Door de gure noorderwind zag Leo het eerste luik van zijn zaterdagnamiddag, waarnaar hij al zo lang had naar uitgekeken, de mist ingaan, nml. een ritje naar het door hem zo geliefde Lo . Wat is het tweede luik dan wel ? hoor ik menig lezer al vragen : dat vertellen we u straks op het einde van het
ritverslag. Lo was dus geen optie en "en petite comité" werd vervolgens besloten Middelburg aan te doen vermits Rich enkele goede herinneringen had
aan een soort van binnenterras en blond schuimend bier. Georges kreeg de eer de troepen te leiden mits hij zich liet uitzakken bij het naderen van de verkeerslichten . Even voorbij Brugge besefte ons twaalftal dat een pitstop dodelijk zou zijn voor de reeds zwaar door de koude geteisterde knoken
en spieren en werd beslist de rit in te korten langs Damme om dan via Dudzele, Uitkerke en Wenduine het laatste stuk huiswaarts langs de min
of meer beschermde Driftweg te nemen.
De goed 85 km werd in een dikke 3 uur afgehaspeld , net op tijd om een zeldzaam zonnestraaltje mee te pikken vanop de overdekte terras en te vernemen van Leo dat hij nog diezelfde avond gevierd zou worden als drieband kampioen van zijn club. Proficiat Leo !
De voorzitter kwam ook nog even toelichting geven over de mogelijke overname van Placora door Vacance Soleil met een vette knipoog uiteraard
gelieve de adem in te houden en in één keer onderstaand stukje proza tot u te nemen :
Er stonden inderdaad nog geen 2 kilometer op de teller toen Henk zijn 5de en laatste schijf van zijn slechtste investering ooit hoorde knallen en we met zijn allen opnieuw de graskant in moesten om het ondertussen vertrouwde schouwspel te aanschouwen waarbij getroffene, in een vroede colère ,een groenachtig PMD artikel uit zijn voorwiel sleurde en het gezwind verving door een (eindelijk!) normaal uitziend exemplaar waarvan de kleinhandelsprijs bovendien nog stukker goedkoper uitvalt dan de 15 euro die betaald werd zonder dat wij hier willen insinueren dat onze ploegmaat ergens toch wel serieus bij de buk gezet geweest is door zijn ongetwijfeld sympathiek ogende fietsenboer die waarschijnlijk meer kaas gegeten heeft van het versjacheren van versleten binnenbanden dan het fietsen op zich en aldus niet kon bevroeden hoe mooi de wielersport wel kan zijn als 5 echte flandriens hun kakkie-broekie ploegmaten (die naam wel waardig?)bij het minste spatje regen met de schrik in de ogen hun kar zien keren na amper in beweging te zijn gekomen en als een voorbeeldig quintet met de routine van een goed geoliede machine het woensdagparcours in omgekeerde richting als het ware "verslinden " zonder op een inspanning te kijken en ongeremd het hartritme richting omslagpols opdrijven, gerustgesteld door de bescheiden kennis van deze materie van een van de mederijders die, zoals hij achteraf ruiterlijk toegaf enorm genoten had van de rit niettegenstaande hij toch enkele keren tot aan de limiet is moeten gaan , hetgeen waarschijnlijk voor alle andere leden van het dappere groepje gold, uitgenomen misschien voor de platrijder, die, gemotiveerd door het vele leed dat hij zijn kompanen de laatste weken heeft aangedaan , zichzelf allerminst spaarde hetgeen zich uiteraard wreekte bij de eindsprint waarin hij na het vele edele zwoegwerk nog door enkele van zijn trouwe ploeggenoten werd voorbijgeflitst en aldus met spijt in het hart de sprintzege aan zijn neus zag voorbijgaan maar alsnog troost kon vinden bij het deserterende elftal dat ons olijk opwachtte in het lokaal en zelfs de kastelein konden overtuigen hun gulzigheid met de mantel der liefde te bedekken en de hongerige dapperen een pizza aan te bieden ipv de gemiste klassieke boterhammen met beleg. t was fun !!
Hoe meer het startuur naderde, hoe somberder de hemel toetrok. Om 17u55 stonden er toch 16 Placora's aan de start, maar heel wat onder hen hadden een slecht voorgevoel: dit houden we niet droog...
Enkele regendruppels konden ons toch niet tegenhouden, zodat de hele bende zich richting Stuivenkerke in beweging zette. We waren echter nog niet aan Leffinge toen Hans voor de zoveelste keer dit seizoen lek reed. En alsof het nog niet genoeg was, gingen de hemelsluizen nu helemaal open.
