Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
25-10-2010
Let the challenge begin
Klein en koppig kaboutertje, je bent bijna 1 jaartje en dat laat je ons sinds enkele weekjes merken. 'Ja!!', zul je in jezelf gedacht hebben, 'ik wordt 'groot' en nu wordt het tijd dat ik eens laat zien wat 'IK' kan en wat 'IK' wil!' Yes yes, mamaatje heeft het begrepen, je zal me niet sparen en je zal het laten weten. Je kunt meer en je wilt meer. De peuterleeftijd is in aantocht en daar moet ook jij door. Benieuwd wat dat gaat geven en je hebt ons al een voorsmaakje bezorgd. De laatste weken neut je meer en altijd tijdens dezelfde momenten, nl. tijdens het verversen van een pamper en tijdens het klaarmaken van je flesje en tijdens de andere voedingsmomenten. Maar nu weet ik dat het komt omdat je koppig bent. Omdat je een willetje krijgt en je wilt dat maar al te graag uittesten. Grenzen ontdekken en verleggen. Ik heb er in het verleden al veel over gelezen en gehoord en nu is het realiteit. Nu mag ik de uitdaging zelf aangaan Ai ai, wat gaat dat worden. Ik wordt al lichtjes bang en we zijn nog maar begonnen! Goh, goh, pas op, tis nog niet overdreven hoor. Je houdt het nog beschaafd, maar ik hou mijn hart al vast, maar langs de andere kant ben ik blij, want dat wil zeggen dat je normaal opgroeit. Dat je ook beseft dat er meer is en dat je meer kan. Dat je jouw persoontje aan het ontdekken bent en dat je durft en doet. Eerlijk gezegd heb ik liever eentje die opkomt voor zichzelf dan altijd braafjes 'ja' te knikken. Maar dan hoop ik natuurlijk ook weer dat je niet jaren aan een stuk het bloed van onder mijn nagels zult halen en toch nog een beetje rekening zult houden met jouw mamaatje. Dat je niet verandert in een duveltje, maar een klein (b)engeltje. Ik denk wel dat je altijd een lief kind zal blijven, want het is duidelijk dat je altijd al braaf geweest bent. Het feit dat je van weinig last had en zo, zoals ziek zijn en andere, zal er ook wel mee te maken hebben, maar jouw aard kan ik omschrijven als een lief en vriendelijk mensje. Misschien overdrijf ik wel een beetje, want ik ben tenslotte jouw mamaatje, en dan is het al gemakkelijker om zoiets te zeggen, liefde maakt tenslotte blind, maar ik ben ook niet achterlijk. Ik ben trouwens niet de enige die dit zegt! Onze omgeving kan het beamen!!!! Papaatje zat al te zeggen dat ik verkeerd bezig was, maar ik zou niet weten wat ik verkeerd doe. Ik ben geen mama die haar kind enorm verwend. Ik ben ook niet van de simpelste en zo gemakkelijk zullen ze niet met mijn voeten spelen. Ik kan hard zijn hoor! Believe me! En daarbij, da's gemakkelijk gezegd hé van de papa die maar weinig doet qua verzorging en zo. Da's mama's werk, zegt hij dan. Maar ik protesteer ook niet hoor. Ik heb geen bezwaar, alhoewel ik op een zeldzaam vermoeiend moment eens denk, p*tverd*kke, kan papa dit nu eens niet doen. Maar het zit al zo ingebakken in mij dat ik daar maar zelden een probleem van maak! Maar dan moet hij ook niet te veel kritiek geven op een ander zijn werk, want da's natuurlijk gemakkelijk gezegd.Stoute papa! Ik ben een beetje boos op hem dat hij dat zei :x Hij zul dus moeten begrijpen dat jij groot wordt en dat het doodweg de normaalste zaak van de wereld is dat JIJ een persoontje wordt!!! BTW, sinds een paar daagjes kan je al enkele lange seconden helemaal alleen staan en dat je fier