ook het verhaal van onze PDF en zijn bijzondere hond algemeen bekend bij de ingewijden - wordt nog eens bovengehaald.
Aan de kinderboerderij maken we dankzij Kurt kennis met enkele voor ons tot op heden onbekende MTB-paadjes. Het dient gezegd, de Nieuwpoortenaars houden ervan om te zigzaggen!
Via het poortje, waar uw dienaar zoals gebruikelijk aan blijft haken, rijden we dan naar het traject achter de Oostduinkerkse begraafplaats, om dan zo terug te keren naar de vaart en de Ganzenpoot. Opnieuw verrast Kurt ons met enkele nieuwe stukjes; we hebben hier waarlijk te maken met Tone bis.
Is het karma we zullen het waarschijnlijk nooit weten maar in het stuk waar in 1914 de gevechten het hevigst waren krijgt Remi af te rekenen met mechanische problemen. Onze penningmeester verkeert in een zodanige vorm dat hij er zich niet van bewust is dat zijn ketting nog op zijn groot voorblad ligt. Wanneer hij een korte maar nijdige helling moet beklimmen blokkeert alles en heeft hij nog geluk dat zijn derailleur niet tussen het achterwiel slaat.
Gelukkig zijn Kurt en Steve er om de nodige bijstand te verlenen en kunnen we allengs onze weg vervolgen. We rijden opnieuw richting Lombardsijde om het laatste stukje duinen te verwerken. In Westende is de brandstof bij Remi en uw dienaar zo goed als op. Met ons tweeën leggen we het laatste gedeelte langs de Duinenweg af, terwijl de ploegmakkers onversaagd de ultieme stroken verwerken.
De Strava-teller wijst meer dan 60 km aan wanneer schrijver dezes zijn garagepoort opentrekt. In slaap vallen zal geen probleem zijn. Tot zaterdag!
Een droge wind uit het oosten, wist Frank Deboosere vrijdagavond tijdens het weerbericht te melden. En of we het geweten hebben.
Het mooie herfstweer lokt twaalf Placoras naar buiten. Conform de regelgeving splitsen we ons op in drie bubbels: Renaud, Pilot Pascal en gastrijder Paul J. zullen er de pees opleggen; Rich, Steve Flitser, Kurt en Zorro zijn van plan om hetzelfde parcours als vorige week af te leggen; Remi, Noël, Leo (terug van weggeweest!) en uw dienaar gaan voor een combinatie van off- en on-road.
Zowat de helft van België lijkt zich verzameld aan de kust. Tal van wandelaars, niet alleen langs de Duinenweg, maar ook op het MTB-parcours. Velen vinden het dan nog beneden hun waardigheid om ruim baan te maken, met onvermijdelijk gesakker tot gevolg. Om nog maar te zwijgen over de hondeneigenaars die hun viervoeter aan meterslange leibanden laten rondhappen naar onze kuiten. Leuk is anders
En toch kunnen we nog genieten, al is het maar omdat we onze technische vaardigheid ten volle moeten benutten. De zandstroken liggen er bijzonder los bij zodat het zaak is om de gepaste versnelling en het goede spoor te kiezen.
Maar ook in de duinen is er frustratie wanneer herhaaldelijk tegenliggers voor oponthoud zorgen. Toeristen die geen weet hebben van het eenrichtingsverkeer en daar ook geen oor naar hebben.
We rijden tot in Oostduinkerke waar op aangeven van Remi een korte stop wordt ingelast. Hij heeft immers een oud-collega gespot (van de vrouwelijke soort, donker haar, zon 45 jaar en zeker het bekijken waard) en haalt met haar enkele herinneringen op.
Om toch voor de duisternis thuis te zijn manen wij hem aan om de conversatie op een ander moment voort te zetten. We volgen het traject langs de begraafplaats naar Nieuwpoort; dan gaat het richting Lombardsijde waar we opnieuw de duinen in duiken.
Aan Camping Cosmos is Leo in geen velden of wegen meer te bespeuren. We gaan hem zoeken, misschien heeft hij te kampen met mechanische problemen? Maar Renaud, Pilot Pascal en Paul J., die enkele minuten later passeren, hebben hem ook niet gezien. Noël probeert telefonisch met hem in contact te treden, maar krijgt geen gehoor. Uiteindelijk zal blijken dat onze nestor rechtstreeks huiswaarts is gereden en zijn gsm niet bij had
In het laatste deel van de terugweg is het werkelijk laveren tussen de massa. Cest du jamais vue. Bij aankomst bij het Duinenkerkje kunnen we ons heel coronaproof op een bankje nestelen en trakteert Remi met een dorstlesser. Het was inderdaad een leuke rit.
