Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
31-07-2011
Waar ligt Hoeke?
Ons zomerseizoen moet worden afgewerkt in herfsttemperaturen; mouwstukken blijken onontbeerlijk op 30 juli! Vijftien Placora's blijken dan toch bereid om deze barre omstandigheden te trotseren. Advocaten van globale opwarming krijgen momenteel weinig gehoor in onze club.
Na enig overleg en studie van de jagende wolken wordt besloten om het terras in Hoeke een bezoek te brengen. Met een beetje geluk is die verwarmd en van een volkstoeloop zal er zeker geen sprake zijn.
Richard en JP Bakker zetten er al van in de Schorre flink de pas in. Onderweg groeten we dokter Yves die met Marre en vrienden op uitstap is.
In Oudenburg een eerste tussenstop; Christje zit met een leegloper achteraan en moet even bijpompen.
Langs de vaart gaat het niet onder de 35. Voorbij Stalhille alweer wachten, dit keer op JP F. wiens ketting er is afgevlogen. Voorbij Nieuweghe verliest Pascal D zijn kilometriek!
De passage door Brugge verloopt relatief vlot, ondanks het feit dat niet voor de fietsroute wordt gekozen. We rijden nu achter Damme door richting de Blinker en de Stinker. Enige verwarring: Bakker JP en Paulino blijven maar door rijden, zonder echt te weten waar naar toe. Uw dienaar moet dan een spurtje naar voren plaatsen om de GPS bij te stellen. In St. Rita slaan we linksaf en volgen de bewijzering naar Hoeke.
En dan loopt het helemaal verkeerd: Hoeke blijft onvindbaar en Geert rijdt in een put. Resultaat: lek voor en achter! Het euvel wordt hersteld, maar de schade aan Geert zijn velgen blijkt redelijk ernstig.
Ondertussen kunnen we ons oriënteren en vaststellen dat we Hoeke al links hebben laten liggen. In Damme zijn er ook terassen, dus allen daarheen! En zoals J. Cruijff ooit zei: "Elk nadeel hep z'n voordeel". In de "Estaminet" worden we ontvangen door de mooie Lisa, die zowaar Pascal M's hoofd op hol brengt. Christje koppelt het nuttige aan het aangename en wisselt zijn achterband wijl hij een blonde Leffe consumeert.
Op de terugweg nog even commotie wanneer een Hollander uw dienaar zijn voorwiel er probeert af te rijden...
In de Schorre komt het dan nog tot een spurtje die in extremis door Christje wordt gewonnen (die nieuwe achterband blijkt een goeie te zijn).
De berging van de fietsen in het lokaal wordt een probleem vanwege de werken. Enige nadarafsluitingen brengen evenwel soelaas.
De voorbereiding voor de mosselrit is volop aan de gang. Remi zal de camionette van zijn broer vragen; er zijn al tien belangstellenden om mee te gaan. Hopelijk vinden we makkelijker de weg dan naar Hoeke
Vijftien Placora's en twee gastrijders aan de start van wat een gezapige woensdagrit zou worden.
Met de wind in de rug nemen Renaud V en JP Bakker het commando. We zoeven langs de vaart met zo'n 33 per uur. Onderwijl wrdt er heel wat afgebabbeld.
Aan de Uniebrug even commotie wanneer JP Bakker een aankomende auto niet in de veiligheidsspiegel heeft opgemerkt. Een handig manoeuver vermijdt erger. Even voor Stuivekenskerke plaatst Paulinho een demarrage om een pisstop te plaatsen.
Op de terugweg wordt er dan toch iets forser getrapt. De Supersprint wordt door uw dienaar en Renaud V ingeleid. Uiteindelijk gaat Remi met de bloemen lopen wanneer dokter Yves te vlug de benen stil houdt.
In het laatste gedeelte nemen gastrijders Geert en Marnix de groep op sleeptouw. Ze doen dit voorbeeldig en bereiden een mooie eindspurt voor. JP F probeert het van ver maar schiet tekort. Het wordt een nipte bedoening tussen uw dienaar en gastrijder Geert.
In het lokaal wordt er vrolijk nagekaart, met een jarige Steve D. die de bende trakteert. En hij belooft om er volgende zaterdag bij te zijn!
Overal langs Franse wegen kom je wel een Placora tegen. Danny G. in volle actie L'Alpe d'Huez op het moment dat hij de broer van de neef van Jelle Vanendert voorbijsteekt. Klasse!
