Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
30-01-2010
Nieuwe baby
Jij bent weeral veranderd! Zo van de ene dag op de andere! Man, wat gaat het snel. Supersnel! Sneller dan een TGV Haha! Maar er is echt een wereld van verschil van gisteren tot op vandaag. Echt hoor! Vandaag lijkt het wel alsof je 5cm gegroeid bent, 500gr bent bijgekomen en nieuwe truukjes kunt. Je brabbelt 'in zinnen'. Nu is het niet meer van 'a', 'o', 'e', maar wel 'aaaaoooo', 'eeeeaaaa', ... Je maakt geen korte geluidjes meer, maar probeert 'zinnen' te maken van hoog naar laag, echt vertellen hé. En je hebt ook nieuwe 'woordjes'. Je lacht ook weer op een andere manier en je reageert duidelijker op onze fratsen als je iets grappig vind. Je begrijpt meer en communiceert ook meer. Je kan ook al beter met jouw voetjes tot bijna aan jouw gezichtje. Je probeert jouw beentjes vast te nemen, maar je kan jouw handjes nog niet rond jouw beentjes klemmen, maar je kan ze wel aanraken. Je kan makkelijk jouw beentjes optillen tot aan jouw gezicht en zo in die pose blijven liggen. Je ziet dat je minder moeite moet doen. Dit allemaal is zo ineens veranderd t.o.v. gisteren. Zoals ik al zei, een nieuwe baby! Je kan ook jouw hele lichaampje strekken. Met het hoofd in de lucht, de rug gekromd en de beentjes stijf. Jouw hele lijfje staat dan gespannen. En probeer dan maar eens jouw beentjes te plooien. Dat lukt niet hoor. Je verzet je met man & kracht. Je hebt ook een andere blos. Je hebt rode kaakjes sinds gisteren. Gisteren heb ik dat voor de eerste keer gezien. Zo schattig. Alles is gewoon schattig hé. Vreemd dat ik dit nu ga zeggen, maar jouw baby mag nog het lelijkste gedrocht zijn dat er bestaat, dan nòg zal jij, als mama of papa, het het mooiste kindje ter wereld vinden. Iedere ouder vind zijn baby het mooiste wat er bestaat. En dat geld of course ook voor mij, alleen ..., je BENT ook gewoon de mooiste baby, hihi Omdat je zo schattig bent, hebben ik en onze papa al veel koosnaampjes gegeven aan ons lief klein zoontje. Ik zeg meestal 'snotteprotteke' en papa zegt 'Rohan de kleine bohan', maar da's eigenlijk gepikt van mij, want mamaatje had dit eerst uitgevonden. Papa heeft er ook al 'bohanovich' van gemaakt. Papa en koosnaampjes, die kan er nogal wat van hoor. Ik ben ook al vanalles geweest voor hem. Hij heeft een heel woordenboek aan koosnamen! Soms zeg ik ook wel eens 'kleinen De Groot', als je jou eens te veel laat horen naar mijn goesting en ik het ff beu gehoord ben . Papa vind jouw minivoetjes het meest schattig aan jouw lijfje en ik jouw billetjes. Die zijn gewoon om in te bijten hé. Die babybilletjes met dat babyvet. Hihi, om op te fretten gewoon!!! 3 dagen geleden had je een beetje bloed in jouw kaka. Ik heb naar de dokter gebeld en die zei om een staaltje van jouw stoelgang in de kliniek af te geven, maar de dag nadien was het bloed al veel verminderd en de derde dag was er niks meer te zien. Dus ik ben niet meer naar de kliniek gegaan, aangezien het vanzelf is overgegaan én daarbij, je leek zo happy. Je lachte veel en er was geen temperatuursverhoging of zo. Ik vermoed dat je jouw poepgaatje gekwetst hebt bij de zoveelste harde scheet. Ja ja, maar. Je kan er wat van ... Je hebt ook al een paar keer in mijn tepel gebeten tijdens het borstvoeden. Auw, zeg ik dan natuurlijk, en je stopt eventjes. Alsof je beseft dat je me pijn doet. Als we jouw tutje in je mondje stoppen, dan grijp je altijd naar onze handen. Zo lief ook! Je bent een schatje ...