Ondertussen komen onze ploegmakkers langs en hebben ze allen hetzelfde verhaal van veel volk en herhaaldelijk oponthoud. Laat ons hopen dat ons traject niet het slachtoffer wordt van zijn succes.
De weersvoorspelling voor komende week ziet er best ok uit. Tot één dezer, en hou het veilig!
Een stralende herfstzon lokt zeven Placoras (Remi, Noël, Kurt, Steve Flitser, Geert GPS, Rich en uw dienaar) naar het Duinenkerkje voor de stilaan traditionele woensdagrit. Geert GPS is terug uit quarantaine, Rookie Alain kiest voor een ritje met zoon en aspirant wielertoerist Niels.
Na enig overleg wordt er besloten om de duinen rond Koksijde te verkennen. Het traject tussen Oostende en Nieuwpoort wordt overgeslagen, met uitzondering van het nieuwe stukje vlak voor Middelkerke.
Naast de kennismaking met dit nieuwe deel biedt dit kort intermezzo uw dienaar de gelegenheid om definitief afscheid te nemen van de laaghangende tak die hem vorige zaterdag lichte hoofdpijn bezorgde. Hij is immers niet de enige die het slachtoffer werd van dit houten obstakel. Een collega, lid van WTC Chouffkes, liep zwaardere averij op, wat de parcoursverantwoordelijke deed besluiten om de doortastende middelen in casu de kettingzaag boven te halen. Naar verluidt wordt op donderdag 5 november de tak geamputeerd; zijn resten zullen tot as herleid worden in een of andere openhaard.
In Nieuwpoort neemt Geert GPS het commando over en leidt hij het peloton langs door ons niet eerder ontginde paden. Het is genieten geblazen, ondanks enkele opdringere Willems-bikers die Trumpiaans van oordeel zijn dat wij illegaal hun grondgebied betreden.
Dit is trouwens niet het enige incident; in Koksijde trakteert een lokale inboorling ons op een scheldtirade waarin we onder andere als coronaverspreiders worden omschreven. De man dreigt tevens om naar de burgemeester te trekken. Een mens komt wat tegen.
Met de strook rond de Oostduinkerkse begraafplaats sluiten we het off-road gedeelte af. De terugweg wordt een tempo-training. In totaal zullen we een kleine 65 km op de teller hebben. Rich krijgt er echter niet genoeg van. In Westende duikt hij opnieuw de duinen in!
Moe, maar voldaan, bereiken we de thuishaven. Nogmaals dank aan Geert voor een prachtige rit. Een bijzondere vermelding voor Noël met zijn uitzonderlijke prestatie. Tijdens de laatste kilometers neemt hij zelfs het kopwerk voor zijn rekening.
Zoals gewoonlijk zorgt Steve Flitser voor de fotoreportage; de clubportrettentrekker heeft deze keer een artistieke bui en kiest voor enkele poëtische impressies!
De weerman kondigt een zonnige zaterdag aan. Tot dan! En hou het veilig.
In deze barre tijden brengt enige sportieve activiteit nog enig soelaas. We prijzen ons gelukkig dat we bij tijd en wijle de koersfiets of mountainbike van stal kunnen halen om een frisse neus te halen.
Terwijl Wim en Denis met de racefiets richting Diksmuide rijden, verzamelen Renaud, Steve Flitser, Rookie Alain, Remi, Kurt, Zorro en uw dienaar Corona-proof aan het Duinenkerkje. Renaud gaat er solo vandoor omdat hij vroeg thuis moet zijn.
Uw dienaar heeft ook noodgedwongen zijn plannen moeten wijzigen en laat de in eerste instantie vooropgestelde lange rit voor wat ze is. Het zal het klassieke parcours tot in Lombardsijde worden.
JP Bakker weet via WhatsApp te melden dat er in Middelkerke een nieuwe lus is aangelegd. Ofwel niet goed aangeduid, ofwel niet goed gekeken; in alle geval, we vinden hem niet.
Even voor het oud Duits kerkhof maakt uw dienaar onzacht kennis met een laaghangende tak. Soms valt het niet mee 1.92 te zijn. Gelukkig allemaal zonder veel erg: zowel tak, helm en hoofd hebben de botsing con brio doorstaan. 2020 lijkt niet echt een topjaar te zijn.
De weersomstandigheden zijn ideaal; de wind blaast dan wel krachtig van uit zuidwestelijke richting, veel last hebben we er niet vast.
