In deze barre tijden brengt enige sportieve activiteit nog enig soelaas. We prijzen ons gelukkig dat we bij tijd en wijle de koersfiets of mountainbike van stal kunnen halen om een frisse neus te halen.

Terwijl Wim en Denis met de racefiets richting Diksmuide rijden, verzamelen Renaud, Steve Flitser, Rookie Alain, Remi, Kurt, Zorro en uw dienaar Corona-proof aan het Duinenkerkje. Renaud gaat er solo vandoor omdat hij vroeg thuis moet zijn.

Uw dienaar heeft ook noodgedwongen zijn plannen moeten wijzigen en laat de in eerste instantie vooropgestelde lange rit voor wat ze is. Het zal het klassieke parcours tot in Lombardsijde worden.

JP Bakker weet via WhatsApp te melden dat er in Middelkerke een nieuwe lus is aangelegd. Ofwel niet goed aangeduid, ofwel niet goed gekeken; in alle geval, we vinden hem niet.

Even voor het oud Duits kerkhof maakt uw dienaar onzacht kennis met een laaghangende tak. Soms valt het niet mee 1.92 te zijn. Gelukkig allemaal zonder veel erg: zowel tak, helm en hoofd hebben de botsing con brio doorstaan. 2020 lijkt niet echt een topjaar te zijn.

De weersomstandigheden zijn ideaal; de wind blaast dan wel krachtig van uit zuidwestelijke richting, veel last hebben we er niet vast.

Tussen de Krokodile en Westende tweede stop. Uw dienaar staat plat vooraan! Waarschijnlijk een leegloper als gevolg van de impact met de tak. Met de technische bijstand geleverd door Zorrootje is het euvel spoedig verholpen. Uiteindelijk hebben we meer last met mijn zakje (met herstellingsmateriaal) opnieuw te bevestigen. Steve Flitser geeft ook de raad om, gezien al de pech onderweg, vanavond niet te pronostikeren. De uitkomst geeft hem gelijk, want uw dienaar zette de Kakkers als winnaar in het duel tegen de Boeren.

Al dit oponthoud is niet bevorderlijk voor het tempo; deze rit heeft veel weg van een intervaltraining.

In Lombardsijde scheiden onze wegen. Steve Flitser, Kurt, Zorro en Remi gaan verder richting Oostduinkerke; Rookie Alain en uw dienaar vatten de terugweg aan.

De herfstvakantie zorgt er voor dat de MTB-route druk bereden wordt door zowel doorwinterde fietsers als toevallige toeristen. Niet altijd evident en soms ronduit gevaarlijk.

We bereiken evenwel zonder kleerscheuren de thuisbasis, maar niet vooraleer we fors in de remmen moeten voor een automobilist die in Engeland denkt te rijden. En juist op tijd, want het begint fors te druppelen als uw dienaar de garagedeur opent. Het moedige viertal zal het naar alle waarschijnlijkheid niet droog hebben kunnen houden.

Tot slot wensen we Postman Dan een gelukkige verjaardag. Onze materiaalman heeft deze week een heelkundige ingreep moeten ondergaan maar stelt het, naar de omstandigheden, opperbest. Doorbijten is de boodschap!

En hou het veilig, iedereen.

Met een weekje vertraging heeft de winterwerking zich enigszins moeizaam op gang getrokken. De begrijpelijke verstrenging van de coronamaatregelen hebben tot gevolg dat we het voor een maand zonder winterlokaal moeten stellen, wat bijzonder jammer is.

Op vrijdag wordt er druk geWhatsapp’t over wie waar en wanneer zal rijden. Deze topografische vragen hebben als resultaat dat er om halftwee negen Placora’s aan het Duinenkerkje paraat staan voor een duinenrit en dat er vier ploegmakkers volharden met de koersfiets. Zij spreken af ten huize Wimco.

De Duinenpiepers zullen zich uiteindelijk opsplitsen in drie groepen. De zware motoren (Renaud, Pilot Pascal en Rich) gaan er full speed vandoor. Het overblijvende zestal (Noël, Kurt, Remi, Rookie Alain, Zorro en uw dienaar) rijden gezamenlijk tot in Lombardsijde. Daar volgt een nieuwe opsplitsing: Kurt, Remi en Noël keren huiswaarts, het overige drietal besluit om nog een lusje extra te rijden.

De term ‘lusje’ mag hier gerust als een onderschatting omschreven worden. Uw dienaar meent de route die hij ooit met Geert GPS gereden heeft te herinneren. Met Rookie Alain en Zorro in zijn zog gaat het nu door het Nieuwpoortse natuurreservaat (waar even haltgehouden wordt voor een fotoshoot bij de zeehonden) om dan verder te trekken richting Oostduinkerke.

Op de terugweg, met de wind in het voordeel, gaat het bijzonder vlot. Niettemin beginnen op het eind de kilometers door te wegen. De chocopot gaat langzaam maar zeker open. 

Toch zijn Rookie Alain en Zorro in de Duinenweg lucide genoeg om een verloren portefeuille te spotten. Het kleinood wordt gerecupereerd en blijkt dat er toch een belangrijke som cash plus bankkaarten en identiteitskaart in steken. Uw dienaar krijgt, in hoofde van zijn functie als voorzitter, de opdracht om de brieventas tot bij de gerechtelijke instanties te brengen.

De tank is zo goed als leeg, maar die extra kilometers kunnen er nog wel bij. Leuk om melden is dat hij later op de avond door de eigenaar werd opgebeld om in naam van de ploeg zijn dankbetuigingen in ontvangst te nemen.

Bij gebrek aan een après staat de smartphone roodgloeiend met de talrijke meldingen over het wedervaren van de ploegmakkers. Pilot Pascal en Renaud steken hun bewondering voor de stuurmanskunsten van Rich niet onder stoelen of banken. Onze pre-gepensioneerde heeft indruk gemaakt.

Ook de wegrenners hebben er een aangename rit opzitten, zo weet Wimco te melden. 

De gevonden portefeuille

Met een weekje vertraging heeft de winterwerking zich enigszins moeizaam op gang getrokken. De begrijpelijke verstrenging van de coronamaatregelen hebben tot gevolg dat we het voor een maand zonder winterlokaal moeten stellen, wat bijzonder jammer is.

