Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
22-04-2009
Zwangerschapskwaaltjes
Er zijn toch wel enkele grappige dingen die me beïnvloeden. Vreemd wat die hormonen allemaal niet veroorzaken. Er zijn zowel positieve als negatieve kantjes aan het zwanger zijn en dat is voor iedereen anders uiteraard. Wat bij mij toch wel het meest frappante is, is dat ik regelmatig de slappe lach heb. Jawel, de slappe lach. Haha! Zo raar! Soms loop ik in een zodanige onnozele bui dat ik met alles zou beginnen lachen. Dan vind ik zoveel zaken grappig. Soms proest ik het uit van het lachen. Op mijn werk zeggen ze dan ook: "Jah, ze heeft weer last van haar hormonen". Toch een leuk 'kwaaltje'!!! Af en toe heb ik ook van die mindere dagen, dat ik wel kan huilen of me zo depri voel, maar dat is gelukkig minder. 's Morgens tijdens het tandenpoetsen, moet ik altijd wurgen. Bah! Ik kan die tandenborstel niet zo diep in mijn mond verdragen. Ook wel grappig eigenlijk! Ik moet ook sneller wurgen van bepaalde geuren van voedsel. Niks specifieks. Dat kan eender wat zijn. Ik heb ook misschien wel wat men een 'goestingske' noemt. Bon, 't is niet echt raar, maar het is wel opvallend. Ik snak regelmatig naar smeerkaas en dan vooral deze van Maredsous. Ik koop me regelmatig van die kaasjes verpakt in driehoekjes van zilverpapier. Die speel ik dan lekker naar binnen. De pot maredsous lepel ik gretig uit en af en toe koop ik een stukje kaas zoals chamois d'or e.d. Dat kan me wel regelmatig bekoren, meer dan anders. De moeheid speelt me soms nog wel parten. Ik moet zeggen dat ik er nog niet volledig vanaf ben. Het is al verbeterd, maar het is toch nog te veel aanwezig naar mijn goesting. Zoveel energie heb ik nu ook weer niet en da's soms wel erg vervelend. De fut zit er niet in! Pff, lastig hoor! Elke taak lijkt zoveel moeite voor mij, maar ja, valt niet veel aan te doen zeker hé. Ik bijt wel door. Ik denk dat er nog wel ergere gevallen zijn. Mijn darmen slaan ook op hol. Die kunnen nogal rommelen seg. Daar kan ik me dan nogal op zitten focussen hoor, want dan vraag ik me af of het onze kleine kabouter is die me aan het 'pesten' is. 's Nachts maak je me in elk geval iedere keer wakker, want dan moet ik naar het toilet om mijn blaas te ledigen. Ik kan geen enkele nacht meer constant doorslapen. Misschien ben ik daardoor ook meer moe. Mijn temperament kan soms ook nogal hoog oplaaien. Ik val de mensen dan soms net niet aan Ik moet soms opletten dat ik niet uit mijn sloffen schiet, zelfs tegen sommige collega's. Gelukkig heb ik nog geen mensen gekwetst door opmerkingen of zo. Mijn geduld raakte wel een keer op bij een voorval van mijn chef, maar iedereen gaf me terecht gelijk hoor. Mijn chef is namelijk een smeerlapje, wie ik eerlijk gezegd het daglicht niet gun. Maar het moest me van het hart en ik kon mijn woede niet meer beheersen. Ik heb het nog beschaafd gehouden hoor! Een tweetal weken geleden heb ik nog zo'n voorval meegemaakt waarbij ik geëxplodeerd ben. Het is de schuld van de hormonen hoor. Ik begon bijna over te koken, denk ik Op een fuif vroeg mijn schat een aansteker aan een persoon van vreemde afkomst. Die persoon gaf dus een vuurtje aan mijn ventje, maar hij vroeg ook of mijn ventje nog een sigaretje