Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
30-03-2017
De eerste woensdagrit
Ondanks de stevige bries uit het zuidwesten is er toch een grote opkomst voor de eerste woensdagrit van het seizoen. De lentekriebels zijn duidelijk voelbaar en iedereen is goed voorbereid dankzij onder andere de Heizeltrip.
Onder leiding van Peter gaan we van start op ons vertrouwd parcours, met onmiddellijk al strafpunten voor een drietal dat het rode licht aan de Oostendse Hallen negeert! We doen het aanvankelijk rustig aan langs het kanaal. Eens Rattevallebrug overgestoken gaat het een tandje vlugger.
Langs het Spaarbekken en de IJzer worden er, met de wind van op zij, waaiers getrokken. Johnny wordt er even uitgewaaid, maar kan nadat er gewacht (!) wordt opnieuw aanpikken. Voorbij Stuivekenskerke krijgen we dan wind mee en gaat de snelheidsmeter boven de 35. Iedereen kan mooi mee, dus geen probleem.
Tussen Wilskerke en Leffinge wordt het gaspedaal volledig ingedrukt. Het peloton valt in stukken uiteen; opnieuw moeten er strafpunten worden uitgedeeld aan een drietal onverlaten dat doorrijdt om zo alleen toe te komen!
In het lokaal vieren we Rich zijn verjaardag met een traktatie en boterhammen. Blijkbaar zit de woensdagroutine er bij velen nog niet in, want zij verlaten na de tweede consumptie al het pand! Daar is evenwel nog de harde kern (Remi, Rich, Leo en uw dienaar) die nog enkele 'sluitertjes' nuttigen en er nog ééntje aangeboden krijgen door Linda van den As!
Afspraak zaterdagmiddag om 13u30. Iedereen in correcte kledij (dus geen rode sokken ;-)) voor een rit die, indien het weer het toelaat, richting Picon zal gaan.
Slechts een vijftal Placora-vlaklanders op het appèl voor de alternatieve zaterdagrit. Met uitzondering van jeune-premier JP Bakker, allen 60+ -ers dan nog wel. Het feit dat ondergetekende vanuit Bredene zo ongeveer naar de startplaats vloog fnuikt alle hoop op een voorjaarspicon op een terrasje aan 'de schreve'. Onze vriend Aeolus was evenwel omnipresent en in volle ornaat met een 5-6 uit het N-O! Renaud VdW stelt voor om richting Zedelgem via Brugge tot in Damme te rijden, eigenlijk maakte het weinig uit, beuken en "skarten" zijn onvermijdelijk. Snel wordt duidelijk dat Dan en stormwind nooit een twee-eenheid zullen worden, langs de Zeeweg ziet hij het even niet meer zitten en verkiest zijn weg alleen verder te zetten. Het 'samen uit, samen thuis' indachtig, nemen wij onze chef-depanneur op sleeptouw aan 'een tandje minder'. De passage door Brugge verloopt vlekkeloos, geen opgehaalde bruggen of Moerkerkesteenwegen dit keer. Langs het jaagpad rijden we richting Damme tot aan de Siphon waar de wind zo mogelijk nog ongenadiger tewerk gaat. De ondertussen meer dan wenselijk tussenstop zou het verdere verloop van deze rit bepalen. Een eerste voorstel om in Damme een terrasje op te zoeken wordt door Renaud afgewimpeld, hij kent aan de brug in Dudzele immers een beter en vooral prijsvriendelijker etablissement. Geen probleem maar als Ronny het op de heupen krijgt en in Dudzele-dorp de remmen dichtknijpt aan een zonovergoten terras blijkt dat tot overmaat van ramp nog vol te zitten ook. Dan maar naar Renauds brug die amper 1km verderop ligt. Toen wijlen onze vriend Georges ons clubje hier enkele jaren geleden introduceerde, huppelde hier nog een blonde freule rond, dit wicht blijkt nu vervangen door een drankautomaat en het glas moet je maar improviseren. Dit is allerminst naar onze butlers zin die zich, heel terecht, liever neervleit op het terras van de abdij Ter Doest, vlak in de buurt. Ook dit voorstel stuit op verzet en er wordt geopteerd voor het cafeetje in de schaduw van de platte toren van het pittoreske Lissewege. Bij het binnenrijden van het witgekalkte polderdorp doen vibrerende bastonen ons vermoeden dat het daar ook niet zo vredig aan toeging. We belanden zowaar midden in een carnavalstoet en moeten ons door een meute bezopen zotskappen een weg banen richting... ja richting wat? Met toen al 65 op de teller, een kurkdroge keel en nog 25km voor de boeg de Uitkerkse polders dan maar in, waar de wind lang niet altijd in het voordeel blaast en Dans kaarsje langzaam uitdooft. Wij zijn trouwens alle vijf blij als we aan de Driftweg in Wenduine aanknopen met het fietspad en ervaren dat er ook zoiets als rugwind bestaat. Met Ronny maak is nog een tussenstop in de Hippo12 terwijl Bakker, Renaud en Dan 'de boek' gaan invullen bij Samir. 90km!, en welke?
