Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
31-07-2010
Zeelandrit
7u30. De wolken pakken dreigend samen in het westen. De buienradar voorspelt weinig goeds: regen tussen 7u55 en 10u. En zo geschiedde.
Ondanks deze dreiging toch 12 Placora's op de afspraak. We schuilen zwijgend in Christ zijn camionette; dit ziet er niet goed uit . Pascal M. ziet het niet meer zitten na de ochtendlijke regenrit van de Opex en keert huiswaarts. Georges verdwijnt om 7u55 om nog onverklaarbare redenen... . We moeten hoe dan ook om 8u00 vertrekken, want om 8u15 hebben we afsrpaak met Pascal D.
Dan maar met tien met de auto naar Breskens. Hoe verder we richting Nederland rijden, hoe meer de regen afneemt. In Breskens druppelt het nog lichtjes, en eens in Vlissingen aangekomen is het - geloof het of niet - helemaal droog. En voor de rest van de dag zal het zo blijven.
De wind blaast fors vanuit het noordwesten, zodat de eerste helft van ons parcours bijzonder vlot verloopt. Richard leidt ons langs bijzonder mooie fietspaden richting waterkering. Waarlijk een imponerend zicht. Iedereen is het er over eens dat die Hollanders hier toch iets bijzonders gepresteerd hebben.
In Zierikzee wordt haltgehouden voor de lunch. Eetcafe Marktzicht vergast ons op overheerlijke mosselen (de foto's volgen...). Wie ooit eens in de buurt is, moet er zeker eens langs. Je krijgt er effectief een emmer mosselen! De weekdieren worden rijkelijk overgoten met Triple Affligem (9.5°), zodat de stemming er nu zeker inzit. Jean Pierre Bakker zorgt dat alle borden gevuld blijven.
En dat is wel nodig, want de terugweg kondigt zich aan: eerste obstakel is de Zeelandbrug: 6 km met de wind boets op de kop. Bij sommigen draaien de mosselen in de maag , maar iedereen houdt dapper vol.. Renaud Viaene is nu zodanig in de groove dat hij de richtinswijzers in de wind slaat. Na enig gebrul en gefluit kan hij ter orde worden geroepen.
Ondertussen heeft Remi te kampen met een 'tette' op zijn achterband. In Domburg wordt een terras gezocht om even te bekomen, maar alles is daar bezet. We rijden door naar West-Kapelle en vinden daar wel een afspanning. Remi lost lichtjes zijn achterband, in de hoop dat hij het zal uithouden tot in Vlissingen..
Helaas, we zijn nog maar goed en wel in de duinbosjes of er weerklinkt een luide knal. Rem's achterband heeft het definitief begeven. Goede raad is duur, want de buitenband (net gekocht in Decathlon, en blijkbaar van brolkwaliteit) is ook geraakt. Een briefje van 5 euro, een stukje plastic, een condoom...? Uiteindelijk wordt het euvel verholpen met een stukje plastic handschoen van leider Steve. Waarom hij dit in zijn materiaaltasje heeft zitten is onduidelijk, en wij verkiezen om hier ook geen nader onderzoek naar te doen.
Remi uit de nood en wij dus verder om de rest van een overgetelijk rit af te werken.
Dank aan Rich voor het initiatief, aan Christ voor het gebruik van zijn camionette en aan alle deelnemers voor een schitterende dag. Hopelijk beklaagt Georges het zich niet al te veel, want misschien kost zijn afwezigheid hem wel een top drie plaats in het eindklassement.
De ideale weeromstandigheden zorgden ervoor dat WTC Placora zo goed als voltallig aan de start verscheen. Enkel Tonio (nog eventjes out met schouderblessure) en Jean Pierre Bakker (vakantie?) en Noël (weerspannige kopserie) waren de vaste waarden die ontbraken op het appèl. Bovendien waren er nog vier gastrijders op de afspraak, die zich overigens netjes aan de afspraken hielden - waarvoor dank. We worden werkelijk populair .
Een kopgroep van vijf bepaalde het tempo. Met een gemiddelde van om en bij de 32 per uur werd het traditionele parcours afgehaspeld. Langs de IJzer ging het nog iets gezwinder en draaiden we rond aan zo'n 35.
