Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
29-08-2013
Driemaal is scheepsrecht
Zestien Placora's maken zich op voor een enigszins gewijzigd parcours. Met de clubkampioenschappen in het vooruitzicht zal deze rit eindigen met een oefenstonde op de wielerpiste. Op voorstel van Dick Richard zullen we daarom afslaan aan Schoorbakkebrug.
Wim, Richard, Henk en Georges vormen de vroege ontsnapping van de dag en zijn er dus niet bij wanneer Remi na drie kilometer plat rijdt. Ze wachten ons op aan Leffingebrug, waarna de rit gezamenlijk wordt verder gezet.
We hebben de wind in de rug en het gaat dus goed vooruit. Bij enkelen blijkt de Belcanto-epo nog niet helemaal uitgewerkt.
Net Schoorbakke gepasseerd is het de beurt aan Danny G. om te vloeken en op zijn stuur te slaan. Plat vanachter! Hij wordt geholpen door onder meer DB die opnieuw als gastrijder fungeert.
We hebben ook het gezelschap gekregen van de talentvolle nieuweling Caestecker. De jonge snaak blijft netjes achteraan en maakt ons het compliment dat we redelijk goed doorrijden voor ...... mannen.
De spurt op de brug is voor Geert, die er een ware demonstratie van maakt. Dan valt het tempo helemaal weg en wordt er aan amper 30 per uur verder gewandeld.
Wanneer we dan tussen Wilskerke en Leffinge de gashendel opnieuw willen opendraaien rijdt Noël plat. Gevloek alom nu.
Op de piste vinden we Renaud terug, die nog aan het recupereren is van de Belcanto. De Bernardus heeft men parten gespeeld. Op de FB pagina https://www.facebook.com/pages/WTC-Placora/478362632222340 krijgt u een beeldverslag van hoe we het er van af hebben gebracht.
We komen later dan gewoonlijk aan in het lokaal. De voorzitter zit ons op te wachten en Emily verzorgt ons met pintjes en boterhammen!
Volgende zaterdag Picon, als het niet regent tenminste!
Wij citeren Stromae: "Formidable". Een prachtige zomeravond, ongelooflijke sfeer en een perfecte organisatie. Het blijft een hele belevenis, ook al sta je, zoals uw dienaar, al voor de 9de keer aan de start.
Peter, Paul, Christ, Renaud, Christophe en uw dienaar stonden samen met 494 andere wielerliefhebbers aan de start van de 19de Belcanto Classic. Onze tegenstanders zijn niet van de minste: Jens Keuckeleire, Gorik Gardeyn, Pieter Ghillebert, James Van Landschoot. De bookmakers hebben het niet makkelijk. De aanvangsronden worden zoals gewoonlijk in gesloten groep gereden. Maximale concentratie dus en veel stoppen en aanzetten. Peter, Paul en Christophe zijn behoorlijk opgeschoven; Renaud, Christ en uw dienaar bekijken de zaken enigszins van uit de achterhoede.
Vanaf ronde drie wordt het gas vol open gedraaid. De splitsing wordt doorgevoerd. Peter en Paul gaan mee met de leiders, Christophe zit in het groepje er vlak achter. De overige drie handhaven zich netjes in het grote peloton.
In ronde vier moet Christ de rol lossen op de Sulferberg, die opnieuw scherprechter speelt. Renaud en uw dienaar draaien mooi mee voorin. Uw dienaar moet vaststellen dat zijn kilometerteller het laat afweten... En dan het sponsormoment: bij de aanvang van ronde vijf leidt Renaud het peloton door het centrum van Westouter. Hij wordt opgemerkt door de commentator die volgende boodschap door de luidsprekers doet schallen : "Een Placora op kop van het achtervolgend peloton. Hij doet dat blijkbaar graag!" Dat is dan bij deze genoteerd: vanaf nu mag Renaud de kop trekken, aangezien hij dat graag doet. Met de ideale weersomstandigheden wordt er ferm doorgesjeesd. Het uiteindelijke gemiddelde zal rond de 37 (!) draaien. Tijdens de laatste ronden valt er niks bijzonders te melden. Peter en Paul eindigen bij de eersten, Christophe er net iets achter; Renaud en uw dienaar bollen gezamenlijk over de eindstreep.