Paulinho is terug in het land. Als voorbeeldig clublid maakte meer dan voldoende ruchtbaarheid voor onze sponsor (jammer genoeg niet in de correcte clubtenue, dus zijn kilometers tellen niet ).
Zestien Placora's op de afspraak, waaronder terug van reis Danny G en hersteld van hartproblemen Georges. Op de zaterdag dat de Tour wordt beslist zal de rit enigszins worden ingekort (geen terras!) om de finale live mee te kunnen maken.
De wind zit niet echt gunstig (NNW). Via Leffinge en Nieuwpoort gaat het dan binnendoor over Oostduinkerke naar Koksijde, om dan langs Adinkerke om in Veurne aan te komen. De wind blaast bijwijlen stevig in het nadeel; toch kan iedereen rustig volgen.
Op de terugweg wordt het tempo eventjes opgetrokken, maar toestanden zoals vorige woensdag blijven uit. En dat is maar goed ook want de overeenkomst is: woensdag doorrijden, zaterdag genieten...
Even voor Nieuwpoort opschudding wanneer een gek met zijn auto bijna op de groep inrijdt. Noël slaat bleek uit en het verschot slaat in zijn kuiten!
Aan het monument is de brug gesloten zodat we langs de vaart tot aan de Rattevalle moeten rijden. Er vormt zich een kleine kopgroep onder leiding van dokter Yves die op zijn 'Contador-fiets' fiks de kop trekt. Aan de brug wordt er netjes gewacht en rijden we gezamenlijk richting Wilskerke. We pikken onderweg Daniël VDW op, die aan Wulpen een pisstop had ingelast.
In Wilskerke even verwarring wanneer blijkt dat niet iedereen op de hoogte is van het feit dat de après in Den As is. Enkelen slaan af richting Andrea...
Zoals vanouds worden we door Linda met open armen en door Dreten met brede glimlacht ontvangen. De 'tapa's' worden gesmaakt en Remi trakteert want hij is er gisteren 57 geworden.
De meningen over wie de Tour moet / mag winnen zijn verdeeld. Cadel heeft niet zoveel aanhangers - Georges wel natuurlijk, wanneer blijkt dat onze Luxemburgse vrienden het niet zullen halen. Met tegenzin moeten we toegeven dat de sterkste heeft gewonnen; de euforische SMS'jes van de voorzitter nemen we er dan ook maar bij.
Er wordt afgesproken om op zaterdag 6 augustus de rit naar Zierikzee te rijden. Leo weet te melden dat de mosselen goed gevuld zijn. Wil iedereen die van plan is mee te gaan zo vlug mogelijk reageren (het makkelijkste is om hier een reactie te plaatsen). Wie voor vervoer kan zorgen (fietsrek,...) geeft best ook een seintje.
In extremis steekt Bidon Vélo Alain nog het hoofd binnen. Oostende Koerst vindt plaats op 11 september (!) op het vertrouwde parcours.
33.7 ! Een getal dat in de annalen van WTC Placora een bijzondere plaats krijgt.
We staan met z'n dertienen aan de start van wat een historische rit zal worden. Bijna windstil, ongeveer 20°, ideale omstandigheden om te fietsen.
Onder leiding van Richard en uw dienaar wordt er onmiddellijk de pees opgelegd. Langs de vaart tonen we dat we goed naar de Tour kijken en draaien we voorbeeldig in onze ketting. De snelheid zakt nu niet meer onder de 36, en dit zal zo blijven voor zowat de hele verdere rit!
In Stuivekenskerke werpt uw dienaar even een blik op de snelheidsmeter en stelt tot zijn verbazing vast dat het gemiddelde 34.3 aanwijst! Vroeg of laat moeten we kraken, dit kunnen we niet volhouden... Maar neen, het blijft maar duren.
Opschudding aan de Schoorbakkehoeve wanneer we bijna frontaal inrijden op collega's uit Nieuwpoort!
De supersprint wordt ingezet door Renaud V en uw dienaar die het peloton op sleeptouw nemen en afzetten aan de voet van de brug. Dokter Yves blijkt z'n zinnen op de groene trui te hebben gezet; hij klopt Leo en Remi.
Iedereen is in bloedvorm; er moet nauwelijks worden gewacht na de tussenspurt. In Slijpe vertrouwt dokter Yves mij toe dat het best een aangename rit is!
