U hebt het ongetwijfeld ook gemerkt, beste lezer: de wind is gedraaid. Gedaan met de oostenwind en ritten richting Bruges la morte. Eindelijk kunnen we opnieuw naar onze geliefde Westhoek. Hoewel, Aolus blijft zijn best doen om roet in het eten te gooien. Met een forse kracht 5 tot 6 uit het zuidwesten weten we wat er ons te wachten staat.

Niettegenstaande de meteorologisch minder gunstige vooruitzichten staan we toch met z’n tienen aan de start voor de Picon-rit naar het lieflijke Leisele. Tijdens de eerste kilometers valt de strijd tegen de koning der winden nog mee, maar eens langs de IJzer is het, om het in het vocabularium van Yves Lampaert te zeggen, “skarten”.

Te meer dat de waaiervorming niet optimaal is, zeker niet in waaier twee. Uw dienaar moet een te lange beurt voor zijn rekening nemen waardoor zijn hartslag in het rood gaat. Van de kop af lukt aanklampen niet meer en dus moet hij de groep laten rijden. Enkele kilometer verder merken de kompanen dat hun voorzitter verdwenen is en wachten ze netjes tot hij weer is bijgebeend.

Er worden duidelijker afspraken gemaakt zodat dit voorval zich niet meer kan herhalen. Dient het gezegd dat Leo zijn supervorm blijft etaleren; telkens hij de kop neemt mogen we onze tenen uitkuisen.

Enkele korte regenbuien niet te na gesproken komen we zonder verdere incidenten aan in Leisele. Het terras van De Vette Os biedt voldoende social distance om iedereen een comfortabele zitplaats te bieden. De huisgebrouwen Picon en de St. Bernardus Tripel vinden vlotte afname bij ons gezelschap.

Geert G. geeft de nodige uitleg over zijn nieuw carbonnen ros dat uitgerust is met schijfremmen en Shimano Ultegra. De voor- en nadelen worden door de kenners uitvoerig besproken, zodanig zelfs dat Leo zich in de discussie mengt met de melding dat zijn glas leeg is en nog dorst heeft. De waard wordt stante pede gesommeerd om dit euvel te verhelpen.

Op de terug weg hebben we de wind in de rug. We rijden via de Moeren naar Adinkerke om dan langs de autostrade en de Bergenvaart door Veurne te rijden. Veurne-Nieuwpoort wordt in recordtijd gereden, idem dito voor Nieuwpoort-Leffinge. We zijn net in het lokaal wanneer de hemelsluizen open gaan.

Na hydratatie en recuperatie keert uw dienaar huiswaarts, niet vooraleer met Geert G. afgesproken te hebben dat op 18 juli een dagrit naar Ingelmunster en Brouwerij Van Honsbeke zal gereden worden. We kijken er nu al naar uit.

De weersvoorspelling voor volgende woensdag zijn weinig rooskleurig, maar we blijven optimist.

Nog dit leuke addendum: Rik Maddens, oud-renner en lid van het Placora-wielerteam, stuurde een drietal foto’s door van zijn wedervaren in Luik-Bastenaken-Luik 1988 waar hij een verdienstelijke prestatie neerzette. We hebben een rijk verleden.

Wanneer uw dienaar rond kwart voor zes de parking van Bel&Bo opdraait ziet hij in de verte een renner in witte trui staan. Een gastrijder…? Wel neen, waarde lezer, het is Remi die zich in deze blanke kleur getooid heeft. Uit voorzorg tegen de warmte, vraagt u zich af? Alweer moet ik u corrigeren. Het is een geschenk die onze penningmeester mocht ontvangen naar aanleiding van zijn op pensioenstelling. De voorzijde mag dan al maagdelijk wit zijn, op de achterzijde lezen wij het in het blauw geschreven opschrift “The best of Placora, follow me.” 

Betekent dit dat Remi dan de volledige rit de kop zal trekken? Onze Henk Lubberdink look-alike verwijst dit voorstel onmiddellijk naar de prullenmand.

Ondertussen hebben er zich nog een zevental ploegmakkers aangemeld. We missen enkele habitués die moeten werken of misschien door de warmte zijn afgeschrikt.

Volgende discussiepunt: wordt er, gezien de warmte, gestopt aan de Rattevalle-kinderboerderij of rijden we naar Wimco’s strandbar? We besluiten om naar de Rattevalle te rijden en daar definitief de knoop door te hakken.