Op vrijdag wordt er druk geWhatsapp’t over wie waar en wanneer zal rijden. Deze topografische vragen hebben als resultaat dat er om halftwee negen Placora’s aan het Duinenkerkje paraat staan voor een duinenrit en dat er vier ploegmakkers volharden met de koersfiets. Zij spreken af ten huize Wimco.

De Duinenpiepers zullen zich uiteindelijk opsplitsen in drie groepen. De zware motoren (Renaud, Pilot Pascal en Rich) gaan er full speed vandoor. Het overblijvende zestal (Noël, Kurt, Remi, Rookie Alain, Zorro en uw dienaar) rijden gezamenlijk tot in Lombardsijde. Daar volgt een nieuwe opsplitsing: Kurt, Remi en Noël keren huiswaarts, het overige drietal besluit om nog een lusje extra te rijden.

De term ‘lusje’ mag hier gerust als een onderschatting omschreven worden. Uw dienaar meent de route die hij ooit met Geert GPS gereden heeft te herinneren. Met Rookie Alain en Zorro in zijn zog gaat het nu door het Nieuwpoortse natuurreservaat (waar even haltgehouden wordt voor een fotoshoot bij de zeehonden) om dan verder te trekken richting Oostduinkerke.

Op de terugweg, met de wind in het voordeel, gaat het bijzonder vlot. Niettemin beginnen op het eind de kilometers door te wegen. De chocopot gaat langzaam maar zeker open. 

Toch zijn Rookie Alain en Zorro in de Duinenweg lucide genoeg om een verloren portefeuille te spotten. Het kleinood wordt gerecupereerd en blijkt dat er toch een belangrijke som cash plus bankkaarten en identiteitskaart in steken. Uw dienaar krijgt, in hoofde van zijn functie als voorzitter, de opdracht om de brieventas tot bij de gerechtelijke instanties te brengen.

De tank is zo goed als leeg, maar die extra kilometers kunnen er nog wel bij. Leuk om melden is dat hij later op de avond door de eigenaar werd opgebeld om in naam van de ploeg zijn dankbetuigingen in ontvangst te nemen.

Bij gebrek aan een après staat de smartphone roodgloeiend met de talrijke meldingen over het wedervaren van de ploegmakkers. Pilot Pascal en Renaud steken hun bewondering voor de stuurmanskunsten van Rich niet onder stoelen of banken. Onze pre-gepensioneerde heeft indruk gemaakt.

Ook de wegrenners hebben er een aangename rit opzitten, zo weet Wimco te melden. 

Zes jaar geleden ontviel ons veel te vroeg ploegmaat Georges. Nog altijd missen we hem en is het niet meer dan normaal dat we Georges jaarlijks herdenken op de Georges Lammertyn Memorial.

Een bijzondere rit: we rijden aan wandeltempo en maken van de gelegenheid gebruik om herinneringen aan Georges boven te halen: zijn gedrevenheid, de manier waarop hij tijdens de woensdagritten zijn eindspurt voorbereidde en natuurlijk zijn heroïsche klim op de Mont Ventoux waar hij er in slaagde om de tijd stil te laten staan.

Dertien Placora’s én de PDF rijden de klassieke woensdagrit. Omwille van corona hebben we de groep klein gehouden; gastrijders werden daarom niet uitgenodigd. We rekenen op begrip voor deze beslissing. Postman Dan rijdt, ook al omwille van corona, een solorit. 

Bij deze de aangename melding dat het met onze materiaalmeester de goede kant uitgaat! Niettemin is hij risicopatiënt en daarom veiligheid voor alles.

Met een gemiddelde snelheid rond de 25 per uur kan er heel wat gekeuveld worden. Het weer valt tijdens de aanvangskilomoters best mee zodat er ook eens van de omgeving kan genoten worden.

Bij afwezigheid van Steve Flitser neemt Rich, die ook als baankapitein fungeert, de taak van fotograaf op zich. 

Weinig incidenten onderweg, tenzij de pisstop van Wimco moet vermeld worden. Het noopt de Remcofan #1 tot een korte maar hevige inhaalrace.

Op de terugweg krijgen we even voorbij Rattevallebrug met een miezerige regenvlaag af te rekenen. Het tempo wordt iets omhoog getrokken om zo vlug mogelijk in het winterlokaal te bereiken. 

Vooraleer we ons aan de verjaardagtraktatie van Renaud kunnen wijden wordt er nog een groepsfoto genomen. Het zal immers weer voor eventjes zijn dat we elkaar  allemaal samen kunnen ontmoeten.

De Monroe-waard kent net als Samir zijn wereld en vergast ons op enkele smakelijke tapa’s. 

Vanaf volgende week gaat het winterseizoen dan officieel van start. De koersfiets gaat eventjes op stal – sommige ploegmaten kunnen misschien van de gelegenheid gebruik maken om hun ros een poetsbeurt te geven – en de mtb wordt uit zijn zomerslaap gehaald.

Hopelijk kunnen we in december een “Oostentrijker” nuttigen na een winterse duinenrit. Hou het veilig, hou je aan de regels en tot gauw.

Het plan was om zaterdag de George Lammertyn Memorial te rijden. Helaas, een wel bijzonder strakke wind en bijwijlen stevige stortbuien deden ons afzien van het plan. Maar uitgesteld is niet verloren, de rit wordt verplaatst naar volgend weekend.

Maar toch ideaal MTB-weer, hoor ik u stellen. U hebt gelijk, beste lezer, ware het niet dat uw dienaar dan nog eens af te reken heeft met mechanische pech. Wanneer hij ’s morgens zijn fiets inspecteert stelt hij vast “dat hij achteraan plat staat”. Twee pogingen om dit euvel te verhelpen halen niets uit; blijkbaar is er meer aan de hand en zal de kundige hulp van een fietsenmaker moeten worden ingeroepen.

Via WhatsApp vernemen we dat enkel Kurt en Rich de duinen zijn ingetrokken. Rich krijgt in het winterlokaal Monroe nog gezelschap van Christ.  Bij het huiswaarts keren volgt de ontnuchtering: Rich staat vooraan plat! We hebben de voorbije weken te veel geboft dat we geen bandbreuk leden!