Iedereen is dol enthousiast over de geleverde prestaties. De Bernardus vloeit rijkelijk en de vele belevenissen worden in geuren en kleuren verteld. Christ is hier een bron van wonderbaarlijke avonturen.
En dan komt de klap op de vuurpijl wanneer WTC Placora de prijs van de mooiste outfit wint! Onze tenue wordt bij deze geklasseerd en bewaard voor het nageslacht. Er hangt nog een mooi geschenk aan vast dat zal overhandigd worden aan de winnaar van het clubkampioenschap op 7 september.
Als afsluiter genieten we nog van een spetterend optreden van The Expendables, met Isabelle A in de hoofdrol.
Volgend jaar viert de Belcanto zijn 20ste verjaardag. Dat wordt dus een bijzondere editie; wij overwegen om een overnachting in de omgeving te zoeken om de festiviteiten op passende wijze vieren.
Er is nu toch interesse om een ploeg af te vaardigen voor Ostende Koerst. Noblesse oblige...
Nog dit: volgende woensdag wordt afgeweken van het traditionele parcours: ter voorbereiding van het clubkampioenschap zal de piste verkend worden.
5 man trouw op post. Gelet op de windrichting werd voor de oude sara route gekozen. PM Dan, Georges en Dick beleefden nostalgische momenten.Henk en ondergetekende waren blij dat ze meemochten.Het tempo bleef beschaafd zodat het echt genieten werd. Samir was net op tijd terug van Pole Pole om ons te bedienen en kweet zich als vanouds met de glimlach van zijn taak.Tot Woensdag !
Slecht 5 Placora's melden zich om 13u30 aan de start. Verwonderlijk omdat het toch maar licht regent en de temperatuur best meevalt. Gezien de zuidenwind wordt er koers gezet richting Diksmuide via Leffinge, Spermalie, Leke, Keiem en Beerst. Jean-Pierre heeft er zin in en leidt de dans. In Leke, blijkbaar het geboortedorp van Wim, valt Peter plat vooraan en maar sakkeren over de slechte staat van de wegen. Nog geen 2 kilometer verder, Peter weer plat, deze maal achteraan. Hij wordt deze keer geholpen met een opgelapte binnenband van Henk. Peter had ook duidelijk zijn pilletje niet gepakt, hij bleef maar doorzeuren. En dan beginnen plots de hemelsluizen open te vliegen, zonder nog te stoppen tot 't einde van de rit. In Diksmuide stopt het toch even en besluiten we nog door te rijden tot aan de Knokkebrug. Langs de Ijzer is het serieus pompen om de 30 km/uur te blijven aanhouden tegen de toch wel strakke wind. Via de Boterlandroute, Lampernisse en Nieuwpoort keren we terug. Jean-Pierre besluit om in Middelkerke direct naar huis te gaan.Wim test nog even zijn tijdritcapaciteiten aan de vaart naar Leffinge. Zeiknat belanden we in 't lokaal waar we opgewacht worden door Emely die vlug nog enkele stuutjes smeert voor de 4 resterende verzopen kiekens. De 85 kilometer werd afgelegd met een gemiddelde van 29 km/uur. Nog dit: wie aan vervanging van zijn matras toe is door overvloedig gebruik of andere..., kan terecht bij Wim voor de aankoop van Innergetic matrassen en boxsprings aan uitzonderlijk voordelige prijzen.
Peter, Paul, Christophe, Renaud, Christ en uw dienaar nemen volgende maandag deel aan de Belcanto Classic.
Het Pegasus-busje is ter beschikking. Er zijn 8 plaatsen. Niet alle fietsen zullen er in kunnen. Dus best dat er nog één auto met rek rijdt om fietsen te vervoeren.