In tegenstelling tot wat Sabine in het weerbericht mocht beweren staat er wel degelijk een zeebries. Aolus duwt ons dus richting de vaart. Daar valt het verschil in temperatuur op en worden we geconfronteerd met het fenomeen van ‘gebakken lucht’. Denis en uw dienaar bepalen het tempo en houden het op een rustige 30 per uur.

Wanneer we aan de Rattevalle komen stellen we vast dat het terras van kinderboerderij dan wel is uitgestald maar dat de poort helaas al gesloten is. Leo beslist om zonder veel poeha de volledige rit te rijden en neemt resoluut de kop. U weet ondertussen wat dit betekent: de snelheidsmeter meldt 35 per uur.

Het gaat nu in sneltreinvaart langs de IJzer tot Stuivekenskerke. Strava zal later melden dat de maximum snelheid 42 per uur bedroeg! Eens het keerpunt voorbij moeten we afreken met wind ‘op onze appel’, zoals Rich het kleurrijk omschrijft. We doen nu om beurten kopwerk, met een speciale vermelding voor Geert G. die het leeuwendeel op zijn schouders neemt. 

En dan is er commotie in ons peloton. Remi krijgt af te rekenen met een fringale en moet de rol lossen. We proberen hem nog te overhalen om rustig in ons wiel te blijven, maar dit zonder positief gevolg. “Op is op,” zegt onze onfortuinlijke ploeggenoot. Aan de Schoorbakkebrug slaat hij linksaf en rijdt solo richting lokaal. Zijn witte trui heeft hem geen geluk gebracht.

We vervolgen onze weg in gestrekte draf met Leo opnieuw in een glansrol. Waar haalt hij de energie toch vandaan, vragen wij ons met zijn allen af? Nadat er tussen Wilskerke en Leffinge nog eens wordt doorgetrokken, start even voorbij de Kromme Elleboog de voorbereiding voor de eindspurt. 

Uw dienaar zet zich op kop om de boel op hang te trekken. Vlak voor het binnenrijden van Oostende plaatst Leo een demarrage en slaat een gat van 10 m. En dan ziet schrijver dezes uit zijn rechter ooghoek een politiewagen die enigszins verdoken opgesteld staat op de parking van de Ford-garage. Om verder onheil te vermijden wordt de spurt geannuleerd en rijdt iedereen zoals het hoort netjes op het fietspad de laatste kilometer.

Gezien de warmte installeren we ons binnen in het lokaal. We worden met bekwame spoed voorzien van drank en spijs. Even later arriveert ook Remi. Dat solo-stukje was dan toch ook niet van de poes. Heel lang kan uw reporter niet blijven; thuis wacht nog een spaghetti. En vrouwlief. Ik moet u dus schuldig blijven hoe de avond afliep. U kunt er evenwel van op aan dat er enkele ‘sluitertjes’ gedronken werden.

Indien het weer zaterdag meezit rijden we naar Leisele. Volgens wel ingelichte bron is het terras van De Vette Os dermate uitgebreid dat we er ons zonder problemen kunnen bevoorraden. Tot dan!

In tegenstelling tot onze professionele collegae kunnen wij onze klassiekers wel afwerken. Zoals u, de trouwe lezer dezes, weet staat in juni telken jare de rit naar de Sint-Sixtus Abdij op het programma. Sint Sixtus is de patroonheilige van de groei der bonen en de hopende vrouwen. Bij hals-, buik- en rugpijn roept men hem aan. En dat komt goed van pas. U moet namelijk weten dat Remi deze week een frigo heeft proberen te verplaatsen en hierbij kreeg af te rekenen met een verschot in de rug. Ons bezoek heeft dus niet alleen een zythologisch karakter maar staat ook in het teken van het welzijn van onze ploegmakker. En misschien ware het gewoon slimmer om de volgende keer dat er een frigo moet verplaatst worden moeder de vrouw in het gareel te steken.

Terzake, nu! We staan om tien uur met veertien Placora-Vispaleizers aan de start. Enkele teammakkers geven verstek omwille van werk of fietsen op een andere locatie. Jammer, maar het zij zo. Aolus waait uit de goede hoek. Onder leiding van Leo rijden we naar zijn geboortestreek. Onze nestor zal gedurende de hele rit niet uit de top drie zijn weg te slaan.

Na 52 km staan we al op de voorplaats van café In de Vrede, bij tegelijkertijd met onze oud-ploegmakker Pascal M. die samen met enkele van zijn collegae eveneens richting Westhoek is getrokken. Het is een prettig weerzien en het doet ons plezier vast te stellen dat het met Pascals gezondheid de goede kant uitgaat.