had voor hem. Mijne schat zei uiteraard neen (alhoewel dat wel zo was, maar het zijn altijd dezelfde die een sigaretje vragen ...), waarop die persoon zei: ja da zeggen ze allemaal. Maar mijne schat bleef beweren van niet. Toen vroeg die persoon of hij eens mocht trekken van mijne schat zijn sigaret. Mijne schat gaf de sigaret aan die man en toen begon hij zo doodleuk te grappen van: jah, tis hier plezant hé ... en hij draaide zich om. Die man bleef maar van die sigaret trekken en natuurlijk begon het bij mij stilletjes aan over te koken hé. Het was echt alsof er een soort vulkaanuitbarsting aan het optreden was binnen in mij. Niet lang daarna barstte hij uit en heb ik die sigaret uit zijn mond getrokken en gezegd van: "Voila nu ist gedaan met roken"!!! Hij draaide zich om en bekeek me van kop tot teen en verweet me van het vuil van de straat, maar ik heb wijselijk besloten om weg te gaan (na zelf nog enkele 'benamingen' teruggeroepen te hebben), samen met mijne schat. Mijne schat zei nog dat ik me kalm moest houden, want die man zat in compagnie van 2 of 3 kameraden en dat het wel eens verkeerd kon aflopen. Mijn hart klopte toen wel honderd den duur, denk ik. Ja, plots besefte ik wel dat ik gevaarlijk bezig was met dat kleine sprotje in mijn buik, maar de hormonen waren sterker dan mezelf! Achteraf gezien hebben we er samen nog wel om moeten lachen, want het was best een grappige reactie van mij. Die man wist niet wat hem overkwam. Die zijn gezicht! Haha! Maar ja, zo ben ik nu eenmaal hé. In normale toestand heb ik ook zo'n hevig karaktertje, maar die hormonen versterken dat nog eens 10 keer, denk ik. Nu ja, het is me wat, die hormonen. Ik sta er soms van te kijken wat er zoal kan gebeuren met een zwangere vrouw, wat het zoal verandert en doet ... Een zwangerschap is iets erg onvoorspelbaar, maar toch zo mooi!!! Mijn buik die neemt alsmaar grotere proporties aan en ik teken geen bezwaar. Laat die maar doen, zeg ik! Zalig gewoon!!!
Vorige week donderdag hebben we eindelijk de blijde boodschap kunnen verkondigen. En dat was zooooo leuk!!! Met een sms-je heb ik onze ganse vriendenkring op de hoogte gebracht: "Het is zover. Iedereen mag het weten. We zijn zo blij dat we het van de daken willen schreeuwen. Eind oktober verwachten wij ons eerste kindje". Niet lang daarna volgde de ene sms na de andere. Het was tof om al die leuke responsjes te krijgen. Velen verwachten één dezer zulk goed nieuws van ons. Het kon ook niet anders hé. Ik was de laatste maanden vóór ik zwanger was niet dezelfde Marijke meer. Vriendinnen zeiden mij dat ook en waren een beetje bezorgd om mij, maar uiteraard wou ik nog tegen niemand vertellen dat we aan het proberen waren hé en dat het niet allemaal zo gemakkelijk ging. Maar ja, da's nu van de baan. We zijn zwanger en iedereen mag het weten. Ik kan het ook niet meer wegsteken hoor. Amai, die buik ... Vorige donderdagavond zijn we dan ook bij papa zijn grootouders geweest om het nieuws te melden en de vrijdag erna zijn we tot bij mijn grootmoeder geweest. Het was in elk geval een leuke opgave! Gisteren ben ik ook in gang geschoten om een opvang te zoeken voor jou kleine pruts. Ik ben mij bij de Dienst van Opvanggezinnen Merelbeke van Kind & Gezin gaan informeren. Via