Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Het was een echte familieuitstap! Deze keer was niet jouw papa erbij, kleine pruts, maar mijn mama en jouw meter Bibi! Dat mijn mama zou meegaan, lag al vast, maar plots kon mijn zus ook meegaan en dus zo gezegd, zo gedaan. Ik moest wel eerst gaan werken. Om 11u20 had ik een afspraak. We hadden bij de gynae afgesproken. Daar aangekomen, stonden mijn ouders en mijn zus mij op te wachten. Mijn mama stond te springen van enthousiasme. We zijn dan met ons drieën binnen gegaan. Mijn papa ging niet mee. 't Zou natuurlijk een beetje teveel van 't goeie geweest zijn hé De gynae was te laat en toen het mijn beurt was, was ze dan ook erg zenuwachtig en gehaast. Dat was minder natuurlijk. Da's niet plezant hé. Maar ja, daar was niet veel aan te doen hé. De gynae vroeg wel een paar keer of ik er zeker van was dat mijn familie erbij zou zijn, want dat in het geval van slecht nieuws over jou, prutske, het er nogal hevig aan toe zou kunnen gaan. Ik had geen bezwaar, maar kreeg al lichtjes schrik toen ze daar zo op aandrong. Ik wist trouwens ook niet wat de gynae van plan was. Ze heeft jou uitvoerig bestudeerd en gemeten en gezocht naar afwijkingen. Jouw ganse lijfje was prima in orde, lieve schat. Geen mankementjes! Goed hé!!! Natuurlijk zijn we superblij hé met zulk goed nieuws! En zoals ik de vorige keer al dacht en dus juist dacht, geraakte je niet meer volledig op het schermpje. Je bent er al te groot voor geworden. Ja ja, zover zijn we al Het was weer à volonté genieten hé om jou terug te zien. We hebben zelfs een echo van jouw gezichtje. Maar ja, dat zal nog veel anders zijn in het echt hé, dus we kunnen er niet echt op voortgaan, denk ik. Na de echo vroeg mijn gynae aan mijn ma en zus om ons alleen te laten omdat ze nog wat verdere info moest geven. Die info was niet echt privé eigenlijk. Het ging over yoga, zwemlessen, info-avonden enz. Ik heb haar ook nog gevraagd of ik zou mogen vliegen met het vliegtuig, omdat jouw papa en ik voor de laatste keer eens willen genieten met ons tweetjes. Dat zou geen slecht idee zijn hé! Het was geen probleem, zei de gynae. Het kan nooit kwaad voor het kindje, alleen kunnen sommige vliegtuigmaatschappijen het verbieden om te vermijden dat ze een noodlanding moeten maken. Dus dan gaan we eens kijken hé op het inernet voor een last minutje. Jippie! Ik heb die dag 's avonds een kleine zelfgemaakte 'fotoshoot' gedaan van 'ons'. Mama'tje en jij, kleine pruts. Van mijn mooie grote buikje, waar ik zo fier op ben. Hij is echt groot! Ongelooflijk! En hij is zo mooi bol. Hij heeft echt een mooie vorm. Daar ben ik erg blij om, want daar hoopte ik op hé: een mooie grote buik!!! Je begint ook alsmaar meer en duidelijker te schoppen. Het wordt leuker en leuker. Mijn allergie is ook HEEL VEEL verbeterd. Echt waar! Dus ik geniet ook meer. Ik ben ook al veel bezig geweest met het shoppen op het internet voor jouw geboortelijst. Amai, da's zo plezant. En maar kiezen en kiezen en hop in het winkelmandje werpen. Hihi! Maar dat kost nogal geld zenne allemaal. Jawadde! De tekst voor het geboortekaartje heb ik ook al opgesteld. Het is gewoon perfect. En allemaal zelf bedacht hé! Mama is nogal creatief hoor. De adressenlijst ben ik ook al aan het samenstellen en heb al leuke