Vertrek stipt om 16u15 aan het lokaal. Gelieve te reageren voor wie mee wil gaan.
De lezer dezes hoeft zich niet ongerust te maken over de nogal zorgwekkende titel van dit verslag. Hij verdient wel de nodige uitleg.
Voor de start van de woensdagrit, op een prachtige zomeravond trouwens, merkt JP Bakker op dat er 'iets' uit de mouw van Remi zijn shirt steekt. In eerste instantie vermoedt JP dat het om een 'soutien' gaat. Zo ver zit hij er niet naast, want in al zijn haast om op tijd te zijn heeft Remi een leuk slipje van zijn lieftallige wederhelft (dat vermoeden we althans ) mee gegrist. Hilariteit alom dus, en Remi met rode kaken
De rit zelf dan. We vertrekken met de wind licht in het voordeel. Er wordt vlot rondgedraaid aan een strak tempo, zonder dat er iemand in de problemen komt.
Geen bijzondere meldingen tot aan het keerpunt in Stuivekenskerke. Op de terugweg zijn het vooral Peter, Leo, Wim en uw dienaar die de kop trekken. De laatste beschouwt deze rit als de ultieme voorbereiding op de Belcanto van maandag en hij is er best tevreden mee.
De spurt op de brug wordt een tactisch steekspel met het laten vallen van gaten. Het is uiteindelijk Henk die het haalt.
Ondertussen zijn er ook enkele gastrijders bijgekomen, waaronder 'verloren zoon' DB.
Naar traditie wordt er tussen Wilskerke en Leffinge flink doorgetrokken. Toch oppassen aan de wegversmalling in Leffinge: de auto's in tegengestelde richting hebben voorrang!
De eindspurt wordt enigszins ontregeld door de lokale politie die op de Torhoutsesteenweg naast ons komt rijden. Het wordt dus een halfbakken gedoe, waarbij velen wijselijk de remmen toeknijpen.
Niettemin wordt het lokaal bereikt met een mooi gemiddelde van 33.
Het wordt lang nagenieten onder de neergaande zon. De afsluiter speelt zich af aan de toog bij het bekijken van de tweede helft Chelsea - AstonVilla. Bij het naar huis gaan was het nog niet duidelijk of Lukaku, dan wel Benteke, de beste spits is.
Zaterdag de klassieke Piconrit naar Braydunes via Cabourg.
Graag iedereen attent maken op 7 september: in de namiddag wordt het clubkampioenschap gereden op de wielerpiste op de Schorre. De opgave bestaat uit een tijdrit over drie ronden met vliegende start.
Vanaf 18u30 worden wij, samen met zoveel mogelijk vrienden en kennissen, verwacht in het lokaal voor een BBQ. De opbrengst gaat integraal naar de clubkas, dus we rekenen op ieders aanwezigheid! Nu al dank aan allen die sponsors hebben aangebracht!
Tenslotte is er , voor wie er nog zin in mocht hebben, op 8 september Ostende Koerst. Er moet een ploeg van minimum 4 en maximum 5 renners worden samengesteld. Gegadigden worden vriendelijk verzocht zo vlug mogelijk hun naam door te geven.
Slechts 10 gegadigden voor de zaterdagrit naar Leisele. Was het de stevige zuidwester of de avondmatch van de kustboys ? De afwezigen hadden,
zoals dat meestal gaat natuurlijk, opnieuw overschot van ongelijk vermits "teamleader" Georges, met een carte blanche op zak, ons langs ongerepte
wegels ( waarvan zelfs postman Dan toegaf sommige nog nooit te hebben befietst) naar Leisele zou leiden. Het eerste kwart van de heenrit werden
we op sleeptouw genomen door Christophe die met zijn knalgele "Aire One" de restanten van 14 dagen bourgondisch leven , annex paulusfeesten,
quasi volledig solo op kop reed , een 4 Bft pal op kop. Dat we vervolgens toch nog gemiddeld 29 km/h haalden hadden we mede te danken aan de inspanningen van Henk, Geert en Georges himself die vervolgens lange beurten voor hun rekening namen. Via Stuivekenskerke, Oude Capelle,
Nieuwkapelle en Polinckhove bereikten we na zo'n 65 km hard labeur onze welverdiende stopplaats . De kastelein, die ons inmiddels begint te
kennen, heeft inmiddels zijn terras uitgebreid, zodat we zonder logistieke problemen de overheerlijke bierkaart konden degusteren. De picon lieten
we, wegens te veel dorst, deze keer voor wat ze was maar een Westmalle triple van 9,5 ° of Leffe kon de vergelijking best doorstaan.
