Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
06-06-2011
Nog heel eventjes wachten op kleine broer
Normaal gezien verwachten wij jou morgen lieve schat, maar me dunkt dat jij daar nog geen zin voor hebt en liever nog een beetje héél dicht bij mamaatje wilt blijven. Dat kan ik wel begrijpen hoor, lekker warm en veilig nog alleen met zijn tweetjes, maar mamaatje moet eerlijk bekennen dat ze toch liever heeft dat je je aan de afspraak houdt Jaaaah, ik heb je liever al in mijn armen dan in mijn buikje hoor. 2 dagen geleden zijn we nog eens op gynaebezoek geweest en de gynae heeft gegokt op nog een weekje, maar dat is natuurlijk nooit zeker. Moeder natuur is nog altijd ZO onvoorspelbaar hé. En ik hoop natuurlijk dat ze er naast zit, maar dan wel in de zin van dat het vroeger en dus NIET later zal gebeuren. Tjah, de De Groten zijn koppigaards zeker hé! Ma bon, het kan vandaag of morgen nog gebeuren hé en morgen is normaal gezien DE dag! In elk geval, er is ook al 2cm ontsluiting, maar daar ben ik ook niet veel mee, weet ik uit ervaring. Bij grote broer ben ik met 1cm gestart een paar dagen voor de uitgerekende datum en op de dag van de bevalling ben ik na 12u naar slechts 3cm gegaan, waarna ik dus ook een epidurale gevraagd heb, omdat mamaatje uitgeput geraakte. Pff! En daar had ik groot gelijk in, want dan heeft het nòg zo'n 16 uur geduurd!!! V R E S E L I J K Maar kleine broer zal beter doen hé. Ja toch???????? Het is spannend! Dat is een feit! Een geboorte is altijd spannend hé. Je weet nooit wat jou te wachten staat: wanneer, waar, hoe ... En vooral wie!!!! Dat nog het meest! We zijn zo nieuwsgierig naar jou, naar hoe je eruit ziet. Enorm! De gynae heeft ons ook al jouw gewicht weten te zeggen. Ze schatte 3,6kg zaterdag, maar daar zal natuurlijk nog een beetje bijkomen naar gelang de tijd dat je nog blijft vertoeven in mijn buik. Maar dat je schattig zult zijn, dat weten we al lang natuurlijk De uiterste datum weten we misschien toch wel al een beetje. Dat zou nu donderdag wel eens kunnen zijn, dus binnen een 3 dagen, maar zeker is dat niet. De gynae zei dat als er tegen donderdag nog niks gebeurd was, dat ik eens mocht binnen springen om me te laten strippen. De betekenis daarvan wou ik nu toch wel eens vermelden in mijn blog, maar ik wist natuurlijk wel al wat dit wilde zeggen, want op de 6de dag overtijd gaan bij grote broer heeft de gynae dat ook bij mij gedaan.
Om te strippen moet de verloskundige een inwendig onderzoek doen en voelen of de baarmoedermond al iets open staat. Vaak heeft men aan het eind van de zwangerschap al iets ontsluiting. Als de baarmoedermond al aan het verweken en verstrijken is en er is 1 cm ontsluiting, dan kan de verloskundige met een vinger de baarmoedermond ingaan en de vliezen losmaken van de wand van de baarmoeder. De vliezen worden alleen losgemaakt van de wand, ze worden dus niet kapot gemaakt. Door dit losmaken wordt de baarmoeder geprikkeld en komt er oxytocine vrij, net voldoende om het lichaam aan te zetten tot de bevalling.
Resultaat
Strippen is geen garantie dat iemand gaat bevallen. Het is een poging om het 'op gang te helpen'. Heel vaak veroorzaakt het strippen alleen meer voorweeën en zet de bevalling nog niet door.
Maar wat ik nog niet zeker wist, maar wel al vermoedde en nu WEL zeker weet na het lezen van deze uitleg, is dat de bevalling daardoor wel langer en pijnlijker kan zijn. En dat was dus wel het geval bij Roan!!! Maar goed, pijn of geen pijn, donderdag sta ik aan de gynaecoloog haar deur om gestript te worden. Dat is zeker! Langer wachten staat niet in mijn woordenboek momenteel! En als ik de pijn niet kan verdragen, dan vragen we gewoon een epidurale. Ik denk niet dat ik deze keer zo lang op mijn tanden zal bijten en er sneller naar zal vragen, want ik was achteraf gewoon stikkapot en wetende dat er zware dagen komen aan te zitten, zie ik op dit moment het nut er niet van in om veel af te zien. Echt niet! Natuurlijk hoop ik wel nog altijd dat het gewoon allemaal veel vlotter zal verlopen hé deze keer: de bevalling komt vanzelf op gang en zou na een paar uurtjes moeten geklonken zijn IN het bad! Maar ja ... Mijn gevoel zegt me wel dat ik effectief nog zal moeten wachten tot donderdag en dat ik daar dan op de tafel zal liggen bij de gynaecoloog om gestript te worden en dat ik dan terug een lange strijd zal moeten vechten. Zo zie ik het momenteel! In elk geval, het is niet zo heel lang meer ....
Vandaag zijn we maandag 30 mei en op dinsdag 7 juni wordt jij verwacht kleine broer. Na vandaag nog 7 dagen!!! S P A N N E N D ! ! ! S U P E Rspannend!!! Benieuwd wat het zal worden: vroeger bevallen of overtijd gaan. Hopelijk niet het laatste, maar gewoon mooi op tijd, zou ideaal zijn. Amai, da's echt niet lang meer hé. Binnenkort weer een klein hummeltje in mijn armen seg! Goh goh! Gelukkig zit je mooi ingedaald in mijn buik, zoals het hoort. Want bij het voorlaatste gynaebezoek was dat nog niet zo en de meeste babietjes zijn rond die periode toch wel al ingedaald, dus mamaatje kreeg al schrik, omdat grote broer ook maar laat was ingedaald en een sterrekijkertje was en daarom begon mamaatje al te vrezen voor weer zo'n rampscenario van een bevalling die suuuuuuuuuuuuuuuuuperlang heeft geduurd! Laat het maar uit hoor nu. Ik hoop dat Roanneke zijn best gedaan heeft en de baan al goed heeft vrijgemaakt voor jou kleine broer, zodat jij niet veel meer hoeft te doen en dus ook de mama niet Nu mag het eens gewoon het tegenovergestelde zijn: supervlotjes! In elk geval, valiesje staat klaar met nieuwe kleertjes voor de baby inbegrepen. Tjah, ik ben een vrouw en die kan zich op dat vlak niet inhouden hé. En het zal toch het laatste babietje zijn en dus de laatste keer om zo van die minikleertjes te kunnen kopen. En by the way: jij bent een zomerbabietje dus ik kan jou moeilijk van die dikke pakjes gaan aandoen hé die Roanneke zijn eerste daagjes heeft gedragen. Want normaal gezien was ik van plan om jullie beiden hetzelfde pyjamatje aan te doen bij de geboorte, een pakje dat ik al 13 jaar geleden had gekocht, maar dat zal niet lukken denk ik, want kleine broer zou zich doodzweten. Maar ik kan jullie wel hetzelfde bodietje aandoen, dat wel, dus toch nog iets. De bedoeling hiervan is dat ik dat pakje voor altijd zal bewaren hé, om later nog eens te kunnen mijmeren wanneer ik aan die pakjes snuif Mamaatje krijgt het er natuurlijk alsmaar lastiger op hé. Amai en die rug! Pfff! Ik zak soms zelfs gewoon door mijn benen door de pijnscheuten die er door vliegen, vooral na lang liggen. Slapen is ook altijd een hel. Ik kijk er zelfs niet naar uit om te gaan slapen, want ik heb er geen deugd van. 's Nachts moet ik altijd eens opstaan om te gaan plassen en dan moet je mij eens het bed zien uitklauteren. Al slenterend en mankend stap ik naar het toilet. Sinds een paar weken is die linea negra toch nog komen opzetten op mijn buik. Die bruine streep dwars over je buik van boven naar beneden. Bij Roan had ik dat heel vroeg en ik vond dat wel cool. Nu is dat maar laat komen opzetten eigenlijk. En hoe het met de kilo's zit, zullen we nu zaterdag te weten komen, want dan heb ik hopelijk mijn allerlaatste gynaebezoek. Ik begin ook een beetje emotioneel te worden als ik ons Roanneke zie, omdat ik dan besef dat ik minder tijd zal hebben voor hem door ons nieuwkomelingetje. Tjah, je hebt er twee, dus je moet je aandacht verdelen hé. Niet alleen Roan zal er aan moeten wennen, maar ook mamaatje. En ik zal het niet echt gemakkelijk hebben hoor. Ik heb je nu nog alleen voor mij en dat zal niet meer zo zijn. Ik zal dat missen! En zeker ook wanneer ik in de kliniek zal liggen. Pff, jou 's avonds niet zien slapen gaan of 's morgens niet zien ontwaken. Amai, mijn moederhartje! Maar dan zal ik natuurlijk wel van die intense momenten kunnen genieten van het contact tussen grote en kleine broer. Dan zal mijn moederhartje smelten gewoon! Ik ben echt benieuwd hoe jij erop zult reageren Roanneke! Een collega heeft mij ook al verteld dat een tweede babietje veel intenser is om van te genieten door het feit dat je nu veel rustiger zal zijn, omdat het niet nieuw meer is. Een eerste overvalt je zodanig, is nog ontdekken, druk, stressy, niet goed beseffen wat je overkomt ... dat je de tijd niet hebt om ECHT te genieten van dat kleine mensje. En bij een tweede zou je naar het schijnt veel relaxter zijn omdat je al weet hoe het moet. Drukker dat wel, maar allemaal veel zelfzekerder en herkenbaar! Daar kijk ik wel naar uit en mijn gevoel zegt ook wel van: laat maar komen, ik ben er klaar voor, ik weet dat ik het kan, ... Bij ons eerste was dat ook altijd een beetje bang uitkijken toch hé ... Hoe je er uit zal zien, maakt ons ook hééééééééééééél erg nieuwsgierig, maar eerlijk gezegd maakt dat mij nu niet veel uit hoor! Echt niet! Eerder had ik al eens gezegd dat het leuk zou zijn, mochten jullie goed op mekaar lijken, maar dat hoeft niet. Zolang je maar gezond bent en dat jullie later beste vriendjes zullen worden Mijn eerste bezorgdheid zal zijn: is alles oké met onze baby? En dan komt de rest vanzelf en al de rest is mooi meegenomen. Lieve schat, tot héél binnenkort! Afspraak is op 7 juni, zodus, hou je er een beetje aan hé en dan krijg je van ons een dikke knuffel, hihi!
Zo noem ik onze kleine terror die hier tegenwoordig in huis heerst! A M A I !!! 'Waarom moet dat toch eh?' denk je dan wel eens! Waarom kan de mens niet meteen alles snappen en begrijpen? 't Zou voor zowel dat kleine mensje als voor de grote mensen veeeeeeeeeeeeeel gemakkelijker zijn, maar neen, de natuur heeft beslist om ons allen eens goed te pesten, zeg maar. Voor we 40 jaar zijn, hebben allemaal al een kop vol grijze haren Ma bon, we zullen die peuterkuren moeten zien te overleven Het wijst er natuurlijk wel op dat we een slim klein mensje in huis hebben, want dat wil toch zeggen dat je durft te ontdekken en probeert te bekomen wat jouw hartje verlangt. Mocht dat niet zo zijn, dan zou je eigenlijk een grote dommerik zijn eh, want je moet durven in 't leven. Je durft toch op te komen voor jouw 'rechten', haha. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik hiervan geschrokken ben hoor, want ik had echt niet gedacht dat het zo erg kon zijn, tot soms dagelijks toe. Ik begon me zelfs op de duur af te vragen of het bij ons nu meer was dan bij een ander, maar na even rond te vragen bij mijn collega's op mijn werk, ben je een perfect 'normale' peuter Het strafste van al natuurlijk, is dat je bij andere mensen altijd een engeltje bent. Bij meter Bibi, tante Pug en oma ben je wel altijd voorbeeldig. Gelukkig maar natuurlijk, want ik zou niet mogen dromen dat je ook daar het huis op stelten zet, want anders zou je niet zo welkom meer zijn, vrees ik. Maar ik wil maar zeggen dat de mensen niet kunnen begrijpen of geloven dat je thuis zo'n koppig ventje kunt zijn. Ook wanneer je onze kop nog maar ziet als we jou gaan afhalen bij oma of zo, dan beginnnen die kuren van jou al naar boven te komen. Dan krijg je steeds die onbegrijpelijke blik van oma 'allé, hij is nochtans de ganse dag flink geweest hoor en nu ist er niks meer goe precies?!' Toen ik dit op mijn werk vertelde, dan kreeg ik een begrijpende blik of een volmondige 'dat was bij ons ook hoor' of 'ik ken dat!' van links en rechts, waarop ik dan met een diepe 'oef' reageerde Zo van: oef, zij hebben dat ook meegemaakt! Hahahahaha! Zo zie je maar eh, je kunt pas iets begrijpen als je het zelf al eens meegemaakt hebt hé, in dit geval: kinderen. Sommigen onthouden dat natuurlijk, maar anderen vergeten dat En ik denk dat papaatje en ik wel tot die eerste groep zullen behoren en later naar kersverse ouders zullen kijken die met een lastige peuter bezig zitten op een terras, zoals wij onlangs, en begrijpend zullen knikken naar die ouders en zullen denken van 'geen nood, jullie zijn goed bezig en het gaat allemaal over', maar ook zo van 'héhé, nu hebben jullie dat ook zitten, wij hebben dat ook moeten doorstaan'. Een beetje gniffelend vanbinnen Waar ik naartoe wil, is gewoon dat je weinig of geen ouders hoort klagen over hun weeral koppige peuter, alsof het niet mag gezegd worden en je niet mag toegeven dat een peuter wel eens héél erg lastig en vermoeiend kan zijn, alsof je toegeeft dat je zwak zou zijn! Maar daar trek ik mij nu eens geen bal van aan eh. Als het zo is, dan is het zo hé. Da's 't leven, dus dan vertel ik daar over tegen iedereen die het horen wil. Ik heb een peuter in huis die soms uren aan mijn kop kan zagen en ik vind dat meestal niet zo leuk! Wat we wel merken, is dat als je een ganse dag bij ons bent, dat je dan minder kuren hebt, maar wanneer je ergens anders geweest bent gedurende de dag en we jou dan gaan afhalen, dat het spel dan meestal om zeep is. Dan denken we van: goh, misschien komt het dat hij zo hevig wordt omdat hij bij een ander al een ganse dag flink geweest is en van zodra hij thuis komt, dat het dan alle remmen los is ... GELUKKIG zijn er ook de hele supermooie momenten aan zo'n klein mensje hoor! Ja ja, je bent en blijft gewoon onze lieve kleine hartedief hoor! Echt wel! We zien jou doodgraag en houden zielsveel van jou, want je bent ook een lief ventje hoor. Mijn oogappel! Mamaatjes beste vriend en grote flos. Voor de echte dikke knuffels wil je nog altijd het liefst van al bij jouw mamaatje zijn. Je bent de laatste dagen ook plots weer flink geëvolueerd. Je begint al met twee woorden te 'praten'. Je zegt: papa dada. Je kunt dus zaken aan mekaar linken. Als je de auto ziet, zeg je: tutu en zwaai je met je handjes, wil je zeggen dat je met de auto weg kunt gaan. Als je iemand ziet slapen, dan leg je je vinger op jouw mondje en zeg je 't' ipv 'ssst'. Zo enkel die zachte t spreek je uit en net dat is ZOOOOOOOOO megaschattig hé als dat uit jouw mondje komt. En er zijn nog zoveel woordjes die je begrijpt. We kunnen al veel gewoon praten tegen jou terwijl jij begrijpt wat we bedoelen. Als we iets gaan doen, dan vertellen we jou dat ook altijd hé, zoals: we gaan boven, ons gaan wassen in badje en hup je vliegt al naar de trap om dat bad te gaan induiken; we gaan gaan slapen bij tutje en dumbo en hup, weer spurt je naar die trap; we gaan eten, neem jouw slabbetje en daar sta je dan al met jouw slabbetje in jouw handen ongeduldig te wachten; geef dit of dat eens aan papa; leg dit eens op tafel; doe dat eens weg; ga je mee we zijn dada; pampertje verversen, want je hebt kaka gedaan, je zegt soms ook wel eens dat je kaka gedaan hebt, soms is dat zo en soms ook niet; wil je nog eten, ja knik je dan of je zegt 'no no no', iets dat lijkt op 'nog', ... Je kan ook al heel goed zelfstandig eten. Je kan het eigenlijk helemaal alleen, maar met de nodige smospartijen erbij natuurlijk. Je wilt natuurlijk wel nog niet volledig alleen eten, want je vind het nog leuk dat we jou af en toe ook een lepeltje toesteken. Stukken fruit eten is nog niet jouw ding. Tante Pug zei ook dat je op dat vlak een beetje achter zit, maar hoe kan het ook anders, je hebt nog maar twee tanden!!!!!!! Je hebt het dus moeilijker om te bijten hé. Probeer maar eens een stuk appel door te bijten zonder tanden! 