Dat het zaterdag niet zo simpel zou gaan als in een cowboy - film hadden de "magnificent seven" al begrepen na de eerste paar pedaaltrappen. Moeilijk te geloven toch dat een 5 beaufort en een dreigend wolkendek veel van onze grootste tenoren van hun wekelijkse afspraak deed afzien ? Na een korte passage in Leffinge, waar Christ, onder het mom van een truiwissel , nog vlug even de huwelijkstrouw van zijn Sofie wou controleren, namen Georges en Renaud VDW ons gepassioneerd op sleeptouw richting Lo ( spijtig hé Leo). Via allerlei sluipwegen konden we toch geregeld de snoeiharde kopwind eventjes ontlopen in zoverre dat Georges in de nabespreking de wind zelfs als "iets minder verwaarloosbaar dan vorige woensdag" bestempelde... Door het vlotte waaieren van ons zevental bereikten we Lo met een gemiddelde dat niet zo ver onder de 30 lag. Georges nam zijn kopmanschap echt ter harte en begeleidde ons tot op de drempel van Jenny 's afspanning aan de Lo brug : vriendelijkheid troef en Leffe aan 2,5 euro Bij de terugtocht via Veurne leek iedereen wel vleugels te hebben al was het nog even schrikken toen we langs de vaart in Leffinge Christ bleken te missen. Bleek dat hij gewoon rechtdoor was gereden om tijdig de bestelling bij Andrea te kunnen plaatsen : bedankt Christ !
Een bijna zomerse avond lokte dertien Placora's naar de start. Iedereen blijkt in topvorm te zijn, want ook deze rit werd aan een deftig tempo afgewerkt.
Onder leiding van Zorro, JP Bakker, Renaud, Noël en uw dienaar werd de hele groep op sleeptouw genomen. De snelheid ging nooit onder de 30; Noël noteerde een gemiddelde van 31 in Stuivekenskerke.
Op de terugweg hadden we de wind mee - die volgens Georges verwaarloosbaar was - en reden nu nooit meer onder de 35. Het aantal koptrekkers slonk tot drie...
De spurt op de brug werd ingeleid door uw dienaar. Er hadden er zich een aantal goed voorbereid, want plotseling was er een rush naar voor van Richard, Leo en Georges. Het was uiteindelijk Richard die het haalde voor Leo.
De brug in Leffinge speelde opnieuw de spelbreker: iedereen afstappen en een stukje cyclo crossen. Vijfhonderd meter verder reed Georges plat, juist op het moment dat hij enig kopwerk wilde verrichten. Als het toch tegenzit, hé
En Georges had nog meer plannen. Aan de Oostendse Hallen plaatste hij een alles of niets ontsnappingspoging in de hoop alleen over de streep te rijden. En hij slaagde daar in! Alleen moest hij uw dienaar laten voorgaan...
De foto hieronder bewijst dat er weer duchtig werd nagekaart. Uw dienaar moest jammer genoeg al vroeg de aftocht blazen omwille van verplichtingen bij OTV Noordzee.
Volgende zaterdag is het plan om Lo te bezoeken.
Vergeet niet dat Tilff er aan zit te komen. Vertrek op 11 juni, terug na de rit op 12 juni. Wie interessen heeft laat hier een reactie achter.
Met veertien Placora's waren we voor deze klassieker. Uw dienaar had voor het vertrek nog even de buienradar gecheckt en het zekere voor het onzekere genomen: het regenvestje stak in mijn achterzak (totaal overbodig trouwens!).
Geen hellingen deze keer, dus lag tempo merkelijk hoger dan vorige week. De brede wegen op het parcours nodigden trouwens uit tot netjes ronddraaien, zodat de snelheid nooit onder de 30 daalde, ondanks de lichte tegenwind.
Opmerkelijk feit in Lampernisse wanneer Tone de koptrekkers interpelleert over veilig rijgedrag!
Het was alsof we De Vette Os gereserveerd hadden: het terras lag er maagdelijk verlaten en uitnodigend bij. De Picon was verleidelijk, maar toch hielden heel wat P's - waaronder uw dienaar - het bij een frisse pint.
