Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
31-08-2011
12 weekjes en 22 maanden
'k Ga nog eens cliché doen: de tijd vliegt! Erg hé, maar het is gewoon zo en er valt niks aan te doen, jammer genoeg. Jawel, eigenlijk wel, zoveel mogelijk genieten van mijn baby en dat doe ik. Ik zou Jensen kunnen doodknuffelen. Hij is zo schattig, om op te eten gewoon. Bleef hij maar een jaar zo petit. Hij past zo mooi in mijn armen. Hij is zo teder en schattig als ik hem optil. Dat hoofdje dat nog een beetje bengelt, dat slappe lijfje, die gebalde vuistjes en dat kleine rosse kopje ... M'n dolleke Ik zie hem toch zo graag! Ik zal het missen, dat babygedoe, HOOGSTwaarschijnlijk de allerlaatste keer. Boehoe ... Hij is al flink gegroeid en veranderd weer. Ik heb onlangs al de eerste kleertjes mogen wegdoen en de volgende maat uit de kasten gehaald. Wel leuk om al die kleertjes van Roanneke terug te zien. Zo tof! Nu mag ik mijn tweede popke kleden en doen. Hihi! Jensen is nog steeds - hoe kan het ook anders - een flinke manneke. Slapen en eten ... zoals gewoonlijk. Hij is wel al eens meer wakker natuurlijk en bestudeert alles al goed. Hij lacht en vertelt ook graag tegen ons. Zo cute hé! Niet te schatten! Hij kan ook al goed buiklig liggen met het hoofdje goed rechtop. Hij doet dat erg stevig. Ik denk ietsje straffer dan Roan. Mamaatje en papaatje vinden trouwens dat Jensen iets vlugger lijkt te zijn met alles, ofwel is dat gewoon omdat alles vlugger voorbij vliegt, dat we denken dat Jensen vlugger is. Want het gaat ook vlug hé. Al 3 maanden is hij bij ons. Niet normaal toch!!! We denken ook dat we later een klein ingreepje zullen moeten doen bij onze Jensen, allé moeten, dat niet, we willen dat doen. Jensen heeft flappies, mooi cadeautje van papa , en we hebben altijd gezegd, mocht blijken dat onze kindjes dit ook zouden hebben, dat we dat dan zouden laten corrigeren. Naar het schijnt zou het een kleine ingreep met weinig pijn zijn, hoe jonger, hoe beter. Ja, onze Jensen heeft grote oren voor zo'n klein manneke Ollie is de vriend van Jensen, die deze naam gekregen heeft van mamaatje. Da's de knuffel hé, waar Jensen mee slaapt. Die heeft mamaatje ook in veelvoud aangekocht: voor thuis, één in reserve, één bij Tante Pug en één bij oma. Reflux! Daar heeft Jensen nog veel last van. Eerst nog geen pijn leek het zo, maar de laatste dagen precies wel. De fles Gaviscon doet niet echt veel wonderen hoor! Mamaatje zal eens moeten informeren voor een eventuele volgende stap én hopelijk een oplossing! Slapen doen mamaatje en Jensen nog steeds tesamen. S U P E Rgezellig! We kijken steeds uit naar de nachten die trouwens ook al sinds een dikke week ononderbroken verlopen. Ja hoor, mamaatje mag al goed doorslapen van Jensen. Tussen 22u en 23u krijgt hij zijn laatste voeding en rond 7u de volgende dag is hij daar terug. Flink hé! Wat een droombaby is Jensen toch hé!
