Met een weekje vertraging heeft de winterwerking zich enigszins moeizaam op gang getrokken. De begrijpelijke verstrenging van de coronamaatregelen hebben tot gevolg dat we het voor een maand zonder winterlokaal moeten stellen, wat bijzonder jammer is.

Op vrijdag wordt er druk geWhatsapp’t over wie waar en wanneer zal rijden. Deze topografische vragen hebben als resultaat dat er om halftwee negen Placora’s aan het Duinenkerkje paraat staan voor een duinenrit en dat er vier ploegmakkers volharden met de koersfiets. Zij spreken af ten huize Wimco.

De Duinenpiepers zullen zich uiteindelijk opsplitsen in drie groepen. De zware motoren (Renaud, Pilot Pascal en Rich) gaan er full speed vandoor. Het overblijvende zestal (Noël, Kurt, Remi, Rookie Alain, Zorro en uw dienaar) rijden gezamenlijk tot in Lombardsijde. Daar volgt een nieuwe opsplitsing: Kurt, Remi en Noël keren huiswaarts, het overige drietal besluit om nog een lusje extra te rijden.

De term ‘lusje’ mag hier gerust als een onderschatting omschreven worden. Uw dienaar meent de route die hij ooit met Geert GPS gereden heeft te herinneren. Met Rookie Alain en Zorro in zijn zog gaat het nu door het Nieuwpoortse natuurreservaat (waar even haltgehouden wordt voor een fotoshoot bij de zeehonden) om dan verder te trekken richting Oostduinkerke.

Op de terugweg, met de wind in het voordeel, gaat het bijzonder vlot. Niettemin beginnen op het eind de kilometers door te wegen. De chocopot gaat langzaam maar zeker open. 

Toch zijn Rookie Alain en Zorro in de Duinenweg lucide genoeg om een verloren portefeuille te spotten. Het kleinood wordt gerecupereerd en blijkt dat er toch een belangrijke som cash plus bankkaarten en identiteitskaart in steken. Uw dienaar krijgt, in hoofde van zijn functie als voorzitter, de opdracht om de brieventas tot bij de gerechtelijke instanties te brengen.

De tank is zo goed als leeg, maar die extra kilometers kunnen er nog wel bij. Leuk om melden is dat hij later op de avond door de eigenaar werd opgebeld om in naam van de ploeg zijn dankbetuigingen in ontvangst te nemen.

Bij gebrek aan een après staat de smartphone roodgloeiend met de talrijke meldingen over het wedervaren van de ploegmakkers. Pilot Pascal en Renaud steken hun bewondering voor de stuurmanskunsten van Rich niet onder stoelen of banken. Onze pre-gepensioneerde heeft indruk gemaakt.

Ook de wegrenners hebben er een aangename rit opzitten, zo weet Wimco te melden. 

De gevonden portefeuille

Met een weekje vertraging heeft de winterwerking zich enigszins moeizaam op gang getrokken. De begrijpelijke verstrenging van de coronamaatregelen hebben tot gevolg dat we het voor een maand zonder winterlokaal moeten stellen, wat bijzonder jammer is.

Op vrijdag wordt er druk geWhatsapp’t over wie waar en wanneer zal rijden. Deze topografische vragen hebben als resultaat dat er om halftwee negen Placora’s aan het Duinenkerkje paraat staan voor een duinenrit en dat er vier ploegmakkers volharden met de koersfiets. Zij spreken af ten huize Wimco.

De Duinenpiepers zullen zich uiteindelijk opsplitsen in drie groepen. De zware motoren (Renaud, Pilot Pascal en Rich) gaan er full speed vandoor. Het overblijvende zestal (Noël, Kurt, Remi, Rookie Alain, Zorro en uw dienaar) rijden gezamenlijk tot in Lombardsijde. Daar volgt een nieuwe opsplitsing: Kurt, Remi en Noël keren huiswaarts, het overige drietal besluit om nog een lusje extra te rijden.