adresjes opgezocht en ideeën voor het doopsuiker. De cadeaus voor jouw meter en peter heb ik ook al in mijn hoofd en ik weet ook al waar ik ze kan bestellen. Dus dat komt wel goed hé. Ik zal er allemaal vroeg mee klaar zijn, dan zal ik ook gerustgesteld zijn en rustig jouw geboorte kunnen afwachten. Ik wil me niet op het laatste moment nog opjagen of zo. Dat zou niet goed zijn. Al 5 maandjes en een half ver. Amai! Nu denk ik voor de eerste keer dat het eigenlijk wel snel gaat, nu ik dit zo neerschrijf. Ik ben al over de helft hé!!! Papa die schrok zich ook een bult deze week. Hij dacht dat het nog maar 4 maanden en een half was. Hij schoot even in paniek. Ik zei hem nog: waar zit jij met jouw gedachten jong??? Hoe dichter het komt, hoe banger hij wordt. Eerlijk gezegd, papa'tje heeft wel een beetje schrik. Mja, 't is ook niet niks hé, een kindje kopen. Ik ben totaal niet bang en denk ook niet dat ik bang zal worden. Misschien wel een beetje voor de bevalling - een kindje door je lijf duwen, is ook niet niks natuurlijk - maar dat zal het ook zijn, denk ik. Ik ben er gerust in en zie het volledig zitten. Papa daarentegen ... Ik denk dat het ook iets typisch mannelijk is. Bij een vrouw zit dat er van nature in hé. Bij een man niet. Dat zorgzame zit er veel minder in. Ze hebben ook nog geen band met het kind. Maar dat komt allemaal wel goed. Dat loopt wel los. Tot binnenkort lief klein schattig zoontje van ons!!!
Onze kleine pruts heeft al een beetje aan kracht gewonnen. Sinds vandaag voel ik de stampjes een beetje beter. Hihi, zo leuk. Echt plezant zo! Dat vind ik tof, want dan wordt ik meer bewust van jouw aangezigheid in mijn buik, kleine pruts. Ik zie het natuurlijk wel aan de buitenkant, maar die stampjes vind ik toch veel plezanter zenne. Voorlopig nog! Waarschijnlijk zal ik het me nog beklagen wanneer je alweer een beetje gegroeid bent en alsmaar sterker wordt. Haha Maar ja, vandaag deed je me toch binnenpretjes krijgen hoor. 't Was echt leuk!!! Mijn weekje rust is alweer voorbij, maar het heeft me echt waar ENORM deugd gedaan. Goh goh, echt waar! Genoten heb ik hoor. En ik zag er gisteren en vanmorgen echt tegenop om terug te gaan werken, maar het viel eigenlijk heel goed mee. Gelukkig! Mijn collega's hebben me niet te veel lastig gevallen of overvallen met vanalles en nog wat. Er was geen stress en daar had ik schrik voor. Ik dacht dat ik pompaf zou thuiskomen, maar dat was zeker niet zo! Ik blij natuurlijk Oef! Thuisgekomen stond het eten op tafel en was mijn huis gepoetst. Hihi! Mijn ouders waren hier en hadden hier hun handen uit de mouwen gestoken. Ze hebben hier de laatste dagen al het één en ander uitgespookt hoor en daar zijn we heel dankbaar voor, maar de hulp is meer dan welkom. Plezant zenne om thuis te komen en te zien dat de 'kaboutertjes' al het werk gedaan hebben We moeten er ook een beetje van profiteren hé nu ze in het land zijn, want dan is het weer gedaan voor de rest van 't jaar. En zeker ik kan het goed gebruiken met mijn dikke buik. De karweitjes worden al een beetje lastiger en er moet hier nog heel veel gebeuren vooraleer ons stampertje (zoals op dit huidige moment, hihi) er is. Papa is gisteren trouwens de held gaan uithangen 4 km boven de grond. Hoe? Met een parachute hé. Hij is met enkele kameraden gaan