In de marge kunnen we nog melden dat enkele Placora’s op zondag aanwezig waren op Gent-Wevelgem, de ene al actiever dan de andere. Remi en Steve Flitser lieten zich verwennen in de VIP-tent, Rich en Geert G. maakten zich op moto nuttig als seingever. Winnaar van de dag is ongetwijfeld Wimco die zijn collectie wielermemorabilia met enkele leuke items uitgebreid zag!

Het plan was een goed plan: we starten om halfzes, rijden het vertrouwde parcours en vieren bij aankomst het einde van het zomerseizoen met een lekkere spaghetti.

Helaas, waarde lezer, de weergoden beslisten er anders over. Het was deze keer niet Aolus maar zijn brother in arms Pluvius die roet in het eten kwam gooien.

Wanneer uw dienaar rond halfvijf voor de vorm nog even de buienradar raadpleegt merkt hij tot zijn ontsteltenis dat er regenwolken aan de einder opdoemen. Na enig geWhatsApp wordt besloten om toch te vertrekken. In de marge hiervan leren we dat Remi al twee uur voor vertrek in tenue klaar zit.

Aangekomen op de Bel & Bo-parking moet er na enkele minuten al worden geschuild voor een stevige bui. Tot overmaat van ramp moet Wimco vaststellen dat hij achteraan plat staat.

Het is duidelijk dat er in deze omstandigheden niet zal kunnen gereden worden. Het lijkt ons echter ook iets te vroeg om nu al het lokaal op te zoeken; dus rijdt iedereen naar huis om zich om te kleden.

Om 19u30 is iedereen present voor de aangekondigde spaghetti. We kijken terug op een buitengewoon seizoen gekleurd door, ik hoef het u niet zeggen, Covid-19. Daguitstappen konden, op één uitzondering na, niet gereden worden, terrasjes waren soms moeilijk te vinden. 

Niettemin is er vanaf 20 mei flink gereden. We kunnen dan ook de top drie bekendmaken: Leo staat op drie met 30 ritten, Geert GPS op twee met 32 ritten. Denis heeft zich tot kampioen gekroond met 33 eenheden. Proficiat aan de laureaat!

Het hoeft geen betoog dat na de bekendmaking van de rangschikking de fiere winnaar het gezelschap trakteerde op een tournée générale. Nog een leuk weetje: wanneer de ritten van de Corona-cup in rekening worden genomen is het bandenmagnaat Geert Pirelli die met 57 (!) eenheden de meeste ritten op zijn conto heeft staan.

Langs deze weg nog een woord van dank voor waard Samir die ons een hele zomer lang in soms moeilijke omstandigheden van drank en spijs heeft voorzien.

Vanaf zaterdag start dan de winterwerking. Zo lang het weer het toelaat wordt er nog met de koersfiets gereden; de mtb zal waarschijnlijk begin november van stal worden gehaald.

De weersverwachting belooft niet veel goeds voor het komende weekend. Afwachten, dus…

Omwille van het vroege aanvangsuur van de match Wereldploegsje – OHL en de daaraan gekoppelde Coronamaatregelen wordt het vertrek van de zaterdagrit vervroegd naar 9u00.

Zeven Placora’s zijn op tijd uit hun bed gerold voor een matinale rit door de polders. Aolus blaast van uit het noordoosten, dus gaat de rit richting Brugge. Om Geert GPS terwille te zijn vermijden we zoveel mogelijk vaarten of kanalen. Dus rijden we via Bekegem en Snellegem naar Jabbeke om daar een stukje van de Oude Sarah te volgen tot Varsenaere.

We kruisen het kanaal en rijden richting Sint-Pieters waar we dan aan de terugweg beginnen. Tot dan toe was het bijwijlen flink trappen met wind op kop. Nu is Aolus onze bondgenoot en blaast hij ons terug naar huis.

Geen vermeldenswaardige incidenten, tenzij de pisstop hiervoor in aanmerking komt. In de Schorre is het nog even uitkijken voor loslopende honden en linksrijdende zondagsfietsers op zaterdag. Het vervolg is voorspelbaar: Leo legt zich plat voor de eindspurt en geeft iedereen het nakijken. 

Steve Flitser moest verstek geven, dus jammer genoeg geen

beeldmateriaal.

In het lokaal komen nog de PDF, Sexy Lexy en Christ aangewaaid. Veel tijd om te hydrateren heeft uw dienaar niet: KVO wenkt. 

Met het seizoeneinde in zicht is het misschien interessant om een tussenstand van het klassement mee te geven. Momenteel staat Denis op kop; hij heeft één eenheid meer dan Geert GPS. Op de derde plaats is er een ex aequo tussen Leo en uw dienaar. Wie van deze vier moet in de geldbeugel tasten als kampioen seizoen 2020? Op 30 september kennen we het resultaat.

In weerwil wat de mooie nazomer zou laten vermoeden staan er om 18u00 slechts vijf Placora’s paraat voor de woensdagrit. Vakantie, werk of gewoonweg geen zin zijn de boosdoeners. De koninginnenrit in de Tour op de Côte à l’Os (aka Côte de la Loze) kan er ook voor iets tussen zitten.

Geert Pirelli, Leo, Rich, Steve Flitser en uw dienaar zijn de vijf moedigen die de strijd met Aolus zullen aangaan. Want ja, waarde lezer, de Koning der Winden is nadrukkelijk van de partij. Hij blaast van uit noordoostelijke richting wat betekent dat we op de heentocht volle wind mee hebben.

Het is verleidelijk om met de bries in de rug de snelheidsmeter de hoogte in te jagen. We zoeven langs de vaart met de ketting helemaal rechts op derailleur. Niet echt wijs, evenwel, want we verbruiken krachten die we op de terugweg nodig zullen hebben.

Even voor Tervaete-brug rijdt Rich plat. Na maanden zonder bandenproblemen te hebben rondgereden twee platte banden op twee dagen tijds! Gisteren reed uw dienaar namelijk ook lek tijdens een ritje met de Vets.

De herstelling neemt slechts een achttal minuten in beslag en kunnen we onze weg verderzetten. Op de Schoreweg pikken we Denis op. Onze ploegmakker zat vast in de file zodat hij niet op tijd aan het vertrek kon raken.

Het is nu bijwijlen echt harken met de wind in het nadeel. Nu ligt de ketting helemaal links! Het belet Leo niet om er fors tegen aan te gaan, in die mate zelfs dat Geert Pirelli kramp krijgt en Steve Flitser tussen Wilskerke en Leffinge de rol moet lossen.

