“Een droge wind uit het oosten,” wist Frank Deboosere vrijdagavond tijdens het weerbericht te melden. En of we het geweten hebben.

Het mooie herfstweer lokt twaalf Placora’s naar buiten. Conform de regelgeving splitsen we ons op in drie bubbels: Renaud, Pilot Pascal en gastrijder Paul J. zullen er de pees opleggen; Rich, Steve Flitser, Kurt en Zorro zijn van plan om hetzelfde parcours als vorige week af te leggen; Remi, Noël, Leo (terug van weggeweest!) en uw dienaar gaan voor een combinatie van off- en on-road.

Zowat de helft van België lijkt zich verzameld aan de kust. Tal van wandelaars, niet alleen langs de Duinenweg, maar ook op het MTB-parcours. Velen vinden het dan nog beneden hun waardigheid om ruim baan te maken, met onvermijdelijk gesakker tot gevolg. Om nog maar te zwijgen over de hondeneigenaars die hun viervoeter aan meterslange leibanden laten rondhappen naar onze kuiten. Leuk is anders…

En toch kunnen we nog genieten, al is het maar omdat we onze technische vaardigheid ten volle moeten benutten. De zandstroken liggen er bijzonder los bij zodat het zaak is om de gepaste versnelling en het goede spoor te kiezen. 

Maar ook in de duinen is er frustratie wanneer herhaaldelijk tegenliggers voor oponthoud zorgen. Toeristen die geen weet hebben van het eenrichtingsverkeer en daar ook geen oor naar hebben.

We rijden tot in Oostduinkerke waar op aangeven van Remi een korte stop wordt ingelast. Hij heeft immers een oud-collega gespot (van de vrouwelijke soort, donker haar, zo’n 45 jaar en zeker het bekijken waard) en haalt met haar enkele herinneringen op.

Om toch voor de duisternis thuis te zijn manen wij hem aan om de conversatie op een ander moment voort te zetten. We volgen het traject langs de begraafplaats naar Nieuwpoort; dan gaat het richting Lombardsijde waar we opnieuw de duinen in duiken.

Aan Camping Cosmos is Leo in geen velden of wegen meer te bespeuren. We gaan hem zoeken, misschien heeft hij te kampen met mechanische problemen? Maar Renaud, Pilot Pascal en Paul J., die enkele minuten later passeren, hebben hem ook niet gezien. Noël probeert telefonisch met hem in contact te treden, maar krijgt geen gehoor. Uiteindelijk zal blijken dat onze nestor rechtstreeks huiswaarts is gereden en zijn gsm niet bij had…

In het laatste deel van de terugweg is het werkelijk laveren tussen de massa. C’est du jamais vue. Bij aankomst bij het Duinenkerkje kunnen we ons heel coronaproof op een bankje nestelen en trakteert Remi met een dorstlesser. Het was inderdaad een leuke rit.

Ondertussen komen onze ploegmakkers langs en hebben ze allen hetzelfde verhaal van veel volk en herhaaldelijk oponthoud. Laat ons hopen dat ons traject niet het slachtoffer wordt van zijn succes.

De weersvoorspelling voor komende week ziet er best ok uit. Tot één dezer, en hou het veilig!