Wat als een grap was verteld werd plotseling bloedige ernst: de wind draaide naar het noord-westen. Onder leiding van Georges en Daniel reden we door de Moeren om dan via Bulskamp richting Steenkerke en het lokaal te rijden. Even moesten we halthouden om een lekke band van JP Fol te herstellen.
Het hoge tempo in combinatie met de afstand (95 km) en de niet aflatende wind begon sommigen uiteindelijk parten te spelen, zodat het op het eind iets rustiger ging. Door de wegenwerken in Leffinge moest uw dienaar zijn paardenkennis aanwenden om het peloton naar de Torhoutsesteenweg te loodsen. Nog een klein incident op het einde wanneer er enkele Placora's aan het spurten sloegen. De afspraak is nochtans dat er de zaterdag niet wordt gespurt op de Torhoutsesteenweg wegens veel te gevaarlijk. Onthouden voor volgende keer dus!
Volgende woensdag worden de afspraken gemaakt voor Tilff. Een blik op de website leert dat La Redoute er dit keer niet bij is. Op het parcours van 147 km moeten er 2500 hoogtemeters overwonnen worden.
Dertien Placora's op de afspraak. Richard is er nog altijd niet; snot kan hardnekkig zijn.
Een stevige bries op de heenweg laat ons voorbeeldig ronddraaien. Je houdt het niet voor mogelijk, maar er werd een echte ketting gevormd. Niets bijzonders te melden, iedereen geniet nog na van de Belcantour.
Op de terugweg neemt JP Bakker het commando. De snelheidsmeter wijst bijwijlen 40 per uur!
De tussenspurt wordt ingeleid door Leo en uw dienaar; wanneer wij even voor de brug achterop kijken, merken we dat er gat geslagen is. In het lokaal zullen we horen dat er achter onze rug tactische spelletjes werden gespeeld... Wat er van zij, uw dienaar rijdt als eerste over de brug.
Nadat we in Slijpe even waren opgeschrikt door Douchy- en Beaufortkamikazes draaide alles vlotjes verder.
Voor de eindspurt herhaalde het scenario zich van de tussenspurt. Nadat Renaud het tempo had opgetrokken nam Leo - na een kort intermezzo van een gastrijder - de kop over met uw dienaar in zijn wiel. Wij moeten echt overwegen om een zesdaagse-team te vormen, want weer reden wij van de groep weg. Een pluim voor Leo. Hij kan als geen ander de spurt aantrekken.
In het lokaal wachtten ons 'stuutten mè gekapt' en de voorzitter. Na de eerste helft van Porto - Braga hield uw dienaar het voor bekeken, wat niet van iedereen kan gezegd worden. Pascal M twijfelde even, maar toonde dan dat hij karakter had. Hij besloot om er nog ééntje te drinken.
Volgende zaterdag rijden we naar Leisele. Picon aan 2 euro!
Ondanks de sombere weersverwachtingen waren zestien Placora's + gastrijder Marnix op afspraak. In extremis hadden Richard ('t snot) en Renaud VDW nog afgezegd. Dankzij de logistieke steun van Christ en Remi konden alle fietsen en sportzakken (en de sjakos van Noël) in de camionettes. De voorzitter, Renaud V en Christ kwamen ons uitzwaaien.
Om 10u15 was dan de officiële start in Westouter. Onder een voorzichtig zonnetje en met een lichte bries in het nadeel begonnen we dan aan een tocht die ons nog lang zal bijblijven. Via rusige landwegen trokken we naar het Franse. Na enkele kilometers pikten we een viertal op. Er werden heel wat blikken van verstandhouding uitgewisseld, want één van de vier zag er meer dan aantrekkelijk uit.
