Geert is reporter van dienst en stuurde mij onderstaand verslag:
Slechts een kleine delegatie placora's aan de start. Vooraf was Ronny de cafébaas (of is het bistrobaas) gaan overtuigen om tegen de tijd van een onze terugkomst een televisie klaar te zetten. Immers de eerste voorjaarsklassieker was aan de gang.
De wind zat goed voor de op de site voorgesteld rit, dus werd er stipt vertrokken richting Koekelare. De start was blijkbaar zeer stipt, want enkele late en bijna te late vogels moesten zicht spoorslags reppen om nog aansluiting met het peleton te vinden. Ook Christ, met pijnlijke hand, was in dit geval. Richting Zevekote moest hij spijtig genoeg afhaken wegens teveel pijn.
Door een aantal twijfelgevallen kreeg de rit een wat ingewikkeld parcours en werd via koekelare, de mokker en Vladslo richting Diksmuide gereden. Een stukje van het woensdagavond parcours werd alvast ter verkennen mee onder de wielen geschoven. Wegens te weinig kilometers werd aan de Schorrebakkehoeve ingedraaid om dan via Keiem en Zande en Zevekote terug huiswaarts te keren. In Zevekote besloot "Remik" om een poging te wagen om het tempo op te trekken. Het bleef bij een eerder korte poging, maar de kilometers in Milaan Sanremo tikten snel weg, en eenmaal in Leffinge was hij niet meer te houden. Blijkbaar had hij nog wat reserve in de tank en trok hij het peloton volledig op een lint, wat Pascal de gevleugeld opmerking ontlokte: "naar huis rijdt hij zo rap niet". Tijdens de gebuikelijke debriefing werd de wedstrijd op het kleine scherm gevolgd. Groot probleem was welke Quickstepper er nu in de laatste bocht zo zwaar onderuit ging.
Met enig leedvermaak van de collega's heb ik mij dan in mijn regenjasje gehesen en met frisse (letterlijk) moed en windop de weg richting Leffinge aangevat.
|
Niet minder dan negentien Placora's aan de start van de tweede zaterdagrit. De voorbode van de lente laat het kriebelen!
