Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
25-11-2010
Roan from hell (= 13mnd)
Amai mijn god!!! V R E S E L I J K!!! Mamaatje heeft afgezien hoor! Pfffffff ... Je bent 13 maandjes geworden onlangs en blijkbaar is het kenmerkend dat peutertjes rond deze leeftijd een sprongetje maken in de ontwikkeling. En we merken het! Echt wel! Je bent een ander kind geworden. Het is begonnen op 11/11. De overnachting bij mijn broer zal jouw kuren waarschijnlijk wel in gang gestoken hebben. Niet dat we het zouden kunnen vermeden hebben, maar het zal het wel in gang gestoken hebben. Het was de eerste keer dat je bleef slapen bij jouw nonkel Jurgen en tante Els en zo goed ken je hen nu ook nog niet. 't Gevolg was dat je daar bijna niks geslapen hebt. Van 19u tot 22u heb je geslapen en daarna niet meer. Tante Els heeft een ganse nacht met jou opgezeten en je hebt veel geweend. Je moet dan waarschijnlijk enorm bang geweest zijn. Op dat moment zal je jouw mamaatje of papaatje het meest nodig gehad hebben. Dus vanaf dan waren we vertrokken met de helse nachten! Thuis deed je enorm lastig om te gaan slapen, maar enkel 's avonds. Je krijste voor de dood. De eerste twee avonden heb je zelfs met je mondje tegen de rand van het bedje gestoot tot BLOEDENS toe!!!!! Ik was een beetje in paniek natuurlijk. Ik heb je volledig onderzocht om te kijken van waar dat bloed kwam, maar ik kon niks vinden aan jouw lijfje. Dus heb ik jou terug in bedje gestopt en heb ik de deur op een kiertje laten staan om te zien wat je aan het doen was. Dus toen zag ik jou boenken tegen jouw bedje en heb ik dan toch een minisneetje gevonden in jouw lip. En een lip kan erg bloeden hé. Gelukkig ben je daar na 2 avonden vanzelf mee gestopt. Gelukkig!!! Maar het krijsen is maar langzamerhand afgezwakt. Het is erg lastig geweest voor mamaatje. Te meer omdat mamaatje er momenteel alleen voor staat. Papaatje zit in de plaaster. Hij heeft de held uitgehangen op de jaarmarkt Houtem en is ergens afgesprongen en heeft zijn voet omgeslagen. Die stond meteen bont en blauw en gezwollen. Hij had erg veel pijn. Dat was dus op do 11/11. Zaterdag pas zijn we naar spoed gegaan omdat we dachten dat er toch iets meer aan de hand was. Uit de rx-foto bleek dat papaatje zijn enkel op 2 plaatsen gebroken had:shock: Jawel, gebroken. Het verdicht: u moet de volgende dag binnen komen voor een operatie! :shock: Oh my god, dachten wij, OPEREREN??? Dat hadden we nu toch ook niet verwacht, maar ja, zo was het nu eenmaal. Dus papaatje is al een week en een half invalide en dat zal nog zo'n 2 weken duren. M.a.w. mamaatje zit met nog een 'kindje' opgescheept, terwijl er nog een kindje in mama's buik aan het groeien is EN onze Roan is op de koop toe zo lastig. Dus je kunt wel begrijpen dat mamaatje een 'beetje' moe is. Alles, maar dan ook alles, is alleen voor de mama hé momenteel. Papa kan niks doen. Dus ook 's nachts moet mama er alleen uit en ik kan je vertellen dat dat al heel veel is geweest. Ik ben stikkapot geweest. Moe, moe, doooooodmoe ... EN natuurlijk zo prikkelbaar als maar kan zijn. Van zodra je mij iets vroeg, kon je er zeker van zijn dat je neus er af was. Geen genade! Ik moest me toch op iemand kunnen afreageren hé. Ik ben ook boos geweest op jou hoor Roan. Je hebt mijn geduld enorm op de proef gesteld. En als je moe bent, dan wordt die grens al gemakkelijk overschreden. Dan hoef je niet veel te hebben om eens te ontploffen. Ik heb jou dan ook een paar keer op bed gegooid van colère en een paar keer hard neergeduwd in jouw bed. Dat klinkt hard en gemeen, maar ik zal niet de eerste ouder zijn die dit doet. En ik kan best begrijpen dat er wel eens kinderen zijn die een klap krijgen. Ik heb nu eens gemerkt hoe ver dat kan gaan. Niet dat ik het gerechtvaardigd vind hé, want wij zijn tegen het slaan van kinderen, want daar bereik je niks mee. Maar dat een mens eens kraakt, kan ik maar goed verstaan. Je hoort soms wel eens meer zeggen van 'ik kon hem wel met zijn kop tegen de muur slaan met momenten'. Langs de andere kant schaam ik mij natuurlijk wel een beetje, want het is de eerste echte keer dat we zo'n misère hebben met ons