Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
30-09-2018
Fin de saison
Een stralende eindejaarszon lokt elf Placora's uit hun kot voor de laatste officiële rit van het seizoen. Het oorspronkelijke plan om in schoonheid en met een Picon te eindigen wordt opgeborgen omdat Aolus van uit het oosten blaast. Hoeke wordt de de alternatieve bestemming.
Er wordt aan een rustig tempo gereden waarbij iedereen een deel van het kopwerk op zich neemt. We rijden de klassieke Sarah-route in omgekeerde richting. Eventjes krijgt Noël het moeilijk in het bochtenrijke gedeelte, maar dit is maar van korte duur.
Naarmate Brugge nadert verdwijnt de zin om de lus tot aan Damme er bij te nemen. Het terras aan de tennisclub wordt steeds verleidelijker en zo gebeurt het dat we de remmen dichtknijpen en ons in het zonnetje neervlijen. Bovendien kan tot onze grote vreugde de waard Karmeliet van het vat aanbieden. Dit is echt genieten.
Op de terugweg nemen eerst Wim W en uw dienaar het commando op zich. Het tempo draait rond de 33 per uur, tot Geert Pirelli en Pilot Pascal overnemen en er een tandje bij wordt gestoken. We vlieden nu aan 35+ langs de vaart. Met de eindstreep in zicht blijft het tempo heel strak. Wie dacht dat we in gesloten formatie de Schorre zouden indraaien heeft het verkeerd voor. Even voorbij de Gistelsesteenweg schiet Geert Alaphillippe naar voor en trekt de groep uit elkaar.
Het wordt een bijzonder hectische eindfase, waarbij voortdurend kleine groepjes zich afscheiden om dan weer ingelopen te worden. Uiteindelijk gaan de twee Geerten er vandoor. Zowel Steve Flitser, Pilot Pascal als Wim W kunnen het gat niet dichten. Leo moet hen ook laten gaan, ondanks de vele gebeden dat iemand de kloof zou dichten. Uw dienaar acht zijn moment gekomen en gaat op zoek naar de twee vluchters. Wanneer hij er uiteindelijk bijkomt is het duidelijk dat er van spurten in zijn geval weinig zal in huis komen. Geert Alaphillippe zet aan en kan onmiddellijk de nodige meters nemen. Hij sluit verdiend als eerste het seizoen 2018 af.
In het lokaal krijgen we frieten met bitterballen. Noblesse oblige, uw dienaar trakteert als eindwinnaar de groep op een frisse pint.
Hieronder dan het eindklassement. Omwille van tegenslagen allerhande zijn er nog enkele verschuivingen en verdwijnen vaste waarden uit de top. Uw dienaar wordt kampioen tegen wil en dank en Danny G. hijst zich in extremis op het podium. Nog dit: zolang het weer het toelaat blijven we op de weg fietsen. Afspraak volgende zaterdag om 13u30 aan Bel & Bo.
Op Maagdeneilanden woont ene Christopher. Christopher is er lid van de lokale wielerclub en trekt er twee keer per week met de ploegmakkers op uit om zijn fysieke conditie op peil te houden. Christopher is geen onverdienstelijk fietser. Alleen, in groep rijden lukt zo goed niet. Hij steekt er een beetje boven uit, met als gevolg dat de mindere goden er na enkele kilometers uitwaaien. De plaatselijke voorzitter heeft dit echter elegant opgelost: hij heeft Christopher tot tijdrijder omgevormd. Zo rijdt hij alleen, hoeft zich van niemand aan te trekken en is er geen onvrede meer in de rest van het peloton.
En zo geschiedde. Christopher vloog over de maagdelijke wegen onder de bewonderende ogen van zijn landgenoten. De president was zodanig onder de indruk dat hij Christopher de opdracht gaf om deel te nemen aan het WK tijdrijden in Inssbruck. Christopher gaf er gisteren het beste van zichzelf: hij legde de 52,1 km af in 1u31'43".
En Christopher krijgt navolging: wanneer acht Placora's om halfvijf klaar staan voor de laatste woensdagrit, blijkt den John zijn tijdritpaard van stal te hebben gehaald. TV-beelden kunnen inspirerend werken. Onder een stralende zon vatten we de rit aan en houden er een gezapig tempo op na. Langs het kanaal draaien we rustig rond, tot John zich aan kop zet en de snelheid fors de lucht in gaat. Enkelen onder ons raken in de problemen en moeten de rol lossen. Even komt het tot een hergroepering, maar aan het spaarbekken is het weer van dat.