De eindspurt is millimeterwerk tussen Leo, Denis, uw dienaar en Flitser. De laatstgenoemde in dit rijtje trekt aan het langste eind.

De beperkte opkomst betekent niet dat er in het lokaal niet uitvoerig wordt nagekaart. Het is iets na tienen wanneer uw dienaar huiswaarts rijdt.

Belangrijk: volgende zaterdag rijden we ’s morgens omdat in de namiddag ons Wereldploegsje de wei in moet tegen OHL. Vertrek om 9u voor een rit van om en bij de 70 km.

Zoals de trouwe lezer dezer pagina al weet is het vertrek van de zaterdagrit vervroegd naar 13u00. “Tussen twaalf en één eet iedereen.” weet Christ te zeggen, en daarom vertrekken we niet vroeger.

Aolus is ook nadrukkelijk van de partij. Hij blaast van uit westelijke richting, wat ons doet besluiten om via de Duinenweg richting De Panne en Adinkerke te rijden. Met tien Placora’s trekken we er op uit en we doen dit aan een gematigd tempo want er zijn heel wat gelegenheidsfietsers op de baan. Steve Flitser kan er niet bij zijn, wat het ontbreken van fotomateriaal verklaart. U zult het dus met deze beschrijving moeten doen, waarde lezer.

Zoals afgesproken wordt er onderweg niet gestopt, want we willen ons Wereldploegsje live aan het werk zien tegen de Kakkers. In De Panne vergeet Rich even rechtsaf te slaan waardoor hij pardoes in de duinen terecht komt. 

Vanaf Adinkerke krijgen we de wind in de zeilen en is het heerlijk cruisen aan 35 per uur. Tussen Oostduinkerke en Nieuwpoort zorgt Leo voor de traditionele tempoversnelling (52 per uur!). Onze nestor heeft zelfs nog reserve in de tank maar mist een tandje of twee om dit in wattage om te zetten.

Gezien het drukke fietsverkeer besluiten we de ovezijde van de vaart te nemen richting Leffinge. Pilot Pascal en Wimco nemen het commando over. Tussen Nieuwpoort en Leffinge zakt de snelheidsmeter niet meer onder de 37 per uur. Iedereen kan zonder probleem volgen, topvorm!

Om twintig voor vier komen we aan bij het lokaal, ruim op tijd om ons voor te bereiden op de confrontatie tussen KVO en KVM. Ondertussen kunnen we al eens piepen naar de Tour.

Het is onmogelijk de ontlading te beschrijven, beste lezer, wanneer onze Schotse aanwinst Hendry in minuut 94 de winning goal binnenkopt. Iedereen klampt zich vast aan de rugleuning van zijn stoel, want de coronamaatregelen verbieden vreugde- en andere dansen.

Toch komt Ria verschrikt van achter de hoek kijken wanneer een vreugdekreet door de gelagzaal weerklinkt. Blijkbaar hebben enkele gasten zich verslikt in hun garnaalkroket, waarvoor onze welgemeende verontschuldigingen.

Weerman Frank voorspelt voor de komende week nog zomerse temperaturen. De woensdagrit ziet er dan ook veelbelovend uit. Zaterdag wordt er hoe dan ook ’s morgens gereden (vertrek om 9u00) omdat KVO om 16u15 al OHL partij moet geven. Hou het veilig!

Zorro is jarig, waarde lezer. Niet de gemaskerde Californische Robin Hood die wij allemaal kennen van uit onze jeugdjaren, maar zijn Portugese lookalike die al sinds jaar en dag deel uit maakt van onze wielerclub. 

Met een traktatie in het verschiet staan tien Placora’s aan de start van de woensdagrit. Toch enkele opmerkelijke afwezigen: zowel Geert GPS als Leo sturen hun kat wat de strijd voor het kampioenschap alleen maar spannender maakt. Anderzijds verwelkomen we Geert Pirelli terug van zijn welverdiende vakantie.

Aolus blaast uit noordwestelijke hoek, wat betekent dat we op de terugweg de wind van achteren krijgen. Er wordt netjes rondgedraaid, de snelheidsmeter wijst 32 aan.

Langs de IJzer verplichten wegenwerken ons om het traditionele parcours te verlaten. We nemen een eerdere afslag naar Stuivekenskerke waardoor de rit noodgedwongen met drie kilometer wordt ingekort.

Niemand komt in de problemen, ook niet als het tempo enigszins wordt opgetrokken. Geert Pirelli toont op de brug dat zijn vakantiestage een positieve invloed heeft gehad op zijn fysieke paraatheid.

Pilot Pascal kroont zich tot protagonist tijdens het laatste deel van de rit. Hij loodst ons met veel aplomb door Middelkerke, Wilskerke en Leffinge om dan ook nog de lead-out voor de spurt op zich te nemen.

De eindversnelling wordt een spannende bedoeming tussen Denis, Geert Pirelli, Rich, Remi en uw dienaar. Uiteindelijk is het de bandenmagnaat die aan het langste eind trekt. Uw dienaar en Denis vervolledigen het podium. Kan het toeval zijn dat de fietsen van zowel Geert als uw dienaar voorzien zijn van hetzelfde bandenmerk?

In het lokaal de traditionele gezelligheid. Eerst is er de traktatie van de jarige Zorro die we ons laten smaken. Christ komt er ook bij, wat de pret alleen maar verhoogt. Gespreksonderwerpen zijn onder andere de Rode Duivels, de Tour en de coronacrisis. Er wordt, in overleg met waard Samir, besloten om de zaterdagrit om 13u te laten starten. We rijden zo’n 70 km zonder stop onderweg zodat we mooi op tijd zijn om in het lokaal getuige te zijn van de eerste overwinning van het Weireldploegsje.

Het begint lichtjes te druppelen wanneer uw dienaar huiswaarts rijdt…

Waar te beginnen, waarde lezer? Vooreerst excuses voor het late verslag. Omwille van laptopperikelen was uw dienaar niet in staat om u vroeger in te lichten over wat er zich vorige zaterdag in het ‘tofste clubje’ (dixit Remco) heeft afgespeeld.

De weersomstandigheden zijn ideaal voor een langere rit. In de loop van de ochtend worden er tal van voorstellen gepost op WhatsApp. Uiteindelijk kiezen we voor Geert G’s voorstel: we rijden naar de geboorteplaats van de Keizer van Oostende, te weten Stavele. Afstand om en bij 90 km.

