“Het moeten niet altijd de duinen zijn,” sprak IJzeren Kurt eerder deze week. Naar zijn zeggen lag er in Jabbeke en omstreken een prachtig parcours op ons te wachten. En gezien Frank Deboosere oostenwind voorspelde was dit het uitgelezen moment om de woorden van onze spoorwegman op hun waarheid te testen.

Het had enige voeten in de aarde – figuurlijk gesproken dan – vooraleer er een coronaveilige afspreekplaats gevonden was. Uiteindelijk werd dit “De Bunker” aan Stene dorp. We zijn met z’n achten en splitsen ons dus net als vorige week op in onze vertrouwde bubbels.

IJzeren Kurt had bij zijn aankondiging onze vrees op slijk bij hoog en laag bezworen. We zijn evenwel nog maar goed en wel vertrokken wanneer er zich een polderstrook aankondigt die de MTB tot aan de trapas in de modder doet wegzakken. Gesakker en gevloek alom, met uitzondering van Geert Pirelli dan. Onze bandenmagnaat schiet als een pijl uit een boog naar voren maar moet deze onbezonnenheid met een spectaculaire tuimelperte bekopen. Hij belandt met hebben en houden midden in een plas en tovert zichzelf om tot slijkduivel!

Het dient gezegd, het vertrouwen in de wegkapitein na dit voorval is enigszins geslonken. Ten onrechte, zal blijken. De rest van de rit wordt een combinatie van road / off-road met prachtige stroken door de bossen van Vlaanderen. Jabbeke, Tillegem Bos, Beisbroek, Snellegem… een leuke beleving

We rijden aan een gematigd tempo, niemand komt in de problemen. Toch een speciale vermelding voor Noël die de hele tour zonder verpinken afmaalt!

Tot slot nog even de heldendaad vermelden die enkele collega-Eastenders deze week hebben verricht. Respect jongens!