Grote broer is nog zo'n minimensje waarvan mamaatje ongelooflijk veel houdt. Roanneke is trouwens ook weer een paar stapjes vooruitgegaan. Hij kan weer al meer en zo. Het is weer een ander kind geworden. Hoe ouder hij wordt, hoe meer we Roan leren kennen Wat voor een persoon ons kind is, merk je pas bij het steeds ouder worden hé. De woordenschat breidt zich uit, alsook fysiek gezien, kan hij weer al het één en ander. Het wordt er ook weer eens gevaarlijker op, want Roanneke is zodanig nieuwsgierig en inventief geworden dat niks, maar dan ook niks meer veilig is voor hem. Nu kan hij een rits openmaken, zodat ik hem al eens in mijn tas betrapt heb en vervolgens met mijn portemonnee!!!! Dangereux! Hij kan alle kasten en schuiven openkrijgen, de kraan openzetten, op de leuning van de zetel kruipen, in de eetstoel die in de keuken staat kruipen via de stoel en de tafel, op de meeste onbereikbare plaatsen klimmen en klauteren (zo stond hij op de rand van zijn bedje met zijn handen steunend op een muurplankje, via het nachtkastje was hij daarop geklauterd, maar alsnog leek het mij onmogelijk EN supergevaarlijk hoe hij daar stond, zo'n kinderbedje heeft een hele hoge en dunne rand!!!), overal op springen en doen, hij zit geen 5sec meer stil (ook niet tijdens het eten aan tafel, grrr, om irritant van te worden soms), ... Hij eet ook trager en minder. Ik dacht en hoopte dat hij altijd een flinke eter zou blijven, maar sinds een paar weekjes lijkt dat toch te minderen. Hij heeft nog zijn dagen hoor, maar 't zal ook normaal zijn. De groeispurten zijn ook minder dus hij heeft minder energie nodig, alhoewel, hij kan niet stilzitten en is steeds in de weer, denk ik dan ... Zijn tandjes, hoe zit het daar mee! Goh! Ik denk dat ik toch eens naar het Guiness Book of records zal moeten bellen hoor, want dit is een primeur denk ik! Ongelooflijk! Momenteel komt zijn 6de en 7de tand piepen. Tot voor kort had hij er dus nog maar 5! Ja VIJF! Zot hé! Dat heb ik nu nog nooit eens gehoord en dat zal ik ook nooit vergeten denk ik. Ik sta al te popelen om het hem later eens onder zijn neus te wrijven, haha, da's toch te grappig gewoon. Hihi! Zijn 6de en 7de tand doen wel redelijk wat pijn, want hij is al een paar keer 's nachts wakker geworden al huilend. Tegen dat hij 2 jaar is, zal hij ze nog niet allemaal hebben, denk ik, ofwel gebeurt er een wonder, maar zoals zijn tanden nu al gegroeid hebben, zal het aan dat tempo niet lukken tegen 28 oktober Maar ja, dat moet natuurlijk ook niet hé, want niemand heeft daar last van, maar 't is toch eens de moeite om het te vertellen. Hij heeft het alleen soms wat moeilijker om bepaalde dingen te eten, zoals een appel. Sinds een week is Roan ook al wat gekalmeerd want we hebben een moeilijke periode achter de rug. Pfew! Amai, de peuter de sneuter seg! De hel gewoon! Goh! Hij heeft het ons moeilijk gemaakt. Peuterkuren en driftbuien ten top! Hij heeft al veel kennis gemaakt met 'den hoek' ook. Het valt dus op dat Roan veranderd is, want nu is hij al 7 dagen flink (ik tel ze op ). Hij zal een GROTE sprong, zeg maar, gemaakt hebben en nu is hij terug gekalmeerd. Hij is erover ... voorlopig ... nu is het wachten op de volgende sprong. Koppig en zo, zal hij wel blijven natuurlijk, maar hij maakt zo geen grote scènes meer met al dat gekrijs en gebleit. En we moeten ook nog veel zeggen van 'dat mag niet', 'neen, mag niet' ... maar da's eigen aan een peuter hé en dus normaal. Het vervelendste waren die scènes en die zijn voorbij en hopelijk komen ze niet terug Maar hij is ook een lieverd hoor. Echt waar! Mamaatje en Roan zijn nog steeds de beste vrienden en naar papaatje toe gedraagt hij zich tegenwoordig ook al veel liever. Hij knuffelt erg graag en rollebollen doet hij het liefst! Voor zijn kleine broer is hij ook superlief. Hij doet aaikes, stopt zijn tutje in zijn mondje, wil er gaan bijliggen en zo. Hij is erg lief. Hij heeft wel al één keer een mep gegeven op Jensen en dat was toen mamaatje Jensen ging voeden en Roan bij mamaatje wou zijn, maar Jensen zat dus in de weg, dus die moest het bekopen met een mep op zijn hoofdje. Gelukkig heeft Jensen er geen last van gehad, want hij huilde niet. Mamaatje is toen erg boos geworden. Jensen heeft ook al een tweede mep gekregen maar dat was per ongeluk door onze onhandige Roan. Toen heeft Jensen wel gehuild ... Met zo'n nieuwsgierige en energieke peuter kan dat soms nogal gevaarlijk zijn hé. Roan heeft onlangs nog een ampule fysiologisch water in Jensens mondje proberen leeg te duwen. Slechts enkele seconden keek mamaatje niet en hup, Roan was Jensen al aan het 'verdrinken'. We zouden ogen op ons gat moeten hebben! Het meest grappige wat Roan nu geleerd heeft, is dat hij 'allée papa' zegt en zijn hoofdje daarbij draait (zo van: maar papa toch, hoe ist mogelijk, dat doe je toch niet), wanneer papaatje zijn poepgaatje moet luchten (om het een 'beetje' schattig te zeggen). Dat heeft hij van mama geleerd.