Tussen de Krokodile en Westende tweede stop. Uw dienaar staat plat vooraan! Waarschijnlijk een leegloper als gevolg van de impact met de tak. Met de technische bijstand geleverd door Zorrootje is het euvel spoedig verholpen. Uiteindelijk hebben we meer last met mijn zakje (met herstellingsmateriaal) opnieuw te bevestigen. Steve Flitser geeft ook de raad om, gezien al de pech onderweg, vanavond niet te pronostikeren. De uitkomst geeft hem gelijk, want uw dienaar zette de Kakkers als winnaar in het duel tegen de Boeren.
Al dit oponthoud is niet bevorderlijk voor het tempo; deze rit heeft veel weg van een intervaltraining.
In Lombardsijde scheiden onze wegen. Steve Flitser, Kurt, Zorro en Remi gaan verder richting Oostduinkerke; Rookie Alain en uw dienaar vatten de terugweg aan.
De herfstvakantie zorgt er voor dat de MTB-route druk bereden wordt door zowel doorwinterde fietsers als toevallige toeristen. Niet altijd evident en soms ronduit gevaarlijk.
We bereiken evenwel zonder kleerscheuren de thuisbasis, maar niet vooraleer we fors in de remmen moeten voor een automobilist die in Engeland denkt te rijden. En juist op tijd, want het begint fors te druppelen als uw dienaar de garagedeur opent. Het moedige viertal zal het naar alle waarschijnlijkheid niet droog hebben kunnen houden.
Tot slot wensen we Postman Dan een gelukkige verjaardag. Onze materiaalman heeft deze week een heelkundige ingreep moeten ondergaan maar stelt het, naar de omstandigheden, opperbest. Doorbijten is de boodschap!
Met een weekje vertraging heeft de winterwerking zich enigszins moeizaam op gang getrokken. De begrijpelijke verstrenging van de coronamaatregelen hebben tot gevolg dat we het voor een maand zonder winterlokaal moeten stellen, wat bijzonder jammer is.
Op vrijdag wordt er druk geWhatsappt over wie waar en wanneer zal rijden. Deze topografische vragen hebben als resultaat dat er om halftwee negen Placoras aan het Duinenkerkje paraat staan voor een duinenrit en dat er vier ploegmakkers volharden met de koersfiets. Zij spreken af ten huize Wimco.
De Duinenpiepers zullen zich uiteindelijk opsplitsen in drie groepen. De zware motoren (Renaud, Pilot Pascal en Rich) gaan er full speed vandoor. Het overblijvende zestal (Noël, Kurt, Remi, Rookie Alain, Zorro en uw dienaar) rijden gezamenlijk tot in Lombardsijde. Daar volgt een nieuwe opsplitsing: Kurt, Remi en Noël keren huiswaarts, het overige drietal besluit om nog een lusje extra te rijden.
De term lusje mag hier gerust als een onderschatting omschreven worden. Uw dienaar meent de route die hij ooit met Geert GPS gereden heeft te herinneren. Met Rookie Alain en Zorro in zijn zog gaat het nu door het Nieuwpoortse natuurreservaat (waar even haltgehouden wordt voor een fotoshoot bij de zeehonden) om dan verder te trekken richting Oostduinkerke.
Op de terugweg, met de wind in het voordeel, gaat het bijzonder vlot. Niettemin beginnen op het eind de kilometers door te wegen. De chocopot gaat langzaam maar zeker open.
Toch zijn Rookie Alain en Zorro in de Duinenweg lucide genoeg om een verloren portefeuille te spotten. Het kleinood wordt gerecupereerd en blijkt dat er toch een belangrijke som cash plus bankkaarten en identiteitskaart in steken. Uw dienaar krijgt, in hoofde van zijn functie als voorzitter, de opdracht om de brieventas tot bij de gerechtelijke instanties te brengen.
De tank is zo goed als leeg, maar die extra kilometers kunnen er nog wel bij. Leuk om melden is dat hij later op de avond door de eigenaar werd opgebeld om in naam van de ploeg zijn dankbetuigingen in ontvangst te nemen.
Bij gebrek aan een après staat de smartphone roodgloeiend met de talrijke meldingen over het wedervaren van de ploegmakkers. Pilot Pascal en Renaud steken hun bewondering voor de stuurmanskunsten van Rich niet onder stoelen of banken. Onze pre-gepensioneerde heeft indruk gemaakt.
Ook de wegrenners hebben er een aangename rit opzitten, zo weet Wimco te melden.
Met een weekje vertraging heeft de winterwerking zich enigszins moeizaam op gang getrokken. De begrijpelijke verstrenging van de coronamaatregelen hebben tot gevolg dat we het voor een maand zonder winterlokaal moeten stellen, wat bijzonder jammer is.