Voor een keer waren de weergoden ons gunstig gezind. Voorbij Stuivekenskerke draaide ook Aolus zijn kar, zodat we opnieuw een duwtje in de rug kregen.
De kopgroep was ondertussen van samenstelling veranderd, en dat zou zijn gevolgen hebben. Leider Steve en Porto Paulino (later op de avond werden ze omschreven als Bassie en Adriaan ) namen de groep op sleeptouw en slaagden er in tussen Schore en Sint Pieterskapelle om rechtdoor te rijden in plaats van linksaf te slaan. Hilariteit alom dus , en ook het tempo naar de vaantjes .
De spurt op de brug werd vooraf gegaan door een Schleck - Contador toestand: quasi sur place door de kandidaat winnaars en iedereen die naar iedereen kijkt . Uw dienaar zette zich dan maar op kop en zette de groep af voor de helling. Uiteindelijk was het Guy die het haalde van Sven VDW en Georges.
In Slijpe was het alweer Paulino die voor animo zorgde: plat! Hij gaf er een demonstratie van zijn kunnen in het vervangen van een bandje, voorzien van de nodige commentaren door de omstaanders .
De rest van de terugweg verliep rimpelloos. De spurt aan Spegelaere werd voorbereid door Renaud V en Guy. Een gastrijder bracht uw dienaar in ideale stelling. Na een stevige spurt met leider Steve mocht ik nog eens aan het langste eind trekken, wat enige tijd geleden was .
De après verliep in opperbeste stemming. Remi trakteerde de hele bende voor zijn verjaardag; het was wel met een weekje vertraging, maar dat vonden we helemaal niet erg. Er zijn er die ons geduld nog langer op de proef stellen Een regenvlaag dwong ons ertoe om Andrea langer gezelschap te houden dan voorzien. Ook dit trokken we ons niet al te erg aan...
De definitieve regeling voor volgende zaterdag werd getroffen:
we vertrekken om 8u00 stipt; Geert rijdt met de camionette van Christ, Renaud V, Georges en Richard zorgen voor extra vervoer. Het spreekt vanzelf dat de kosten door alle deelnemers worden gedeeld. Je hoeft geen lunchpakket mee te nemen, aangezien we in Zierikzee ruim de mogelijkheid hebben om ons te bevoorraden. Een rijsttaartje is niettemin altijd lekker voor onderweg.
De voorzitter draagt vrijdag eieren naar de Arme Klaren zodat we van buien gespaard zullen blijven.
Het is er dan toch van gekomen. Hoewel de wind niet ideaal zat, werd er besloten om de Keuneleute te rijden.
Vijftien Placora's en drie gastrijders trokken onder leiding van Daniël richting Koekelare, om dan via Werken en Kortemark Westrozebeke te bereiken. De klimmers onder ons waren best in hun nopjes met onder andere de Poggio en de bultjes rond Houthulst op het programma.
De rit werd gekenmerkt door platte banden: eerst Leo, dan Steve en tenslotte Danny Geril. De diverse gemeente- en stadsbesturen worden bij deze vriendelijk verzocht om eens de bezem uit de kast te halen.
In Westrozebeke wachtte ons een leuk terras (met een vriendelijke gastvrouw - wat niet van de gastheer kon worden gezegd ) waar we ons te goed deden aan blonde Leffe van het vat. Het smaakte dermate dat Leo niet verder wilde vooraleer hij er nog een 'geklutst' had.
De terugweg verliep aan een strak tempo. Vooral Ronny manifesteerde zich aan de kop van de groep. Op een bepaald ogenblik had hij zelfs een kloof van een driehondertal meter geslagen; maar net zoals in de Tour werd hij ingerekend
De après-rit vond ditmaal in café Den As plaats, omwille van BBQ-festiviteiten in het lokaal. Gezien het late aankomstuur (het was al na zessen) haakten enkelen af. De voorzitter had onze plaatsjes vrij gehouden, en Linda zorgde voor een lekker hapje.
Ziehier de finale schikkingen voor de rit naar Zeeland van volgende zaterdag.
