Een stralende zon maar nog altijd een schrale noordooster. Elf Placora-Vispaleizers staan aan de start, waaronder uw dienaar die deze keer warmer ingeduffeld is dan vorige woensdag. Een ezel … 

In een zeldzaam moment van luciditeit kwam schrijver dezes op het idee om de Utfanc-route te rijden. In lang vervlogen tijden een klassieker van de Sarah-boys, maar de laatste jaren in de vergeethoek geraakt. Het is een welgekomen alternatief voor de routes richting Brugge en we hopen zo de forste tegenwind te ontwijken.

We besparen u een beschrijving van de gevolgde weg, dit zou ons te ver leiden. Klik op https://www.relive.cc/view/vevYXWXeoyq en zie hoe we in, om, over en onder de Ruivenberg ons hartje wat sneller laten kloppen. Er moet immers geklommen worden! De landweggetjes liggen er voortreffelijk bij: bijna overal nieuw asfalt. Dat bolt lekker!

Covid-regels indachtig rijden we in drie bubbels. Iedereen kan het tempo aan, er is nu en dan zelfs gelegenheid tot een babbeltje. Zo weet Remik te melden dat KVO in zijn oefenpartij tegen de Mauve al na tien minuten 2-0 in het krijt staat en dat Jäkel beide doelpunten op zijn klak mag schrijven. En hoeft het enig betoog dat Flitser zijn naam eer aandoet en een hele reeks kiekjes maakt?

Het is even tandenbijten wanneer we de Schorre door moeten. Er wordt een ‘snelle bubbel’ gevormd die gaat voor de eindspurt. Al van aan de Verloren Hoek werpt Leo een eerste bommetje. Hij wordt vlug bijgehaald, maar onze nestor laat zich niet pramen. Hij plaatst een nieuwe versnelling en snelt met drie andere gezellen naar de eindmeet. Wie als eerste de finish bereikt moet schrijver dezes u helaas schuldig blijven; hij zat te ver achter …

Vanaf maandag mag er opnieuw in groepjes van tien gereden worden en over veertien dagen gaan de terassen eindelijk open. Dat opent perspectieven!

Bij het ochtendgloren begroet een stralende zon schrijver dezes. Een teken om fluks uit bed te stappen, een stevig ontbijt te nemen en zich klaar te maken voor een ochtendlijke woensdagrit. De Placora-Vispaleizers hebben zich ingedeeld in drie bubbels om zo aan de regelgeving te voldoen. Uw dienaar maakt samen met Rich, Noël en Christ deel uit van bubbel 1 die om 10 vertrekt. Steve Flitser, IJzeren Kurt, Remik en Leo starten met hun bubbel om 17u30; Denis en Danny rijden om 18u een Trofeo Baracchi.

In een vlaag van overmoed besluit uw dienaar om in korte broek te rijden en beenstukken achterwege te laten. Hij twijfelt zelfs of mouwstukken wel nodig zijn, gezien de stralende gouden schijf aan het zwerk. Wanneer hij de Zilverlaan opdraait beklaagt hij het zich al dat hij het wintervestimentair in de kast heeft laten hangen. Zeemist en een gure noordooster doen zijn weinige haren rechtop staan.

Het belooft alweer een pittige rit te worden. Met de wind in het voordeel draait alles vlot rond tot Stuivekenskerke. Net als vorige week wordt de terugweg een calvarietocht. Samen met Noël en Rich wordt er om beurten kop getrokken. Christ is in onze achterzak verdwenen; we zullen hem pas aan Spegelaere opnieuw tevoorschijn toveren.

In de namiddag komt de zon er opnieuw door en kunnen bubbel 2 en 3 daar toch enigszins van genieten. Steve Flitser bericht dat bubbel 2 het ook niet onder de markt had. Van bubbel 3 weinig nieuws, tenzij dat ze goed en wel de rit hebben voltooid.