In Leffinge dan toch even oponthoud wanneer Richard zijn voorband moet bijpompen. Hij heeft een leegloper; luttele minuten later zal hij dit bij Andrea compenseren met een volloper.
De eindspurt wordt op gang getrokken door Jean Pierre F. Leo is de Mark Renshaw van dienst, uw dienaar maakt Cavendishgewijs het werk af.
Voorwaar een rit om te herinneren, niet in het minst omdat niemand moest afhaken!
Bij Andrea worden we dan nog getrakteerd door de jarige Ronny M die - geloof het of niet - de hele rit op de kleine plateau heeft gereden! Wat staat er ons te wachten de dag dat hij de ketting op zijn 53 legt ?!
Georges' gezondheid blijkt stabiel; hij moet afrekenen met een bacteriële infectie. Sommigen beweren dat hij gisteren al opnieuw op de fiets is gekropen .
De gesprekken gaan dan over zin en onzin van de hartslagmeter, en waar en wanneer die te gebruiken. Leo heeft daar bijzonder originele - en nuttige - toepassingen voor .
De harde kern blijft nog naar Vive le Vélo kijken, met commentaar op Femke Herreijgers .
Nog dit: zaterdag eindigt de rit in café Den As omdat er in het Vliegpleintje een BBQ is. Vertrek om 14u00 zoals gebruikelijk; afhankelijk van de situatie in de Tour wordt de afstand van de rit nog bepaald.
Op zondag 14 augustus wordt voor de 16de maal de Eandis Open Classic georganiseerd, een tijdrit van 23 km langs Plassendaele Vaart (van de oude brug tot aan Stalhille en terug). Er zijn verschillende (leeftijds)categorieën. Inschrijven kan op http://www.krnso.be/Tijdrit/Tijdrit_Pre.htm Uw dienaar zal aan de start staan.
Een ideale manier om uit te maken wie de Cancellara van WTC Placora is.
Na de uitgeregende zaterdag waren er zes Placora's (Renaud, Georges, Jean-Pierre F, Bakker Jean-Pierre, Daniel VDW en uw dienaar) die poepertjesdag lieten voor wat het was en besloten om op de fiets te kruipen in plaats van op de vrouw.
De stevige zuidwester deed ons besluiten om binnendoor richting Oostduinkerke te trekken; de dreigende regenwolken voorspelden niet veel goeds, maar dat risico namen we er maar bij.
Alles verliep probleemloos tot in Oostduinkerke. Georges moest lossen! Bleek dat zijn hartslagmeter 192 aangaf! We besloten om het dan maar wat kalmeraan te doen en via de vaart terug te keren.
Naar de oorzaak naar Georges' hoge hartslag was het raden; toch was er enige consensus rond toestanden met Rita die niet meer van Georges' leeftijd zijn. Wat er van zij, het liep niet zo lekker.
In Nieuwpoort kwamen we nog dokter Yves tegen, zodat Georges onmiddellijk een rendez-vous komen maken.
In het lokaal zat Christ ons op te wachten. Uw dienaar had enkel de tijd voor één pint, want hij had nog andere verplichtingen.
Na overleg met de voorzitter wordt er zaterdag dan toch om 14u00 vertrokken voor een ingekorte rit zodat we om 16u00 bij Andrea zijn voor de aankomst van de Tourrit. Bij regenweer zijn we ook om 16u00 op het appèl.
Blijkbaar waren er veel Placora's die het zèewindje en de dreigende wolken niet zagen zitten. Enkel Paul, Georges en mezelf trotseerden de weergoden. Er werd flink doorgereden en goed rondgedraaid wat uiteindelijk toch een gemiddelde van 30 per uur opleverde. Op de berg stond er geen maat op Paul. De bronzen medaille was voor Georges Na de spurt begon het te motregenen; gelukkig was het laatste kwartier droog zodat we toch nog naar 't lokaal konden. De eindspurt werd ingezet door Paul; hij kon echter geen gat slaan zodat Georges en ik in 't wiel konden blijven. Georges zette de spurt van iets te ver in zodat hij met zijn neus in de wind zat en ikzelf gemakkelijk de spurt won In het lokaal werd nog wat nagekaart en Chrisje kwam ook nog langs. Hij was duidelijk in vorm en had weer een aantal sappige verhalen in petto. Later op de avond kwam Noël ook nog binnen. Hij had een "kop gelik e ballon" Was in een wespennest gevallen. Blijkbaar een hint van Johan Musseeuw Paul verliet de zaak en verstrekt naar 't zuiden. Georges bleef nog wat en de sterksten bleven over. Nadat we Andrea geholpen hadden met de stoelen op 't tafel te zetten, was het tijd om te vertrekken. Zouden we zaterdag, indien het weer het toelaat, om 13u30 kunnen vertrekken? De tour komt immers aan op Plateau de Beille.