Alle drang om 'aan de bel' te trekken bleek plotsklaps verdwenen. Er werd vriendelijk geglimlacht, de ene begon een onschuldig gesprekje met onze nieuwe metgezellen, de andere zette ze uit de wind. Lien - want zo bleek de pedaalfreule te heten - reed nog maar enkele maanden met de koersfiets en voelde zich onzeker in een peloton. De pegadogische drang kwam bij de Placora's naar boven; wij zouden haar wel inwijden in de knepen van het waaier-rijden en het uit-de-wind-zetten.
En zo ging het verder aan een gezapig tempo. B(r)oe(k)schete was de eerste test. Lien doorstond die voortreffelijk: kleine molen, zonder moeite naar boven - wat niet van alle Placora's kon gezegd worden. Vanaf nu was het ook opletten geblazen, want de bepijling stond op de weg geschilderd. Op naar de volgende grote uitdaging, de Cassel. Aan de eerste bevoorrading werd er nog verder verbroederd met onze nieuwe gezellen. Lien is afkomstig uit Oudenburg; waar haar drie metgezellen vandaan komen zijn we al vergeten.
De Cassel dan. Eerst reed Georges nog plat (een leegloper), een euvel dat vlug verholpen werd. De Phillippe Gilberts onder ons trokken onversaagd naar boven, de rest vormde de groupetto. Steve kroonde zich tot koning van de Mont Cassel. Op de markt in Cassel werd naar goede gewoonte haltgehouden voor de middagpauze. Blonde Leffe van 't vat, het kan smaken!
Volgende hindernis, de Catsberg. Vreemd genoeg was de tweede bevoorrading voor de beklimming !? Lang werd er niet haltgehouden; zenuwachtige en onzekere blikken gingen richting het klooster van de Trappistenpaters... Toch raakte iedereen zonder al te grote problemen boven.
De bergjes volgden elkaar nu in snel tempo op; in de laatste 35 km moesten er nog zes bedwongen worden. Op de Zwarte Berg hielden een aantal Placora's het voor bekeken. Met alle respect trouwens, want ze hadden het meer dan behoorlijk gedaan. Uw dienaar moest zich even terugtrekken op een nabijgelegen camping want "oz je moe kakken, moe je kakken". Bij mijn terugkeer bleek iedereen al vertrokken, maar niet getreurd. In ware Gent - Wevelgemstijl kon ik algauw ons peloton opnieuw vervoegen.
De Ravensberg en de Monteberg werden gezwind genomen, een mooi hors d'oeuvre voor de plat de résistance, de Kemmel! Lien was er trouwens soepel en elegant nog steeds bij. Iedereen nu met pakken vaderlijke goede raad hoe ze de Kemmel moet aanvatten: niet te groot draaien, rechts houden, het paadje opzoeken,... We hadden beter onze mond gehouden, want halverwege de Kemmel reed ze ons gewoon uit het wiel! Toch ook melden dat alle Placora's de top bereikten zonder voet aan de grond te zetten.
Wie dacht dat de laatste 20 km een lachertje zou zijn, kwam lelijk bedrogen uit. De Scherpeberg en de Rodeberg zijn smeerlappen hors categorie, zeker als je - zoals Ronny - met krampen hebt af te rekenen. En toch is iedereen er geraakt, wat een mooie prestatie is.
In Westouter werden we opgewacht op het terras van onze stamplaats. De blonde St. Bernardus van 't vat smaakte dat het een lust was. Leo, Remi en Noël hadden er al wel enkele meer op, maar dat was er niet aan te zien . We namen afscheid van Lien en haar vrienden, in de stille hoop dat we ooit nog eens in haar wiel zullen mogen zitten. Op naar Gilbertje dan, waar Christ en de voorzitter het ontvangstcomité vormden.
Zoals we hierboven al schreven, een onvergetelijke rit.