Aan alle mooie liedjes komt een eind, zoals ook nu. Nog 12 daagjes thuis en dan begint de mallemolen terug! Pfffffff ........... Mamaatje heeft er geen zin in! Echt niet! Ik kijk enorm op tegen de drukte, want het zal dus drukker beginnen worden. Gelukkig starten we halftijds, daar ben ik superblij om, maar desalniettemin zal het drukker worden. Geen ontkomen aan! Niet alleen thuis zal het druk zijn, maar ook op het werk, want ik start in de drukste periode van het jaar. En daar heb ik nu eens echt geen zin in! Geen zin om ook mijn energie daarin te steken. Da's zo weggegooid vind ik. Ik kan al mijn energie gebruiken voor mijn kindjes en het huis. Maar ja, er moet ook geld binnenkomen hé. Dus we gaan ervoor! We moeten wel!!!
Alles is in orde! Jensen is zoals de gemiddelde baby: niet te groot, niet te klein, niet te dik en niet te dun. Pico bello dus! Hij is morgen weeral 9 weekjes oud en weegt momenteel 5kg660 en meet 60,5cm. Goed hé! De babyacné is gelukkig bijna helemaal verdwenen. Hij heeft enkel nog een beetje last van een droge huid. Hopelijk is het tegen vrijdag beter, want dan gaan mamaatje, meter Bibi, Roanneke en Jensen foto's laten maken bij protrait studios. En natuurlijk zal Enniotje er ook wel bij zijn! Vandaag heeft Jensen twee spuitjes gekregen en daar was hij niet erg blij mee. Ho ho! Nee hoor! Zo geweend! Volledig het tegenovergestelde van ons Roanneke. Roanneke heeft zo goed als niet geweend en Jensen daarentegen, ocheere mijn bolleke! Zo'n verdriet! Ik heb hem nogal moeten troosten hoor! De dokter merkte ook op dat het tongriempje nogal kort was. Dat is het stukje onder de tong. Als je je tong omhoog doet, dan zie je daar zo'n stukje vlees. Jah, kan het niet goed uitleggen, maar waarschijnlijk weet je wel wat ik bedoel. Het was me ook al opgevallen hoor dat het kort was, want ik had hiervan iets gezien op een film in het palfijnziekenhuis. Soms knippen ze dat door, mocht blijken dat de baby hiervan last heeft tijdens het drinken en dus zijn tong niet goed kan gebruiken, maar da's gelukkig niet het geval bij Jensen. De dokter zei ook dat indien hij er later toch last van blijkt te hebben, men nog zou kunnen kijken om het te laten doorknippen. Hopelijk moet het niet en indien toch, dan hopelijk zal hij er niet te veel last van hebben. Jensen begint nu ook zo veel te 'praten'. Plezant hoor! En mamaatje dan vertellen tegen hem! Hihi! En Jensen praat dan terug hé. Erg leuk! En lachen doet hij al heel veel. Ik vind dat Jensen wel uitbundiger is in het lachen en praten dan Roan. Roan deed dat iets minder, denk ik. Ook als Jensen iets niet goesteert, dan doet hij dat ook uitbundiger. Als hij mij roept, dan zorgt Jensen ervoor dat ik hem zeker hoor en zet hij door. Niet krijsen of zo, maar hij 'roept' wel luid genoeg. Roan legde er iets minder 'druk' op. Ik heb de indruk dat Jensen zich meer zal laten gelden dan Roan. Dat hij meer zal durven en naar voren treden. Maar het blijven allebei rustige kereltjes. Binnen 4 weekjes moeten we terug naar K&G. Opnieuw een spuitje. Ai ai ai ...