Voor vertrekken moet Rich nog even dringend de darmen ontlasten. In zijn haast legt hij zijn helm op de vensterbank van het lokaal, waarna hij naar het kleinste kamertje spurt. Een windvlaag zwiept het kleinood op straat waar een voorbijrijdende auto het tot een pannenkoek herleidt. Enkele minuten later zien zijn ploegmakkers tot grote hilariteit Rich beteuterd de restanten van wat eens een aerodynamisch voorwerp was in ogenschouw nemen.

Gelukkig woont Steve Flitser om de hoek en kan hij Rich zijn reservehelm lenen. Is het een klein model, of heeft Rich een groot hoofd? In alle geval, het zicht is eerder komisch.

We kunnen eindelijk onderweg. Geert G. leidt ons via Slijpe naar de IJzer. Lange Lis, Booitshoeke, een stukje Strada Bianche, Steenkerke, en dan eindelijk Het Hof van Commerce. De wind zit niet echt tegen, maar ook niet echt mee. Er moet verstandig in waaiers gereden worden.

De Blonde Augustijn is een voltreffer. Leo heeft een fringale en bestelt een “boerestuute mé gekapt”. Het gemis van twee tanden belet hem niet om deze delicatesse met smaak naar binnen te werken.

De terugweg, dan. Ondanks de vraag om “de kortste weg” te kiezen, blijft Geert G. halstarrig bij zijn oorspronkelijk plan. De weg voert ons via West- en Oost-Vleteren naar Renige, Woumen, Diksmuide, Keiem uiteindeiljk naar Oostende.

Uw dienaar heeft bijwijlen moeite om de trekkers in toom te houden. De vraag om de snelheidsmeter onder de 32 te houden krijgt moeilijk gehoor, wat begrijpelijk is als u weet dat geen van hen over een kilometriek blijkt te beschikken!

De vooropgestelde 90 kilometer zijn er uiteindelijk 110 geworden. Het is halfzeven wanneer we het lokaal bereiken. Uw dienaar kan niet blijven voor de nabespreking wegens babysitverplichtingen. 

Nog nagenietend van de sublieme overwinning van Wout Van Aert staan we met z’n tienen aan de start van de woensdagrit. Enkele ploegmakkers moeten verstek geven omwille van werk of vakantie. In Leffinge komt Geert G. nog de rangen versterken.

Het is zo goed als windstil, de temperatuur ideaal, de perfecte omstandigheden om er een pittig ritje van te maken. En zo geschiede. Kurt, Steve, Denis en hij die niet meer vernoemd hoeft te worden leggen er van bij de start stevig de pees op. 

De snelheidsmeter flirt voortdurend met de 35 per uur. Toch iets te fel voor sommigen onder ons. Het peloton wordt enigszins gereorganiseerd waarna de tocht kan worden verdergezet.

Langs de IJzer moeten we plots hard in de remmen wanneer een voorbijrazende auto ons bruusk de pas afsnijdt. Een ongeval kan maar nipt vermeden worden. 

We blijven een hoog tempo aanhouden. Het tweede deel van het peloton draait ‘een molentje’ zodat iedereen meekan. Hoewel, even voor Slijpe houdt Noël het voor bekeken. Misschien de gevolgen van de inspanningen die hij de dag voordien heeft geleverd tijdens het uitstapje met de Vets? Wie zal het zeggen … Op is op, meent Noël.

Vreemd genoeg heeft het vertrek van Noël tot gevolg dat het tempo aanzienlijk zakt. De spurt over de brug blijft zelfs achterwege. Onze kopmannen moeten toch eens nadenken over deze manier van handelen.

Zoals de traditie het wil wordt er tussen Wilskerke en Leffinge nog eens flink doorgetrokken, waarna de eindspurt volgt. Rich en Kurt zorgen voor de lead-out en het is zowaar uw dienaar die als eerste zijn voorwiel over de eindstreep gooit. 

In het lokaal vinden we nog een plaatsje op het terras. Een frisse pint en een bakje frietjes doen ons op krachten komen. We maken plannen voor volgende zaterdag maar komen er niet echt uit. Blijkt onder andere dat De Bolzak definitief gesloten is. De windrichting zal allesbepalend zijn.

Het blijft lang windstil op WhatsApp, wat niet gezegd kan worden van de weersomstandigheden. Aolus is enige tijd op vakantie geweest, maar het is duidelijk dat hij terug in het land is. Pas rond 11u30 komen de eerste berichten binnen over de plannen voor de middag. De buienradar beweert dat het droog zal blijven maar heeft toch moeite om een aantal Placora-Vispaleizers te overtuigen de banden op te pompen. Zo geven Noël en Leo (!) al heel gauw forfait. Geert G., Renaud, Denis en J.P. Bakker bevestigen dat ze zeker van de partij zullen zijn. Remi en uw dienaar behoren tot het kamp der twijfelaars; uiteindelijk trekken ze ook de koersbroek aan. Ze zullen het zich niet beklagen.

Weet ook, waarde lezers, dat heel wat ploegmakkers met vakantie zijn. Rich vertoeft aan de voet van de Ventoux, Danny G. ergens in Coucke-land, Steve Flitser fietst over de Cauberg en Geert Pirelli zont aan een Spaanse Costa. En zo gebeurt het dat we maar met z’n zessen zijn, de ideale café-bubbel zeg maar.

Gezien de forse bries rijden we ‘binnendoor’ via de Duinenweg naar De Panne. Geert G. loodst ons door de Koksijdse villawijk; zijn er weggetjes die hij niet kent,vragen wij ons af?

Het probleem stelt zich waar we de tussenstop zullen inlassen. Uw dienaar suggereert de markt van Veurne; een goed idee, maar misschien wel te druk. Waarom niet opnieuw naar Steenkerke trekken? Zo gezegd, zo gedaan.

In Steenkerke aangekomen vinden we net nog een plaatsje op het zonnige terras. Wat een verschil met vorige week, weten mijn ploegmakkers te vertellen. We zitten er trouwens niet alleen: voormalig minister van justitie en burgemeester van Kortrijk en huidig voorzitter van beheerraad van Proximus Stefaan De Clerck zit er ook te bekomen van een fietsritje.