't Is goed om te verstikken, want zo'n stuk appel schiet gewoon recht jouw keelgat binnen op die manier. Een banaan lukt aardig, want da's zacht fruit hé. Dus die speel je met veel plezier volledig naar binnen. Van tandjes gesproken: de bovenste twee snijtanden komen ook eindelijk piepen. Amai, ongelooflijk dat dat zo lang kon duren. Dat wisten we echt niet! We zijn ook begonnen met tandjes poetsen. Ja, eerder kon niet, want er was niet veel poetsen aan hé. Dat doe je wel niet altijd zo graag. Dat gaat meestal met stribbelen en zo. Ik denk dat het komt omdat er nieuwe tandjes komen piepen en het een beetje pijn doet. Mamaatje heeft jou onlangs een mini-grasmachientje gekocht om papaatje te helpen tijdens het gras afrijden Vooral om jouw schrik voor het grasmachine te doen afnemen, want als papa het gras afrijdt, dan sta je wel altijd nieuwsgierig te kijken, maar als papa te dicht komt, zou je willen weglopen omdat je bang wordt. Dus misschien is je angst overwonnen nu, haha, we zullen zien. Jouw machientje maakt ook zo'n hels lawaai, waar je trouwens ook eerst een beetje van wegschrok, maar toen je ontdekte hoe leuk het was om daar achter aan te lopen, was die schrik verdwenen als sneeuw voor de zon. De wasmachine lijkt voor jou ook zo'n eng wezen. Pas op, je bent wel altijd nieuwsgierig hé en gaat gaan piepen naar dat lelijk ding, maar eens je het ziet, kreun je altijd zo'n beetje van 'huh, raar ding, je maakt me bang'. Je vind het tegenwoordig ook niet meer zo leuk wanneer ik jou bij oma of ergens anders ga afzetten. Je begint dan te huilen en te spartelen op de grond, maar gelukkig is het snel over bij meter Bibi en tante Pug, maar niet bij oma, want zij beseft niet altijd hoe ze zo'n klein ventje moet aanpakken Er gewoon korte metten mee maken en oppikken en de mama uitzwaaien aan het raam of zo, maar nee, zij laat jou gewoon liggen spartelen op de grond en gaat niet aan het raam staan! Grrrr! Tjah, je hebt mensen die iets weten van aanpakken en dan heb je er ook die van NIKS weten hé. !*$?Ergernissen*!?$! Ik heb al een beetje in de mot hoe dat in de toekomst zal gaan verlopen bij oma! Daar zal er maar eentje de baas zijn en dat zal Roanneke zijn! En dan zal Roan de kleine ambetanterik zijn, omdat oma niet weet hoe ze een peuter moet aanpakken door bijvoorbeeld streng te zijn, want ik merk al aan een paar dingen dat jij over bepaalde zaken beslist en regeert en niet oma. Nogmaals !*$?Ergernissen*!?$! Slimme jongen zou ik zo zeggen hé, want jij bent nog maar 1,5j tegenover ... en al kunnen bepalen wat jij wil en niet ... !!! Ma bon, even terzijde, maar het mag eens gezegd worden! Want mamaatje moet het ook allemaal aanzien hé!
Ondanks het feit dat je een glas hebt omgestoten en ondanks het feit dat je overgegeven hebt en ondanks het feit dat je een zaagmomentje had en ondanks dat het druk en vermoeiend was vandaag, was dit toch een HEEEEEEEEEEEEL leuke dag!!! Echt! Ik heb me geamuseerd en jij ook Roanneke. Dat was duidelijk! Zal eens even een beeldje scheppen ... 's Morgens na het ontbijt zijn jij en ik samen in bad gesprongen. Na het bad heb je vrolijk boven wat rondgedarteld en gespeeld, terwijl ik een beetje aan het opruimen was. We hebben ook leuk samen gespeeld op jouw kamertje. We hebben muziek gemaakt en tof dat dat was. Daarna zijn we met de fiets een ritje gaan maken, jij achterop in de fieststoel natuurlijk. We zijn naar het speelpleintje hier in de buurt gereden. Het pleintje achter jouw toekomstige school, waar we jou trouwens overmorgen gaan inschrijven tijdens de opendeurdag. Vanop het speelpleintje kun je de kinderen op de speelplaats in de gaten houden. Je was een beetje overdonderd door het vele lawaai. Je was er zelfs eventjes niet gerust in, want je kwam me vragen om jou op te pikken. Op het speelplein heb je op een paar tuigen gezeten, maar we zijn daar maar een 20-tal minuutjes gebleven, want het werd wat te lastig voor mamaatje om achter jou aan te hollen. Op de fiets zit ik dan toch ietsje rustiger. 't Is ook niet gemakkelijk hoor, met al dat gewicht op dat kleine zadeltje, amai mijn gat. En die buik die in de weg zit bij het optillen van mijn benen tijdens het fietsen. Maar we zijn er geraakt. Het was een kort, maar leuk uitje. Thuisgekomen was het bijna etenstijd. Meter Bibi is toen gearriveerd met jouw neefje Ennio. Tegen 12u hebben meter Bibi en ik onze beide zonen in bed gestopt en zijn wij beneden in de keuken nog wat gaan tetteren. Na haar vertrek is mamaatje in de zetel gedoken om een dutje te doen, terwijl de 2 heren in bedje aan het slapen waren. Ik heb een klein uurtje kunnen slapen, maar had neefje Ennio mij niet wakker gemaakt, dan had ik vast en zeker doorgeslapen. Maar geen half uur later was ook Roan daar al, dus ja, denk dat ze het afgesproken hadden, haha Ma bon, ik ben samen met Enniotje in ons grote bed gekropen en samen hebben wij daar wat liggen soezen, hoofd tegen hoofd. Ik vond het zo schattig om daar zo met hem te liggen. Het contact is al veel leuker nu met Enniotje. Het ventje kan ook al veel meer hé en hij laat al zo wat affectie blijken, da's dan gezellig om te knuffelen. Roan moet een beetje jaloers geweest zijn, want plots was hij daar dus ook. Zodus heb ik hem er maar bijgenomen in het grote bed. Roan en Ennio lagen naast mekaar en dat moest je gezien hebben. Zooooooooooooooo schattig! Hihi! Te neig gewoon! Hoe ze met mekaar bezig waren en tegen mekaar brabbelden en zo. Ennio rolde dan zo op zijn zij naar Roan toe, waardoor hij een beetje op Roan lag en Roan vond het super, zo lachen dat hij deed. Je zou het moeten zien om te weten hoe vertederend dat was. Zo hebben wij daar met ons drietjes drie kwartier gelegen, want dan was het tijd voor fruitpap en toen begon Roan aan zijn zaagmomentje. Het was hevig maar kort en ook het enigste moment van de hele dag, dus mamaatje was superblij! Van zodra iedereen gegeten en gedronken had was het terug bijna tijd voor Ennio om te gaan slapen. Terwijl Ennio sliep heb ik nog wat opruimwerk gedaan en heeft Roan zich flink beziggehouden. En toen arriveerde meter Bibi terug. Ze is, samen met Ennio, na een half uurtje vertrokken. Toen heeft Roan ook nog een glas sinaasappelsap omver gestoten en heeft meter Bibi het opgekuist, want voor mamaatje gaat dat bukken niet zo goed meer hé. Ik heb ook mijn cadeautje voor moederdag mogen openmaken. Dat was een cadeautje door meter Bibi én Roan geknutseld. Het was een bloemetje van papier met de verfvingerafdrukken van Roanneke op. Het is echt mooi en zo tof ook van meter Bibi dat zij dit doet! Toen meter Bibi en Ennio weg waren, hebben Roan en ik het nog héél gezellig gehad samen. We hebben nog zitten dollen en veel zitten lachen. Roanneke had zelfs ZOVEEL plezier dat het hem eventjes te veel werd, want plots begon hij over te geven. Allemaal in de zetel! Pff! Ofwel is er weer iets anders op komst, maar dat denk ik niet hoor. Het was echt wel van de emoties, van het vele lachen en rollen. Hij stond recht in de zetel en ik moest hem altijd een duw geven, zodat hij achterover viel en dat vond hij blijkbaar supergrappig! Zo'n kwartier aan een stuk! En plots, bwuurk, kwam het er allemaal uit hé! Maar eens het er allemaal uit was, ging hij gewoon doodleuk weer verder met zijn fietsje, terwijl mama de boel opkuiste. Maar ik heb jouw spel moeten onderbreken, want het werd tijd om te gaan slapen. Je was moe want je had niet zo veel geslapen in de namiddag en je was vroeg wakker deze morgen, wat ook niet van jouw gewoonte is. Dat overgeven is toch wel een zwakte hoor van jou. Je hebt een erg gevoelig maagje! Echt waar! Jij hebt eigenlijk al veel overgegeven in jouw hele leven. Als je verkouden bent en dus slijmpjes hebt, gegarandeerd dat jouw maaginhoud er ook weer uitligt. Je moet dus niet veel hebben om over te geven, zoals vandaag ook weer blijkt Maar goed, ik heb me echt goed geamuseerd vandaag met mijn zoontje en zus' zoontje. Het was leuk, maar ook erg vermoeiend. Maar dat laatste vond ik niet erg, omdat het zo plezant was!
Het moet eens gezegd worden aan de hele wereld, dus daarom hier een woordje over meter Bibi op het internet!!! Mamaatje en papaatje hebben het al meermaals tegen mekaar gezegd: ons Roanneke is in goede handen en kan zich geen betere meter voorstellen. Wat ze al niet doet voor hem?! Super gewoon! Is er een feestgelegenheid, dan zal meter Bibi ervoor zorgen dat iedereen blij verrast is. Ze zorgt voor de speciale details en denkt gewoon aan alles. Het is altijd anders dan anders, meer dan 'maar gewoon'. Ze maakt het onvergetelijk! Ze zorgt altijd voor een wauw-effect. Ik ben niet aan het overdrijven, want het is de waarheid dat ik vertel. Wat 'n geluk dat we meter Bibi hebben. Dat er iemand is in het leven van onze zoon die zorgt voor de vrolijke noot, de coole touch en de jonge spirit! Prachtig toch! De cadeaus zijn altijd supermooi, maar da's niet het enige wat telt, want mamaatje en papaatje zien dat meter Bibi Roan echt graag ziet en hem heel graag heeft. Ze straalt liefde uit naar onze zoon en zoiets gaat niet onopgemerkt. Dat zien we echt wel hoor, want een ouder is daar heel opmerkzaam voor, want je wilt toch dat je kind in goede handen is eh, dus daar hebben ouders een radar voor En dat stelt ons tevree en vult ons hart met warmte. Dat doet echt deugd, weten dat jouw kind graag gezien wordt. En we zijn vooral blij dat ons Roanneke zo iemand in de familie heeft, want onze familie is niet zo groot en ook nog eens, je kiest niet wie jouw familie is. Dus we zijn blij dat we langs mama's zijde 2 coole nonkels en 2 toffe tantes hebben voor onze beide zonen. Dat zijn de enige familieleden die onze zonen heel regelmatig zullen zien, maar ook de enigen om leuke contacten mee te hebben, door het feit dat ze jong en hip zijn EN dat ze ook kindjes hebben! Nichtjes en een neefje om mee te spelen!!! Tof! Pas als ouder begin je te denken aan de belangrijkheid van familie. Vroeger speelde dat niet zo'n grote rol, maar eens je kinderen krijgt, dan begin je wel te denken in wat voor een soort van familie jouw kinderen zullen opgroeien, met wie ze veel contact en zo zullen hebben. Bij ons is de familie jammer genoeg niet zo groot! Helaas! Dat vinden we wel jammer. En dan heb je wel de mensen, maar de band ermee moet ook nog goed zijn en eerlijk is eerlijk (later als je groot bent, mag je dat ook weten, MOET je dat eigenlijk weten) die banden zijn niet altijd zo fantastisch. Triestig, maar zo is het! Maar bon, de details zal ik jullie maar besparen Terug naar meter Bibi, de hippe meter/tante! En mamaatje kan het weten, want zij is de zus! Wij kennen mekaar door en door en zijn altijd al twee handen op één buik geweest. We lijken sterk op mekaar, maar we hebben ook onze verschillen. We kunnen goed babbelen met mekaar en bezitten allebei die jonge frisse open mind! Dat kan nogal fun geven met die twee Meter Bibi heeft met pasen een mandje geknutseld, samen met Roan. Dat mandje heeft hij dan kunnen gebruiken om op paaseierenzoektocht te gaan in de tuin van meter Bibi en nonkel Angelo. Op een speelse en inventieve wijze hadden meter Bibi en nonkel Angelo de eitjes verstopt. Roan had de tijd van zijn leven. Echt waar! Met een serieuze en bedachtzame blik vertrok Roan op expeditie Echt! Het was de moeite om hem bezig te zien!!! En binnenkort is het moederkesdag. Ook daarvoor heeft meter Bibi een verrassing in petto, waarschijnlijk samen met Roanneke bedacht Momenteel staat hier niet ver van mij een doos naar mij te lachen, die wacht om geopend te worden binnen 3 dagen. En lachen dat ze doet! Papaatje heeft al eens stiekem gepiept. Toch mooi allemaal hé, al die moeite van meter Bibi! Wat staat er ons nog te wachten ...