Plaats genoeg op het buitenterras. We installeren ons in het zonnetje en binnen de kortste keren voorziet de ober van van West-Vleteren blond of bruin 8°. De hele bende bestelt ook een croque In de Vrede, met uitzondering van uw dienaar die de boerenstuutte met hennepot niet aan zich voorbij wil zien gaan. Van Roger is nog steeds geen spoor …

Nadat de hongerigen gespijsd en de dorstigen gelaafd zijn – twee werken van barmhartigheid die we hoog in ons vaandel dragen – vatten we de terugweg aan. Sint-Sixtus heeft zijn werk gedaan, Remi is fitter dan ooit. Steve Flitser neemt het voortouw en leidt ons via Krombeke richting Bulskamp waar we nog een koffiepauze inlassen. Met Aolus in de rug dreigen we immers te vroeg terug in het lokaal te zijn. 

We rijden dan over Steenkerke naar het vertrouwde woensdagparcours. Even is er opschuddig wanneer Zorro van zijn lijn afwijkt en zo schouder aan schouder komt met uw dienaar. Gelukkig hebben we beiden genoeg fietservaring om ons recht te houden en komen we er met de schrik van af.

Even traditioneel als de West-Vleterenrit is de maatjeshappening die er op volgt. Sponsor Het Vispaleis heeft voor een tonnetje van deze Hollandse lekkernijen gezorgd en waard Samir zet er enkele flessen Jonge Klare bij. We kunnen u melden, waarde lezer, dat deze kleinoden der zee malser en sappiger zijn dan vorig jaar. U kunt ze aankopen tegen een zacht prijsje in Vishandel Het Vispaleis op de Boulevard de Midi. 

Ondertussen is Butler Ronny aangekomen. Hij kwijt zich plichtsbewust en con brio van zijn taak en zorgt voor de perfecte bediening. De PDF en Sexy Lexy schuiven ook mee aan, de sfeer is top.

We zien Postman Dan nog passeren, maar onze materiaalmeester heeft jammer genoeg geen tijd om even binnen te springen. 

Op zondagmorgen is het viertal Leo, Steve, Wim en Zorro voldoende gerecupereerd voor een ochtendritje. Waarlijk toprijders.

Het weerbericht voor volgende week ziet er veelbelovend uit. Met voorspelde maxima van 30 + zou het wel eens kunnen dat de gezondheidsregel in voege treedt zodat de woensdagrit ingekort wordt tot aan de kinderboerderij aan de Rattevalle. We rekenen er op dat het terras klaar is voor ons!

Jamais deux sans trois

De zonovergoten zaterdagmorgen veroorzaakt om 13u30 een ware toeloop naar de startplaats. Met niet minder dan zestien eenheden staan we klaar voor een tocht naar …? Wel dat hangt van de windrichting af. Uw dienaar is er ten volle van overtuigd dat Aolus Zephyr aan het werk heeft gezet en dat er dus een bries uit het zuidwesten waait. De nautisch onderlegde ploegmakkers spreken hem evenwel tegen en beweren precies het tegenovergestelde. 

Een mens moet zijn beperkingen kennen en dus legt schrijver dezes zich neer bij de beslissing om naar Lissewege te rijden. Toch kan er niet onmiddellijk vertrokken worden want Zorro heeft te kampen met een leeglopende achterband. Hij probeert het euvel te herstellen maar slaagt daar maar half in. Onze onfortuinlijke Portugees zal dan ook vroegtijdig moeten afhaken. Het eerste oponthoud.

Rich neemt het voortouw en loodst de bende via Bredene Blauwe Sluis, Klemskerke, Zuienkerke en zo verder door de Uitkerkse Polders naar het pittoreske dorpje. Even voor Wenduine moeten we halthouden want Christ is zijn puffertje kwijt. Ploegmakkers Kurt en Steve maken rechtsomkeer om het kleinood te zoeken. Het tweede oponthoud.

Er zijn stukken waar de wind gevoelig weerwerk biedt. Geert G. trekt manmoedig de kop, hierin bijgestaan door Wimco, uw dienaar en de onvermijdelijke Leo. Wanneer we het dorpsplein van het keerpunt bereiken is het even zoeken naar een terras dat voldoende Corona-ruimte biedt. De waard van Willem Van Saeftinghe doet het nodige om tafels en stoelen in twee bubbels op te stellen.

Voor de liefhebbers van lokale geschiedenis: Willem Van Saeftinghe was een lekenbroeder die in 1302 meehielp de Fransen in de sauteuse te hakken. Niet dat dit de Placora’s een zorg kan wezen; zij concentreren zich op een frisse pint, een uitzondering met een warme (!) choco niet te na gesproken.

