Hey, ik ben Marieke! Mijn vriend en ik zijn allebei 28 jaar jong en zijn sinds 19 oktober '08 al 11 jaar samen. Da's een lange tijd, met de nodige ups en downs. We zijn een hevig koppeltje, maar wel een HEEL STERK! Nu is de tijd gekomen om die liefde te bezegelen met een nakomelingetje. Laat de kleine 'petertjes' nu maar eindelijk hun werk doen! En omdat zoiets speciaal is, schrijf ik graag neer hoe 'het' allemaal begon ... (21/11/2008) Ondertussen zijn we een jaartje verder en ouder én een levenservaring rijker en mogen we op dit moment van het mooiste wonder van het leven genieten, namelijk ons eerste zoontje Roan!!! Het is zààààààlig!!! (26/11/2009) Onze eerste telg wordt snel groot en binnenkort wordt hij al vergezeld van een klein broertje. Het gezinnetje breidt goed en wel uit. Onderstussen zitten we in volle blijdschap af te wachten naar de geboorte van de jonste spruit rond 7 juni (05/03/2011) Nu zijn we met vier!!! Ons gezinnetje is compleet ... (23/06/2011)
Zwangerschap van Roan
5W3D
8W6D
10W6D
12W3D
14W5D
16W3D
20W1D
22W
24W4D
28W
32W2D
36W4D
39W1D
Zwangerschap van Jensen
9W3D
12W3D
19W1D
23W3D
29W2D
34W4D
38W5D
40W1D
FOTOKES JENSEN
Ik ben zo in love op jou
22-04-2009
Zwangerschapskwaaltjes
Er zijn toch wel enkele grappige dingen die me beïnvloeden. Vreemd wat die hormonen allemaal niet veroorzaken. Er zijn zowel positieve als negatieve kantjes aan het zwanger zijn en dat is voor iedereen anders uiteraard. Wat bij mij toch wel het meest frappante is, is dat ik regelmatig de slappe lach heb. Jawel, de slappe lach. Haha! Zo raar! :-D Soms loop ik in een zodanige onnozele bui dat ik met alles zou beginnen lachen. Dan vind ik zoveel zaken grappig. Soms proest ik het uit van het lachen. Op mijn werk zeggen ze dan ook: "Jah, ze heeft weer last van haar hormonen". Toch een leuk 'kwaaltje'!!! Af en toe heb ik ook van die mindere dagen, dat ik wel kan huilen of me zo depri voel, maar dat is gelukkig minder. 's Morgens tijdens het tandenpoetsen, moet ik altijd wurgen. Bah! Ik kan die tandenborstel niet zo diep in mijn mond verdragen. Ook wel grappig eigenlijk! Ik moet ook sneller wurgen van bepaalde geuren van voedsel. Niks specifieks. Dat kan eender wat zijn. Ik heb ook misschien wel wat men een 'goestingske' noemt. Bon, 't is niet echt raar, maar het is wel opvallend. Ik snak regelmatig naar smeerkaas en dan vooral deze van Maredsous. Ik koop me regelmatig van die kaasjes verpakt in driehoekjes van zilverpapier. Die speel ik dan lekker naar binnen. De pot maredsous lepel ik gretig uit en af en toe koop ik een stukje kaas zoals chamois d'or e.d. Dat kan me wel regelmatig bekoren, meer dan anders. De moeheid speelt me soms nog wel parten. Ik moet zeggen dat ik er nog niet volledig vanaf ben. Het is al verbeterd, maar het is toch nog te veel aanwezig naar mijn goesting. Zoveel energie heb ik nu ook weer niet en da's soms wel erg vervelend. De fut zit er niet in! Pff, lastig hoor! Elke taak lijkt zoveel moeite voor mij, maar ja, valt niet veel aan te doen zeker hé. Ik bijt wel door. Ik denk dat er nog wel ergere gevallen zijn. Mijn darmen slaan ook op hol. Die kunnen nogal rommelen seg. Daar kan ik me dan nogal op zitten focussen hoor, want dan vraag ik me af of het onze kleine kabouter is die me aan het 'pesten' is. 