Nog 5 weekjes eer we ons nieuwkomelingetje mogen verwelkomen
Niet erg lang meer eigenlijk hé?! Nu begint het wel te korten hoor! Maar mamaatje is enorm blij want ze is het een beetje (veel) beu om nog zwanger te zijn. Daar heb jij, kleine broer, niks mee te maken, want jij kan er niks aan doen, maar mamaatje ondervind veel lichamelijke klachten die het zo zwaar maken om zoveel last mee te dragen. Die buik is gewoonweg gigantisch waardoor de rug niet gespaard blijft. Zowel zitten, liggen als stappen is een kwelling!!! De rug doet pijn en mamaatje merkt ook aan de schopjes dat je niet zo veel plaats meer hebt in die buik, alhoewel hij zo groot is, strange, ma bon, de schopjes doen geen deugd. Je zit daar onderaan te friemelen en te doen en ik denk dat je veel op mijn blaas aan het drukken bent, wat ongelooflijk pijn kan doen. Deze keer heb ik al gemene schopjes mogen ervaren, wat ik niet bij Roan had. Momenteel lig je dwars, zo bleek uit het bezoek aan de gynae vorige week. Je ligt met je hoofdje aan mamaatjes rechterzijde en je poepje aan mamaatjes linkerzijde, met de rug naar de uitgang. Over het algemeen liggen de meeste babietjes al ingedaald, maar niet bij de De Groten blijkbaar. Zowel jij als jouw grote broer waren dwarsliggertjes! Grote broer heeft zich geheel op het laatste moment gedraaid, weliswaar nog als sterrekijkertje, maar de gynae heeft dit opgelost tijdens de arbeid. Dus ik maak me nog niet al te veel zorgen en hoop dat jij ook nog zo'n ferme toer zult uithalen en een geweldige tuimeling naar de juiste richting zult maken!!! Het zal wel moeten hé kleine spruit. De gynae heeft wel gezegd dat ook zulke babietjes geboren kunnen worden, maar bedoelt ze nu dat je dan in stuit zult geboren worden of via keizersnede, want zo kun je ook geboren worden hé. Maar dit lijken mij eerlijk gezegd niet de meest ideale bevallingen Maar goed, ik zal er maar niet te veel over nadenken, want we hebben nog 5 weken ... ik bedoel, JE hebt nog 5 weken om de juiste uitgang te vinden Voor de rest doe je het goed en zit je op het gemiddelde. Mamaatje heeft ook een beetje naar het advies van de gynae geluisterd en is een beetje op haar voeding beginnen letten. Niet veel, maar toch een beetje en de weegschaal was er blij mee, want de gynae zei dat ik minder snel in gewicht ben toegenomen dan de vorige keer. Ik zal wel weer naar de 20kg opgaan hoor op het einde van de rit. De 25kg van bij Roan zal ik niet meer halen, gelukkig maar er zal wel een 2-tje vooraan aan het getal komen te staan, denk ik. Nu is er in totaal al 17kg bijgekomen. Dus nu nog een beetje de voeding in de gaten houden, zodat ik toch niet dat maximum behaal hé! En toch lijk ik dikker dan bij de zwangerschap van Roan, maar dat zal te wijten zijn aan het startgewicht, want ik was dus aan het begin van deze zwangerschap al wat dikker dan voor de zwangerschap van Roan. Mamaatje is ook weer enkele stappen vooruit gegaan wat de praktische regelingen betreft rond jouw geboorte. Het kaartje is zo goed als af. Vorige week is mamaatje de proefdruk van het kaartje gaan bekijken. Perfectionistisch als ze is, moet de drukker nog meer dan één aanpassingen doen, maar juist is juist. Het moet gewoon goed zijn! Je wordt maar één keer geboren hé! Het stond de drukker niet echt aan, maar daar trok mamaatje zich weinig van aan. Klant is koning en ik ga daar niet voor niets zoveel centjes neerleggen hoor! De traiteur voor het dessertbuffet is besteld. De naam, het petergeschenk en de zaal waren eerder al geregeld. Over het metergeschenk ben ik nog niet uit, maar ik denk dat ik hetzelfde zal nemen als dat van de peter. Ik wacht nog op een deel van de bestelling van het suiker, maar er zijn wel al enkele suikertjes gevuld, want ik moet nog niet alles vullen aangezien de babyborrel pas in september is. Mijn kraamvalies ga ook één dezer dagen eens maken, want de laatste maand is in aantocht en men zegt wel meer 'de laatste maand is de laatste dag!'. En zo naderen we dan weer bijna een nieuwe stap in ons leven. Jij, de jongste telg van de familie De Groot - Van Audenhove!!! De nieuwsgierigheid groeit en groeit. Hoe zal je er uitzien? Da's de vraag die veel door mamaatjes hoofd speelt. Dus tot binnenkort, kleine lieveling. Dikke kus, luv ya ... XXX ...
Da's ons veelgebruikte woordje tegenwoordig. Tjah, er loop hier een koppige peuter in huis hé, genaamd Roan! Perfect normaal in gezinnen waar er nog zo van die 1 tot 3-jarigen rondlopen. Da's een fase waar ook wij niet aan kunnen ontsnappen. 't Zou al abnormaal geweest zijn, mochten we het geluk gehad hebben om dat tóch te ontlopen. Het zou in elk geval veel toffer geweest zijn Maar ja, des te beter voor zijn ontwikkeling zullen we maar zeggen zeker ... Grenzen ontdekken, noemen ze dat. Peuter ontdekt dat hij ook zelf dingen kan beslissen en wil dat ten volle gaan uittesten. Groot gelijk heeft hij natuurlijk hé, maar o zo vermoeiend voor de mama en de papa Hij moet nog leren wat wel en niet mag hé en dat is aan ons om hem dat ontelbare keren duidelijk te maken, tot vele ergernissen toe Ik denk wel dat we nog het geluk gehad hebben dat Roanneke gedurende zijn eerste en een halve levensjaar een erg rustig manneke was, maar dat is nu voorbij! Joepie de poepie! 't Is niet gemakkelijk, dat moet ik toegeven, maar we doen ons best! Het is voor ons ook ontdekken en leren hoe we zo'n koppig ventje van 1,5 jaar moeten aanpakken. Gisteren heb je ons voor de eerste keer en plein public het bloed van onder onze nagels gehaald. We zijn naar de Gavers geweest, daar een wandelingetje gemaakt en in het zwembad gezwommen. Alles verliep heel plezant, tot we op een terrasje iets gingen drinken en graag ook iets wilden eten, maar van dat laatste zijn we dan maar afgestapt, want met een brullende peuter was dat niet het moment Ja, plots begon je te zagen, dus we dachten dat je honger had, want daar was het ook het uur voor, maar dat zagen stopte niet tijdens het voeden. Het werd alleen maar erger en erger en erger ... Wat een gekrijs! Daar zaten wij dan, mama en papa met een brullende Roan én een publiek op de achtergrond ... de mensen dus die ook gezellig in het zonnetje wilden genieten van een drankje. Na 20 minuten hebben we het opgegeven en zijn we maar vertrokken en hebben we het voeden dan ook maar gestaakt, want wie niet flink is krijgt niks eh!! De weg naar de auto verliep dus ook niet zonder slag of stoot. Ons Roanneke bleef maar protesteren. Ik heb je dan maar hard aangepakt en langs de kant van de weg laten zitten brullen en mama en papa stapten verder en bekeken het van op een afstand. We probeerden jou te kalmeren, maar dat is pas gelukt tot we aan de auto arriveerden. Onderweg heeft papa jou nog eens langs de kant afgezet, terwijl er ook daar volk passeerde en een leuk schouwspel mochten aanschouwen Op de koop toe moeide zich een oude troela zich met het gebeuren, door naar jou toe te stappen - en het leek er zelfs op dat ze nog van plan was om jou op te pikken - 'ocheere, da ventje', zei ze waarop papa haar afsnauwde met een gemeende 'da ventje moet flink zijn eh!!' met de bedoeling om te zeggen van 'waar moei jij je mee ' Ma bon, iedereen heeft het overleefd en we zijn tot aan de auto geraakt, waar Roanneke vervolgens poeslief zijn patatjes verder heeft opgegeten en wij vervolgens rustig naar huis konden keren, want Roanneke is van al de emotie in de auto als een blok in slaap gevallen. Natuurlijk moet er iets geweest zijn waardoor jij zo hevig reageerde, maar dat was voor ons een raadsel. Dat konden wij echt niet achterhalen en dat zal jou nog meer boos gemaakt hebben natuurlijk hé. 't Zou natuurlijk allemaal gemakkelijk zijn, mocht je al kunnen praten hé, maar de natuur heeft dat zo niet voorzien! Een avontuur zoals dit, zal niet de eerste en de laatste keer zijn, vrees ik En o jee, er is nog eentje onderweg ... kleine broer ... Het ontbreekt ons Roanneke niet aan de nodige energie. Nog zo'n typisch kenmerk van peutertjes! Het is ongelooflijk! Over en weer rennen, geen 2 minuutjes kunnen stilzitten, vanalles brabbelen, van het één op het ander vliegen, aan alles prutsen en vanalles uithalen, aandacht, aandacht en nog eens aandacht. Er is ook zoveels interessants hé op deze wereld voor zo'n klein hummeltje. Begrijpelijk natuurlijk, maar weeral erg vermoeiend en zeker voor zwangere mama. Pff! Het is uitputtend. Wat zal ik blij zijn dat ik terug wat bewegingsvrijheid zal hebben, want ik vind het jammer dat ik momenteel niet alles kan door die dikke buik. Ik wil wel hoor, maar ik kan niet omdat ik zo moe ben, rugpijn heb en beperkt ben in mijn bewegingen en zo. Het is ook moeilijk om ons Roanneke nog op te pikken of naar boven te dragen. Ik ben ten einde adem als ik dat doe! En amai, ik moet nog 5 weken zien te overleven. Op zich niet lang, maar wel als je zo nog 5 weken moet afzien Roanneke heeft ook duidelijk minder slaap nodig. En hij was zo'n slaapkopje als baby. Sinds een maand of 2, 3 gaat hij om 20u gaan slapen ipv 19u. 's Morgens staat hij nogal stipt op zijn uur en da's om 7u, dus da's wel ferm goed voor mama en papa, want da's een menselijk uur In de voormiddag slaapt hij dan ook niet meer en om 12u kruipt hij terug in bedje en dan slaapt hij meestal wel flink door tot 15u30, soms wel 16u!!! En daar zijn wij heel blij mee, want dat betekent dat wij dan een paar uurtjes rust en stilte hebben. Oef! En gelukkig doe je daar (nog) niet moeilijk over, want je gaat hééééél graag gaan slapen. Je ziet dat bedje echt wel graag hoor, héhé Het eten verloopt soms al eens wat minder. Pas op, je eet nog graag en veel hoor, want je kan er wat van, maar soms komt die koppigheid opsteken hé. Dan wil je gewoon eventjes moeilijk doen en toch heb je honger en wil je eten, maar je moet gewoon eens moeilijk doen. Ik heb gelezen dat het slapen, het eten en nog een onderdeel van het dagelijkse leven dat ik vergeten ben, de momenten zijn waarop peuters de grenzen het liefst en het vaakst gaan onderzoeken. Ze ontdekken dat dat de momenten zijn waarop zijzelf volledige controle hebben, want zij bepalen uiteindelijk of ze wel of niet zullen eten, wel of niet zullen slapen. Je kan hen als ouder daar nog altijd niet toe dwingen, want doen ze het niet, tjah, dan sta jij machteloos als ouder want je kunt het eten er niet gaan instampen of zijn oogjes dichtkleven of zo hé. De manier om zulke drama's te vermijden, is om het koppige gedrag dan zoveel mogelijk te negeren en zelf gewoon normaal dooreten en dus zo weinig mogelijk aandacht schenken aan het 'onnozele' gedrag van de peuter. Niet altijd even simpel natuurlijk, maar gelukkig blijven wij nog gespaard van al te grote drama's. Uiteindelijk eet je wel altijd verder na eventjes tegengesparteld te hebben, want je eet gewoon té graag, haha. En als het dan toch escaleert, dan eet je gewoon niet! Daar maken wij ons geen zorgen om, want je zal van zo een keertje niet sterven. Als je honger hebt, dan zul je wel eten zonder morren. En die tandjes, hoe zit het daar mee? Die komen er langzaaaaaaaaaaaaaaam, maar zeker door. Ik schat dat ze er nu zo'n 5mm doorstaan. 't Is op 't gemakje, maar ze komen er door. Haha! Je kan ondertussen ook al enkele woordjes uitspreken, wel nog in peutertaal natuurlijk. Tegen boom, zeg je 'bo'. Tegen broekje, zeg je 'broebroe'. Je kan ook 'allé' zeggen. 'Papa' lukt ook en 'mama' ben je vergeten en dat wil maar niet lukken! 'Buba' zeg je ook en daarmee bedoel je dus Bumba. En heb ik al gezegd dat je ook veel woordjes begrijpt? Je kan jouw oortjes, neusje, oogjes, mondje, buikje en poepke aanwijzen. Buikje wrijven doe je ook. Als we zeggen 'Roan is zottekes' dan draai je met je vingertje aan de zijkant van je hoofdje. In de boekjes kan je ook al heel veel aanduiden. Zoals heel veel beestjes: koe, kip, paard, varken, geit, tijger, eend, panda, vogel, ......... En voorwerpen zoals schop, bal, boot, huisje, ijsje .... En ik denk wel dat dat al heel wat is voor zo'n jong ventje, want je kan dat al sinds een maand of 3 hoor! Op het fietsje kun je ook al sinds een paar weken vrolijk rondcrossen door het huis. Koddig om zien! Dus daar kun je je volledig mee uitleven. De speelgoedautootjes zijn tegenwoordig ook jouw favoriete bezigheid. En in de boekjes kijken, vind je ook leuk. Soms, als papaatje de gazet zit te lezen, ga je je er gezellig bij ploffen en meekijken in de gazet. Ook best grappig hoor! En zo blijft ons Roanneke zich ontwikkelen hé, als een echte peuter, dat mag je wel zeggen!!!
