Bijlagen:
http://

a-typische rit

Vakantietijd, bijgevolg veel afwezigen. Wel op het appel Tone, voor de volle 100 km.

Zelf was ik net te laat om de afspraken voor de rit te vernemen, maar het ging voor zon 75 km richting Ruddervoorde.

Peter en Doc bepaalden vooraan het rustige (a-typisch) tempo, terwijl Tone regelmatig instructie vanuit de achtergrond gaf.

Door wegwerkzaamheden moest er wat creatief met het parcours omgesprongen worden. In de buik van het peloton ontstond ondertussen enige twijfel of we via het gevolgde parcours wel op tijd zouden terug zijn. Blijkbaar stond de TV-uitzending van de tour bij enkelen hoog aangeschreven.

In Waardamme werd daarom zowaar aan het terras voorbij gereden (a-typisch).

Bij Noël was de Spaanse zon ondertussen als lood in de op zijn asem geslegen en moesten we ons tempo aanpassen.

Vanwege het gemiste terras hadden Tone en Doc geen mogelijkheid gezien om hun drankvoorraad aan te vullen en in Loppem beslisten ze om snel binnen te springen in een winkeltje. Enige verwarring heerste, stoppen en wachten, langzaam doorrijden. Uiteindelijk reed iedereen door (a-typisch).
Wat verder besloot Georges om alleen toch maar op hen te wachten.

Ondertussen werd de hemel helemaal zwart en vielen de eerste druppels (a-typisch). Doordat er geen GPS meer in het peleton zat, werd er met enig gokwerk en geluk toch de goeie route naar huis gevonden.

In het laatste stuk in de Schorre reed Paulino dan nog lek en kreeg Noël vooraan een leegloper.

Uiteindelijk kwamen Georges en Tone, die ook een lekke band had gekregen, een volledige 2 minuten later aan dan het peleton.

We waren allemaal doorweekt maar dat kon de sfeer niet bederven. Met een goe glas en stevige boterham werd de eerste serieuze beklimming van de tour van de nodige commentaar voorzien.

Greets
Geert

Slechts een beperkte opkomst voor deze, alweer, winderige rit. Sommigen van de afwezigen konden medische redenen inroepen, terwijl voor anderen de oorzaak twijfelachtiger was.

Rekening houdend met de windrichting, werd besloten via een alternatieve route naar Potje Paté te rijden. Leo gaf de richting aan en het ging langs de IJzer naar Diksmuide, verder door naar de Fintele, stukje Lo-vaart om dan, via een ommetje langs Pollinkhove, naar onze bestemming te rijden.

De meesten bestelden een voor de hand liggende consummatie. Maar Ronny, terug van een tijdje weggeweest, bestelde en ik citeer “een karmeliet tripel, een bidon met lucht, en daarna mogen jullie wij begraven op het kerkhof”. Collega wielertoeristen hielden het iets verder op het terras bij een bescheiden colaatje, wat wij van onze kant beschouwden als een bende strevertjes. Vanwege de afwezigheid van onze dienaar werd Daniël als Chinese vrijwilliger aangeduid voor de financiële regelingen.

De terugweg ging ,met de wind in de rug, richting Veurne. Daar even een oponthoud voor een lekke band van Steve M., die vergat zijn “soupape” open te draaien vóór er een “bommetje” op te draaien…

In gestrekte draf dan langs de vaart naar Nieuwpoort. Aan het jaagpad sloegen we, samen met Daniël zowaar, linksaf

Onder de oude brug in Nieuwpoort staan er paaltjes, eentje volledig en eentje enkel nog de onderkant. Ronny kon het eerste nog ontwijken maar het tweede was er teveel aan. Een volledige ippon was het resultaat. Enkele kleinere schaafwonden, maar vooral pijnlijke ribben waren het gevolg. De verwijzingen naar zijn uitspraak over het kerkhof waren niet uit de lucht.

Na herstel van zijn lekke voorband, vervolgden we onze weg naar het lokaal in een aangepast tempo. Slechts met een beperkte delegatie werd uiteindelijk het nodige vochtverlies gecompenseerd. Ook Renaud had de wind getrotseerd, en het parcours van de woensdag afgehaspeld.

Onder lichte dwang van Leo werd mij dan de opdracht van het verslagje toevertrouwd, met niet mis te verstane insinuaties over wat er moest instaan. Dus bij deze…

Greets

Geert