Het gebruik van sociale media heeft tot doel om communicatie te verbeteren; daar zou de ontwikkeling van de smartphone met sms, Facebook en WhatsApp moeten hebben toe bijgedragen. Laat ons stellen dat niet iedereen deze applicaties op dezelfde manier gebruikt, met soms wel wat verwarring tot gevolg. Een simpel telefoontje kan trouwens ook heel efficiënt zijn.
Deze inleiding om de verwarring in de dagen voorafgaande aan de trip naar Liedekerke en omstreken te illustreren. Het komt er op neer dat uw dienaar niet echt wist wie er nu mee zou gaan en wie niet, en op welke manier dit zou gebeuren. Maar eind goed, al goed: Remi, Geert Pirelli, Paulino en Wim staan samen met schrijver dezes om 8u aan de Bel & Bo om richting Pajottenland te rijden. Wim zijn camionette bewijst haar functionaliteit als uitstekend vervoermiddel voor de fietsen.
Aangekomen in Liedekerke versterken Danny G. en John B. de rangen, niet nadat Remi, of was het nu Geert, de camionette uit het slijk heeft moeten duwen.
Na inschrijving vertrekken we met de wind in het voordeel. Het parcours is glooiend en maken kennis met de groene rand rond Brussel. Wanneer we de taalgrens overschrijden loopt het even verkeerd: we missen een pijl en moeten dus na enkele kilometers in de verkeerde richting te hebben gereden rechtsomkeer maken.
Het valt op dat de wegen in het Waalse landsgedeelte er beduidend vuiler en slechter bij liggen. Gelukkig hebben we niet met lekke banden af te rekenen.
Na 50 kilometer is er een bevoorrading: we slaan de nodige suikers en kookhydraten op want het is nu vooral wind op. We troosten ons met de gedachte dat het maar 30 kilometer meer is. Wat we echter niet weten is dat nu pas de serieuze hellingen op het programma staan. Er zitten een paar echte kuitenbijters tussen die Remi in een kramp zullen slaan.
Na drie en een halve uur rijden bereiken we de aankomst. We worden beloond met Affligem van 't Vat! De Eastender-vrienden komen ook langs en we zien enkele Douchy's passeren.
In het lokaal wachten we nog even op onze ploegmakkers die de lokale rit hebben gereden. We moeten elkaar dan net hebben gemist, want bij mijn thuiskomst ontvang ik van JP Bakker het bericht dat ze met z'n vijven 90 km op de teller hebben.
Ter afsluiting niet vergeten dat er volgende woensdag gereden wordt. Afspraak om 18u00 op de plaats van gewoonte.
Dure eden zweren, het is niet zonder gevaar. Toen we drie geleden op een onbewaakt moment afspraken om, indien KVO de bekerfinale zou spelen, met de fiets naar de Heizel te rijden dacht niemand dat dit ooit het geval zou zijn. Edoch, dankzij een miraculeuze penalty save van William Dutoit in Genk werden we verplicht om ons woord te houden.
Afgelopen week voelden we ons een beetje B.V.: artikels in alle nationale en lokale kranten (met foto's op Facebook), vermeldingen op radio en televisie, de media-aandacht kende geen grenzen. Er was dus geen terugkeer mogelijk.
Vrijdag in de vroege ochtend rond 6u. Gierende wind, slagregen, dit ziet er niet goed uit. Om 8u verschijnen de eerste WhatsApp-berichten waarin de twijfels sluipen. Wat doen we? Rond kwart voor negen houdt het op met regenen: all systems are go! We staan met negen aan de start, Remi en Postman Dan komen ons uitwuiven. Ook de volgcamionette met sportbestuurder Brecht is van de partij, niks kan ons nu nog tegenhouden.
Paul heeft de kortste route in zijn GPS gestopt. We vertrouwen er op dat dit apparaat zijn woord zal houden. En nog goed nieuws: Koning Aolus blijkt een KVO-supporter te zijn, want hij zal ons gedurende de hele weg een duwtje in de rug geven.