Hij is toch zo'n schatje! Echt waar! Dat kan ik met geen enkel woord omschrijven. Het is nu al meer dan duidelijk dat Roanneke aan zijn mamaatje hangt. Een echt mama's kindje, maar hij lijkt ook sterk op zijn mamaatje hoor van persoon. We hebben veel gelijkenissen en tjah dan is de band tussen ons zowiezo al veel sterker hé. Je bent het liefst bij jouw mamaatje. Jammer voor papa, maar het is gewoon zo. En dat heb je overal. Een kind hangt altijd meer vast aan één bepaald persoon. Ik zou jaloers zijn moest het omgekeerd zijn Papaatje vind dat ook soms wel niet leuk hoor, maar het is nu eenmaal zo. Ik hoop voor hem dat onze kleinste filou dan een papa's kindje zal worden. Dat hij ook een sterke band mag hebben met hem. Zo dat net ietsje meer zo, bedoel ik dan, want papa en Roan zien mekaar ook graag hoor, dat is het niet, maar hij wil gewoon meer bij mij zijn En het zou jammer zijn, mocht onze kleine filou opnieuw zo sterk aan mamaatje hangen en dus niet aan papaatje, des te meer omdat papaatje zo een lieve vent is en zo'n goed hart heeft. Hij is goud waard! Ik zal eens zeggen wat onze gelijkenissen zoal zijn. Net zoals ik heb jij ook zo dat ticje dat iets moet zijn zoals het hoort. Een beetje perfectionist. Dat kan goed zijn, maar ook slecht, ma bon, zo gaan we het niet bekijken. Als je iets neerzet, dan zet je het ook recht. Dus je legt het niet op zijn zij of zo, maar je zet het recht, zoals bijvoorbeeld een papfles of een schoentje. Als dat omver valt, dan zet je het recht. Als je iets uithaalt, dan leg je het ook meestal terug op zijn plaats. Zeker wanneer ik zeg dat we weggaan, dan leg je eerst jouw speelgoed weg of om het even wat waarmee je bezig was, vooraleer je vertrekt, ook al moet je daarvoor helemaal terug naar een andere kamer. Jouw slabbetje MOET je eerst om hebben, want zonder dat eten, gaat gewoon niet. Je bent dol op melk, net zoals je mama. 's Morgens eten jij en ik samen cornflakes. Het is begonnnen toen ik jou even liet proeven van mijn kommetje. Dat viel in de smaak en zo krijg je 's morgens ook jouw portie als we er de tijd voor hebben, als ik niet moet gaan werken bijvoorbeeld, want anders is daar weinig tijd voor. We houden ervan om te dollen en te knuffelen en te spelen met mekaar. Ik kietel jou, steek jou in de lucht, bijt zachtjes in jouw rugje ... en pret dat we hebben. Lachen dat je doet! Ik merk ook aan bepaalde dingen dat je mij goed bestudeert, want je doet me soms na. Mama heeft de rare gewoonte om bij alles wat ze doet een gekke bek te trekken, zoals die mond opensperren bij een bepaalde, daarom niet intense, inspanning. Alsof ik hard zit te kakken op het toilet Tjah, ik kan het niet anders omschrijven. Iets wat ik van mijn papa geërfd heb, die doet dat ook. En plots, zomaar ineens, deed jij dat ook. Je keek naar mij en trok die gekke bek en daarna lachen. En dus af en toe doe je dat zo ineens, tandjes bloot, wachtende op mij, tot ik jou na doe en dan terug lachen. Haha! En je hebt veel geduld. Enorm veel! Ik ook. Dat heeft mama ook. Daardoor ben je ook zo gemakkelijk. Je past je aan, je legt je snel neer bij iets. Zo lijkt het toch. Misschien dat dat wel nog verandert hé, maar zo is het nu. En da's ook niet altijd even goed, want je moet ook haar op je tanden kweken hé. Mama heeft dat geleerd in de loop der jaren hoor, dus dat zal jij ook nog moeten leren, want je mag niet van je laten profiteren hé. Als je te braaf en te goed bent, dan zullen sommige kwade zielen daar misbruik van maken, zoals bij jouw mamaatje al gebeurd is, maar langs de andere kant, je wordt er hard van en zo is het leven! Er zijn nog zo van die dingen die zeggen dat je een Van Audenhovetje bent hoor, maar ik kan niet direct op nog iets komen. Jawel, je bent lief, maar dat heb je van ons allebei. Mamaatje en papaatje zijn lieve mensen. We zijn natuurlijk enkel lief bij de mensen waarvan we houden en waarvan we menen dat ze 'goed' zijn maar als je ons kent, dan weet je dat we lief zijn en zo ben jij ook. Als we iemand graag hebben, dan laten we dat met veel liefde en respect blijken en dan mag dat ook iedereen weten en zien.
Ja lieve schat, we hebben samen nog 8 weekjes te gaan. Nu begint het toch te korten hé. Ik begin het gevoel te krijgen dat het een beetje sneller begint te gaan nu, maar dat vind ik niet erg. Sorry, maar het is zwaar om jou in mijn buik te dragen. Daar kan jij niks aan doen natuurlijk. Gelukkig laat je me meer dan eens voelen dat je er bent en daar geniet ik zo van, van dat contact. Dat zijn de meest zalige momenten van de zwangerschap. Jammer genoeg zie ik te veel af. Mijn rug speelt me af en toe parten. Ik ben snel uitgeput en heb weinig energie. Een kilometertje wandelen is al zwaar. Onlangs wilde ik samen met Roan profiteren van het mooie weer en een wandelingetje maken, maar na een kilometer moest ik al stoppen om eventjes te rusten en daarna huiswaarts keren. Als ik er geen half uur over gedaan heb ... Kapot was ik! Ik ben op alle manier beperkt, maar dan ook alles, de zotste dingen eigenlijk. Dagdagelijkse dingen die voor iedereen zo vanzelfsprekend en normaal zijn, zijn moeilijk voor mij. Gelukkig, gelukkig, gelukkig werk ik momenteel maar 2 dagen per week meer. Amai, dat is ZOOOOOOOOOOOO heerlijk. Echt waar! Dat helpt ENORM veel! Dat kun je je niet voorstellen!!! Moest dat niet zo zijn, mijn hemel, dan zou ik het niet uithouden, denk ik. Nee, ik ben er zeker van. Het zou me niet lukken anders! Ik ben er zeker van dat ik dan nog wel een paar dagen ziekteverlof zou moeten nemen hebben. Nu is het draaglijk! 2 dagen werken zorgt voor afwisseling en 5 dagen aan een stuk thuis zorgt voor ontspanning. Ik heb tijd en kan alles op het gemak doen. En het weer zorgt ook voor een happy sfeer. Het is prachtig weer de laatste 2 weken. Zaaaaaaaaaaalig!
Die tijd spendeer ik aan ons Roanneke, aan zaken op orde stellen voor kleine broer en aan mezelf, want die heb ik ook nodig, want het zal binnenkort wel druk genoeg worden en ik zal mijn energie wel goed kunnen gebruiken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik wel niet zo uitkijk naar die eerste weken, want die zijn ZO druk, zo chaotisch, zo onrealistisch omdat je het nog niet goed beseft, zo nieuw, zo vreemd, het zal weer eventjes wennen zijn aan de nieuwe situatie, opnieuw een beetje organiseren. Er komt weer zoveel op je af dat je de tijd niet hebt om alles te verwerken. Alles overvalt je zo en toch moet je doordoen en dan komt daar nog bij dat je heel erg vermoeid bent. Ten eerste al door de zware zwangerschap, dan door de uitputtende bevalling, dan door de eerste nachten, weken door de huilende baby die veel aandacht vraagt. En de borstvoeding vraagt ook veel van de mama, maar jah, we staan er voor en gaan er voor hé. Pas op, vat dit niet verkeerd op hé, want ik zou niet meer terug willen keren. Dit is wat we willen en dit is waar we voor gaan, maar ik moet ook niet beginnen liegen hoe ik erover denk hé. De eerste die zegt dat een baby a piece of cake is, is een dikke leugenaar!!! Maar wij trekken onze plan wel, want dat zijn we gewoon, papaatje en ik. We hebben tenslotte alleen mekaar en hebben samen al veel doorstaan. We hebben al vroeg onze plan moeten trekken en het zien te redden, dus we kunnen al op heel wat teren! Geloof me! Maar het mag er snel zijn, want mijn nieuwsgierigheid wordt ondertussen alsmaar groter en groter. Ik snak er naar om jouw kleine lijfje te knuffelen en te kussen. Ik wil je zien, lieve kleine schat van ons. Ik begin al emotioneel te worden als ik eraan denk. Weer zo'n klein nakomelingetje van mij en jouw papaatje. Van ons! En dan zijn we met vier. Ons gezinnetje waar ik zoveel zal van gaan genieten. Waarvan ik zoveel houdt, van mijn drie mannen. Mijn grote schat en mijn 2 zoonekes!!! Ik ken je nog niet kleine pruts, maar mijn liefde voor jou is nu al onvoorwaardelijk. Ik zie je zo graag! Vandaag hebben we eindelijk beslist over je naam. Het is er plots uitgevallen. Het was een zware bevalling We geraakten er maar niet uit, amai! Vreselijk vonden we dat en ook oneerlijk tegenover jou. We voelden er ons een beetje schuldig bij dat we het zo moeilijk hadden om een mooie naam te vinden voor jou. En mamaatje heeft toch maar liefst 10 000 namen zien passeren en ik overdrijf niet. Dat meen ik! En plots zei ik het: "papa, ik weet het, het zal x worden". De naam stond al op ons lijstje hoor. We hadden eigenlijk 3 favorieten. Er was eentje die het meest vernoemd werd, maar dan plots begon het te kantelen naar die tweede naam. En jah, vandaag kreeg ik dat gevoel. Het moet deze worden. En daar wachtten we op hé, op dat gevoel dat zegt: this is it! Eindelijk! We zijn zo blij. Blij dat dat gevoel er gekomen is, want ik begon al schrik te krijgen. Het kan toch niet zijn, dat we ons tevreden moeten stellen met een mooie naam hé! Nee het moet DE naam worden! En nog goed nieuws: mamaatje is klaar met het ontwerp van jouw geboortekaartje. En dat is ook weer een uniek werkje van mamaatje. Net zoals ik voor jouw grote broer gedaan heb. Perfectionistisch als ik ben, het is af!!! Yes!!!
't Is me wat! Vermoeiend en vervelend! Het is niet Roan die mij uitput, want dat valt erg goed mee omdat hij zo'n gemakkelijk jongetje is (desondanks de peuterkuren die hij tegenwoordig heeft, is en blijft hij een gemakkelijk kind), maar ons nieuwkomelingetje in de maak. De eerste helft van de zwangerschap niks van last, maar nu wel hoor. Pff, zo vermoeiend! Er is niks maar dan ook niks gemakkelijk meer aan. Jammer dat ik er zo over denk, zullen sommigen wel denken, maar het is gewoon zo. Nu moet je mij eens vertellen wat er nu nog speciaal en mooi aan is? Ja, de schopjes, maar da's alles. En die zal ik achteraf natuurlijk ook wel missen, maar dat zijn de clichéverhalen hé. Ik beleef meer negatieve dan positieve puntjes hoor. Bij Roan vond ik het na een tijdje ook wel genoeg hoor en bij hem had ik dan nog minder last dan nu, behalve een pijnlijke rug, wat ik nu bijna niet heb. Maar als het genoeg is dan is het ook genoeg hé. Zo'n gigantische buik meesleuren is het één en ander hoor. En het IS ook een MEGAbuik hoor. Weeral! Amai nog nie!!! Het is niet alleen fysiek maar ook mentaal dat ik het moeilijk heb. Ik ben veel moe, slecht gezind, héél humeurig, koppijn, buikpijn, misselijk, .... al die zaken wisselen mekaar af. Het is gewoonweg zwaar. En dat ik nog 3 maanden te gaan heb, weegt verschrikkelijk op tegen mijn gemoed. Gelukkig, ja gelukkig, heb ik hele mooie vooruitzichten. Volgende week moet mamaatje maar 4 dagen werken, de week erna 3 en vanaf de week erna maar 2 daagjes per week meer, zo tot 23 mei, want vanaf 24 mei ben ik thuis tot dat ik moet bevallen. Mijn zwangerschapsverlof start normaal op 31 mei en rond 7 juni verwachten we onze allerkleinste De Grootje!!! Dus da's voorlopig het enige dat toch wel een beetje opgeeft. En het wordt stilletjesaan mooi weer buiten, dus dat doet ook al heel wat met een mens. En zo zullen we dan dichter en dichter bij D-day komen. Ik vind het eerlijk gezegd wel enorm jammer dat je van een tweede zwangerschap niet zo intens kunt genieten dan van bij een eerste. Een eerste zwangerschap is ook gewoon zoveel mooier en specialer omdat het de eerste keer is hé. Een mens went rap en da's nu ook bij een tweede zwangerschap. Ik heb het al eens meegemaakt, dus ik ben minder snel verbaasd of verrast. En je leven nu is veel drukker dan de tijd waarin we nog kinderloos waren. Toen had ik enkel mijn huishouden om voor te zorgen en zeeën van tijd, maar nu moet alles veel sneller gaan. Niet treuzelen, maar door doen. En die kleine spruit vraagt ook veel aandacht, dus daar ben je ook veel mee bezig. Allemaal zaken die ervoor zorgen dat je geen kansen krijgt om eens echt stil te staan bij de zwangerschap. Bij Roan verslond ik boeken en schuimde ik het internet af. Ik verdiepte mij in vanalles en nog wat. Kon uren bezig zijn met het opmaken van de geboortelijst, het geboortekaartje, namen opzoeken en noem maar op. Alles wat met babies te maken had, trok mijn aandacht. En nu ... is er daar gewoonweg geen tijd voor en geen interesse. Ik ben ook gewoon te moe om interesse te hebben Tjah, het is gewoon zo. En ik ben er zeker van dat veel mama's dit op een gelijkaardige manier ervaren. Het feit dat onze twee zoontjes elkaar snel opvolgen, zal er ook wel mee te maken hebben natuurlijk, maar daar hebben we bewust voor gekozen. We komen ook alsmaar meer tot het besef dat het heeeeeeeeeeeeeeeeeel druk zal gaan worden.Woehoe, amai, 't zal stressy, vermoeiend, druk druk druk worden!!!! Ma ja, da's nu eenmaal kindjes kopen hé. We zullen in elk geval ons uiterste best doen. Gisteren had mamaatje plots enorme rugpijn. Toen ik mij 's avonds in de zetel plofte en er na een tijdje weer wou uitkomen, geraakte ik bijna niet recht. Zo'n pijn seg! Bij mijn eerste 10 stappen zakte ik bijna door mijn benen. En dat ging zo de ganse avond. Ook in mijn bed kon ik mij bijna niet verleggen. 's Morgens was het wel terug over. Ik denk dat ik mij die dag een beetje overdaan had op het werk bij het klasseren waardoor ik mij veel moeten bukken heb. En dan 's avonds een beetje liggen dollen met Roanneke in de zetel. Mamaatje is ook goed verdikt zenne. Hoho! Ik zal weten wat doen na de bevalling. Hopelijk zal de borstvoeding mij al een duwtje in de rug geven en vanzelf al voor een paar kilootjes minder zorgen. Raar dat ik nu ook nog geen lekkende borsten heb. Bij Roan had ik dat al heel vroeg en veel. Ik droeg al vroeg borstcompressen tegen het lekken en mijn slaapkleedjes hingen altijd vol met plekken. Maar nu heb ik dat zo goed als niks. Heel af en toe zie ik wel eens iets, maar echt weinig. Ik heb deze keer ook geen bruine streep op mijn buik, de linea nigra. Die vond ik nochtans wel cool staan zo op mijn buik. Die had ik dus graag terug gehad, maar ik denk niet dat die er nog zal doorkomen. Ik heb ook een pigmentvlek in mijn lies. Bij Roan had ik dat op mijn handen en ik had ook het carpaal tunnel syndroom. Misschien komen die laatste twee wel terug tijdens de allerlaatste weken van mijn zwangerschap, want dan wordt het terug warmer en zonniger. Niet dat ik er zit op te wachten hoor! Hoho nee!!! Ons kereltje beweegt ondertussen lekker verder in mama's buik. Hij is goed bezig. Ik verlang er zo naar om hem te zien. We zijn ZO benieuwd naar hoe je er uit zal zien hé. We hopen dat je veel op je grote broer zult lijken, want da's toch wel leuker hé om als broers te kunnen zeggen dat jullie op mekaar lijken. Dat alleen al schept toch ook al een beetje een band. Meter Bibi en ik vonden het ook altijd zo tof toen de mensen zeiden dat we zo op mekaar leken. Ze konden ons soms zelfs niet uit mekaar houden vroeger. Haha! Maar natuurlijk zal zo geen van mijn kindjes op hun mamaatje lijken hé, want ik ben een bruin type en papaatje en Roan zijn bleekscheetjes. Eigenlijk zie je niet zo goed dat Roan mijn zoon is als je ons twee tesamen ziet. Da's wel jammer. Heel jammer eigenlijk! Als je heel goed kijkt, dan zie je soms wel een blik van mij terug in Roans gezichtje, maar dan moet je er wel heel goed op letten. Als ik aan babyfoto's van mij terugdenk, dan zie ik mij soms terug in Roan. Ma bon, ik ben al blij dat jullie MIJN schatjes zijn en dat jullie gezond en wel zijn. Hopelijk zal ook alles in orde zijn bij de geboorte van onze kleinste. Ik zie jullie graag mijn schatjes, alledrie mijn schatjes, mijn mannen!!!