bent dat je dat kunt, laat je duidelijk merken. Je eist onze aandacht op terwijl je dat doet en je laat blijken van: kijk eens mama en papa, wat ik kan!!! Kijk naar mij! Tada!!! In elk geval, een nieuw tijdperk is aangebroken: de peuter die bekend staat om zijn koppigheid. Da's pas de uitdaging aan kindjes krijgen vind ik. Tot nu toe is het altijd al gemakkelijk gegaan eigenlijk. Jij was een gemakkelijke baby. Zo gemakkelijk dat we soms niet beseften dat je er nog was, haha. Tot nu toe kwam het meer aan op verzorgen hé en nu zal het opvoeden er bij komen. Dus, let the challenge begin!!!!!!!!!!!! héhé :mrgreen:
Donderdag 28 oktober, da's over een drietal daagjes, is het EEN JAAR geleden dat ik mama werd van het allerliefste zoontje ter wereld!!! Iedereen zegt die laatste zin wel eens, maar als IK het zeg, dan is dat ook de waarheid en betekent die zin héél véél. Toen heb ik eindelijk mogen ervaren hoe het is om een kindje te kopen en dat heb ik ook letterlijk gezegd van zodra je op mijn buik lag lieve kleine kabouter. Ja, MIJN kaboutertje. Je zal het woord 'kabouter' niet altijd even graag horen, maar dat woordje betekent zodanig veel voor mij dat ik het nooit zal vergeten. Toen de gynae ons de foto van jouw allereerste echo overhandigde, zei ze de woorden: hier is hij, jullie kleine kabouter! Dat maakte zoveel los in mij, dat het voor eeuwig in mijn geheugen gegrift staat!!! En dat laat ik ook merken in allerlei dagelijkse dingen. Ik zal er moeten opletten dat het geen obsessie wordt, hihi Zo heb ik al een kaarsje in de vorm van een paddestoel staan op jouw kamertje, ik heb jou al een t-shirtje gekocht met een print erop van een kabouter, jouw verjaardagstaart die ik zelf gebakken heb, was met een kabouter erop, meter Bibi heeft ook al een paddestoelenspaarpot en -zwembadje gekocht ... en er zijn zo wel meerdere dingen, maar al bij al valt het goed mee. En dan nog, foert, je bent en blijft voor eeuwig mijn klein lief en schattig kaboutertje!!! Natuurlijk is jouw geboortedag niet zomaar voorbijgegaan zonder het in de grote verf te zetten: een groot feest!!! De familie was zaterdag uitgenodigd op de party of the year Haha! Ik had grote voorbereidingen gedaan en ik ging er helemaal in op. Het was alsof het mijn verjaardag was, hahaha ... Jij besefte natuurlijk niet dat je gevierd werd omdat je al een jaar op de aarde bent, maar toch moest het feest in orde zijn. Ik had uitnodigingen gemaakt en die naar de familie gestuurd. Het huis had ik versierd met slingers en ballonnen. Ik had een mooie kroon gemaakt in het thema 'kabouter', wat anders (!). Tijdens het versieren van de living heb ik dan ook een traantje weggepinkt. Papaatje vroeg hoe dat nu kwam. Hij vond het wel schattig uiteraard. Tjah, van wat komt dat hé? Omdat ik fier ben, omdat ik terugdenk aan de bevalling, omdat ik zoveel van ons Roanneke hou!!! Toen het eerste volk arriveerde op jouw feestje zaterdag, was ik dan ook erg trots om jou daar te zien staan met jouw kroontje op. Je stond in het middelpunt van de belangstelling. Mijn geluk kon niet op! Juist jammer dat je een beetje ziek was, nu nog trouwens. Jah, verkoudheid hé en je hebt het wel redelijk goed zitten, helaas! Gelukkig ben je de dag al bij al goed doorgekomen. En dan top off te bill, mocht jij aan de familie 'zeggen' dat jij grote broer wordt!!! Het feestje was supergeslaagd!!!!!!!!!!!!!!