Toch blijven we niet van tegenslag gespaard. We zijn nog maar aan de vaart of Richard rijdt plat. De bandenwissel verloopt vlot, maar niet rimpelloos. Er blijkt een slag in het wiel te zijn geslopen, en het zal tot in Wieze duren vooraleer de oorzaak echt gevonden wordt. Tot dan rijdt Rich met een schuddergat.
Maar goed, we zijn nu definitief onderweg. De GPS leidt ons over Oudenburg, Westkerke naar Jabbeke en zo naar Brugge. Via de Smedenpoort rijden we richting station en zo bereiken we het kanaal Brugge - Gent. Met een gemiddelde van rond de 30 gaat het vlotjes en kunnen de voorbeschouwingen op de big match gemaakt worden.
In Beernem houden we een korte bevoorradingsstop. Sportbestuurder Brecht is perfect op tijd op de afspraak. Terwijl wij contact leggen met het thuisfront probeert Rich de slag kwijt te raken, helaas zonder goed gevolg. Er resten ons nu nog een 35-tal kilometer tot Gent. Rond halfeen bereiken we de Artevelde-stad. In Maria-Aalter moeten we een omleiding van een drietal kilometer maken en even met de fiets op de schouder een trap op klauteren, maar we nemen dat er allemaal graag bij.
De GPS laat ons eerst de historische binnenstad verkennen. We houden halt aan een fietswinkel, want Rich denkt dat de slag aan de binnenband ligt. Om kwart voor één komen we aan bij Roquette Romaine, een trendy saladbar die door sportbestuurder Brecht gerund wordt. We krijgen een heerlijke spaghetti voorgeschoteld die iedereen naar waarde weet te smaken. Wie ooit in de omgeving van de Dampoort een hapje wil eten, één adres!
Rond twee uur vatten we dan het tweede deel van de rit aan. Er moeten nog een 65 kilometer worden gereden, we zullen dus mooi op tijd zijn. We bevinden ons nu echt op onbekend terrein, maar dankzij GPS-Paul rijden we nooit verkeerd! De GPS houdt zich strak aan de kortste weg, in die mate dat we zelfs een stukje mountainbike-parcours doormoeten!
In Wieze houden we opnieuw even halt. Renaud wil per se een foto voor de bierhallen, Peter plundert de lokale bakker die zijn omzet gevoelig ziet stijgen met de verkoop van rijsttaartjes en franchipannes.
De laatste etappe dan. Die is een stukje uitdagender dan wat we tot nu toe onder de wielen geschoven kregen, want we rijden door het Pajottenland. Tot grote vreugde van Richard kan er geklommen worden. Bovendien is de slag uit zijn wiel eindelijk verdwenen. Bleek dat zijn buitenband de boosdoener was!
Vanuit het westen komen er dreigende wolken aangewaaid. Het zal zaak zijn om het droog te houden. De laatste tien kilometer belooft de GPS dat er nog maar vijf kilometer moeten worden afgelegd. De zilveren bollen van het Atomium komen eindelijk in zicht en rond twintig voor vijf bereiken we de Heizelvlakte, met 137 km op de teller.
Er valt ons een ware heldenontvangst te beurt van de KVO-supporters die op weg zijn naar het fandorp. En wanneer we voet aan de grond zetten, gaan de hemelsluizen open.
Vuistjes alom worden uitgewisseld. Renaud, Paul, JP Bakker, Rich, Thibaut, Patrice, Geert, Peter: het was een waar genoegen!
Ondertussen zijn ook de PDF, Noël, Danny G en Leo gearriveerd. Wat een historische finale zal worden kan beginnen.
De Heizeltrip is nog niet verreden, of er staat al een tweede rit op verplaatsing op het programma. Op 25 maart kan De Ster van het Pajottenland worden gereden. Uw dienaar en Danny G. zijn zeker van de partij voor de 80 km. Nog kandidaten? Graag reageren, kwestie van organisatie.
Eindelijk hebben we een oude bekende terug in ons midden mogen verwelkomen. Neen, waarde lezer, ik heb het niet over de zon, maar wel over Tonio, beter bekend als Zorrootje, die zijn opwachting maakt na een lange afwezigheid. En hij is lang niet de enige die de koersfiets van stal heeft gehaald. Met z'n vijftienen staan we paraat om er een leuke rit van te maken.
Opvallend is de grote diversiteit in kledij: sommigen nog warm ingeduffeld in wintervest, warme collant en dikke muts, anderen tonen al hun blote kuiten!
We besluiten om naar de Fintele te rijden. Aan een rustig tempo gaat het richting Leffinge, waar een lekke band van de bijna jarige Leo voor het eerste oponthoud zorgt. Materiaalmeester Postman Dan kan het euvel binnen de kortste keren herstellen zodat we vlug onze weg kunnen verder zetten.