Speciaal voor Antoine werd de Jupiler in een half liter glas opgediend .
Helemaal opgeknapt konden we de terugtocht aanvatten . Het werd een "gevleugelde" rit met een nog steeds aanwakkerende wind in de lenden
via Bulskamp en Veurne langs Nieuwpoort richting Oostende. Langs de vaart werden op aangeven van Henk nog eens alle registers opengetrokken.
Het strakke tempo bleek Leo nog iets te slap te zijn : consternatie alom toen hij iedereen voorbij "vloog" , flirtend met de 50 km/h en dat nog bleef
volhouden tot Leffinge ook . Zo maken ze ze niet meer .
Postman Dan moest alles uit de kast halen om de achtervolgers op sleeptouw te nemen en zo de schade te beperken.
Rond kwart voor zes bereikten we het lokaal waar de voorzitter zich net klaarmaakte om naar "den voetbal" te vertrekken.
Zorro , die wat af te rekenen had met een pijnlijke knie, was op slag weer fit na de eerste verschijning van Emily .
Meerdere verschijningen zouden volgen en de sfeer zat er goed in .
Conclusie : goed gidswerk van Georges , geen gezaag en een voorbeeldige samenwerking in het peloton , overgoten met een goed teusje :
Ondanks het mooie fietsweer slechts 12 Placora's aan de start. Er wordt rustig gestart, want enkele locomotieven ontbreken.
Vanaf de Rattevalle wordt het gaspedaal dan toch een beetje ingedrukt, zonder dat er zotte dingen worden gedaan. Iedereen is het er over eens dat het circuitrecord niet iedere woensdag moet verbeterd worden.
En zo gebeurt het dat we kunnen genieten van de mooie omgeving. Langs de IJzer is het evenwel opletten vanwege de vele landbouwvoertuigen. We moeten tot driemaal toe voet aan de grond zetten!
Op de terugweg neemt Peter het commando. Het tempo zakt nu niet meer onder de 35. De voorbereiding van de spurt op de brug wordt ontregeld wanneer onze Douchy-vrienden ons van links vervoegen.
Het vervolg van de rit kent het vertrouwde scenario, met een serieuze versnelling tussen Wilskerke en Leffinge. De eindspurt verloopt nog bizar, niet in het minst omdat we tot aan de Hallen aan de linkerkant van de Torhoutsesteenweg blijven en dan pas kunnen oversteken.
Het is uw dienaar die de Gert Steegmans van dienst is en de spurt op gang trekt. Wim toont zich de snelste.
In het lokaal is er een BBQ aan de gang, zodat we een beetje moeten vechten voor een plaatsje. Consternatie alom wanneer Remi zich beperkt tot cola, agrum en water!!!! Uw dienaar kan niet anders dan dit op de gevoelige plaat te leggen.
Voor alle duidelijkheid: volgende zaterdag vertrek om 13u30. Lo of Leisele, we zien nog.
Volgende donderdagmorgen wordt er ook gereden, want het is 'oochtag'. Afspraak om 9u30. Het spreekt vanzelf dat de traditionele woensdagavondrit als vanouds plaatsvindt. Start om 18u00. Noteer ook dat dezelfde avond België - Frankrijk te bekijken is in het lokaal.