Dat valt eigenlijk enorm goed mee! Bij Roan had ik ook wel een redelijk gemakkelijke zwangerschap, als ik zo afga op andere verhalen van mama's. Dus dat viel al bij al goed mee, behalve de laatste maanden waarbij ik een megabuik moest meetorsen Nu ben ik praktisch niks misselijk geweest en weinig moe. Bij Roan heb ik in het begin veel geslapen. Ik kwam thuis van het werk en sliep door tot de volgende morgen, tot wanneer ik terug moest gaan werken. Nu heb ik dat nog niet gehad en de vermoeidheid valt enorm goed mee. Ikke blij! Zeker nu grote broer veel aandacht en werk vraagt!! Gisteren was de eerste zware dag eigenlijk qua vermoeidheid. Ik zou dan wel de ganse dag kunnen slapen hebben. Dat ik twee dagen ervoor veel werk verzet heb vanwege het verjaardagsfeestje van Roanneke, zal er ook wel mee te maken hebben. De drukte, het werk, de stress ... dat kan vermoeiend zijn! Waar ik nu wel meer last van heb, en bij Roan praktisch niks, is buikpijn. En de buik die ook al goed begint uit te zetten! Ik begin al bang te worden wat dat betreft. Waar gaat dit nu uitkomen ... Ik kan het nog moeilijk verbergen. Ik zal zo blij zijn als ik het mag bekend maken aan iedereen, maar da's nog een maandje wachten. Pff! Het is gewoon enorm lastig om verstoppertje te spelen. Op het werk bedenk ik allerlei truuken, zoals mijn buik intrekken, papier voor mijn buik houden ... Mijn truukendoos geraakt opgebruikt! Ik vind ook bijna niks meer van kledij om mijn buik te verbergen. Niet simpel hoor! Het zal gewoon relaxter zijn om terug gewoon te kunnen doen. Bij Roan was ik eigenlijk ook nog maar 10 weekjes ver toen ik het bekend maakte aan iedereen op het werk. Misschien doe ik dat nu ook ... Gelukkig heb ik, of heeft Roanneke het nieuws zaterdag, 2 daagjes geleden, mogen bekend maken op zijn verjaardagsfeestje. Ik had hem een bodietje aangedaan waarop ik de tekst 'grote broer' geschreven had. Na de taart had ik zijn hemdje losgeknoopt en afgewacht tot iemand de boodschap op de body zou opmerken. Na een dik uur van zenuwen zei meter Bibi plots: wat staat daar op jouw bodietje? En schoonzus zei: grote broer precies! Meter Bibi: heh, grote broer? Laat zien! Ist waar, zei ze toen ze naar mij keek. Amai, proficiat!!! En toen feliciteerde iedereen ons. Mamaatje fier! Eindelijk, geen verstoppertje meer voor de familie. Oef, want dat was niet simpel. Ik heb al moeten liegen tegen meter Bibi en memé Spanje, want ja, zij waren op de hoogte van 'het oefenen', dus zij vroegen daar ook naar hé. En ik maar mijn buik intrekken, wat niet echt comfortabel is!!!!!!!!!!!!!! Ik heb zo weinig kwaaltjes eigenlijk, dat ik me soms wel eens afvraag of alles nog goed verloopt met jou brusje? Eindelijk zal ik binnen een 6 daagjes gerustgesteld worden als wij mekaar op het schermpje bij de gynae zullen ontmoeten Pas op, ik ben wel minder bezorgd dan bij Roan hoor, want zoals ik al zei, ik heb ook minder tijd om er bij stil te staan hé. En ik ben van nature niet zo'n bange kip, die zich constant zorgen zit te maken. Dus ik heb er wel vertrouwen in hoor! Die eerste echo is toch de meest speciaalste van allemaal hoor. Want dan kunnen we jouw klein hartje horen kloppen. Dat geeft zo'n machtig gevoel!!!!!!!!!!!! Soms denk ik zelfs dat er 2 kleine mensjes aan het groeien zijn mijn buik! Vooral omdat die al zo dik is voor nog maar bijna 8 weekjes. Echt niet normaal hoor! Maar ja, de grootte van de buik heeft niks te maken met de omvang of de hoeveelheid kindjes die er in zitten, maar wel de hoeveelheid vruchtwater en hoe jouw lichaam binnenin plaats aan het maken is voor de 'indringer'. Ik vermoed dat mijn darmen al weer heel hoog zitten ondertussen. Trouwens, ik had het gevoel dat mijn darmen nooit terug naar hun normale plaats gezakt waren haha, ja, die buik, dat was niet normaal, ik zal het nooit vergeten. Ik vrees al voor na deze zwangerschap! Welke schade zal er nu aangericht zijn? Amai!!! Op dit moment vind ik niet dat het sneller gaat dan bij Roan. Waarschijnlijk heeft het te maken met het feit dat ik zat uit te kijken naar de dag waarop ik het nieuws aan de familie mocht meedelen. En nu zit ik te wachten op de dag dat ik het aan iedereen mag zeggen. Als je zodanig naar iets zit uit te kijken, dan kan de tijd inderdaad traag vooruit gaan hé. Als dit voorbij is, dan zal het waarschijnlijk sneller vooruit gaan. Pas op, niet dat ik wil dat het snel gaat hoor, want misschien is dit wel de laatste zwangerschap en daar wil ik elke seconde van genieten. Maar die eerste maanden zijn toch altijd een beetje de hel hé. En het lastigste vind ik het liegen. Ja moet ervoor zorgen dat niemand te weten komt dat je een kindje in jou draagt hé, ondanks de kwalen e.d. Niet altijd even simpel!!!