Vertrek aan het lokaal om 8u00. Christ stelt zijn camionette ter beschikking - waarvoor heel veel dank - zodat iedereen meekan. Breng, indien mogelijk, een deken mee om je fiets af te schermen.
Er zijn nog enkele vrijwilligers nodig om met de auto te rijden.
Wil iedereen die meegaat hier een reactie plaatsen als bevestiging van deelname. Het zal de organisatie een pak vergemakkelijken.
Ondanks een dreigende drash nationale stonden er toch 12 Placora's om 9u30 klaar om hun Belgisch gevoel kenbaar te maken. Onder hen heel wat 'toeristen' - waaronder uw dienaar - terug uit vakantie.
Na enig overleg werd er besloten om de oude woensdagrit met kleine uitbreiding te rijden. Onder leiding van Georges en Daniël werd er aan een flink tempo van start gegaan. Ook bakker Jean-Pierre deed zijn duit in het zakje.
Alles ging vlot tot even voor Jabbeke, waar uw dienaar door een stuk glas met een platte achterband werd opgezadeld. Vele handen maken licht werk, en binnen de kortste keren konden we verder.
De terugweg ging langs het vernieuwde jaagpad en het kanaal, via Oudenburg naar het lokaal, waar Andrea en de voorzitter ons opwachten. De frisse pint op het terras smaakte overheerlijk.
Volgende zaterdag afspraak om 14u00 voor de Keuneleute.
"Da't lang geleden was..." da we nog een maison geproefd hadden was reden genoeg (ook de windrichting nodigde uit ...) om de tocht naar Bray-Dunes met volle moed aan te vatten. Twaalf Placora's en 1 gastrijder (Glenn junior, die wel centjes had meegekregen van oma voor een chocomelk maar wiens budget ruim onvoldoende bleek voor een T.G. ) brachten het totaal op een onheilspellende 13 man . Via Wilskerke en over Slype werd de strakke wind getrotseerd (4 à 5 BF?) zodat we via Cabourg ons grensoverschrijdend stamcafé met een bezoekje konden vereren. De patron stond ons traditiegetrouw al op te wachten en een paar minuten later werden op de dis al de nodige "maisons" geprepareerd. Bij de eerste werd geklonken op de spoedige terugkeer van de onfortuinlijke Zorro , de tweede was een hommage aan onze secretaris die momenteel met een blinkende schedelpan in zijn cabrio de Italiaanse wegen onveilig maakt. R.M. mompelde nog iets van een derde "for the road" vooraleer we, wind in 't gat, de terugtocht aanvatten maar algauw zou blijken dat , wat hem betreft, "it takes two to tango" iets beter van toepassing zou zijn want aan de eerste verkeerslichten waar halt diende te worden gehouden, plofte hij zowaar zijwaarts tegen het decor. Met vereende krachten (groepsgevoel weet je wel) werd onze piconero terug op zijn paard gehesen en konden we zonder een enkel incident de terugweg afhaspelen. Memé Andrea had een efforke gedaan op culinair gebied en de 33's en witte smaakten als vanouds.
OPGELET : woensdag wordt er, op uitdrukkelijk verzoek van Albert en Paola, gereden om 9u30 !!
Met 13 aan de start van een snikhete zaterdag. Dat moest en zou voor problemen zorgen. Eerst miste Antoine het nieuwe fietspad: is tenslotte maar 5 meter breed. En later liefst 3 lekke banden voor respectievelijk Remi, Noël en Antoine. Voor Remi en Noël de derde maal op rij Met hulp van onze technieker/facteur Daniël en Tone werden de verse banden gelegd. Aan een stevig tempo werd er halt gehouden in de Leute in Oeren. Georges reed eventjes verkeerd en belandde zo bijna in Potje Paté. Na enkele Hellekapelles en Leffes van 't vat, werd de terugtocht aangevat. De wind was ondertussen gedraaid naar het noordwesten zodat we de wind niet echt in 't gat hadden. Door al de lekke banden kwamen we te laat voor de aankomst van de tour, zodat we dan maar op Andrea's terras belandden. Aangezien ikzelf nog moest gaan werken , kan ik niet verder uitwijden over de verdere gesprekken. Er werd in ieder geval afgesproken om gezamenlijk de wereldbekerfinale te volgen in ons lokaal. Geert bleek de "kenner" te zijn want hij mocht de pot naar Leffinge meenemen.