Op vrijdag wordt er druk geWhatsappt over wie waar en wanneer zal rijden. Deze topografische vragen hebben als resultaat dat er om halftwee negen Placoras aan het Duinenkerkje paraat staan voor een duinenrit en dat er vier ploegmakkers volharden met de koersfiets. Zij spreken af ten huize Wimco.
De Duinenpiepers zullen zich uiteindelijk opsplitsen in drie groepen. De zware motoren (Renaud, Pilot Pascal en Rich) gaan er full speed vandoor. Het overblijvende zestal (Noël, Kurt, Remi, Rookie Alain, Zorro en uw dienaar) rijden gezamenlijk tot in Lombardsijde. Daar volgt een nieuwe opsplitsing: Kurt, Remi en Noël keren huiswaarts, het overige drietal besluit om nog een lusje extra te rijden.
De term lusje mag hier gerust als een onderschatting omschreven worden. Uw dienaar meent de route die hij ooit met Geert GPS gereden heeft te herinneren. Met Rookie Alain en Zorro in zijn zog gaat het nu door het Nieuwpoortse natuurreservaat (waar even haltgehouden wordt voor een fotoshoot bij de zeehonden) om dan verder te trekken richting Oostduinkerke.
Op de terugweg, met de wind in het voordeel, gaat het bijzonder vlot. Niettemin beginnen op het eind de kilometers door te wegen. De chocopot gaat langzaam maar zeker open.
Toch zijn Rookie Alain en Zorro in de Duinenweg lucide genoeg om een verloren portefeuille te spotten. Het kleinood wordt gerecupereerd en blijkt dat er toch een belangrijke som cash plus bankkaarten en identiteitskaart in steken. Uw dienaar krijgt, in hoofde van zijn functie als voorzitter, de opdracht om de brieventas tot bij de gerechtelijke instanties te brengen.
De tank is zo goed als leeg, maar die extra kilometers kunnen er nog wel bij. Leuk om melden is dat hij later op de avond door de eigenaar werd opgebeld om in naam van de ploeg zijn dankbetuigingen in ontvangst te nemen.
Bij gebrek aan een après staat de smartphone roodgloeiend met de talrijke meldingen over het wedervaren van de ploegmakkers. Pilot Pascal en Renaud steken hun bewondering voor de stuurmanskunsten van Rich niet onder stoelen of banken. Onze pre-gepensioneerde heeft indruk gemaakt.
Ook de wegrenners hebben er een aangename rit opzitten, zo weet Wimco te melden.
Zes jaar geleden ontviel ons veel te vroeg ploegmaat Georges. Nog altijd missen we hem en is het niet meer dan normaal dat we Georges jaarlijks herdenken op de Georges Lammertyn Memorial.
Een bijzondere rit: we rijden aan wandeltempo en maken van de gelegenheid gebruik om herinneringen aan Georges boven te halen: zijn gedrevenheid, de manier waarop hij tijdens de woensdagritten zijn eindspurt voorbereidde en natuurlijk zijn heroïsche klim op de Mont Ventoux waar hij er in slaagde om de tijd stil te laten staan.
Dertien Placoras én de PDF rijden de klassieke woensdagrit. Omwille van corona hebben we de groep klein gehouden; gastrijders werden daarom niet uitgenodigd. We rekenen op begrip voor deze beslissing. Postman Dan rijdt, ook al omwille van corona, een solorit.
Bij deze de aangename melding dat het met onze materiaalmeester de goede kant uitgaat! Niettemin is hij risicopatiënt en daarom veiligheid voor alles.
Met een gemiddelde snelheid rond de 25 per uur kan er heel wat gekeuveld worden. Het weer valt tijdens de aanvangskilomoters best mee zodat er ook eens van de omgeving kan genoten worden.
Bij afwezigheid van Steve Flitser neemt Rich, die ook als baankapitein fungeert, de taak van fotograaf op zich.
Weinig incidenten onderweg, tenzij de pisstop van Wimco moet vermeld worden. Het noopt de Remcofan #1 tot een korte maar hevige inhaalrace.
Op de terugweg krijgen we even voorbij Rattevallebrug met een miezerige regenvlaag af te rekenen. Het tempo wordt iets omhoog getrokken om zo vlug mogelijk in het winterlokaal te bereiken.
Vooraleer we ons aan de verjaardagtraktatie van Renaud kunnen wijden wordt er nog een groepsfoto genomen. Het zal immers weer voor eventjes zijn dat we elkaar allemaal samen kunnen ontmoeten.
De Monroe-waard kent net als Samir zijn wereld en vergast ons op enkele smakelijke tapas.