parachutespringen in Spa. Hij heeft er een film van. Die is gewoonweg de max. Echt super! Het was papa zijn 2de keer al. De eerste keer was samen met mama'tje hé. Ja ja, de mama is een zotte zenne. Ik was eigenlijk wel jaloers op de papa hoor. Als ik dat zie, dan wil ook wel springen hoor. Ma ja, wie weet, misschien ooit nog eens, als ik het dan nog durf, want met het ouder worden, krijgt een mens toch al vlugger schrik hé. Maar pas op, mama'tje laat haar niet rap kennen hoor! No way! Ma bon, kleine pruts, donderdag is het weer zover hé. You and me on the screen I'll be watching you. Hihi! Kijk er weer naar uit. Deze keer zal het niet onze papa, maar 'mijnn' mama zijn die me zal vergezellen. Ik wist dat ze daar graag eens zou bijgeweest zijn en dus heb ik haar een voorstel gedaan. Ze zei meteen ja op mijn vraag of ze wou meegaan bij de gynae. 't Zal ook eens een tof moment zijn hé. 't Is trouwens tijdens de middag, dus papa kan er niet bij zijn. En tijdens de zomermaanden ga ik jouw meter eens meevragen, want zij ziet dat ook wel zitten om eens kennis te maken met jou via de 'tv'. Sinds een drietal weken heb ook pigmentvlekken gekregen op mijn handen. Dat blijkt ook een 'kwaal' te zijn. Typisch voor zwangeren zeker. Gelukkig beperkt het zich tot mijn handen. Net boven mijn bovenlip heb ik ook een vlekje. Hopelijk komt mijn gezicht niet vol te staan Mijn buikje vertoont ook nog geen sporen van striemen. Houden zo! Ik zal wel mijn smeerschema weer een beetje moeten bijschaven, want heb de laatste dagen al een paar steekjes laten vallen. 't Is voor een heel goed doel hé mama, dus smeren die handel
Ik ben allergisch aan de pollen en ik mag niks nemen hé, behalve homeopathische brol dat niks helpt. Ik heb een flesje met poeder en 10 pillen gekregen die elk 10 euro kostten. Dat helpt me voor geen meter vooruit en het is nog duur ook! Ik heb dan maar naar de gynae gebeld om te zeggen dat ik erg afzie van mijn allergie. Dus dan heeft ze me maar andere pillen voorgeschreven. Ze zei dat ik het me maar een beetje comfortabeler moest maken, want ja, eerlijk gezegd putte het me nogal uit hoor. Ik moet veel niezen, heb jeuk en tranende ogen en da's erg vermoeiend hoor! Ik zie er wel een beetje tegenop om die pillen te nemen, want natuurlijk ben je beter af zonder die chemische brol hé, maar het zal me wel even deugd doen. Dan kan ik even bekomen. Ik zal pas volgende week die pillen nemen, want deze week zit ik de ganse week thuis. Ik zag het niet zitten om te gaan werken, omdat ik zo moe was. En aangezien ik toch bijna een ganse week niet buitenkom, kan ik die pillen beter voor later bewaren. Je moet er logisch over nadenken en ze goed spenderen hé Dat weekje rust zal me in elk geval deugd doen!
Onze kleine pruts kan al goeie tuimelingen maken, me dunkt! Ik voel hem al goed bewegen hoor. Geen enkele vrouw kan omschrijven hoe dat voelt, awel, ik dus ook niet. Echt waar! Soms kriebelt het zo een beetje en da's best grappig. Maar hoe het precies voelt, kan ik niet zeggen. De stampjes en zo zijn wel nog niet zo hevig hoor. Da's voor nog een beetje later. Alhoewel jouw papa jou toch ook al gevoeld heeft. We moesten allebei bij manier van spreken onze adem inhouden, want hij moest zich goed concentreren, maar toch heeft hij jou even kunnen voelen. Hihi!