hen heb ik enkele adressen gekregen van onthaalmoeders. Diegene die mij aanspreken, contacteer ik om eens kennis te maken. Vandaag ben ik al bij eentje geweest. Ze woont 3 min van ons huis, dus het kan niet beter zijn hé. Ze heet Peggy en is 44 jaar en heeft 4 kinderen. Ze vormen zo'n alternatief gezinnetje. Het zien er mij speciaaltjes uit, maar leuk. Papa vond dat al goed klinken. Had ik het niet gedacht. Maar ik beslis pas nadat ik iedereen gezien heb hoor. Ik wil de beste keuze maken. Ik laat jou tenslotte achter bij een vreemdeling, althans in het begin. Ik vertrouw mijn kind toe aan een ander en dat kan pas als de klik er is hé. Het is wel spannend allemaal hoor. Het begint alsmaar echter en echter te worden. Ons Bibib heeft ook al gezegd dat zij 's woensdags 'onthaalmama' wil spelen voor jou kleine pruts. Dus dat komt fantastisch goed uit hé! Hopelijk krijgt ze toestemming van haar werk om vrij te hebben op woensdag. Laat ons hopen op een goed uurrooster! De band tussen jou en ons Bibib zal dan alleen maar groeien en groeien en tussen de zusjes zal het ook plezant worden. Papa zijn mama zal jou ook 1 dag in de week opvangen. Het zal wat zoeken zijn in het begin, vrees ik, maar dat komt wel los. Ik hoop alleen maar dat ze het een beetje goed doet En dan ben ik er ook nog hé kleine pruts, jouw mama. Ik zal ook 1 dagje in de week thuisblijven om er voor jou te zijn, lieve schat. En dat zal met héél véél plezier zijn!!! En zo zal jij omringd worden door 4 mama'tjes die jou met veel liefde zullen verzorgen Et voilà, het weekend komt eraan. Wij gaan gezellig met ons drietjes aan het zeetje genieten. Mama en papa gaan genieten van elkaar, maar ook dromen van jou, kleine pruts. Het zal zalig zijn! Blijf jij maar ondertussen veilig in mijn buik ...
(klik op de foto, dan krijg je een groter beeld) Zie jou daar eens liggen kleine pruts. Hihi!!! Zo mooi! We kunnen duidelijk jouw armpje en handje zien. Je ligt met je hoofdje naar beneden. En bewegen dat je deed. Je leek wel de hik te hebben, maar wie weet was het ook wel zo want dat kan wel degelijk hé. 't Was echt tof om je zo te zien bewegen. En jouw hartje horen kloppen deed me weer zo glunderen. Goh goh ... Papa begint toch ook lichtjes te smelten hoor. Maar wel héél lichtjes hoor. Het doet hem nog altijd niet zo veel als bij mij hoor. Ja, da's typisch hé. Volgens mij doet hij zich wel een beetje stoerder voor dan hij wil toegeven hoor. Maar het komt wel. Dat moet nog groeien hé. Beetje bij beetje! En niet onbelangrijk: alles was OK. De gynae was er gerust in. De nekplooi was 1,7mm dus je hebt geen hartafwijking én dus geen spoor van mongolisme. Mijn bloed werd getrokken en hiervan zal ik binnen een tweetal weken de uitslag weten. A.d.h.v. deze bloedafname worden er nog allerlei afwijkingen getest, maar ik ben niet ongerust. Er mankeert niks met jou! Dat heb ik al van in het begin gezegd. Man, man, man, ik ben echt nog aan het nagenieten. Morgen zal ik ook nog lopen stralen op mijn werk. Zo leuk!!! Ik zou kunnen blijven staren naar deze echo van jou ... Ja, ja, dat ben jij, onze kleine kabouter. Zo lief en zo klein! Wij houden nu al zo enorm veel van je!!! DIKKE KUS lieve schat van ons