Vanaf volgende week gaat het winterseizoen dan officieel van start. De koersfiets gaat eventjes op stal sommige ploegmaten kunnen misschien van de gelegenheid gebruik maken om hun ros een poetsbeurt te geven en de mtb wordt uit zijn zomerslaap gehaald.
Hopelijk kunnen we in december een Oostentrijker nuttigen na een winterse duinenrit. Hou het veilig, hou je aan de regels en tot gauw.
Het plan was om zaterdag de George Lammertyn Memorial te rijden. Helaas, een wel bijzonder strakke wind en bijwijlen stevige stortbuien deden ons afzien van het plan. Maar uitgesteld is niet verloren, de rit wordt verplaatst naar volgend weekend.
Maar toch ideaal MTB-weer, hoor ik u stellen. U hebt gelijk, beste lezer, ware het niet dat uw dienaar dan nog eens af te reken heeft met mechanische pech. Wanneer hij s morgens zijn fiets inspecteert stelt hij vast dat hij achteraan plat staat. Twee pogingen om dit euvel te verhelpen halen niets uit; blijkbaar is er meer aan de hand en zal de kundige hulp van een fietsenmaker moeten worden ingeroepen.
Via WhatsApp vernemen we dat enkel Kurt en Rich de duinen zijn ingetrokken. Rich krijgt in het winterlokaal Monroe nog gezelschap van Christ. Bij het huiswaarts keren volgt de ontnuchtering: Rich staat vooraan plat! We hebben de voorbije weken te veel geboft dat we geen bandbreuk leden!
In de marge kunnen we nog melden dat enkele Placoras op zondag aanwezig waren op Gent-Wevelgem, de ene al actiever dan de andere. Remi en Steve Flitser lieten zich verwennen in de VIP-tent, Rich en Geert G. maakten zich op moto nuttig als seingever. Winnaar van de dag is ongetwijfeld Wimco die zijn collectie wielermemorabilia met enkele leuke items uitgebreid zag!
Het plan was een goed plan: we starten om halfzes, rijden het vertrouwde parcours en vieren bij aankomst het einde van het zomerseizoen met een lekkere spaghetti.
Helaas, waarde lezer, de weergoden beslisten er anders over. Het was deze keer niet Aolus maar zijn brother in arms Pluvius die roet in het eten kwam gooien.
Wanneer uw dienaar rond halfvijf voor de vorm nog even de buienradar raadpleegt merkt hij tot zijn ontsteltenis dat er regenwolken aan de einder opdoemen. Na enig geWhatsApp wordt besloten om toch te vertrekken. In de marge hiervan leren we dat Remi al twee uur voor vertrek in tenue klaar zit.
Aangekomen op de Bel & Bo-parking moet er na enkele minuten al worden geschuild voor een stevige bui. Tot overmaat van ramp moet Wimco vaststellen dat hij achteraan plat staat.
Het is duidelijk dat er in deze omstandigheden niet zal kunnen gereden worden. Het lijkt ons echter ook iets te vroeg om nu al het lokaal op te zoeken; dus rijdt iedereen naar huis om zich om te kleden.
Om 19u30 is iedereen present voor de aangekondigde spaghetti. We kijken terug op een buitengewoon seizoen gekleurd door, ik hoef het u niet zeggen, Covid-19. Daguitstappen konden, op één uitzondering na, niet gereden worden, terrasjes waren soms moeilijk te vinden.
Niettemin is er vanaf 20 mei flink gereden. We kunnen dan ook de top drie bekendmaken: Leo staat op drie met 30 ritten, Geert GPS op twee met 32 ritten. Denis heeft zich tot kampioen gekroond met 33 eenheden. Proficiat aan de laureaat!
Het hoeft geen betoog dat na de bekendmaking van de rangschikking de fiere winnaar het gezelschap trakteerde op een tournée générale. Nog een leuk weetje: wanneer de ritten van de Corona-cup in rekening worden genomen is het bandenmagnaat Geert Pirelli die met 57 (!) eenheden de meeste ritten op zijn conto heeft staan.
Langs deze weg nog een woord van dank voor waard Samir die ons een hele zomer lang in soms moeilijke omstandigheden van drank en spijs heeft voorzien.
Vanaf zaterdag start dan de winterwerking. Zo lang het weer het toelaat wordt er nog met de koersfiets gereden; de mtb zal waarschijnlijk begin november van stal worden gehaald.
De weersverwachting belooft niet veel goeds voor het komende weekend. Afwachten, dus
Omwille van het vroege aanvangsuur van de match Wereldploegsje OHL en de daaraan gekoppelde Coronamaatregelen wordt het vertrek van de zaterdagrit vervroegd naar 9u00.