Verschillende ploegmakkers proberen John te overhalen om het iets rustiger aan te doen, maar dat zijn woorden in de wind. John is er alleen vandoor. Niet g betreurd, we draaien opnieuw rond en maken de rest van het parcours gezamenlijk af. Wim, Pilot Pascal en Steve Flitser houden er de vaart in zodat we 1u38'26" later aankomen in het lokaal. John zit er ons op te wachten en moet dus een tijd hebben neergezet die in de buurt komt van onze vriend uit de Maagdeneilanden. In 2019 vindt het WK plaats in Yorkshire. John is kandidaat om er de plaats van Christopher in te nemen.
Ook nog wat minder leuk nieuws: Christ is het slachtoffer geworden van een ontplofte compressor en ligt met een gecompliceerde beenbreuk in het ziekenhuis. We wensen hem spoedig herstel toe. Hopelijk is hij klaar voor het volgende seizoen.
Zaterdag sluiten we het huidige seizoen af. Een Picon zou meer dan toepasselijk zijn.
Omwille van praktische redenen wordt de Georges Lammertyn Memorial op 13 oktober gereden, en niet op 6 oktober zoals eerder aangekondigd.
Het wordt een ritje van een 65-tal kilometer, gevolgd door een fund raiser ten voordele van de clubkas. Start om 14u op de gekende locatie. Vanaf 18u kunnen we genieten van bouletten in tomatensaus of stoofvlees, beide vergezeld van frietjes. Kostprijs 10. Nodig gerust vrienden en kennissen uit.
Uw dienaar heeft tussen alle schoolse en politieke beslommeringen in even de tijd gemaakt om een tweede tussenstand op te maken. U zult merken dat er in vergelijking met de vorige stand van zaken toch een aantal verschuivingen hebben plaats gegrepen. Zo is er een afscheiding gekomen in de top drie (uw dienaar is nu al aan het sparen geslagen ...) en hebben er in de buik van het peloton ook enkele positiewisselingen voorgedaan. De laatste weken van september beloven best spannend te worden!
De nazomer toont zich van zijn mooiste kant: een aangename septemberzon lokt tien Placora's naar de startplaats. Aolus meldt ook present van uit westelijke kant zodat de keuze van tussenstop zich richting Alveringhem situeert. De uiteindelijke keuze valt op Lo; niet de Caersarboom maar wel de afspanning langs de vaart wordt ons uiteindelijk doel.
We mijden het centrum van Leffinge omwille van leurders en rijden ons woensdagparcours in omgekeerde richting. Geert Pirelli is terug van weggeweest en toont zich onmiddellijk in de kop van het peloton. De bandenmagnaat is verlost van zijn knieproblemen en laat dit duidelijk blijven. Hij vindt ook dat Rich en Noël moeten ophouden met trunten over hun pijnlijke pols. Als dit maar goed afloopt...
Het tempo is strak maar niemand komt in de problemen. Na een klein anderhalf uur strijken we neer aan Lo-brug waar de waardin ons weet te verleiden met Blonde Petrus en Sint-Bernardus. Dan speelt er zich een vreemd tafereel af: de grote volkstoeloop doet de bazin naar de telefoon grijpen om haar echtgenoot op te trommelen. De brave man komt fluks aangereden .... op een grasmachine! Eens iedereen voorzien van drank verdwijnt hij even vlug als hij gekomen is. Ondertussen laat Renaud zich verleiden om een artistieke foto van de gevel te trekken (zie onze FB-pagina); kwestie om eens geen pinten in beeld te brengen.
Nu de dorstigen gelaafd zijn vatten we de terugweg aan. Met de wind iets meer in het voordeel gaat de snelheidsmeter nog een beetje hoger. Geert Alaphillippe neemt het voortouw; uw dienaar moet enkele keren zijn enthousiasme temperen, want Geert beschikt niet over een kilometriek en rijdt zuiver op het gevoel. Het is duidelijk dat het gevoel bij de ene niet overeenkomt met het gevoel bij de andere.
Het is nog geen kwart over vijf wanneer we 85 km verder aankomen in het lokaal. Butler Ronny neemt hier direct het initiatief, zodat de hydratatie kan worden ingezet. Einde van een bijzonder aangename rit!