Hij is niet ongevoelig voor onze blauwe uitrusting en begint een babbeltje. Als blijkt dat hij de Nieuwpoortse vismijn boven het Oostendse Vispaleis verkiest verliest hij het weinige krediet dat hij nog had.

Ondertussen doen we ons tegoed aan Hommelbier, Poesbier, Omer en St. Bernardus, allemaal in blonde versie. En wie komt daar nu aangewandeld? Willem Vermandere himself. Het spreekt vanzelf dat we hem langs de straat laten lopen.

Nu we gerecupereerd zijn van ons gevecht tegen de koning der winden vatten we de terugweg aan. Geert G. laat ons opnieuw kennis maken met enkele ongekende pareltjes in de buurt van Avekapelle. Wanneer we uiteindelijk op de Lange Lis invoegen gaat de snelheidsmeter fors de hoogte in. 35 per uur kruissnelheid, met pieken tot 45!

We staan dan ook vlug bij Samir waar we ook al een plaatsje op het terras vinden. Het einde van een bijzonder leuke rit en, leuk detail, geen enkel incident onderweg!

Er zijn zo van die dagen dat het kan tegenzitten. U bent ongetwijfeld al op de hoogte, waarde lezer, van de verschrikkelijke tuimelperte waarvan nationale Remco het slachtoffer werd tijdens de afdaling van de Sormano    in de Ronde van Lombardije. Wielerliefhebbers weten ook dat Primosz Roglic in de Daupiné Liberé tegen de vlakte ging wat hem uiteindelijk tot opgave dwong.

“Wat heeft dit met WTC Placora te maken?” hoor ik u vragen. Welnu, sta mij toe u dit even uit de doeken te doen aan de hand van onderstaand verslag.

Dreigende wolken laten uw dienaar ertoe besluiten om toch maar een regenhesje in de achterzak te steken. De opkomst aan Bel & Bo is eerder aan de magere kant: we zijn met z’n tienen. Eén pluspunt, we hoeven ons geen zorgen te maken of we nu al dan niet in twee groepen moeten rijden. In dit verband: wil er iemand van Cycling Vlaanderen nu eens duidelijkheid scheppen hieromtrent?!

Na enig overleg over afstand en windrichting besluiten we om naar het zuidwesten te rijden. Het Hof van Commerce wordt het doel.

Tussen Leffinge en Slijpe is het al van dat. Dikke druppels vallen op onze helm. We houden halt aan een bushalte in Slijpe om even te schuilen. Uw dienaar ziet geen beterschap in de lucht en besluit, ondanks de protesten van zijn ploegmakkers, om terug te keren. Hij vindt het te gevaarlijk.

Misschien had hij wel moeten luisteren want in Leffinge slaat de wet van Murphy toe: aan de kerk – God straft onmiddellijk – slaat zijn voorwiel weg op de gladde klinkers en gaat hij onderuit. Allemaal zonder veel erg: een geschaafde bil en elleboog zijn de beperkte lichamelijke letsels. De koersbroek is evenwel nog juist goed voor de lappenmand. Aan de fiets mankeert er gelukkig niets. 

Een ongeluk schuilt in een klein hoekje en is gauw gebeurd. Niet alleen de koningen van het wiel kunnen van het verhoog vallen; eenvoudige dienaren zijn evenzeer onderhevig aan de wetten der zwaartekracht.

Uit het verdere beeldverslag (Steve Flitser is immers van de partij) kan worden uitgemaakt dat Steenkerke het einddoel werd. Omwille van de stevige buien moet er langer dan voorzien in een herberg geschuild worden. Nood dwingt wet. En ook Zorro maakt van nabij kennis met het asfalt.

Hopelijk kan iedereen volgende woensdag van de partij zijn en behoort de stijve bil tot het verleden.

De Kinderboerderij

De aanhoudende hitte doet ons dinsdag al besluiten om de woensdagavondrit in te korten. We houden een mooie traditie in ere met een bezoek te brengen aan de kinderboerderij aan de Rattevallebrug.

De opkomst is minder dan de voorbije weken. De broeierige warmte houdt heel wat Placora’s op het strand gekluisterd waar ze kunnen genieten van tal van randactiviteiten verzorgd door Brusselse jeugdbendes.

Renaud, Geert Pirelli en Zorrootje vinden dat het toch niet zo warm is en besluiten om toch maar de volledige toer te rijden. De rest van het gezelschap gaat voor de ingekorte versie.

In een bucolische omgeving met allerhande neerhofdieren die ons komen begroeten doen we ons te goed aan een frisse Jupiler. De esbattementen van Wout en de KVO-prestaties vormen het gespreksonderwerp. Ondertussen is Denis er ook bij gekomen; hij heeft er een soloritje opzitten.

Wanneer we de drie kompanen langs zien rijden richting lokaal weten we dat het ook voor ons tijd is om de terugweg aan te vatten. Het wordt een kort maar stevig ritje waarbij Leo – alweer hij – de forsing voert.

In het lokaal wordt de rit van zaterdag voorbereid. We vertrekken om 13u30 en rijden in functie van waar de wind komt. Indien mogelijk wordt er over enkele weken een mosselrit gereden, waarschijnlijk naar de Philipine.

Trouwe lezers van deze pagina weten dat er deze zaterdag er een bijzondere regeling voorzien was omwille van de aangekondigde hittegolf, of om het op z’n Engels te zeggen “Heet Wijf”. 

Om negen uur staan we met elf ploegmakkers op de plaats der afspraak. Iedereen is het er over eens om, gezien de omstandigheden, de afstand te beperken tot maximum 60 km.

Rich stelt voor om een stukje van de Oude Sarah te rijden, in Jabbeke rechtsaf te slaan en zo via Zedelgem naar Aartrijke te trekken om uiteindelijk langs de Bekegemse Vaartstraat terug naar Oostende te rijden.

Zo gezegd, zo gedaan. Er valt weinig te vertellen over wat er zich onderweg afspeelt. Het tempo schommelt tussen de 30 à 32 per uur zodat er ook nog gezellig kan gekeuveld worden. De onderwerpen van gesprek gaan van KVO over Wout Van Aert en natuurlijk de onvermijdelijke Remco.

Het is pas in de laatste kilometers dat het ernst wordt. Wanneer we aan de Verloren Kost de Schorre indraaien is het duidelijk dat Leo zijn zinnen op de spurt heeft gezet. 