Magere opkomst (een man of 12 en twee gastrijders waaronder een Astana) voor een zonnige woensdagrit. Niettegenstaande een kille tegenwind uit het westen werd er toch nooit onder de 30 gereden. Ons Astana-oudje (69 jaar ) moest er al gauw de brui aan geven wegens ribpijn. Vooraf vroeg hij om lid te worden, maar 'k weet niet of Leo daarmee akkoord zal gaan. Verder weinig nieuws te melden. De bergspurt werd gewonnen door Zorro en dat deed hij nog eens over in de eindspurt telkens tegen Paul. Het gemiddelde bedroeg 31,9. In het lokaal werden we opgewacht door de voorzitter, Ronny en zijn eega. Gilberte zorgde voor de boterhammen en er waren zowaar stutten met gekapt. Leo wat heb je gemist. Christ vertelde nog over zijn straffe prestaties in 't verleden in zijn categorie. Bedoelde hij dan de renners onder de meter zestig? We zullen het nooit weten. De avond werd afgesoten na het volgen van de playoffs op teletekst. De inschrijvingen voor de Belcantour liepen vlot binnen en we zijn met 19!!!!!
VERTREK AAN HET LOKAAL IS OM 9U00. Liefst wat vroeger komen want de fietsen moeten nog ingeladen worden. Bij regen- of wisselvallig weer hou de blog in de gaten.
Na de toch wel zware Fintele tocht van zaterdag, waren er amper 4 man present op zondag ( Richard, Daniel VDW, Georges en Danny G). We vertrokken voor een rustig "wandelingske" richting Moere en Ichtegem. Aanvankelijk bleef het ook rustig. We draaiden goed rond met ons vieren,met alweer een felle tegenwind. Maar éénmaal we de Keiberg en de Poggio bereikten,ging het tempo de hoogte in. We beseften maar al te goed,dat dit maar klein bier was in vergelijking met wat ons volgende week te wachten staat in de Belcanto-toer. Op de terugweg,via Wijnendaele en Aartrijke zakte het tempo niet meer onder de 35. Een Daniel VDW, in bloedvorm, won de sprint aan de Schorre. Voor zo ver dat dit belangrijk is, natuurlijk!
Vijftien Placora's bereid om 40 km tegen de wind in te rijden. En er stond een stevig briesje!
Via Mannekensvere reden we via de IJzer naar het land van de drie terrassen (met 2 r'en ). Soms leek het wel of we op de Ring rond Brussel reden: verkeer van jewelste.
De keuze waar te zitten werd vereenvoudigd door een gesloten afspanning en een brug die opgetrokken was. In de Hooipiete bleken 33'rs 25'rs te zijn. Leo raadde ons de 'Lulleschudder' af wegens nogal aan de straffe kant.
Onderwijl had Roland zich bij ons gevoegd op de terugweg van de Kemmel. Hij zou in totaal 160 km afhaspelen!
Leo nam het commando op zich voor de terugweg. Als régional de l'étappe loodste hij ons in de kortste keren door Alveringhem (met een schijnmanoeuver aan Potje Pâté) via Veurne naar het lokaal.Uw dienaar kon niet lang blijven omwille van een date. Nabeschouwingen ontbreken dus.
In totaal een rit van 90km, gemiddeld 29.8. Goed gereden!
Nogmaals: volgende zaterdag wordt de Belcantour gereden. We vertrekken om 8u30 aan het lokaal. In datzelfde lokaal ligt een deelnemerslijst. Gelieve er je naam op te noteren zodat de nodige schikkingen kunnen worden getroffen voor het vervoer.
Vrienden van de fiets, Morgen 7/5 rijd ik naar de Kemmelberg. Ik vertrek om 11 uur. (stipt aan AVA) Met een beetje geluk hoop ik aan te sluiten bij de groep in Fintele, om terug te keren. Iemand zin om mee te gaan ?
Achttien Placora's aan de start. De oostenwind blijft maar aanhouden, dus alweer in gestrekte draf naar Stuivekenskerke. Het zijn vooral Georges en Ronny die het commando voeren en de bende langs de oevers van de IJzer loodsen. Onderweg pikken we nog gastrijder Willy op.
Geen meldenswaardige incidenten. De spurt op de brug wordt gewonnen door Leo. Terug in het lokaal zal hij verklaren dat hij het winnen van een spurt hoger inschat dan een vrijpartij met moeder de vrouw. Uw dienaar durft hier geen commentaar op te geven uit vrees voor mogelijke reprsailles.