Mja, jammer dat ik dit moet schrijven, maar Roan zou een beetje last hebben van reflux ! Vorige vrijdag ben ik met Roan naar zijn eerste doktersbezoekje geweest (dus niet K&G). Ik had al gezegd dat hij de laatste dagen onrustiger was en dat waren we niet gewoon van hem. Hij had op een week tijd al meer gehuild dan op die 3 maandjes dat hij al op deze wereldbol vertoeft. Dus wij waren toch een beetje ongerust en vonden het niet normaal. Na een zoveelste avond gekrijs, dacht ik, nu is het gedaan, ik ga morgen met Roan naar de dokter, want er is iets aan de hand. Roan bibberde van het huilen en hij kromp ineen. Het leek erop dat hij pijn leed. Hij was ook ontroostbaar. Na het bezoek aan de dokter, was het verdict dat Roan een siroopje moet krijgen gedurende twee weken en dan evalueren of het beter gaat met hem. En inderdaad, hij heeft nog maar 2 huilavonden gehad. De ene was van pijn, maar die andere avond was voor iets anders hoor, denk ik. Maar waarvoor juist, kan ik niet zeggen. Ik denk dat hij gewoon dicht bij mama wou zijn en mijn knuffels nodig had, want hij kwam om het uur en een half vragen naar de borst en hing er telkens maar 3 minuutjes aan. Na de zoveelste keer heb ik hem toch wel even laten krijsen hoor, want het was niet leuk meer. En of dat hij gekrijst heeft. Ik dacht 'neen hoor, deze keer niet, huil maar, je krijgt mijn borst niet'. Ik heb toen wel even op mijn tanden moeten bijten hoor, want ik had veel zin om hem een paar kneepjes in zijn billen te geven. Grrr, ik was een paar keer heel erg boos op hem en wilde dat hij meteen ophield met huilen. Maar dan denk je weer dat het ventje er ook niet aan kan doen hé. Hij huilt niet om je te pesten, maar om te zeggen dat er iets scheelt. Maar 't is nu ook eenmaal zo dat dat gekrijs wel ferm op je zenuwen kan werken. En nu pas kan ik ook meer begrip opbrengen voor mensen die zeggen dat ze ervan schrikken dat er niet meer geweten is over gevallen waarbij mensen flippen en hun kind hardhandig aanpakken. Dat begrijp ik nu maar al te goed! Gisterenavond heb ik ook momenten gehad hoor dat ik zo'n agressie voelde opkomen t.o.v. Roan. Ik schrok daar wel van en voelde me daar heel slecht bij achteraf, maar dat zijn gevoelens die je niet kan onderdrukken. Ik ben ervan overtuigd dat er VEEL mama's en papa's zijn hoor die zo'n woede in zich voelen opkomen, maar het niet zeggen. Dat IS gewoon zo! Pas op hoor, ik heb mijn kleintje niks aangedaan hoor, maar ik heb hem wel eens steviger beetgepakt, zeg maar. Ben ik blij dat ik geen huilertje heb! Pfew! Maar ik merk wel wanneer hij pijn heeft hoor. Dat zie je aan zijn maniertjes. Gelukkig zal het verbeteren met dat siroopje. Zeg wel gelukkig, want indien dat niet het geval zou zijn, dan moeten er verder stappen ondernomen worden voor testen en een dagopname in het ziekenhuis. Maar zover lijkt het niet te komen! Dat siroopje is Roans favoriet duidelijk niet. Kon ik hem maar zeggen dat het voor zijn eigen goed is hé. De siroop smaakt naar anijs en hij is niks anders gewoon dan mamamelk. En dan krijgt hij een nieuw smaakje binnen en dan nog eentje die vreselijk smaakt Met een spuitje breng ik dat in zijn mond en dat gaat met de nodige spartelingetjes en kleine huiltjes. 't Arm schaapje! Mama's buik is gelukkig toch ook al verminderd, maar heeft vast en zeker nog een lange weg te gaan. Man man man, vreselijk gewoon. Als ik mijn kleding aanheb, dan zie je overduidelijk nog een bol buikje. Het lijkt echt wel op een beginnend zwanger buikje. En dan heb je mij nog niet naakt gezien. De hel gewoon! Maar ja, dat zachte en soepele lijfje van vroeger komt niet meer terug hé. Een zwangerschap vergt veel van het lichaam. En te weten wat voor een GIGANTISCHE buik ik wel niet had!!! Iedere dag opnieuw maak ik pogingen om te starten met lopen. Dat is me nog maar een keer of 4 gelukt. Hmmm, 't ontbreekt me aan karakter! De laatste tijd heeft Roan meer en meer interesse voor zijn mini-voetjes. Hij zit er zo naar te kijken, naar hoe die bewegen en zo. En soms probeert hij ze ook te pakken, maar dat lukt hem nog zeker niet hoor. Ja ja, ons snotteprotteke is goed op weg. 't Is en blijft nog altijd een schatje. En ik zie hem oneindig veel graag!!!