Vijftien Placora's aan de start. De weersomstandigheden zijn ideaal: zuidwestenwind en een temperatuur van om en bij de 22°.
Al vlug even kort oponthoud langs de vaart: Remi moet zijn wiel vastzetten. Het tempo draait tussen de 30 à 32 per uur. Er wordt rustig rondgedraaid, iedereen kan vlot mee. Langs de IJzer gaat het iets vlugger, maar geen problemen.
Op de terugweg wordt op de weg naar Schore de gas even opengedraaid. Christophe, Geert, Tone en uw dienaar maken een molentje en in ware Tour-stijl rijden we met 38 per uur langs Vlaanderens wegen. Vlak voor Schore rijdt Noël plat, zodat we gedwongen moeten halthouden. Daniël repareert het zaakje binnen de kortste keren; we kunnen doorrijden aan een opnieuw normaler tempo.
In de aanloop naar de spurt op de brug worden er complotten gesmeed: uw dienaar en Geert zijn bereid om - tegen grof geld weliswaar - voor Jean-Pierre een gat te laten vallen. De ex-bakker gaat er als een speer vandoor. Even consternatie in het peloton, dat dergelijke move niet had verwacht. In extremis zetten dokter Yves, Christophe en Georges de achtervolging in. Vlak voor de meet wordt JP bijgehaald en komt Georges als eerste boven.
Voorbij Slijpe is het weer van dat: ditmaal rijdt Remi plat. Opnieuw is Daniël repareur van dienst. Tijdens het laatste deel zijn het vooral dokter Yves en Christophe die het kopwerk verrichten.
De eindspurt verloopt enigszins verward vanwege het laten vallen van gaten. Guy is de slimste en haalt het met voorsprong op uw dienaar.
Nog dit: komende twee weken zult u het zonder mijn bijdragen moeten doen vanwege een reisje naar Paulo Bettini. Ciao ragazzi!
31 juli: rit door Zeeland onder leiding van Richard. Vertrek aan het lokaal om 8u. Met de auto naar Breskens, dan oversteek met het veer. Details volgen.
Hieronder het verslag van de zaterdagrit dat Geert opstuurde, met dank. Met het nabije verleden in het achterhoofd liet uw dienaar de regenkelk aan hem voorbijgaan. Er waren er die een andere mening waren toegedaan; de gevolgen laten zich raden.
Ondanks de dreigende berichten van weerman Frank en de weinig goeds voorspellende beelden op de buienradar, toch 12 Placoras en 1 gastrijder aan de start.
Tijdens het voorafgaandelijk overleg vielen al de eerste druppels. Om de regen te vermijden werd besloten om langs de kust te blijven.
De tempo van de druppels verhoogde stelselmatig en eens aan Rattevalle was het echt wel goed aan het regenen.
In Mannekesvere ontstond enige verwarring. Richard, Noel en Antoine vonden het welletjes en deden demitour. De rest besloot onder het motto we zijn toch al nat om door te zetten.
Ondanks de regen verliep de rit in opperbeste stemming. Enkel Pollino was er het hart van in dat zijn nieuw ros weeral gedoopt werd. De schouder van Steve deed nog zeer van zijn spectaculaire val tijdens onze vorig uitgeregende rit. Hij hield daarom voor alle veiligheid steeds een ruime afstand van het peleton.
De rit verliep verder langs de IJzer tot aan de dodengang, terug naar Stuivekenskerke en Booitshoeke. Aan De landman gekomen hield de regen op en bleken de wegen er zelfs droog bij te liggen.
Onder impuls van Renaud Vdw ging het richting Veurne, Wulpen, Oostduinkerke, Nieuwpoort, Rattevalle, Wilskerke, om dan via de afsluiting van Ostend Aiport naar de Torhoutsesteenweg te rijden.