Man, man, man, ik krijg het ervan hé. Waarom moeten de mensen altijd zo roddelen?! Dit is niet zomaar een kleinigheidje hé, maar iets heel groots en wat erg gevoelig ligt. Houtem hé! Ongelooflijk hoe snel daar iets verspreid wordt onder de mensen. Ik zal even verduidelijken. Papa is vandaag naar Houtem geweest. Hij had afgesproken met de mannen om naar de ronde van Vlaanderen te gaan kijken. Langs alle kanten bestoken ze hem met vragen: hoe is het met uw lief? Hoe gaat het met Marijke? Ze is toch zwanger hé? Of jullie zijn toch aan het proberen, niet? En tata en tata en tata ... Potverdorie! Zijn dat jullie zaken? Waar moeien jullie zich mee? Wie heeft er gezegd dat ik zwanger ben? Wij althans niet hoor!!! Wij hebben dat nog tegen niemand gezegd, behalve de familie uiteraard. Hoe komt dat dan? Ik weet het niet zenne. Echt niet! Maar dat is toch om onnozel van te komen? Domme toch, stop daar eens mee. Als de tijd daar is dat iedereen het mag weten, dan zullen we het ook zeggen, maar da's nog wachten tot woensdag. En eerst is de familie aan de beurt en dan pas de rest. Maar goed geweten dat papa zijn familie het al weet, want die zijn van de streek hé, dus dat zal ook al aan hun oren gekomen zijn. En daarbij, die waren er toch allemaal al van overtuigd. Al sedert kerstmis nondedomme. Je houdt het niet voor mogelijk! Stel nu dat uit de echo van woensdag blijkt dat het niet in orde is? Heh, stel nu, maar dat is niet zo hoor, everything allright, maar stel nu? Da's toch vreselijk. Straks kom ik in Houtem buiten en wensen de mensen mij al proficiat terwijl ik plots toch niet meer zwanger blijk te zijn of zo. Ik denk dat ik de eerste de beste dan een lap in zijn gezicht geef. Potverdorie! Sorry voor mijn woorden kleine spruit, maar het leven is niet altijd rozegeur en maneschijn hoor. Soms wordt een mens al eens kwaad. Da's 't leven! Maar goed, je merkt wel dat we ENORM opgelucht zullen zijn als we het zullen mogen vertellen deze week. Het is erg lastig hoor. Ongeduldige en onbeleefde mensen allemaal! Denk toch eens 2 keer na. Ik moet eerlijk zijn, ik ben zelf ook zo geweest hoor, maar nu weet ik wel beter. Van al die mensen die zo zitten te speculeren en zo, zijn er toch ook al enkele mama of papa geworden? Die zouden toch ook beter moeten weten?!?! Grr, ik haat het dat de mensen er zo over bezig zitten. Wat zeggen ze dan allemaal? Maar nog eventjes ... nog 3 daagjes en dan zullen we meer rust hebben. Het zal ons goed doen. Ondertussen ben je goed bezig om van mijn buikje een gezellig nestje te maken. Ongelooflijk hoe jij die buik doet opzwellen. Niet normaal! Maar ik vind het nier erg hoor. Ik vind het juist enorm plezant. Ik ben er best wel fier op hoor! Mijn buikje zal mooi groot worden. Alleen te hopen dat ik er geen ongemakken zal van ondervinden, dat ik het niet zwaar te verduren krijg. Over ongemakken gesproken. Gisterenavond en vandaag had ik last van mijn maag. Ik was een beetje misselijk. Ik heb regelmatig moeten wurgen. Ieeuw! Ik ben een paar keer naar het toilet geracet en twee keer kwam er iets uit mijn mond. Niet veel, maar het deed toch efkes deugd. Ik was dan weer een beetje opgelucht. En voor de rest nog alles OK met mama en papa. Met jou ook kleine pruts? Ja hé, 't bewijs zien we woensdagavond. Jippie!!! Luv ya!!!