Zeven Placoras zijn op tijd uit hun bed gerold voor een matinale rit door de polders. Aolus blaast van uit het noordoosten, dus gaat de rit richting Brugge. Om Geert GPS terwille te zijn vermijden we zoveel mogelijk vaarten of kanalen. Dus rijden we via Bekegem en Snellegem naar Jabbeke om daar een stukje van de Oude Sarah te volgen tot Varsenaere.
We kruisen het kanaal en rijden richting Sint-Pieters waar we dan aan de terugweg beginnen. Tot dan toe was het bijwijlen flink trappen met wind op kop. Nu is Aolus onze bondgenoot en blaast hij ons terug naar huis.
Geen vermeldenswaardige incidenten, tenzij de pisstop hiervoor in aanmerking komt. In de Schorre is het nog even uitkijken voor loslopende honden en linksrijdende zondagsfietsers op zaterdag. Het vervolg is voorspelbaar: Leo legt zich plat voor de eindspurt en geeft iedereen het nakijken.
Steve Flitser moest verstek geven, dus jammer genoeg geen
beeldmateriaal.
In het lokaal komen nog de PDF, Sexy Lexy en Christ aangewaaid. Veel tijd om te hydrateren heeft uw dienaar niet: KVO wenkt.
Met het seizoeneinde in zicht is het misschien interessant om een tussenstand van het klassement mee te geven. Momenteel staat Denis op kop; hij heeft één eenheid meer dan Geert GPS. Op de derde plaats is er een ex aequo tussen Leo en uw dienaar. Wie van deze vier moet in de geldbeugel tasten als kampioen seizoen 2020? Op 30 september kennen we het resultaat.
In weerwil wat de mooie nazomer zou laten vermoeden staan er om 18u00 slechts vijf Placoras paraat voor de woensdagrit. Vakantie, werk of gewoonweg geen zin zijn de boosdoeners. De koninginnenrit in de Tour op de Côte à lOs (aka Côte de la Loze) kan er ook voor iets tussen zitten.
Geert Pirelli, Leo, Rich, Steve Flitser en uw dienaar zijn de vijf moedigen die de strijd met Aolus zullen aangaan. Want ja, waarde lezer, de Koning der Winden is nadrukkelijk van de partij. Hij blaast van uit noordoostelijke richting wat betekent dat we op de heentocht volle wind mee hebben.
Het is verleidelijk om met de bries in de rug de snelheidsmeter de hoogte in te jagen. We zoeven langs de vaart met de ketting helemaal rechts op derailleur. Niet echt wijs, evenwel, want we verbruiken krachten die we op de terugweg nodig zullen hebben.
Even voor Tervaete-brug rijdt Rich plat. Na maanden zonder bandenproblemen te hebben rondgereden twee platte banden op twee dagen tijds! Gisteren reed uw dienaar namelijk ook lek tijdens een ritje met de Vets.
De herstelling neemt slechts een achttal minuten in beslag en kunnen we onze weg verderzetten. Op de Schoreweg pikken we Denis op. Onze ploegmakker zat vast in de file zodat hij niet op tijd aan het vertrek kon raken.
Het is nu bijwijlen echt harken met de wind in het nadeel. Nu ligt de ketting helemaal links! Het belet Leo niet om er fors tegen aan te gaan, in die mate zelfs dat Geert Pirelli kramp krijgt en Steve Flitser tussen Wilskerke en Leffinge de rol moet lossen.
De eindspurt is millimeterwerk tussen Leo, Denis, uw dienaar en Flitser. De laatstgenoemde in dit rijtje trekt aan het langste eind.
De beperkte opkomst betekent niet dat er in het lokaal niet uitvoerig wordt nagekaart. Het is iets na tienen wanneer uw dienaar huiswaarts rijdt.
Belangrijk: volgende zaterdag rijden we s morgens omdat in de namiddag ons Wereldploegsje de wei in moet tegen OHL. Vertrek om 9u voor een rit van om en bij de 70 km.
Zoals de trouwe lezer dezer pagina al weet is het vertrek van de zaterdagrit vervroegd naar 13u00. Tussen twaalf en één eet iedereen. weet Christ te zeggen, en daarom vertrekken we niet vroeger.
Aolus is ook nadrukkelijk van de partij. Hij blaast van uit westelijke richting, wat ons doet besluiten om via de Duinenweg richting De Panne en Adinkerke te rijden. Met tien Placoras trekken we er op uit en we doen dit aan een gematigd tempo want er zijn heel wat gelegenheidsfietsers op de baan. Steve Flitser kan er niet bij zijn, wat het ontbreken van fotomateriaal verklaart. U zult het dus met deze beschrijving moeten doen, waarde lezer.