Wat 'n luxebaby is onze Roan toch!!! Echt waar! Soms vergeet ik dat, maar besef het dan weer opnieuw wanneer de mensen mij complimentjes geven als ik vertel hoe flink Roan 's nachts al doorslaapt en weinig huilt. Ja ja, wie had dat gedacht. Ik heb er zeker van gedroomd, maar niet gedacht dat het ook zo werkelijk zou zijn. Ik mag mezelf erg gelukkig prijzen en dat ben ik ook hoor, zonder twijfel! Hoeveel mama's kunnen zeggen dat hun baby al van zijn 8 à 10 weken flink doorslaapt? En dat hun baby maar zelden huilt en zo gemakkelijk is? Soms besef ik niet dat ik een babietje heb ....?!?! Pas op, de laatste goeie week is hij wel al onrustiger geweest hoor, maar we moeten toch weten dat hij er ook is hé Mja, iedereen heeft wel eens een mindere periode en dus ook babies! Met rode kaken moet ik zelfs zeggen dat ik die laatste week al gezegd heb: 'ach jong, ist nu al es goed met neuten!' terwijl hij in die 3 maanden (want hij is sinds gisteren 12 weekjes) al zo flink geweest is We zijn al verwend geweest hé op dat vlak, dat we het gewoonweg niet gewoon zijn van hem. Goh jong, een huilbaby, pff, 't zou me niet afgaan, maar wie wel hé ... En als het nu zo zou zijn, mja, dan moet je er ook door hé. Ik denk altijd: 'zo'n tweede maken we niet meer', haha Verschiet niet als ik zeg dat Roan van 22u30 ongeveer doorslaapt tot 7u!!! Als dat niet flink is hé!!! 't Is een gemakkelijk kind. Hij maakt ons ZO fier, weet je! Hij probeert ook al te grijpen. Als ik hem een speeltje voorhoudt, dan reikt hij er naar met gesloten handjes of hij slaat erop. Dat slaan wijst volgens het boek 'oei, ik groei' op het proberen vastnemen van dingen. Zo grappig dat slaan! Maar het lukt hem zeker nog niet om iets vast te nemen en dat maakt hem snel boos. Je ziet dat hij meer wil doen dan hij in werkelijkheid kan. Ja, dan maakt hij een nijdige schreeuw. En sinds kort kan hij ook al fantastisch goed op zijn buikje liggen met het hoofdje rechtop. Wat doet hij dat goed! In die pose heb ik al de meest grappige foto van hem gemaakt. Hij heeft zo'n smile tot achter zijn oren. Schattiger kan gewoonweg niet. Hij staat dan ook op het bureaublad van de PC of course! Volgens 'oei ik groei', heb je twee soorten babies: de doeners en de kijken-luister-voel-babies. Ik kan Roan niet plaatsen in één van deze groepen, maar zou hem in beide zetten. Hij probeert motorisch gezien al redelijk wat en je merkt ook dat hij graag luistert, kijkt en voelt. Van elke groep doet hij evenveel, zeg maar. Daarnet heb ik nog eens een bezoekje gebracht aan mijn collega'tjes op het werk, mèt onze Roan natuurlijk! En wat is hij opnieuw flink geweest. Mama fier natuurlijk! Nog maar één keer hebben we meegemaakt dat Roan onrustig was in het bijzijn van andere mensen. Dat was toen we een bezoekje brachten bij zijn overgrootouders in Mere en dan was het nog tegen het einde van de avond. Beter kan niet hé! Hihi. Ja, ik weet het, als het zo is, dan mag het ook gezegd worden hé! Ik mag zeker stoefen op onze kleine filou! Iedereen zegt ook dat Roan een flinke baby is, in de zin van een groot en stevig kereltje. Niet dik, maar echt groot voor zijn leeftijd. De mensen schatten hem ouder. Ikzelf zie dat niet hoor, waarschijnlijk omdat ik hem iedere dag zie hé. Des te beter hoor dat hij groot en stevig is. Hij mag zelfs dik zijn van mij, want dat vind ik schattig én da's ook beter hé. Dan kunnen ze beter tegen vanalles. Liever een dik dan een fijn babietje hoor! En toch, als ik hem in zijn blootje zie, vind ik zelfs dat hij zo petite is. Ik zou pas het verschil merken, moest er een ander babietje van dezelfde leeftijd naast liggen hé.