Ons Roanneke, aka grote broer, is goed bezig. Hij leert veel woordjes bij de laatste tijd en ik moet zeggen dat hij al redelijk veel kan. Da's mijn idee toch en dat van papa ook, maar misschien denkt iedere ouder dat wel van zijn kind hé Volgens het boekje 'Jonge ouders' moet een kind van 2jaar ongeveer 5 woordjes kennen. Roan is nog geen twee en hij kent er al een pakje meer, maar horen woorden die nog niet correct worden uitgesproken, daar ook bij? In elk geval weet ik van een ander kind, dat ouder is dan Roan, nog geen woord uitspreekt. Maar da's dan maar één vergelijkenis natuurlijk en waarschijnlijk is dat kind dan beter in iets anders dan Roan. Maar goed, toch vinden mamaatje en papaatje dat hij al veel woordjes kent, weliswaar nog niet correct uitgesproken en formuleert hij het soms iets anders, maar hij weet toch al veel! Hij zegt dlé dlé (= sleutel), petti (= spaghetti), pipi, kaka, mama, papa, bla (= gedaan), daaaaa (= daar), bobo (= dumbo), tutu (= tuutje), yoyo (= camion), trchatchor (= tractor, dat spreekt hij trouwens op een héél grappige manier uit, net één of andere hardrocker), bada (=bad of bed), dudu (= auto), brrr (= brommer), booo (= boom), paté en nog wel meerdere woordjes en natuurlijk ook ja en neen. En begrijpen doet hij meer dan dat hij woorden kan uitspreken. We kunnen hem al veel dingen vragen, uitleggen, laten uitvoeren. Hij begrijpt al goed wat we willen zeggen. Roan kan ondertussen ook al de blokjes in het juiste gaatje van de speeldoos steken. We hebben zo'n speeldoos met gaten in verschillende vormen en daar moeten dan de juist gevormde blokjes in. Dat kan hij nu prima. En hij kan ook al heel veel dingen aanduiden in een prentenboekje. De blokkentoren stapelt hij ook in de juiste volgorde, van groot naar klein. En het is een echte speelvogel. Roanneke en ik kunnen dikwijls nog al eens rollebollen in de zetel. Dan hebben we veel plezier hoor. En hij giert het uit van het lachen. Echt waar! Hij zou er haast de slappe lach van krijgen De trap op en af gaat ook al heel goed, maar soms te goed, want voor we het weten staat hij al boven. Maar da's dan onze schuld, want soms vergeten we (vooral papaatje) om de deur van de gang toe doen. Wat dan weer minder is, is zijn nieuw gedrag van de laatste tijd. Als hij boos wordt, dan kan hij soms zo beginnen huilen, maar dan zonder tranen en probeert hij zich te forceren in geluid, om het toch maar zo dramatisch mogelijk te maken. Alsof hij zichzelf opwarmt, aan het opwinden is. Het lijkt wel op een auto die je op gang probeert krijgen terwijl je de sleutel omdraait. Dat maakt ook zo'n herhaaldelijk geluid en dan plots 'brom brom brom brom brom ...' en hij zit in gang.Wel Roanneke doet dat ook, zo van: ah ah ah ah aaaaaaaaaaaah en hij is vertrokken!!!!! ENORM enerverend! Echt! Man toch, ZO irritant! Vreselijk gewoon! Als je dan eens moe loopt, dan zou je soms goesting hebben om hem met zijn hoofd tegen de muur te slaan om dat geluid af te zetten, zeg maar! Grrrr! Da's geen leuk nieuw kunstje zenne!!!! En soms zegt hij er eens tussendoor: alléeeeee. Ja, da's dus ook een nieuw woordje, haha. Sinds een paar dagen kan hij ook zelf zijn kleertjes uit doen en zijn kousen. Plots zat hij daar in zijn body en zonder kousen. En ik dacht nog: tiens, ik had je toch al kleren aangedaan, maar .. heb jij die zelf uitgedaan Roanneke?? En hij dan lachen, ja dus! Dus als test deed ik ze hem nog eens aan en vroeg hem om zijn kleertjes terug uit te doen en hopla hij was al bezig. 