Het is ongelooflijk, maar die heeft een flinke scheut gekregen. Niet normaal meer! Echt waar! Ik ben er niet goed van. Het is wel mijn eerste zwangerschap en heb er uiteraard nog geen ervaring mee, maar bij mijn weten heb ik een erg dikke buik om nog maar 11 weken in verwachting te zijn. Ik krijg al schrik! Wat gaat dat worden jong? Hallo! Ik heb altijd gezegd dat ik graag een dikke buik zou willen, maar nu wordt ik toch een beetje bang hoor ... Maar goed, ik mag stilletjesaan beginnen te genieten. Die vetrol waarover ik het had, begint al redelijk goed te verdwijnen en da's toch erg snel, niet? Ik heb er nog maar pas 2 dagen geleden of zo over geschreven en zie, ze is al bijna weg! Maar goed ook hé! De magische grens nadert ... Het einde is in zicht. Tijd voor meer genot en zekerheid. De echte zwangerschap zal gaan beginnen. Iedereen zal het zien en weten en ik zal in volle glorie genieten. Hihi! Vandaag op het werk hebben 3 collega's gezegd dat jij een jongetje bent. Aan de hand van mijn symptoom, de oververmoeidheid dus, zeggen ze dat dit op een jongen wijst. Dit zeiden ze met veel overtuiging. En ik denk dat ze gelijk hebben. We zullen zien hé. 't Is zo spannend! Gisteren heeft papa iets gezegd dat me een beetje deed wegsmelten. De nacht ervoor had mij tijdens mijn slaap per ongeluk erg doen schrikken. Ja, het was per ongeluk hoor. Ineens stond hij naast mijn bed om de haardroger uit te zetten (ik had die naast mij gelegd om het bed op te warmen en die stond nog aan terwijl ik al in dromenland was ) en in plaats van hem uit te zetten, zette hij hem nog harder. Ik schrok daarvan wakker natuurlijk en zag hem plots naast mijn bed staan. Ik was er echt niet goed van. De volgende dag dus vertelde hij mij dat hij ineens een beetje schrik kreeg na dat voorval. Hij zei dat hij bang was dat er iets met de baby zou zijn door het feit dat ik zo schrok. Hij was er eventjes niet gerust in. Hij zei dat het de eerste keer was dat hij zo bezorgd was en er zo mee bezig was. Het zal gaan beginnen hé, zei hij. Beetje bij beetje zal hij jou ook leren kennen kleine pruts. Da's anders hé voor de papa. Jij zit in mijn buikje, dus ik heb zowiezo al een band met jou en met de papa heb je dat nog niet. Dat kan pas echt gebeuren van zodra jij geboren wordt. Dan pas kunnen jullie contact maken, elkaar ruiken, voelen en zien. Wat ben ik benieuwd hoe papa zal reageren en zo eens jij er bent? Echt waar, ik ben zo benieuwd ... Ik zal het zo teder vinden. Dat weet ik nu al!
Jawel hoor, mijn buikje begint flink te groeien. Weliswaar met nog een vetbandje hier en daar , maar dat is geleidelijk aan het verdwijnen doordat mijn buikje boller en boller wordt. Ik merk duidelijk een verschil. Onze papa ook hoor! Met kleren aan lijkt het alsof ik al 4 maanden ver ben of zo, maar zonder de kleren zie je duidelijk nog een geniepig vetbandje Als ik neerzit, ja, dan is dat vetbandje daar ook weer hé! Vandaar ook dat ik het soms een beetje vervelend vind en mijn buikje nog een beetje wil wegmoffelen. Sommige mensen zullen gewoon denken dat ik dik ben en dus niet zwanger. Maar ja, da's in het begin waarschijnlijk hé. Als mijn buik blijft groeien zoals hij nu bezig is, dan zal het niet lang meer duren vooraleer ik een mooi bol en rond zwangerschapsbuikje heb. Ik begin zo stilaan te denken dat onze kleine pruts een stevige knul / meid zal worden. Als hij/zij zo verder doet, dan zal het een dikke brok worden en nochtans eet ik niet meer dan anders hoor. Ik snoep veel minder, heb geen ongezonde braspartijen meer, drink meer water, eet meer groentjes ...kortom, ik ben VEEL gezonder bezig! En da's allemaal voor onze kleine pruts! Yep yep! Papa was ook een flinke kerel toen hij net geboren was. Dus als je op hem zal lijken, dan weet ik waaraan ik me mag verwachten. Mijn gevoel zegt dat je een echt De Grootje zal zijn: koppig, wijs, doordrijver, een beetje perfectionistisch (maar dat zijn we allebei), deugniet, avontuurlijk, kritisch, een specialleke dus hé! Ik zal mijn handen mogen inwrijven dan Hihi, maar dat geeft niet hoor. Ik zou het erg leuk vinden om een mini-kopietje te krijgen van de papa, want papa verdient dat. Dan kan hij eindelijk de wijsheid die hij van zijn papa geleerd en geërfd heeft, overzetten op jou, kleine pruts. Pas op, hij is niet altijd van de gemakkelijkste hoor, maar er zit altijd een