Frank en Sabine voorspellen een droog en zonnig weekend, alleen …. de wind blijft waaien van uit het noordoosten. Hopelijk toont Aolus enig erbarmen zodat we opnieuw niet de ziel uit ons vege lijf hoeven te trappen. Vanaf maandag zal er opnieuw in een groep van tien eenheden mogen gefietst worden. Enfin, dat hopen we…

Aolus blijft Boreas op ons afsturen om ons het leven zuur te maken. De god van de noorderwind laat zich nog steeds gelden. Toch staan er tien Placora-Vispaleizers om 13u30 klaar om de confrontatie aan te gaan, het weze gezegd niet allemaal met evenveel goesting.

Het mag toch enkele graden meer.

We delen ons plichtbewust in drie bubbels. Rich, Renaud, Leo en Denis vormen bubbel 1, Remik, Geert GPS en uw dienaar bubbel 2, Steve Flitser, Noël en JP Bakker bubbel 3. Het voorwiel wordt gericht richting oostkust, maar al op Stene-plaats verliezen we elkaar uit het oog.

Bubbel 1 en 3 slaan linksaf de Zilverlaan in, terwijl bubbel 2 rechtdoor rijdt de Schorre in. Bubbel 1 is definitief vertrokken, bubbel 2 en 3 vinden elkaar terug in Oudenburg. Remik heeft het de taak van reislijder op zich genomen. Hij zal ons langs de Breduina-route leiden. Niet altijd evident, want het is hier en daar Amstel Gold Race-gewijs draaien en keren.

JP Bakker toont dat hij helemaal hersteld is van zijn pijnlijke ribben, Geert GPS geniet met volle teugen van de voor hem tot nu toe onbekende weggetjes. Steve Flitser is aan de beterhand, maar toch nog niet in topconditie. Hij roept dan ook verschillende malen Noël ter orde wanneer hij nogal fors de kop overneemt.

De tocht bedraagt een kleine 65 km en dat is voor de meesten onder ons voldoende. Bubbel 1 doet er nog de Uitkerkse Polders bij en komt uit op 80 km. Het zijn echte Flandriens!

Afspraak deze week, laat ons hopen met minder wind en hogere temperaturen!

Vanaf 26 april mag er opnieuw in groepjes van tien gefietst worden. Tot dan houden we ons strikt aan de vigerende regels van bubbels van vier eenheden. Voor de woensdagrit betekent dit dat er drie maal gereden wordt: de ochtendbubbel vertrekt om 9u30, de middagbubbel om 13u30 en de avondbubbel om 18u00.

Noël, Christ, Leo en Alain zijn de vroege vogels. Rond elf uur komen via WhatsApp de eerste berichten binnen. “Sterke bries” en “puffen” vormen de kernwoorden. Wie later vertrekt weet wat er hen te wachten staat.

Om 13u30 rijden Rich, IJzeren Kurt en uw dienaar. Ondanks de voorjaarzon is het best fris. De wind komt van uit NNO: een fikse duw in de rug op de heenweg, pal op de neus huiswaarts.

Bewust dat het vanaf Stuivekenskerke geen lachertje zal zijn houden we het bewust ruezistig. De verleiding is grote om de grote molen te draaien, maar de gedachte van de rekening die hiervoor moet betaald worden laat de snelheidsmeter niet boven de 35 gaan. 

Aan het Spaarbekken krijgen we een voorproefje: het is even naar adem happen, terugschakelen en molentjes draaien. Vanaf het keerpunt kunnen we gelukkig rekenen op IJzeren Kurt. Onze spoorwegman neemt resoluut de kop, Rich en schrijver dezes kunnen niet meer dan in zijn wiel zitten. “Skarten”, zoals Lampi het omschrijft.

Een uur en vijftig minuten na ons vertrek zijn we terug waar we startten. Ruim op tijd om het volledig verslag van de Brabantse Pijl te bekijken. IJzeren Kurt krijgt een flinke schouderklop voor het verrichte locomotiefwerk. 