Volgende week woensdag hebben we weer een echo. Dan ben ik 22 weken! Jippei jei! Laat het maar vooruitgaan. Dan zal jij zo'n 27cm groot zijn. Ja ja, groot, da's niet zo klein meer hé!!! Ik vraag me eigenlijk af of we jou dan nog volledig op het schermpje kunnen zien. Misschien wel hé, maar bij de volgende echo, een maand later dan weer, zal het misschien al iets moeilijker gaan. Maar da's het minste hé. Zolang alles in orde is, ben ik content. Gisterennacht, toen ik mijn bed lag en jou voelde bewegen, kreeg ik plots een lichte paniekaanval. Ik dacht: amai, wat ben jij al groot eigenlijk hé; goh, moet jij daar vanonder nog door? Hoe moet ik dat klaarspelen? Oh my god! Het was snel weer over hoor, maar ik denk dat hoe dichter jouw geboorte nadert, hoe meer ik wel eens zo van die paniekaanvallen zal krijgen, maar da's normaal hé. Het is ook mijn eerste keer! Maar alles komt in orde! Mama'tje kan jou wel aan hoor kleine pruts. Ik ben de coolheid zelve Alleen moet jij ook een beetje meewerken en lief zijn voor mama
Maar metertje, metertje toch! Zulke prachtige en adembenemende woorden dat jij hier neerschrijft over onze zoon!!! Het pakt me zo!!! Het is wel duidelijk dat je het ook goed kunt uitleggen. Je verbaast me en doet me versteld staan! Onze beslissing zal ons geen seconde berouwen. Jouw woorden doen me dat des te meer beseffen. Het belooft in elk geval een grote verandering te worden in ons leven, zowel in het onze als het jouwe. En onze zoon beseft nog niet wat hem te wachten staat met zo'n hippe jonge meter. Cool eh!!! Hihi
ja, ik zet een vraagteken, voorlopig nog, want jouw naam mogen we niet verklappen hé. Mama en papa waren het er snel over eens hoe we jou zouden noemen, maar niemand mag dat al weten hé. Da's voor met de geboorte. Zoiets moet een verrassing blijven hé, want jouw naam kunnen ze moeilijk raden hé. Het kan vanalles zijn ... Ik heb hem gevonden op het internet. Hij komt niet veel voor en hij is wel niet typisch vlaams, maar tegenwoordig zijn alle mogelijke bedenkingen vlaams hé. Een Timo of een Michael behoort ook al tot de 'vlaamse' namen hé, zeg maar. Ik wou eigenlijk een typische klassieke vlaamse naam, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik er geen enkele mooi vond. Maar de jouwe is gewoonweg prachtig. Ik was zo blij toen ik hem voorstelde aan onze papa. Die was meteen verkocht! "Ja, dat is het", zei hij. Ik had niet gedacht dat hij zo snel akkoord zou gaan. Ik dacht dat hij deze naam echt niet graag ging horen, maar zie, hij heeft me verrast en ik was enorm opgetogen!!! Leuk! Er zijn ondertussen al een paar weken voorbijgegaan sinds de laatste keer dat ik hier iets neerschreef, maar ik heb dan ook niet zo veel tijd meer over. Maar alles gaat goed! Onze kleine pruts stelt het wel. En hij laat zich al goed voelen ook. Elke dag een beetje meer. De stampjes en de schopjes zijn wel nog niet zo hevig natuurlijk, maar dat komt wel. Da's zo plezant! Ik kan al niet wachten op zo'n hevige stomp waarvan ik zal achterover vallen van het verschieten. Dat moet zo raar zijn. Haha! En mijn buik, die groeit en groeit ongelooflijk. Ik vind het zo leuk dat hij zo flink groeit. Mijn wens om een grote zwangerschapsbuik te hebben, lijkt zich te zullen vervullen, want hij is al goed op weg. De mensen uit mijn omgeving merken het ook altijd op en ik vind die opmerkingen echt plezant. Mijn borsten volgen dezelfde evolutie. Die