klein ventje. Maar ja, 't valt nu nogal ongelukkig hé: mamaatje zwanger en papaatje kreupel!!! Gelukkig is er verbetering in zicht, dus we mogen niet klagen, je zal ons al bij al nog wat sparen. Denken we ... We merken in elk geval al verbetering. Je maakt al veel minder drama. Je bent kalmer en je maakt minder van je neus. Je valt sneller in slaap, maar je wordt wel nog veel wakker. Maar als je wakker wordt, ben je al gemakkelijk en sneller te troosten. Ik heb gisterennacht zelfs al voor de eerste keer geprobeerd om je te troosten via de speaker van de babyfoon. En dat is wonderwel heel goed gelukt. Ik hoefde zelfs mijn bed niet uit. Dus dat al een enorme sprong vooruit. Mamaatje blij :-D:-D:-D , zeker als je weet dat ik pas 6 dagen geleden nog 4 uur aan een stuk bezig was met jou te troosten. Jouw slaapritme ligt de laatste dagen dus een beetje overhoop. Hoe kan het ook anders hé. Je bent jouw ritme volledig kwijt, dus nu heb je geslapen of was je wakker op alle uren van de dag of nacht. Het was niet meer te voorspellen. Je hebt zelfs twee avonden tot 22u en 23u op gebleven. Je was hyperactief. Je had zoveel plezier en je was zo druk met vanalles bezig. Spelen, spelen, spelen ... en lachen ook. Zo'n plezier dat je had. En dan heb je ook eens geslapen tot 9u 's morgens. Je hebt ook last van scheidingsangst. Je zou als een aapje op jouw mamaatje willen hangen. Altijd wil je bij mama zijn. Dat vind ik natuurlijk SUPERSCHATTIG, maar op een gegeven moment zal ik het ook superlastig beginnen vinden, zeker als mijn buikje alsmaar zwaarder wordt van ons brusje. Als ik de living verlaat, zet je het op een huilen. Je komt regelmatig tegen me aan kruipen om jou op te pakken. Ik probeer daar natuurlijk zo weinig mogelijk op te reageren, maar dat is hééééél moeilijk. Hoe kan je nu zo'n schattig snoetje weigeren?! Ik heb het vandaag nog op het werk gezegd. Het is veel gemakkelijker om een ander te bekritiseren, tot dat het je zelf overkomt. Je komt zo al echt knuffelen ook. Je legt jouw hoofdje op mijn borst. Je kan zo echt op jouw gemakje bij mij blijven liggen. Toen ik vandaag thuis kwam van het werk, had ik jou in mijn armen en ik gaf papaatje een zoen. En jij meteen jouw hoofdje naar voor om mij ook een zoentje te geven. Zoooooo grappig! Als papaatje mij knuffelt, dan ben je daar ook. Je bent echt jaloers! Dat streelt mamaatjes ego. ZO LIEF!!! En je bent dus wel degelijk veranderd. Je begrijpt weer veel meer. Echt veel meer! Maar echt veel meer hé! Er hangt hier nog een slinger in de living van ballonnetjes van jouw verjaardagsfeestje en wel 20x op een dag toon je er naar met jouw kleine vingertje. 'Ja, de ballonnetjes' zeggen wij dan. Je wijst ook veel naar de lampjes. In de keuken wijs je naar de schakelaar alsof je wil zeggen 'doe het licht aan'. Je begrijpt echt dat we het licht aan doen met die schakelaar. Onlangs had je je bezeerd aan een speelgoedje en je klopte er op. Je maakte je boos op het speelgoed alsof je wilde zeggen 'jij hebt mij pijn gedaan'. Als ik vraag waar jouw boekje met de beestjes is, dan pak je die en mag ik beginnen vertellen. Dan doet mamaatje dierengeluiden na. En je zit er op te wachten hoor. Je weet ondertussen wel dat die geluiden bij dat boekje horen. Je zwaait én je zegt tegelijkertijd 'dada'. Je krijgt een echt willetje. Tot een goeie week geleden luisterde je meteen na het woordje 'neen', maar nu moeten we het ontelbare keren herhalen. Je gaat ook meer op expeditie in het huis. Vroeger bleef je enkel op de plaatsen waar wij zaten, maar nu ga je ook alleen de andere plaatsen in het huis ontdekken. Je begrijpt dat wanneer je op een bepaald knopje van een speelgoedje duwt, dat er daar muziek uitkomt. Je zwaait met je handjes in de lucht, wiebelt heen en weer, draait met je hoofdje van links naar rechts en zo ben je dan aan het dansen op de muziek. We kunnen ook echt spelen met jou, bijvoorbeeld blokjes stapelen. En terwijl lijk je uit te leggen wat je aan het doen bent. Je kan je ook enorm goed amuseren op je eentje. Je merkt gewoon aan jouw houding dat je verandert bent. Een nieuw Roanneke, mijn klein lief manneke!!! I love you!!!!!!!