We zijn gisteren terug van een paar dagjes Landalpark in Friesland. Brrrrrr, h e t w a s d a a r e r g KOUD! Veel te veel wind die voor een snijdende kou zorgde. Niet aangenaam en niet goed voor ons nog steeds ziek Roanneke. Hij heeft nog steeds last van zijn bronchite, die nu al bijna 3 weken duurt. Mamaatje zal volgende maandag eens moeten bellen naar de dokter om te horen of er niet nog iets meer moet gedaan worden, want de aerosol lijkt toch niet zo goed te helpen als ik eerst dacht. Een week geleden leek Roanneke te genezen omdat ik aan zijn hoest hoorde hoe het slijm loskwam, maar 't blijft nu toch maar duren. We moeten opletten dat er geen longongsteking van komt. Daardoor waren we ook beperkt in ons doen en laten in Landal. We konden niet gaan zwemmen en niet te veel in de koude gaan wandelen. De aankomst verliep al niet zo van een leien dakje. Papaatje moest maandag om 9u nog naar een sollicitatiegesprek in Brussel. Dus om 7u15 zijn we vertrokken van thuis. Papaatje was stipt om 9u op zijn afspraak. Ondertussen zijn wij, Roan en ik, naar het shoppingcenter in de buurt gegaan. Ons Roanneke begon van toen al te zagen en te neuten (wat trouwens de godganse week geduurd heeft). Rond de middag zijn we richting Friesland getrokken. Die trip leek de ganse dag te duren. Pff! Dat was voor niemand leuk! We waren dan ook een beetje verkeerd gereden, desondanks de GPS, maar die hadden we niet te goed ingesteld. Ma bon, we hebben er veel te lang over gedaan op de heenreis, mede door eerst eens naar Brussel te rijden en te wachten op papaatje die op gesprek was. Rond 17u30 zijn we gearriveerd op Landalpark. De receptie was al gesloten, maar gelukkig geraakten we nog vlot aan onze sleutel. Het was daar erg verlaten, maar dat hadden we wel verwacht rond deze periode van het jaar. Gans de omgeving was daar wel verlaten eigenlijk en achteraf gezien een beetje te veel verlaten naar ons goesting, want er was daar bijna niks van cafétjes, winkeltjes of zelfs een supermarkt in de buurt. Desalniettemin heeft ons Roanneke veel plezier gehad, alleen al door op een andere plaats te vertoeven. Da's eens iets nieuw en dus helemaal anders hé. En toch, toch was hij ook een ferme pain in the ass. OH MY GOD! Vreselijk gewoon! Ma ventje toch, daar heb je nogal wat afgezaagd hoor. Niks maar dan ook niks was goed voor meneer. Deden we lief, dan was het niet goed, deden we boos, ook niet, deden we niks, tjah, dan ook niet!!! Echte peuterkuren! Erg hoor! Je hebt ons daar ferm op de zenuwen gewerkt. Geloof mij! Maar er waren natuurlijk ook leuke momenten hoor. Zoals die avond toen mama en papa gourmet aten. We hebben met ons drieën lopen dollen en zo. Lekker onnozel doen. Achter mekaar aanlopen, op de rug rijden, dansen, lachen, roepen en tieren ... hihi, plezant! Je hebt veel nieuwe dingen gezien ook, zoals de grote plassen water, de windmolens, veeeeeel lichtjes (= lantaarnpalen) op het park die je altijd maar aanwees, eendjes, herten, speeltuigen, Bollo de beer (de macotte van landal), ... Jammer genoeg was mamaatje ook niet altijd in topvorm vanwege de zwangerschap en andere bacteriën waarschijnlijk. Ik ben daar een paar keer slecht geweest. Zo heb ik ook een ganse dag in de zetel moeten liggen omdat ik niet goed was. Pff! Ik was misselijk, had het gevoel te moeten overgeven, ik had last in mijn buik, hoofdpijn, ... Zo'n beetje vanalles. En ons Roanneke heeft daar ook een keertje gekotst op een speeltuig dan nog wel. Zo'n grote indoorconstructie om op te klimmen en klauteren, met matten en zo. Dat was toen we ergens iets gingen eten. Mamaatje is dan een emmer en doeken gaan vragen om het op te kuisen (gelukkig waren we daar alleen op dat speeltuig). Mamaatje heeft haar zaakje ook niet kunnen binnenhouden. Bah, ik was ook niet in topvom en had niet veel nodig. Ma jah, spuug ziet er nu eenmaal niet smakelijk uit eh! Papaatje heeft ook iets aan zijn oog opgedaan. De maandag op het sollicitatiegesprek was het begonnen. Hij zei dat hij iets aan zijn oog gevoeld had en er nogal in zitten wrijven had. De volgende dag zag zijn ooglid rood. De dag erna stond dat een beetje gezwollen en hij had er een beetje last in. Tegen het einde van de week stond dat dan weer een beetje dikker. Gisteren zijn we thuis aangekomen en het zag er al niet uit, maar deze morgen was het echt vreselijk. De zwelling trok naar zijn oogkas uit en zijn oog ziet helemaal blauw en rood. Dus dat ziet er niet goed uit. Alsof hij een klap tegen zijn oog gehad heeft. Papaatje zit op dit moment op de spoed in het ziekenhuis met dat vreselijk oog. Langs de ene kant wel een beetje grappig, want je zou het eens moeten zien maar dan ook weer erg vervelend want papaatje mag één dezer dagen beginnen op zijn nieuw werk en dat lijkt al geen goede start met zo'n oog!!!!!!!!!!!!!!!!! Dus ja, ik kan besluiten dat het niet DE ideale trip was, maar zoiets gebeurt nu ook eenmaal hé. Nu en dan lopen er wel een paar dingen fout. We hebben het toch maar een kans gegeven en als je niets doet, dan kom je ook niks tegen hé. We deden het vooral voor Roan! Nu weten we dat de beste periode de zomer is om met een kind naar ginder te trekken, maar we dachten dat het nu ook wel leuk zou zijn en we hoopten dat Roan tegen dan volledig zou genezen zijn hé, zodat we veel konden gaan wandelen en zwemmen. En ook jammer dat mamaatje ook een beetje ziekjes waren. Dat alles niet zo fijntjes verlopen is, zal ook wel die peuterkuren veroorzaakt hebben waarschijnlijk. Roanneke was volledig uit zijn ritme en zijn vertrouwde omgeving, dus dat heeft ook een invloed op het humeur van dat ventje hé. En doordat er zoveel nieuwe dingen te zien waren, had hij ook tonnen energie, waardoor hij een ganse week laat is opgebleven. Rond 9u ging je gaan slapen en dan nog deed je wat lastig, maar de volgende dag was je er fris en wel rond 6u!!! No problem for Roanneke! Grr
Ons Roanneke is toch zo'n lief kereltje. Echt waar! Hij knuffelt graag. Hij is graag bij zijn mamaatje en papaatje hoor. Nog altijd het liefst bij zijn mamaatje maar papaatje heeft ook zijn hart gestolen. Papaatje en Roan zijn nu betere vrienden. Ze waren al vriendjes, maar de band is nu veel intenser geworden. Sinds kort eten we in het weekend gezamenlijk aan tafel onder de middag. Eerder zag ik dat niet zitten, omdat ik zo graag boterhammetjes eet overdag, maar nu moeten we wel want da's voor ons Roanneke ook veel gezelliger hé. En eerlijk gezegd zijn we wel blij dat we dit nu zo doen, want het komt beter uit voor het werk. Dan zijn we 's avonds al van het koken en het opruimen vanaf. Dan eten we 's avonds gewoon een boterhammetje en zitten we snel op ons gemak. Vroeger gebeurde het dan al dikwijls eens dat we zaterdagavond of zondagavond iets gingen afhalen of zo. Het kwam er dan gewoon minder rap van om iets degelijks te koken. Dus we vinden het een hele verbetering en veel aangenamer. Ons eerste maal samen was witloof in de oven, hét lievelingsgerecht van mamaatje. En het heeft ons gesmaakt hoor. Roan ook, want hij heeft veel gegeten en smullen dat hij deed. Je hebt toen zelfs voor de eerste keer zelfstandig gegeten. Wij moesten wel eten opscheppen met jouw lepel, maar je bracht de lepel zelf naar jouw mond. Voorheen gaven we jou ook al een lepel hoor, maar toen prutste je er meer mee dan iets anders. Roans favoriete bezigheid tegenwoordig is dansen en een torentje maken met de blokjes. Van meter Bibi heb je voor jouw kerst, dacht ik, een liedjesboek met een cd in gekregen. Jij en ik luisteren daar regelmatig naar. Mamaatje begint dan te zingen en jij doet dan mee door te bewegen op de muziek met jouw handje in de lucht, door heen en weer te wiegen, door te stampen met jouw voetjes, ... Allemaal superkoddig om te zien! Soms zingt mamaatje zo'n liedje zonder de CD en dan ben je ook aandachtig hoor, want je herkent de deuntjes. Heel tof cadeau van meter Bibi. En een toren bouwen kan je ook al goed hoor. Zo'n 8 potjes kun je stapelen. Weliswaar niet altijd van groot naar klein, maar het lukt jou toch om ze op de één of andere manier op mekaar te zetten en zo één of andere toren te bouwen. En buiten vertoef je ook maar al te graag. Er is daar ook zoveel te ontdekken hé. Dan wandel je van hier naar daar, op 't gras, op 't straat, op de steentjes. Zo leuk allemaal! Vraag jou dan maar eens terug naar binnen. Nee hoor, enkel wanneer jij er zin in hebt, maar dat gaat niet altijd hé. Gelukkig is het nog koud tegenwoordig, zodat je het niet te lang trekt. Maar ja, buiten is zoveel plezanter hé!!! Daarnet heeft ons kabouterke voor het eerst op vraag van mamaatje 'mama' gezegd. Ik vroeg om 'mama' te zeggen en je begreep mijn vraag door te antwoorden met 'mama'. Ik was in de wolken! En het was zo mooi gezegd hé en zo leuk omdat je gewoon begreep wat ik vroeg. En lachen dat je deed. Ik ook natuurlijk! Zoentjes geven doe je ook al veel als we het jou vragen. En je weet ook wanneer er meestal zoentjes gegeven wordt: bij het afscheid nemen, goeiedag zeggen, het slapen gaan ... Als het moment er is, dan sta je al klaar met jouw mond wijd open om een zoentje te ontvangen. Jaha, met jouw mond wijd open, zo doe je dat, in plaats van jouw lippen te tuiten. Dat kan je waarschijnlijk nog niet hé. Baby TV is ook iets wat je tegenwoordig erg graag ziet. Da's een DVD die we mogen lenen van meter Bibi. Als we het woord nog maar vernoemen, dan weet je al hoe laat het is. Soms kom je het bakje van de DVD-speler afgeven om te zeggen: ik wil baby TV kijken! Maar soms wil je gewoon te veel TV kijken. Dat zien ze toch allemaal zo graag hé TV, maar we proberen dat wat in te tomen, want te veel is te veel natuurlijk, gewoon spelen met vanalles is natuurlijk veel belangrijker hé. Natuurlijk is het voor ons ook wel eens gemakkelijk, want dan hebben we eventjes rust zeg maar. In jouw zeteltje van Winnie the Pooh zit je ook graag. Vroeger stond die tegen de muur naast het raam, maar dat hebben we nu aan de salontafel voor de TV gezet, dus dichter bij ons en nu ga je daar dus ook meer gaan in zitten. En als we zeggen: zet u in uw zetelke op uwe poep ze. Dan doe je dat. lapen, eten en drinken doet kabouter ook nog steeds flink. Soms is het eten al eens wat minder, maar melkje drinken niet hoor. Da's denk ik jouw favoriete eten! De fles is zo goed als altijd leeg. Boterhammetjes lust je ook graag. Ik denk dat je het vooral ook gewoon leuk vind om bezig te zijn met het opeten van die boterham. Dumbo en tutje zijn onmisbaar bij het slapen. De muziekmobiel zetten we 's avonds ook altijd aan, maar ik denk niet dat je die zou missen moest dat niet zo zijn, maar 't is maar een gewoonte en gewoontes zijn leuk! Overdag tut je niet! Dat hebben we jou ook zo gewend gemaakt. Je hebt ook zo goed als nooit problemen gemaakt van het afscheid nemen bij Tante Pug wanneer ik jou afzet. Zo'n keer of 7 heb je gehuild en dat was maar voor een 3-tal minuten en het was al voorbij! Gelukkig maar, want er is niks zo erg als jouw kind verdrietig te moeten achterlaten. Jasje aandoen begrijp je ook al een tijdje. Je begrijpt al zoveel meer. Dingen waar ik nu gewoon niet op kom. Je bent ook al bijna 16 maanden hé. Je groeit en groeit. Je gaat vooruit zoals elke andere peuter doet. Maar die tanden? Die zijn er nog steeds niet!!! Ja Roanneke, da's iets dat we ons ganse leven zullen herinneren, want hierop ben jij een uitzondering hoor. Haha Zo zijn er niet veel! Benieuwd wanneer die er zullen door komen?! Dat wordt voorpaginanieuws denk ik! Hihi!!! Mamaatje heeft onlangs nog eens naar de bevallingsfoto's en de babyfoto's gekeken van jou lieve schat. Ik werd een beetje emotioneel. Het is ook al eventjes geleden hé en toch ook niet zo lang. Niet lang wanneer je vergelijkt van vroeger met nu. Wat een wereld van verschil op eigenlijk zo'n korte tijd: van zo mini naar zo groot al! Van niks kunnen naar al zoveel! Ja ja, de tijd staat niet stil! Voor we het goed en wel beseffen zit je al op school. Da's binnen een dik jaar al. En een jaar stelt niet veel meer voor tegenwoordig. Het gaat toch allemaal zo snel!