Zoals afgesproken wordt er onderweg niet gestopt, want we willen ons Wereldploegsje live aan het werk zien tegen de Kakkers. In De Panne vergeet Rich even rechtsaf te slaan waardoor hij pardoes in de duinen terecht komt.
Vanaf Adinkerke krijgen we de wind in de zeilen en is het heerlijk cruisen aan 35 per uur. Tussen Oostduinkerke en Nieuwpoort zorgt Leo voor de traditionele tempoversnelling (52 per uur!). Onze nestor heeft zelfs nog reserve in de tank maar mist een tandje of twee om dit in wattage om te zetten.
Gezien het drukke fietsverkeer besluiten we de ovezijde van de vaart te nemen richting Leffinge. Pilot Pascal en Wimco nemen het commando over. Tussen Nieuwpoort en Leffinge zakt de snelheidsmeter niet meer onder de 37 per uur. Iedereen kan zonder probleem volgen, topvorm!
Om twintig voor vier komen we aan bij het lokaal, ruim op tijd om ons voor te bereiden op de confrontatie tussen KVO en KVM. Ondertussen kunnen we al eens piepen naar de Tour.
Het is onmogelijk de ontlading te beschrijven, beste lezer, wanneer onze Schotse aanwinst Hendry in minuut 94 de winning goal binnenkopt. Iedereen klampt zich vast aan de rugleuning van zijn stoel, want de coronamaatregelen verbieden vreugde- en andere dansen.
Toch komt Ria verschrikt van achter de hoek kijken wanneer een vreugdekreet door de gelagzaal weerklinkt. Blijkbaar hebben enkele gasten zich verslikt in hun garnaalkroket, waarvoor onze welgemeende verontschuldigingen.
Weerman Frank voorspelt voor de komende week nog zomerse temperaturen. De woensdagrit ziet er dan ook veelbelovend uit. Zaterdag wordt er hoe dan ook s morgens gereden (vertrek om 9u00) omdat KVO om 16u15 al OHL partij moet geven. Hou het veilig!
Zorro is jarig, waarde lezer. Niet de gemaskerde Californische Robin Hood die wij allemaal kennen van uit onze jeugdjaren, maar zijn Portugese lookalike die al sinds jaar en dag deel uit maakt van onze wielerclub.
Met een traktatie in het verschiet staan tien Placoras aan de start van de woensdagrit. Toch enkele opmerkelijke afwezigen: zowel Geert GPS als Leo sturen hun kat wat de strijd voor het kampioenschap alleen maar spannender maakt. Anderzijds verwelkomen we Geert Pirelli terug van zijn welverdiende vakantie.
Aolus blaast uit noordwestelijke hoek, wat betekent dat we op de terugweg de wind van achteren krijgen. Er wordt netjes rondgedraaid, de snelheidsmeter wijst 32 aan.
Langs de IJzer verplichten wegenwerken ons om het traditionele parcours te verlaten. We nemen een eerdere afslag naar Stuivekenskerke waardoor de rit noodgedwongen met drie kilometer wordt ingekort.
Niemand komt in de problemen, ook niet als het tempo enigszins wordt opgetrokken. Geert Pirelli toont op de brug dat zijn vakantiestage een positieve invloed heeft gehad op zijn fysieke paraatheid.
Pilot Pascal kroont zich tot protagonist tijdens het laatste deel van de rit. Hij loodst ons met veel aplomb door Middelkerke, Wilskerke en Leffinge om dan ook nog de lead-out voor de spurt op zich te nemen.
De eindversnelling wordt een spannende bedoeming tussen Denis, Geert Pirelli, Rich, Remi en uw dienaar. Uiteindelijk is het de bandenmagnaat die aan het langste eind trekt. Uw dienaar en Denis vervolledigen het podium. Kan het toeval zijn dat de fietsen van zowel Geert als uw dienaar voorzien zijn van hetzelfde bandenmerk?
In het lokaal de traditionele gezelligheid. Eerst is er de traktatie van de jarige Zorro die we ons laten smaken. Christ komt er ook bij, wat de pret alleen maar verhoogt. Gespreksonderwerpen zijn onder andere de Rode Duivels, de Tour en de coronacrisis. Er wordt, in overleg met waard Samir, besloten om de zaterdagrit om 13u te laten starten. We rijden zon 70 km zonder stop onderweg zodat we mooi op tijd zijn om in het lokaal getuige te zijn van de eerste overwinning van het Weireldploegsje.
Het begint lichtjes te druppelen wanneer uw dienaar huiswaarts rijdt
Waar te beginnen, waarde lezer? Vooreerst excuses voor het late verslag. Omwille van laptopperikelen was uw dienaar niet in staat om u vroeger in te lichten over wat er zich vorige zaterdag in het tofste clubje (dixit Remco) heeft afgespeeld.