Op de terugweg hebben we de wind in de zeilen en flirten we met de 35 per uur. Dan weerklinkt er plots een metaalachtig geluid in het peloton. Rich kijkt ongerust naar zijn vehikel, sommige ploegmakkers denken dat het Rich zijn knieën zijn. We houden opnieuw halt.  Derde oponthoud. Zoveel is duidelijk: Rich zit met een mechanisch probleem en het zijn niet zijn knieën. Gelukkig zijn we niet ver van Casa Pilot Pascal zodat Rich per automobiel naar het lokaal kan gebracht worden.

Gezien het gevorderde uur nemen we de kortste weg naar huis. In het lokaal wacht de PDF ons op en zorgt Kyra, en dit tot grote vreugde van Zorro die er ook opnieuw bij is gekomen, voor spijs en drank. JP Bakker trakteert de hele bende omdat het zijn verjaardag is. De perfecte sluiter van een toffe dag.

Op zondagmorgen trekken er opnieuw een vijftal Placora’s op uit. Steve Flitser stuurt een fotoreportage door zodat iedereen kan genieten van hun avonturen. De ochtendlijke rijders worden bij aankomst verwelkomd door Butler Ronny die in volle revalidatie is.

Als het weer het toelaat rijden we volgende zaterdag naar West-Vleteren. Vertrek om 10u00. Bij aankomst wachten ons maatjes – ze zijn beter dan vorig naar – en een druppel. Maar eerst is er nog woensdag!

Eindelijk! We mogen weer. Nog voor het vertrek worden we op de parking van Bel & Bo verwelkomt door Lien, die net als de vijftien (!) ploegmakkers uitkijkt naar de après van deze toch wel historische woensdagrit.

De rit verloopt zonder grote incidenten. In het eerste deel voeren Wimco, Danny G., Leo en uw dienaar het commando. Er wordt aan een strak doch regelmatig tempo gereden waarbij niemand in de problemen komt. Rich zorgt voor de veilige begeleiding aan kruispunten en oversteken.

Aan het keerpunt in Stuivekenskerke is er een aflossing van de wacht. J.P. Bakker en Zorro worden nu de locomotieven, hierbij bijgestaan door de rest van het peloton. Aolus is wel niet nadrukkelijk aanwezig, maar echt meegaand is hij nu ook weer niet. 

De spurt op de brug zorgt niet voor enige afscheiding zodat er strak wordt doorgereden. Tussen Rattevallebrug en Wilskerke is er even opschudding wanneer een brede Audi zich tussen het peloton murwt, ondanks de duidelijke richtlijnen van de baankapitein. Er zijn van die chauffeurs ….

Na de versnelling richting Leffinge wordt de eindspurt voorbereid. Met de wind op kop wordt de kat uit de boom gekeken. Geert Pirelli maakt van een kleine aarzeling in de kopgroep gebruik om het hazenpad te kiezen. Uw dienaar doet nog een ultieme jump om hem bij te halen, maar de vogel is gaan vliegen.

Dan volgt de blijde intrede in het lokaal. De PDF staat ons op te wachten, waard Samir zorgt voor de ontsmettingsgel en wijst iedereen zijn plaats in de bubbel. Beste lezer, u kunt zich niet voorstellen hoe die eerste pint gesmaakt heeft. Omwille van hygiënische redenen krijgt iedereen afzonderlijk een bakje met versnaperingen, dank u Samir. 

Er volgt nog een officieel moment wanneer Wimco een door Remco ondertekend teamshirt overhandigt. Een kleinood dat een mooie plaats verdient. Christ komt ook nog binnen gewaaid; wanneer uw dienaar huiswaarts rijdt moet hij zijn fietslichtjes ontsteken…

Volgende zaterdag wordt een terrasjerit gereden, start om 13u30; de week erop gaat voor een dagtrip richting West-Vleteren, gevolgd door een maatjesfestijn. We houden ons fit!

Veertien Placora-Vispaleizers staan om 18u op de Bel&Bo-parking klaar aan de start voor de klassieke woensdagrit. Hoeft het gezegd dat de versoepeling van de Coronamaatregelen het onderwerp van gesprek zijn?

De blikken speuren naar de overkant van de Torhoutsesteenweg in de hoop al enige beweging in het lokaal te kunnen vaststellen. Tegelijkertijd vragen we ons af hoe we volgende week met zijn allen van de après zullen kunnen genieten? Uw dienaar krijgt opdracht te informeren bij waard Samir. De denkpiste dat de eerste tien die over de eindmeet bollen voorrang moeten krijgen wordt een delicate discussie.