Dit was het sein voor velen - waaronder uw dienaar - om hun kar te keren en richting lokaal te rijden. Vijf moedigen - Renaud, Dr. Cancellara, Remi, Hans en Christophe - besloten om hun weg verder te zetten. Over hun wedervaren leest u in een ander verslag. Het volstaat hier te melden dat de rest hen om 19u50 in het lokaal mocht begroeten. Ze hadden het parcours aan een recordgemiddelde van 33 per uur afgehaspeld.
En wat had de rest intussen gedaan, vraagt u zich af? Welaan dan, vocht opgeslagen voor het geval er zich een hittegolf mocht aandienen. Een mens is maar beter voorbereid op wat komen zal!
Afspraak zaterdag om 14u00. Normaal gezien wordt dit een rit naar Lo. Uw dienaar zal hier echter ontbreken, maar tekent wel present op zondagmorgen.
De sombere weersvoorspellingen deden ons afzien om richting Tilff te trekken. Het schuchtere zonnetje in Oostende deed zeventien Placora's het koersplunje aantrekken.
Al van 's morgens werden er plannen gesmeed over welke richting de rit zou volgen. "Picon" was een veelgehoorde uitspraak, dus moet het de lezer niet verwonderen dat de bonte bende via Leffinge, St. Pieterskapelle, Schore, de Lange Lis, Veurne, Adinkerke, Cabourg en Bray-Dunes richting terras reed.
Het tempo onderweg was aanvankelijk bijzonder rustig; maar hoe meer we ons doel naderden, hoe harder sommigen op de trappers gingen staan. In Bray-Dunes was er zelfs een vermetel drietal dat het rode licht aan zijn achterwiel lapte. En het mag vermeld worden dat Georges hier niet bij hoorde. Hij had er trouwens een valabele uitleg voor: "Als een verkeerslicht schuin staat mag er niet door het rode licht gereden worden."
Zo, nu bent u ook weer wijzer en ongetwijfeld benieuwd naar het vervolg van de rit.
In Le Palais du Picon werden we als vanouds hartelijk ontvangen door de waard. Met de Picon Maison kregen we lekkere camembert geserveerd. Dient het gezegd dat de sfeer er goed in zat. Wie op de link klikt komt op onze FB-pagina terecht en kan daar enkel actiefoto's bewonderen.
Toch moesten we nog terug. Leo nam volop het initiatief en leidde ons via zijn poepwegel en enkele verbogen weggetjes naar Nieuwpoort. Sommigen vonden het nodig om eens aan de bel te trekken, wat niet door iedereen werd geapprecieerd. De Picon deed zijn werk, want om de haverklap waren er 'ontsnappingen' te noteren.
Uw dienaar vond het nu welletjes en riep de bende ter orde. De laatste kilometers werden met de nodige discipline afgelegd. Na een kleine 90 kilometer waren we terug in het lokaal. De voorzitter was aanwezig en onder zijn leiding kon het vochtverlies worden teruggedrongen.
De dapperen onder ons kunne morgen en maandag om 9u30 een ritje te rijden!
Met een stevige 5-6 Bf uit het Z-W, tijdens de rit draaiend naar W, (wanneer gaat dat eens stoppen ) trekken 12 Placora's zich op gang; Marnix keurig in z'n nieuwe outfit. Onder commando van Christoph wordt mooi in 2 waaiertjes gereden en bereiken we de IJzer waarna we nu af en toe eens lichte rugwind hebben. 2 trainende aspirant profs sluiten aan en houden zich voorbeeldig gedeisd in de achtergrond . Nog effe doorbijten na Stuivenkenskerke en dan volop wind in de rug . We hadden afgesproken geen 46 te rijden maar 't ging er bij momenten toch aan 45,5 aan toe . De winnaars van de prijzen op de brug en aan Spegelaere ontgingen mij totaal wegens te ver achter. In 't lokaal worden we verwelkomd door onze voorzitter "Blanc" en Christje waait ook nog binnen.
Na gezamelijk overleg en om alle misverstanden te vermijden wordt beslist a.s. zaterdag, als het weer het toelaat, te vertrekken om 14:00 uur. Waarvan akte .
Aan de rust (0-0) van Benfica - Chelsea verlaat ondergetekende het gezelschap om thuis de rest van de Europa League finale te volgen. Eindstand 1 - 2 en de beker voor Chelsea.