moraal achter zijn plan. Het zijn soms doordenkertjes, maar dat verdient alleen maar respect. Het is niet altijd evident om zijn grillen te begrijpen, maar als je er lang genoeg over nadenkt, dan valt de puzzel wel in elkaar. Eens je dat door hebt, dan besef je dat het eentje uit de duizend is, geloof me. Sommige mensen hebben dat niet altijd door en kunnen het gewoon niet snappen. Dat vind ik soms zo jammer! Niemand kent hem beter dan ik, natuurlijk, maar hij heeft een hart van goud. Echt waar! Het zou leuk zijn moest iedereen dat zien, maar ja ... Dus prutsje, wees gerust, jouw papa weet van aanpakken. Je zal hem graag zien! Net als ik!!! Het weerzien nadert met rasse schreden. Het gaat snel de laatste weekjes. Morgen doe jij reeds 11 weken jouw uiterste best en ik weet gewoon dat je dit tempo tot het einde van de rit zult uithouden (je bent een De Groot hé, remember ). Goed bezig! Ik ben erg benieuwd hoe groot je nu zult zijn, want bij de echo van 11 maart zei de gynae dat je redelijk groot was en aangezien mijn buikje zo snel en veel begint te verdikken, kan ik niet anders denken dan dat je een grote foetus zult zijn. Ik verlang weer naar je hartslag, want dat was zo'n magisch moment. Gewoonweg onbeschrijflijk. Het horen van jouw hartslag maakte veel los hoor! Amai! Ongelooflijk gewoon! Wat nog heel leuk zal zijn volgende week, is dat we het grote nieuws aan iedereen mogen vertellen. Jippie! Mijn berichtje dat ik naar de vrienden ga sturen, staat al enkele weken klaar in mijn GSM Nog 7 daagjes ...
Soms loop ik in een zodanige onnozele bui dat ik met alles zou beginnen lachen. Dan vind ik zoveel zaken grappig. Soms proest ik het uit van het lachen. Op mijn werk zeggen ze dan ook: "Jah, ze heeft weer last van haar hormonen". Toch een leuk 'kwaaltje'!!! Af en toe heb ik ook van die mindere dagen, dat ik wel kan huilen of me zo depri voel, maar dat is gelukkig minder.
Ik moet soms opletten dat ik niet uit mijn sloffen schiet, zelfs tegen sommige collega's. Gelukkig heb ik nog geen mensen gekwetst door opmerkingen of zo. Mijn geduld raakte wel een keer op bij een voorval van mijn chef, maar iedereen gaf me terecht gelijk hoor. Mijn chef is namelijk een smeerlapje, wie ik eerlijk gezegd het daglicht niet gun. Maar het moest me van het hart en ik kon mijn woede niet meer beheersen. Ik heb het nog beschaafd gehouden hoor! Een tweetal weken geleden heb ik nog zo'n voorval meegemaakt waarbij ik geëxplodeerd ben. Het is de schuld van de hormonen hoor. Ik begon bijna over te koken, denk ik 
Op een fuif vroeg mijn schat een aansteker aan een persoon van vreemde afkomst. Die persoon gaf dus een vuurtje aan mijn ventje, maar hij vroeg ook of mijn ventje nog een sigaretje had voor hem. Mijne schat zei uiteraard neen (alhoewel dat wel zo was, maar het zijn altijd dezelfde die een sigaretje vragen ...), waarop die persoon zei: ja da zeggen ze allemaal. Maar mijne schat bleef beweren van niet. Toen vroeg die persoon of hij eens mocht trekken van mijne schat zijn sigaret. Mijne schat gaf de sigaret aan die man en toen begon hij zo doodleuk te grappen van: jah, tis hier plezant hé ... en hij draaide zich om. Die man bleef maar van die sigaret trekken en natuurlijk begon het bij mij stilletjes aan over te koken hé. Het was echt alsof er een soort vulkaanuitbarsting aan het optreden was binnen in mij. Niet lang daarna barstte hij uit en heb ik die sigaret uit zijn mond getrokken en gezegd van: "Voila nu ist gedaan met roken"!!! Hij draaide zich om en bekeek me van kop tot teen en verweet me van het vuil van de straat, maar ik heb wijselijk besloten om weg te gaan (na zelf nog enkele 'benamingen' teruggeroepen te hebben), samen met mijne schat. Mijne schat zei nog dat ik me kalm moest houden, want die man zat in compagnie van 2 of 3 kameraden en dat het wel eens verkeerd kon aflopen. Mijn hart klopte toen wel honderd den duur, denk ik. Ja, plots besefte ik wel dat ik gevaarlijk bezig was met dat kleine sprotje in mijn buik, maar de hormonen waren sterker dan mezelf! Achteraf gezien hebben we er samen nog wel om moeten lachen, want het was best een grappige reactie van mij. Die man wist niet wat hem overkwam. Die zijn gezicht! Haha! Maar ja, zo ben ik nu eenmaal hé. In normale toestand heb ik ook zo'n hevig karaktertje, maar die hormonen versterken dat nog eens 10 keer, denk ik. 
