Zes jaar geleden ontviel ons veel te vroeg ploegmaat Georges. Nog altijd missen we hem en is het niet meer dan normaal dat we Georges jaarlijks herdenken op de Georges Lammertyn Memorial.

Een bijzondere rit: we rijden aan wandeltempo en maken van de gelegenheid gebruik om herinneringen aan Georges boven te halen: zijn gedrevenheid, de manier waarop hij tijdens de woensdagritten zijn eindspurt voorbereidde en natuurlijk zijn heroïsche klim op de Mont Ventoux waar hij er in slaagde om de tijd stil te laten staan.

Dertien Placora’s én de PDF rijden de klassieke woensdagrit. Omwille van corona hebben we de groep klein gehouden; gastrijders werden daarom niet uitgenodigd. We rekenen op begrip voor deze beslissing. Postman Dan rijdt, ook al omwille van corona, een solorit. 

Bij deze de aangename melding dat het met onze materiaalmeester de goede kant uitgaat! Niettemin is hij risicopatiënt en daarom veiligheid voor alles.

Met een gemiddelde snelheid rond de 25 per uur kan er heel wat gekeuveld worden. Het weer valt tijdens de aanvangskilomoters best mee zodat er ook eens van de omgeving kan genoten worden.

Bij afwezigheid van Steve Flitser neemt Rich, die ook als baankapitein fungeert, de taak van fotograaf op zich. 

Weinig incidenten onderweg, tenzij de pisstop van Wimco moet vermeld worden. Het noopt de Remcofan #1 tot een korte maar hevige inhaalrace.

Op de terugweg krijgen we even voorbij Rattevallebrug met een miezerige regenvlaag af te rekenen. Het tempo wordt iets omhoog getrokken om zo vlug mogelijk in het winterlokaal te bereiken. 

Vooraleer we ons aan de verjaardagtraktatie van Renaud kunnen wijden wordt er nog een groepsfoto genomen. Het zal immers weer voor eventjes zijn dat we elkaar  allemaal samen kunnen ontmoeten.

De Monroe-waard kent net als Samir zijn wereld en vergast ons op enkele smakelijke tapa’s. 

Vanaf volgende week gaat het winterseizoen dan officieel van start. De koersfiets gaat eventjes op stal – sommige ploegmaten kunnen misschien van de gelegenheid gebruik maken om hun ros een poetsbeurt te geven – en de mtb wordt uit zijn zomerslaap gehaald.

Hopelijk kunnen we in december een “Oostentrijker” nuttigen na een winterse duinenrit. Hou het veilig, hou je aan de regels en tot gauw.