Dat kun je wel zeggen. Amai, mijn god Maar ik kan je verzekeren dat het allesbehalve nog aangenaam is voor die big momma Pff, echt niet! Ik heb het erg zwaar hoor en ik heb nog meer dan 3 maanden te gaan!!! Veeeeeel te lang naar mijn goesting. Sorry dat ik het moet zeggen, maar ik geniet er niet zo van. Het is gewoonweg lastig! Punt! Het is net alsof ik al op mijn einde loop, maar niks is minder waar! Pff! Ik ben ook erg moe. Ik slaap zoveel ik kan en nog geraak ik niet uitgerust. Ik slaap ook niet goed, wordt veel wakker. En nu zit ik ook nog met een verkoudheid. Hoesten, hoesten en nog eens hoesten tot mijn buik er pijn van doet. Ik heb precies spierpijn onderaan mijn buik van het hoesten. En probeer dan meer eens te slapen hé. Ik wordt er constant wakker van natuurlijk. Naar het schijnt is een tweede zwangerschap lichamelijk zwaarder, te meer ook omdat er al een klein peutertje rondloopt hé. Pas op, papaatje vangt veel op hoor, ook van het huishouden. Dus ik heb niet te klagen daarover, maar 't verschil zit hem gewoon in het feit dat ik mij deze keer niet kan afleggen wanneer ik daar zin in heb, want anders is die kleine stoorzender daar. Vroeger liep er niemand 'in de weg'. Tjah, 't is op de tanden bijten en doorzetten hé. Eerlijk gezegd mogen die laatste maanden snel voorbij vliegen en achteraf bekeken zal dat ook wel zo zijn, maar nu, op dit moment, gaat het veeeeeeeeeeel te traag. GELUKKIG is mamaatje momenteel in ziekteverlof. Een twee-, drietal weken geleden heb ik ook een paar daagjes thuisgezeten omdat ik het niet zag zitten en nu stond ik terug bij de dokter om te zeggen dat ik zoooooooo moe ben, dat hij me meteen 2 weken ziekteverlof heeft uitgeschreven. Jah, ik verschoot er zelf van. Ik zei nog: oei, ik mag toch terug beginnen werken als ik het zie zitten hé? Nee, zei hij, je hebt je rust nodig, enkel en alleen maar zoveel mogelijk rusten. Dus ja, veel tegenstribbelen ga ik nu ook weer niet doen Dus, ik ben superblij, want dan ben ik verlost van de stress van het werk en die kan ik missen als kiespijn! Mijn job is mentaal veel te zwaar om te doen nu. Dus ik ben erg blij dat ik daar vanaf ben. Ik voelde me wel een beetje schuldig tegenover mijn collega's, maar ja, ik kan er uiteindelijk ook niks aan veranderen hé. Trouwens, de chef had al lang voor een invalster moeten zorgen, maar ja, zo gaat dat tegenwoordig hé in de zakenwereld. Maar bon, daar moet ik mij niet ongerust over maken nu. Gewoon rusten en alles op 't gemakje en zo komen we er wel. Na die 2 weken ziekteverlof had ik toevallig een weekje gewoon verlof gepland, m.a.w. mamaatje mag 3 lange weken thuis zijn. No work, no stress! Jippie jei! Tijdens het laatste weekje verlof zitten we in ofwel Holland ofwel in Duitsland in het Landallpark. Nog eventjes genieten vooraleer kleine broer ter wereld komt. Maar eerlijk gezegd, zie ik het ook niet zo heel erg zitten hoor. Ik vind het vreselijk om te zeggen, maar het is nu eenmaal zo, maar ik zie momenteel niks zitten. Mijn energie is gewoonweg ver te zoeken. Geen enkele fut! Maar toch, het zal mijn gedachten verzetten hé en het zal ook wel tof en gezellig worden, zo met ons drietjes. Hopelijk wordt ik dan ook niet ziek, allé bon, ik ben het nu wel al. Ik ben de laatste tijd al zo een paar keer op en af ziekjes geworden. Da's ook het ambetante eraan hé. De ene dag ben ik goed en de andere dan weer niet. En dan voel ik mij daar soms zo wat ambetant bij, want dan zullen sommigen denken van: amai, da's ne profiteur, maar dat is het zeker niet! Echt niet! Als ik moet kiezen tussen fit en energiek de laatste maanden van de zwangerschap tegemoet gaan of het tegenovergestelde, dan weet ik het wel hoor! Och ja, mamaatje kijkt uit naar de bevalling, om 2 redenen: het einde van de zwangerschap en de last EN het zien van ons kleinste zoontje! Ik verlang er enorm naar om hem te zien. Ik ben ZO benieuwd! Ik wil gewoon dat klein ventje knuffelen en koesteren. En na de bevalling kan ik terug eens aan mezelf werken. Een ganse opknapbeurt, me terug goed in mijn lijf voelen en weer stralen, want op dit moment ben ik niet echt moeders mooiste. Ik zie er uiteraard moe uit, bleke huid, donkere kringen rond mijn ogen, DIK, lomp, pff, allesbehalve elegant. En dan trek ik er mij ook niet zo veel van aan hé. Zo ben ik hé, ik kleed me zoals ik me voel, terwijl ik weet dat ik me mooi zou moeten opmaken om me wel goed te doen voelen, maar dan denk ik van, pff, ik heb er toch geen zin in. Ma bon, na de zwangerschap ga ik eraan werken, een nieuwe start zeg maar. Beetje (veel) afvallen, kleurtje krijgen, haartjes knippen, dan wat nieuwe kleertjes kopen van zodra ik wat afgevallen ben. Grote plannen hé, die hopelijk ook werkelijkheid zullen worden. Maar het kan ook niet anders, want het is gewoon nodig. En vooral, het allerbelangrijkste, genieten van mijn gezinnetje.
Jawel hoor, de kuren van de befaamde peuter merken we nu ook aan ons klein groot manneke Roanneke!!!! Het testen is begonnen. Mama en papa staan te popelen Tjah, we staan ervoor en we moeten erdoor hé Niks aan te doen. We zullen ons best doen, maar 't is niet altijd even makkelijk. Da's zeker! Soms krijgen we het zodanig op ons heupen dat we willen schreeuwen, maar de boodschap is rustig blijven en er vooral zo weinig mogelijk op reageren. Het positieve lonen en het negatieve negeren. Da's de leuze die je tegenwoordig langs alle kanten hoort hé: op TV, boeken ... En dat proberen we toch tenminste, maar er komt veel geduld bij kijken. Pas op, het valt nog wel mee hoor, denk ik, bij ons Roanneke ... denk ik, want ik kan natuurlijk niet vergelijken, alhoewel, mamaatje heeft toch al wat ervaring opgedaan vroeger tijdens stages in crèches en zo. Ik denk nog steeds dat het bij ons Roanneke nog wel meevalt, maar we kunnen er niet onderuit. Je wordt groot en je WILT ook gewoon vanalles hé. Het woordje 'nee' kan je altijd laten merken door met je hoofdje te schudden. Hoe je dat geleerd hebt, is ons een raadsel. Niet van ons in elk geval! Vreemd hoe die kleine mannen sommige dingen opnemen hé. Onlangs had je een echte eerste erge driftbui. Jij en ik kwamen thuis na het werk. Papaatje en nonkel Jurgen waren op de oprit aan het prutsen aan de auto. Jij en ik gingen gedag zeggen. We hebben zo eventjes een wandelingetje op 't straat gemaakt tot ik het tijd vond om naar binnen te gaan, want het was ook enorm kou en je was verkouden. MAAR dat was niet naar de zin van JOU! En toen stak het protest van de kleine peuter de kop op! Huilen, krijsen, stampen, al wat je wilt, om toch maar duidelijk te maken dat je niet naar binnen wou. Niks was goed. Ik heb jou genegeerd, proberen te kalmeren, proberen af te leiden ... niks hielp. Je was En dat heeft geduurd tot je naar bedje ging. Dus reken en tel: om 16u30 waren we thuis en om 19u ben je gaan slapen! Driftkikker Jah jah, een zaaaalig moment was dat. Ma bon, één troost: het is een teken dat je evolueert, haha Het lastigste is het moment om je pamper te vervangen. Telkens opnieuw stribbel je tegen. Pff, altijd stampen en neuten. En je wilt maar niet meehelpen hé. Nee nee! Het vreemde is ook dat je wel ALTIJD flink bent bij meter Bibi, oma en Tante Pug! En thuis begin je pas je peuterstreken boven te halen. Ik denk dat dit komt doordat je bij anderen gewoon meer mag dan thuis, wat ook logisch is. Thuis gelden er ook meer regels dan bij een ander. En die regels wil je maar al te graag verbreken en kijken hoe ver je kan gaan. Dat ligt ook in de natuur van de mens. Jij moet gewoon nog leren dat niet alles kan en mag en dat er grenzen bestaan. Iemand anders dan de ouders zelf zijn daar veel soepeler in hé. Wij zijn ook gewoon strenger. Hier gelden er regels en bij een ander veel minder, dus daar valt ook minder uit te testen hé. Natuurlijk komt dat bij een ander over als: ze hebben geen grip op hun zoon, of ze kunnen het niet, of dit of dat ... Kritiek geven op een ander is natuurlijk altijd gemakkelijker dan wanneer je zelf voor de realiteit staat hé. Dat besef ik nu ook maar al te goed. Mea culpa, ik heb dat ook al gezegd hoor in de tijd toen ik nog kinderloos was, maar ik heb ook altijd verkondigd dat het zeker niet simpel moet zijn als je er zelf voor staat.
En hoe zit het met dat klein spookje in mamaatjes buik? Goed hé. Blij dat je laat weten dat je er ook nog bent, alhoewel ik soms wel heel aandachtig moet zijn, want die stampjes van jou zijn nog altijd zo licht, maar wel altijd op dezelfde plaats en da's heeeeeeelemaal onderaan. Alsof je weinig of niks bougeert. Grote broer deed veel tuimelingen hoor in mijn buik. Maar misschien voel ik gewoon niet zo goed waar je schopt. Misschien schop je op plaatsen waar ik het gewoon niet zo goed kan voelen. Ik vind dat wel jammer, want de schopjes van broer waren toch wel leuker. 't Mag best was heviger zijn. Ge moet geen schrik hebben hoor! Mamaatje is wel een straffe Mamaatje en papaatje zijn er nog altijd niet over uit hoe we jou gaan noemen. Al tientallen namen heb ik vernoemd, maar geen één waar we het over eens zijn of echt mooi klinken vinden. We zullen nog wat verder moeten zoeken vrees ik, maar ik vraag me af of er nog wel meer namen bestaan dan hetgeen ik al zien passeren heb op het internet Mamaatje begint ook al last te ondervinden van die dikke buik. Mijn rug begint weer pijn te doen hé. En ik ga ook al wat trager vooruit en ben wat sneller buiten adem. Slapen is ook niet meer wat het geweest is. Maar ja, die buik is wel mooi natuurlijk en we doen het voor ons klein spruiteke hé! We zitten ondertussen al over de helft. 22 weken om precies te zijn. En binnen 4 dagen alweer 23 weken! Het gaat snel, zeg dat wel! Maar mamaatje staat te popelen hoor om je te zien. Echt waar! Ik heb er zin in! Papaatje daarentegen krijgt dan weer meer stress. Hij is bang voor de drukte en het vele werk. Pas op, ik ook hoor, maar momenteel weegt het verlangen om jou te knuffelen meer op dan de schrik. Gezellig samenzijn met jou! Dikke kus klein sus. Love ya!
Eindelijk leven in mijn buik / grote broer wordt groot
Jippieeeeeeeeeeeeeeeeeeee! Het zal tijd worden!!! Eindelijk voel ik dat kleine broer daar wel echt zit in mijn buik. Eindelijk voel ik kleine schopjes. Ik had al een keer of vier beweging gevoeld hoor, maar dat was zo zachtjes dat ik twijfelde of het wel degelijk kleine broer was. MAAR nu voel ik hem zeker. 't Is nog altijd licht maar zeker al sterker en het is ook meerdere keren per dag. Hihi! Joepie, ik ben zo blij. Sinds eergisteren is hij er aan begonnen. Eindelijk! Volgende week hebben we weer een afspraak op het scherm. Ik kijk er enorm naar uit om je terug te zien. Ik moet toch eerlijk zeggen dat ik terug meer geniet van mijn zwangerschap want die bewegingskes zijn toch wel HET speciaalste aan zwanger zijn hoor, vind ik. Op de tweede plaats komt de mooie dikke ronde buik waarmee je mag pronken. En als derde, het uitkijken naar het langverwachte cadeautje dat je krijgt op het einde van de rit en al die fantasieën en dromen die er bij komen. Super gewoon! Mamaatje is weer druk in gang geschoten met al de voorbereidingen. Het versje van het kaartje is klaar. Momenteel ben ik bezig met het ontwerpen van de tekening. Ik ben ook bezig met het organiseren van de babyborrel, want hoogstwaarschijnlijk zullen we dus dit doen ipv het bezoek thuis te ontvangen. Bij Roan was dat wel eens tof hoor, maar niet ZO tof om het nu opnieuw te doen. Het bedje voor onze nieuwkomer is ook aangeschaft. Het eerste halfjaar zul je bij mamaatje en papaatje op de kamer slapen, zodat je grote broer niet wakker maakt met jouw huilbuien, maar vermijden dat je hem niet wakker maakt, kunen we natuurlijk niet beloven, maar het zal het toch wel al wat verzachten. De eerste kleertjes zijn ook al in huis gehaald. Hihi Tjah, grote broer is een winterkindje en kleine broer een zomerkindje, dus dat zijn andere kleertjes hé! Des te leuker voor mamaatje. Ik heb al überschattige kleertjes gekocht. Niet te veel natuurlijk, want uiteraard zul je wel veel van grote broers kleertjes nog kunnen aandoen hé. Andere praktische regelingen, zoals het ouderschapsverlof op het werk, verlopen iets minder vlot dan verwacht. Het is geen simpele bevalling hoor! Pff! Veel plannen, uitzoeken, rekenen en tellen. Ik moet al een agenda opstellen tot en met mei 2012, want dan zal Roan naar school gaan. En mijn chef doet moeilijk ivm het ouderschapsverlof. Hij heeft me al gezegd dat ik er niet te veel op moet rekenen! Man toch, hoe moet ik dat aanpakken? Nu moet ik een soort van back-up-plan opstellen zodat onze kindjes niet op straat staan hé als ik terug aan het werk ben. 't Is echt puzzellen hoor! Ik MOET gewoon die goedkeuring krijgen. Ik ga zomaar niet over me heen laten lopen hoor. Ik zal er druk achter zetten en regelmatig aan zijn oren staan zagen! Van school gesproken! Ja ja, we moeten ons Roanneke vrijdag gaan inschrijven in 't school. We moeten er vroeg bij zijn, want de plaatsen zijn beperkt, zei onze onthaalmoeder. Dus dat gaan we dan meteen maar in orde brengen hé voor onze kabouter! En onze kabouter, die wordt ook groot hé. Amai! Ongelooflijk toch hoor! Zo snel dat het gaat, maar zoals eerder al gezegd, ik blijf het alsmaar plezanter vinden! Roanneke kan al flink stappen hoor. Ik had gelezen dat de kindjes het de eerste weken normaal rustig aanpakken en nog de voorkeur geven aan kruipen omdat dat nog altijd gemakkelijker gaat en minder vermoeiend is, maar dat was zo niet bij jou hoor Roanneke. Jij hebt jouw eerste zelfstandige stapjes gezet toen je ziek was en je bent snel vooruit gaan. Je hebt zo goed als niks meer gekropen dan. Echt grappig om jou te zien stappen. Net een mini-pinguïntje! Begrijpen doe je ook weer al meer. Je wilt ons zelfs soms iets duidelijk maken. Zo geef je ons soms de bavet aan als je ziet dat jouw melkje wordt klaargemaakt. Je hebt ook zo een paar keer 'gevraagd' om een boterham. Je wees de broodzak aan. Verleden weekend heb je jouw eerste stapjes op straat gezet. En grappig dat je dat vond!!!! Papaatje en ik hebben met jou een kleine wandeling gemaakt in ons straatje. Je hebt ook een ritje op jouw winnie the pooh-fietsje gemaakt. Van zodra we stopten, protesteerde je met jouw voetjes. En als we volle gas vooruit gingen, dan hield je jouw hoofd achterover, precies alsof je 70km/u ging Zo komisch! Nu je zo goed kunt stappen, kun je al op veel plaatsen geraken. Onlangs stond je halverwege de trap. Ik kreeg het bijna aan mijn hart! Gelukkig kan dat nu niet meer, want er staat nu een deur in de gang, dankzij papaatje die zo'n handige Bob de Bouwer is. Je bent een muziekman. Je begint altijd te dansen als je muziek hoort en je geeft de voorkeur aan het speelgoed met al die leuke deuntjes. Gelukkig worden wij daar niet zot van. We kunnen het zeker verdragen. Daar had ik wat schrik voor, maar het valt mee. Als er hier zo twee kleine prutsen tegelijkertijd zullen bezig zijn, dan zal dat al iets anders zijn waarschijnlijk En natuurlijk zag je ook al eens meer hé, want je hebt ook jouw goestingskes hé en je hebt ook jouw slechte dagen zoals wij die ook hebben. Je kunt niet altijd lachen hé, maar je bent en blijft een lief kereltje. Echt wel! Nu is het toch wel al zeker dat je altijd wel zo'n lief kind zult zijn. Dat is je aard. En mamaatje is nog altijd jouw allerbeste vriend Ik mag meer doen bij jou dan papa. Op slechte momenten, als je verdriet hebt of je pijn gedaan hebt of zo, dan kom je ook altijd bij mij. Dat is nu eenmaal zo hé. Ieder kind heeft zijn favoriete ouder. Natuurlijk hoop ik voor papaatje dat kleine broer een papa's kindje zal worden hé, want moest dat niet zo zijn, dan zou dat toch wel triestig zijn hé voor papaatje! Mijn twee kereltjes zijn goed bezig, zoveel is zeker. Wat ik zie jullie toch zo graag, mijn twee patatjes!!!!!!!!!!!!!!!