't Is ook te zien wat hij aan heeft hoor, want niet alle kledingstukken zullen zo vlot verlopen natuurlijk. En die sokken, jah, da's plezant hé nu om uit te doen. Dus nu loopt hij al eens snel rond zonder kousen aan de voetjes. Aangezien Roanneke nog maar steeds 5 tanden heeft, blijft het vervelend om hem alles al te laten eten, want ja, zonder bijna geen tanden, is het niet evident om alles te knabbelen hé Daardoor ook dat hij wat later is in het eten van stukken fruit, maar sinds een paar weekjes lukt dat nu toch al vlot. En 't smaakt hem hoor. Dan zitten mamaatje en Roanneke gezellig te eten aan tafel. Hij een stukje fruit en mamaatje hetzelfde, lekker gezellig! Hihi! Onlangs heeft Roanneke nog eens in zijn kabouterbadje van meter Bibi kunnen plonsen. Wel nog maar een keer of drie, aangezien het nog niet zo dikwijls mooi weer geweest is deze zomer. Maar die fun heeft hij toch ook wel al gehad. En hij heeft ook al in de fietskar gezeten, maar dat vond hij minder leuk na een tijdje en zat blijkbaar liever achterop de fiets op het stoeltje. Roanneke is nog steeds een flinke eter. Hij heeft natuurlijk ook zijn mindere dagen, maar over het algemeen eet hij goed en dus veel. 's Morgens drinkt hij gemiddeld 250ml en eet hij daarna een kommetje cornflakes, samen met mamaatje aan tafel. Wil mamaatje Roanneke ook stiekem verslaafd maken omdat zij dat ook is? 's Middags eet hij een FLINK bord patatjes. Tijdens het vieruurtje wordt er ook vlot naar binnen gespeeld. Soms zijn dat twee yoghurtjes en een koek of een groot stuk fruit en een koek, een yoghurt en een paar boterhammen, ... En 's avonds is dat terug een fles melk van gemiddeld 250ml met daarna een paar boterhammen. Niet slecht hé voor zo'n klein manneke. De wasmachine en de grasmachine zijn zijn vijanden. Daar is Roanneke enorm bang van. Laat hem niet alleen achter bij deze twee gevaarten of hij krijgt een heuse paniekaanval! De stofzuiger was sinds kort ook nog zijn vijand, maar daar heeft hij onlangs min of meer vrede mee gesloten toen mamaatje hem liet helpen met de zetel te stofzuigen. Plezant dat hij het opeens vond. Bij de was heeft hij ook al geholpen hoor door de sokken en zo er in te stoppen, maar eens die machine begint te bewegen en te spreken, vlucht hij Desondanks dat Roan over een miniversie van de grasmachine van papaatje beschikt, lijkt hij niet over zijn schrik heen te zijn. Echt niet! Dat zal nog even duren, vrees ik. Aan zee heeft hij een paar weken geleden ook heel veel lol gehad. Wat hij daar allemaal al niet gedaan heeft: op het springkasteel, op een go-cart (waar hij trouwens in slaap op gevallen is na een paar minuten, hij lag met zijn hoofdje op het stuur, haha), in zo'n duwwagentje van de go-carts, op een rubberbootje op zo'n attractie dat daar stond, in de zee een beetje geplonsd, met voetjes in het zand, een bal gevangen in het lunapark (allé, de papa dan ), veel gewandeld met de koets, vuurwerk gezien (waar hij doodsbang van was, hij neep me bijna dood) een avondmarktje gedaan, veel gespeeld aan het raam op het appartement, naar de trams gekeken vanuit het appartement die onder onze neus voorbij reden, ... Te veel om op te noemen, maar dat was ook niet allemaal altijd even leuk hoor, want zoveel bekijks maakte hem ook nogal nieuwsgierig, waardoor hij vechte tegen zijn slaap tijdens het wandelen met de koets en daardoor sliep hij dikwijls niet in de namiddag met als gevolg dat hij tegen 's avonds doodop was en dus ook erg lastig. Amai, hij heeft niet alleen veel plezier gehad, maar hij heeft daar ook veel gezaagd hoor. Pff! We zijn deze zomer twee keer naar de zee geweest kort na mekaar, met ongeveer een week tussen. En ik moet wel zeggen dat er tijdens het tweede verblijf al veel minder gezaag was. Waarschijnlijk omdat hij het nu al wat meer gewend was hé. Maar 't was plezant. Echt! Het heeft mij in elk geval ook deugd gedaan!