En dan ben ik er ook nog hé kleine pruts, jouw mama. Ik zal ook 1 dagje in de week thuisblijven om er voor jou te zijn, lieve schat. En dat zal met héél véél plezier zijn!!! En zo zal jij omringd worden door 4 mama'tjes die jou met veel liefde zullen verzorgen 
Als ik neerzit, ja, dan is dat vetbandje daar ook weer hé! Vandaar ook dat ik het soms een beetje vervelend vind en mijn buikje nog een beetje wil wegmoffelen. Sommige mensen zullen gewoon denken dat ik dik ben en dus niet zwanger. Maar ja, da's in het begin waarschijnlijk hé. Als mijn buik blijft groeien zoals hij nu bezig is, dan zal het niet lang meer duren vooraleer ik een mooi bol en rond zwangerschapsbuikje heb. Ik begin zo stilaan te denken dat onze kleine pruts een stevige knul / meid zal worden. Als hij/zij zo verder doet, dan zal het een dikke brok worden en nochtans eet ik niet meer dan anders hoor. Ik snoep veel minder, heb geen ongezonde braspartijen meer, drink meer water, eet meer groentjes ...kortom, ik ben VEEL gezonder bezig! En da's allemaal voor onze kleine pruts! Yep yep!
Hihi, maar dat geeft niet hoor. Ik zou het erg leuk vinden om een mini-kopietje te krijgen van de papa, want papa verdient dat. Dan kan hij eindelijk de wijsheid die hij van zijn papa geleerd en geërfd heeft, overzetten op jou, kleine pruts. Pas op, hij is niet altijd van de gemakkelijkste hoor, maar er zit altijd een moraal achter zijn plan. Het zijn soms doordenkertjes, maar dat verdient alleen maar respect. Het is niet altijd evident om zijn grillen te begrijpen, maar als je er lang genoeg over nadenkt, dan valt de puzzel wel in elkaar. Eens je dat door hebt, dan besef je dat het eentje uit de duizend is, geloof me. Sommige mensen hebben dat niet altijd door en kunnen het gewoon niet snappen. Dat vind ik soms zo jammer! Niemand kent hem beter dan ik, natuurlijk, maar hij heeft een hart van goud. Echt waar! Het zou leuk zijn moest iedereen dat zien, maar ja ... Dus prutsje, wees gerust, jouw papa weet van aanpakken. Je zal hem graag zien! Net als ik!!! 
). Goed bezig! Ik ben erg benieuwd hoe groot je nu zult zijn, want bij de echo van 11 maart zei de gynae dat je redelijk groot was en aangezien mijn buikje zo snel en veel begint te verdikken, kan ik niet anders denken dan dat je een grote foetus zult zijn. Ik verlang weer naar je hartslag, want dat was zo'n magisch moment. Gewoonweg onbeschrijflijk. Het horen van jouw hartslag maakte veel los hoor! Amai! Ongelooflijk gewoon! Wat nog heel leuk zal zijn volgende week, is dat we het grote nieuws aan iedereen mogen vertellen. Jippie! Mijn berichtje dat ik naar de vrienden ga sturen, staat al enkele weken klaar in mijn GSM 