Gisteren werd het grote nieuws bekend gemaakt. Roan zal een stoer team vormen samen met zijn klein broertje. Mamaatje zal haar mannetje moeten staan tussen haar 3 venten. Mama en papa (mama een beetje meer dan papa) hadden gehoopt op een dochtertje, maar het lot heeft anders belist. Daarom natuurlijk niet minder welkom, zeer zeker niet. Kleine broer zal een even belangrijke plaats innemen in ons gezinnetje. Nu zijn we wel enorm nieuwsgierig naar hoe ons tweede nakomelingetje er uit zal zien. Kabouter trekt naar de papa qua uiterlijk, maar innerlijk naar de mama. Kleine broer zal dan waarschijnlijk het tegenovergestelde zijn. Dat is natuurlijk een pure gok, want dat zullen we maar zeker weten binnen een goeie 5 maanden, wat trouwens niet zo lang meer is. Hihi! Mamaatje is ook op hol geslagen wat de keuze van de naam betreft. Zoeken en surfen op het internet naar de gepaste naam. Hij moet even cool zijn als die van grote broer!!! Mamaatje heeft wel even moeten slikken toen ze het nieuws vernam, want ik vind het toch wel een beetje jammer dat ik waarschijnlijk nooit een dochter zal hebben (want een derde zal er waarschijnlijk niet komen). Waarom? Een man en een vrouw verschillen van mekaar in hun denken, voelen, handelen, praten ... Dus, zo ook een dochter en een zoon! Ik zal nooit weten hoe het is om een dochter te hebben. Ik zal nooit gaan kunnen shoppen met mijn dochter, nooit praten over vrouwenzaken, nooit een band kunnen opbouwen met een dochter, mij nooit meer kind voelen met het meisjesspeelgoed van mijn dochter, ... Als je als ouder zowel een dochter als een zoon mag opvoeden, dan geeft jou dat volgens mij een andere kijk op het leven. We moeten daar niet over lullen. Het is gewoon zo! Maar langs de andere kant is het dan ook weer een luxeprobleem en prijzen we onszelf gelukkig dat we kinderen kunnen krijgen en mogen genieten van die mooie kleine wondertjes. En dat doen we ook! Geloof mij! Misschien kan ik dan wel die dochterband met één van de schoondochters opbouwen later ... Mamaatje zal wel genoeg bescherming hebben met 3 stoere venten in huis, als de 2 jongste spruiten wat groter en sterker zijn tenminste. Ik hoop dat we allemaal een goede band zullen kunnen opbouwen met ons viertjes. De band tussen mama en papa is er al en die is intens. We zijn elkaars zielsverwanten, soulmates. We begrijpen mekaar met één blik. De band tussen grote broer en zijn 'oudjes' wordt gesmeed. Beetje bij beetje, want je ben nog zo klein hé. Maar of die goed afloopt, is nog af te wachten. Natuurlijk hangt er veel van de ouders af of die goed verloopt of niet, maar als de klik er niet is, dan kan je die niet forceren, want iedereen heeft natuurlijk zijn karakter en soms gebeurt het gewoon dat het niet klikt tussen vader en zoon of broer en zus ... Als het karakter botst, dan is dat zo, daar kun je niets aan veranderen, maar je kan er wel het beste van maken en respect hebben voor mekaar en ervoor zorgen dat er geïnvesteerd wordt in de relatie. Het zou wel jammer zijn hé mochten de karakters zo uiteenlopend zijn en zodanig verschillen van mekaar dat er bijna geen gelijkenissen zijn!!! Ik hoop dat we een sterk en hecht gezinnetje zullen vormen. Mama was wel een beetje zenuwachtig om bij de gynaecoloog te gaan, want ik was een beetje ongerust omdat ik kleine broer nauwelijks voelen bewegen heb. Ik denk wel dat ik hem een keer of 4 gevoeld heb, maar dat was zo miniem en dus ook zo weinig dat ik zo ongerust was dat er iets aan de hand was met kleine broer. Grote broer daarentegen voelde ik heel vroeg in de zwangerschap! Dus reden te meer waarom ik ongerust was. Maar ik was zo gelukkig toen ik beweging zag op de monitor. Je had de hik. Je hele kleine lijfje kreeg schokjes door de hik. Een beetje gulzig geweest met het vruchtwater, kleine man? Hihi! De gynae zei dat alles in orde was met jou, dus we kunnen weer op beide oren slapen.
Ondertussen groeit ons brusje goed verder. Bij de echo een week geleden was alles pico bello in orde. Tegen ten laatste vandaag zou ik een telefoontje kunnen verwacht hebben met slecht nieuws over de uitslag van de tripletest (mongolisme), maar dat is er gelukkig niet gekomen. Niet dat er een risico was of zo, maar we hebben die test dan toch maar gedaan. Het is niet meer dan bloed laten trekken en indien je na een week niets hoort, dan is het in orde en that's it. Dus die week is voorbij en we zijn met z'n allen superblij ! Ik heb beduidend minder last van kwaaltjes dan bij ons Roanneke. Ik zal er al een beetje beter tegen kunnen zeker?! En ik had al zo weinig kwaaltjes bij Roanneke, dus nu kun je wel zeggen dat ik zo goed als niks van last heb. De moeheid die ik onlangs ervaarde kwam dus vooral door de kuren van grote broer hé, en omdat mamaatje er alleen voor staat met een kreupele op haar kot Maar ja, ik zal het wel overleven zeker. Natuurlijk vind ik het niet leuk, want ik had mijn, waarschijnlijk wel laatste zwangerschap een beetje anders voorgesteld. Ik dacht zo van: nu ga ik mij toch wel eens goed laten verwennen voor de laatste keer en honderd ten honderd genieten van mijn zwanger buikje en dat kleine wezentje. En jammer genoeg ziet het er naar uit dat dit nog wel voor een paar weekjes zal duren, want papaatje krijgt nog altijd zo goed als niks van beweging in zijn voet. Het duurt precies wel langer dan verwacht. Dinsdag moet hij nog eens op controle. Ik ben benieuwd wat ze zullen zeggen. Maar dat hij binnenkort zal kunnen stappen, is zeker al uitgesloten. En helaas hebben we ons tripje naar de kerstmarkten in keulen ook moeten annuleren. En ik keek er nochtans ZOOOOOOOOOOOO naar uit Dat wilde ik nu al sedert jaren doen! Maar ja ... Dat luxe penthouse van brusje is natuurlijk nog meer in vorm toegenomen. UN-BE-LIEVABLE!!! Van plaatsgebrek geen sprake! Des te beter voor brusje natuurlijk hé, maar des te ongelukkiger voor mummies body. HELP Dat zal trainen geblazen worden achteraf. De sporen van de eerste zwangerschap zijn duidelijk te zien hoor. Het onderste van mijn buik is slapjes, beetje veloverschot. Tjah, grote broer zijn schuld hé Hij heeft er voor gezorgd dat dat penthouse al ruim genoeg was, dus brusje moet minder werken aan zijn huisje En de boobies van mamie zien er ook weer 'vol' uit. Op 28/12 zullen we, normaal gezien, weten of jij ons 2de zoontje of onze eerste dochter zult worden.We hopen een beetje op het laatste, want een dochter is nog altijd anders dan een zoon en het zou leuk zijn om te weten hoe het is om een dochter te hebben, want een zoontje hebben we al. Ik denk dat ik wel een beetje teleurgesteld zou zijn mocht je geen meisje zijn, maar daarom zal je zeker niet minder welkom zijn. Integendeel, ik zou al mijn kinderen graag zien! No matter what!!! En ik denk dat ik jou ook al voel bewegen . Ik voel soms zo van die plofjes. Ik denk niet dat dat mijn darmen of zo zijn. Ik herken alleszins het gevoel, maar ik zou natuurlijk ook mis kunnen zijn. Bij Roan had ik dat ook zo vroeg en ik weet het ook aan hem en niet aan iets anders dat bewoog of weet ik veel in mijn buik. Het kan natuurlijk vanalles zijn hé, want er verandert zo veel daarbinnen in die buik, maar ik denk toch wel dat het dat kleine ding is die zijn aanwezigheid wil duidelijk maken. Ik kijk echt al uit naar die hevigere stampjes. Die zijn gewoonweg S U P E R Z A L I G !!! Dat zal niet zo heel lang meer duren, want we zijn al bijna 14 weekjes ver en nu groei je als kolen dus de ruimte in mijn buik wordt alsmaar kleiner voor jou, kleine pruts. Papaatje en ik hebben ook al zitten denken aan hoe het zal zijn met vier in huis. Dan gaan we een echt gezinnetje vormen. Met drie is niet zo veel hé, maar vanaf 4 wordt het wel al veel, vinden wij. Hihi, gezellig. Ik kijk er naar uit! 2 schatten die wij zullen grootbrengen. 2 nakomelingetjes van papaatje en mij. Van ONS! 2 individuen er bij, waar we nog veel plezier mee zullen beleven, maar ook veel drukte en andere dingen. En die drukte, daar zijn we wel een beetje bang voor geworden, maar we zullen het ook wel overleven als zovelen. Nu dat Roan al wat ouder is en met die lastige 2 weken achter de rug, zijn we eventjes tot het besef gekomen dat het vanaf volgend jaar wel eens heeeeeeeel druk zal worden ... Maar door goed samen te werken, zullen we het wel tot een goed einde brengen. Let's do it! Héhé
Amai mijn god!!! V R E S E L I J K!!! Mamaatje heeft afgezien hoor! Pfffffff ... Je bent 13 maandjes geworden onlangs en blijkbaar is het kenmerkend dat peutertjes rond deze leeftijd een sprongetje maken in de ontwikkeling. En we merken het! Echt wel! Je bent een ander kind geworden. Het is begonnen op 11/11. De overnachting bij mijn broer zal jouw kuren waarschijnlijk wel in gang gestoken hebben. Niet dat we het zouden kunnen vermeden hebben, maar het zal het wel in gang gestoken hebben. Het was de eerste keer dat je bleef slapen bij jouw nonkel Jurgen en tante Els en zo goed ken je hen nu ook nog niet. 't Gevolg was dat je daar bijna niks geslapen hebt. Van 19u tot 22u heb je geslapen en daarna niet meer. Tante Els heeft een ganse nacht met jou opgezeten en je hebt veel geweend. Je moet dan waarschijnlijk enorm bang geweest zijn. Op dat moment zal je jouw mamaatje of papaatje het meest nodig gehad hebben. Dus vanaf dan waren we vertrokken met de helse nachten! Thuis deed je enorm lastig om te gaan slapen, maar enkel 's avonds. Je krijste voor de dood. De eerste twee avonden heb je zelfs met je mondje tegen de rand van het bedje gestoot tot BLOEDENS toe!!!!! Ik was een beetje in paniek natuurlijk. Ik heb je volledig onderzocht om te kijken van waar dat bloed kwam, maar ik kon niks vinden aan jouw lijfje. Dus heb ik jou terug in bedje gestopt en heb ik de deur op een kiertje laten staan om te zien wat je aan het doen was. Dus toen zag ik jou boenken tegen jouw bedje en heb ik dan toch een minisneetje gevonden in jouw lip. En een lip kan erg bloeden hé. Gelukkig ben je daar na 2 avonden vanzelf mee gestopt. Gelukkig!!! Maar het krijsen is maar langzamerhand afgezwakt. Het is erg lastig geweest voor mamaatje. Te meer omdat mamaatje er momenteel alleen voor staat. Papaatje zit in de plaaster. Hij heeft de held uitgehangen op de jaarmarkt Houtem en is ergens afgesprongen en heeft zijn voet omgeslagen. Die stond meteen bont en blauw en gezwollen. Hij had erg veel pijn. Dat was dus op do 11/11. Zaterdag pas zijn we naar spoed gegaan omdat we dachten dat er toch iets meer aan de hand was. Uit de rx-foto bleek dat papaatje zijn enkel op 2 plaatsen gebroken had Jawel, gebroken. Het verdicht: u moet de volgende dag binnen komen voor een operatie! Oh my god, dachten wij, OPEREREN??? Dat hadden we nu toch ook niet verwacht, maar ja, zo was het nu eenmaal. Dus papaatje is al een week en een half invalide en dat zal nog zo'n 2 weken duren. M.a.w. mamaatje zit met nog een 'kindje' opgescheept, terwijl er nog een kindje in mama's buik aan het groeien is EN onze Roan is op de koop toe zo lastig. Dus je kunt wel begrijpen dat mamaatje een 'beetje' moe is. Alles, maar dan ook alles, is alleen voor de mama hé momenteel. Papa kan niks doen. Dus ook 's nachts moet mama er alleen uit en ik kan je vertellen dat dat al heel veel is geweest. Ik ben stikkapot geweest. Moe, moe, doooooodmoe ... EN natuurlijk zo prikkelbaar als maar kan zijn. Van zodra je mij iets vroeg, kon je er zeker van zijn dat je neus er af was. Geen genade! Ik moest me toch op iemand kunnen afreageren hé. Ik ben ook boos geweest op jou hoor Roan. Je hebt mijn geduld enorm op de proef gesteld. En als je moe bent, dan wordt die grens al gemakkelijk overschreden. Dan hoef je niet veel te hebben om eens te ontploffen. Ik heb jou dan ook een paar keer op bed gegooid van colère en een paar keer hard neergeduwd in jouw bed. Dat klinkt hard en gemeen, maar ik zal niet de eerste ouder zijn die dit doet. En ik kan best begrijpen dat er wel eens kinderen zijn die een klap krijgen. Ik heb nu eens gemerkt hoe ver dat kan gaan. Niet dat ik het gerechtvaardigd vind hé, want wij zijn tegen het slaan van kinderen, want daar bereik je niks mee. Maar dat een mens eens kraakt, kan ik maar goed verstaan. Je hoort soms wel eens meer zeggen van 'ik kon hem wel met zijn kop tegen de muur slaan met momenten'. Langs de andere kant schaam ik mij natuurlijk wel een beetje, want het is de eerste echte keer dat we zo'n misère hebben met ons klein ventje. Maar ja, 't valt nu nogal ongelukkig hé: mamaatje zwanger en papaatje kreupel!!! Gelukkig is er verbetering in zicht, dus we mogen niet klagen, je zal ons al bij al nog wat sparen. Denken we ... We merken in elk geval al verbetering. Je maakt al veel minder drama. Je bent kalmer en je maakt minder van je neus. Je valt sneller in slaap, maar je wordt wel nog veel wakker. Maar als je wakker