De avondploeg bestaat uit Renaud, Champ Denis en Steve Flitser. Remik moet in extremis forfait geven omdat hij zijn eerste Coronaprik mag ophalen. Er is evenwel versterking uit onverwachte hoek. Rich heeft zijn Colnago verwisselt voor zijn BMW om het drietal te begeleiden. Wat een service!

Flitser stuurt enkele kiekjes door met de melding dat het voor hen evenmin een lachertje was. Hoe dan ook, een fikse training komt nooit ongelegen.

Acht mei wordt de datum waar naar wordt uitgekeken. Laat ons hopen dat waard Samir ons het terras laat betreden om er voor het eerst dit seizoen de post-rit-hydratatie te laten plaatsvinden. 

De weersvoorspelling voor komende zaterdag ziet er redelijk positief uit. Het wordt waarschijnlijk een rit Nederlandse grens. In kleine bubbels …

Het weer was het afgelopen weekend alweer niet uitnodigend. Met uitzondering van Denis, die op zondagochtend een solorit van 70 km (!) maakte, lieten alle Placora-Vispaleizers hun carbonnen ros op stal.

Het mag ons dan ook niet verwonderen dat er heel wat belangstelling en enthousiasme was voor trainingsrit op maandagnamiddag. Er melden zich zeven kandidaten die toevalliger wijs kunnen worden ingedeeld in twee bubbels: bubbel KVO (Rich, Danny G, schrijver dezes) en bubbel FCB (IJzeren Kurt, Steve Flitser en Noël). Dan rest er nog Remi die zijn hart aan beiden heeft verpand en tussen twee stoelen, of zijn het bubbels?, valt. De hele rit speelt het liedvers “Torn between two lovers, feeling like a fool” door het hoofd.

Er staat een frisse bries uit het noorden. We besluiten om in de luwte van de Duinenweg (alweer!) naar Koksijde te rijden om er de Hoge Blekker te beklimmen. Onderweg nemen we er in de Nieuwpoortse en Oostduinkerkse villawijk nog enkele hellingen bij, kwestie om voorbereid aan de start van de Brabantse Pijl en de Amstel te komen. Het dient gezegd, iedereen rijdt vlot op de grote plateau naar boven.

We kunnen niet echt genieten van rugwind op de terugweg. Daarvoor blaast Aolus uit een slecht gat. Toch blijft de snelheidsmeter gedurende de ganse rit rond de dertig per uur schommelen. Omwille van een probleempje met Strava (platte batterij) kan uw dienaar u jammer genoeg geen verdere technische gegevens of Relive verstrekken. Gelukkig is er Rich nog!

Na een kleine twee en een half uur staan we opnieuw aan het punt van vertrek. Weerman Frank voorspelt voor deze week koud maar zonnig weer. Er zal woensdag gereden kunnen worden.

De weersvoorspellingen voor woensdag waren allesbehalve wat Remik op het idee brengt om onze midweekuitstap ter verplaatsen naar donderdag. Dit voorstel kan rekenen op ruime bijval wat misschien niet onmiddellijk weerspiegeld wordt door het aantal starters. Leo en Noël moeten in extremis afhaken. Onze nestor geeft forfait omdat hij nog te kampen heeft met de naweeën van de valpartij van vorige zaterdag. En Noël is pas terug van de autokeuring en moet nog bekomen van de doorstane emoties.

Remik, IJzeren Kurt, Rookie Alain, Rich en uw dienaar staan om 14u00 aan de start. Net eentje teveel voor een bubbel van vier, maar dat wordt opgelost door afwisselend in bubbels van drie en twee te rijden.

We wenden het voorwiel richting Diksmuide, waarbij we het woensdagparcours volgen tot aan de afslag Stuivekenskerke. We rijden rechtdoor langs de IJzer naar de Boterstad. Diksmuide is het keerpunt. Via Leke, Keiem en het Kakelend Kippenmuseum rijden we naar Zande en Zevekote om dan via de Zwarteweg en de Torhoutsesteenweg Oostende opnieuw binnen te rijden.