Slechts tien Placora's om 13u30 op de afspraak. Blijkbaar bestaat er enige onduidelijkheid rond het startuur op zaterdag. Zo komt het dat Tone en Richard om 14u00 stonden te blinken. Graag verwijst uw dienaar naar een melding begin juli waarin staat dat in de zomer om 13u30 wordt gestart .
Hoe dan ook, prachtig fietsweer met een lichte bries van uit het zuidwesten. We vertrekken aan een gezapig tempo zodat er onderweg rustig gekeuveld wordt over koetjes, kalftjes, de prestatie (sic) van FCB en de winstkansen van KVO. Het is pas voorbij Oostkerke dat het tempo wordt opgetrokken en we gaan ronddraaien. Dient het gezegd dat Leo hier de motor is, midden in zijn geboortestreek?!
Ontgoocheling: café De Leute is opnieuw gesloten, ondanks het opschrift 'binnen langs de poort'. We zijn niet de enigen die enigszins beteuterd staan rond te draaien . Heel wat wandelaars verkeren in hetzelfde geval. Na kort overleg besluiten we dan maar Potje Pâté aan te doen. Daar vinden we een mooi terras en een rijke bierkaart.
Hier verdient de jonge garçon alle lof, want we presteren het om allemaal iets anders te bestellen: Ploegsteert blond, Ploegsteert bruin, blonde Brugse Zot, Leffe van het vat, ... laat maar komen. Vlak na het nuttigen van de eerste consumptie enig ophef: Tone is er bij gekomen. Natuurlijk waren wij allemaal veel te vroeg op de afspraak . En ook Richard verschijnt, zij het op zijn moto.
Het tempo ligt nu merkelijk hoger dan tijdens de heenrit. Is het hierdoor dat Ronny omvalt wanneer we moeten halt houden om de grote baan over te steken in Booitshoeke?
Renaud en Geert amuseren zich om mooie fietsende dames nat te spuiten met hun pulle. Geert is hier zodanig enthousiast dat zijn pulle uit zijn handen vliegt. Tja, dat komt ervan, hé .
In Schore steken onze collega's van Douchy ons voorbij. We volgen in hun zog en komen goed en wel aan in het lokaal met een gemiddelde van 30. Netjes voor een zaterdagmiddag.
Iedereen van de fiets om nog één te drinken bij Emmelietje, met uitzondering van Georges die naar de rommelmarkt moet om te kijken of Rita nu al verkocht is. De voorzitter komt nog langs en weet te melden dat op diezelfde rommelmarkt Club Brugge met een grote stand staat. Je kan er wollen sjerpen, mutsen en anoraks kopen; ze zullen die toch niet nodig hebben nu ze niet mogen overwinteren....
Na deze melding haast iedereen zich huiswaarts om zich voor te bereiden op KVO - OHL.
Leden van WTC Placora respecteren de hoffelijkheidscode. Dus:
1. Ik fiets hoffelijk. 2. Ik heb respect voor andere weggebruikers. 3. Ik volg de verkeersregels. 4. Ik respecteer de voorrangsregels. 5. Ik breng andere weggebruikers niet in gevaar. 6. Als ik andere fietsers, voetgangers, skeelers, joggers, dienstwagens van de waterwegbeheerder, tegenkom, snij ik hen de weg niet af, maar wacht ik rustig tot ik voorbij kan. 7. Ik laat weten dat ik er aan kom door gebruik te maken van mijn fietsbel. 8. Ik kijk goed en ver voor me uit, zodat ik kan anticiperen op mogelijke hindernissen. 9. Ik hou me aan de maximale snelheid. 10. Ik pas mijn snelheid aan de omstandigheden aan. 11. Als getraind fietser vermijd ik zoveel mogelijk de tijdstippen waarop tragere weggebruikers op het jaagpad of fietspad onderweg zijn. 12. Ik vertraag en stop als dat nodig is voor de veiligheid van mezelf en van anderen. 13. Ik rij niet in een al te grote groep om andere weggebruikers niet te storen. 14. Ik gebruik in groep nooit de volledige breedte van het jaagpad of fietspad, zodat er altijd voldoende ruimte overblijft voor andere weggebruikers. Met twee naast elkaar rijden is het uitgangspunt. 15. Ik neem de rechterkant van het jaagpad of fietspad, ook in de bochten.