Lief klein brusje, je bent jouw huisje al aan het maken in mijn buikje. Ik voel het aan de plofjes in mijn buik. Alsof er luchtbelletjes knappen. En de eerste tekenen van moeheid komen al een beetje naar boven. Dat gapen is zo kenmerkend. Dat had ik van jouw grote broer ook. Dan past er een voetbal in mijn mond en het stopt niet hé. Nu ik er zo over schrijf, begin ik weer te gapen. Mijn collega's hebben me vandaag proficiat gewenst. Ik had zaterdag al een mailtje naar het werk gestuurd om het goede nieuws te melden. Iedereen was al mee van in het begin van het verhaal, al van bij jouw grote broer, dus nu mochten zij het ook weten hé. En nu nog 26 daagjes geduld om het aan de familie te vertellen, maar het zal er vlug zijn. Er wordt wel eens gezegd dat het bij een 2e boeleke allemaal veel sneller gaat en ik voel nu al dat ik er minder bij stil zal blijven staan. Tjah, da's allemaal zo nieuw niet meer hé en je maakt je minder zorgen en zo. En ook, Roanneke is er ook nog, dus die neemt ook veel van mijn tijd weg hé. Maar dat ik er minder zal van genieten is zeker niet waar. Genieten aan de lopende band ga ik doen. En de liefde zal even groot zijn!!! Vandaag mocht ik naar de gynae bellen voor de uitslag van mijn bloed. Het resultaat was goed, zei de assistente. Ik weet niet hoeveel mijn HCG-waarde bedroeg, maar als ik het woord 'goed' al hoor, ben ik gerust. Alhoewel ik het graag zou geweten hebben eigenlijk, want bij Roanneke was het meer dan 3000 en da's redelijk veel. Maar goed, het was goed! 30 oktober heb ik mijn eerste echo, dan ben jij ongeveer 8 weekjes oud lieve kleine schat. Dat zal wel weer een emo-momentje zijn. Ooooh, ik begin nu al weg te smelten Straks ga ik de uitnodigingen afwerken, die ik naar de familie ga versturen voor het verjaardagsfeestje van jouw grote broer! Da's zo plezant. Dat doet mamaatje graag hoor, knutselen en prutsen
Mijn lief klein kaboutertje, ik wordt met de dag alsmaar verliefder op jou. Je zit in mijn hartje en je gaat er noooooooit meer uit. Ongelooflijk onbeschrijflijk gewoon! Gewoonweg megafernompel vind ik het! Ik hou van jou en zie je doodgraag!!! Ja mijn kleine schat, je bent een klein diefje. Je hebt mijn hart gestolen, vrees ik! Roan, je hebt weer het één en ander bijgeleerd hoor. Alleen maar coole dingen. Het tijdperk van de kunstjes showen is aangebroken. Haha! Jah, ik heb dat van mijn broer ook gezien hé. Van zodra zijn dochterjes iets geleerd hadden, dan liet hij hen de nieuwe kunstjes uitvoeren, net zoals bij een hondje, zei ik dan altijd, want het lijkt er toch zo'n beetje op hé. Haha Zo van, kijk eens wat zij kan! En nu begint dat met jou ook. Zo plezant allemaal! Headbanging! Ja dat kan jij tegenwoordig. Plots, zo ineens, zwaaide jij met je hoofdje van links naar rechts op de muziek. Zo van uit het niets hé. Dat moet je waarschijnlijk bij de onthaalmoeder gezien hebben, want dat hebben wij jou niet voorgedaan. Zo grappig gewoon! Als je muziek hoort, begin je meteen