De weersverwachting voor het komende weekend ziet er verre van rooskleurig uit. Volgens weervrouw Jill Peeters zal er tussen de 30 à 50 liter per vierkante meter op onze kop vallen. (zie Het Laatste Nieuws van vandaag)
De kans dat onze rit in de Ardennen letterlijk in het water valt is dus bijzonder groot.
Na de woensdagrit wordt er definitief besloten of we gaan of niet. Het hotel kan dan nog gratis worden geannuleerd.
Een mens moet iets doen op een regenachtige zondagmorgen. Dus maar een tussenstand opgemaakt. U vindt die in de bijlage.
Het valt op dat er een veel grotere belangstelling is dan vorig naar en dat de nieuwe leden zich positief laten gelden. Proficiat aan de co-leiders Henk en Peter met 16 ritten. Oude getrouwen Renaud en Remi delen de derde plaats met 14 ritten.
Mocht een aandachtige lezer een fout opmerken - errare humanum est - gelieve mij dit dan te laten weten!.
De weersvoorspellingen waren onheilspellend en voor één keer kwamen ze ook uit. Vanaf 5u 's morgen vielen fikse regenbuien uit dreigende wolken. Dit weerhield negen dapperen niet, we noemen ze bij naam: Paul, Marnix, Leo, Danny, Christ, Renaud, JP Bakker, Henk en uw dienaar, om op de afspraak te verschijnen. Remi en Rich hadden zich al verontschuldigd, de anderen stuurden hun huiskat.
Hoe verder we richting Heuvellland rijden, hoe meer de hemel uitklaart. En zo komt het dat we onder een voorzichtig zonnetje onze tocht aanvatten. Het parcours is in het begin anders uitgetekend dan in de voorgaande jaren: in de eerste kilometers krijgen we al enkele fikse kuitenbijters voorgeschoteld wat de groep enigszins uit elkaar haalt.
Bij de eerste splitsing ontstaat er enige verwarring, zodat uw dienaar alleen komt te zitten. Over de rest van het eerste deel kan ik dus weinig over de ploegmaats vertellen. Tot kilometer 45 (de eerste bevoorrading) haspelt hij het parcours op zijn eentje af. Ondanks de felle wind is het genieten van een prachtige omgeving.
Even voor de Casselberg kan schrijver dezes aansluiten bij de kopgroep (Renaud, Paul, Marnix en Henk). Samen gaat het nu naar de Cassel. Wanneer we de bevoorrading verlaten kruisen we onze overige ploegmaats. Afspraak op de markt van Cassel. Marnix heeft schrik van stramme benen een besluit om de rit verder te zetten.
Geen terrasjesweer, dus moeten we binnen onderdak zoeken. We hebben al ons aperitief gehad wanneer Danny G., enigszins rood aangelopen en buiten adem, zich aanmeldt. Leo en JP Bakker zijn op komst. Van Christ geen spoor...
Uiteindelijk krijgt Renaud telefonisch contact met Christ. Hij heeft zich blijkbaar vergist en toch de pijlen gevolgd, zodat hij niet op de markt van Cassel is terecht gekomen. Niet getreurd, we zien elkaar op de Cats of aan de finish.
Wanneer we de gelagzaal verlaten is het beginnen te regenen. Bijwijlen krijgen we bakken water over ons heen, wat de zin om de volledige 126 km te rijden met de minuut doet wegspoelen. Het wordt er niet beter op wanneer JP Bakker vlak voor de Cats twee keer lek rijdt. De kou en de natte slaan nu toe.
Toch een beloning op de Cats, waar we Guide Belcanto aantreffen. Hij gaat gewillig mee op de foto. Wij kunnen ook al een eerste naam voor de Paulusfeesten bekend maken: Guido Belcanto!
Iedereen is akkoord om na de Zwarte Berg linksaf te slaan, want het blijft maar regenen. In het ontmoetingscentrum vinden we Marnix en Christ terug. De Bernardus Tripels (75cl à 6.50 !) doen wonderen. Er worden ook plannen voor volgend jaar gesmeed. De Ventoux valt verschillende keren...
In het lokaal drinken we nog een afsluiter; daarna trekt iedereen moe, maar tevreden, huiswaarts. Zoals altijd hadden de afwezigen ongelijk.
Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Na enig gewetensonderzoek, vraag van de voorzitter, nachecken op de blog (zie het verslag van 28 april "Waar is de Bredunia-route?" en de vaststelling dat uw dienaar recht in zijn schoenen staat en alle beschuldigingen aan zijn adres dus onterecht zijn, wordt het besluit genomen om de schrijfboycot al na één rit op te heffen. Met dank aan Renaud die er op Hemelvaartdag niet bij kon zijn maar wel het verslag van de woensdagrit voor zijn rekening heeft genomen.