Koning Pluvius heeft het echt op ons gemunt. Na het onweer van vorige week trakteerde hij ons vlak voor de start van onze bedevaart naar West-Vleteren op een fikse stortbui. Dit kon de negentien (!) Placora's niet van hun stuk brengen om de dagtocht richting Rogerke aan te vatten.
Zoals afgesproken vorige woensdag en gemeld op deze blog (maar die blijkbaar niet door iedereen gelezen wordt... ) volgden we tijdens de heenreis het parcours van de Keuneleute. Met negentien op de baan vergt evenwel een aangepast parcours en aangepaste snelheid (max. 32 per uur werd gezegd) , zodat we de binnenwegen richting Koekelare aan ons voorbij lieten gaan. Wat al onmiddellijk het nodige commentaar opleverde bij enkele ploegmaten...
Even voor Werken een eerste oponthoud wanneer Noël met zijn voorwiel in een put rijdt. Men weze gewaarschuwd dat de weg er hier erbarmelijk bij ligt. De platte band wordt hersteld en er wordt nogmaals aan de koprijders gevraagd om tijdig obstakels te melden.
Via Westrozebeke rijden we daar naar Tyne Cot Cemetary waar we kort halthouden om een foto te trekken. Van dan af wordt het een beetje zoeken naar de weg. Uiteindelijk bereiken we Ieper en rijden we majestueus door de Menenpoort.
Tussen Ieper en Poperinge loopt het even fout wanneer uw dienaar (mea culpa!) de groep de verkeerde afslag doet nemen. We belanden op de expressweg, waar normaal gezien geen fietsers toegelaten zijn. Gelukkig ontsnapt dit aan het oog van de arm der wet en kunnen we allengs de fietsroute vinden.
Bij het binnenrijden van Poperinge is het de beurt aan Henk om met pech af te rekenen. Hij rijdt op een steen (koprijders, roepen!!!) en staat dus plat. Enkele ploegmaats maken van de stop gebruik om zich te bevoorraden in de plaatselijke Lidl. Ondertussen hebben Paul en Peter ons verlaten om de Vlaamse bergen te beklimmen.
Na enige discussie (de GPS komt niet echt overeen met de bewegwijzering) gaan we dan richting West-Vleteren. Het is dan al bijna 2u wanneer we het zonnige terras bereiken. Hoe het er aan toe ging kunt u zien op https://www.facebook.com/pages/WTC-Placora/478362632222340
Na het nuttigen van twee trappisten en een boterham mét vatten we de terugweg aan. Opnieuw ontstaat er discussie over de te volgen weg ( ) Als man van het streek is het maar normaal dat Leo hier de leiding neemt, maar er zijn er altijd anderen die het beter weten. Toegegeven, het stukje langs de grote baan richting Veurne is niet van de aangenaamste, maar is het dan nodig om zo'n misbaar te maken vraagt uw dienaar zich af...?
We hebben wind mee wat sommigen de afspraak aan het begin van de rit doet vergeten. Hun reactie wanneer ze hierop gewezen worden getuigt van weinig ploeggeest... .
Toch ook nog goed nieuws: Café De Leute in Oeren in opnieuw open. We hebben dus al een doel voor onze volgende zaterdagrit .
Tussen Nieuwpoort en de Rattevalle moeten dan enkele ploegmaats hun kuren tonen door vlak achter een paardentrailer te gaan rijden. Ze beseffen niet dat ze hiermee het dier nodeloos schrik aanjagen én dat dit een gevaarlijk spelletje is. Uw dienaar heeft het ondertussen al flink op zijn heupen gekregen, en het verbetert er niet op wanneer aan het kruispunt de enen linksaf slaan en de anderen rechtdoor rijden. Wat een soep.