Met een zijdelingse wind houden we onder leiding van locomotieven Renaud, John B. en Wim een gemiddelde snelheid aan van 30 per uur. Aan Schoorbakkebrug hebben we opnieuw prijs: deze keer is het John die met een leegloper heeft af te rekenen. Postman Dan beleeft dus drukke tijden en verdient zijn pré.
Het is leuk rijden langs de IJzer. Voorbij Diksmuide is de weg van een nieuwe bovenlaag voorzien, wat het rijcomfort er danig op verbeterd heeft. Aan het keerpunt gekomen is de drang voor een tussenstop bij velen groot; we besluiten naar Lo te rijden om daar een korte pauze in te lassen.
Donkere St. Bernardus, blonde en bruine Petrus, het gaat er vlot in. Uw dienaar wordt deze week ook een jaartje ouder en betaalt het gelach. De Willaert-clan heeft ons ondertussen verlaten, want zowel John als Wim hebben afspraken waar ze niet van tussen of onderuit kunnen. Op de terugweg wordt het tempo enigszins opgetrokken, niet in het minst omdat de Placora Bastards is goede doen blijken te zijn. Noël trekt de kop als in zijn gouden dagen: met het hoofd tussen het kader trekt hij het peloton op een lint. Alleen jammer dat hij dan de route niet meer ziet en zich zo een paar keer van afslag vergist!
Het is even na vijven wanneer we het lokaal bereiken; de kilometerteller wijst 90 km aan. Een mooie training ter voorbereiding van de trip naar de Heizel van volgende week. Het is nu Leo die aan de beurt is om als birthday boy de aanwezigen te trakteren. Na het uitspattingen van vorige woensdagavond moeten sommigen nu al vlug huiswaarts keren. Ja, het kan niet alle dagen feest zijn!
De weersvoorspellingen voor deze week zien er goed uit. WhatsApp zal dus druk gesolliciteerd worden!
Op woensdag 8 maart is er om 17u45 een persmoment in het lokaal naar aanleiding van de trip naar de Heizel. Graag zoveel mogelijk Placora's - in tenue - om op de foto te staan. Dus ook zij die niet meerijden!
Heel wat gewhatsapp op zaterdag. Wie rijdt? Zullen we rijden? Existentiële vragen die ook uw dienaar bezig hielden. Uiteindelijk wordt de knoop doorgehakt en zal er gereden worden. Edoch, dit is voor uw dienaar buiten de waard gerekend: platte voorband en dat een kwartier voor het startsein. Onmiddellijk worden berichten naar Rich gestuurd, maar die geeft niet thuis. Wanneer uw dienaar uiteindelijk toch op de startplaats arriveert zijn de vogels al gaan vliegen. En hij mag zich gelukkig prijzen gezien te antediluviale regens die de hele middag naar beneden zullen komen. De Strade Bianche zorgen dan maar voor enig wielervertier.
Ondertussen zijn er toch zes moedigen die het er op wagen. Ze zullen van een natte reis terugkomen.
Maar het kriebelt en dus wordt tijdens de topmacht KVO - Lokeren afgesproken om, indien het weer het toelaat, zondagmorgen een ritje te maken. Wanneer uw dienaar rond kwart voor acht de ogen opent wordt hij tot zijn groot genoegen door het zonnetje verwelkomd. Boterkoeken, pistolets en koffie worden naar binnen gewerkt en om 9u30 is hij er klaar voor. Het wordt toch maar een klein gezelschap: de twee Renauds zullen zijn kompanen zijn. Rich komt nog even goeiedag zeggen vooraleer de koers in Ichtegem te begeleiden.
En dan zijn we vertrokken. Aolus blaast uit volle kracht tegen wanneer we richting Koekelare rijden. We draaien rond zo goed en zo kwaad het gaat. Ondertussen schuiven de eerste wolken voor de zon en dit voorspelt weinig goeds. We laten ons echter niet van ons stuk brengen en beklimmen gezwind de Poggio. Via de Zeeweg rijden we dan richting lokaal. Even voor we aankomen vallen de eerste druppels. Juist op tijd.
Terwijl Gilbertje ons verwent gaan de hemelsluizen nu echt open. Uw dienaar krijgt zo een douche nog voor hij thuis is.
Nog enig nieuws voor de Heizelrijders: we nemen de kortste weg via Gent, waar een tussenstop - en spaghetti - gepland is. Vertrek om 9u30 aan het lokaal. Uw dienaar probeert er ook bij te zijn, maar dit zal van de job afhangen.
Afspraak volgende zaterdag voor een hopelijk droge rit!