Elf Placora's paraat voor deze bijzondere jubileumrit. Onze nestor viert zijn 50ste huwelijksverjaardag met zijn sympathieke Anita en heeft ons uitgenodigd om na de rit de voetjes onder de tafel te schuiven. Het spreekt vanzelf dat we onze trip aanpassen aan de feesteling en dat een bezoek aan de beroemde p..pwegel niet uit kan blijven.
En zo gebeurt het dat we richting Koksijde vertrekken. Met een lichte tegenwind zoeken we de luwte in de Nieuwpoortse en Oostduinkerkse villawijken. Op de grens tussen Koksijde en Adinkerke houden we halt aan het gedenkwaardig weggetje waar het voor Leo 53 jaar geleden allemaal begon. We krijgen ook omstandig uitleg hoe jongelui het in die tijd aan boord moesten leggen om elkaar beter te leren kennen. Na het nemen van een herinneringsfoto gaat de rit verder richting Veurne.
Gezien de festiviteiten later op de dag is er besloten om geen tussenstop in te lassen. De Veurnse markt zal ons dus niet ontvangen; we nemen er nog een stukje Langelis bij en rijden via Wulpen en Nieuwpoort terug naar het lokaal. Langs de vaart wordt de gashendel eventjes opengezet, maar iedereen kan vlotjes mee.
Op de Torhoutsesteenweg doet er zich nog een incident voor: een onvoorzichtige automobiliste steekt zonder kijken het fietspad over! We kunnen haar nog maar niet ontwijken om erger te voorkomen. Enkele seconden eerder vroeg Steve Flitser waarom er de zaterdag niet gespurt werd. Wel, daarom! U kunt op de FB-pagina in bewegende beelden bekijken. Hoog tijd dat er hier een ingreep gebeurt om het verkeer veiliger te maken.
Gezien het vroege aankomstuur besluiten om er toch nog eentje in het lokaal te drinken. En 's avonds is het dan groot feest met stoofvlees en frietjes! De jubilarissen worden op passende wijze gehuldigd, een dag om te onthouden.
Na de zondvloed van vorige woensdag - JP. Bakker en Geert Alaphilippe hebben toch gereden, zij het met de MTB! - staan 12 Placora's aan de start. Onder hen Rookie terug van lang weggeweest Alain, thans expert in het verplaatsen van tuinhuisjes op wieltjes, en Postman Dan die eindelijk opnieuw in zijn fietsschoenen kan.
Het heeft heel wat voeten in de aarde vooraleer we de het einddoel (lees: terras) van onze rit kunnen vastleggen. De wind zit in "in het verkeerde gat", waardoor de keuze Oostkust of Westkust moeilijk te maken is. Gelukkig komt Geert aangereden met een voorbereide rit en kan deze Gordiaanse knoop worden doorgehakt. Het wordt Hooglede.
Op onze FB-pagina kunt u netjes het afgelegde traject volgen. Het dient gezegd: een pareltje! Noël heeft jammer genoeg nog steeds last van zijn Portugese uitglijder en moet in de bergzone afhaken. Heel spijtig, want zo mist hij ons bezoek aan de afspanning De Twee Arenden (bouwjaar 1773!) in Hooglede. De pronte waardin serveert ons Rodenbach, Hapkin en Grimbergen van 't vat, een versnapering die we ons laten welgevallen.
Op de terugweg is Leo het slachtoffer van een dubbele bandbreuk. Onze nestor kan een uitpuilend riooldeksel niet tijdig ontwijken met alle nare gevolgen vandien. Gelukkig is Postman Dan er om alles binnen de kortste keren te verhelpen.
In het laatste gedeelte van de rit hebben we de wind op kop, vanwege uit het verkeerde gat. JP. Bakker neemt zijn taak zoals hij die vorige week uitvoerde opnieuw op, deze keer bijgestaan door Remi!
In de Schorre wordt er een spurtje getrokken waar Leo - wat had u gedacht - zich de sterkste en de slimste toonde (al beweren kwatongen dat Geert hier een kilogram Noordzeegarnalen verdiend heeft).
In het lokaal worden we door PDF en Rich verwelkomt. Goed nieuw wat deze laatste betreft: zijn rechter pols is uit het gips! Als we de nagestuurde foto's mogen geloven hebben Steve Flitser en Remi de vergadering gesloten.
Afspraak volgende woensdag en natuurlijk volgende zaterdag!