Zoals ik dus voorspeld had, is onze Roan aan het veranderen van een lief en braaf kereltje in een echte De Groot!!! M.a.w. eentje met karakter en 'een kop'. Hij beseft al meer en kan ook meer. Dat uit zich in bepaalde geluidjes dat ons prutske maakt. Je kunt er al een toon van opstandigheid in terugvinden. Vanmorgen was de eerste echte protestkreet. Ik schrok ervan. Dacht: o jee, nu al en je bent nog maar pas 11 weken!!! Ik moest talkpoeder in de plooien van zijn keeltje aanbrengen en dat leek hem niet te goesteren, dus zette hij zijn keel open op de manier van 'stop daar nu toch eens mee!'. Ik vond het eerder grappig dan vervelend, maar ja da's ook zijn eerste keer hé. Na 10x zal ik het al minder leuk vinden, haha De laatste 4 dagen was hij ook onrustiger, maar dat komt misschien door de sprongetjes die hij maakt. Als hij nieuwe dingen leert, dan is dat ook wennen hé voor zo'n klein hummeltje en de enige manier om dat te laten merken, is door te huilen of te kneuten. Want 't was meer zo'n gekneut eigenlijk en dat begon al ferm op de zenuwen te werken Haha! We begonnen ons al af te vragen of hij in een zageventje zou beginnen veranderen, maar gelukkig is dat gekneut voorbij. Jammer genoeg is ons prutske overgestapt naar iets minder leuk, namelijk huilen. Dat huilen is al een keer of drie erg hevig geweest dat ik bang was dat er iets ergers aan de hand was, dat hij ziek was of ergens pijn had of zo, want dat huilen kwam van diep hoor en hij moest zodanig bekomen dat hij al snikkend naar adem hapte. Dat was wel even schrikken hoor. Mijn moederhart deed eventjes pijn! Maar na zijn temperatuur opgenomen te hebben en deze maar lichtjes hoger bleek te zijn (37,7°C), was er geen reden tot paniek. Ook omdat hij zich het meeste van de dag gelukkig en vrolijk gedroeg. Hij lachte en brabbelde veel. Daar is hij ondertussen ook al sterk in geworden hoor en dat is toch ZOOOOOOOOOOO plezant om naar te luisteren hé Hij lacht zelfs al met geluid, dus niet glimlachen maar met schattige babygeluidjes. Die paar keren dat hij dat al gedaan heeft, hebben mij zo ontroerd dat er spontaan traantjes in mijn ogen schoten van geluk. Echt waar! Die kleine schaterlachjes hadden mij zodanig geëmotioneerd! En hij glimlacht veel hoor. Zo grappig ook. Precies een oud ventje zonder tanden. Hihi Roan gromt en bromt ook veel, vooral als hij er een drolleke moet doordraaien. Echte persgeluidjes maakt hij dan. Wreed man zenne! En je ziet dat hij zich dan zo boos maakt hé, precies of hij denkt: 'man toch, moet dat nu zo moeilijk gaan? Moet ik nu WEER al een drolletje laten?' De laatste 2 weken is hij weer enorm veranderd, onze kleine pruts. Hij evolueert met de dag en gaat er goed op vooruit, zowel fysiek als emotioneel, psychisch en motorisch ... de ganse rammetam! Hij doet het dus erg goed en daar zijn wij heel erg blij om. Qua gewicht en lengte, zit onze Roan nog steeds boven het gemiddelde. Volgens de verpleegkundige van K&G zal dit weldra gaan veranderen vanwege de borstvoeding. Blijkbaar gaat de groei na verloop