In de voorlaatste bocht van deze tocht ging het echter mis. Tonio schoof weg in een put en landde hard op de rechterschouder. Na eventjes bekomen te zijn, en terwijl Pollino de plaatselijke boerin ging inschatten, kroop hij met een stevige grimas terug op de fiets. Dat het echt wel pijn deed mocht blijken uit het feit dat hij een jonge deerne met ultra-mini rok volledig gemist heeft.
Bij Andrea aangekomen, kon Pollino de toestand van zijn Eddy Merckx niet meer aanzien. Hij stormde het berghok in, haalde de waterslang uit en begon zijn fiets af te spuiten. Dit tot grote consternatie van Andrea, want hij deed dit gewoon binnen. De rest volgde zijn voorbeeld maar deed dit braafjes buiten op het terras.
Daarna volgde een ruime dé-briefing van de rit, terwijl de Duitsers de Argentijnen in een depressie storten, en ook nog de proloog van den Tour gevolgd werd.
De voorzitter en ook Noel kwamen langs. De laatste wist ons te melden dat hijzelf en ook Antoine nog plat gevallen waren tijdens hun terugkeer. Net toen ik besloot terug richting Leffinge te trekken, kreeg Pollino nog een telefoontje van Tonio. Hij had ondertussen al fotos laten nemen van de schouder. Er zou een kleine breuk vastgesteld zijn en er wordt hem 4 weken rust opgelegd. Bij deze alvast veel beterschap toegewenst.
16 leden en 1 gastrijder aan de start en onze secretaris als belangrijkste afwezige. hopelijk verliep de proclomatie goed in Pegasus en kan Jean zaterdag de troepen opnieuw op sleeptouw nemen. Paul en Geert konden moeilijk de reeds geëtaleerde vorm van zondag verbergen en wonnen respectievelijk de bult en de eindsprint. de voorzitter wachtte ons op op het zonovergoten terras en vergaste ons op een interessant verhaal over jeanetten en portugees voetbal .... viva espana klonk het van alle kanten en de eerste ronde werd ingezet plannen werden gesmeed voor een hollandse rit op 31/7 ondergetekende vertrekt zaterdag voor een weekje hoogtestage in de provence verslag vanop de mont ventoux volgt waar ik roland hoop te treffen die al sinds jaar en dag de streek van bédoin onveilig maakt
. Pascal M. ziet het niet meer zitten na de ochtendlijke regenrit van de Opex en keert huiswaarts. Georges verdwijnt om 7u55 om nog onverklaarbare redenen... 
. We moeten hoe dan ook om 8u00 vertrekken, want om 8u15 hebben we afsrpaak met Pascal D. 
, maar iedereen houdt dapper vol.. Renaud Viaene is nu zodanig in de groove dat hij de richtinswijzers in de wind slaat. Na enig gebrul en gefluit kan hij ter orde worden geroepen.
.
) namen de groep op sleeptouw en slaagden er in tussen Schore en Sint Pieterskapelle om rechtdoor te rijden in plaats van linksaf te slaan. Hilariteit alom dus 
, en ook het tempo naar de vaantjes 
.
.
gastrijders trokken onder leiding van Daniël richting Koekelare, om dan via Werken en Kortemark Westrozebeke te bereiken. De klimmers onder ons waren best in hun nopjes met onder andere de Poggio en de bultjes rond Houthulst op het programma.
Met hulp van onze technieker/facteur Daniël en Tone werden de verse banden gelegd. Aan een stevig tempo werd er halt gehouden in de Leute in Oeren. Georges reed eventjes verkeerd en belandde zo bijna in Potje Paté. Na enkele Hellekapelles en Leffes van 't vat, werd de terugtocht aangevat. De wind was ondertussen gedraaid naar het noordwesten zodat we de wind niet echt in 't gat hadden. Door al de lekke banden kwamen we te laat voor de aankomst van de tour, zodat we dan maar op Andrea's terras belandden. Aangezien ikzelf nog moest gaan werken 
, kan ik niet verder uitwijden over de verdere gesprekken. Er werd in ieder geval afgesproken om gezamenlijk de wereldbekerfinale te volgen in ons lokaal. Geert bleek de "kenner" te zijn want hij mocht de pot naar Leffinge meenemen. 