De term ‘lusje’ mag hier gerust als een onderschatting omschreven worden. Uw dienaar meent de route die hij ooit met Geert GPS gereden heeft te herinneren. Met Rookie Alain en Zorro in zijn zog gaat het nu door het Nieuwpoortse natuurreservaat (waar even haltgehouden wordt voor een fotoshoot bij de zeehonden) om dan verder te trekken richting Oostduinkerke.

Op de terugweg, met de wind in het voordeel, gaat het bijzonder vlot. Niettemin beginnen op het eind de kilometers door te wegen. De chocopot gaat langzaam maar zeker open. 

Toch zijn Rookie Alain en Zorro in de Duinenweg lucide genoeg om een verloren portefeuille te spotten. Het kleinood wordt gerecupereerd en blijkt dat er toch een belangrijke som cash plus bankkaarten en identiteitskaart in steken. Uw dienaar krijgt, in hoofde van zijn functie als voorzitter, de opdracht om de brieventas tot bij de gerechtelijke instanties te brengen.

De tank is zo goed als leeg, maar die extra kilometers kunnen er nog wel bij. Leuk om melden is dat hij later op de avond door de eigenaar werd opgebeld om in naam van de ploeg zijn dankbetuigingen in ontvangst te nemen.

Bij gebrek aan een après staat de smartphone roodgloeiend met de talrijke meldingen over het wedervaren van de ploegmakkers. Pilot Pascal en Renaud steken hun bewondering voor de stuurmanskunsten van Rich niet onder stoelen of banken. Onze pre-gepensioneerde heeft indruk gemaakt.

Ook de wegrenners hebben er een aangename rit opzitten, zo weet Wimco te melden. 

Zes jaar geleden ontviel ons veel te vroeg ploegmaat Georges. Nog altijd missen we hem en is het niet meer dan normaal dat we Georges jaarlijks herdenken op de Georges Lammertyn Memorial.

Een bijzondere rit: we rijden aan wandeltempo en maken van de gelegenheid gebruik om herinneringen aan Georges boven te halen: zijn gedrevenheid, de manier waarop hij tijdens de woensdagritten zijn eindspurt voorbereidde en natuurlijk zijn heroïsche klim op de Mont Ventoux waar hij er in slaagde om de tijd stil te laten staan.

Dertien Placora’s én de PDF rijden de klassieke woensdagrit. Omwille van corona hebben we de groep klein gehouden; gastrijders werden daarom niet uitgenodigd. We rekenen op begrip voor deze beslissing. Postman Dan rijdt, ook al omwille van corona, een solorit. 

Bij deze de aangename melding dat het met onze materiaalmeester de goede kant uitgaat! Niettemin is hij risicopatiënt en daarom veiligheid voor alles.

Met een gemiddelde snelheid rond de 25 per uur kan er heel wat gekeuveld worden. Het weer valt tijdens de aanvangskilomoters best mee zodat er ook eens van de omgeving kan genoten worden.

Bij afwezigheid van Steve Flitser neemt Rich, die ook als baankapitein fungeert, de taak van fotograaf op zich. 

Weinig incidenten onderweg, tenzij de pisstop van Wimco moet vermeld worden. Het noopt de Remcofan #1 tot een korte maar hevige inhaalrace.

Op de terugweg krijgen we even voorbij Rattevallebrug met een miezerige regenvlaag af te rekenen. Het tempo wordt iets omhoog getrokken om zo vlug mogelijk in het winterlokaal te bereiken. 

Vooraleer we ons aan de verjaardagtraktatie van Renaud kunnen wijden wordt er nog een groepsfoto genomen. Het zal immers weer voor eventjes zijn dat we elkaar  allemaal samen kunnen ontmoeten.

De Monroe-waard kent net als Samir zijn wereld en vergast ons op enkele smakelijke tapa’s. 

Vanaf volgende week gaat het winterseizoen dan officieel van start. De koersfiets gaat eventjes op stal – sommige ploegmaten kunnen misschien van de gelegenheid gebruik maken om hun ros een poetsbeurt te geven – en de mtb wordt uit zijn zomerslaap gehaald.

Hopelijk kunnen we in december een “Oostentrijker” nuttigen na een winterse duinenrit. Hou het veilig, hou je aan de regels en tot gauw.