van tijd iets trager (maar daarom zeker niet slechter) dan bij kindjes die kunstvoeding krijgen. Borstvoeding is en blijft natuurlijk nog de beste optie en dat zal mamatje blijven proberen te doen tot Roanneke 6 maandjes is. Binnen een maand en een half moet mamatje terug gaan werken! Boehoe! Is een héél pak minder leuk! Jeetje, aan die dag denk ik liever nog niet!!! Maar het moet er eens van komen hé. Begin februari zal ik dus starten met het afkolven en stilaan beginnen voeden met de papfles, maar nog met echte mamamelk uiteraard. Het zal dus een combinatie worden van voeden met de borst en voeden met de papfles. Dit is een grote verandering, dus dat moeten we een beetje gewend zijn tegen dat ik opnieuw aan het werk ga op 1 maart. Verleden weekend is onze Roan weeral op reis geweest. Dat klein ventje heeft al alle uithoeken van België gezien: de kust en de ardennen en hij beseft er niks van. Haha! Maar mama en papa vonden het leuk en we hebben het toch maar gedaan hé met zo'n klein babietje en de ganse verhuis erop uittrekken! Omdat Roan zo'n gemakkelijk babietje is, komen we ook weinig ongemakken of problemen tegen hé. Hij legt ons voorlopig nog niet veel in de weg! Maar Roan zal niet zo gemakkelijk blijven hoor, zoals ik al vernoemd heb. Ik zie hem al denken: 'ik heb mama en papa al 3 maanden gespaard, maar nu zal ik hen eens een poepie laten ruiken!' Ik heb het toch gezegd hé. 't Is een echte De Groot. En nu zien we dat ook duidelijker aan Roans uiterlijk. Hij gaat volledig papa zijn kant uit. Het zal een echt mini-petertje worden, zoals ik ook al gehoopt had hé, al van vóór ik zwanger was. En ik heb ook altijd gedacht dat het zo zou verlopen: dat het een jongen zou zijn, dat het een mini-petertje zou worden met alle kenmerken van een echte De Groot. En dat begint hoe langer hoe meer duidelijker te worden. Niks is nog zeker natuurlijk, maar de eerste symptomen zijn al gebleken, haha Mensen uit mijn omgeving zeggen ook dat hij op de papap lijkt. Ze zeggen het dan wel voorzichtig omdat ze dan denken dat ze mij kwetsen, maar dat doet me niks, want dat was wat ik wou. De laatste paar dagen leg ik ons snotteprotteke ook regelmatig eens op zijn buikje, want er breekt weldra een nieuwe ontwikkelingsstap aan op motorisch vlak. Als hij op zijn buik ligt, dan zie je dat hij zich weert en sterk maakt om zijn hoofd recht te houden. Hij maakt zich zelfs colèrig! Hij wordt echt kwaad en laat zich dan horen! Het lukt hem al redelijk om zijn hoofdje recht te houden. Hij geeft ons ook de indruk al meer te willen doen, dan dat hij eigenlijk kan. We hebben al dagen gehad dat hij kneut en dat er hem niks leek te boeien of aan te staan. Hij wou niet in de wipper, niet in het park, niet op de schoot, rondstappen vond hij ook maar niks, de borst was ook niet wat hij nodig had, speeltjes of TV verzetten zijn gedachten ook niet ... 