Zestien Placora's - waaronder terug van weggeweest Christophe - plus enkele gastrijders aan de start van wat uiteindelijk een tumultueuze rit zou worden.
De forste zuidwester deed ons besluiten om de rit naar Lo van enkele weken geleden over te doen.
Het dient gezegd, het ronddraaien begint er - na veel jaren van gefoeter - eindelijk in te zitten. Beurtelings aan kop komen, ronddraaien als een ketting, het kan. Geen noemenswaardige incidenten dus, tot even voor Stuivekenskerke Renaud V. vooraan plat rijdt. Het euvel wordt vlug verholpen zodat we om 15u45 in Lo op de markt staan. Onze traditionele pleisterplaats blijkt gesloten; op voorstel van Renaud VDW en Georges rijden we door tot aan de Lo-vaart om er bij Annie de St. Bernardus en de Blonde Petrus te proeven. Velen kiezen voor twee paters van 12, terwijl uw dienaar zijn voorkeur toch gaat naar één non van 24 Leo blijkt dan nog een oude bekende te zijn van de waardin!
Op de terugweg zit de wind in de rug. Wie regelmatig naar de Tour kijkt weet nu dat dit een situatie is waar je er achteraan al eens durft uit te waaien. Nu en dan moet er dus eens geroepen worden om het vooraan iets rustiger te doen.
De rit zou in alle rust geëindigd zijn ware het niet dat aan de Rattevalle een ongeduldige toerist het nodig vond om midden in de groep te 'couperen', met als gevolg dat enkele Placora's in de graskant terecht komen. De gevolgen laten zich raden: tumult en geroep alom, waarbij onze gastrijders zich niet onbetuigd laten. Een gsm sneuvelt... Uiteindelijk kan Zorro de gemoederen kalmeren en het scheelt maar een haar of hij verleidt ook nog een van passagiersters van de dolle chauffeur. Some guys... Hoe dan ook: wie nummerplaat REK 708 tegenkomt weze gewaarschuwd.
Het resultaat van deze toestand is dat het hele veld nu uiteengeslagen is. Langs de vaart wordt er een dolle achtervolging op touw gezet, waarbij de snelheid om en bij de 50 draait! Waar een beetje adrenaline al niet kan voor zorgen.
In het lokaal moet er nog wat 'gedecompresseerd' worden. Iedereen is het er over eens: voor één keer waren de wielertoeristen niet in de fout!
De stevige zuidwester schrikte heel wat Placora's af. Slechts acht exemplaren stonden op de afspraak.
Met de wind pal op de neus tot in Nieuwpoort waren we gedwongen om er een authentieke ploegentijdrit van te maken. Er werd voorbeeldig rondgedraaid, de snelheid zakte nooit onder de 30!
Vanaf het spaarbekken kregen we dan af te rekenen met zij- en meewind. Wie regelmatig naar Michel Wuyts luistert weet dan dat de kans op 'er uit waaien' groot is. Michel blijkt een kenner te zijn: de snelheid ging de hoogte in, maar wie aan de staart bengelde had het soms moeilijk om te volgen. Gevolg hiervan was dat er bij tijd en wijle gewacht moest worden, wat het tempo niet ten goed kwam.
Vanaf het keerpunt was het hek dan helemaal van de dam. We stoven aan 40+ richting Schore. Hier een randbemerking: de lus die we tot aan de grote baan rijden ligt er hoe langer hoe bedenkelijker bij: scheuren in het wegdek, uitsteeksels her en der, steenbrokken overal. Vroeg of laat loopt het hier fout; het valt misschien te overwegen om hier een parcourswijziging door te voeren...
Nu de tussenspurt in de Tour opnieuw aan populariteit heeft gewonnen, blijkt de spurt op de brug ook van groter belang. Met de resultaten van de voorbije woensdagen in het achterhoofd werd er vooral naar Remi gekeken. Zou hij weer voor een stunt zorgen? Een slechte mossel speelde hem echter parten, zodat hij gedwongen was het verloop vanuit de achterhoede te aanschouwen.