zetten ook alsmaar uit. Hopelijk blijven ze deze grootte dan ook aanhouden na de bevalling én de borstvoeding, maar daar zal ik niet te veel op moeten hopen, vrees ik. Daar ben ik wel bang voor, maar bon, 't is voor jou hé, lieve pruts, want dat verdien jij. Trouwens, ik vind het maar doodnormaal. Mijn borsten dienen ervoor hé. Beter dan dat kun je niet krijgen en hopelijk lukt het ook hé, want da's ook nog afwachten natuurlijk! Het voorbije weekend was ik in mijn badkamer bezig met een persoonlijk onderhoud van kop tot teen en plots merkte ik op dat ik op mijn billen natte plekken had. Ik dacht: van waar komt dit nu in godsnaam??? En toen zag ik dat mijn tepels nat waren. Potverdorie seg, mijn borsten waren aan het lekken. Goh goh, wreed é seg. Allé ja, ik had er nu geen last van op dat moment. Hopelijk val ik eens niet in het belachelijke in het openbaar of zo, zonder dat ik het opmerk en dat ik met 2 ronde vlekken op mijn T-shirt rondloop. Ik zal één dezer misschien maar eens naar de apotheker gaan om zo van die speciale doekjes voor 'het lekken'. te kopen. En toch vind ik het zo tof dat mijn lichaam zo verandert. Ik geniet ervan. Ik vind het zo mooi en voel me alsmaar meer een moedertje. Die buik is gewoonweg prachtig. Hopelijk blijft hij ook zo en blijf ik gespaard van striemen. Ik smeer alvast (bijna) iedere dag preventief mijn buikje in. Het voorbije weekend was ook een heel heftig weekend. Ik was een vat vol emoties. Ongelooflijk gewoon!!! Amai! Mijn hele familie kwam zaterdag bij ons eten voor het weerzien met onze ouders. Eerst vloeiden de tranen toen ik mijn ouders voor het eerst sinds maaaaaanden terugzag. Mijn moeder en ik stonden al wenend elkaar minuten lang te omhelzen. Ik had niet gedacht dat ik zo zou reageren, maar ik denk dat ik plots overwelmd werd van emoties en van het plotse besef dat er hier in ons huisje en met mij en onze papa zoveel gebeurd is op de tijd dat zij er niet waren. Papa en ik zijn zo fel geëvolueerd waarvan zij geen getuige waren. En daarnaast word ik nu zelf moeder en eigenlijk heb je jouw ouders, en vooral je moeder, nodig tijdens deze grote veranderingen. Maar ja, het is nu zo! Verder had ik nog een leuke verrassing in petto! Ik had een powerpointpresentatie gemaakt over papa en mij en over mijn zwangerschap. Op het einde van deze presentatie had ik een tekst geschreven waarin ik schreef dat we uitkeken naar de komst van onze kleine pruts en dat hij met veel liefde door iedereen zou omringd worden: door de opa en de oma's, de nonkels en tantes ... En ik had dus tante Bibi geschreven, maar haar wilden we meter vragen hé. Dus na die tekst verscheen er een foto van mijn lieve kleine zus waarop de volgende tekst verscheen: 'Of was het meter Bibi?', waarna de vraag volgde of zijn meter wilde worden van onze kleine pruts! Jouw meter zei "'t Is nie waar hé!" en ze begon te huilen. Ik volgde natuurlijk en mijn ouders en broer ook. Het was een onbeschrijflijk moment eigenlijk! Ongelooflijk! Ik heb haar nog omhelsd en een cadeautje gegeven. Het was een tenuetje en een tut voor onze zoon, maar dan wel om bij zijn meter Bibi aan te doen. Een kaartje met lieve woordjes zat er ook nog bij. Het was echt geslaagd! Iedereen vond het mooi! Hihi, zo leuk!!! Dus ja, de tijd heeft weer niet stilgestaan hé. Maar goed ook! Het kan niet snel genoeg gaan voor mij. De mensen zeggen me wel dat ik zo niet mag denken en ik weet nu