't Was echt zo van: ik wil eens iets anders dan altijd maar liggen, ik wil zelf iets doen! Maar ja, nog eventjes geduld kleine schat. Ondertussen heeft hij ook de TV ontdekt. Dat kan hem al boeien hoor, al die lichtjes, bewegingen en kleuren. Erg handig ook voor mij om hem even te sussen of zo. Hihi! En in het grote mensenbad heeft onze Roan ook al gezeten, samen met papa welteverstaan. Hij genoot er wel van hoor. Alsook van mijn dagelijkse gezichtsmassage. Onlangs viel hij zelfs in slaap van het masseren. Zo'n deugd deed het! Hahaha ... Minder deugd deden de verplichte pikuurtjes die hij een tiental dagen geleden gekregen heeft bij K&G. Eentje in de linkerbil en eentje in de rechterbil. Ik kreeg het al benauwd in Roans plaats toen ik de pikuur zag. Amai, wat een grote naalden zijn me dat! Ik zei het nog tegen de dokter en die zei dat ze enkel de prik voelen en het inspuiten van de vloeistof. De lengte van de naalden doet niks aan de frequentie van de pijn. En toch vond ik die lange naalden er zo eng uitzien Roan heeft ze zeker en vast gevoeld. Wat een pijn en wat een kreet Ocharme, zo'n verdriet dat hij had. Ik heb hem gauw in mijn armen genomen om hem te troosten, dat klein prutske!!!! Maar ja, 't is voor zijn eigen goed hé. Binnen een paar weekjes opnieuw van deze prikjes ... Het zijn solden nu en mamatje heeft er al van geprofiteerd hoor. Allé, meer voor onze Roan dan voor mezelf eigenlijk! Ik heb mezelf maar weinig gekocht hoor, maar meer voor jou snotteprotteke. Maar je had ook kleertjes nodig hoor, echt wel, maar misschien wel niet zoveel, haha, maar 't valt nog redelijk goed mee eigenlijk, ja hoor! Pyjamatjes heb ik genoeg, maar gewone kleertjes voor een babietje van 3 maanden niet eigenlijk. Vanaf 4 en 5 maanden heb ik er genoeg, al van vóór je geboren was, héhé! Mja, ik ben en blijf een vrouw hé en alles ziet er nu ook eenmaal ZO schattig uit dat het lijkt alsof die kleertjes zeggen: KOOP MIJ! Ik zal dan nu maar afsluiten, want je roept op mij, denk ik. Allé, tot later voor meer leuke anekdotes en nieuwtjes ...
Haha! Maar er is echt een wereld van verschil van gisteren tot op vandaag. Echt hoor! Vandaag lijkt het wel alsof je 5cm gegroeid bent, 500gr bent bijgekomen en nieuwe truukjes kunt. Je brabbelt 'in zinnen'. Nu is het niet meer van 'a', 'o', 'e', maar wel 'aaaaoooo', 'eeeeaaaa', ... Je maakt geen korte geluidjes meer, maar probeert 'zinnen' te maken van hoog naar laag, echt vertellen hé. En je hebt ook nieuwe 'woordjes'. Je lacht ook weer op een andere manier en je reageert duidelijker op onze fratsen als je iets grappig vind. Je begrijpt meer en communiceert ook meer. Je kan ook al beter met jouw voetjes tot bijna aan jouw gezichtje. Je probeert jouw beentjes vast te nemen, maar je kan jouw handjes nog niet rond jouw beentjes klemmen, maar je kan ze wel aanraken. Je kan makkelijk jouw beentjes optillen tot aan jouw gezicht en zo in die pose blijven liggen. Je ziet dat je minder moeite moet doen. Dit allemaal is zo ineens veranderd t.o.v. gisteren. Zoals ik al zei, een nieuwe baby! Je kan ook jouw hele lichaampje strekken. Met het hoofd in de lucht, de rug gekromd en de beentjes stijf. Jouw hele lijfje staat dan gespannen. En probeer dan maar eens jouw beentjes te plooien. Dat lukt niet hoor. Je verzet je met man & kracht. Je hebt ook een andere blos. Je hebt rode kaakjes sinds gisteren. Gisteren heb ik dat voor de eerste keer gezien. Zo schattig. Alles is gewoon schattig hé. Vreemd dat ik dit nu ga zeggen, maar jouw baby mag nog het lelijkste gedrocht zijn dat er bestaat, dan nòg zal jij, als mama of papa, het het mooiste kindje ter wereld vinden. Iedere ouder vind zijn baby het mooiste wat er bestaat. En dat geld of course ook voor mij, alleen ..., je BENT ook gewoon de mooiste baby, hihi 
.