Als kers op de taart moet uw dienaar dan even stoppen voor een klein technisch mankementje. Niemand die nog op of om kijkt.... Na een achtervolging (snelheid 40 +) vindt hij dan weer aansluiting, net op tijd om te merken hoe er als een bende g.... langs de vaart wordt gevlamd. Na al de commotie in de pers de afgelopen dagen over pestribbels en hoffelijkheidscode voor wielertoeristen is de boodschap bij sommigen toch nog altijd niet doorgedrongen... Graag ook een oproep om wie zich geroepen voelt om de routes mee uit te schrijven. Hulp is altijd welkom en veel nuttiger dan voortdurend commentaar te geven van achter in de groep. Laat maar weten!
Gelukkig is er Emmely in het lokaal die ons opnieuw met een brede glimlacht verwelkomt en ons van het nodige gerstenat voorzien.
Op het gevaar af in superlatieven te vallen, maar deze woensdagrit zal in de annalen van WTC Placora als 'historisch' worden omschreven. Achttien Placora's staan op de afspraak; een zomerse avond met een lichte bries uit het zuiden. Ideale omstandigheden om er een leuke rit van te maken. Na een rustige aanvang nemen Christoph en Peter het voortouw en trekken de groep langs de vaart met een gemiddelde van 32. Niets dat toen laat vermoeden dat het all time record zou verpulverd worden.
Vanaf de Rattevalle komen de andere grote kanonnen naar voor: Paul, Wim, Dr. Cancellara gaan mee rond draaien waardoor de snelheidsmeter niet meer onder de 35 zal zakken.
Ook achteraan worden er voorbeeldige molentjes gereden zodat niemand in de problemen komt. Vanaf Stuivekenskerke gaat het dan richting 40. Hier en daar wordt er zenuwachtig op het zadel geschoven; de moderne technologie laat immers toe om voorspellingen te maken...
De spurt op de brug is voor Henk, ondanks aandringen van een gastrijder.
Iedereen zit nog goed. Ten bewijze: na de spurt kan er gewoon doorgetrokken worden. Eens over de Rattevallebrug rijden we constant 40 +, tussen Wilskerke en Leffinge zelfs 45+. Dr. Cancellare spoort de troepen aan om er alles uit te halen. Hij is een man voor de geschiedenis!
Al deze inspanningen eisen hun tol voor de eindspurt. Her en der vallen er gaten, het traditionele treintje blijft in het station staan. Uiteindelijk is het Wim die als eerste over de meet bolt.
En dan het rapport: 34.7 gemiddeld, een all time record! Als bewijs wordt een foto van de GPS genomen. Het spreekt vanzelf dat zulks uitvoerig gevierd wordt in het lokaal, tot grote spijt van Dr. Cancellara die onmiddellijk huiswaarts moet en de rehydratatie aan zich moeten laten voorbijgaan. We hebben zo snel gereden dat we zelfs onze voorzitter voor zijn!
De afspraak voor volgende zaterdag blijft: vertrek om 10u00. We rijden via de Keuneleute en Tyne Cot, , Zonnebeke en Poperinge richting West-Vleteren. Na een stop met pater(s) en boerenstuute keren we huiswaarts. Voorziene afstand zo'n 130 km. Het spreekt vanzelf dat de snelheid heel wat lager zal liggen! Tone zal ons alles over de WO1-slagvelden vertellen; wie zich wil voorbereiden klikt op http://www.oucs.ox.ac.uk/ww1lit/education/tutorials/intro/trench/songs.html#bomb en kan al een aantal liedjesteksten uit het hoofd leren
 "Laughing"){kind=icon}
 "Mad"){kind=icon}
 "Very Happy"){kind=icon}
 "Wink"){kind=icon}
 "Embarassed"){kind=icon}
.
 "Shocked"){kind=icon}
 "Crying or Very sad"){kind=icon}
 "Surprised"){kind=icon}
 "Confused"){kind=icon}
 "Evil or Very Mad"){kind=icon}
 "Razz"){kind=icon}
 "Twisted Evil"){kind=icon}
 "Cool"){kind=icon}