Uw dienaar nam de groep op sleeptouw en wachtte, en wachtte, en wachtte, en wachtte tot er iemand zou overnemen. Niet dus... Op de brug vloog Renaud V. naar voren en haalde het les doigts dans le nez. JP Bakker werd tweede, Richard derde.
Dan maar de eindspurt. Het tempo bleef hoog tot aan de Kromme Elleboog, zodat er wel enkele P's waren die op hun adem hadden getrapt vooraleer nog te spurten. Als een voorbeeldige ploegmaat was het nu Renaud V. die de spurt aantrok. Het werd een onderonsje tussen Richard, Dirk B. en uw dienaar. De uitkomst laat zich raden
De voorzitter zat ons in het lokaal op te wachten; uw dienaar verliet de gelagzaal rond 21u30 en liet er dan nog Noël en Remi achter.
Afspraak zaterdag om 14u00. De wind zal bepalen waar we heen rijden. Anywhere the wind blows...
Nog dit: er moeten nog afspraken worden gemaakt voor de Brian Classic en onze uitstap naar Zierikzee. Voorstel om de eerste eind juli te rijden en de tweede halverwege augustus (dan zullen de mosselen al wel te doen zijn).
Het is er dan eindelijk van gekomen: geen regen, geen storm maar een prachtige zomerse zaterdag. Met vijftien stonden we om 11u00 op de afspraak onder het goedkeurend oog van de voorzitter.
Tone werd nogmaals de les gespeld om de kortste weg naar café In de Vrede te volgen en het dient gezegd, hij heeft zich aan zijn woord gehouden.
Met de wind in het voordeel reden we over Leffinge, Slijpe, Uniebrug over Stuivekenskerke naar Bachten de Kupe. Zonder ons te forceren zakte het tempo nooit onder de 30, zodat we één uur en veertig minuten later al op het terras zaten! De serveuse van dienst kende haar job tot in de puntjes, want binnen de kortste keren stond er een glas schuimend patersbier voor onze neus.
We namen ook de gelegenheid te baat om de maag te vullen met een lekkere stuutte met hesp / kaas / pâté of een croque. Een tweede pater kon dus niet uitblijven... Was er dan nog een bereidwillige Evertonsupporter die alles op de gevoelige plaat wilde leggen.
De terugweg dan. Wie gedacht had dat door de tegenwind het er nu gezapiger zou aan toe gaan sloeg de bal compleet mis. Was het de energie die paters ons hadden gegeven, de gedachte dat er nu lekkere maatjes op ons stonden te wachten in het lokaal of de vrees om de laatste kilomoeters van rit 1 te moeten missen...? Uw dienaar heeft er het gissen naar, maar in alle geval wees zijn kilometerteller opnieuw 30 + aan, in zoverre dat we in Wulpen gekomen besloten om het nu toch wel wat kalmer aan te doen. Indien we het tempo hadden aangehouden zouden we om kwart over drie al bij Andrea voor de deur staan!
Om twintig voor vier stonden we dan aan het lokaal. Gelukkig was Andrea er al bezig met de voorbereidingen van het maatjesfestijn te treffen, zodat we ons voor de tv / op het terras (al naargelang de geaardheid) konden plaatsen. Even later kwam de voorzitter dan met de heerlijke visjes aan en kon het feest beginnen. De maatjes smolten in de mond en de 'druppels' gleden naar binnen. Toen - als klap op de vuurpijl - de gele trui over zijn schouders mocht leggen kon de pret niet meer op. Heel de café op z'n kop, Leo in alle staten.
Na een laatste, en nog een laatste, en dan een allerlaatste heildronk keerde uw dienaar huiswaarts. Een prachtige dag met dank aan Tone en Daniel VDW voor de GPS en Leo voor lekkernijen.
).
.
.
Na de spurt begon het te motregenen; gelukkig was het laatste kwartier droog zodat we toch nog naar 't lokaal konden. De eindspurt werd ingezet door Paul; hij kon echter geen gat slaan zodat Georges en ik in 't wiel konden blijven. Georges zette de spurt van iets te ver in zodat hij met zijn neus in de wind zat en ikzelf gemakkelijk de spurt won
Paul verliet de zaak en verstrekt naar 't zuiden. Georges bleef nog wat en de sterksten bleven over. Nadat we Andrea geholpen hadden met de stoelen op 't tafel te zetten, was het tijd om te vertrekken. 
Leo blijkt dan nog een oude bekende te zijn van de waardin!