's Nachts maak je me in elk geval iedere keer wakker, want dan moet ik naar het toilet om mijn blaas te ledigen. Ik kan geen enkele nacht meer constant doorslapen. Misschien ben ik daardoor ook meer moe. Mijn temperament kan soms ook nogal hoog oplaaien. Ik val de mensen dan soms net niet aan :oops: Ik moet soms opletten dat ik niet uit mijn sloffen schiet, zelfs tegen sommige collega's. Gelukkig heb ik nog geen mensen gekwetst door opmerkingen of zo. Mijn geduld raakte wel een keer op bij een voorval van mijn chef, maar iedereen gaf me terecht gelijk hoor. Mijn chef is namelijk een smeerlapje, wie ik eerlijk gezegd het daglicht niet gun. Maar het moest me van het hart en ik kon mijn woede niet meer beheersen. Ik heb het nog beschaafd gehouden hoor! Een tweetal weken geleden heb ik nog zo'n voorval meegemaakt waarbij ik geëxplodeerd ben. Het is de schuld van de hormonen hoor. Ik begon bijna over te koken, denk ik :lol: Op een fuif vroeg mijn schat een aansteker aan een persoon van vreemde afkomst. Die persoon gaf dus een vuurtje aan mijn ventje, maar hij vroeg ook of mijn ventje nog een sigaretje had voor hem. Mijne schat zei uiteraard neen (alhoewel dat wel zo was, maar het zijn altijd dezelfde die een sigaretje vragen ...), waarop die persoon zei: ja da zeggen ze allemaal. Maar mijne schat bleef beweren van niet. Toen vroeg die persoon of hij eens mocht trekken van mijne schat zijn sigaret. Mijne schat gaf de sigaret aan die man en toen begon hij zo doodleuk te grappen van: jah, tis hier plezant hé ... en hij draaide zich om. Die man bleef maar van die sigaret trekken en natuurlijk begon het bij mij stilletjes aan over te koken hé. Het was echt alsof er een soort vulkaanuitbarsting aan het optreden was binnen in mij. Niet lang daarna barstte hij uit en heb ik die sigaret uit zijn mond getrokken en gezegd van: "Voila nu ist gedaan met roken"!!! Hij draaide zich om en bekeek me van kop tot teen en verweet me van het vuil van de straat, maar ik heb wijselijk besloten om weg te gaan (na zelf nog enkele 'benamingen' teruggeroepen te hebben), samen met mijne schat. Mijne schat zei nog dat ik me kalm moest houden, want die man zat in compagnie van 2 of 3 kameraden en dat het wel eens verkeerd kon aflopen. Mijn hart klopte toen wel honderd den duur, denk ik. Ja, plots besefte ik wel dat ik gevaarlijk bezig was met dat kleine sprotje in mijn buik, maar de hormonen waren sterker dan mezelf! Achteraf gezien hebben we er samen nog wel om moeten lachen, want het was best een grappige reactie van mij. Die man wist niet wat hem overkwam. Die zijn gezicht! Haha! Maar ja, zo ben ik nu eenmaal hé. In normale toestand heb ik ook zo'n hevig karaktertje, maar die hormonen versterken dat nog eens 10 keer, denk ik. Nu ja, het is me wat, die hormonen. Ik sta er soms van te kijken wat er zoal kan gebeuren met een zwangere vrouw, wat het zoal verandert en doet ... Een zwangerschap is iets erg onvoorspelbaar, maar toch zo mooi!!! Mijn buik die neemt alsmaar grotere proporties aan en ik teken geen bezwaar. Laat die maar doen, zeg ik! :-D Zalig gewoon!!!
Reacties op bericht (1)
23-04-2009
Nog eens proficiat
Hallo Marieke, ik volg reeds een tijdje je activiteiten op het babyforum maar nu zag ik dat je ook een blog hebt en ben ik ook es komen piepen. Nog eens een dikke proficiat met je zwangerschap!