Even opschudding in Slijpe wanneer een wilde chauffeur ons luid toeterend voorbij steekt en dan even verder de pas afsnijdt. Get a life!
In Leffinge moeten we allemaal van de fiets door wegenwerken. Remi stelt vast dat ons gemiddelde hierdoor spectaculair daalt van 31.4 naar 31.1!
De eindspurt wordt ingeleid door uw dienaar die vanaf de Kromme Elleboog het kopwerk voor zijn rekening neemt. Het wordt even uitkijken wanneer er van de lijn wordt afgeweken; uiteindelijk is het Leo die de finale inzet. Na een spannend duel met Guy mag ik ook de geneugten proeven van hetgeen Leo hierboven had meegedeeld.
Het was Gilbertje die ons in het lokaal opwachtte met krokante boterhammen! En Pascal D. trakteert ons voor zijn verjaardag. Happy birdei.
Volgende zaterdag wordt zuidenwind en mooi weer voorspeld: we trekken naar de Fintele waar er 3 (drie!) terassen zijn.
Er zal ook een lijst in het lokaal worden gelegd waar je je naam kunt op noteren als je meegaat naar de Belcanto-tour. We vertrekken op zaterdag 14 mei, met de auto, om 8u30 aan het lokaal.
In weerwil van de thuiswedstrijd van KVO op zaterdagmiddag stonden er 15 Placora's aan de start van de eerste lange rit van het seizoen. Koning Aolus was ons niet echt gunstig gezind, want hij blies met blijgemoed vanuit oostelijke richting. De keuze was dus vlug gemaakt om richting Nederland te rijden.
Onder leiding van Georges ging het via Brugge en Moerkerke naar de Blinker en de Stinker. We kozen voor de linkeroever, wat niet zo'n goed idee bleek te zijn. De hevige onweersbui van de avond te voren had voor heel wat averij gezorgd. De weg was bezaaid met afgerukte takken en bladeren, wat het rijden fel bemoeilijkte.
Eenmaal in Nederland konden we genieten van de prachtige fietspaden. In Oostburg hielden we halt om een frisse Leffe, pint of ice tea te drinken. Toen we terug aanzetten plotseling commotie: Tone maakte een spectulaire buiteling na een moment van onoplettendheid. Gelukkig zonder al te veel erg.
Met de wind in de rug ging alles veel vlotter. Het Retranchement is niet meer wat het ooit geweest is: weg de kasseistrook, zodat je er voorbij bent zonder dat je het goed en wel beseft.
Het mondaine Het Zoute keek even op toen onze kleurrijke bende de saaie buurt opfleurde. De kaap van de 100 km was nu bereikt, zonder dat iemand in de problemen was gekomen.
Via De Haan en Bredene bereikten we de thuishaven waar we op het terras door de voorzitter werden begroet. 135 km met een algemeen gemiddelde van 28. Netjes!
Een bijzondere vermelding voor Georges die de route perfect had uitgekiend, tot op de km na!
spijtig hé Leo).
- en reden nu nooit meer onder de 35. Het aantal koptrekkers slonk tot drie...
) moest er al gauw de brui aan geven wegens ribpijn. Vooraf vroeg hij om lid te worden, maar 'k weet niet of Leo daarmee akkoord zal gaan. Verder weinig nieuws te melden. De bergspurt werd gewonnen door Zorro en dat deed hij nog eens over in de eindspurt telkens tegen Paul. Het gemiddelde bedroeg 31,9. In het lokaal werden we opgewacht door de voorzitter, Ronny en zijn eega. Gilberte zorgde voor de boterhammen en er waren zowaar stutten met gekapt. Leo wat heb je gemist. Christ vertelde nog over zijn straffe prestaties in 't verleden in zijn categorie. Bedoelde hij dan de renners onder de meter zestig? We zullen het nooit weten. De avond werd afgesoten na het volgen van de playoffs op teletekst.