wordt, ben je al gemakkelijk en sneller te troosten. Ik heb gisterennacht zelfs al voor de eerste keer geprobeerd om je te troosten via de speaker van de babyfoon. En dat is wonderwel heel goed gelukt. Ik hoefde zelfs mijn bed niet uit. Dus dat al een enorme sprong vooruit. Mamaatje blij , zeker als je weet dat ik pas 6 dagen geleden nog 4 uur aan een stuk bezig was met jou te troosten. Jouw slaapritme ligt de laatste dagen dus een beetje overhoop. Hoe kan het ook anders hé. Je bent jouw ritme volledig kwijt, dus nu heb je geslapen of was je wakker op alle uren van de dag of nacht. Het was niet meer te voorspellen. Je hebt zelfs twee avonden tot 22u en 23u op gebleven. Je was hyperactief. Je had zoveel plezier en je was zo druk met vanalles bezig. Spelen, spelen, spelen ... en lachen ook. Zo'n plezier dat je had. En dan heb je ook eens geslapen tot 9u 's morgens. Je hebt ook last van scheidingsangst. Je zou als een aapje op jouw mamaatje willen hangen. Altijd wil je bij mama zijn. Dat vind ik natuurlijk SUPERSCHATTIG, maar op een gegeven moment zal ik het ook superlastig beginnen vinden, zeker als mijn buikje alsmaar zwaarder wordt van ons brusje. Als ik de living verlaat, zet je het op een huilen. Je komt regelmatig tegen me aan kruipen om jou op te pakken. Ik probeer daar natuurlijk zo weinig mogelijk op te reageren, maar dat is hééééél moeilijk. Hoe kan je nu zo'n schattig snoetje weigeren?! Ik heb het vandaag nog op het werk gezegd. Het is veel gemakkelijker om een ander te bekritiseren, tot dat het je zelf overkomt. Je komt zo al echt knuffelen ook. Je legt jouw hoofdje op mijn borst. Je kan zo echt op jouw gemakje bij mij blijven liggen. Toen ik vandaag thuis kwam van het werk, had ik jou in mijn armen en ik gaf papaatje een zoen. En jij meteen jouw hoofdje naar voor om mij ook een zoentje te geven. Zoooooo grappig! Als papaatje mij knuffelt, dan ben je daar ook. Je bent echt jaloers! Dat streelt mamaatjes ego. ZO LIEF!!! En je bent dus wel degelijk veranderd. Je begrijpt weer veel meer. Echt veel meer! Maar echt veel meer hé! Er hangt hier nog een slinger in de living van ballonnetjes van jouw verjaardagsfeestje en wel 20x op een dag toon je er naar met jouw kleine vingertje. 'Ja, de ballonnetjes' zeggen wij dan. Je wijst ook veel naar de lampjes. In de keuken wijs je naar de schakelaar alsof je wil zeggen 'doe het licht aan'. Je begrijpt echt dat we het licht aan doen met die schakelaar. Onlangs had je je bezeerd aan een speelgoedje en je klopte er op. Je maakte je boos op het speelgoed alsof je wilde zeggen 'jij hebt mij pijn gedaan'. Als ik vraag waar jouw boekje met de beestjes is, dan pak je die en mag ik beginnen vertellen. Dan doet mamaatje dierengeluiden na. En je zit er op te wachten hoor. Je weet ondertussen wel dat die geluiden bij dat boekje horen. Je zwaait én je zegt tegelijkertijd 'dada'. Je krijgt een echt willetje. Tot een goeie week geleden luisterde je meteen na het woordje 'neen', maar nu moeten we het ontelbare keren herhalen. Je gaat ook meer op expeditie in het huis. Vroeger bleef je enkel op de plaatsen waar wij zaten, maar nu ga je ook alleen de andere plaatsen in het huis ontdekken. Je begrijpt dat wanneer je op een bepaald knopje van een speelgoedje duwt, dat er daar muziek uitkomt. Je zwaait met je handjes in de lucht, wiebelt heen en weer, draait met je hoofdje van links naar rechts en zo ben je dan aan het dansen op de muziek. We kunnen ook echt spelen met jou, bijvoorbeeld blokjes stapelen. En terwijl lijk je uit te leggen wat je aan het doen bent. Je kan je ook enorm goed amuseren op je eentje. Je merkt gewoon aan jouw houding dat je verandert bent. Een nieuw Roanneke, mijn klein lief manneke!!! I love you!!!!!!!
Mamaatje voelt zich eigenlijk redelijk goed! Ik heb veel minder last dan bij grote broer. En als je weet dat ik bij grote broer ook weinig ongemakjes had gedurende de eerste 3 maanden ... Misselijkheid héél weinig, buikpijn praktisch niks, overgeven niks, vermoeid af en toe, prikkelbaar veel ... Tjah dat laatste is zo het meest opvallende kwaaltje eigenlijk. En 't is wel vervelend ook! Ik loop redelijk vies gezind. En zagen dat ik kan ... Ik zit op iedereen zijne nek! Niemand doet nog iets goed in mijn ogen. Hihi, eigenlijk wel grappig hé! Gelukkig is het de schuld van de hormonen hé. Ik kan er nu eenmaal niks aan doen. Ik ben momenteel mezelf niet. 't Zijn de hormonen die mij in hun macht hebben En natuurlijk kan ik ook niet veel verdragen van grote broer hé. Grrr ... ik moet me inhouden zodat het ventje het niet bekoopt van mijn hormonen. Ik moet lief blijven voor dat arme hummeltje. Hij stelt ze wel op de proef zenne, want hij heeft de laatste tijd al heel erg vervelende momentjes gehad! Brusjes hotel is ook in orde hoor! Amai nie! Zo'n luxehotel seg! Allo kroket! Iedereen zijn ogen valt uit zijn kop als ik zeg hoever ik nog maar ben. Tjah, des te meer plaats ons brusje heeft hé. Momenteel zou je nu ongeveer een 5-tal centimetertjes klein zijn, dus jij bent zeker al niet de oorzaak van mijn dikke buik. Ja raar hé. Ongelooflijk eigenlijk! Ik kan er zelfs soms moeilijk van over. De omvang van mijn buik is nu zo dik als toen ik 16 weken zwanger was van grote broer. En dat was al ferm! 't Verschil nu is dat mijn buik lager hangt. De zwaartekracht hé! Nog maar net een zwangerschap achter de rug en nu al weer verdikken. O jee mijn lijf. Dat zal hard werken zijn achteraf! Maar goed, eerst genieten van het mama zijn en de kindjes. Aan mijn lijf werken is voor later als ik terug een beetje op mijn plooien zit. Gisterenavond dacht ik brusje voor het eerst gevoeld te hebben, maar ik kan het moeilijk geloven omdat het zo vroeg is. Maar ja, het voelde zo herkenbaar aan. Gisterenavond zat ik in een druk café met veel volk en veel lawaai ('t was jaarmarkt Houtem hé). Ik stond eigenlijk heel dicht tegen een grote LUIDE luidspreker en het leek alsof brusje begon te protesteren, zo van 'allé jong, zoveel lawaai, haal mij hier weg'. Ma ja, ik durf het nog niet met zekerheid zeggen hoor, want het klinkt toch echt wel niet te geloven hé! Ik denk trouwens dat het gehoor van die kleine pruts nog niet ontwikkeld is, maar hij zou het wel kunnen voelen hé, de trillingen .. Ma bon, ik durf het in elk geval nog niet met zekerheid zeggen. Mama en papa en vele anderen eigenlijk hopen dat jij een meisje bent. Gewoon omdat er al een grote broer in het gezinnetje is hé. Zo'n kleine lieve meid zou wel tof zijn natuurlijk. Ik heb altijd gedacht, al van voor ik zwanger was, dat het lot voor ons een jongen een meisje in petto heeft. Ik heb mijn leven eigenlijk zo altijd voor ogen gehad. Natuurlijk ook omdat ik er een beetje op zal zitten hopen hé, maar ja, zolang het maar gezond is hé. Dat IS en BLIJFT nog altijd het allerbelangrijkste. Dus niet gevreesd, indien jij toch een jongetje bent, dan zal je ook met open armen ontvangen worden!!!! 2 jongetjes zou stoer zijn, een jongen en een meisje zou héél leuk zijn. Nog 4 daagjes en dan zijn we 11 weekjes ver. Eindelijk! De kaap van 12 is in zicht. Niet dat ik ongerust geweest ben hoor. Weinig eigenlijk. Maar 't is toch leuk om te weten dat we die kaap dan toch maar weer gepasseerd zijn ...
Mijne lieve lieve schat, I love so badly 4-ever & ever!!! Ja, dat moet me soms eens van het hart hé lieve schat, want je bent mijn hartediefje. Onlangs vertelde ik dat je koppiger aan het worden was, maar het moet eventjes een slechte periode geweest zijn voor jou. Je bent ook een beetje ziekjes geweest en zo en dat zal er ook wel wat mee te maken gehad hebben, want nu is het weer een beetje beter. Je bent dus minder koppig. 't Is nog niet helemaal over hoor, maar dat zal ook niet gebeuren. Tegenwoordig zet ik je niet meer in de stoel terwijl ik jouw flesje maak, maar laat ik je gewoon rondkruipen. Natuurlijk gebeurt het nog veel dat je aan mijn voeten zit te zeuren alsof jouw leven er van afhangt, maar 't is al veeeeeel beter! Het stappen gaat ook alsmaar beter. Het lukt ook al eens meer om aan één handje te stappen. Maar ik denk niet dat het voor binnenkort zal zijn hoor, zelfstandig stappen. En die tanden zijn ook nog steeds niet te bespeuren. Ik blijf het hilarisch vinden! Vorige week zijn we naar K&G geweest. Je hebt twee spuitjes gekregen toen. Je had wel wat verdriet door die spuitjes Die zijn ook zo gemeen hé! Qua lengte zit je net boven het gemiddelde en qua gewicht net eronder. Dus in feite ben je een lange smalle. Hopelijk wordt je geen tenger ventje hé. Maar de gezondheid primeert hé. Van gezondheid gesproken. Twee wekends geleden zijn we naar zee geweest. Normaal zouden we toen jouw verjaardagsfeestje gedaan hebben, maar we hebben het toen een week vervroegd omdat jouw peter op reis was. En gelukkig maar, want dat weekend aan zee was geen pretje. Je was erg ziek. We hebben zelfs de dokter moeten laten komen, want we waren er niet gerust in. Je lag ineengekrompen met jouw handjes aan je buik. Je zeurde van de pijn. Je kon niet slapen en je had 39,5°C koorts! Dat ging op en af! Maar het was vooral zielig om jou zo ineengekrompen te zien liggen kreunen. Je had echt pijn! Maar dat is ook weer achter de rug. Op naar de volgende zieke periode zeker ... Gelukkig valt het nog goed mee. Ik denk dat je op dat vlak al veel chance gehad hebt. Je zegt tegenwoordig ook 'papa', maar je beseft nog niet wat het betekent. 'Mama' zei je al veel langer, maar ook nog niet bewust natuurlijk. Nu zeg je wel heel veel 'papa', waarop papa dan natuurlijk reageert zodat je het leert begrijpen. Maar mama vind dat minder leuk, want ik zou toch graag hebben dat je eerst 'mama' leerde zeggen, want ik heb tenslotte al het meeste gedaan voor jou. Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje teleurgesteld zou zijn. Maar ja, dan valt daar ook niet veel aan te veranderen hé. Je slaapt tegenwoordig ook weer wat beter, want dat was de laatste tijd wel wat minder. En toch al een tijdje ook. Mamaatje begon het ook goed te voelen Dat je ziek geweest bent, heeft er dan ook weer iets mee te maken natuurlijk. Je hebt gedurende een paar weken last gehad van een verstopte neus en da's natuurlijk niet prettig om te slapen en te eten en zo hé. Je wordt daar ook nogal moe van en dus ook lastig. We zijn vorig weekend gaan shoppen in Gent. De eerste keer dat je zo lang op baan geweest ben zeg maar. In jouw buggy dan bedoel ik, want jou kennende, slaap je alleen het beste in jouw eigenste bedje. In Gent was er natuurlijk veel te zien en heb je maar een half uurtje geslapen in jouw buggy. Bij brusje zullen we proberen om dat van in het begin goed gewend te maken zodat hij/zij overal goed slaapt. Grote broer slaapt ook goed hoor, maar hij moet lekker warm en comfortabel in zijn bedje liggen, waar het stil is. Bon, klein kaboutertje, je bent nog steeds goed bezig, zoals altijd , doe zo verder. Mamaatje en papaatje houden van jou!!!!
Jaaaah, ik heb je liever al in mijn armen dan in mijn buikje hoor. 2 dagen geleden zijn we nog eens op gynaebezoek geweest en de gynae heeft gegokt op nog een weekje, maar dat is natuurlijk nooit zeker. Moeder natuur is nog altijd ZO onvoorspelbaar hé. En ik hoop natuurlijk dat ze er naast zit, maar dan wel in de zin van dat het vroeger en dus NIET later zal gebeuren. Tjah, de De Groten zijn koppigaards zeker hé! Ma bon, het kan vandaag of morgen nog gebeuren hé en morgen is normaal gezien DE dag! In elk geval, er is ook al 2cm ontsluiting, maar daar ben ik ook niet veel mee, weet ik uit ervaring. Bij grote broer ben ik met 1cm gestart een paar dagen voor de uitgerekende datum en op de dag van de bevalling ben ik na 12u naar slechts 3cm gegaan, waarna ik dus ook een epidurale gevraagd heb, omdat mamaatje uitgeput geraakte. Pff! En daar had ik groot gelijk in, want dan heeft het nòg zo'n 16 uur geduurd!!! V R E S E L I J K 
Maar kleine broer zal beter doen hé. Ja toch???????? 
Nu mag het eens gewoon het tegenovergestelde zijn: supervlotjes! 
A M A I !!! 'Waarom moet dat toch eh?' denk je dan wel eens! Waarom kan de mens niet meteen alles snappen en begrijpen? 't Zou voor zowel dat kleine mensje als voor de grote mensen veeeeeeeeeeeeeel gemakkelijker zijn, maar neen, de natuur heeft beslist om ons allen eens goed te pesten, zeg maar. Voor we 40 jaar zijn, hebben allemaal al een kop vol grijze haren 
Ma bon, we zullen die peuterkuren moeten zien te overleven 
EN dat ze ook kindjes hebben! Nichtjes en een neefje om mee te spelen!!! Tof!
Op de koop toe moeide zich een oude troela zich met het gebeuren, door naar jou toe te stappen - en het leek er zelfs op dat ze nog van plan was om jou op te pikken 
- 'ocheere, da ventje', zei ze waarop papa haar afsnauwde met een gemeende 'da ventje moet flink zijn eh!!' met de bedoeling om te zeggen van 'waar moei jij je mee