te dansen en ondertussen begrijp je dat woordje ook wel 'dansen'. Dada heb je ook al geleerd. Dan gaat dat armpje op en neer. Snuiven met je snuitje doe je ook. Zo lucht in en uit snuiven door je neus. En dan trek je je neusje op en span je je lipjes samen. Grappig, natuurlijk, wat anders! Hahaha. De laatste tijd eet je als een varken. Amaaaaaaai! Echt abnormaal gewoon. Je hebt precies een hongerbuikje, zoals de hongerige kindjes uit afrika. Eten dat jij kan!!! Pff!! Ik kom de laatste dagen niet toe met een fles van 300cc 's morgens en 's avonds. Ik moet altijd nog wat melk bijmaken. Ik denk altijd: dit is maar een korte fase, maar je blijft maar eten. Je bent onlangs ook ziekjes geweest en we dachten dat je wat schade moest inhalen, want je hebt redelijk wat overgegeven en diarree gehad (ja, de bekende maag- en darminfectie hé), maar het duurt nu toch al een paar dagen hoor die vreetaanvallen van jou. Misschien zit je in een groeispurt ook hé. Dat kan ook. Maar ik ben in elk geval blij dat je zo'n goede eter bent. Ik hoop dat dat zo zal blijven hoor, want het is gekend dat de peutertjes nogal eens moeilijk durven doen op die leeftijd wat het eten betreft en ze dus ook minder beginnen eten. Ik hoop dat wij dat zullen overslaan Mensenvreemd ben je ook nog steeds niet. Dat zal je misschien ook niet meer worden? Maar wat er nu wel deze week gebeurd is, is dat je begint te huilen van zodra ik jou afzet bij tante Pug. Het was een beetje grappig wel. We kwamen toe bij tante Pug, ik deed de deur open, stapte door de gang en pas toen ik jou op de tafel bij tante Pug neerzette, zette jij jouw keeltje open. Natuurlijk hebben we het afscheid kort gehouden. De korte pijn hé. Achteraf heeft tante Pug me vertelt dat het verdriet snel over was. Stappen doe je nog niet. Wel zo langs de tafel een beetje en als we jou aan jouw armpjes vasthouden en jou een paar pasjes laten zetten, dan doe je dat soms, maar het liefst van al kruip je nog gewoon. En die tanden komen nog steeds niet piepen. Ik vind het gewoon hilarisch! Hahaha, nog steeds geen tanden!!! Onlangs ben ik nog eens gaan kijken hoe je lag te slapen vooraleer ik in mijn bedje kroop. Ik heb dit ritueel al een tijdje afgeschaft, omdat je altijd wakker werd van mij. Niet dat ik lawaai maakte hoor, maar je werd toch wakker. Dat vond ik wel jammer, want ik vond het toch zo leuk om eventjes naar jou te zitten staren terwijl je slaapt. Toen ik dus onlangs eens ging kijken, lag je op je buikje met je poepje in de lucht. S U P E R S C H A T T I G!!! Mamaatje heeft ondertussen een nieuw ritueel ingevoerd: voorlezen. Tegenwoordig gaan we 15min vroeger naar boven, want ik lees een kort verhaaltje voor voor jij gaat slapen. Lachen doe je nog steeds volop. Lachen, lachen en lachen. Onlangs vond je het zo prettig dat je over en weer werd gerold in de zetel. We mocht je van hier naar daar draaien en gooien zeg maar. Plezier dat je had! Het is toch zo plezant om jou te hebben, schatje!