De weersomstandigheden zijn ideaal voor een langere rit. In de loop van de ochtend worden er tal van voorstellen gepost op WhatsApp. Uiteindelijk kiezen we voor Geert Gs voorstel: we rijden naar de geboorteplaats van de Keizer van Oostende, te weten Stavele. Afstand om en bij 90 km.
Voor vertrekken moet Rich nog even dringend de darmen ontlasten. In zijn haast legt hij zijn helm op de vensterbank van het lokaal, waarna hij naar het kleinste kamertje spurt. Een windvlaag zwiept het kleinood op straat waar een voorbijrijdende auto het tot een pannenkoek herleidt. Enkele minuten later zien zijn ploegmakkers tot grote hilariteit Rich beteuterd de restanten van wat eens een aerodynamisch voorwerp was in ogenschouw nemen.
Gelukkig woont Steve Flitser om de hoek en kan hij Rich zijn reservehelm lenen. Is het een klein model, of heeft Rich een groot hoofd? In alle geval, het zicht is eerder komisch.
We kunnen eindelijk onderweg. Geert G. leidt ons via Slijpe naar de IJzer. Lange Lis, Booitshoeke, een stukje Strada Bianche, Steenkerke, en dan eindelijk Het Hof van Commerce. De wind zit niet echt tegen, maar ook niet echt mee. Er moet verstandig in waaiers gereden worden.
De Blonde Augustijn is een voltreffer. Leo heeft een fringale en bestelt een boerestuute mé gekapt. Het gemis van twee tanden belet hem niet om deze delicatesse met smaak naar binnen te werken.
De terugweg, dan. Ondanks de vraag om de kortste weg te kiezen, blijft Geert G. halstarrig bij zijn oorspronkelijk plan. De weg voert ons via West- en Oost-Vleteren naar Renige, Woumen, Diksmuide, Keiem uiteindeiljk naar Oostende.
Uw dienaar heeft bijwijlen moeite om de trekkers in toom te houden. De vraag om de snelheidsmeter onder de 32 te houden krijgt moeilijk gehoor, wat begrijpelijk is als u weet dat geen van hen over een kilometriek blijkt te beschikken!
De vooropgestelde 90 kilometer zijn er uiteindelijk 110 geworden. Het is halfzeven wanneer we het lokaal bereiken. Uw dienaar kan niet blijven voor de nabespreking wegens babysitverplichtingen.
Nog nagenietend van de sublieme overwinning van Wout Van Aert staan we met zn tienen aan de start van de woensdagrit. Enkele ploegmakkers moeten verstek geven omwille van werk of vakantie. In Leffinge komt Geert G. nog de rangen versterken.
Het is zo goed als windstil, de temperatuur ideaal, de perfecte omstandigheden om er een pittig ritje van te maken. En zo geschiede. Kurt, Steve, Denis en hij die niet meer vernoemd hoeft te worden leggen er van bij de start stevig de pees op.
De snelheidsmeter flirt voortdurend met de 35 per uur. Toch iets te fel voor sommigen onder ons. Het peloton wordt enigszins gereorganiseerd waarna de tocht kan worden verdergezet.
Langs de IJzer moeten we plots hard in de remmen wanneer een voorbijrazende auto ons bruusk de pas afsnijdt. Een ongeval kan maar nipt vermeden worden.
We blijven een hoog tempo aanhouden. Het tweede deel van het peloton draait een molentje zodat iedereen meekan. Hoewel, even voor Slijpe houdt Noël het voor bekeken. Misschien de gevolgen van de inspanningen die hij de dag voordien heeft geleverd tijdens het uitstapje met de Vets? Wie zal het zeggen Op is op, meent Noël.
Vreemd genoeg heeft het vertrek van Noël tot gevolg dat het tempo aanzienlijk zakt. De spurt over de brug blijft zelfs achterwege. Onze kopmannen moeten toch eens nadenken over deze manier van handelen.
Zoals de traditie het wil wordt er tussen Wilskerke en Leffinge nog eens flink doorgetrokken, waarna de eindspurt volgt. Rich en Kurt zorgen voor de lead-out en het is zowaar uw dienaar die als eerste zijn voorwiel over de eindstreep gooit.
In het lokaal vinden we nog een plaatsje op het terras. Een frisse pint en een bakje frietjes doen ons op krachten komen. We maken plannen voor volgende zaterdag maar komen er niet echt uit. Blijkt onder andere dat De Bolzak definitief gesloten is. De windrichting zal allesbepalend zijn.