Elf Placora's en een gastrijder (Michel W. dan nog wel!) op de afspraak. Met de wind uit het westen wordt besloten richting Oostduinkerke te rijden. Langs de vaart worden we op sleeptouw genomen door twee triatleten, waardoor we lekker uit de wind kunnen peddelen. Aan de Rattevalle zijn we juist op tijd om de voorzitter, op toertocht met Sexy Lexy, linksaf te zien draaien. Hij begroet ons op de zijn eigen wijze (dus niet vatbaar voor publicatie). Wij gaan verder tot in Nieuwpoort waar de twee locomotieven zich loskoppelen.
Georges neemt nu het initiatief en leidt ons door de villawijken naar Oostduinkerke. We kennen Georges, dus doet hij er nog een schepje bovenop en rijden we verder naar Koksijde. In het vooruitzicht van zaterdag is de beklimming van de Blekker aangewezen. Enkele Placora's tonen hier dat ze er klaar voor zijn.
Op de terugweg zit de wind mee, zodat we nooit onder de 34 rijden. Langs de grote baan moet Georges even ter orde worden geroepen wanneer hij de groep op een lint trekt.
De eindmeet ligt deze keer aan Den As, want het lokaal is toe. Tussen Wilskerke en Leffinge verlaat uw dienaar samen met Danny G. de groep, want hij heeft nog huiselijke verplichtingen. Hoe het bij Linda en Dreten er aan toe is gegaan zult u van derden moeten vernemen.
Zaterdag vertrek om 8u00 richting Westouter. Het is de bedoeling dat we op de Casselberg halthouden om een stukje te eten (en een teusje te drinken). Een lunchpakket is dus niet echt nodig. Wie niet meekan staat het natuurlijk vrij om een namiddagrit te rijden. Afspraken moeten dan onderling gemaakt worden.
Met zijn elven stipt vertrokken op het geplande vertrekuur. Met de wind in het nadeel werd toch een strak tempo aangehouden . Het ronddraaien in de achtste gelederen blijft een moeilijke bedoening en daar konden de aanwijzingen van Rich niets aan veranderen. Onze loods ontnam ons net na Wilskerke de hoop de eerste woensdagrit zonder pech af te haspelen door voluit op een wegspringende steen te rijden. Een moeizame reparatie was niet echt bevorderlijk voor de aanloop naar de laatste rechte lijn . Een lang uitgesponnen sprint draaide uiteindelijk uit op een duel tussen Jean en Peter door laatstgenoemde in zijn voordeel beslecht al is niet helemaal duidelijk of de eindmeet wel op de goede plaats lag ... Niemand die het lokaal links liet liggen ( er zaten nog centjes in de pot !) . De voorzitter zag dat het goed was en ook Noël kwam nog even langs. De afspraken voor de Belcantour van zaterdag waren al gemaakt maar hierbij nog even herhaald : 8u vertrekken !!
Tien Placora's op de afspraak om 13u30 voor de Keuneleute. Het zonnetje dat 's morgens nog van de partij was, geeft nu verstek en een strakke zuidwester maakt het er niet aangenamer op.
We vertrekken via Leffinge, waar we Christ en Geert oppikken. In de aanvangskilometers is het soms harken, de wind is onverbiddelijk. Er is een eerste 'acros' in Koekelare waar de koplopers de Poggio niet weten liggen! En tijdens de beklimming moet Dr. Cancellara opnieuw voet aan de grond zetten met kettingproblemen. De fietsenmaker had nochtans het probleem verholpen...
Richting Werken vindt iedereen zijn tweede adem en rijden we vlotjes rond. In Werken maakt Remi rechtsomkeer, want hij moet nog werken...
Dan beginnen we aan de bergjes. Leo en Geert zijn in bloedvorm en geven het tempo aan. Een gastrijder die zich onderweg bij de groep had gevoegd wordt er zonder pardon afgereden.
In Westrozebeke wacht ons een ontgoocheling: de oude getrouwe drinkplaats blijkt nu tot een frituur omgetoverd. Gelukkig is er nog het Gildehof, pas geopend en met een wulpse bardochter. Eens gezeten op het terras stelt Dr. Cancellara vast dat hij vooraan plat staat. Christ is de mecanicien van dienst.