JOEPIE DE POEPIE!!!! Mijn geluk kan weer niet op! Ik ben ZOOOOOOOOO blij!!! Amai!!! Ik kan het nog niet geloven, maar toch, er groeit weer zo'n klein wonderlijk wezentje in mijn buik. Momenteel zit er weer zo'n klein garnaaltje in mijn buik. Hihi! Dus we kunnen toch zelf kindjes maken blijkbaar. Amai, ik ben zo blij! Papaatje iets minder. Pas op, hij is blij met nog zo'n klein minimensje hoor en hij vind dat brusje welkom is, maar hij denkt meteen aan de drukte en het vele werk. Nochtans, zoveel hoeft hij nu ook weer niet te doen. Het meeste werk valt nog altijd op mijn schouders hoor! Dus ik begrijp wel niet zo goed waarom hij het minder ziet zitten. Toegegeven, het zal veeeeeeeeeeel drukker worden, maar ik vind dat niet erg hoor. Ik heb er zin in en ik zie het volleeeeedig zitten!!! Laat maar komen! Hihi! Voor papaatje zou het nog iets langer mogen geduurd hebben, maar ik zei hem dat het uitstel van executie is, toch? Ah ja, of hij nu of wat later een 2e boeleke wil, de drukte komt er sowieso hé. En we hadden gekozen voor een klein leeftijdsverschil tussen onze spruitjes. Voor mijn part mocht het zelfs een paar maandjes vroeger hoor. Maar goed, we zijn ZWANGER. Yes, heerlijk om dit te mogen typen. Hihi! En het leuke is ook dat we dit prutske zelf gemaakt hebben. Geen onnatuurlijke dingen die er aan te pas zijn gekomen deze keer. Toch ook wel tof hé? Bon, die pillekes wel, maar da's dan om te zorgen dat ik een regelmatige MS zou hebben. Het echte werk hebben we zelf gedaan! Olé!!!! Vanmorgen heb ik trouwens de test gedaan. En direct, maar echt direct kwam er die blauwe plus op de test hé. Direct! Hihi! Ik ben toen naar papaatje gestapt en gezegd 'Ja papa, je zal een tandje mogen bijsteken!' Ik heb toen ook naar de gynae gebeld en ik mocht meteen mijn bloed laten trekken. Maandag mag ik al bellen om te weten hoeveel mijn HCG-waarde bedraagt. En nu, nu moet ik nog een maandje op mijn tanden bijten om het grote nieuws aan de familie mee te delen. Hoe? Wel ja, binnen een maandje wordt onze kabouter 1 jaar en dus is het groot familiefeest. THE party of the year Haha en da's natuurlijk DE perfecte gelegenheid om het nieuws te verkondigen. Of course! Wat ik ga doen? Awel, ik ga op een t-shirtje van Roan de boodschap 'GROTE BROER' schrijven. En dan halverwege het feestje zal ik zijn pulletje uitdoen zodat de familie de blijde boodschap kan lezen. Hihi, dat zal weer spannend en emotioneel worden. O man, maar ik moet nog een maand geduld hebben hé. Amai seg, mijn jongens! Hoe moet ik dat doen? Tjah, ik heb geen keus hé, want da's toch de ideale gelegenheid hé om zoiets te verkondigen. Ik was vannacht al wakker geworden, allé kabouter heeft me wakker gemaakt, en ik kon daarna de slaap niet meer vatten, want mijn hoofd sloeg weer een beetje op hol. Natuurlijk had ik weer die tegenstribbelende gedachten voortdurend hé: ik denk dat ik zwanger ben, of toch niet, mijn regels gaan er doorkomen, ik voel het, of nee, ik ben toch zwanger hoor ... Maar toch, een paar uur later de test gedaan en het was positief!!! Eigenlijk kun je nooit op die gedachten en gevoelens afgaan hé. Je ziet, ik heb mezelf al meer dan één keer gefopt en toch, ik zal het nooit leren. Ongelooflijk eigenlijk!!! Dus in mijn bed zat ik al te denken aan Roans feestje binnenkort, om dan het blije nieuws mee te delen. Allerlei gedachten flitsten weer door mijn hoofd! Vandaag heb ik mijn zus gezien en ik moest echt zien dat ik die grijns van mijn gezicht hield hé. Ik was gewoon zo blij hé, maar ik moest zien dat ze niks aan mij kon merken. Het is me gelukt hoor, maar ik ben slim geweest en ik ben zelf begonnen over onze pogingen om zwanger te worden en heb gezegd dat het weer niks was, want moest zij er mij naar gevraagd hebben, dan denk ik dat ik me niet zou kunnen ingehouden hebben van lachen. Zodus, dit berichtje zal ik weer voor mezelf moeten houden. En ik zal gedurende een maand geen vermoedens op mijn blog mogen neerschrijven om het nieuws geheim te houden voor mijn familie. Dat wordt dus een hele opdracht! Maar onderstussen ga ik genieeeeeeeeeeeeeeten met volle teugen!!!!!!!! Alvast heel erg neig WELKOM brusje!!!!!!!