Het plan was om zaterdag de George Lammertyn Memorial te rijden. Helaas, een wel bijzonder strakke wind en bijwijlen stevige stortbuien deden ons afzien van het plan. Maar uitgesteld is niet verloren, de rit wordt verplaatst naar volgend weekend.

Maar toch ideaal MTB-weer, hoor ik u stellen. U hebt gelijk, beste lezer, ware het niet dat uw dienaar dan nog eens af te reken heeft met mechanische pech. Wanneer hij ’s morgens zijn fiets inspecteert stelt hij vast “dat hij achteraan plat staat”. Twee pogingen om dit euvel te verhelpen halen niets uit; blijkbaar is er meer aan de hand en zal de kundige hulp van een fietsenmaker moeten worden ingeroepen.

Via WhatsApp vernemen we dat enkel Kurt en Rich de duinen zijn ingetrokken. Rich krijgt in het winterlokaal Monroe nog gezelschap van Christ.  Bij het huiswaarts keren volgt de ontnuchtering: Rich staat vooraan plat! We hebben de voorbije weken te veel geboft dat we geen bandbreuk leden!

In de marge kunnen we nog melden dat enkele Placora’s op zondag aanwezig waren op Gent-Wevelgem, de ene al actiever dan de andere. Remi en Steve Flitser lieten zich verwennen in de VIP-tent, Rich en Geert G. maakten zich op moto nuttig als seingever. Winnaar van de dag is ongetwijfeld Wimco die zijn collectie wielermemorabilia met enkele leuke items uitgebreid zag!

Het plan was een goed plan: we starten om halfzes, rijden het vertrouwde parcours en vieren bij aankomst het einde van het zomerseizoen met een lekkere spaghetti.

Helaas, waarde lezer, de weergoden beslisten er anders over. Het was deze keer niet Aolus maar zijn brother in arms Pluvius die roet in het eten kwam gooien.

Wanneer uw dienaar rond halfvijf voor de vorm nog even de buienradar raadpleegt merkt hij tot zijn ontsteltenis dat er regenwolken aan de einder opdoemen. Na enig geWhatsApp wordt besloten om toch te vertrekken. In de marge hiervan leren we dat Remi al twee uur voor vertrek in tenue klaar zit.

Aangekomen op de Bel & Bo-parking moet er na enkele minuten al worden geschuild voor een stevige bui. Tot overmaat van ramp moet Wimco vaststellen dat hij achteraan plat staat.

Het is duidelijk dat er in deze omstandigheden niet zal kunnen gereden worden. Het lijkt ons echter ook iets te vroeg om nu al het lokaal op te zoeken; dus rijdt iedereen naar huis om zich om te kleden.

Om 19u30 is iedereen present voor de aangekondigde spaghetti. We kijken terug op een buitengewoon seizoen gekleurd door, ik hoef het u niet zeggen, Covid-19. Daguitstappen konden, op één uitzondering na, niet gereden worden, terrasjes waren soms moeilijk te vinden. 

Niettemin is er vanaf 20 mei flink gereden. We kunnen dan ook de top drie bekendmaken: Leo staat op drie met 30 ritten, Geert GPS op twee met 32 ritten. Denis heeft zich tot kampioen gekroond met 33 eenheden. Proficiat aan de laureaat!

Het hoeft geen betoog dat na de bekendmaking van de rangschikking de fiere winnaar het gezelschap trakteerde op een tournée générale. Nog een leuk weetje: wanneer de ritten van de Corona-cup in rekening worden genomen is het bandenmagnaat Geert Pirelli die met 57 (!) eenheden de meeste ritten op zijn conto heeft staan.

Langs deze weg nog een woord van dank voor waard Samir die ons een hele zomer lang in soms moeilijke omstandigheden van drank en spijs heeft voorzien.

Vanaf zaterdag start dan de winterwerking. Zo lang het weer het toelaat wordt er nog met de koersfiets gereden; de mtb zal waarschijnlijk begin november van stal worden gehaald.

De weersverwachting belooft niet veel goeds voor het komende weekend. Afwachten, dus…