Hoe stelt de kleinste van de fam De Groot - Van Audenhove het?
Ja, ik weet het. Het is al een tijdje geleden dat mamaatje nog eens iets heeft neergeschreven, maar het ontbreekt me aan tijd. Ik ben nu wel 15 weken aan een stuk thuis en je zou denken: tijd met hopen, maar toch is het druk hoor. Als ik niet bezig ben met de kindjes, dan ben ik bezig met het huishouden en is het dat niet, dan is het wel iets anders: praktische dingen regelen, van hot naar ginder vliegen met de auto om zaken in orde te krijgen, dingen herorganiseren in huis, orde op zaken stellen met iets wat al lang blijven liggen is en zoveel meer ... Er is altijd wel iets te doen in een gezien van vier. Soms gaat er een dag voorbij en kan ik 's avonds niet eens zeggen wat ik nu uiteindelijk allemaal gedaan heb, terwijl ik geen 5 minuten op mijn kont heb gezeten! Tjah, zo gaat dat hé ... MAAR ik vind het superleuk hoor mama zijn!!! Maar bon, hoe gaat met mijn kleine lieve baby Jensen? Ah goed hé! Heeeeeeeeeeeeeeeeel erg goed zelfs! Hij is nog niks veranderd. Allé, op het vlak van rustig zijn dan toch hé. Hij is nog altijd een voorbeeldig flink lief en schattig ventje. Ja hoor! Zo is hij! Hij is nog steeds zo rustig als van toen hij 8 weken en 4 dagen geleden geboren werd. En amai, de tijd vliegt. Vééééééééééél te snel als je het mij vraagt en dat vind ik toch zo jammer. Potverdorie! Ze worden veel te rap groot hé. Ik geniet toch zo van mijn babietje en ik wou dat hij langer baby bleef zodat ik hem veel langer kon knuffelen en zo. Ik zou hem soms kunnen doodknuffelen, want het is toch zo'n schatje. Echt waar! Zo'n lief en flink kereltje. Hij weent amper. Ik zeg het, ik heb hem misschien nog maar een keer of twee erg horen krijsen en anders een paar kreuntjes hier en daar, het vernoemen niet waard, echt waar! Tof hé! Mamaatje en papaatje zijn daar héél blij om hoor Ondertussen hebben we al mogen genieten van zijn lachjes. Dat doet hij sinds een paar weken. Dan smelt ik gewoon weg hé. Echt megaschattig gewoon! Ik merk ook wel dat het nu erg snel gaat hoor. Bij Roan zat ik steeds te wachten op de volgende stap maar deze keer niet hoor. Voor ik het goed en wel besef dat hij iets nieuws kan, kondigt de volgende stap zich al aan. Eerst kon hij goed zien en ons volgen, nu lacht hij al veel, hij is ook al veel beweeglijker (spartelen met de beentjes en zwaaien met de armpjes of zeg maar stuiptrekkingen want daar lijkt het soms wel op) en binnenkort zal het grijpen zijn naar dingen. Het gaat supersnel!!!!! Onze schattige Jensen maakt veel kreungeluidjes tijdens het voeden. Da's zo supercute! Je ziet hem echt genieten terwijl hij eet. En soms, als hij lacht, maakt hij ook zo van die leuke kreetjes. Echt plezant. We slapen ook nog steeds samen in bed. Zaaaalig! Echt waar. En de borstvoeding loopt als een trein. En lopen doet het, die melk, amai, met hopen. Dankzij die borstschelpen kan ik zonder veel moeite melk verzamelen en invriezen. Terwijl Jensen aan de ene kant drinkt, vang de schelp de melk op aan de andere kant. En zo verzamel ik al die beetjes samen om dan in te vriezen. Goed hé van mamaatje. Helaas geeft Jensen nog veel melk terug. Ik moet hem nu Gaviscon geven om het te verhelpen. Het is al redelijk wat verbeterd toch, maar of het door die siroop komt, weet ik nog zo niet, want het is pas na een tijdje beginnen verbeteren. Misschien werkt Jensen zijn maagklep ondertussen wel beter en is het dus niet de siroop die het probleem heeft opgelost. Maar bon, we zullen na een tijdje wel eens afbouwen en zien hoe het verloopt. En hij is jammer genoeg ook geveld door babyacné. En het was erg, maar dat is gelukkig nu aan het verbeteren na bijna 2 weken. Echt geen mooi gezicht hoor en van een zachte babyhuid was er geen sprake meer. Roanneke had dat ook toen hij baby was, maar iets minder erg. Grote broer is ondertussen ook al gewoon aan de vierde persoon in huis, maar dat neemt niet weg dat hij af en toe nog eens jaloers is. Tjah, hij is een mama's kindje hé en nu moet hij mij delen dus dan gebeurt het wel eens