Ai ai, wat gaat dat worden. Ik wordt al lichtjes bang en we zijn nog maar begonnen! Goh, goh, pas op, tis nog niet overdreven hoor. Je houdt het nog beschaafd, maar ik hou mijn hart al vast, maar langs de andere kant ben ik blij, want dat wil zeggen dat je normaal opgroeit. Dat je ook beseft dat er meer is en dat je meer kan. Dat je jouw persoontje aan het ontdekken bent en dat je durft en doet. Eerlijk gezegd heb ik liever eentje die opkomt voor zichzelf dan altijd braafjes 'ja' te knikken. Maar dan hoop ik natuurlijk ook weer dat je niet jaren aan een stuk het bloed van onder mijn nagels zult halen en toch nog een beetje rekening zult houden met jouw mamaatje. Dat je niet verandert in een duveltje, maar een klein (b)engeltje. Ik denk wel dat je altijd een lief kind zal blijven, want het is duidelijk dat je altijd al braaf geweest bent. Het feit dat je van weinig last had en zo, zoals ziek zijn en andere, zal er ook wel mee te maken hebben, maar jouw aard kan ik omschrijven als een lief en vriendelijk mensje. Misschien overdrijf ik wel een beetje, want ik ben tenslotte jouw mamaatje, en dan is het al gemakkelijker om zoiets te zeggen, liefde maakt tenslotte blind, maar ik ben ook niet achterlijk. Ik ben trouwens niet de enige die dit zegt! Onze omgeving kan het beamen!!!!
Zo heb ik al een kaarsje in de vorm van een paddestoel staan op jouw kamertje, ik heb jou al een t-shirtje gekocht met een print erop van een kabouter, jouw verjaardagstaart die ik zelf gebakken heb, was met een kabouter erop, meter Bibi heeft ook al een paddestoelenspaarpot en -zwembadje gekocht ... en er zijn zo wel meerdere dingen, maar al bij al valt het goed mee. En dan nog, foert, je bent en blijft voor eeuwig mijn klein lief en schattig kaboutertje!!! 
Haha! Ik had grote voorbereidingen gedaan en ik ging er helemaal in op. Het was alsof het mijn verjaardag was, hahaha ... Jij besefte natuurlijk niet dat je gevierd werd omdat je al een jaar op de aarde bent, maar toch moest het feest in orde zijn. Ik had uitnodigingen gemaakt en die naar de familie gestuurd. Het huis had ik versierd met slingers en ballonnen. Ik had een mooie kroon gemaakt in het thema 'kabouter', wat anders (!). Tijdens het versieren van de living heb ik dan ook een traantje weggepinkt. Papaatje vroeg hoe dat nu kwam. Hij vond het wel schattig uiteraard. Tjah, van wat komt dat hé? Omdat ik fier ben, omdat ik terugdenk aan de bevalling, omdat ik zoveel van ons Roanneke hou!!! Toen het eerste volk arriveerde op jouw feestje zaterdag, was ik dan ook erg trots om jou daar te zien staan met jouw kroontje op. Je stond in het middelpunt van de belangstelling. Mijn geluk kon niet op! Juist jammer dat je een beetje ziek was, nu nog trouwens. Jah, verkoudheid hé en je hebt het wel redelijk goed zitten, helaas! Gelukkig ben je de dag al bij al goed doorgekomen. 
Pas op, ik ben wel minder bezorgd dan bij Roan hoor, want zoals ik al zei, ik heb ook minder tijd om er bij stil te staan hé. En ik ben van nature niet zo'n bange kip, die zich constant zorgen zit te maken. Dus ik heb er wel vertrouwen in hoor! Die eerste echo is toch de meest speciaalste van allemaal hoor. Want dan kunnen we jouw klein hartje horen kloppen. Dat geeft zo'n machtig gevoel!!!!!!!!!!!! Soms denk ik zelfs dat er 2 kleine mensjes aan het groeien zijn mijn buik! Vooral omdat die al zo dik is voor nog maar bijna 8 weekjes. Echt niet normaal hoor! Maar ja, de grootte van de buik heeft niks te maken met de omvang of de hoeveelheid kindjes die er in zitten, maar wel de hoeveelheid vruchtwater en hoe jouw lichaam binnenin plaats aan het maken is voor de 'indringer'. Ik vermoed dat mijn darmen al weer heel hoog zitten ondertussen. Trouwens, ik had het gevoel dat mijn darmen nooit terug naar hun normale plaats gezakt waren 
En de eerste tekenen van moeheid komen al een beetje naar boven. Dat gapen is zo kenmerkend. Dat had ik van jouw grote broer ook. Dan past er een voetbal in mijn mond en het stopt niet hé. Nu ik er zo over schrijf, begin ik weer te gapen. 