Met Aolus als metgezel tijdens de heenweg wordt er vlotjes voortgang gemaakt. Renaud en uw dienaar doen het kopwerk tot aan het spaarbekken en draaien hierbij een gemiddelde van om en bij de 32 per uur. Het heeft ons de gelegenheid van de gedachte te wisselen over het wel en wee van KVO en wat de volgende naam voor het stadion hoort te zijn. Renaud suggereert “Tommelein-Arena”. Wanneer Leo overneemt stokken de gesprekken. De snelheidsmeter wordt de hoogte ingejaagd en bereikt pieken van 40+!

Op de terugweg wordt netjes in twee waaiers samengewerkt. Rich zorgt als vanouds voor de begeleiding bij het kruisen van wegen zodat alles in de grootste veiligheid verloopt. Steve Flitser creëert een nieuwe olympische discipline, met name de biathlon wielrennen / fotografie. Nestor Leo blijft zijn topconditie etaleren door zowel de spurt op de brug als bij de aankomst binnen te halen. 

Voor de laatste keer moeten we onmiddellijk na de aankomst huiswaarts rijden. Laat ons hopen dat Pluvius volgende week in zijn kot blijft; anders is alle moeite voor niets geweest.

Vurige tongen

De traditie wil dat het Pinksterweekend een triptiek vormt en dus hebt u recht op drie verslagjes voor de prijs van één. Het fenomeen van de vurige dansende tongen blijft een intrigerend fenomeen. 

Op zaterdag staan we met twaalf Placora-Vispaleizers om 13u30 vertrekkensklaar. Oude bekende D.B. staat er plotseling ook, maar zal onderweg afhaken.

Op aangeven van Denis rijden we via Stalhille en Houtave over Dudzele naar Damme. Denis heeft een ritje van 75 km in de aanbieding; uitelindelijk zullen het er 87 worden. Aolus kan niet nalaten om zijn aanwezigheid kracht bij te zetten samen met zijn vriend Zeebries, dit tot frustratie van wegkapitein Rich.

Ondanks de tegenstand van de Koning der Winden houden we er een meer dan behoorlijk tempo op na. De twee Geerten, Wimco, Danny G. en nestor Leo wisselen elkaar netjes af. Uw dienaar nestelt zich gezellig in de buik van het peloton.

In Damme aangekomen wordt er even een rustpauze ingelast. Geen terrasje natuurlijk, hoewel Rich erin slaagt om in een ijspaleis een Viven op de kop te tikken! 

De terugweg voert ons over Brugge en de Legeweg naar Jabbeke, Oudenburg en zo door de Schorre naar huis. In de laatste kilometers blaast Aolus ons opnieuw tegemoet en is het harken geblazen. Tot een echte eindspurt komt het niet want twee zwarte BMW’s met fils à papa’s hinderen een veilig verloop.

Geen fotoverslag want zowel Steve Flitser als stand-in Renaud hebben verstek gegeven.

De 87 km lange zaterdagrit heeft zijn sporen nagelaten, want op zondagmorgen staat Kurt moederziel alleen aan de start! De dappere eenling is dan ook genoodzaakt om er een solorit van te maken.

Aan één dag recuperatie hebben we genoeg. Op Pinkstermaandag staan dertien Placora’s om 9u30 paraat. En het zijn niet van de minste: Postman Dan maakt zijn grote rentree en ook Christ is van de partij.

We besluiten om aan een gezapig tempo te rijden, Aolus en zijn kompaan Zeebries indachtig. De rit gaat over Bekegem naar Jabbeke, Varsenare, Brugge om via Zuienkerke naar Wenduine te rijden en zo via de Driftweg terug naar huis.

Het is echt genieten, meer hoeft hier niet over gezegd worden. Postman Dan nestelt zich netjes in de groep en kan zonder problemen de rit uitrijden. Een topprestatie na een lange en niet eenvoudige revalidatie!

Minder goed nieuws van Butler Ronny die na zijn gal te hebben uitgespuwd nu geplaagd wordt door een cyste op de meniscus. We wensen hem vanzelfsprekend een spoedig herstel.

Tot slot kan ik u melden dat de Veluwe-uitstap tussen 7 en 12 september zal plaatsvinden. Als de geruchten waar zijn zullen we kunnen spreken van een memorabel evenement. Zowel de PDF, lokaalhouder Samir als sponsor Jos zouden hun deelname hebben toegezegd.