dat Roanneke boos wordt en op allerlei manieren de aandacht probeert op te eisen. Toch is hij heel lief hoor voor kleine broer. Soms praat hij er eens tegen, aait zijn hoofdje, geeft zijn tutje, wil hem op zijn schootje en vind het leuk om tegen hem aan te liggen. Maar dan moeten we hem goed in de gaten houden natuurlijk want Roanneke zou Jensen nog wel eens ongewild kunnen vermorzelen of een stamp geven. Komende dinsdag moeten we naar K&G voor de eerste spuitjes van Jensen. Benieuwd hoe hij het zal 'incasseren'. Als het zoals zijn grote broer zal zijn, dan superflink. En naar het gewicht en de lengte ben ik ook enorm benieuwd, want bij de laatste weeg bleek dat Jensen enorm boven het gemiddelde zat. Ben echt curieus! Gisteren heb ik nogal mogen stoeven hoor met mijn jongste telg!!! We waren uitgenodigd op een verjaardagsfeest van buurvrouw Renée. Daar was nog een jong, heel jong trouwens, koppeltje met een babietje van 3 weken. Dat babietje had veel geweend die avond. De ouders zeiden dat ze tussen 18u en 22u altijd een huilmoment heeft. Vreselijk ... voor de ouders maar zeker voor dat babietje hé. Zo klein en dat heeft pijn, maar je kunt er weinig aan doen. Ocheere, zo zielig!!!!!!!!! En onze Jensen, die gaf geen kik. Hij is maar één keer wakker geworden om te eten en voor de rest heeft hij geslapen en veroerde zich geen vin. Héhé Mjah, Jensen heeft ook geluk hé dat hij geen pijntjes heeft, maar natuurlijk was mamaatje ZO fier als een gieter!!! Mijn lieve kleine schat van patat!!! Omdat Jensen zo'n gemakkelijk babietje is, hebben mamaatje en papaatje toch veel chance hé. Een babietje is altijd werk en soms lastig en vermoeiend, sowieso, maar wij hebben toch geluk hoor. Amai, ik kan er maar niet van over en zal het nog veel zeggen ook denk ik. Door gisterenavond besef ik dat nog maar weer eens. Pas op, ik wist dat al hé dat het zo was, maar 't was leuk om het nog eens onder mijn neus te krijgen gewreven. Leuk leuk leuk! Wat een luxe! Wat een twee brave flinke zoontjes hebben wij toch! Papaatje zei gisterenavond nog aan tafel: ma seg, gaat den tweeden ook al op u trekken?! En ik: wees content, 't is al dat gemakkelijk is! Da's waar, zei hij. Jah, het is zo hé, mamaatje is een gemakkelijk braaf mens en Roanneke is ook zo en zoals het er nu uitziet, onze Jensen ook en dus niet zo hevig en ingewikkeld moeilijk als onze papa! Ik zei nog: ze trekken al op u van uiterlijk, dan mag ik het innerlijke wel hé Ha ja, 't zijn ook mijn zonen hé Ondertussen zijn we ook al over de helft van mamaatjes zwangerschapsverlof. Nog een goeie maand en een half. Het moet niet echt langer zijn, maar zeker ook niet korter ... maar het mag wel langzaam voorbij gaan, haha Ja, ik heb het hier wel naar mijn zin hoor, maar ik zal ook blij zijn om terug in de 'bewoonde' wereld te komen, terug aan het werk en terug onder de mensen ... maar dan wel nog drukker en gehaast. Back to real life! Een nieuwe routine die we weer een beetje zullen moeten gewoon worden, maar daar maak ik mij geen zorgen over hoor, want na een paar dagen zijn we dat ook weeral gewend. Maar dat wil dan ook zeggen dat onze Jensen dan ook weer al 3,5mnd zal zijn! Pffffff! Amai amai amai ... boehoe ... En waar ik ook wel een beetje schrik voor heb, is om hem dan al bij Tante Pug achter te laten, zo klein. Ik weet dat ze naar de babietjes niet veel omkijkt dan enkel eten geven en verversen, maar pakken en zo, is er niet echt bij. Nu ja, Jensen zal het wel overleven hé, maar 't is toch zielig om te beseffen dat jouw hummeltje daar soms zal liggen wenen zonder getroost te worden. Ik begrijp dat het voor een onthaalmoeder niet altijd evident is, want er lopen daar nog andere kids rond die haar hulp en aandacht nodig hebben. De oudere kindjes gaan rapper voor. Dus ja, als ik dan moet kiezen, heb ik liever dat mijn kind als baby minder aandacht krijgt dan dat hij al wat ouder is, want als Jensen ouder is en er daar dan ook een babietje is, dan zal Jensen ook sneller aan de beurt komen hé dan dat babietje. Zo gaat dat nu eenmaal hé.