al dat ik het mij nog zal berouwen, maar ik verlang zo enorm naar jou kleine pruts. Echt ongelooflijk! Die buik is wel zalig, maar eerlijk is eerlijk, zo neig geniet ik er nu ook niet van, denk ik. Ik had het mij nog veeeeeeeeeeeel zaliger voorgesteld. Misschien had ik er iets te veel van verwacht. Maar zeg nu zelf, allé vooral de zwangeren dan toch, aan zwanger zijn is toch niks comfortabels aan? Misschien verandert mijn mening nog als ik weer al wat verder ben en echt duidelijk onze zoon voel in mijn buik, zo die echte hevige stampen en zo. En dan nog, het zal er alleen maar zwaarder en lastiger op worden. Ik heb wel geen kwaaltjes of zo hoor, ik mag van geluk spreken, dat wel, maar ja, dat wachten duurt zo lang hé. Pff! Maar ik mag me wel gelukkig prijzen (ik ga hout vasthouden), ik heb een droomzwangerschap: mooie dikke buik, mooie grotere borsten , geen enkele kwaal meer en de kwaaltjes die ik had, waren enkel moeheid en zelden misselijkheid, maar da's al verleden tijd. Misschien klinkt het ondankbaar, maar dat is niet zo hoor. Er bestaat geen twijfel aan hoezeer jij gewenst bent lieve pruts, alleen wou ik jou nu al knuffelen. Maar blijf maar nog enkele maandjes in mijn buik, want daar hoor jij nu te zijn: veilig en warm en dicht bij mama'tje. Doe maar flink verder, pruts.
De gynae was te laat en toen het mijn beurt was, was ze dan ook erg zenuwachtig en gehaast. Dat was minder natuurlijk. Da's niet plezant hé. Maar ja, daar was niet veel aan te doen hé. De gynae vroeg wel een paar keer of ik er zeker van was dat mijn familie erbij zou zijn, want dat in het geval van slecht nieuws over jou, prutske, het er nogal hevig aan toe zou kunnen gaan. Ik had geen bezwaar, maar kreeg al lichtjes schrik toen ze daar zo op aandrong. Ik wist trouwens ook niet wat de gynae van plan was. Ze heeft jou uitvoerig bestudeerd en gemeten en gezocht naar afwijkingen. Jouw ganse lijfje was prima in orde, lieve schat. Geen mankementjes! Goed hé!!! Natuurlijk zijn we superblij hé met zulk goed nieuws! En zoals ik de vorige keer al dacht en dus juist dacht, geraakte je niet meer volledig op het schermpje. Je bent er al te groot voor geworden. Ja ja, zover zijn we al 
Het was weer à volonté genieten hé om jou terug te zien. We hebben zelfs een echo van jouw gezichtje. Maar ja, dat zal nog veel anders zijn in het echt hé, dus we kunnen er niet echt op voortgaan, denk ik. 
Maar ja, vandaag deed je me toch binnenpretjes krijgen hoor. 't Was echt leuk!!!
Oef! 
We moeten er ook een beetje van profiteren hé nu ze in het land zijn, want dan is het weer gedaan voor de rest van 't jaar. En zeker ik kan het goed gebruiken met mijn dikke buik. De karweitjes worden al een beetje lastiger en er moet hier nog heel veel gebeuren vooraleer ons stampertje (zoals op dit huidige moment, hihi) er is.
I'll be watching you. Hihi! Kijk er weer naar uit. Deze keer zal het niet onze papa, maar 'mijnn' mama zijn die me zal vergezellen. Ik wist dat ze daar graag eens zou bijgeweest zijn en dus heb ik haar een voorstel gedaan. Ze zei meteen ja op mijn vraag of ze wou meegaan bij de gynae. 't Zal ook eens een tof moment zijn hé. 't Is trouwens tijdens de middag, dus papa kan er niet bij zijn. En tijdens de zomermaanden ga ik jouw meter eens meevragen, want zij ziet dat ook wel zitten om eens kennis te maken met jou via de 'tv'. 
Alleen moet jij ook een beetje meewerken en lief zijn voor mama 