Een pittig ritje tijdens dewelke de snelheidsmeter zelden minder dan 30 per uur aangeeft. We draaien netjes rond; niettemin gebiedt de waarheid te melden dat Rich en vooral IJzeren Kurt het tempo bepalen. Bij momenten lijkt onze spoorwegman wel een HLD 51!

Wie interesse heeft in het parcours kan meegenieten door hier te klikken https://www.relive.cc/view/v8qkjPpxA36 .

Zo’n twee en een half uur na ons vertrek zijn we opnieuw thuis. Dit was genieten. De weersvoorspelling voor komende zaterdag voorspelt weinig goeds. Afwachten maar…

Los Zand – De Eerste Woensdagrit

Het zomeruur is in voege getreden en daar is de klassieke woensdagrit naar Stuivekenskerke. Ook hier gooit Corona roet in het eten want er mag maar in bubbels van vier worden gereden. Een regel die jammer genoeg niet door alle wielercollega’s in acht wordt genomen. Er wordt flink geWhatsAppt om af te spreken. Uiteindelijk worden drie groepjes gevormd: twee rijden op de weg en één in …. de duinen!

Het zit zo, waarde lezer, Rich zijn Colnago worstelt met een achterwielprobleem, waardoor onze jong-gepensioneerde verplicht is om de MTB nog eens van stal te halen. Rookie Alain en uw dienaar besluiten dan maar om hem gezelschap te houden op een ochtendrit onder een stralende zon. 

Al van bij het opdraaien van de eerste duinenstrook worden we met de neus op de feiten gedrukt: los zand. Op verschillende plaatsen moeten we voet aan de grond zetten, al kan dit ook te wijten zijn aan onze beperkte technische vaardigheid.

Op de heenweg valt dit allemaal nog wel mee. Na het uitrijden van de duinenstrook tussen Middelkerke en Westende botsen we – bijna letterlijk -  op Johan ‘Dikke Poten’ Van Raepenbusch. Hij is op weg naar de Fintele en West-Vleteren, een rit van 130km.

Wij zetten door richting Oostduinkerke, waar Rich het nieuwe traject wil bekijken. Hier is de berijdbaarheid een stuk beter, waarschijnlijk omdat er door bosjes wordt gereden. Ook het stuk aan de Nieuwpoortse sluizen is best te doen.

Dit kan evenwel niet worden gezegd van het stuk aan Camping Cosmos; we geven er gezamenlijk de brui aan en rijden via de Zeedijk terug naar het Duinenkerkje waar ons nog een traktatie wacht. Rich is immers pas jarig geweest en viert dan nog eens zijn laatste officiële werkdag. De koele Jupiler smaakt als godendrank. U kunt het hele traject nog eens herbeleven door op deze link te klikken https://www.relive.cc/view/vXOnGoKeYB6 .

De wegrijders hebben afgesproken om kort na de aankomst van Dwars door Vlaanderen te vertrekken. Dylan Van Baarle heeft nog maar pas het zegegebaar gemaakt of Remik, Leo, IJzeren Kurt en Wimco vatten hun tocht richting Stuivekenskerke aan. Ze verkeren in topvorm, getuige het mooi gemiddelde dat ze met enige fierheid bekendmaken. 31.2 is inderdaad mooi maar verdwijnt in het niets als we dit vergelijken met de 46 die eerder in Waregem werd opgetekend.

Danny G, Dennis en Noël rijden een half uurtje later hetzelfde traject. Hier geen melding van gemiddelden, maar we zijn er van overtuigd dat dit goddelijk drietal eveneens een flinke prestatie hebben geleverd.

De weergoden zijn ons minder gezind de komende dagen. Voor volgende zaterdag wordt een gure noordenwind voorspeld. Bovendien speelt Kveetje al om 16u15. Het zal opnieuw puzzelen worden!