MAAR zover zijn we nog NIET !!! Nee nee!!! Genieten ga ik nog doen van mijn verlof! Zeg dat wel, zonder probleem. EN natuurlijk van mijn baby Jensen!!!
Ik zie hem toch zo graag! Ik zal het missen, dat babygedoe, HOOGSTwaarschijnlijk de allerlaatste keer. Boehoe ... 
Hij is al flink gegroeid en veranderd weer. Ik heb onlangs al de eerste kleertjes mogen wegdoen en de volgende maat uit de kasten gehaald. Wel leuk om al die kleertjes van Roanneke terug te zien. Zo tof! Nu mag ik mijn tweede popke kleden en doen. Hihi!
). Hij zal een GROTE sprong, zeg maar, gemaakt hebben en nu is hij terug gekalmeerd. Hij is erover ... voorlopig ... nu is het wachten op de volgende sprong. Koppig en zo, zal hij wel blijven natuurlijk, maar hij maakt zo geen grote scènes meer met al dat gekrijs en gebleit. En we moeten ook nog veel zeggen van 'dat mag niet', 'neen, mag niet' ... maar da's eigen aan een peuter hé en dus normaal. Het vervelendste waren die scènes en die zijn voorbij en hopelijk komen ze niet terug 
Ons Roanneke, aka grote broer, is goed bezig. Hij leert veel woordjes bij de laatste tijd en ik moet zeggen dat hij al redelijk veel kan. Da's mijn idee toch en dat van papa ook, maar misschien denkt iedere ouder dat wel van zijn kind hé 
Grrrr! Da's geen leuk nieuw kunstje zenne!!!! En soms zegt hij er eens tussendoor: alléeeeee. Ja, da's dus ook een nieuw woordje, haha.
Desondanks dat Roan over een miniversie van de grasmachine van papaatje beschikt, lijkt hij niet over zijn schrik heen te zijn. Echt niet! Dat zal nog even duren, vrees ik.
), veel gewandeld met de koets, vuurwerk gezien (waar hij doodsbang van was, hij neep me bijna dood) een avondmarktje gedaan, veel gespeeld aan het raam op het appartement, naar de trams gekeken vanuit het appartement die onder onze neus voorbij reden, ... Te veel om op te noemen, maar dat was ook niet allemaal altijd even leuk hoor, want zoveel bekijks maakte hem ook nogal nieuwsgierig, waardoor hij vechte tegen zijn slaap tijdens het wandelen met de koets en daardoor sliep hij dikwijls niet in de namiddag met als gevolg dat hij tegen 's avonds doodop was en dus ook erg lastig. Amai, hij heeft niet alleen veel plezier gehad, maar hij heeft daar ook veel gezaagd hoor. Pff! We zijn deze zomer twee keer naar de zee geweest kort na mekaar, met ongeveer een week tussen. En ik moet wel zeggen dat er tijdens het tweede verblijf al veel minder gezaag was. Waarschijnlijk omdat hij het nu al wat meer gewend was hé. Maar 't was plezant. Echt! Het heeft mij in elk geval ook deugd gedaan!
Mjah, Jensen heeft ook geluk hé dat hij geen pijntjes heeft, maar natuurlijk was mamaatje ZO fier als een gieter!!! Mijn lieve kleine schat van patat!!!