En toch niet! Zo’n vijftienhonderd meter voor de eindstreep kiest onze nestor het hazenpad en neemt hij een tweehonderdtal meter voorsprong. In het peloton kijkt iedereen naar iedereen; niemand is bereid het initiatief voor de reactie te nemen.

Leo rijdt voor wat hij waard is en kijkt voortdurend achterop. Waar blijven ze? In het peloton gaan er al stemmen op om hem een achteruitkijkspiegel cadeau te doen!

En dan gebeurt het. Wanneer de voortvluchtige in de laatste rechte lijn komt slaat de rest van de groep op aangeven van …. linksaf.  Leo kijt nogmaals achterom en staart in de leegte.

God straft onmiddellijk. Door het slinkse manoeuvre belandt Geert Pirelli naast de weg en moet hij alle stuurmanskunst aanspreken om rechtop te blijven.

Leo kan er de grap van inzien wanneer we met z’n allen aan het lokaal arriveren. Wij citeren z’n reactie: “Je hebt me goed bij m’n kl..en gehad.” 

De friste in ‘t Vliegpleintje doet ons meer dan goed; de laatste twintig minuten was het echt opboksen tegen de hitte. Frietjes met een curryworst hoeven deze keer niet; een 33er is evenwel meer dan welkom.

De weersvoorspelling voor komende week blijft hoge temperaturen aangeven. Volgende woensdag zou de kinderboerderij wel eens het eindstation kunnen zijn. Tradities zijn er immers om in ere te houden.

Net zoals vorige week rijden we op woensdagavond in kleinere bubbels. Veiligheid voor alles, risico’s vermijden; dat is het devies. Bubbel A, waartoe uw dienaar de eer en het genoegen heeft te behoren vertrekt om 17u45 en bestaat uit vijf eenheden: Leo, Noël, Remi, Christ en uw dienaar. De aandachtige lezer merkt dat deze opsomming op basis van leeftijd in dalende lijn is gemaakt. Als 62-jarige de jongste van de hoop zijn, het doet wat met een mens. Dit betekent ook dat Bubbel B, die om 18u00 vertrekt, uit het jong geweld is samengesteld.

Er staat een briesje die de temperatuur draaglijk maakt. Een stop aan de kinderboerderij komt even ter sprake maar wordt afgevoerd. We gaan rijden. Leo geeft hierbij aan dat hij het rustig aan wil doen. Onze nestor zal het mij vergeven als ik daar een persoonlijke interpretatie aan geef.

En toch, het gaat er in de eerste kilometers rustig aan toe. We draaien netjes rond, de kilometerteller schommelt tussen de 28 en 30 km per uur. Het is pas langs de IJzer dat we toch iets forser op de pedalen gaan trappen. Noël etaleert zodanig zijn goede vorm dat uw dienaar hem even ter orde moet roepen. De gedachte dat er ook op de terugweg zal moeten kop getrokken worden zet onze potige Bredenenaar met de voetjes op de grond.

Eens opgewarmd rijden we nu goed door. Iedereen draait vlot ploegkoersgewijs mee. Het blijft ook altijd uitkijken voor het verkeer. Even voorbij Stuivekenskerke rijdt een blauwe Dacia ons zowat van de baan en op het fietspad richting Kromme Elleboog gaat een tegenliggende fietser regelrecht tegen ons in.

Geen krampaanval deze keer voor Leo. In de laatste lijn neemt hij resoluut de leiding en bolt autoritair over de eindstreep.

Nadat we ons mondmasker hebben opgezet betreden we het lokaal. Waard Samir heeft er opnieuw voor gezorgd dat we een plaatsje hebben. Een klein kwartiertje later komt Bubbel B binnen. De verfrissingen worden vlot aangebracht. We worden ook getrakteerd op een bakje friet met een curryworst; niet echt sportvoeding, maar wel erg lekker.

Wimco brengt melding van de horror crash van Fabio Jakobson. Koersen is een stiel apart.

Gezien de coronasituatie besluiten we de trip naar De Veluwe voorzien in september af te gelasten. De verzekering dat de social distance kan gerespecteerd worden is er niet.

De nabije toekomst dan. Frank en Sabine voorspellen voor de komende dagen een heet wijf. Gezien sommigen onder ons al een gezegende leeftijd hebben bereikt lijkt het niet aangewezen om in die omstandigheden felle inspanningen te leveren. De tijd van de hete wijven is voorbij… Daarom rijden we komende zaterdag uitzonderlijk in de ochtend. Vertrek om 9u00 (Remi zal zijn wekker moeten zetten) aan Bel & Bo voor een tochtje van zo’n 60km, gevolgd door noodzakelijke hydratatie.

Hou het veilig!

De niet altijd even duidelijke corana-communicatie zorgt voor heel wat onzekerheid in het wielertoeristenwereldje. Moet er nu in groepjes van tien worden gereden, of mag het in een groep van 50? Is WTC Placora een officieel erkende wielerploeg of behoren wij tot de groep occasionele fietsrecreatievelingen…?

Heel wat discussie opnieuw vooraleer we op zaterdagmiddag kunnen van start gaan. Uiteindelijk kiezen we het zekere voor het onzekere en zal vooral de social distance in acht worden genomen. Rich is voorzien van tricolore armband, “pannenkoek” en fluitje en zal als wegkapitein (we geven de voorkeur aan het exotischer Capitàn del Camino) fungeren.

De matige westenwind doet ons besluit naar Oeren te rijden. Immers, we moeten ook een terras vinden dat plaats kan bieden aan dertien dorstigen. Even spelen we met de gedachte om geen tussenstop in te lassen, maar dit voorstel wordt binnen de kortste keren naar de prullenmand verwezen.

In tegenstelling tot vorige bezoeken aan de pittoreske deelgemeente van Alveringhem kiezen we eerst voor de route langs de kust. We rijden over Leffinge, Wilskerke, Nieuwpoort, Oostduinkerke en Koksijde om zo naar Adinkerke te trekken. Het zijn vooral Renaud, Geert Pirelli, Pilot Pascal en de onvermijdelijke Leo die het tempo bepalen. 