maar. Je kan er wat van ...
! Vorige vrijdag ben ik met Roan naar zijn eerste doktersbezoekje geweest (dus niet K&G). Ik had al gezegd dat hij de laatste dagen onrustiger was en dat waren we niet gewoon van hem. Hij had op een week tijd al meer gehuild dan op die 3 maandjes dat hij al op deze wereldbol vertoeft. Dus wij waren toch een beetje ongerust en vonden het niet normaal. Na een zoveelste avond gekrijs, dacht ik, nu is het gedaan, ik ga morgen met Roan naar de dokter, want er is iets aan de hand. Roan bibberde van het huilen en hij kromp ineen. Het leek erop dat hij pijn leed. Hij was ook ontroostbaar. Na het bezoek aan de dokter, was het verdict dat Roan een siroopje moet krijgen gedurende twee weken en dan evalueren of het beter gaat met hem. En inderdaad, hij heeft nog maar 2 huilavonden gehad. De ene was van pijn, maar die andere avond was voor iets anders hoor, denk ik. Maar waarvoor juist, kan ik niet zeggen. Ik denk dat hij gewoon dicht bij mama wou zijn en mijn knuffels nodig had, want hij kwam om het uur en een half vragen naar de borst en hing er telkens maar 3 minuutjes aan. Na de zoveelste keer heb ik hem toch wel even laten krijsen hoor, want het was niet leuk meer. En of dat hij gekrijst heeft. Ik dacht 'neen hoor, deze keer niet, huil maar, je krijgt mijn borst niet'. Ik heb toen wel even op mijn tanden moeten bijten hoor, want ik had veel zin om hem een paar kneepjes in zijn billen te geven. Grrr, ik was een paar keer heel erg boos op hem en wilde dat hij meteen ophield met huilen. Maar dan denk je weer dat het ventje er ook niet aan kan doen hé. Hij huilt niet om je te pesten, maar om te zeggen dat er iets scheelt. Maar 't is nu ook eenmaal zo dat dat gekrijs wel ferm op je zenuwen kan werken. En nu pas kan ik ook meer begrip opbrengen voor mensen die zeggen dat ze ervan schrikken dat er niet meer geweten is over gevallen waarbij mensen flippen en hun kind hardhandig aanpakken. Dat begrijp ik nu maar al te goed! Gisterenavond heb ik ook momenten gehad hoor dat ik zo'n agressie voelde opkomen t.o.v. Roan. Ik schrok daar wel van en voelde me daar heel slecht bij achteraf, maar dat zijn gevoelens die je niet kan onderdrukken. Ik ben ervan overtuigd dat er VEEL mama's en papa's zijn hoor die zo'n woede in zich voelen opkomen, maar het niet zeggen. Dat IS gewoon zo! Pas op hoor, ik heb mijn kleintje niks aangedaan hoor, maar ik heb hem wel eens steviger beetgepakt, zeg maar. Ben ik blij dat ik geen huilertje heb! Pfew!
Met een spuitje breng ik dat in zijn mond en dat gaat met de nodige spartelingetjes en kleine huiltjes. 't Arm schaapje!
Als dat niet flink is hé!!! 't Is een gemakkelijk kind. Hij maakt ons ZO fier, weet je! 
Ocharme, zo'n verdriet dat hij had. Ik heb hem gauw in mijn armen genomen om hem te troosten, dat klein prutske!!!! Maar ja, 't is voor zijn eigen goed hé. Binnen een paar weekjes opnieuw van deze prikjes ...