We drinken de eerste consumptie op het terras, ondanks de herfsttemperatuur. Er is dan enige onzekerheid: drinken we er nog eentje, of rijden we door? Na wat getalm wordt voor het tweede gekozen, maar dan in het café.
Na de Keizer Karel wordt de terugtocht aangevat. Ergens moeten we een verkeerde afslag hebben genomen, want we staan ineens in het centrum van Hooglede. Dan volgt er wat nattevingerwerk; uiteindelijk neemt Geert het commando en loodst ons via Lichtervelde, door de tunnel, naar Torhout. Christ heeft dan al afgeslagen en kiest voor de korte weg naar het lokaal.
Aan het kasteel van Aertrijcke moet er een pisstop worden ingelast. Langs de Zeeweg zit de wind zijdelings en moet iedereen op de tanden bijten. Het verstand neemt de bovenhand en we rijden gezamenlijk door de Schorre naar het lokaal. Geert wint verdiend de spurt.
In het lokaal aangekomen worden we opgewacht door Christ en drie Placora's die blijkbaar niet op de hoogte waren van het vroege vertrekuur. Uw dienaar krijgt de volle laag omdat hij de blog niet heeft geüpdatet. De criticaster vergeet dat uw dienaar woensdag niet van de partij was, en dus niet op hoogte van al dan niet gemaakte afspraken. Toch vreemd dat de meerderheid wel wist dat er om 13u30 zou vertrokken worden.
Uw dienaar heeft er zijn buik van vol en keert onmiddellijk huiswaarts. In zijn colère vergeet hij de 'pot' uit te leggen, waarvoor zijn excuses. Volgende zaterdag zal hij dit goedmaken.
De planning voor deze week: woensdagavond vertrek op het normale uur, dondermorgen (start 9u30) en zaterdag de Belcantour. We vertrekken om 8u00 aan het lokaal. Christ zorgt voor het vervoer van de fietsen, uw dienaar stelt de Pegasus-camionette ter beschikking.
Gelieve tot slot te willen noteren dat dit de laatste bijdrage van uw dienaar was. Sommigen weten het schijnbaar allemaal beter en staan steeds paraat met commentaar. Dit is dan hun kans om zich te bewijzen. Net als zijn illuster voorbeeld neemt uw dienaar De Tijd om andere horizonten te verkennen.
15 Placora's die de 1 mei stoet "links" laten liggen kiezen gezien de windrichting voor de oude woensdagrit, ook gekend als de Sarah rit .
Aan een meer dan onderhoudend tempo gaat het in een 2-tal waaiers richting Varsenare waar we nog een klein extra lusje inlassen, langs de serres, om wat kilometers te malen. Aan de vaart verlaten Peter en Paul de groep; ze rijden nog door naar Sluis . Met de wind schuin-achter zien we een prachtige prestatie van Christoph en Geert, die in ware "Trofeo Baracchi"-stijl aan +/- 40 km/h, de bende op sleeptouw nemen; chapeau .
Aan het sas is het Henk die het afmaakt. Langs de Plassendaele vaart zakt het tempo een beetje, genoeg om Leo te verleiden om er alleen vanonder te muizen. Meer dan 100 meter krijgt hij echter niet, maar de achtervolging wordt ontregeld door een plotse lekke band vooraan van Christ, midden in 't pak, op de kapotgereden betonplaten van den dijk . Leo foetsie dus . In 't lokaal worden we als vanouds van gerstenat voorzien door Gilbertje . Remi vindt dat de consumpties iets te snel elkaar opvolgen, maar ja, als je snel kan rijden moet je ook maar snel kunnen drinken .
(wanneer gaat dat eens stoppen 
) trekken 12 Placora's zich op gang; Marnix keurig in z'n nieuwe outfit. Onder commando van Christoph wordt mooi in 2 waaiertjes gereden en bereiken we de IJzer waarna we nu af en toe eens lichte rugwind hebben. 2 trainende aspirant profs sluiten aan en houden zich voorbeeldig gedeisd in de achtergrond 
. Nog effe doorbijten na Stuivenkenskerke en dan volop wind in de rug 
. De winnaars van de prijzen op de brug en aan Spegelaere ontgingen mij totaal wegens te ver achter. In 't lokaal worden we verwelkomd door onze voorzitter "Blanc" en Christje waait ook nog binnen.
. 
.
. Met de wind schuin-achter zien we een prachtige prestatie van Christoph en Geert, die in ware "Trofeo Baracchi"-stijl aan +/- 40 km/h, de bende op sleeptouw nemen; chapeau 
.
.