In Adinkerke verliest Pilot Pascal even het noorden waarbij hij vergeet om de steven naar bakboord te wenden. Rich schudt meewarig het hoofd en besluit voor de rest van de rit pannenkoek en fluit in zijn achterzak. We rijden nu landinwaarts via een voor uw dienaar onbekend weggetje. 

Na een tiental kilometer komen we in Bulskamp. We nemen het zekere voor het onzekere: een leeg terras verleidt ons voet aan de grond te zetten. De waardin geeft ons bij aankomst een reprimande omdat we geen mondmasker hebben opgezet. Moeilijk toch op een koersfiets!? Hoe dan ook, de Jupiler van het vat is lekker fris en we horen evenmin klachten over de blonde Ename.

Wimco maakt van de pauze gebruik om de krachttoeren van Remco in Burgos te checken. Remi en Danny G. doen hetzelfde, maar dan voor KVO. We weten dan nog niet dat we een Super Saturday aan het beleven zijn, al zullen FCB-supporters onder ons het daar niet helemaal eens mee zijn.

Na de dorst gelaafd te hebben gaat de tocht verder. Geert G. en Kurt Q. nemen de leiding en sturen ons langs enkele heel mooie weggetjes. Er zit zelfs een stuk ‘gravé’ in wat ons even de illusie geeft in de Colli Sienesi te vertoeven.

Onze tocht zal uiteindelijk 81,5 km beslaan. Op het einde is het nog flink opboksen tegen Aolus die er de hele rit een punt van heeft gemaakt te pas en te onpas van richting te veranderen.

Uw dienaar kan helaas niet mee naar het lokaal omwille van een babysitopdracht. Hij twijfelt er niet aan dat Samir voor de nodige spijs en drank heeft gezorgd. Later op de avond ontvangt hij nog een fotootje via WhatsApp van Steve Flitser en Kurt Q dat hun vertrek huiswaarts aankondigt.

Er waren blijkbaar ook halve beloftes gemaakt voor een zondagochtendrit. Helaas heeft Pluvius daar een stokje voor gestoken. De weersvoorspelling voor volgende week is hoopgevend, hoewel 30° op zaterdag voor uw dienaar wel iets van het goede teveel zal zijn.

Hou het veilig en amuseert u in uw bubbel!

We leven in vreemde tijden. Covid-19 blijft wild om zich heen slaan met als gevolg dat er nieuwe maatregelen moesten getroffen worden. Zo ook voor de beoefenaars van de edele wielersport die vanaf heden tot en met 29 augustus een aantal beperkingen in acht moeten nemen. WTC Placora-Het Vispaleis is niet de ploeg die deze terechte beslissingen zo maar naast zich neer legt en dus was het bubbels geblazen.

Heel wat heen-en-weer geWhatsApp ter voorbereiding van de woensdagrit. We besluiten om onze pelotonnetjes te beperken tot tien eenheden door twee vertrekuren te hanteren. Bubbel A start om 17u45, Bubbel B om 18u00. Bij deze een oproep aan onze collega-wielerteams om de omvang van de pelotons te beperken. De getroffen maatregelen zijn er niet voor niets en het zou jammer zijn mocht er uiteindelijk een algemeen verbod komen omdat sommigen de huidige regels aan hun achterwiel lappen.

Het systeem werkt wonderwel. Om 17u45 vertrekken Leo, Remi, Butler Ronny, Noël, Geert G. en uw dienaar. Een kwartier later zijn Rich, Wimco, Geert Pirelli, Danny G., Denis en Kurt van de partij.

De rit van Bubbel A, waar uw dienaar de eer heeft deel van uit maken, verloopt voorbeeldig. We draaien netjes rond met in acht name van de nodige afstand en houden er een mooi tempo op na. Aolus maakt er spelletje van om een beetje van uit alle hoeken te blazen. Het is dus voortdurend aanpassen.

Op de terugweg verrast Bubbel B ons door ons te kruisen. De rakkers rijden het parcours in tegengestelde richting! We komen hen tegen even voorbij Schoorbakkebrug waar ze net een peloton Eastenders hebben voorbij gestoken. Nog verrassender in het feit dat Geert P. op zijn mountainbike rijdt én de kop trekt! In het lokaal zal blijken dat onze bandenmagnaat vlak voor vertrek met een scheur in de achterbuitenband van zijn koersfiets had af te rekenen en noodgedwongen zijn slijkduivel uit de winterslaap moest halen.

Terug naar Bubbel A. Ons tempo wordt tot tweemaal toe gebroken door landbouwvoertuigen die ons de weg versperren: op de heenweg een hakselaar, op de terugweg een pikdorser. Die vehikels lijken jaar na jaar breder te worden! 

Op de brug zijn we getuige van een verbeten spurt tussen Geert G. en Leo. Geert geeft niet af en verwijst onze nestor onverbiddelijk naar de tweede plaats.

Wanneer we aan de Kromme Elleboog de baan oversteken is er commotie als Leo slachtoffer wordt van een krampaanval. Even voet aan de grond zetten breng soelaas. Denk nu niet dat dit betekent dat hij even later de eindspurt laat schieten. Geert G. neemt de lead-out voor zijn rekening met uw dienaar in zijn wiel. Even denkt schrijver dezes afgescheiden over de meet te kunnen bollen, maar dan heeft hij buiten de waard – in casu Leo – gerekend. De lepe vos ligt op vinkeslag en uw dienaar moet alles uit de kast halen om het nipt van de Poulidor van de dag te halen.

In het lokaal is er meer dan plaats genoeg. De nieuwe maatregelen hakken in op de bezoekersaantallen van onze geliefde waterplaats. Nochtans doet waard Samir er alles aan om uw verblijf in veilige banen te leiden. En de dagschotel is meer dan zijn prijs waard!

Bij aankomst van Bubbel B worden de Strava-gegevens grondig vergeleken. De ouderdomsdekens zijn blijkbaar nog niet versleten. Leo heeft nog een verrassing in petto: we ontvangen allemaal een hippe Vispaleis baseball-cap. Hoeft het gezegd dat we er beeldig mee staan?

We maken van de gelegenheid gebruik om te overleggen hoe we de komende weken zullen organiseren. Er wordt besloten om de dagrit van zaterdag niet te rijden en in functie van het aantal aanwezigen de bubbels aan te vullen. Of de weekuitstap naar Nederland in september zal doorgaan is hoogst twijfelachtig.

Hou het veilig!